Περιεχόμενα
Ενότητα /
Σελίδα
145... Ανακεφαλαίωση εννοιών
152... Σημαντική απάντηση σε σχόλιο
156... Αλυσίδες και δίκτυα "εν δράσει" (σε λειτουργία)
157... Συγκεντρωτικά Logistics της Lever Europa & Απάντηση σε αρνητικό σχόλιο
167... Α) Η αρχή της... "Αλυσίδας"
174... Β) Η μέση της... "Αλυσίδας"
176... Συγκρίσεις αλυσίδων & περιγραφή λειτουργίας της Intercontainer
178... Γ) Η βάση της "Αλυσίδας"
181... Διαχρονική προσέγγιση λειτουργίας των επιχειρήσεων
186... Τα κοστολόγια των "δράσεων αλυσίδας", (Εφοδιαστικής & Εφοδιασμού)
192... Συγκρίσεις δράσεων "αλυσίδων" με ελληνικά παραδείγματα
197... Η σύμβαση πώλησης
Α) Μέρος 1ο: ως κρίκος αλυσίδας
199... Β) Μέρος 2ο: Πωλήσεις και αγορές στην λειτουργία της αγοράς
203... Ιχνηλασία Zit & reverse Logistics στην λειτουργία της αγοράς
204... Πρόταση ορισμού "αλυσίδας" στις εργασίες των φοιτητών
209... Η χρησιμότητα της μαθητείας των φοιτητών στις επιχειρήσεις
212... Ρακοσυλλέκτης = Reverse Logistician...
218... Το όφελος των φοιτητών από αυτό το σχόλιο
221... Η ένταξη στης "σύμβασης φασόν" στην λειτουργία της αγοράς
****************************
**** Ενώτητα - ΣΕΛΙΔΑ 145 ****
Ανακεφαλαίωση εννοιών
Οι φοιτητές ΟΔΕ πρέπει από το παρόν σχόλιο μου να διδαχθούν ότι η λειτουργία της αγοράς στο σύνολο της, για να κυκλοφορήσουν τα αγαθά από την παραγωγή στην κατανάλωση, συνιστά μια αδιάλειπτη αλληλουχία δράσεων των εκάστοτε κατά περίπτωση εμπλεκομένων επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα όμως και η εσωτερική λειτουργία της κάθε επιχείρησης χωριστά, συνιστά μια αντίστοιχη αδιάλειπτη δράση της Διοίκησης της Επιχείρησης και των στελεχών της προς επίτευξη του "τελικού σκοπού" της συγκεκριμένης επιχείρησης.
Ο καθηγητής Λάιος στο σύγγραμμα του εκδόσεως 2010 που φέρει τον τίτλο: "Διοίκηση Εφοδιασμού" αναφέρει στην σελίδα 27 την αντίστοιχη έννοια της ΑΒΣΠ, δηλαδή τον "τελικό σκοπό" ως "εκπλήρωση της αποστολής".
Αλλά και ο Christopher στην σελίδα 326 στον τίτλο «Δημιουργία οράματος για τα logistics» αναφέρει κάτι αντίστοιχο για να απαντήσει σε ερώτημα που θέτει ο ίδιος στον εαυτό του:
- «Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε μια επιχείρηση ώστε να είναι ικανή να παρέχει υψηλής ποιότητας εξυπηρέτηση σε μία συνεπή και συνεχή βάση;» και
απαντά:
- {«Σήμερα οι περισσότερες εταιρείες είναι εξοικειωμένες με την ιδέα των «δηλώσεων αποστολής», ως μια έκφραση του οράματος της επιχείρησης. Η
δήλωση αποστολής περιγράφει τον σκοπό της επιχείρησης, τα όρια και τις φιλοδοξίες της. Δεν είναι σήμερα καθόλου ασύνηθες να υπάρχουν δηλώσεις
αποστολής για μια επιχείρηση στο σύνολο της, αλλά και για επιμέρους τομείς τους.»}
Προσέξτε για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης για την διαχρονικά διατυπωμένη αντίληψη των επιστημονικών απόψεων, αλλά και τον διαφορετικό ή αποσπασματικό τρόπο που αυτές οι απόψεις αναλύονται και παρουσιάζονται στην βιβλιογραφία. Ειδικά στην δήλωση του Christopher περί “δηλώσεων αποστολής” για μια επιχείρηση στο σύνολο της, αλλά και για τους «επιμέρους τομείς», επαναλαμβάνονται «σαν σημερινές» από τον Christopher οι κατά 40 χρόνια προγενέστερες απόψεις για τους «επί μέρους σκοπούς» της ΑΒΣΠ.
Συγκεκριμένα,
Όπως είδαμε στις αρχές του παρόντος σχολίου η ΑΒΣΠ δίδαξε:
1) Τελικούς σκοπούς ονομάζομε την βάση σχεδίου παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους. Επιπλέον η ΑΒΣΠ
διευκρίνιζε ότι …«Η πραγματοποίησις των τελικών σκοπών λαμβάνει χώραν δια της κατανομής αυτών εις επί μέρους σκοπούς. Ούτω οι τελικοί σκοποί
αναλύονται αρχικώς εις επί μέρους σκοπούς. Οι σκοποί ούτοι δεν είναι αυτοτελείς αλλά ενότητες δραστηριοτήτων, συμβαλλουσών εις την επίτευξιν των
τελικών σκοπών. Επιπλέον χαρακτήρισε τις ενότητες δραστηριοτήτων ως “λειτουργίες” και τις όρισε ως «Αγορών», «Παραγωγής», «Πωλήσεων»,
«Χρηματοδοτήσεων» και «Διοικήσεως».
2) Η ΑΒΣΠ έδωσε το παράδειγμα που ανάφερα στις αρχές του σχολίου:
«Έστω τελικός σκοπός η παραγωγή και διάθεσις μονάδων 100.000 προϊόντος Π. Ίνα πραγματοποιηθεί ο σκοπός ούτος πρέπει να αγοραστούν τα
απαραίτητα υλικά, να εξευρεθούν οι επιστήμονες τεχνικοί, οι χειρισταί των μηχανημάτων, οι εργάται παραγωγής, ως και τα λοιπά προς τούτο μέσα,
να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια, να διατεθούν τα προϊόντα και όλα αυτά με τας ευνοϊκωτέρας συνθήκας…»
Στην σύγχρονη βιβλιογραφία περιγράφεται μακροοικονομικά η λειτουργία της αγοράς με την απεικόνιση του συνόλου των επιχειρήσεων στα σχήματα «αλυσίδων», πχ βλέπε στην σελίδα 37 του συγγράμματος του καθηγητή Μανιάτη, αλλά και σε όλα τα βιβλία που αναφέρονται θεωρητικά στις «αλυσίδες».
Αλλά και ο Christopher στην σελίδα 50 του βιβλίου του προσδιόρισε: «την αποστολή των Logistics με την έννοια της "εξασφάλισης των μέσων",…
Παράβαλε όμως με την ΑΒΣΠ:
«Ίνα πραγματοποιηθεί ο σκοπός ούτος πρέπει να αγοραστούν τα απαραίτητα υλικά, να εξευρεθούν οι επιστήμονες τεχνικοί, οι χειρισταί των μηχανημάτων, οι εργάται παραγωγής, ως και τα λοιπά προς τούτο μέσα…»,
...για την ικανοποίηση των απαιτήσεων που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση των πελατών, με παράλληλη ελαχιστοποίηση του κόστους».
Είναι σαφές ότι εδώ ο Christopher ταυτίζει την έννοια Logistics με τον "Επιχειρησιακό Λογισμό" της ΑΒΣΠ, δηλαδή αναφέρει: «τα στελέχη που ασχολούνται με αυτούς τους τομείς πρέπει να έχουν ταυτόχρονα επαφή και με την αγορά», διευκρινίζοντας το αυτονόητο που αναφέρω κατ’ επανάληψη στα κείμενα μου. Δηλαδή την σχετική διδασκαλία της ΑΒΣΠ ήτοι τα στελέχη να έχουν «αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων.» Ή κατά Christopher: "άμεση επαφή με την αγορά".
Η κατά Christopher δήλωση “τα στελέχη να έχουν άμεση επαφή με την αγορά” είναι ελλιπής, διότι τα στελέχη πρέπει να έχουν πρώτα από όλα άμεση επαφή και γνώση για τις πραγματικές δυνατότητες της δικής τους επιχείρησης να εκπληρώσει τον τελικό σκοπό της, που θα τα βοηθήσει να αντιληφθούν έγκαιρα και «αντικειμενικά» τις συνθήκες της αγοράς.
Άρα
- Η “επαφή με την αγορά” του Christopher είναι «στατική»* έννοια, ενώ
- Η “αντικειμενικότερη αντίληψη” της ΑΒΣΠ είναι «δυναμική»* έννοια,
διότι περιλαμβάνει επιπλέον και συγκρίσεις μεταξύ της κατάστασης της αγοράς και τις δυνατότητες της επιχείρησης να τις αξιολογήσει και να τις εκμεταλλευτεί.
*(Διευκρίνιση: Η "δυναμική έννοια" είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον παράγοντα χρόνο. Αντίθετα η "στατική έννοια" είναι μια φωτογραφία στιγμής της κατάστασης της αγοράς, που μόνη της δεν μπορεί να αξιολογηθεί για την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων.)
Η κατά Christopher δήλωση “τα στελέχη να έχουν άμεση επαφή με την αγορά” είναι ελλιπής, διότι τα στελέχη πρέπει να έχουν πρώτα από όλα άμεση επαφή και γνώση για τις πραγματικές δυνατότητες της δικής τους επιχείρησης, που θα βοηθήσει να αντιληφθούν «αντικειμενικά» τις συνθήκες της αγοράς.
Όμως, όταν θελήσουμε να μελετήσουμε το παράδειγμα της ΑΒΣΠ για την παραγωγή και διάθεση των 100.000 μονάδων προϊόντος τα πράγματα αλλάζουν, γιατί εισερχόμαστε στον χώρο της Μικροοικονομίας και στην εσωτερική λειτουργία αυτής μόνο της επιχείρησης. Με άλλα λόγια αδιαφορούμε για τις αλυσίδες των επιχειρήσεων που απεικονίζουν τα σχήματα και επικεντρώνουμε την μελέτη σε μία μόνο επιχείρηση και παίρνω για παράδειγμα αυτήν του σχήματος 1 της σελίδας 31 του βιβλίου του κ. Μανιάτη.
Σε αυτό το σχήμα δεν περιγράφεται μια «αλυσίδα» επιχειρήσεων, αλλά η λειτουργική διάρθρωση μιας μόνο από τις επιχειρήσεις των σχημάτων των θεωρητικών. Δηλαδή μπορούμε να υποθέσουμε ότι αφορά στην λειτουργική διάρθρωση της βιομηχανικής επιχείρησης που αναφέρει το παράδειγμα της ΑΒΣΠ για την παραγωγή των 100.000 μονάδων προϊόντος Π.
Με αυτά τα δεδομένα δύναται πλέον να υπάρξει σύγκριση και ταύτιση των σημερινών απόψεων των επιστημόνων, με την διδασκαλία προ 50 και πλέον ετών της ΑΒΣΠ, ιδού η απόδειξη:
α) «Ίνα πραγματοποιηθεί ο σκοπός ούτος πρέπει να αγοραστούν τα απαραίτητα υλικά»:
Εδώ φαίνεται αυτό που στο σχήμα της σελίδας 31 του βιβλίου του καθηγητή Μανιάτη απεικονίζεται ως «Προμηθευτές», που θα προμηθεύσουν τα υλικά
που θα αγοράσει η βιομηχανική επιχείρηση του παραδείγματος για την κάλυψη των αναγκών παραγωγής των 100.000 μονάδων προϊόντος
β) «να εξευρεθούν οι επιστήμονες τεχνικοί, οι χειρισταί των μηχανημάτων, οι εργάται παραγωγής, ως και τα λοιπά προς τούτο μέσα»:
Εδώ φαίνεται σαφώς η λειτουργία «Παραγωγή» του ίδιου σχήματος της σελίδας 31 της ίδιας βιομηχανικής επιχείρησης, δηλαδή τα πρόσωπα και τα μέσα
που θα παράγουν τις 100.000 μονάδες προϊόντος.
γ) «να διατεθούν τα προϊόντα»:
Εδώ συμπεραίνεται ότι αφορά στην «λειτουργία των πωλήσεων» της βιομηχανικής επιχείρησης του σχήματος της ΑΒΣΠ προς επίτευξη του τελικού
σκοπού της. Ας μην ξεχνάμε και τον ορισμό της «Διαθέσεως», ότι δηλαδή αυτή «περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων από την ολοκλήρωση της
παραγωγής μέχρι της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.» (Είναι αυτονόητο επομένως ότι η "λειτουργία της Διαθέσεως" περιλαμβάνει μεταξύ άλλων
την "Μεταφορά αξίας", την "Μεταφορά φορτίου", ως και τις "Βοηθητικές Υπηρεσίες Μεταφοράς" εντός των χώρων που φυλάσσονται τα εμπορεύματα.)
Άρα, για την ανάπτυξη των πωλήσεων η Διοίκηση της Επιχείρησης αναθέτει στα στελέχη της την εκτέλεση δράσεων προς επίτευξη επί μέρους σκοπών, μεταξύ άλλων για την «Ανάλυση», την «Διείσδυση» και την «Κατάκτηση» της αγοράς. Οι δράσεις αυτές είναι γνωστές με τον όρο «Marketing» και διδάσκονταν στην ΟΔΕ στην ΑΒΣΠ, ως ιδιαίτερο επί μέρους επιστημονικό πεδίο της «Λειτουργίας των Πωλήσεων - Διαθέσεως».
Όμως οι δράσεις αυτές που βοηθούν την επιχείρηση να αποφασίσει για το ύψος της παραγωγής, για να καλύψει την προβλεπόμενη ζήτηση, δεν είναι αρκετές, επειδή η λήψη των τελικών αποφάσεων συνίσταται καταρχήν από τις δράσεις της «λειτουργίας των πωλήσεων» σε συνδυασμό με τις αποφάσεις της Διοίκησης της Επιχείρησης και των προσώπων που έχουν "αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων".
Αντίστοιχα κατανέμονται στην συνέχεια εξουσίες και αρμοδιότητες από την Διοίκηση της Επιχείρησης για την εκτέλεση επί μέρους δράσεων προς επίτευξη επί μέρους σκοπών, όπως ενδεικτικά έχω αναφέρει παραπάνω. Στο σύγγραμμα αναφέρονται από τον καθηγητή Μανιάτη ως {«βασικές αρμοδιότητες», (core competencies)}, που κατανέμει η Διοίκηση της επιχείρησης για την επίτευξη των επί μέρους σκοπών.
Στο σημείο αυτό ο καθηγητής Μανιάτης πρέπει να διευκρινίσει την άποψη του στο σχήμα 1 της σελίδας 31, ήτοι: «Ο ορισμός στοιχειοθετείται και χωρίς την Αποθήκευση», ότι αφορά στην θεωρητική πλευρά του βιβλίου του. Αυτό διότι στην πρακτική πλευρά του βιβλίου μένει ταυτόχρονα ανοικτό για ποιού είδους «αποθήκευση» γίνεται λόγος, γιατί όπως προανέφερα υπάρχουν πάρα πολλές ακόμα «άλλες αποθήκες».
Ορθό είναι επομένως να γίνει στην «πράξη» διάκριση μεταξύ της έννοιας «Αποθήκευση» και της έννοιας «βιομηχανική αποθήκη», που αφορά:
Αφενός στην αυτοστιγμεί κωδικοποίηση, απογραφή και κοστολόγηση της παρτίδας αμέσως μετά την ολοκλήρωση της παραγωγής, που μεταξύ άλλων επιτρέπει την λογιστική απεικόνιση της παρτίδας στον αποθηκευτικό χώρο που στοιβάζεται εκείνη την στιγμή. Επιπλέον επιτρέπει την παραπέρα καταχώρηση της λογιστικής εγγραφής που θα συναχθεί από την πώληση συνολικά της παρτίδας των 100.000 μονάδων προϊόντος Π ή ενός μέρους αυτής, δηλαδή την έκδοση του τιμολογίου πώλησης ή των αναγκαίων εγγράφων Μεταφοράς, κλπ.
Αφετέρου να καταστεί σαφής η λογιστική έννοια «Αποθήκη», που ανοίγεται στο λογιστικό σχέδιο - σύστημα του Η/Υ - της βιομηχανικής επιχείρησης και αφορά κατά τα γνωστά στον τίτλο μόνο του λογαριασμού, στον οποίο καταχωρείται η λογιστική εγγραφή που συνάγεται, όταν η δράση της απογραφής της παραγωγής έχει ολοκληρωθεί και έχει καταστεί από αυτό τον λόγο αυτοτελής δράση.
Για την πλήρη κατανόηση των παραπάνω οφείλω να επαναλάβω ότι στο Αστικό και Εμπορικό Δίκαιο υπάρχει μόνο Σύμβαση Πώλησης, με συμβαλλόμενα μέρη τον «Αγοραστή» και τον «Πωλητή». Άρα στην λειτουργία της αγοράς εκτελούνται μόνο «Αγοραπωλησίες», γεγονός που σημαίνει ότι οι «Αγορές» και οι «Πωλήσεις» των διαφόρων σχημάτων των θεωρητικών περιγράφουν την ίδια ακριβώς λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς, δηλαδή την σύμβαση πώλησης.
Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι μεταξύ δυο επιχειρήσεων δεν υπάρχει «Πώληση» από την μία επιχείρηση αν δεν υπάρχει την ίδια στιγμή «Αγορά» από την άλλη. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι το τιμολόγιο πώλησης είναι παραστατικό διπλής χρήσης για την καταχώρηση του λογιστικού γεγονότος της… «Αγοραπωλησίας», που διδάσκεται στην ΟΔΕ στο μάθημα της Γενικής Λογιστικής ήδη στο πρώτο εξάμηνο του πρώτου έτος σπουδών.
Άρα, αντί της αναφοράς δεκάδων ορισμών «αλυσίδων» θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως στην αγορά λειτουργεί «αλυσιδωτή εμπλοκή επιχειρήσεων», που καθεμιά λειτουργεί προς επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού. Ιδού πως εμπνεύστηκα την απεικόνιση λειτουργίας της αγοράς λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις «συναλλαγές» - «πάρε δώσε» - «δοσοληψίες» -, όσο και την εκμετάλλευση, δηλαδή την εσωτερική λειτουργία κάθε επιχείρησης, είτε αυτή αφορά σε μια εμπορική ή βιομηχανική επιχείρηση ή σε μια επιχείρηση παροχής υπηρεσιών.
1) Η αλυσίδα των εμπορικών επιχειρήσεων ο όρος «λειτουργίες» δεν περιλαμβάνει την παραγωγή. Άρα η αλυσίδα αυτή περιλαμβάνει μόνο επιχειρήσεις
του χονδρεμπορίου και του λιανεμπορίου ή και παροχής υπηρεσιών και ως κρίκους αλυσίδας έχει οριστεί από την πολιτεία να εκτελούνται συμβάσεις
πώλησης.
Κατά τα γνωστά για όσο χρόνο διαρκούν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των στελεχών των επιχειρήσεων που θα πουλήσουν και αυτών που θα αγοράσουν έχουμε "δράση". Όταν ολοκληρωθούν οι "δράσεις" θα έχουν καταστεί "αυτοτελείς δράσεις" γιατί θα καταρτιστούν οι συμβάσεις, που θα απεικονιστούν
κατά τα γνωστά και στις δύο επιχειρήσεις με τις λογιστικές εγγραφές που συναχθούν...
Ιδού η αλυσίδα των εμπορικών επιχειρήσεων, που στην ουσία είναι το ίδιο σχήμα σε επανάληψη:
2) Στην αγορά όμως λειτουργούν και οι βιομηχανικές επιχειρήσεις, στις οποίες κυρίαρχη λειτουργία είναι η «Παραγωγή». Αυτό σημαίνει ότι οι βιομηχανικές
επιχειρήσεις πρέπει να διακρίνονται όχι μόνο με βάση το μέγεθος, αλλά κυρίως με βάση το είδος της παραγωγής. Άρα το παρακάτω σχήμα των
Παπαδημητρίου - Σχινά περιγράφει από αριστερά προς τα δεξιά την πρωτογενή παραγωγή, την μεταποίηση ή την παραγωγή μισοτελειωμένων προϊόντων,
ως και την παραγωγή των καταναλωτικών προϊόντων, πχ του φαρμάκου, του απορρυπαντικού, του προϊόντος Π της ΑΒΣΠ...
Ιδού η αλυσίδα των βιομηχανικών επιχειρήσεων, που στην ουσία είναι το ίδιο σχήμα σε επανάληψη!
Τέλος για την ολοκλήρωση των εννοιών της «εφοδιαστικής αλυσίδας» που αναφέρονται ως «Μεταφορά» στο θεωρητικό μέρος του βιβλίου του κ. Μανιάτη στο σχήμα της σελίδας 31 πρέπει να κάνω την στοιχειώδη πρακτική διάκριση. Αυτό διότι ειδικά για το ζήτημα «Μεταφορά» - «Μεταφορές» έχω γράψει διάσπαρτα στα κείμενα μου περισσότερες από 300 σελίδες. Εδώ αναφέρω σύντομα για να γίνει κατανοητή η έννοια της κυκλοφορίας των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση, ότι η «Μεταφορά» είναι μια σύμβαση και διακρίνεται στην:
- «Μεταφορά αξίας» που στην πράξη συνιστά την Σύμβαση πώλησης με βάση την οποία τα αγαθά αλλάζουν Κύριο
και στην
- «Μεταφορά φορτίου» που στην πράξη συνιστά την Σύμβαση έργου με βάση την οποία τα αγαθά αλλάζουν Κάτοχο.
Αυτός είναι και ο λόγος που δηλώνω ότι «ορφανά φορτία» δεν υπάρχουν, γιατί καθ’ όλη την διάρκεια της κυκλοφορίας τους από την παραγωγή στην κατανάλωση, λόγω των συμβάσεων που καταρτίζονται, είναι ανά πάσα στιγμή γνωστός ο «κηδεμόνας» τους, δηλαδή ο εκάστοτε Κύριος και ο εκάστοτε Κάτοχος τους.
Σε ότι αφορά στις «Μεταφορές» έχω δηλώσει ότι πρόκειται για στατιστική που αφορά σε μεταφορικό έργο που διενεργήθηκε στο παρελθόν ή προβλέπεται να διενεργηθεί σε μέλλοντα χρόνο.
Αν επομένως οι θεωρητικοί κρίνουν ότι οι «Μεταφορές» συνιστούν την λειτουργία της αγοράς που ορίζουν ως «εφοδιαστική αλυσίδα», τότε πρέπει να περιγράφουν την «αλυσίδα» με σχήματα όπως παραπάνω το σχήμα των Sunil Chopra – Peter Meindl ή το σχήμα 3 της σελίδας 37 του βιβλίου του καθηγητή Μανιάτη.
Αν αντίθετα κρίνεται ότι ή «αλυσίδα» πρέπει να προσεγγίζεται και πρακτικά, τότε πλέον πρέπει η λειτουργία της να περιγράφεται όπως απεικονίζει το σχήμα της ΑΒΣΠ και το σχήμα 1 της σελίδας 31 του βιβλίου του κ. Μανιάτη, εφόσον συμπληρωθεί καταρχήν με την «λειτουργία των πωλήσεων» με βάση το σχήμα της ΑΒΣΠ, για την οποία αναφέρθηκα παραπάνω.
Επιπλέον όμως για την σφαιρική ενημέρωση των φοιτητών πρέπει να συμπληρωθεί:
Αφενός με την «χρηματοδότηση» που απεικονίζει το σχήμα της ΑΒΣΠ και αναφέρεται έτσι στο παραπάνω σχετικό κείμενο… «να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια»:
Δηλαδή όπως πολύ σωστά αναφέρει αντίστοιχα και ο Christopher ότι: «…οι δραστηριότητες που αφορούν τα logistics απαιτούν πόρους υπό την μορφή παγίου κεφαλαίου και κεφαλαίου κινήσεως. Επομένως, όταν καταρτίζονται στρατηγικές εφοδιαστικής αλυσίδας, θα πρέπει να εξετάζονται και χρηματοοικονομικά ζητήματα.» Άρα ο Christopher έρχεται δεύτερος, με τουλάχιστον 40 χρόνια καθυστέρηση.
Αφετέρου με την «λειτουργία της Διοικήσεως», που αναφέρει η ΑΒΣΠ…: «και όλα αυτά με τας ευνοϊκωτέρας συνθήκας…»:
Δηλαδή εδώ γίνεται έμμεση μεν, αλλά σαφής αναφορά στην Διοίκηση της Επιχείρησης, γιατί «όλα αυτά» δεν γίνονται στην τύχη, αλλά γίνονται κάτω από την μελέτη, την οργάνωση, τον προγραμματισμό και τον έλεγχο της Διοίκησης της Επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού της!
Τώρα μπορώ για την ορθή κατανόηση της «αλυσιδωτής» λειτουργίας της αγοράς να την παραστήσω πληρέστερα σχηματικά, με παράθεση περισσοτέρων σχημάτων της ΑΒΣΠ, γιατί σε αυτά φαίνονται και οι δράσεις των εργαζομένων. Ως είναι αυτονόητο οι πωλήσεις της μιας συνδέονται με τις αγορές της επόμενης με κρίκους αλυσίδας τις λογιστικές εγγραφές. Εξυπακούεται ότι οι πωλήσεις της τρίτης, δεξιά στο σχήμα, βιομηχανικής επιχείρησης που παράγει τα καταναλωτικά αγαθά, συνιστούν τις αγορές των εμπορικών επιχειρήσεων, που σημαίνει ότι τα αγαθά συνεχίζουν την πορεία τους μέσω του χονδρεμπορίου και του λιανεμπορίου προς την κατανάλωση.
Φυσικά στην αλυσιδωτή λειτουργία της αγοράς συμμετέχουν ανάλογα την περίπτωση βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις, καθώς και επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι τα παραπάνω σχήματα που απεικόνισα ανασχηματίζονται για να κλείσουν οι κρίκοι της «εφοδιαστικής αλυσίδας» με την ένταξη στην αλυσίδα και των επιχειρήσεων Μεταφοράς, όπως επίσης και Βοηθητικών Υπηρεσιών Μεταφοράς, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να τεθεί το κοτόπουλο, το φάρμακο, το προϊόν "Π" της ΑΒΣΠ και το απορρυπαντικό στην διάθεση του καταναλωτή.
Επιπλέον, και γιατί όχι, και το… μάρμαρο μου, άσχετα αν η «αλυσίδα του» δεν μπορεί να προβλέψει στο νταμάρι, αν θα γίνει άγαλμα για να το προσκυνάμε ή και μαρμάρινο σκαλί να το πατάμε. Μήπως όμως και το κοτόπουλο όταν σκάει από το αυγό ξέρει ποιό θα είναι το πεπρωμένο του;
Με ενδιαφέρον προσδοκώ να αντικρουστούν οι απόψεις μου με βάση ένα ή με συνδυασμό προσεγγίσεων από τους δεκάδες ορισμούς «Supply Chain» ή «Logistics», που αναφέρουν οι θεωρητικοί. Οφείλω όμως να αναφέρω την ορθή διάκριση του καθηγητή Μανιάτη στις σελίδες 31 και 41 όπου ορίζει ως:
- "Αλυσίδα Εφοδιασμού" όλες τις επιχειρήσεις - οντότητες που συμμετέχουν στην παραγωγή και στην παράδοση του τελικού προϊόντος στην κατανάλωση - στον τελικό πελάτη.
Ενώ αντίθετα ορίζει ως
- "Εφοδιαστική αλυσίδα" όλες τις επιχειρήσεις - οντότητες που συμμετέχουν στην λειτουργία της αγοράς για την παραγωγή και την παράδοση στους πελάτες
τους πρώτων υλών και μισοτελειωμένων προϊόντων. Οι επιχειρήσεις αυτές είναι στην θεωρία γνωστές ως ¨πρωτογενούς παραγωγής", "μεταποίησης",
"πρώτων υλών", κλπ. (Εγώ αυτά τα προσεγγίζω στην συνέχεια στο 3ο μέρος με βάση τις ρυθμίσεις της χώρας μας και της ΕΕ.)
Αυτά όμως επιβεβαιώνουν τον ορισμό της ΑΒΣΠ για τον "τελικό σκοπό" της βιομηχανικής επιχείρησης, δηλαδή: "την βάση σχεδίου παραγωγή και διάθεση* χρησιμοτήτων στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους".
* Θυμίζω και πάλι τον ορισμό της "Διαθέσεως" της ΑΒΣΠ που περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων των δημιουργουμένων από την ολοκλήρωση της παραγωγής, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων".
Άρα στην λειτουργία της Διαθέσεως περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι δραστηριότητες της επιχείρησης Μεταφοράς, του Εμπορευματικού Κέντρου, ως και λοιπών βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς, όπως πχ η χρήση μέσων φορτώσεως - εκφορτώσεως, τελωνειακών εργασιών, υπηρεσιών Διαμεταφοράς, κλπ.
Αυτή η προσέγγιση ταυτίζει και ταυτόχρονα διευκρινίζει τον ορισμό του κ. Μανιάτη στην σελίδα 31 που απεικονίζει σχηματικά την "εφοδιαστική αλυσίδα", δηλαδή ως: «προμηθευτές – αγορές», «βιομηχανική παραγωγή μισοτελειωμένων προϊόντων» και «πωλήσεις», δηλαδή την Διάθεση της παραγωγής στην επιχείρηση που θα παράγει τα τελικά καταναλωτικά αγαθά, τα οποία θα διαθέσει στην αγορά μέσω των Υπηρεσιών Μεταφοράς, και Αποθήκευσης.
Δεν έχω παρά να συγχαρώ τον καθηγητή Μανιάτη, γιατί είναι ο μόνος που προσεγγίζει την πρακτική λειτουργία της αγοράς, όπως ακριβώς δηλώνει και στον τίτλο του βιβλίου του. Δηλαδή διαστέλλει από το σύνολο των επιχειρήσεων που συμμετέχουν στην λειτουργία της αγοράς εκείνη την επιχείρηση, που παράγει και διαθέτει την παραγωγή της στην αγορά για την ικανοποίηση των αναγκών του τελικού πελάτη - καταναλωτή.
Ως γνωστό η κρίσιμη διάκριση μεταξύ των αλυσίδων «εφοδιαστικής» και «εφοδιασμού» είναι:
Αφενός η απεικόνιση από το εργοστάσιο παραγωγής του «Barcode» στην κάθε μονάδα του τελικού προϊόντος, δηλαδή όπως αυτό θα τοποθετηθεί στο ράφι του καταστήματος λιανικής πώλησης, που αφορά στην παραγγελία κάθε πελάτη.
Αφετέρου ο τρόπος υποβολής της παραγγελίας από τον κάθε πελάτη - αγοραστή προς το εργοστάσιο παραγωγής του συγκεκριμένου καταναλωτικού προϊόντος που θα υποβάλλεται μέσω του Η/Υ με σαφή αναφορά του κωδικού είδους - Barcode, των ποσοτήτων, των προθεσμιών παράδοσης, κλπ.
Άρα η αλυσιδωτή ανάληψη δράσεων μεταξύ των εμπλεκομένων προσώπων για την κατάρτιση και εκτέλεση αυτών των συμβάσεων δύνανται κατά την κρίση καθενός να ορίζονται ως «εφοδιασμού», γιατί όμως όχι και ως «διαθέσεως», «διανομής», «διακίνησης», «τροφοδοσίας», «διαμετακόμισης», κλπ. Το ζητούμενο επομένως είναι να περιγράφονται οι δράσεις και να είναι οργανωμένο το Λογιστικό Σύστημα = Logistical System σε τρόπο ώστε να τις απεικονίζει λογιστικά, όταν αυτές θα καθίστανται σταδιακά με την πρόοδο των εργασιών αυτοτελείς δράσεις.
Την λειτουργία αυτής ακριβώς της επιχείρησης δίδασκε η ΑΒΣΠ με την μόνη διαφορά ότι δεν όριζε τις επί μέρους λειτουργίες της, δηλαδή τις «αγορές», «παραγωγή», «πωλήσεις», ως "αλυσίδα εφοδιασμού", αλλά ως "τελικό σκοπό" αυτής της επιχείρησης. Η έννοια της "αλυσίδας", ή ορθότερα της αλυσιδωτής εμπλοκής και λειτουργίας των επιχειρήσεων είναι όμως διαχρονική και αυτονόητη στην λειτουργία των επιχειρήσεων και γενικότερα της αγοράς .
Η διαφορά είναι ότι οι κρίκοι της αλυσίδας πρέπει να περιγράφονται με τις «δράσεις» των εργαζομένων που προανέφερα, οι οποίες όταν ολοκληρώνονται καθίστανται «αυτοτελείς δράσεις», γιατί από αυτές συνάγονται λογιστικά γεγονότα, που πρέπει να απεικονίζονται με λογιστικές εγγραφές στο λογιστικό σύστημα κάθε επιχείρησης.
Άρα οι λογιστικές εγγραφές «αλυσίδων» διακρίνονται σε δύο κύριες κατηγορίες λογιστικής τεχνικής, δηλαδή:
- Σε ότι αφορά στις συναλλαγές με τις άλλες επιχειρήσεις στις εγγραφές γενικής λογιστικής για την καταχώρηση των λογιστικών γεγονότων που συνάγονταν
από τις δράσεις των εργαζομένων για την κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων πώλησης και έργου.
- Σε ότι αφορά στην εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης από την τήρηση αναλυτικής λογιστικής της εκμεταλλεύσεως ή βιομηχανικής λογιστικής,
λογαριασμών αποθεμάτων, πρότυπου κόστους, αποκλίσεων, επαναπροσδιορισμού και καταλογισμού δαπανών, κλπ.
Η παραπάνω περιγραφή μου ξεκαθαρίζει στην γνώση των φοιτητών της έννοιας «αλυσίδα εφοδιασμού» ή από την έννοια «εφοδιαστική αλυσίδα», διότι η παραπάνω περιγραφή του τρόπου λειτουργίας της αγοράς καταχωρείται από τα στελέχη των επιχειρήσεων στο λογιστικό σύστημα Η/Υ που τηρεί καθεμιά επιχείρηση χωριστά. Τα λογιστικά συστήματα προσφέρουν οι εταιρείες πληροφορικής, τα οποία ως γνωστό επικοινωνούν μεταξύ τους και διευκολύνουν τις συναλλαγές και την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων στην κάθε «καταναλωτική», «εφοδιαστική», «παραγωγική», «τροφοδοτική», κλπ αλυσίδα.
Επειδή έχω αντιληφθεί ότι η παραπάνω ικανότητα των Η/Υ έχει οριστεί από ορισμένους θεωρητικούς ως «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας» (Supply Chain Management) έχω κρίνει ως αναγκαίο να ορίσω την χρήση των Η/Υ στην πρακτική λειτουργία της αγοράς έτσι:
«Λογιστικό Σύστημα (Logistics) για τις λογιστικές καταχωρήσεις, (σε χρήμα)
Λογιστικό Σύστημα (System) για τις μεταφορικές καταχωρήσεις, (σε φορτία)
Είναι η Διαδικτυακή και Διεπιχειρησιακή Διαχείριση των εμπορευμάτων και των μέσων μεταφοράς, οι λογιστικές και οι μεταφορικές καταχωρήσεις, η κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων, καθώς και η επίβλεψη της θέσης και της κυκλοφορίας των μεταφορικών μέσων, οι οποίες διενεργούνται μεταξύ των στελεχών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, με πρόσβαση μέσω διαδικτύου της μίας, σε επιλεγμένες σελίδες του λογιστηρίου της άλλης».
Ο ορισμός μου καλύπτει αναντίρρητα τόσο τις δραστηριότητες μεταξύ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων σε «αλυσίδα εφοδιασμού», όσο και επιχειρήσεων
που εμπλέκονται σε «εφοδιαστική αλυσίδα». Όμως, όπως δίδαξε η ΑΒΣΠ κάθε επιχείρηση που συμμετέχει στην αγορά "λειτουργεί με τας μετ' αυτών απορρεούσας συνεπείας"!
(Λόγω των φορολογικών υποχρεώσεων που δεσμεύουν χωριστά, μία προς μια, τις δραστηριότητες κάθε μιας οντότητας – επιχείρησης!)
**** ΣΕΛΙΔΑ 152 ****
Σημαντική απάντηση σε σχόλιο
Αρχή παρένθεσης (07.10.2019)
Παρενθετικά οφείλω στο σημείο αυτό να αντικρούσω την παρατήρηση που δέχθηκα από ένα ΑΕΙ, δηλαδή ότι οι αναφορές μου αφορούν στον τρόπο λειτουργίας της Αγοράς στο παρελθόν και ότι:
«…είναι λάθος κάποιος να ασκεί έντονη κριτική σε κάτι που διατυπώθηκε 10-20 χρόνια πριν με τα σημερινά δεδομένα και τις επιστημονικές απόψεις που έχουν διαμορφωθεί μετά από
χρόνια ζυμώσεων / ανταλλαγή απόψεων.»
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η αιχμή της διαφοράς των απόψεων μου με αυτές των θεωρητικών. Εγώ στο παρόν σχόλιο μου δεν ασχολούμαι για να μπω στον μύλο των ζυμώσεων και της ανταλλαγής των απόψεων των Ακαδημαϊκών, αλλά απλά για να περιγράψω το περιβάλλον που έχει θεσπίσει η πολιτεία για να λειτουργήσει η Αγορά της Μεταφοράς της Αξίας και του Φορτίου.
Οι αναφορές μου επομένως είναι επιστημονικές, διότι για την κάθε περίπτωση που προσεγγίζω ισχύει το ίδιο θεσμικό πλαίσιο που την ρυθμίζει. Αντίθετα οι απόψεις των θεωρητικών δεν είναι επιστημονικές, γιατί κάθε ακαδημαϊκός αντιλαμβάνεται και περιγράφει το ίδιο ζήτημα με τον δικό του διαφορετικό τρόπο, αδιαφορώντας μάλιστα για το θεσμικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται.
Αυτό σημαίνει ότι για τα πάντα ισχύουν κανόνες που πρέπει να τηρούνται από όλους τους εμπλεκόμενους, άσχετα αν οι θεωρητικοί αποκαλούν το επιστημονικό πεδίο που αφορά στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων ως «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας». Επιπλέον και τους εντεταλμένους από τις Διοικήσεις των επιχειρήσεων για την εκτέλεση αυτών των δράσεων ως «Διοικητές Εφοδιαστικής αλυσίδας». Ή αντίστοιχα και οι φοιτητές προσδιορίζουν το αντικείμενο της εργασίας τους ως «“εφοδιαστική αλυσίδα” του κοτόπουλου, του φαρμάκου, της μπύρας, απορρυπαντικού», κλπ.
Το ζητούμενο είναι επομένως ότι «τα σημερινά δεδομένα» πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ισχύουσες διατάξεις της πολιτείας, αντί να στηρίζονται σε εικονική πραγματικότητα ή σε ότι ισχύει σε άλλες χώρες για τον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων, της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας. Αυτό ακριβώς δηλαδή που εγώ λαμβάνω υπόψη στο παρόν σχόλιο, καθώς και γενικότερα στις αναφορές μου στην ιστοσελίδα και στα δύο βιβλία μου.
Προσέξτε όμως τον συλλογισμό μου για να κρίνετε την διαφορά των απόψεων μου, σε σχέση με τις αντίστοιχες των θεωρητικών. Ήδη από την δεκαετία
του ’60 διδασκόταν στο πεδίο της Γενικής Λογιστικής, τόσο από την ΑΣΟΕΕ όσο και από την ΑΒΣΠ, η «Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας» στην πράξη. Δηλαδή καταχωριζόταν λογιστικά κάθε «αυτοτελής δράση» - «κρίκος της αλυσίδας» και με τον τρόπο αυτό περιγραφόταν και προσδιοριζόταν με την «αιτιολογία» της λογιστικής εγγραφής στα χειρόγραφα βιβλία της επιχείρησης ο κύριος, ο κάτοχος του εμπορεύματος και ο αποθηκευτικός χώρος.
(Σήμερα απεικονίζονται αντίστοιχα οι «κρίκοι της αλυσίδας» στο λογιστικό σύστημα του Η/Υ, ενώ ταυτόχρονα παρέχεται η δυνατότητα της εκτύπωσης συγκεκριμένων οικονομικών στοιχείων ή ποσοτήτων, υπολοίπων αποθήκης, δυνατότητα πρόσβασης στο σύστημα από απόσταση,πχ για την υποβολή
αίτησης παραγγελίας, κλπ.) .
Για τον λόγο αυτό περιλαμβανόταν στα βιβλία της Γενικής Λογιστικής και το εκάστοτε ισχύον φορολογικό πλαίσιο στο οποίο εφαρμόζεται η λογιστική και συγκεκριμένα ο ισχύον εκείνη την περίοδο «Κώδιξ Φορολογικών Στοιχείων». Αυτό σημαίνει ότι η πολιτεία ουδέποτε αδιαφορούσε για τον τρόπο λειτουργίας της παραγωγής και της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, γιατί δεν τις άφηνε δίχως την θέσπιση κανόνων λειτουργίας και ελέγχου.
Θα παραθέσω μάλιστα ένα παράδειγμα για να δείξω ότι η σπουδαιότητα εφαρμογής των φορολογικών κανόνων και των αρχών της λογιστικής που αφορούν στην κυκλοφορία των αγαθών είναι διαχρονική και παγκόσμια.
Όλοι γνωρίζουμε ή έχουμε ακουστά για τον Αλ Καπόνε, ο οποίος ως γνωστό εφάρμοσε την επιστήμη της «Διοίκησης της Εφοδιαστικής Αλυσίδας». Ο ίδιος αναδείχθηκε μάλιστα με την δράση του σε ένα από τους πλέον ικανούς «Διοικητές αλυσίδας», γιατί οργάνωσε την «εφοδιαστική αλυσίδα του ουίσκι» την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Όμως, ως γνωστό, συνελήφθη από τις αρχές των ΗΠΑ με την κατηγορία των παραβάσεων της φορολογικής νομοθεσίας και
για φοροδιαφυγή...
Επομένως είναι απόλυτα αναγκαίο να διδάσκονται οι φοιτητές, παράλληλα με την θεωρία των κάθε είδους αλυσίδων που αφορούν στις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων για την κυκλοφορία των αγαθών και αυτό που εγώ ορίζω ως «Θεσμοθετημένο περιβάλλον λειτουργίας της Μεταφοράς αξίας και Φορτίου».
Όλο το παραπάνω άρθρο μου αναφέρεται εκεί ακριβώς, δηλαδή στους κανόνες που ορίζει η πολιτεία για την λειτουργία της «εφοδιαστικής αλυσίδας», πχ αναφέρομαι ενδεικτικά στις φορολογικές, τελωνειακές, εργασιακές, κλπ διατάξεις. Όπως επίσης αναφέρομαι στις ρυθμίσεις για την θέση σε κυκλοφορία των ΙΧ και ΔΧ φορτηγών, στην κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων πώλησης και έργου, στην νομική έννοια της Μεταφοράς, των βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς, της Διαμεταφοράς, της Αποθήκευσης, κλπ.
Με βάση τα παραπάνω πρέπει να προβληματιστούν τα ΑΕΙ και ιδιαίτερα τα μεταπτυχιακά τμήματα που διδάσκουν κάθε είδους «Εφοδιαστικές Αλυσίδες αγαθών», ότι θα πρέπει να εντάσσουν και να αναλύουν την διδασκαλία τους με ταυτόχρονη αναφορά της ισχύουσας νομοθεσίας. Τότε δικαίως θα δικαιούνται να αυτοαποκαλούνται mba = muster business administration.
Αν αντίθετα διδάσκουν παραβλέποντας την κατά περίπτωση ισχύουσα νομοθεσία, τότε και εγώ δικαίως μπορώ να εκλάβω, (ομολογώ με ισχυρή δόση υπερβολής για να δώσω έμφαση), τα αρχικά του όρου mba ως “mafia business administration”.
Μπορώ μάλιστα να δώσω και ένα σύγχρονο παράδειγμα, πχ για την «εφοδιαστική αλυσίδα του τσιγάρου».
Ποια ήταν η διαφορά λειτουργίας της «εφοδιαστικής αλυσίδας τσιγάρου» του περιπτερά, σε σύγκριση με την «εφοδιαστική αλυσίδα τσιγάρου» αυτών που πουλούσαν τα τσιγάρα έξω από την ΑΣΟΕΕ, (Οικ. Παν. Αθηνών); Απλά:
- Στην «αλυσίδα» του περιπτερά οι λογιστικές εγγραφές (δηλαδή η φορολογική απεικόνιση) που ορίζει η φορολογική νομοθεσία συνιστούν τους «κρίκους»
της «Εφοδιαστικής αλυσίδας του τσιγάρου». Αντίθετα,
- Στην «αλυσίδα» πώλησης τσιγάρων έξω από το Οικ. Παν. Αθηνών - ΑΣΟΕΕ δεν υπήρχαν λογιστικές εγγραφές για να προσδιορίσουν φορολογικά τους
«κρίκους» της «εφοδιαστικής αλυσίδας του τσιγάρου».
Δηλαδή υπήρχε παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας και φοροδιαφυγή και για τον λόγο αυτό συνέβη στους πωλητές τσιγάρων έξω από την ΑΣΟΕΕ, ότι ακριβώς συνέβη και στον Αλ Καπόνε…
Μην δυσανασχετείτε ούτε να αισθάνεστε άβολα, γιατί και τα καταστατικά συστάσεως των επιχειρήσεων κεφαλαίου αναφέρουν στο σχετικό άρθρο για την ανάθεση της «Διαχείρισης» ή της «Διοίκησης» των υποθέσεων της επιχείρησης. Μάλιστα η Γενική Συνέλευση που εγκρίνει τον ισολογισμό και τα πεπραγμένα της διαχείρισης της κάθε χρήσης ελέγχει αν τηρήθηκε η νομοθεσία και αν η διοίκηση της επιχείρησης έδρασε για την επίτευξη του τελικού σκοπού που αναφέρεται στο "άρθρο σκοπός" του καταστατικού συστάσεως της επιχείρησης.
Άρα, πρέπει να γίνει κοινά αποδεκτό ότι στις αρμοδιότητες «Διαχείρισης» ή «Διοίκησης» της επιχείρησης περιλαμβάνεται και η «Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας», με πιστή τήρηση της νομοθεσίας, ανεξάρτητα με τις έννοιες που αποδίδονται από τους θεωρητικούς στους όρους «εφοδιαστική» και «αλυσίδα».
Η συμβιβαστική λύση θα ήταν επομένως να απαλλαγούν οι φοιτητές κατά την εκπόνηση των εργασιών τους από τις δεσμεύσεις και τις αγκυλώσεις της ακαδημαϊκής θεωρίας, όπως επίσης και από «τις επιστημονικές απόψεις που έχουν διαμορφωθεί μετά από χρόνια ζυμώσεων / ανταλλαγή απόψεων.»
Κοντολογίς: όπως και να διαμορφώνονται διαχρονικά οι επιστημονικές απόψεις, πρέπει να διδάσκονται υποχρεωτικά ενταγμένες ταυτόχρονα στο εκάστοτε ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Το εγχείρημα δεν είναι δύσκολο, αρκεί να απαλλαγούμε από την επιστημονική κατωτερότητα που μας κυριεύει έναντι των ξένων.
Ιδού γιατί πρέπει να δεχόμαστε με επιφύλαξη τις απόψεις των ξένων:
Ο Christopher αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου του επί λέξει: «Όταν κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου , το 1992, η αξιοποίηση των logistics και της διαχείρισης εφοδιαστικής αλυσίδας βρισκόταν στα σπάργανα, παρότι οι ιδέες στις οποίες βασίζονται κυκλοφορούσαν από καιρό».
Δεν ξέρω πως να εκφράσω την απόλυτη συμφωνία μου με τον Christopher, γιατί αυτό το διατύπωσε και στον τίτλο του βιβλίου του: "Logistics και διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας". Αλλά όμως, κατά δήλωση του ίδιου του Christopher δεν υπήρχαν προ του 1992 οι όροι "Supply Chain" και "logistics".
Άρα δεν υπήρχε ο όρος "Supply Chain" και επομένως ο όρος «Supply», για να εμπνεύσει προ του 1992 τον Ιω. Παππά* να τον μεταφράσει γραμματικά
με το επίθετο «εφοδιαστική». Πολύ περισσότερο δεν υπήρχε κατά δήλωση του Christopher και ο όρος «logistics», για να ζητηθεί από τον Ιω. Παππά να μεταφράσει και τον όρο αυτό ανούσια ως «εφοδιαστική». *(Ιω. Παππας καθηγητής του Πολυτεχνείου, βλέπε το πρώτο άρθρο μου για τον "απόηχο του νόμου 4302/14.)
Όμως
Από του έτους 1992 αναπτύχθηκε τα μέγιστα η τεχνολογία των Η/Υ που είχε σαν αφορμή μεταξύ άλλων να προσφερθούν στην αγορά τα λογιστικά συστήματα Η/Υ για την λογιστική απεικόνιση των συμβάσεων πώλησης και έργου μεταξύ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων στην εν γένει παραγωγή και κυκλοφορία των αγαθών. Η ΕΕ επέβαλε ως γνωστό την υποχρεωτική τήρηση αυτών των λογιστικών συστημάτων Η/Υ = Logistical System στον Κοινοτικό Τελωνειακό Κώδικα 2454/93.
Η διαπίστωση μου αποδεικνύεται εύκολα αν ληφθεί υπόψη ότι μετά το 1993 εισήχθη η περιγραφή λειτουργίας της αγοράς από τους θεωρητικούς ως «διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας», με εισαγωγή κατά την κρίση των θεωρητικών και της λέξης «Logistics». Παρατήρησα ότι όλη η βιβλιογραφία του συγγράμματος του καθηγητή Μανιάτη σχετικά με το θέμα αυτό κυκλοφόρησε από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ερωτάται: προ του 1993 που δεν είχε αναπτυχθεί η τεχνολογία των λογιστικών συστημάτων Η/Υ δεν λειτουργούσε η αλυσιδωτή εμπλοκή των επιχειρήσεων για να παραχθούν τα αγαθά και να διατεθούν από την πρωτογενή παραγωγή έως την κατανάλωση; Αυτό μάλιστα προς το κοινό όφελος πελάτη και παραγωγού;
Προσέξτε όμως την αντίφαση και την παραπληροφόρηση που διέσπειρε στην ακαδημαϊκή παιδεία η μετάφραση «logistics» = «εφοδιαστική» του Ιω. Παππα. Ερωτάται: Πώς έπρεπε να μεταφραστεί ο τίτλος του βιβλίου του Christopher, στο οποίο αναφέρομαι; Απαντώ: «Εφοδιαστική και διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας». Όμως, όπως διαπιστώσατε ο μεταφραστής του βιβλίου δεν τόλμησε να μεταφράσει τον όρο «logistics» στον τίτλο του βιβλίου ως «εφοδιαστική» και τον άφησε αμετάφραστο, δηλαδή "Logistics και διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας", για να εμπνέει εις το διηνεκές την επιστημονική φαντασία των ουραγών του Christopher και διαφόρων άλλων θεωρητικών.
Αντίστοιχα και ο Σπύρος Μπινιώρης αναφέρει μετά την παρέλευση δωδεκαετίας με τον ίδιο τρόπο τον τίτλο - χρησμό του βιβλίου του. Δηλαδή φαρδιά πλατειά στο επάνω μέρος του εξωφύλλου: "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ" και στο μέσο της σελίδας του εξωφύλλου ξεκάρφωτα, έντονα, μονολεκτικά και εντυπωσιακά: "LOGISTICS". Ερωτάται: Τι σημαίνει "Logistics" στον τίτλο του βιβλίου; Άρα έχει δίκαιο ο καθηγητής Μανιάτης που δηλώνει στο βιβλίο του ότι υπάρχουν τόσοι ορισμοί και έννοιες «logistics», όσοι και αυτοί που τους αναφέρουν.
Θυμηθείτε όμως όπως ανάφερα παραπάνω ότι από 01.01.1993 τέθηκε σε ισχύ ο ενιαίος «Κοινοτικός Τελωνειακός Κώδικας» με τις αναφορές του για «logistical system» και τους «κρίκους αλυσίδας» του σχήματος της ΕΕ, που «αλυσοδένουν» νομικά, επιχειρηματικά και φορολογικά όσους διαχειρίζονται
με οιονδήποτε τρόπο εμπορεύματα.
Πρέπει να διευκρινίσω και να τονίσω στο σημείο αυτό ότι ο Κοινοτικός Τελωνειακός Κανονισμός 2454/1993, που τέθηκε σε ισχύ από την 01.01.1993 περιγράφει έμμεσα πλην σαφώς την "εφοδιαστική αλυσίδα", γιατί προβλέπει κανόνες εκτέλεσης και ελέγχου με ιεραρχημένη σειρά της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, δηλαδή:
α) κατά την αναχώρηση,
β) κατά την μεταφορά,
γ) κατά την άφιξη
και προσδιορίζει τα πρόσωπα και τις υποχρεώσεις αυτών που συμμετέχουν στην εν γένει κυκλοφορία των εμπορευμάτων, ήτοι Πωλητών, Αγοραστών, Αποστολέων, Παραληπτών, Μεταφορέων, Εντολέων και των Παρεχόντων Βοηθητικές Υπηρεσίες Μεταφοράς, (Αποθηκευτών, Εκτελωνιστών, κλπ). Αντιλαμβάνεστε ότι η ισχύς αυτών των ενιαίων κανόνων κυκλοφορίας των εμπορευμάτων έδωσε έμπνευση και έναυσμα μεταξύ άλλων και στον Christopher να αναθεωρήσει και να "αλυσοδέσει" κατά πως τον βόλευε σαν δημοσιογράφο την λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς.
Αυτός είναι προφανώς ο λόγος που άρχισε η χρήση του όρου «Εφοδιαστική αλυσίδα» την ίδια περίοδο που η ΕΕ έκανε τις διαβουλεύσεις, για να θέσει σε ισχύ τον κοινοτικό τελωνειακό κώδικα, ενώ πρωτύτερα ουδείς ανέλυε την λειτουργία της αγοράς με βάση τον όρο αυτό!!! Αν τυχόν χρησιμοποιείτο κάπου
ο όρος "Supply Chain", ήταν απλά για να δηλωθεί ότι η λειτουργία της αγοράς εκτελείται με την "αλυσιδωτή" εμπλοκή περισσοτέρων επιχειρήσεων, που σημαίνει βέβαια ότι η λειτουργία της αγοράς δεν "διοικείται", ούτε και "αλυσοδένεται!!!
Αυτό το αποδέχεται ο Christopher και το αναφέρει με διπλωματικό τρόπο ήδη στην πρώτη παράγραφο του προλόγου του βιβλίου του, ήτοι: «ότι logistics και supply chain σαν νεογέννητα βρίσκονταν στα σπάργανα» και ότι «οι ιδέες στις οποίες βασίζονται κυκλοφορούσαν από καιρό.» Άρα, συμπληρώνω και διευκρινίζω ότι οι «ιδέες που βασίζονται "logistics" και "supply chain"» αφορούσαν στην λειτουργία των πολυεθνικών επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου και στα δίκτυα πελατών προμηθευτών, που πράγματι "κυκλοφορούσαν από καιρό". (Δηλαδή τουλάχιστον 30 χρόνια πρωτύτερα από το 1992, με την διδασκαλία της ΑΒΣΠ που γνωρίζω εγώ. Το απέδειξα όμως και με το βιβλίο του Tugendhad, που κατά παράδοξο τρόπο αγνόησε ο Christopher, παρόλο που ήταν συμπατριώτες.)
Άρα λοιπόν καιρός είναι να κατανοήσουν οι θιασώτες της εφοδιαστικής αλυσίδας και οι λοιποί θεωρητικοί ότι και ο μύθος "logistics" και "supply chain" έφθασε στο τέλος του, ή για να το εκφράσω κομψά όπως ο Christopher: στην «κάμψη» του.
Η λύση επομένως είναι να διακριθούν σε τουλάχιστον 2 ή 3 ΑΕΙ τα μεταπτυχιακά τμήματα:
α) Στα "θεωρητικά - επιστημονικά τμήματα", που θα λειτουργούν σαν σκαλοπάτι στα διδακτορικά,
β) Στα "πρακτικά - επιστημονικά τμήματα", που θα λειτουργούν σαν εφαλτήριο στην αναρρίχηση στην ηγεσία των Διοικήσεων των Επιχειρήσεων, και
γ) Στα "ακαδημαϊκά τμήματα", που θα διδάσκεται γενικά και αόριστα εισαγόμενη γνώση από ξένα βιβλία και θα χρησιμεύουν σαν τυπικό προσόν διορισμού
στο Δημόσιο.
Τέλος της παρένθεσης.
**** ΣΕΛΙΔΑ 156 ****
Αλυσίδες και δίκτυα "εν δράσει" - (σε λειτουργία)
Καταλήγοντας μπορώ να εκφέρω την γνώμη και να αποδείξω ότι ο μύθος της «εφοδιαστικής αλυσίδας», όπως άλλωστε συμβαίνει και σε κάθε μύθο, φθάνει στο τέλος του. Το γεγονός ότι διήρκησε τρείς (3) περίπου δεκαετίες οφείλεται στο ενδιαφέρον που επέδειξαν οι θεωρητικοί και γενικά οι άσχετοι με την ΟΔΕ, στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των αγαθών. Προκειμένου μάλιστα να πρωτοτυπήσει ο κάθε συγγραφέας πλάτειαζε και ξεχείλωνε τον μύθο όπως τον φανταζόταν, όπως τον βόλευε ή όπως άφηναν να διαρρέουν στον τύπο διάφορα σενάρια "Διοίκησης Εφοδιαστικής Αλυσίδας" ή "Διοικητικής Εφοδιαστικής Αλυσίδας", για να πουλάνε φούσκες στα χρηματιστήρια ή αντίθετα για να απογοητεύουν τις μειοψηφίες και να τις εξαναγκάζουν να πουλάνε χαμηλά τις μετοχές τους στις πλειοψηφίες.
Αυτό είχε σαν αφορμή:
- αφενός να έχει καταντίσει το πεδίο διδασκαλίας της κυκλοφορίας των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση εικονική πραγματικότητα,
- αφετέρου να χρειάζονται οι πτυχιούχοι ΟΔΕ 5 - 10 χρόνια πείρας, προκειμένου να αντιληφθούν τον τελικό σκοπό, την λειτουργική διάρθρωση της
επιχείρησης και το αντικείμενο της δικής τους εργασίας.
Όμως, όπως και ο Christopher αναφέρει στην σελίδα 182 ότι στα προϊόντα υπάρχει κύκλος ζωής, έτσι και εγώ τολμώ να δηλώσω ότι και στην «εφοδιαστική αλυσίδα» έφθασε πλέον ο «κύκλος ζωής της» στο τέλος του. Οι περίοδοι της ζωής της «εφοδιαστικής αλυσίδας» είναι ίδιες περίπου όπως των άλλων προϊόντων, ήτοι με βάση τις απόψεις του Christopher «Εισαγωγή», «Ανάπτυξη», «Ωριμότητα», «Κορεσμός», «Κάμψη».
(Ορθό είναι όμως να διευκρινιστεί ότι αυτό το αλίευσε ο Christopher:... «με βάση την αναμετάδοση δημοσίευσης του 1990 στο "Free Press" των Stalk και Hout», γιατί ο Christopher ως γνωστό είναι απλά εκδότης περιοδικού και δημοσιογράφος.)
Η περίοδος κάμψης της «εφοδιαστικής αλυσίδας» φαίνεται από την ανούσια και μονόπαντη περιγραφή των δράσεων επιχειρήσεων, γεγονός που της δίνει μια πρόσκαιρη ανάσα ζωής. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η προσέγγιση «αλυσίδας» επιδέχεται κριτικής, γιατί έχει σαν βάση τον τρόπο που λειτούργησαν στο παρελθόν οι επιχειρήσεις που επικαλούνται.
Ύστερα από τα παραπάνω μπορώ να περιγράψω και εγώ την δική μου, την πρακτική, την κλασσική και διαχρονική εκδοχή της «Διοίκησης της Εφοδιαστικής Αλυσίδας», δηλαδή την «Υπαγωγή Εμπλεκομένων σε Ιεραρχημένη Σειρά Δράσεων».
Επειδή με ρωτήσατε:
- "Υπαγωγή" είναι η δράση που ασκεί ο "διοικητής αλυσίδας".
- "Εμπλεκόμενοι" είναι εκείνοι που εξουσιάζει και ελέγχει ο "Διοικητής αλυσίδας".
- "Ιεραρχημένη Σειρά Δράσεων" είναι η οργάνωση, ο προγραμματισμός, ο συντονισμός και ο έλεγχος.
- Τους όρους "οργάνωση" και "προγραμματισμό" τους όρισα παραπάνω. Δηλαδή με ποια μέσα ποιός, πότε, τι θα αναλάβει να εκτελέσει βάσει της οργάνωσης
και του προγραμματισμού που του έχει αναθέσει ο «διοικητής αλυσίδας». Σε ότι αφορά στον "συντονισμό" και στον "έλεγχο" αναφέρομαι αναλυτικά
παρακάτω στην "Lever Europe".
- Τέλος ορίζω ως “Διοικητή αλυσίδας” την Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου.
Στην δική μου εκδοχή «Διοίκησης Εφοδιαστικής Αλυσίδας» ασκούνται:
1) Καταρχήν δράσεις για την εσωτερική λειτουργία των επιχειρήσεων, Εκμετάλλευση κατά την ΑΒΣΠ, που οι θεωρητικοί ορίζουν ως «στενότερο ή Logistics».
2) Επιπλέον ασκούνται δράσεις για τις Συναλλαγές, κατά την ΑΒΣΠ των επιχειρήσεων, που οι θεωρητικοί ορίζουν ως «ευρύτερο ή Supply Chain».
Αλλά όμως στην δική μου εκδοχή "αλυσίδας" ασκούνται και...
3) οι ευρύτατες δράσεις των Διοικήσεων των πολυεθνικών επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου, για την λειτουργία των οποίων οι θεωρητικοί έχουν στην
"απ' έξω" συγκεχυμένες γνώσεις. Αντίθετα εγώ με την 50χρονη πείρα μου έχω, πιστεύω, στοιχειώδεις μεν, αλλά σαφείς και ακριβείς γνώσεις!
Αυτό διότι τις δράσεις των Πολυεθνικών Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου τις κατέχουν σε βάθος μόνο όσοι έχουν αναλάβει θέση ευθύνης στην έδρα, δηλαδή στην κορυφή της ιεραρχίας τους.
Εγώ δεν είμαι μηχανικός για να πάρω «μέτρα» και «σταθμά», για να μετράω με την μεζούρα και το ζύγι την λειτουργία της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας. Όμως, επειδή κατέχω σε όλη της την έκταση την σύσταση και την λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς γενικότερα, θα περιγράψω την εφοδιαστική αλυσίδα ως έχει, ξεκινώντας:
Α) από την αρχή της, δηλαδή την "Διοίκηση της αλυσίδας",
Β) στην συνέχεια από την "μέση της αλυσίδας", για να περιγράψω τις δράσεις που αποκεντρώνει η "Διοίκηση της αλυσίδας", δηλαδή η Διοίκηση της
επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου, σε επιλεγμένες επιχειρήσεις του ομίλου της και στα πρόσωπα που προσλαμβάνουν...
Γ) ...για να καταλήξω στο τέλος στις "εκτελεστικές εργασίες αλυσίδας", που ασκούν οι εργαζόμενοι εντός των επιχειρήσεων που λειτουργούν ως "κρίκοι
αλυσίδας" ή απλά ως "εργασία".
**** ΣΕΛΙΔΑ 157 ****
Συγκεντρωτικά Logistics της Lever Europa
Αρχή παρένθεσης 07.01.2020 - Απάντηση με επιχειρήματα σε κριτικές που δέχθηκα
Για να γίνουν σαφείς οι απόψεις μου θα αναφέρω προς σύγκριση το κουτσομπολιό του Christopher στην σελίδα 248 σχετικά με τα «συγκεντρωτικά Logistics στην Lever Europe». Εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ ο Christopher υπό την μορφή ανταπόκρισης δημοσιογράφου ή προσωπικών του διαπιστώσεων ενημερώνει τους αναγνώστες του περιοδικού του ότι η Lever «είναι μέρος της παγκόσμιας εταιρείας Unilever, η οποία παράγει μια μεγάλη ποικιλία σαπουνιών, απορρυπαντικών και προϊόντων καθαρισμού.»
Ο Christopher μας ενημερώνει στην συνέχεια ότι:
- «Η Unilever ως μέρος μιας προσπάθειας εφαρμογής μιας ευρωπαϊκός στρατηγικής δημιούργησε την Lever Europe» και ότι:
- «Βασικό στοιχείο αυτής της στρατηγικής για την παραγωγή και την εφοδιαστική αλυσίδα ήταν η ορθολογική οργάνωση των άλλων μονάδων παραγωγής,
με την μείωση τους από ένα σύνολο 16 σε ολόκληρη την Ευρώπη σε 11…»
Στην συνέχεια ο Christopher διευρύνει το κουτσομπολιό και επεκτείνεται στην κατανομή της παραγωγής των εργοστασίων «που παρέμειναν» κατά κράτος και προϊόν και στην διατήρηση των εγκαταστάσεων διανομής σε κάθε χώρα. Πλην όμως, όπως αυθαίρετα διαπιστώνει:… «μολονότι με τον τρόπο αυτό επετεύχθη κάποια οικονομία σε κόστος, έχει χαθεί ένας ορισμένος βαθμός ευελιξίας.»
Η απώλεια ευελιξίας με βάση το συμπέρασμα του Christopher οφειλόταν:
α) στο γεγονός ότι το ίδιο προϊόν πωλείται στις χώρες με διαφορετικό σήμα,
β) ότι οι διαφορές γλώσσας καθιστούν αναγκαία την τοπική συσκευασία,
γ) ότι και η σύνθεση του προϊόντος σε μερικές περιπτώσεις διαφέρει.
δ) ότι οι λιανοπωλητές γίνονταν πιο απαιτητικοί αναφορικά με την προθεσμία παράδοσης,
ε) ότι λόγω της συνεχιζόμενης τάσης προς παράδοση "Zit" η απώλεια ευελιξίας είναι πράγματι πρόβλημα.
Πάνω σε αυτά εγώ θεωρώ ότι τα «προβλήματα ευελιξίας» συνιστούν καθημερινότητα στην λειτουργία των διοικήσεων των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στα ΔΣ των επιχειρήσεων του ομίλου συμμετέχουν πλειοψηφικά επίλεκτα στελέχη της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου,
η οποία συντονίζει, καθοδηγεί και ελέγχει την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές των επιχειρήσεων που ελέγχει.
Παρακάτω προσεγγίζω αναλύω και ιεραρχώ τα επί μέρους «προβλήματα ευελιξίας» όπως εγώ τα κατανοώ και τα περιγράφω ως έχουν. Ταυτόχρονα προβάλω το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ το οποίο μεταξύ άλλων διδάσκει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των δράσεων των επιχειρήσεων για να αποφεύγονται τα «προβλήματα ευελιξίας» όπου και όταν αυτά εμφανίζονται:
- ξεκινώντας από την αρχή – κορυφή της ιεραρχίας της κάθε "αλυσίδας",
- διέρχομαι από το μέση της κάθε "αλυσίδας" και
- καταλήγω στην βάση της κάθε "αλυσίδας".
Αυτό διότι η «ευελιξία» είναι δυναμική έννοια και συγχρόνως οργανωτική και εντοπίζεται σε όλο το φάσμα των δράσεων στον ωφέλιμο χρόνο λειτουργίας των επιχειρήσεων. Αυτός είναι και ο λόγος που ιδρύονται στα ΑΕΙ οι σχολές ΟΔΕ, για να διδάσκεται επιστημονικά μεταξύ άλλων και η λύση των προβλημάτων ευελιξίας, δυσλειτουργίας, συντονισμού και ελέγχου στην λειτουργία των επιχειρήσεων…
Επαναλαμβάνω και εδώ την θεμελιώδη διδασκαλία της ΑΒΣΠ για να αποδειχθεί ότι τα «προβλήματα ευελιξίας» που προβάλει ο Christopher παραμένουν διαχρονικά τα ίδια. Στο τέλος του παρακάτω αποσπάσματος του Βιομηχανικού Λογισμού της ΑΒΣΠ αναφέρω με υπογράμμιση και έντονη γραφή τα προβλήματα που αναλαμβάνει να λύσει η Διοίκηση της επιχείρησης, μεταξύ αυτών και της «ευελιξίας» του Christopher και των θιασωτών του.
{…«Η πραγματοποίησις των τελικών σκοπών λαμβάνει χώραν δια της κατανομής αυτών εις επί μέρους σκοπούς. Ούτω οι τελικοί σκοποί αναλύονται αρχικώς
εις επί μέρους σκοπούς. Οι σκοποί ούτοι δεν είναι αυτοτελείς αλλά ενότητες δραστηριοτήτων, συμβαλλουσών εις την επίτευξιν των τελικών σκοπών.» Παράδειγμα: Έστω τελικός σκοπός η παραγωγή και διάθεσις μονάδων 100.000 προϊόντος Π. Ίνα πραγματοποιηθεί ο σκοπός ούτος πρέπει να αγοραστούν τα απαραίτητα υλικά, να εξευρεθούν οι επιστήμονες τεχνικοί, οι χειρισταί των μηχανημάτων, οι εργάται παραγωγής, ως και τα λοιπά προς τούτο μέσα, να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια, να διατεθούν τα προϊόντα και όλα αυτά με τας ευνοϊκωτέρας συνθήκας…
…Η προμήθεια των υλικών συνιστά σκοπόν διάφορον του της παραγωγής και αύτη της χρηματοδοτήσεως* και αύτη της διαθέσεως και αύτη του συντονισμού** και ελέγχου** των προηγούμενων βάσει κριτηρίων μεγιστοποιούντων το κέρδος.»}
*Την χρηματοδότηση αναφέρει ο Christopher στο ίδιο κεφάλαιο στην σελίδα 256 υπό τον εντυπωσιακό τίτλο: «Χρηματοδότηση παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων».
Ερωτάται: Οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες είναι κάτι διαφορετικό από τις εθνικές, τις περιφερειακές, τις νομαρχιακές, τις τοπικές, ή ακόμα τις εφοδιαστικές αλυσίδες εντός μιας επιχείρησης;
**Επιπλέον διαπιστώνουμε ότι η ΑΒΣΠ χρησιμοποίησε τον όρο συντονισμό και έλεγχο γεγονός που σημαίνει ότι αφορά στην λειτουργία της Διοίκησης της Επιχείρησης, ακριβώς για τον λόγο να μην υπάρχουν «προβλήματα ευελιξίας».
Την ορθότητα του όρου «συντονισμός» και «έλεγχος» της ΑΒΣΠ έναντι του αόριστου και δημοσιογραφικού όρου του Christopher «ευελιξία», επιβεβαιώνουν μετά από την παρέλευση δεκαετιών:
1) Τόσο ο Γιαννάκαινας στον ορισμό του για την έννοια Logistics που ανέφερα παραπάνω:
«Logistics είναι η επιστήμη που ασχολείται με την μελέτη και ανάλυση των θεμάτων που σχετίζονται με τον Σχεδιασμό, την Οργάνωση και τον
Προγραμματισμό της Φυσικής Ροής των Αγαθών καθώς και τον έλεγχο και Συντονισμό όλων των σχετικών εργασιών και Πληροφοριών της.»
2) Όσο όμως και οι Sunil Chopra & Peter Meindl: «ο συντονισμός απαιτεί συχνά από τις ομάδες να λειτουργούν εναντίον των παραδοσιακών διαδικασιών
λειτουργίας τους.»
Άρα ο «συντονισμός», ως αρμοδιότητα της Διοίκησης της επιχείρησης, είναι η ορθή έννοια, που κατανέμει κατά τα γνωστά τις εξουσίες και αρμοδιότητες της κάθε θέσης εργασίας και ελέγχει το αποτέλεσμα των δράσεων των εργαζομένων.
Επιπλέον μένει ανοικτή η ερώτηση κατά πόσο η «ευελιξία» είναι συνάρτηση της απόστασης μεταξύ των εργοστασίων, των κέντρων διανομής και των τόπων προορισμού των μέσων μεταφοράς και του τόπου εγκατάστασης των πελατών – αγοραστών.
Έχω επισημάνει ότι ο χρόνος και η απόσταση που διανύει το μέσο μεταφοράς συνιστούν «δράση», δηλαδή δεν συνάγεται από αυτούς τους παράγοντες λογιστικό γεγονός. Όμως:
1) Η αποστολή είναι δράση που ολοκληρώνεται με την φόρτωση και αναχώρηση του μέσου μεταφοράς και την καταχώρηση των λογιστικών εγγραφών
που συνάγονται από αυτήν.
2) Η παραλαβή είναι επίσης δράση, που ολοκληρώνεται με την ταξινόμηση των ειδών στον αποθηκευτικό χώρο κατά θέση, κωδικό είδους, τιμή πώλησης,
κλπ και την διενέργεια των λογιστικών εγγραφών για την κίνηση των ειδών αποθήκης που θα έχουν συναχθεί.
Άρα η «ευελιξία» του Christopher δεν αφορά στην απόσταση και στον χρόνο, αλλά στον κακό συντονισμό εκτέλεσης των αποστολών και παραλαβών των παρτίδων. Δηλαδή αφορά πχ σε πρόωρες ή καθυστερημένες αποστολές, λάθος παρτίδες, τιμές, συσκευασίες, ταξινομήσεις στον αποθηκευτικό χώρο, κλπ.
Το θέμα από πλευράς της επιστήμης ΟΔΕ έχει όμως έτσι:
- Η μελέτη για την λήψη των αποφάσεων για τον τόπο εγκατάστασης των εργοστασίων και των κέντρων διανομής διενεργείται από την ίδια την Διοίκηση
της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου και έχει μακροχρόνια διάρκεια.
- Η οργάνωση, ο προγραμματισμός και ο συντονισμός εκτέλεσης του έργου της παραγωγής και της διάθεσης της παραγωγής στην αγορά είναι άμεσης και
διαρκούς εφαρμογής και αναλαμβάνουν να εκτελέσουν οι επί μέρους διοικήσεις των επιχειρήσεων του ομίλου, οι οποίες ελέγχονται με την σειρά τους
για τις αποδόσεις τους από την Διοίκηση της Επιχείρησης του Μεγάλου Κεφαλαίου.
Άρα τα «προβλήματα ευελιξίας» αφορούν στις δράσεις των στελεχών των επιχειρήσεων που προκύπτουν στην καθημερινότητα της εργασίας τους, όπως πχ
α) Να καταχωρούν άμεσα στο λογιστικό σύστημα Η/Υ τις κινήσεις των ειδών αποθήκης πρώτων υλών και την εισαγωγή τους στην παραγωγή,
β) Να ενημερώνουν για την ανάγκη αγοράς πρώτων υλών,
γ) Να ενημερώνουν για το ύψος των προβλεπόμενων πωλήσεων, των ποσοτήτων και των κωδικών κάθε είδους στον προβλεπόμενο χρόνο και τις απαιτήσεις
των πελατών για την ποιότητα, συσκευασία, γλώσσα, κλπ.
δ) Να ενημερώνονται τα κέντρα διανομής με άμεση πρόσβαση στο σύστημα Η/Υ τόσο με τα εργοστάσια παραγωγής , όσο και με τις παραγγελίες των
πελατών, κλπ.
Όμως τα παραπάνω δεν είναι θέμα «ευελιξίας», αλλά «συντονισμού και ελέγχου» όπως δίδαξε η ΑΒΣΠ και μάλιστα «βάσει κριτηρίων μεγιστοποιούντων το κέρδος». Δίνω τώρα απλά παραδείγματα «ευελιξίας» για να γίνει κατανοητό ότι οι εργαζόμενοι οφείλουν να ενεργούν με βάση τις οικονομικές αρχές και όχι για να ενεργούν τεμπέλικα ή ασυντόνιστα μεταξύ τους και με αδιαφορία για τις συνέπειες εκτέλεσης της δικής τους εργασίας, πχ:
1) Όταν εμφανίζονται ταυτόχρονα δύο φορτηγά ένα για να παραδώσει φορτία και ένα για να παραλάβει, πρέπει να δίνεται προτεραιότητα σε αυτό που θα
παραλάβει φορτίο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί επιπλέον κενός αποθηκευτικός χώρος για την παραλαβή της παρτίδας και του άλλου φορτηγού.
2) Όταν φθάσουν 2 φορτηγά για να εκφορτώσουν και να αναλάβουν στην συνέχεια νέα φορτία, ορθό είναι να ξεκινά η εργασία από το φορτηγό που έχει
εύκολο φορτίο και η εκφόρτωση του είναι γρήγορή, γιατί μπορεί άμεσα να ξεκινήσει και η φόρτωσή του, με ταυτόχρονη την εκφόρτωση του δεύτερου
φορτηγού…
Φυσικά τα προβλήματα «ευελιξίας» εκτίνονται και μεταξύ των εργοστασίων, των κέντρων αποθήκευσης και διανομής, των πωλήσεων, και των απαιτήσεων των πελατών. Η διοίκηση της επιχείρησης αναλαμβάνει να τα λύνει «βάσει κριτηρίων μεγιστοποιούντων το κέρδος», όπως δίδαξε η ΑΒΣΠ.
Αυτά όμως είναι αντικείμενο της διδασκαλίας του Επιχειρησιακού Λογισμού = Business Logistics της ΑΒΣΠ και όχι βέβαια μιας απλής εικασίας ή αναφοράς του κάθε Christopher. Επίσης ερωτάται:
- Αν πάνε πακέτο οι παγκόσμιες αλυσίδες με αντίστοιχα παγκόσμια Logistics; Ή μήπως κάθε «αλυσίδα» στην κάθε χώρα έχει το δικό της "Logistics"; Αυτό
μάλιστα ανεξάρτητα με την έννοια που αποδίδεται στην λέξη στην συγκεκριμένη αναφορά του Christopher.
- Ή όπως γνωρίζω η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, ελέγχει τις επιχειρήσεις του ομίλου ανεξάρτητα από την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων
καθεμιάς στην κάθε χώρα. Δηλαδή το λογιστικό σύστημα Η/Υ της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου είναι κάτι ευρύτερο από το λογιστικό σύστημα για την
φορολογική απεικόνιση των συναλλαγών του σύνολο των δράσεων καθεμιάς των επιχειρήσεων του ομίλου της που ελέγχει παγκοσμίως.
Όπως αποδεικνύεται τα περί «προβλημάτων ευελιξίας» είναι φαντασιώσεις του Christopher και αυτό συνάγεται από το συγκεκριμένο απόσπασμα του Βιομηχανικού Λογισμού, δηλαδή ότι οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν ανέκαθεν με συντονισμό και έλεγχο, ακριβώς για να επιτυγχάνεται η κατά Christopher «οικονομία σε κόστος, δίχως να χάνεται ένας ορισμένος βαθμός ευελιξίας.»
Άρα δεν ευσταθεί η διαπίστωση περί «προβλημάτων ευελιξίας» τα οποία έπλασε η φαντασία του Christopher ή ενδεχόμενα προέκυψαν περιστασιακά στην διάρκεια της αναδιοργάνωσης της Lever στην Ευρώπη...
Αυτό μάλιστα συνάγεται γιατί στο μέσο της προηγούμενης σελίδας 247 αναφέρει ο Christopher επί λέξει:
«Παρομοίως η επί μακρόν καταξιωμένη μάρκα σαπουνιών pears της Unilever παράγεται στην Ινδία για τις αγορές όλου του κόσμου.»
Ερωτάται:
- Μόνο στα σαπούνια Dove της Unilever «που παράγονται στο Μάνχαϊμ όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου» που μας
πληροφορεί ο Christopher εμφανίστηκαν «προβλήματα ευελιξίας»;
- Τα σαπούνια pears της Unilever στην Ινδία δεν έχουν «προβλήματα ευελιξίας»;
- Σε τι διαφέρουν τα "Logistics" = τρέχα γύρευε της Unilever στην Ινδία για το σαπούνι pears, από τα "Logistics" = φέξε μου και γλίστρησα του Μάνχαϊμ /
Γερμανίας για το σαπούνι Dove;
Ή μήπως χόλιασε ο Christopher γιατί δεν του παραχωρήθηκε πληρωμένη δημοσίευση της Unilever στο περιοδικό που εκδίδει και φρόντισε να δυσφημίσει… επιστημονικά στο βιβλίο του την Unilever και την αναδιοργάνωση της στην Ευρώπη;
Η εξήγηση περί της «απώλειας ευελιξίας» στα σαπούνια «pears» και «Dove» είναι απλή:
- Οι Διοικήσεις των επιχειρήσεων του ομίλου Unilever με τον συντονισμό και τον έλεγχο της Διοίκησης της επιχείρησης του Μεγάλου Κεφαλαίου που τις
ελέγχει έλυνε τα διάφορα προβλήματα ευελιξίας των σαπουνιών «pears» στην Ινδία, που σίγουρα θα εμφανίστηκαν κατά την πρώτη περίοδο λειτουργίας
του συστήματος παγκοσμίως. Κατά τα γνωστά αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου ορίζει πρόσωπα της εμπιστοσύνης
της, που λαμβάνουν τις αποφάσεις των ΔΣ των επιχειρήσεων που ελέγχουν και επιβλέπουν για την ορθή εφαρμογή τους.
Άρα, μετά από πολλά χρόνια λειτουργίας και πρακτικής εφαρμογής των δράσεων των εμπλεκομένων στην παραγωγή και κυκλοφορία των σαπουνιών «pears» δεν θα υπήρχαν πλέον προβλήματα… Αλλά και αν εμφανίζονταν θα λύνονταν άμεσα με παρέμβαση αυτών που έχουν, με βάση την διδασκαλία
της ΑΒΣΠ, την... αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων.
- Αντίστοιχα και τα σαπούνια «Dove» μετά την αναδιοργάνωση και λειτουργία της «Lever Europe», πέρασαν από την βάσανο του εντατικού ελέγχου και
του συντονισμού των δράσεων των εμπλεκομένων επιχειρήσεων του ομίλου και των στελεχών τους, για τον τρόπο που θα επικοινωνούν, συνεννοούνται
και θα ενημερώνουν άμεσα με τις σχετικές πληροφορίες το λογιστικό σύστημα Η/Υ.
Επομένως λειτουργούσαν:
- Αφενός με «συντονισμό» των δράσεων του συνόλου των εμπλεκομένων επιχειρήσεων του ομίλου όπως τις όριζε η επιχείρηση του Μεγάλου Κεφαλαίου,
- Αφετέρου οι εργαζόμενοι δρούσαν για την πιστή εκτέλεση των αποφάσεων με βάση τις οικονομικές αρχές. Τέλος
- Όσοι προτιμάτε τον όρο «ευελιξία» του Christopher να διευκρινίσετε αν οι εργαζόμενοι δρούσαν αυτοσχεδιάζοντας καθένας κατά την κρίση του και κατά
την έμπνευση της στιγμής, ή συντονισμένα με βάση τις εντολές της Διοίκησης της επιχείρησης;
Διευκρινίζω ότι η διδασκαλία της ΑΒΣΠ σε ότι αφορά στην ΟΔΕ βασιζόταν στην αρχή ότι συντονισμός στην εκτέλεση των εργασιών σημαίνει ότι το αποτέλεσμα των δράσεων κάθε εργαζόμενου πρέπει να διευκολύνει και να προετοιμάζει τις δράσεις του εργαζόμενου, που δρα στην επόμενη θέσης εργασίας. Άρα με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ ο συντονισμός θα διευκόλυνε την συσκευασία του σαπουνιού «Dove» στην ορθή συσκευασία πχ στην ισπανική γλώσσα, για να μην χρειάζεται η αλλαγή της συσκευασίας.
Άρα με βάση τα προηγούμενα η παραγωγή και συσκευασία μιας παρτίδας σαπουνιού Dove με προορισμό πχ την αγορά της Βραζιλίας θα φαινόταν ήδη από τα δύο πρώτα ψηφία του Barcode. Τα επόμενα ψηφία κατά τα γνωστά θα δήλωναν την επιχείρηση και τα επόμενα το συγκεκριμένο είδος.
Αυτό σημαίνει ότι και αν ακόμα από κεκτημένη ταχύτητα κατά την πρώτη παραγωγή και αποστολή της πρώτης παρτίδας διαπιστωθεί πχ λάθος στην γλώσσα της συσκευασίας ή στον κωδικό της επιχείρησης ή του είδους θα δινόταν άμεσα η εντολή για την διόρθωση του σφάλματος.
Άρα, κατά την γνώμη μου, δεν επιτρέπεται να συγκρίνεται η «ευελιξία» στον τρόπο συνεργασίας μεταξύ ενός ομίλου επιχειρήσεων που λειτουργούν επί σειρά πολλών ετών, με την «ευελιξία» που εντοπίζεται αμέσως μετά την αναδιοργάνωση λειτουργίας μίας ομάδας συγκεκριμένων επιχειρήσεων μιας Πολυεθνικής Επιχείρησης σε νέα βάση.
Κλείνοντας τα σχόλια ο Christopher αναφέρει αντίστοιχα επί λέξει το εξής δικό του συμπέρασμα:
«Ακόμα και αν είναι ευπρόσδεκτες οι οικονομίες κλίμακας στην παραγωγή, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η εξοικονόμηση κόστους που επιτυγχάνεται με τον τρόπο αυτό μπορεί να αναιρείται από την απώλεια ευελιξίας και ικανότητας απόκρισης της όλης εφοδιαστικής αλυσίδας.»
Πόθεν προέρχονται αυτά τα αυθαίρετα συμπεράσματα του Christopher; Στην λειτουργία των επιχειρήσεων συγκεντρώνονται τα χρηματοοικονομικά μεγέθη και συγκρίνονται τα αποτελέσματα μεταξύ των τεθέντων και επιτευχθέντων στόχων. Όμως, οι αναφορές αυτές του Christopher συνιστούν το αντικείμενο λειτουργίας της διοίκησης της επιχείρησης και ο Christopher δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε τον τόπο, ούτε τον χρόνο, ούτε και τα πρόσωπα που συνέρχονται και λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί ο Christopher να γνωρίζει:
α) Τις σκοπιμότητες και την εμπορική πολιτική της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου.
β) Την οργάνωση και τον προγραμματισμό για την εκτέλεση των αποφάσεων.
γ) Τις επιχειρήσεις του ομίλου στις οποίες αναθέτουν την επίτευξη των επί μέρους σκοπών.
δ) Τα πρόσωπα που ελέγχουν την πλειοψηφία στα ΔΣ των επιχειρήσεων του ομίλου, που έχουν κατά τα γνωστά και την «αντικειμενικότερη αντίληψη των
πραγμάτων» και
ε) Τα πρόσωπα που συμμετέχουν μειοψηφικά στα ΔΣ των επιχειρήσεων και
στ) Τα πρόσωπα που στελεχώνουν τις λοιπές θέσεις εργασίας για την πιστή εκτέλεση των αποφάσεων.
Αυτό το διαπιστώνουμε γιατί ο Christopher δεν αναφέρεται χρονικά πότε συνέβησαν αυτές οι διοργανωτικές αλλαγές στην Unilever, πόσο χρόνο διήρκεσαν, ούτε αν πρόκειται για δικά του δημοσιογραφικά αυθαίρετα συμπεράσματα, ή για κάποια συνέντευξη που πήρε για το περιοδικό του από την ίδια την Unilever.
Ή δεν μας ενημερώνει ποια είναι η πηγή αυτών των πληροφοριών, πχ αν ήταν ένα δελτίο τύπου της Unilever; Δημοσιεύσεις ισολογισμών; Δικαστικές διαμάχες με τους πελάτες; Μήπως ευθυνοφοβίες και συκοφαντίες μεταξύ των στελεχών; Ή κάτι άλλο;
Σε κάθε περίπτωση η αναφορά του Christopher στο θέμα αυτό συνιστά παραπληροφόρηση γιατί δεν ενημερώνει επιπλέον για την τύχη των 5 εργοστασίων που «δεν παρέμειναν!» στον όμιλο της πολυεθνικής επιχείρησης Unilever. Πχ
α) αν πουλήθηκαν σε άλλους ομίλους,
β) αν άλλαξαν επωνυμία και παραχωρήθηκαν οι μετοχές τους σε άλλους ομίλους με σκοπό την συμπαραγωγή διαφόρων μισοτελειωμένων υλικών ή
γ) αν λύθηκαν οι εταιρείες των εργοστασίων και πουλήθηκαν τα περιουσιακά τους στοιχεία, ή
δ) αν η «εφοδιαστική τους αλυσίδα» πήρε διαφορετική πορεία για την παραγωγή πρώτων υλών ή βοηθητικών υλικών χρήσιμων για την παραγωγή άλλων
προϊόντων, κλπ.
ε) Ή, αν τα 5 εργοστάσιο δεν ανήκαν στον όμιλο της Unilever και απλά εκτελούσαν βάσει συμβάσεων παραγωγή φασόν για λογαριασμό των επιχειρήσεων
του ομίλου τις οποίες η Unilever κατήγγειλε;
Το βέβαιο είναι ότι δεν άνοιξε η γη να καταπιεί τα 5 εργοστάσια! Αυτό είναι μια επισήμανση που δεν πρέπει να παραβλέπουν οι φοιτητές ΟΔΕ στις εργασίες τους!
Όπως επίσης δεν μας ενημερώνει ο Christopher για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης ποια εταιρεία του ομίλου ήλεγχε την κάθε εγκατάσταση διανομής και με ποιο λογιστικό σύστημα Η/Υ πριν από την αναδιοργάνωση και ποια εταιρεία και με ποιο τρόπο ελέγχει λογιστικά την εγκατάσταση και λειτουργία της κάθε διανομής μετά την ίδρυση της Lever Europe.
Επομένως εκκρεμεί στο ρεπορτάζ του Christopher η πληροφορία αν η Unilever διακίνησε τα σαπούνια peers και Dove στα ίδια κέντρα διανομής παγκοσμίως ή διακινούσε το κάθε σαπούνι σε διαφορετικό κέντρο; Επιπλέον αν στα κέντρα διανομής που έχει στο νου του ο Christopher διακινούνταν και τα λοιπά προϊόντα του ομίλου, πχ απορρυπαντικά, υγρά για το πλύσιμο πιάτων, σκόνες για το πλυντήριο ρούχων, πιάτων, κλπ.
Κυρίως όμως δεν διευκρινίζει ο Christopher αν τα κέντρα διανομής λειτουργούσαν σαν να πρόκειται για "αυτόνομες οντότητες", δηλαδή με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία ή υπό τον έλεγχο του κράτους ή σαν συνεκμετάλλευση με άλλους ομίλους επιχειρήσεων, κλπ. Παραπάνω στον
ν. 4302/2014 ανάφερα τα σχετικά με τα «Κέντρα Διανομής» και την λειτουργία τους, τα οποία επαναλαμβάνω:
Κέντρο Αποθήκευσης και Διανομής, Φορέας Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής, Κτιριακές Εγκαταστάσεις Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής, Λειτουργία Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής, Επέκταση Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής, Εκσυγχρονισμός Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής, Αδειοδοτούσα Αρχή.
Η παραπάνω διάκριση των «Κέντρων Αποθήκευσης και Διανομής» που ορίζονται στον νόμο 4302/14 με υποχρεώνουν να υπενθυμίσω στους φοιτητές τις έννοιες «Μεταφορά Αξίας», «Μεταφορά Φορτίου» και «Διακίνηση» που έχω ορίσει παραπάνω. Στην πράξη λειτουργίας της αγοράς πρέπει πριν από την κατάρτιση των Συμβάσεων Πώλησης, των Συμβάσεων Έργου, των Συμβάσεων Παροχής Βοηθητικών Υπηρεσιών Μεταφοράς και των Συμβάσεων Λογιστικής Υποστήριξης να λαμβάνονται πάντα υπόψη ποια είναι τα εμπλεκόμενα πρόσωπα που καταρτίζουν την σύμβαση και ποιος είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος τους.
Άρα η λειτουργία των κέντρων αποθήκευσης και διανομής εντάσσεται στα πρόσωπα που εμπλέκονται στην εν γένει κυκλοφορία των εμπορευμάτων και στηρίζεται στην εφαρμογή των συστημάτων Η/Υ. Επομένως μπορούμε να συνοψίσουμε την χρησιμότητα των συστημάτων Η/Υ που βοηθούν στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων με διάκριση στις επί μέρους δυνατότητες που προσφέρουν στις επιχειρήσεις:
1) Σε αυτές που βοηθούν στην εκτέλεση των συμβάσεων πώλησης, ήτοι πχ στην παρακολούθηση των υπολοίπων των ειδών, διαπίστωση ανάγκης αγοράς
νέων ποσοτήτων, αποστολή παραγγελίας στον προμηθευτή για την προμήθεια πρώτων υλών, λοιπών υλικών, κλπ.
2) Ή σε αυτές που βοηθούν στην λειτουργία της βιομηχανικής αποθήκης πρώτων υλών για την καταχώρηση των αγορών και την εισαγωγή των υλών στην
παραγωγή.
3) Ή σε αυτές που βοηθούν στην κοστολόγηση, στην απογραφή της παραγωγής και στην κατανομή της παραγωγής σε αποκεντρωμένους τόπους και
χώρους.
4) Ή σε αυτές που βοηθούν στην λήψη και την εκτέλεση της παραγγελίας, στην έκδοση και είσπραξη του τιμολογίου πώλησης, κλπ.
5) Ή σε αυτές που βοηθούν στην κατάρτιση και στην εκτέλεση της σύμβασης έργου με τον Μεταφορέα και τους παρέχοντες βοηθητικές υπηρεσίες
Μεταφοράς.
6) Ή σε αυτές που εφαρμόζουν τα Κέντρα αποθήκευσης και Διανομής για να παράσχουν τις Υπηρεσίες Λογιστικής Υποστήριξης προς την πελατεία τους.
Ή τέλος
7) Σε αυτές που εφαρμόζουν την φορολογική, τελωνιακή, ασφαλιστική, κλπ νομοθεσία.
Εγώ έχοντας κατά νου, αφενός τις παραπάνω λειτουργίες των επιχειρήσεων και της αγοράς, αφετέρου την χρησιμότητα και εφαρμογή των συστημάτων Η/Υ στην εσωτερική λειτουργία και στις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων και στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, εκπόνησα τον δικό μου ορισμό, τον οποίο επαναλαμβάνω:
«Λογιστικό Σύστημα* (Logistics) για τις λογιστικές καταχωρήσεις, (σε χρήμα)
Λογιστικό Σύστημα (System) για τις μεταφορικές καταχωρήσεις, (σε φορτία)
Είναι η Διαδικτυακή και Διεπιχειρησιακή Διαχείριση των εμπορευμάτων και των μέσων μεταφοράς, οι λογιστικές και οι μεταφορικές καταχωρήσεις, η κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων, καθώς
και η επίβλεψη της θέσης και της κυκλοφορίας των μεταφορικών μέσων, οι οποίες διενεργούνται μεταξύ των στελεχών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, με πρόσβαση μέσω διαδικτύου της μίας, σε επιλεγμένες σελίδες του λογιστηρίου της άλλης»
(* Σύστημα βάσει έγκυρου λεξικού σημαίνει: «Σχέση ενότητας και αλληλεξάρτησης».
* Επιπλέον: Οι «λογιστικές & μεταφορικές καταχωρήσεις» απεικονίζουν στο Λογιστικό Σύστημα Η/Υ τις μεταβολές στις ποσότητες και αξίες των ειδών με βάση τον «κωδικό κίνησης» της λογιστικής εγγραφής και τις απεικονίζουν στην οθόνη του Η/Υ ως στοιχείο, πχ δελτίο αποστολής, τιμολόγιο πώλησης, κλπ. Ταυτόχρονα παρέχεται η επιλογή για την εκτύπωση του στοιχείου. (Βλέπε τον «Κώδικα Λογιστικής Απεικόνισης των Συναλλαγών» Νόμος 4093/2012 όπως ισχύει σήμερα.)
Πολύ θα χαιρόμουν αν κάποιος θιασώτης του Christopher ή κάποιος άλλος θεωρητικός αντέκρουε με δικά του επιχειρήματα τον παραπάνω τρόπο που «συντονίζω» και «ελέγχω» την λειτουργία των επιχειρήσεων με την βοήθεια και συνδρομή των συστημάτων Η/Υ.
Ειδικότερα
1) Ο Christopher αναφέρεται στην σελίδα 169 στην «ορατότητα ζήτησης μέσω ανταλλαγής πληροφοριών», επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό τον
ορισμό μου! Δηλαδή όπως ο ίδιος δηλώνει:
«...μέσω του ηλεκτρονικού εμπορίου και του διαδικτύου καθίσταται δυνατή η δραστηριοποίηση των εταίρων της εφοδιαστικής αλυσίδας επί μιας κοινής
βάσης δεδομένων, η οποία εξαρτάται κυρίως από την πραγματική ζήτηση και όχι από την διαστρβλωμένη εικόνα που προκύπτει όταν οι παραγγελίες
μεταφέρονται από ένα σημείο σε ένα άλλο, στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης* εφοδιαστικής αλυσίδας.»
* Άρα υπάρχει και η... "συρρικνωμένη" εφοδιαστική αλυσίδα! Αχ Θεέ μου, πόσες άλλες αλυσίδες θα μάθω από τον Christopher;
Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της αγοράς εφαρμοζόταν διαχρονικά με τον ίδιο τρόπο. Απλά στα πρώτα στάδια χειρόγραφα και στην συνέχεια άρχισε σταδιακά
η χρήση των Η/Υ. Στην INTERCONTAINER (IC) πχ ο πελάτης παρέδιδε το εμπορευματοκιβώτιο (ε/κ) στον τερματικό σταθμό, αφού προηγούμενα είχε καταχωρήσει στο σύστημα Η/Υ της IC = Logistical System το έγγραφο μεταφοράς, δηλαδή το Δελτίο Παραδόσεως.
Με την εφαρμογή συστήματος Η/Υ είχε η IC άμεση και λεπτομερή πληροφόρηση για τις εντολές μεταφοράς των πελατών σε ολόκληρη την Ευρώπη,
δηλαδή για το σύνολο των εκατοντάδων τερματικών σταθμών. Με τον τρόπο αυτό επικοινωνούσε με την σειρά της ηλεκτρονικά με τα σιδηροδρομικά
δίκτυα και δρομολογούσε τους συρμούς. Κατά την διάρκεια της εκτέλεσης του έργου αποστέλλονταν αυτόματα ηλεκτρονικά μηνύματα στους πελάτες για την θέση του συρμού, για την άφιξη στον προορισμό και για την ετοιμότητα παράδοσης του ε/κ, εκδιδόταν αυτόματα το τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών, κλπ. (Περισσότερα στο βιβλίο και σε άλλα άρθρα μου.)
2) Επιπλέον ο Christopher στην ίδια σελίδα 169 κάνει λόγο για «την ιδέα της εφοδιαστικής αλυσίδας ως ομοσπονδίας συνεργαζομένων επιχειρήσεων» την
οποία θεωρεί ως το τέταρτο συστατικό της ευελιξίας. Μάλιστα, αμέσως μετά επιβεβαιώνει τις απόψεις μου, γιατί επαναλαμβάνει το τετριμμένο: «Σταδιακά
γίνεται αντιληπτό ότι οι μεμονωμένες επιχειρήσεις δεν ανταγωνίζονται πλέον ως μεμονωμένες οντότητες, αλλά στο πλαίσιο εφοδιαστικών αλυσίδων.»
Το συμπέρασμα από αυτές τις διαπιστώσεις είναι ότι πρέπει να διασταλεί:
1) Η ανάλυση της έννοιας «εφοδιαστική αλυσίδα» που οργανώνεται και ελέγχεται από μια επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου για να ανταγωνιστεί την
«εφοδιαστική αλυσίδα» μιας άλλης Επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου, από την
2) Ανάλυση της έννοιας «εφοδιαστική αλυσίδα» που οργανώνεται και λειτουργεί από μια επιχείρηση που οι θεωρητικοί ορίζουν ως «μεμονωμένη οντότητα».
Η ΑΒΣΠ όριζε ως γνωστό την «μεμονωμένη οντότητα» ως την επιχείρηση που λειτουργεί με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία.
Διευκρινίζω ότι η εκμετάλλευση, δηλαδή η εσωτερική λειτουργία των εμπλεκομένων επιχειρήσεων στην λειτουργία της αγοράς και οι συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων είναι ακριβώς οι ίδιες και εντάσσονται στο ίδιο θεσμικό πλαίσιο που ισχύει στον τόπο που έχουν εγκατασταθεί. Όμως, όπως προανέφερα, αυτό που διαφέρει είναι ότι η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου ελέγχει συνολικά το φάσμα των λειτουργιών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων του ομίλου της, όπως πχ της Unilever. Αντίθετα η «επιχείρηση μεμονωμένη οντότητα» διαπραγματεύεται «προς τα πίσω» με τους προμηθευτές και προς τα «εμπρός» με τους πελάτες της και καταρτίζει ελεύθερα και κατά κρίση της τις συμβάσεις.
Η παραπάνω αυτονόητη διάκριση της εσωτερικής λειτουργίας και των συναλλαγών μεταξύ των επιχειρήσεων επιβάλει να μας διευκρινίσουν οι θεωρητικοί τον τρόπο που πρέπει να κατανοήσουμε το «φαινόμενο του μαστιγίου», που αναφέρει ο Christopher στην σελίδα 220.
Για εμένα είναι προφανές ότι οι αποφάσεις στην μία περίπτωση λαμβάνονται σε υψηλό επίπεδο από την Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου, ενώ στην άλλη από την «Διοίκηση της μεμονωμένης οντότητας». Το βέβαιο όμως είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις τα προβλήματα καθορισμού του ύψους των αγορών σε σχέση με τις προβλέψεις των πωλήσεων είναι πανομοιότυπα και τα προσέγγισα ήδη στις αρχές του παρόντος άρθρου.
Πως είναι δυνατόν επομένως να δεχόμαστε άβουλα τις αποσπασματικές αναφορές του Christopher πάνω στα θέματα παραγωγής και κυκλοφορίας των αγαθών, όταν για τα πάντα υπάρχουν θεσμοθετημένες ρυθμίσεις; Συνεπώς η υψηλού επιπέδου διδασκαλία της ΟΔΕ οφείλει να λαμβάνει πάντα υπόψη τις ρυθμίσεις της πολιτείας και τις συμβάσεις που καταρτίζονται για τις προμήθειες, τις πωλήσεις και την εν γένει κυκλοφορία των εμπορευμάτων παγκοσμίως.
(Θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει «σύμβαση αγοράς» στο ελληνικό Δίκαιο, παρά μόνο «σύμβαση πώλησης» με συμβαλλόμενα μέρη τον αγοραστή και τον πωλητή.)
Επιπλέον αυτό που δεν βοηθά τον φοιτητή στην κατανόηση των απόψεων του Christopher είναι η διάκριση των συσκευασιών που ανάλυσα παραπάνω, δηλαδή πχ συσκευασία πώλησης στην λιανική, στην χονδρική, κλπ. Δεν διευκρινίζεται επίσης ποια είναι η κωδικοποίηση στον Η/Υ των ειδών που διακινούνται μεταξύ των χώρων που έχουν αποτεθεί τα είδη εντός των αποθηκευτικών χώρων των εργοστασίων, πχ οι βιομηχανικές συσκευασίες σε σύγκριση με τους αποθηκευτικούς χώρους των κέντρων αποθήκευσης και διανομής και των συσκευασιών πώλησης στην χονδρική.
Πχ αν λειτουργούν
α) Σαν οργανωμένοι αποθηκευτικοί χώροι με διάκριση των ποσοτήτων και των κωδικών είδους με βάση την πώληση στην χονδρική ή στην λιανική;
β) Με διάκριση δηλαδή μεταξύ άλλων και των κωδικών είδους με βάση την γλώσσα και τον Barcode του κάθε πελάτη για την χώρα που προορίζονται τα είδη, ανεξάρτητα από την χώρα που είναι εγκατεστημένος ο πελάτης - αγοραστής; Ή
γ) Αν η παραγωγή κάθε εργοστασίου οργανώνεται και προγραμματίζεται χωρίς συντονισμό από την Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου και τον έλεγχο από τα πρόσωπα της εμπιστοσύνης της που έχει ορίσει στα ΔΣ των επιχειρήσεων που ελέγχει; κλπ.
Όπως προανέφερα οι Η/Υ δεν κάνουν λάθη. Τα λάθη εμφανίζονται ως αποτέλεσμα των δράσεων από την πλευρά των εργαζομένων. Επομένως η εισαγωγή των νέων Barcode για το σαπούνι Dove στο λογιστικό σύστημα Η/Υ των εργοστασίων και των κέντρων διανομής, θα συνιστούσε «πρόβλημα ευελιξίας» μόνο για την παραγωγή και αποστολή της πρώτης παρτίδας.
Στην συνέχεια αν ήταν λάθος εισαγωγή και καταχώρηση του κωδικού είδους στον Η/Υ θα λυνόταν αμέσως. Αν πάλι προερχόταν από απροσεξία του εργαζόμενου, τότε αυτό ως ικανότητα του εργαζομένου θα συνυπολογιζόταν με την προηγούμενη απόδοση του, με ενδεχόμενο την απομάκρυνση από την θέση ή και την απόλυση του.
Κυρίως όμως δεν μας ενημερώνει ο Christopher ποια ήταν η πλειοψηφία του ΔΣ της Unilever που έλαβε τις αποφάσεις και τις έδωσε τις εντολές να επιβάλει στην Lever «να δημιουργήσει συγκεντρωτική δομή διαχείρισης της παραγωγής», σε εκτέλεση της οποίας δημιουργήθηκε η Lever Europe.
Μήπως πχ επρόκειτο για συμφωνία μεταξύ δύο ομίλων επιχειρήσεων για να μοιράσουν την αγορά και να περιορίσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους; Ή ίσως θέλησαν να οργανώσουν την συμπαραγωγή υλικών, σε τρόπο ώστε να μειώσουν τα λειτουργικά έξοδα, το τελικό κόστος παραγωγής και την τελική τιμή των προϊόντων που θα προσφερθούν στην αγορά και στην κατανάλωση;
Είμαι βέβαιος ότι δεν μπόρεσα να αποκρυπτογραφήσω επαρκώς τις προσεγγίσεις και τις φαντασιώσεις του Christopher πάνω στα θέματα «παραγωγής και εφοδιαστικής αλυσίδας» της Unilever. Ή πολύ περισσότερο να κατανοήσω ο ίδιος τα «προβλήματα ευελιξίας» που εννοεί ο Christopher, παρόλο που στην διάρκεια της σταδιοδρομίας μου οργάνωνα, συντόνιζα και έλεγχα την κατάρτιση και την εκτέλεση συμβάσεων για την διεθνή κυκλοφορία των εμπορευμάτων και καταχωρούσα σε λογιστικά συστήματα Η/Υ = Logistical System τις κατά περίπτωση λογιστικές εγγραφές αξίας και φορτίου που συνάγονταν.
Προτείνω λοιπόν στους φοιτητές ΟΔΕ κατά την εκπόνηση των εργασιών τους να μελετήσουν το ρεπορτάζ – ανταπόκριση – περιγραφή του Christopher όπως την αναφέρει στο βιβλίο του στις σελίδες 248 – 249 και να την συγκρίνουν με τις δικές μου παρακάτω αναλύσεις.
Εγώ ελέγχω εκ των έσω την διοίκηση των επιχειρήσεων και όχι όπως την φαντάζονται και την αναφέρουν στα κείμενα τους οι θεωρητικοί που αναλύουν επιλεκτικά την λειτουργία της αγοράς όπως την πλάθουν κατά βούληση στην επιστημονική τους φαντασία.
Αυτό επομένως που πρέπει να ενστερνιστούν οι φοιτητές ΟΔΕ από το κουτσομπολιό του Christopher για τις δραστηριότητες της Unilever είναι ότι:
1) Οργανώθηκε από την Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου η δραστηριότητα μιας σειράς επιχειρήσεων του ομίλου σε νέα βάση.
2) Σε κάθε μια επιχείρηση του ομίλου που συμμετέχει στην Lever Europe κατανεμήθηκαν εξουσίες και αρμοδιότητες προς επίτευξη επί μέρους σκοπών.
3) Τα ΔΣ των επιχειρήσεων της Lever Europe στελεχώθηκαν με πρόσωπα επιλεγμένα από στην επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου τα οποία λαμβάνουν
κατευθείαν εντολές από αυτήν για την επίτευξη των επί μέρους σκοπών που τους έχει αναθέσει.
4) Κάθε δραστηριότητα για την εκτέλεση των αποφάσεων της Διοίκησης των επιχειρήσεων του ομίλου συντονίζεται, προϋπολογίζεται, κοστολογείται και
ελέγχεται ως προς το αποτέλεσμα μεταξύ των τεθέντων και επιτευχθέντων στόχων, υπολογίζονται οι εκτροπές, οι αποκλίσεις, τα σφάλματα, οι
παραλήψεις, κλπ.
Για την εκτέλεση επομένως συγκεκριμένων αποφάσεων ιδρύθηκαν οι νέες εταιρείες ή οι άλλες ήδη λειτουργούσες υπάχθηκαν σε νέα εναλλακτική ιεραρχημένη σειρά δράσεων για να παραχθούν σαπούνια, απορρυπαντικά, κλπ είδη καθαρισμού για να διατεθούν στην αγορά και στην κατανάλωση.
Επιπλέον ως είναι αυτονόητο η νέα οργάνωση, ο προγραμματισμός και ο συντονισμός των δράσεων του νέου σχήματος εντάχθηκαν στο λογιστικό σύστημα Η/Υ = Logistical System της Επιχείρησης του Μεγάλου Κεφαλαίου ή όπως το αποκαλεί ο Christopher «συγκεντρωτικά Logistics». Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι προηγούμενα εφαρμόζονταν στην Ευρώπη από τον όμιλο Unilever «αποκεντρωτικά Logistics»; και μην ρωτάτε εμένα για τις απορίες σας. Απλά να αναζητείσετε τις απαντήσεις στα σχήματα / Λαβύρινθους που παραθέτει ο Christopher στις επόμενες σελίδες του βιβλίου του.
Αναλογιστείτε επίσης αυτό που ανάφερα παραπάνω για την εφοδιαστική αλυσίδα του απορρυπαντικού που περιγράφουν οι Sunil Chopra και Peter Meindl στην σελίδα 20 του βιβλίου τους. Το σχήμα φέρει τον τίτλο: «Σχήμα 1.1 Στάδια της ΕΑ Ενός απορρυπαντικού».
Εγώ την μόνη διαφορά που εντοπίζω στην περιγραφή των αλυσίδων των δύο βιβλίων είναι ότι οι συγγραφείς ενεργούν συντεχνιακά ο ένας για λογαριασμό του περιοδικού του και οι δύο άλλοι για λογαριασμό της IBM.
Το χειρότερο όμως είναι ότι και ο επιμελητής της μετάφρασης του βιβλίου του Christopher καθηγητής του Α.Π.Θ. Δημήτριος Βλάχος είναι εξ όσων γνωρίζω πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics Βορείου Ελλάδος (EEL.BE). Πρόκειται δηλαδή κατά δήλωση τους για ένα μη «κερδοσκοπικό σωματείο» και παράλληλα «για τον παλαιότερο επίσημο φορέα για την προώθηση της επιστήμης των Logistics στην χώρα μας».
- Πώς εξηγείται όμως το γεγονός ότι η Ελληνική Εταιρεία Logistics εκμεταλλεύεται με το αζημίωτο ένα πρόγραμμα Η/Υ, την χρήση του οποίου παραχωρεί
στα δήθεν μέλη του σωματείου, που στην ουσία πρόκειται για συνδρομητές - πελάτες;
- Πώς πρέπει να κατανοήσουν οι φοιτητές την εννοια της «επιστήμης Logistics», την οποία επικαλείται η Ελληνική Εταιρεία Logistics;
Εγώ όπως έχω αναφέρει σε άλλα σχόλια μου την κατανοώ ως «οδηγίες χρήσεως» του προγράμματος Η/Υ που προσφέρει η ΕΕL στην αγορά. Άρα η «επιστήμη» καλείται ΟΔΕ και «το Logistics» της ΕΕL, καθώς και κάθε «Logistics» που προσφέρεται στην αγορά από τις εταιρείες πληροφορικής, είναι ένα τεχνικό μέσο που χρησιμοποιεί η Διοίκηση όλων των Επιχειρήσεων.
Κατά τα γνωστά τα «Logistics» ή ορθότερα τα «Λογιστικά Συστήματα Η/Υ», όπως ορθά επισημαίνει και ο καθηγητής Μανιάτης βοηθούν στην εσωτερική λειτουργία, στις συναλλαγές, καθώς και στον συντονισμό και έλεγχο των δραστηριοτήτων των στελεχών των επιχειρήσεων.
Επομένως αντί αυτών των θεωρητικών ασυναρτησιών που προβάλουν τα συντεχνιακά συμφέροντα συμβουλευτείτε για τις εργασίες σας τις παρακάτω δικές μου εμπειρίες καθώς και τις αναλύσεις στο αμφιθέατρο του καθηγητή Μανιάτη.
Τέλος της παρένθεσης
**** ΣΕΛΙΔΑ 167 ****
Α) Η αρχή της... αλυσίδας
Η αρχή της δικής μου «αλυσίδας» εντοπίζεται στην σύνταξη του ενοποιημένου ισολογισμού της πολυεθνικής επιχείρησης, για την οποία έκανα λόγο παραπάνω. Η επιχείρηση αυτή επομένως είναι Μεγάλου Κεφαλαίου και συγκεντρώνει στο χαρτοφυλάκιο της τα πλειοψηφικά κυρίως πακέτα των μετοχών άλλων επιχειρήσεων. Σχηματικά έχω απεικονίσει την Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου στο παραπάνω σχήμα του Christopher με τους κύκλους.
Στο σχήμα μου αριστερά απεικονίζονται οι επιχειρήσεις που ο Christopher ορίζει ως «προς τα πίσω» της αλυσίδας του. Στην ουσία εννοεί τις επιχειρήσεις που ελέγχει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου που προμηθεύουν την σκιαγραφημένη επιχείρηση στο κέντρο, που μπορεί πχ να είναι η Dell ή η Boeing. Ίσως όμως, γιατί όχι, να είναι μια άλλη επιχείρηση, όπως πχ η επιχείρηση που παράγει το απορρυπαντικό, το προϊόν Π της ΑΒΣΠ ή το φάρμακο.
Στα δεξιά απεικονίζονται οι επιχειρήσεις που ο Christopher ορίζει «προς τα εμπρός» Δηλαδή εννοεί τις δράσεις επιχειρήσεων για την ανάπτυξη των πωλήσεων, οι οποίες επίσης ελέγχονται από την επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου. Σε μια από αυτές θα συγκαταλέγεται σίγουρα και η Tommy Hilfiger της παραπάνω αγγελίας εφημερίδας.
Ιδού και πάλι το σχετικό σχήμα μου στο μέσο του οποίου φαίνεται, (σαν σύνεφο), και η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου:
Εννοείται ότι οι επιχειρήσεις του σχήματος έχουν υπαχθεί σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων από την επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου και λειτουργούν καθεμιά χωριστά για την επίτευξη του επί μέρους σκοπού που τις έχει αναθέσει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου. Διευκρινίζω και πάλι ότι:
1) Οι "επί μέρους σκοποί" των επιχειρήσεων που ελέγχει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου συμβάλουν αθροιστικά στην επίτευξη του τελικού σκοπού της
Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που τις ελέγχει.
2) Στο ΔΣ των επιχειρήσεων που ελέγχει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου συμμετέχουν πλειοψηφικά κατά περίπτωση επιλεγμένα στελέχη της ίδιας της
επιχειρησης Μεγάλου Κεφαλαίου.
3) Η "αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων" που έχουν τα στελέχη της πλειοψηφίας των "επιχειρήσεων αλυσίδας" είναι ταυτόσημη με τις εντολές
που εκτελούν, για την επίτευξη του τελικού σκοπού της Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που τις ελέγχει.
Η διοίκηση της πολυεθνικής επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου έχει στην σύνθεση της από την μία πλευρά τους κατόχους της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου και από την άλλη ίσως μετόχους που κατέχουν μειοψηφικά πακέτα μετοχών. Είναι όμως ενδεχόμενο κάποιοι από αυτούς τους μετόχους της μειοψηφίας, να κατέχουν πλειοψηφικά πακέτα άλλων Πολυεθνικών Επιχειρήσεων - Μεγάλου Κεφαλαίου.
Τους μετόχους μειοψηφίας έχω απεικονίσει με ολόκληρους μικρούς κύκλους στις παρυφές του σχήματος. Ο μεγάλος κύκλος περιλαμβάνει το ποσοστό της πλειοψηφίας. Ο ρόλος της μειοψηφίας με τον όρο της αμοιβαιότητας είναι κυρίως η στενή επαφή των Διοικήσεων των δύο επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου, για να ανταλλάσσουν πληροφορίες, σε τρόπο ώστε να μην γίνονται αντικρουόμενες, λαθεμένες ή αντιοικονομικές επενδύσεις...
Κατά συνέπεια οι αποφάσεις που λαμβάνονται στην κορυφή – αρχή της δικής μου εκδοχής «εφοδιαστικής αλυσίδας», δηλαδή της "Υπαγωγής Εμπλεκομένων σε Ιεραρχημένη Σειρά Δράσεων", αφορούν στις επιχειρήσεις που άμεσα ή έμμεσα ελέγχονται από μια Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, η οποία έχει σαν αντικείμενο δράσεων προς επίτευξη του τελικού σκοπού της:
α) την αγορά νέων επιχειρήσεων,
β) την πώληση επιχειρήσεων που σημειώνουν ζημιές ή δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία στην οργάνωση και στον προγραμματισμό για την εκτέλεση των νέων
αποφάσεων,
γ) την ανάπτυξη συμμαχιών – συνεργασιών με άλλους ομίλους επιχειρήσεων για την από κοινού προμήθεια πρώτων υλών ή καταμερισμό των πωλήσεων
στις αγορές, κλπ,
δ) τον καθορισμό τιμών σε τρόπο ώστε να αποφεύγεται ο εξοντωτικός ανταγωνισμός μεταξύ των ομίλων, κλπ.
ε) την επαναξιολόγηση των αποδόσεων ή και την αναδιάρθρωση των διοικήσεων των επιχειρήσεων του ομίλου, σε σύγκριση μεταξύ τεθέντων και
επιτευχθέντων στόχων.
Κοντολογίς κάθε επί μέρους ομάδα επιχειρήσεων που ελέγχονται από επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου οργανώνουν "just in time" κάθετα* τις αγορές, την παραγωγή και τις πωλήσεις, προς επίτευξη προγραμματισμένου σκοπού απόκτησης σημαντικού μεριδίου της αγοράς συγκεκριμένων κατά περίπτωση χρησιμοτήτων - προϊόντων - αγαθών.
(* "Κάθετα" εννοώ στο σημείο αυτό ότι το έργο, από την άρχή μέχρι το τέλος του, εκτελείται στο σύνολο του από την ομάδα επιχειρήσεων που ορίζει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου που τις ελέγχει, δίχως να υπάρχει ανάγκη να προσφύγουν σε τρίτες επιχειρήσεις που δεν ανήκουν στον ίδιο όμιλο ή δεν τις έχει εντάξει στο συγκεκριμένο Λογιστικό της Σύστημα η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου.)
Αυτό το πραγματικό γεγονός διαχρονικής λειτουργίας της αγοράς αναγνωρίζει ο Christopher ήδη στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου του, (εκδόσεως 1992), ως εξής:
«Η ιδέα στην οποία βασίζεται το βιβλίο είναι ότι οι επιχειρήσεις ανταγωνίζονται ως εφοδιαστικές αλυσίδες και όχι ως αυτόνομες επιχειρήσεις».
Την ίδια ακριβώς διαπίστωση αναφέρει 12 χρόνια αργότερα και ο David A. Taylor στον πρόλογο του δικού του βιβλίου (εκδόσεως 2004) με τίτλο: "Διαχείριση Εφοδιαστικής Αλυσίδας", έτσι ακριβώς:
«Η μάχη για την κυριαρχία της αγοράς δεν είναι πλέον μια μάχη μεταξύ αντιπάλων εταιρειών. Ο νέος ανταγωνισμός γίνεται μεταξύ των εφοδιαστικών αλυσίδων.»
Επιπλέον...
Στον πρόλογο του βιβλίου του (εκδόσεως 2009) στην σελίδα 7 αναφέρει ο Βιδάλης επί λέξει: "Η μάχη για την επικράτηση δεν διεξάγεται πλέον** μεταξύ επιχειρήσεων, αλλά μεταξύ εφοδιαστικών αλυσίδων."
Ερωτάται ο Βιδάλης: το "πλέον*" σε ποιό τρόπο λειτουργίας της αγοράς και σε ποιά χρονική περίοδο αναφέρεται; δηλαδή:
- Στο έτος 2009 που έγραψε το βιβλίο του; ή
- Στο έτος 1992 που ο Christopher δηλώνει ότι γεννήθηκαν "Logistics¨ και "Supply Chain" και ήταν εκείνη την εποχή ακόμα στα σπάργανα;
- Ή μήπως στα χρόνια προ του έτους 1992 που κυοφορούνταν μόνο οι ιδέες "Logistics" και "Supply Chain" και περίμεναν τον Christopher για να τις
ξεγεννήσει;
Το πρόβλημα όμως για τους φοιτητές είναι ότι συνεχίζεται η παραπληροφόρηση του Christopher, ότι δήθεν ο ανταγωνισμός μεταξύ "εφοδιαστικών αλυσίδων" εκκολάφθηκε μετά το 1992. Πιο συγκεκριμένα πρέπει να προβληματιστούμε, γιατί ο Βιδάλης και ο David A. Taylor αναπαράγουν στα βιβλία τους (εκδόσεως 2004 και 2009), την παραπάνω άποψη - διαπίστωση του Christopher ως προς τον χρόνο που εμφανίστηκαν οι όροι "Logisics" και "Supply Chain", δίχως να αποδίδουν σε αυτόν την πατρότητα των όρων;
Άρα οι φοιτητές πρέπει να κατανοήσουν ότι "η ιδέα" του Christopher που προϋπήρχε του 1992, στηριζόταν στα δίκτυα πελατών - προμηθευτών και στις Πολυεθνικές Επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου που ανταγωνίζονται διαχρονικά μεταξύ τους για να ελέγχουν την παραγωγή και την κυκλοφορία των εμπορευμάτων παγκοσμίως. Καταρρίπτεται επομένως από μόνη της η όψιμη μετά το 1992 σοφιστεία του Christopher, για την μετάλλαξη της λειτουργίας της αγοράς από τις «αυτόνομες επιχειρήσεις» στην «εφοδιαστική αλυσίδα».
Αυτό διότι προϋπήρχε η ύπαρξη και η δράση των Πολυεθνικών Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου, η οποία δεν οριζόταν όμως ούτε ως "Logistics", ούτε ως "εφοδιαστική αλυσίδα". Αυτό όμως, όπως διαπιστώσατε παραπάνω, το δηλώνει ο ίδιος ο Christopher με την διαπίστωση ότι: {οι ιδέες "logistics" και "εφοδιαστική αλυσίδα" κυκλοφορούσαν και από καιρό (εννοείται προ του 1992).}
Όμως προσοχή ότι:
Μόνο οι ιδέες κυκλοφορούσαν από καιρό, δηλαδή προ του 1992, και όχι οι όροι "logistics" και "Supply Chain". Απλά ο Christopher ήταν τεχνοκρατικά άπειρος και επιστημονικά ανεπαρκής και δεν μπορούσε να καταναήσει τον τρόπο που λειτουργούσαν διαχρονικά οι επιχειρήσεις στην διεθνή αγορά του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Άρα ένας αντίστοιχος όρος, επιπλέον των «αυτόνομων επιχειρήσεων» που προϋπήρχαν, έπρεπε να προσδιορίζει και τις επιχειρήσεις που προϋπήρχαν του 1992, που ελέγχονταν όμως από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου. Ο Christopher και οι λοιποί θεωρητικοί που συμμερίζονται τις απόψεις του, θα έπρεπε να είχαν εντοπίσει την ύπαρξη τους και να τις όριζαν ως «εξαρτημένες επιχειρήσεις» ή αν ήθελαν να εισάγουν τον όρο «εφοδιαστική αλυσίδα», να τις ορίσουν ως «αλυσοδεμένες επιχειρήσεις».
Αυτό όμως δεν συνέβη γιατί ο Christopher είναι αμφίβολης επιστημονικής κατάρτισης και πείρας στο αντικείμενο της λειτουργίας της αγοράς και των επιχειρήσεων. Ειδικότερα όπως εγώ διαπιστώνω έχει ελλιπή γνώση σε ότι αφορά στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων από την παραγωγή στην κατανάλωση. Επομένως αναλύει την λειτουργία της αγοράς σαν δημοσιογράφος, γιατί δεν τόλμησε να προσεγγίσει τεχνοκρατικά την λειτουργία της αγοράς προ του 1992 και να την συνδέσει με τις εξελίξεις μετά το 1993 που ίσχυσαν με το άνοιγμα των συνόρων της ΕΕ.
Ως γνωστό η λειτουργία της αγοράς διεθνώς, δηλαδή εκτός ΕΕ, δεν μετεβλήθη μετά το 1993 και παραμένει ως είχε. Απλά οι διακρατικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ και των τρίτων χωρών εντάχθηκαν σε ενιαίους κανόνες κυκλοφορίας των εμπορευμάτων εντός της ΕΕ με βάση τον κοινοτικό τελωνειακό κώδικα 2454/1993.
Επομένως οι προσεγγίσεις του Christopher για τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς εντάσσονται στο πεδίο της επιστημονικής θεωρίας. Πλέον αυτού το βιβλίο του Tugendhat: "Ces multinationales qui nous gouvernent", κυκλοφορούσε ήδη 20 και πλέον έτη πρωτύτερα του 1992. Αντιλαμβάνεστε επομένως ότι ο Christopher δεν είχε περιθώρια να οικειοποιηθεί ευθέως τις γνώσεις άλλων. Για τον λόγο αυτό τις διαστρεβλωσε τις παραποίησε, τις βάφτισε "Logistics" και "Supply Chain" και τις φάσκιωσε ως νεογνά στα σπάργανα της επιστημονικής του φαντασίας.
(Σημαντική προσθήκη
Ο Christopher επιβεβαιώνει την παραπάνω διαπίστωση μου, γιατί αναφέρει επί λέξει στην σελίδα 361 του βιβλίου του εκδόσεως 2017:
{«Εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, από τότε που επινοήθηκε η φράση «διαχείριση Εφοδιαστικής αλυσίδας» είμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης τάσης προς παγκοσμιοποιημένες εφοδιαστικές αλυσίδες, όπου δραστηριότητες που κάποτε εκτελούνταν εντός της επιχείρησης τώρα ανατίθενται σε τρίτους…»}
Όμως «πριν τρείς δεκαετίες περίπου» άνοιξαν τα σύνορα της ΕΕ και σε εφαρμογή του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (κανονισμός 2454/1993) επετράπη στις εταιρείες Μεταφορών να διαχειρίζονται τα εμπορεύματα των πελατών τους στους χώρους τους. Αυτό πριν το '93 απαγορευόταν!!!
Θυμίζω και το παραπάνω σχήμα της ΕΕ με τα “αλυσοδεμένα” - εμπλεκόμενα πρόσωπα που διαχειρίζονται εμπορεύματα σε καθεστώς διαμετακόμισης.
Άρα μετά το 1992 - 93 {«δεν επινοήθηκε η φράση «διαχείριση Εφοδιαστικής αλυσίδας»}, αλλά παρερμηνεύτηκαν οι κρίκοι του σχήματος της ΕΕ που αφορούν στις κοινοτικές ρυθμίσεις της τελωνειακής νομοθεσίας, που πρέπει να τηρούνται από τα πρόσωπα που περιγράφει ο κοινοτικός τελωνειακός κώδικας. Στην χώρα μας όπως προανέφερα τέθηκε σε εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας η υποχρέωση τήρησης βιβλίου προσωρινής εναπόθεσης.
(Α.Υ.Ο. 1041614/04.04.1995.)
Ερωτάται: Η επιστήμη ΟΔΕ πρέπει να εξακολουθεί αλυσοδεμένη στις θεωρίες διαφόρων Christopher, ή να εγκαταλείψει τον όρο «διαχείριση Εφοδιαστικής αλυσίδας» και να περιγράφει την λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων με χρήση της ορολογίας του επιστημονικού πεδίου ΟΔΕ;
Τέλος της προσθήκης)
Έτσι, περιόρισε τις θεωρητικές αναλύσεις του στο πλαίσιο {"Logistics" και "Supply Chain"} = "τρέχα γύρευε", που τον διευκολύνουν να αναφέρει ότι θέλει, να το αναλύει όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, διατηρώντας για τον εαυτό του το αλάθητο. Κατά την γνώμη μου όμως έχει επιστημονικά το ακαταλόγιστο και δυστυχώς ένα πλήθος από θιασώτες που αναπαρήγαγαν άβουλα τις θεωρίες του!
Ειδικότερα σε ότι αφορά στις εργασίες των φοιτητών έχω διαπιστώσει ότι πολλές αναφορές σε διάφορα θέματα αποδίδονται στον Christopher. Όμως στην πράξη πρόκειται για "ανταποκρίσεις" άνευ ουσίας του εκδότη περιοδικού Christopher, που δηλώνονται σε υποσημειώσεις από ποιές επιστημονικές πηγές τις ανέσυρε. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι εργασίες των φοιτητών έχουν καταντήσει "κονσέρβα", δηλαδή "σκονάκια" τα οποία πωλούν τα φροντιστήρια στους φοιτητές υπό την ανοχή των καθηγητών.
Αν όμως σεβαστούμε, ως οφείλουμε, τους διαπρεπείς έλληνες ακαδημαϊκούς, πρέπει να διδάξουμε στην χώρα μας και τις «επιχειρήσεις που έχουν χάσει την νομική αυτοτέλεια και την οικονομική τους αυθυπαρξία». Όπως δηλαδή τις όριζε η ΑΒΣΠ από το τέλος της δεκαετίας του ΄60 και δίδασκε επιστημονικά την οργάνωση και τον προγραμματισμό των δράσεων τους.
Αυτό μάλιστα δίχως να υπάρχει ανάγκη να κουτσομπολεύει τις δράσεις συγκεκριμένων επιχειρήσεων ή να απεικονίζει την οργάνωση και την λειτουργία τους με πολύπλοκα σχήματα.
Η ΑΒΣΠ αντί των σημερινών σχημάτων που παραπέμπουν στα σχήματα που κάνουν στα "time out" οι προπονητές μπάσκετ, δίδασκε:
α) την εμπορική, νομική, κλπ σχέση που συνδέονταν οι επιχειρήσεις μεταξύ τους,
β) τις συμβάσεις που καταρτίζονταν μεταξύ των επιχειρήσεων ενός ομίλου,
γ) τις συμβάσεις που καταρτίζονταν μεταξύ των επιχειρήσεων του ομίλου και τρίτων επιχειρήσεων,
δ) τις λογιστικές εγγραφές που συνάγονταν από τις δράσεις για την εκτέλεση των συμβάσεων, που όταν ολοκληρώνονταν καθίσταντο αυτοτελείς δράσεις,
και
ε) τις δράσεις της Διοίκησης της Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου για την σύνταξη του ενοποιημένου ισολογισμού και τον έλεγχο των πεπραγμένων των
επιχειρήσεων που έχει υπό τον έλεγχο της.
Αντί λοιπόν οι Διοικήσεις των επιχειρήσεων Μεγάλου Κεγαλαίου να εγκλωβίζονται σε Λαβύρινθους σχημάτων, παρακολουθούσαν την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές των επιχειρήσεων μέσα από την κίνηση των λογαριασμών που αναπτύσσονταν στο Λογιστικό Σχέδιο.
Σήμερα το Λογιστικό Σχέδιο είναι ενταγμένο στο Logistical System = Λογιστικό Σύστημα Η/Υ, που προσφέρουν οι εταιρείες πληροφορικής προσαρμοσμένο στις ιδιαίτερες ανάγκες των επιχειρήσεων. Ο Christopher στην σελίδα 214 ορίζει τις εταιρείες πληροφορικής ως «εταιρείες Logistics». Εγώ περιέγραψα παραπάνω το προϊόν που προσφέρουν οι εταιρείες πληροφορικής ως "ηλεκτρονικό σύστημα Η/Υ", όπως ακριβώς το ορίζει η ΕΕ.
Ως γνωστό κάποια από τα μεσαία στελέχη της πολυεθνικής επιχείρησης, όπως προανέφερα και όπως δίδαξε η ΑΒΣΠ, συμμετέχουν στην Διοίκηση των Επιχειρήσεων του ομίλου για την λήψη των αποφάσεων, έχοντας «μια αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων». Είναι αυτονόητο επομένως ότι οι επιχειρήσεις αυτές του ομίλου συμμετέχουν στην αγορά ως "κρίκοι" σε αυτό που οι θεωρητικοί ορίζουν ως "Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας" και εγώ ορίζω ως "υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων".
Για να γίνει όμως κατανοητή η εμπλοκή των επιχειρήσεων στην λειτουργία της αγοράς, θα πρέπει να περιγράψω συνοπτικά την συνάρτηση της νομικής μορφής των επιχειρήσεων, σε σχέση με το δικαίωμα αυτού που νομιμοποιείται να ασκήσει την Διοίκηση τους.
Συγκεκριμένα η Διοίκηση της επιχείρησης ασκείται:
- Στην Προσωπική άσκηση επαγγέλματος από το ίδιο το φυσικό πρόσωπο, που ευθύνεται και με την προσωπική του περιουσία.
- Στην Ομόρρυθμη Εταιρεία (ΟΕ) από τους ομόρρυθμους εταίρους, που ευθύνονται ατομικά έκαστος και εις το ακέραιο, ακόμα και με την προσωπική του
περιουσία.
- Στην Ετερόρρυθμη Εταιρεία (ΕΕ) από τους ομόρρυθμους εταίρους, που ευθύνονται ατομικά έκαστος και εις το ακέραιο, ακόμα και με την προσωπική τους
περιουσία.
- Στην Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (Ε.Π.Ε.) από τον Διαχειριστή, του οποίου η θητεία ορίζεται στο καταστατικό συστάσεως και αργότερα, στην
λειτουργία της Επιχείρησης αν χρειαστεί, από την νόμιμη πλειοψηφία των κατόχων των εταιρικών μεριδίων, με την εξής ιδιαιτερότητα:
Η «πλειοψηφία» πρέπει να είναι ταυτόχρονα προσώπων και εταιρικών μεριδίων, δηλαδή πχ στους 3 εταίρους οι δύο να συγκεντρώνουν την πλειοψηφία των μεριδίων. Σε ειδικές περιπτώσεις για την προστασία της μειοψηφίας, πχ για την αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου, πέραν των προσώπων, απαιτείται κατοχή ενισχυμένης πλειοψηφίας εταιρικών μεριδίων ύψους, αν θυμάμαι καλά 75%. Η Ευθύνη της Ε.Π.Ε. εκτείνεται μέχρι του ύψους των κεφαλαίων - περιουσίας της.
Σημείωση: Ο ν. 3190/1955 ρυθμίζει τα περίσυστάσεως και λειτουργίας των ΕΠΕ. Σήμερα ισχύει ο ν. 4541/2018 στον οποίο και σας παραπέμπω για να τον μελετήσετε.
Τέλος,
- Στην Ανώνυμη Εταιρεία (ΑΕ) από το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) που ορίζεται στο καταστατικό συστάσεως από τον μέτοχο που συγκεντρώνει το 51% του
μετοχικού κεφαλαίου.
Το ΔΣ μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών συστάσεως συγκαλείται για να συγκροτηθεί σε σώμα και ορίζει τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο.
Η ΑΕ ευθύνεται μέχρι το ύψος των κεφαλαίων - περιουσίας της.
Όπως είναι αυτονόητο οι επιχειρήσεις που ελέγχονται από τις επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου είναι Ανώνυμες Εταιρείες, γεγονός που διευκολύνει τόσο την ανάληψη της διοίκησης τους, όσο και τον περιορισμό της ευθύνης στην περιουσία της επιχείρησης. Κυρίως όμως διευκολύνει να τις αγοράζουν και να τις πουλάνε οι επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου με συνοπτικές διαδικασίες, σαν να πρόκειται για κατσαρόλες.
(Εξαίρεση αποτελούν οι "ονομαστικές μετοχές", η έκδοση των οποίων έχει σαν σκοπό να γνωρίζει η πολιτεία τον κάτοχο τους. Με τον τρόπο αυτό προστατεύεται η πολιτεία από την αθέμιτη λειτουργία επιχειρήσεων με σημαντική σημασία σε συγκεκριμένους τομείς λειτουργίας του κράτους, όπως
πχ στην Αμυντική Βιομηχανία, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, λιμάνια, αεροδρόμια και όπου αλλού κρίνεται αναγκαίο.)
Όμως πάνω από όλα διευκολύνει την λειτουργία των επιχειρήσεων του ομίλου, διότι υπάρχει η δυνατότητα της επιλεκτικής αποκέντρωσης της διοίκησης ομάδας επιχειρήσεων, από την Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, προς τα στελέχη συγκεκριμένων επιχειρήσεων του ομίλου της.
Αυτό επιτυγχάνεται με την εκχώρηση προς αυτές του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών επιλεγμένων επιχειρήσεων, που έχει οργανωθεί και προγραμματιστεί να τεθεί η λειτουργία τους υπό τον έλεγχο συγκεκριμένης επιχείρησης του ομίλου. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται:
- η απλοποίηση της λειτουργίας και της συνεργασίας μεταξύ των μελών της επιλεγμένης ομάδας επιχειρήσεων,
- διευκολύνεται η επίτευξη του τελικού σκοπού που αναλαμβάνει η ομάδα επιχειρήσεων του ομίλου να εκτελέσει από κοινού,
και τέλος
- καθίσταται απλός και αποτελεσματικός ο προσδιορισμός του αποτελέσματος και ο έλεγχος των υπευθύνων.
Η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου ελέγχει δηλαδή κατά τα γνωστά στην συνέχεια συνολικά τις επιχειρήσεις του ομίλου με την πλειοψηφία του 51% που έμμεσα ή άμεσα κατέχει, δυνάμει της οποίας διορίζει ως μέλη στα ΔΣ των επιχειρήσεων πρόσωπα εμπιστοσύνης της, που θα έχουν συγχρόνως και την «αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων».
"Άμεσα" σημαίνει να κατέχει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου μόνη της πχ το 51% των μετοχών δύο επιχειρήσεων. "Έμμεσα" σημαίνει να κατέχει στην μία το 51%, η οποία να κατέχει με την σειρά της το 51% των μετοχών της άλλης επιχείρησης. Ίσως όμως το 51% της δεύτερης επιχείρησης να το κατέχουν αθροιστικά περισσότερες επιχειρήσεις που ελέγχονται από την επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου.
Το «άμεσα» και το «έμμεσα» το αναφέρει ο Christopher στην σελίδα 261 που μας συμβουλεύει να σκεφτόμαστε παγκόσμια και να δρούμε τοπικά. Δηλαδή αναφέρει σχετικά ότι «ορισμένες δραστηριότητες και λειτουργίες προσφέρονται για κεντρικό έλεγχο και άλλες για τοπική διαχείριση.»
Για την ορθή αντίληψη αυτής της αναφοράς (ανταπόκρισης - αλίευσης - βλέπε τις παραπομπές στην σελίδα 264) του Christopher, διευκρινίζω ότι αυτές οι δραστηριότητες και λειτουργίες ασκούνται από διαφορετικά πρόσωπα. Δηλαδή:
- Ο «κεντρικός έλεγχος» διενεργείται από την Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, και
- Η «τοπική διαχείριση» ασκείται από έμπιστα πρόσωπα που έχει εκλέξει και διορίσει στα ΔΣ των επιχειρήσεων που ελέγχει η Πολυεθνική Επιχείρηση
Μεγάλου Κεφαλαίου, και τέλος
- Οι «δραστηριότητες» και οι «λειτουργίες» της «τοπικής διαχείρισης» εκτελούνται για την επίτευξη των ενδιάμεσων σκοπών τους οποίους έχει οργανώσει,
προγραμματίσει, αποκεντρώσει και αναθέσει η επιχείρηση Μεγάλου στις επιχειρήσεις που ελέγχει, προς επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού!
Αυτή η διαχρονική λειτουργία της αγοράς παγκοσμίως περιγράφεται από τον Christopher αόριστα στην σελίδα 229 ως "προμηθευτές δεύτερου και τρίτου επιπέδου που τροφοδοτούν προς τα πίσω την αλυσίδα". Εκφράζει μάλιστα την έκπληξη του επειδή: "Τα στελέχη της Dell συνειδητοποίησαν το 1999 ότι ουσιαστικά αγόραζαν έμμεσα τσιπάκια από την TSMC."
Το ζητούμενο όμως είναι αν αυτό ήταν ήδη γνωστό στην επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου που ελέγχει την Dell, η οποία είχε συμφωνήσει αυτήν την λύση στα πλαίσια της συνεργασίας της σε ανώτατο επίπεδο με άλλο όμιλο. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει διαχρονικά μεταξύ δύο Διοικήσεων Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου, κατά το... κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάνει.
Την παρασκηνιακή συνεργασία των επιχειρήσεων για το κοινό τους συμφέρον την πληροφορήθηκε προφανώς ο Christopher σε κάποια ανταπόκριση του από την χώρα μας με την ιδιότητα του ως Δημοσιογράφου. Όμως όπως προανέφερα αυτό εμείς το γνωρίζουμε παραδοσιακά στην λειτουργία της αγοράς ως "κόρακας κοράκου δεν βγάνει". Άρα ο Christopher θέλησε να ωραιοποιήσει την ελληνική λαϊκή ρήση και την ανέπτυξε στην σελίδα 315 του βιβλίου του ως «Συν-ανταγωνισμός - συνεργασία με τους ανταγωνιστές».
Επομένως η δική μου περιγραφή λειτουργίας της αγοράς, ανεξάρτητα αν αντικειμενικά κρίνεται ως ορθή ή όχι, περιγράφει τον τελικό σκοπό της αλυσιδωτής ιεράρχησης των δράσεων που ορίζονται από την Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου. Η κατανομή των δράσεων επιμερίζεται στην ανάληψη από καθεμιά επιχείρηση εκτέλεσης επί μέρους σκοπού, πχ για την παραγωγή και την διάθεση συγκεκριμένων μισοτελειωμένων προϊόντων σε άλλη επιχείρηση του ομίλου, με τελικό σκοπό την διάθεση έτοιμων προϊόντων, πχ ειδών ένδυσης και υπόδησης, φαρμάκων, απορρυπαντικών, κλπ, στην ελεύθερη αγορά και κατανάλωση.
Στην πράξη πάντως οι επιχειρήσεις του ομίλου μιας πολυεθνικής επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου διακρίνονται:
α) Σε αυτές που επιλέγονται να λειτουργούν για την εκπλήρωση του τελικού σκοπού της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου, δηλαδή για την επίτευξη κερδών
ή για να αποκτήσουν δεσπόζουσα θέση στην αγορά και
β) Σε αυτές που λειτουργούν σαν "επιχειρήσεις εργαλεία", "μιας χρήσης", "ειδικού σκοπού", "πιόνια", "αναλώσιμες", "γοήτρου", "δορυφόροι", "φασόν",
"τσόντες", κλπ.
Εδώ πρέπει να συγκριθεί η παραπάνω άποψη μου για τις επιχειρήσεις του σημείου β με την αναφορά του Christopher στην σελίδα 243 «περί εφαρμογής εξωτερικής ανάθεσης δραστηριοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα».
Πρόκληση πάνω σε αυτό για σύγκριση:
Μια πολυεθνική επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου θα αναθέσει «εξωτερικά» τις δραστηριότητες της με κίνδυνο να υφίσταται τις συνέπειες, όπως πχ,
α) Η «εξωτερική επιχείρηση» να ελέγχεται από μια ανταγωνιστική πολυεθνική επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου; Ή όπως δηλώνω εγώ,
β) Θα εξαγοράσει την επιχείρηση για να την ελέγξει, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι «οι εξωτερικές δραστηριότητες» θα είναι εκ του ασφαλούς ενταγμένες
στον ευρύτερο προγραμματισμό της πολυεθνικής επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου προς επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού;
Ή επίσης,
γ) Για να έχει η πολυεθνική επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου την επιλογή να αξιοποιήσει την επιπλέον παραγωγικότητα αυτής της επιχείρησης κατά το δόγμα
Christopher «Συν- ανταγωνισμός - συνεργασία με τους ανταγωνιστές», διαθέτοντας τα προϊόντα της σε επιχειρήσεις άλλων ομίλων;
Ή ακόμα
δ) Διαθέτοντας τα προϊόντα της και στην ελεύθερη αγορά και κατανάλωση;
*** ΣΕΛΙΔΑ 174 ****
Β) Η μέση της αλυσίδας
Δίνω με αυτήν την ευκαιρία ένα σχετικό παράδειγμα παίρνοντας καταρχήν αφορμή από μια αναφορά στο κεφάλαιο 5 του Christopher με τίτλο «Αντιστοίχηση προσφοράς και ζήτησης». Στην σελίδα 146 αναφέρεται το παράδειγμα της «εφοδιαστικής αλυσίδας της Dell». Εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ ορίζεται «η ικανότητα της Dell στον ευέλικτο σχεδιασμό μεγάλου αριθμού προϊόντων, αλλά και στον υψηλό βαθμό συγχρονισμού με τους προμηθευτές της.»
Αναφέρεται μάλιστα σχετικά ότι «οι προμηθευτές της Dell λαμβάνουν πληροφορίες αναφορικά με τις παραγγελίες που δέχονται ανά δύο ώρες». Αντιλαμβάνεστε ότι για να εξυπηρετείται προνομιακά και με προτεραιότητα η Dell, σημαίνει ότι η πολιτική της παραγωγής και των πωλήσεων αυτών των προμηθευτών επιβάλλονται από την Διοίκηση της πολυεθνικής Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που ελέγχει όλες τις επιχειρήσεις του ομίλου και φυσικά μεταξύ άλλων την Dell και τους προμηθευτές της.
Επομένως δεν χρειάζεται να καταβάλει η διοίκηση της Dell ιδιαίτερη προσπάθεια ή να διαθέτει ικανότητα για τον "σχεδιασμό των προϊόντων" ή τον "συγχρονισμό με τους προμηθευτές". Αυτό όμως επιβεβαιώνει την διδασκαλία της ΑΒΣΠ για τον καθορισμό των αποφάσεων από κάποιους που έχουν οριστεί από τις Διοικήσεις των Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου να συμμετέχουν στα Διοικητικά Συμβούλια των επιχειρήσεων του ομίλου, που έχουν και την «αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων».
Επιπλέον πρέπει όμως να συμπληρώσω το παράδειγμα μου με μια άλλη αναφορά του Christopher στην σελίδα 240 που αναφέρει το παράδειγμα της Boeing και την διετή καθυστέρηση στις πωλήσεις του νέου αεροσκάφους Dreamliner 787. Στην Boeing συνέβη τον Δεκέμβριο του 2009 το αντίθετο της Dell, γιατί προέκυψαν σωρευτικά πλήθος αρρυθμιών, λαθών και καθυστερήσεων με τις αναθέσεις στους "εξωτερικούς προμηθευτές".
Ο Christopher κατέληξε αναγκαστικά στο αντίθετο συμπέρασμα της Dell, κλείνοντας την αναφορά του επί λέξει: «Ωστόσο, εκτός αυτού, η εμπειρία της Boeing υπογραμμίζει το γεγονός ότι ενώ οι εταιρείες αναθέτουν σε τρίτους την εκτέλεση μιας δραστηριότητας, δεν θα πρέπει ποτέ να εκχωρούν σε τρίτους τον έλεγχο.»
Ερωτάται όμως ο Christopher πώς εννοεί τον "έλεγχο"; Εγώ περιέγραψα τον "έλεγχο" με την μέθοδο της εξαγοράς της επιχείρησης. Ή στην ανάγκη με την κατάρτιση συμβάσεων με τους τρίτους που θα προβλέπουν ρήτρες για την πιστή τήρηση των όρων της σύμβασης. Ίσως εκεί εντάσσονται τα τσιπάκια που προμηθευόταν η Dell, για τα οποία έκανα λόγο παραπάνω.
Ευχαριστούμε επομένως τον Christopher αλλά αυτά "περί ελέγχων" τα δίδασκε η ΑΒΣΠ 40 χρόνια πρωτύτερα, ότι δηλαδή παγκόσμιοι γίγαντες, πχ σαν την Boeing, ελέγχονται και αυτές από επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου, οι οποίες φροντίζουν να εξαγοράζουν για να ελέγχουν τις επιχειρήσεις των "εξωτερικών προμηθευτών" τους, με τον διορισμό στις Διοικήσεις τους (ΔΣ) έμπιστων δικών τους προσώπων που έχουν «αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων».
Τώρα μπορώ να ανατρέξω σε διάφορες αναφορές στο παρόν σχόλιο, για να εμβαθύνω στην κρίση των φοιτητών με συγκεκριμένο παράδειγμα, την συνάφεια της διδασκαλίας της ΑΒΣΠ στην λειτουργία της αγοράς, σε σύγκριση με τις αόριστες αναφορές των θεωρητικών, ήτοι πχ:
- Από την μια πλευρά να επιβληθεί σε επιχείρηση του ομίλου η «εκτροπή», κατά την διδασκαλία της ΑΒΣΠ, δηλαδή να διακόψει πχ την παραγωγή ενός
προϊόντος, για να παραχθεί εκτάκτως ένα είδος που έχει άμεση ανάγκη μια άλλη σημαντικότερη επιχείρηση του ομίλου.
- Από την άλλη
α) οι αναφορές του Christopher ότι: «…μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις, όπου ένα μέρος της αλυσίδας θα πρέπει να θυσιάσει το στενό ατομικό του
συμφέρον προς όφελος του συνόλου.»
Προβληματιστείτε: ποιό είναι το όφελος του συνόλου που εννοεί o Christopher στην σελίδα 20; Πολύ φοβάμαι ότι ούτε ο ίδιος το γνωρίζει, γιατί
αλλοιώς θα το ανάφερε στο βιβλίο του! Εγώ πάντως δηλώνω ότι το όφελος του συνόλου είναι αυτό που έχει ορίσει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου,
το οποίο γνωρίζουν στο σύνολο του μόνο ελάχιστα πρόσωπα και μάλιστα αυστηρά επιλεγμένα, που δρουν στην έδρα της Πολυεθνικής.
β) οι αναφορές του David A. Taylor ότι: «…Αν τα επί μέρους κέρδη τους μπορούν να εναρμονιστούν με τα συνολικά κέρδη της αλυσίδας, τότε είναι προς
το συμφέρον κάθε εταιρείας να εργαστεί για το καλό της αλυσίδας. Αν τα κέρδη δεν είναι εναρμονισμένα, αναπόφευκτα θα ωθούν προς διαφορετικές
κατευθύνσεις μειώνοντας την απόδοση της αλυσίδας.»
Προβληματιστείτε: ποιο είναι το καλό της αλυσίδας που εννοεί ο Taylor στην σελίδα 267; Ποιά είναι η "αλυσίδα" και η διοίκηση της; Ποιά η επωνυμία
"κάθε εταιρείας - κρίκου αλυσίδας";
Δεν χρειάζεται να επαναλάβω και εδώ ότι ο λόγος γίνεται για την επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου.
γ) Αλλά και οι αναφορές των Sunil Chopra & Peter Meindl στην σελίδα 407 ότι: «Τα κίνητρα των μελών της ΕΑ πρέπει να ευθυγραμμίζονται. Χρειάζεται
στήριξη υψηλού επιπέδου στο πλαίσιο ενός οργανισμού, επειδή ο συντονισμός αυτός απαιτεί συχνά από τις ομάδες να λειτουργούν εναντίον των
παραδοσιακών διαδικασιών λειτουργίας τους.»
Προβληματιστείτε: ποιος εξασφαλίζει την στήριξη "υψηλού επιπέδου" στις ομάδες, έτσι ώστε να λειτουργούν «εναντίον των παραδοσιακών
διαδικασιών λειτουργίας τους;»
Μήπως είναι η Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κφαλαίου όπως δηλώνω εγώ;
Ή μήπως είναι ο "Logistician"; Ίσως όμως και ο αμετάφραστος "Logistics Manager"; ή ακόμα και ο "Supply Chain Manager"; και γενικά όποιο άλλο
πρόσωπο πλάθουν οι ακαδημαϊκοί στην επιστημονική τους φαντασία ή ακόμα και οι συντεχνίες για να προωθούν τα συμφέροντα τους;
Προβληματιστείτε επίσης: Όσο γίνονται αποδεκτοί οι ξενόφερτοι όροι, τόσο θα διαχέεται το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ σε κάθε είδους άσχετες επιστήμες ή επιστημονικά πεδία με την Διοίκηση των Επιχειρήσεων!
Τα παραδείγματα μου τέθηκαν ενδεικτικά και επιδέχονται κάθε είδους παραπέρα εκδοχές και ερμηνείες. Όλες όμως θα συγκλίνουν στο γεγονός ότι στην παγκόσμια αγορά λειτουργούσαν, λειτουργούν και θα λειτουργούν και στο μέλλον παραγωγικές, ευρείες, στενές, εμφανείς, εικονικές, προμηθευτικές, κερδοσκοπικές, αόρατες, εντός ή εκτός μιας επιχείρησης, ανταγωνιστικές, βιομηχανικές, εμπορικές, διαμετακομιστικές, υπηρεσιών, μονοπωλιακές, ολιγοπωλιακές, καταναλωτικές, κλπ, "αλυσίδες".
Όλοι όμως οι επιχειρηματικοί όμιλοι των επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου και οι επιχειρήσεις που ελέγχουν, όπως επίσης και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία είχαν, έχουν και θα έχουν και στο μέλλον ένα και μοναδικό τελικό σκοπό. Στην ελεύθερη ανταγωνιστική αγορά ο τελικός σκοπός των κερδοσκοπικών οικονομικών μονάδων - επιχειρήσεων οριζόταν από την ΑΒΣΠ έτσι: «Τελικός σκοπός είναι η βάση σχεδίου παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση προς επίτευξη κέρδους.»
Πιστεύω ότι οι θεωρητικοί θα συμφωνούν με την άποψη της ΑΒΣΠ, ότι δηλαδή για τον ίδιο τελικό σκοπό δρουν όλοι οι Διοικητές των επιχειρήσεων - κρίκων των παραπάνω "αλυσίδων". Αφήνω όμως στην κρίση των φοιτητών να αποφασίσουν αν για τον ίδιο τελικό σκοπό δρουν και τα "νεογνά" του Christopher, δηλαδή οι «Διοικητές» των «εφοδιαστικών αλυσίδων», που σκόπιμα δεν τις συμπεριέλαβα πιο πριν στις 18 ίσως και πολύ περισσότερες "αλυσίδες" που λειτουργούν στην αγορά.
Αν κάποιος επιθυμεί να συμπεριλάβει και την "εφοδιαστική αλυσίδα" στις παραπάνω 18 αλυσίδες που εγώ ενδεικτικά ανέφερα, θα πρέπει να έχει την επιστημονική κατάρτιση και την επαγγελματική πείρα για να εμπνευστεί μια ακόμα τουλάχιστον "αλυσίδα", για να τις κάνουμε συνολικά είκοσι (20). Με τον τρόπο αυτό θα συμφωνεί ο αριθμός των "αλυσίδων" με τον αριθμό των "ορισμών των αλυσίδων" που εγώ εντόπισα, μέχρι τώρα) στην εισαγόμενη και ντόπια θεωρία "αλυσίδας".
**** ΣΕΛΙΔΑ 176 ****
Συγκρίσεις Αλυσίδων
Παρενθετικά 16.12.2019
Επειδή δεν υπάρχει μέχρι τώρα προθυμία να περιγραφεί και να οριστεί η 19η και η 20η αλυσίδα, ενώ αντίθετα υπήρξε επιθυμία να αναπτύξω εγώ πάνω στο θέμα τις απόψεις μου, θα περιγράψω 2 (δύο) ακόμα αλυσίδες, δίχως όμως να τις στολίσω με "κοσμητικό επίθετο".
Η πρώτη είναι η "ΕΛΟΜΑΣ" που ή ίδια προβάλλεται στην αγορά ως «Η ελληνική αλυσίδα των σουπερ μάρκετ». Δεν θα επεκταθώ όμως για να αναλύσω την λειτουργία της «αλυσίδας ΕΛΟΜΑΣ», γιατί δεν με αφορά. Σημειώνω όμως ότι αφορά σε {"ελληνική" αλυσίδα}, γεγονός που σημαίνει ότι λειτουργούν στην χώρα μας και αλλοδαπές αλυσίδες!
Επιπλέον για τον πρόσθετο λόγο, όπως σωστά αναφέρει ο κ. Μανιάτης στην σελίδα 81, λειτουργεί και «παγκόσμια (global) αλυσίδα εφοδιασμού». Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την παραπάνω άποψη μου ότι υπάρχουν 18 ίσως και περισσότερες αλυσίδες. Αυτό επιτρέπει στον Christopher να κολλάει στους άλλους κατά το δοκούν ετικέτες αλυσίδας με την επίκληση όμως των απόψεων άλλων, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι συμβάλει στην επιστημονική προσέγγιση λειτουργίας της αγοράς!!!
Η δεύτερη "αλυσίδα" είναι η INTERCONTAINER (IC), που ιδρύθηκε 20 χρόνια πριν ο Christopher το 1992 εμπνευστεί ξεγεννήσει και φασκιώσει τα νεογνά «Logistics» και «Supply Chain». Η IC δεν αυτοονομαζόταν «αλυσίδα», αλλά όμως είχε συγκεκριμένο τελικό σκοπό συστάσεως και λειτουργίας, δηλαδή:
1) Ως μέλη συμμετείχαν 52 κυβερνήσεις ευρωπαϊκών κρατών δια των Υπουργείων Μεταφορών τους, που εκπροσωπούνταν έκαστο από την Διοίκηση του
κρατικού σιδηροδρομικού δικτύου.
2) Η IC λειτουργούσε «προς τα πίσω» αγοράζοντας τις χρησιμότητες των σιδηροδρομικών δικτύων των κρατών μελών, ήτοι χρήση των βαγονιών, έλξη των
σιδηροδρομικών συρμών, υπηρεσίες στους τερματικούς σταθμούς, έκδοση εγγράφων μεταφοράς, κλπ.
3) Η IC λειτουργούσε «προς τα εμπρός» πουλώντας τις χρησιμότητες των σιδηροδρομικών δικτύων στην διεθνή - παγκόσμια πελατεία της, με την ανάπτυξη:
3α) μέχρι το 1992 χειρόγραφου λογιστικού συστήματος και
3β) μετά το 1993 με την ανάπτυξη του «Logistical System» που της επέβαλε η ΕΕ με την ισχύ του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα 2454/1993.
4) Η IC μνημονευόταν στον κανονισμό της ΕΕ 2454/93 ως «η επιχείρηση των σιδηροδρόμων» και είχε σαν δραστηριότητα
4α) Την υποβολή προσφοράς την πελατεία και την αποδοχή της εντολής εκτέλεσης της μεταφοράς, που απεικόνιζε ο πελάτης με την μορφή του
εγγράφου μεταφοράς στο λογιστικό σύστημα Η/Υ.
4β) Την ανάθεση εκτέλεσης της μεταφοράς στα σιδηροδρομικά δίκτυα,
4γ) Την επίβλεψη της εκτέλεσης της μεταφοράς με αυτόματη ενημέρωση του πελάτη για τις φάσεις εκτέλεσης της εντολής με ηλεκτρονικά μηνύματα.
4δ) την μηνιαία εκκαθάριση και πληρωμή των οφειλών της στα σιδηροδρομικά δίκτυα.
4ε) την άμεση χρέωση και είσπραξη των υπηρεσιών της από την πελατεία.
5) Η IC στο τέλος της χρήσης συνέτασσε τον ισολογισμό της με κέρδος 1 βελγικό φράγκο, γιατί διένειμε πρωτύτερα τα κέρδη της στα μέλη της με βάση το ποσοστό συμμετοχής εκάστου μέλους στην κοινοπραξία.
Τέλος να ληφθεί υπόψη ότι συνέρχονταν αδιάληπτα κάθε 6 μήνες τα Υπουργεία Οικονομικών και Μεταφορών των κρατών μελών της IC εκπροσωπούμενα από τα τελωνεία και τους σιδηροδρόμους για να συντονίσουν και να ελέγξουν ομοιόμορφα την αλυσιδωτή κυκλοφορία των εμπορευμάτων εντός της ΕΕ. Η IC συμμετείχε στις συσκέψεις αυτές δίχως δικαίωμα ψήφου, γιατί ως γνωστό ο ρόλος της ήταν η εφαρμογή των αποφάσεων των κυβερνήσεων των κρατών μελών που συμμετείχαν στο όλο σύστημα.
Αυτό όμως σημαίνει ταυτόχρονα ότι η «αλυσίδα μεταφοράς» εντός της ΕΕ λειτουργούσε και λειτουργεί με την εφαρμογή ενιαίων «κανόνων αλυσίδας», που όπως προανέφερα απεικόνισε και σχηματικά με την παραπάνω αλυσίδα εμπλεκομένων στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων εντός της ΕΕ. Η αλυσίδα αυτή της ΕΕ ελέγχει τους εμπλεκόμενους με βάση τις δραστηριότητες εκάστου που εγώ περιγράφω κατά τα γνωστά:
1) Ως Μεταφορά Αξίας, που αφορά στην σύμβαση πώλησης με βάση την οποία τα αγαθά αλλάζουν κύριο και
2) Ως Μεταφορά Φορτίου, με βάση την οποία τα αγαθά αλλάζουν κάτοχο.
Εγώ αυτό το περιβάλλον λειτουργίας της πραγματικής οικονομίας το έχω ορίσει ως «αγορά της μεταφοράς» και δηλώνω ότι λειτουργεί μέσα στο «θεσμοθετημένο περιβάλλον λειτουργίας της μεταφοράς αξίας και φορτίου», που έχει ορίσει η πολιτεία. Ενδιαφέρον θα ήταν για την άρτια κατάρτιση των φοιτητών να αντιπαρατεθούν αντίθετα επιστημονικά ή τεχνοκρατικά επιχειρήματα.
Τέλος της παρένθεσης
Όμως προσοχή!
Το ζητούμενο είναι αν οφείλουμε να συνεχίσουμε να δεχόμαστε τις απόψεις του Christopher, ότι δηλαδή προ του 1992 απλά κυοφορούνταν οι ιδέες "Logistics" και "Supply Chain" και περίμεναν καρτερικά τον Christopher να τις ξεγεννήσει και να τις φασκιώσει! Μέχρι σήμερα όμως πέρασαν 27 χρόνια και οι ιδέες "Logistics" και "Supply Chain" που αναφέρεται ο Christopher διένυσαν τον κύκλο της ζωής τους, επομένως έφθασαν στην κάμψη τους.
Αυτό σημαίνει ότι τα "νεογνά" του 1992, δηλαδή οι "Logistics Managers" και οι "Supply Chain Managers" που έπλασε η επιστημονική φαντασία του Christopher και των συνοδοιπόρων του ενηλικιώθηκαν επαγγελματικά, δηλαδή απέκτησαν επιστημονική γνώση και πείρα λειτουργίας της αγοράς. Θεωρώ επομένως ότι θα αντιληφθούν την πραγματική λειτουργία της αγοράς με το παρακάτω σχόλιο:
Εγώ δηλαδή για να αποδείξω το αβάσιμο των απόψεων των θεωρητικών που αφορούν στην "εφοδιαστική αλυσίδα", θα περιοριστώ να περιγράψω την "εφοδιαστική αλυσίδα του βερίκοκου" που λειτούργησε πριν από 50 χρόνια. Εκείνη την εποχή συμμετείχαν στην αλυσιδωτή λειτουργία της αγοράς για την παραγωγή και την κυκλοφορία των αγροτικών προϊόντων παραγωγοί, συνεταιρισμοί, συσκευαστήρια, προψυκτήρια, εξαγωγείς, μέσα και επιχειρήσεις μεταφοράς, εισαγωγείς πχ στην Γερμανία, εκτελωνιστές, σούπερ μάρκετ και άλλοι.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των φρούτων βερίκοκων, ροδάκινων, σταφυλιών, κλπ ήταν το "κρατικό σήμα", που ήταν μια χαρτοταινία ύψους 5 εκατοστών
σε μήκος περίπου 25, που κολλούσαμε μετωπικά σε όλα τα τελάρα. Η ταινία αυτή που διανεμόταν με ευθύνη του "Φορέα ΑΓΡΕΞ" (Καποδιστρίου 28 - Αθήνα) παρίστανε την θεά Αθηνά να περιβάλλεται από διάφορα φρούτα και είχε σαν στόχο να δηλώσει την ελληνικότητα αυτών των προϊόντων. Σήμερα κατά μήνα Νοέμβριο 2019 για να στηριχτεί η "εφοδιαστική αλυσίδα" των προϊόντων της Μακεδονίας μας κατοχυρώνεται διεθνώς ένα αντίστοιχο "κρατικό σήμα" που θα απεικονίζεται επάνω στα ελληνικά προϊόντα μας.
Ερωτάται:
Υπάρχει διαφορά στην λειτουργία της αγοράς τότε και τώρα για να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε άβουλα όσες θεωρίες μας επιβάλουν οι ξένοι; Ποιά μπορεί να είναι η διαφορά της τότε κυκλοφορίας του βερίκοκου ή οποιουδήποτε άλλου προϊόντος σε σχέση με την σημερινή; Προ του 1992 και της εμφάνισης του "Logistics" και του "Supply Chain" από τον Christopher και τους άλλους θεωρητικούς η ΑΒΣΠ όρισε την εν γένει κυκλοφορία των εμπορευμάτων από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση όπως προανέφερα ως την "βάση σχεδίου παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση προς επίτευξη κέρδους".
Ενδιαφέρον θα ήταν για εμένα να μου υποδειχθεί έστω και ένας από τους δεκάδες ορισμούς "Logistics" ή "Supply Chain" ή ακόμα και σε συνδυασμό {"Logistics" και "Supply Chain"}, των οποίων οι έννοιες να μην συμπεριλαμβάνονται στον λακωνικό και σαφή ορισμό της ΑΒΣΠ. Εκτός αυτού και το παράδειγμα της ΑΒΣΠ που προανέφερα για τις δραστηριότητες παραγωγής και διάθεσης στην αγορά των 100.000 μονάδων του προϊόντος Π, επιβεβαιώνει στην πράξη την συνάφεια τους με τις «δραστηριότητες αλυσίδας», που αναφέρουν οι θεωρητικοί.
Άρα η εφαρμογή του ορισμού της ΑΒΣΠ ισχύει στην λειτουργία της αγοράς μέχρι σήμερα. Ανεξάρτητα επομένως πως αντελήφθησαν μετά το 1992 οι θεωρητικοί την παραγωγή και την κυκλοφορία των εμπορευμάτων, οι δράσεις των επιχειρήσεων προς επίτευξη του τελικού σκοπού, δηλαδή του κέρδους, παραμένουν μέχρι και σήμερα αναλλοίωτες.
Αυτό που έχει εξελιχθεί είναι η τεχνολογία, η επικοινωνία, ο τρόπος της συνεργασίας μεταξύ των επιχειρήσεων, το νομοθετικό πλαίσιο, οι διεθνείς οικονομικές σχέσεις, οι χρηματιστηριακές συναλλαγές, κλπ. Θα ήταν επομένως ωφέλιμο για τους φοιτητές να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον και το βάρος της επιστημονικής τους κατάρτισης στον διαχρονικό τρόπο λειτουργίας της αγοράς και στον τρόπο σκέψης και δράσης των καταξιωμένων στελεχών των επιχειρήσεων.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει οι φοιτητές να απεγκλωβιστούν από την ξενική ορολογία και την Βαβυλωνία ορισμών και παραδειγμάτων από την λειτουργία επιχειρήσεων, ιδιαίτερα όταν αυτές αναφέρονται σε ότι ίσχυε σε άλλες εποχές, άλλες χώρες και σε άλλες συνθήκες λειτουργίας της αγοράς.
Φυσικά στην μέση της ιεραρχίας λειτουργίας των επιχειρήσεων που ελέγχονται από επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου δρουν καταρχήν οι "έχοντες αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων", δηλαδή στελέχη της Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που συμμετέχουν πλειοψηφικά στα ΔΣ των επιχειρήσεων που ελέγχει η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου.
Επιπλέον κατά τα γνωστά στα ΔΣ αυτών των επιχειρήσεων συμμετέχουν μειοψηφικά στελέχη της εγχώριας αγοράς με γνώσεις νομικές, οικονομικές, φορολογικές, κλπ ή ακόμα και δημοσιοσχεσίτες. Τα στελέχη αυτά εργάζονται, βάσει εντολών, δηλαδή στην «καθ’ υπαγόρευση» επίτευξη επί μέρους ή ενδιάμεσων σκοπών, όπως αυτοί ορίζονται κατά περίπτωση από την Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου που τις ελέγχει. (βλέπε πάντα το σχήμα της ΑΒΣΠ και το σχήμα με τις "αλυσοδεμένες οντότητες" της ΕΕ.)
**** ΣΕΛΙΔΑ 178 ****
Γ) Η βάση της αλυσίδας
Τέλος όπως καυστικά έχω αναφέρει στον πάτο της ιεραρχίας της «αλυσίδας» συμμετέχουν εκτελεστικά όργανα μεταξύ των οποίων έχω κατατάξει τους «τροχονόμους της παλέτας» και τις «ορντινάτσες αποθήκης». Αυτοί οι εργαζόμενοι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
α) Σε αυτούς που εργάζονται μέσα στον αποθηκευτικό χώρο ή στα καταστήματα πώλησης και το εύρος της αντίληψης τους εκτείνεται από τα 50 εκατοστά
που τους χωρίζουν από την οθόνη του Η/Υ, μέχρι και τον ορίζοντα που διακρίνουν από την θέση εργασίας τους δια μέσου της πύλης του αποθηκευτικού
χώρου, δηλαδή τον μαντρότοιχο της αλάνας των εγκαταστάσεων. Ή ότι μπορούν να διακρίνουν στο δρόμο δια μέσου της εισόδου του καταστήματος
πώλησης.
β) Σε αυτούς που εργάζονται στο κρηπίδωμα – ράμπα για τις παραλαβές και τις αποστολές των εμπορευμάτων και το μόνο που προσδοκούν είναι να
εργαστούν μέσα στον χώρο της αποθήκης, για να μην παγώνουν τον Χειμώνα ή να ψήνονται το Καλοκαίρι από την ζέστη.
γ) Σε αυτούς που εργάζονται στις κεντρικές αποθήκες αλυσίδων σούπερ μάρκετ, εντός των οποίων εκτελούνται εργασίες επεξεργασίας ορισμένων ειδών,
τα οποία μεταφέρονται και παραλαμβάνονται «κρεμαστά», «χύμα» ή «τσουβαλάτα». Πρόκειται πχ για αμνοερίφια που μεταφέρονται κρεμασμένα σε
νταλίκες ψυγεία, ψάρια, φρούτα ή λαχανικά, επιπλέον για προϊόντα σε σκόνη ή κόκκους, όπως πχ άλευρα, ζάχαρες, ρύζια, κλπ, που μεταφέρονται
ανάλογα με τις ποσότητες σε σάκους μέχρι φορτηγά σιλό.
(Από τα είδη αυτά όταν προορίζονται για την πώληση τους στο κατάστημα λιανικής του σούπερ μάρκετ υφίστανται προηγούμενα:
α) συσκευασία για να λάβουν Barcode και να είναι έτοιμα για να τοποθετηθούν στα ράφια ή
β) επεξεργασία για να τοποθετηθούν στις βιτρίνες του κρεοπωλείου, του ιχθυοπωλείου ή του οπωροπωλείου του σούπερ μάρκετ, για να πωληθούν «επί
ζυγίω» και να λάβουν αυτοστιγμεί και παρουσία πελάτη τον Barcode.)
Άρα το συμπέρασμα από την πλευρά της ακαδημαϊκής παιδείας είναι να κατανοήσουν οι φοιτητές ΟΔΕ ότι πρέπει να διδαχθούν επιστημονικά και να συνειδητοποιήσουν στην πράξη, ποια είναι η κορυφή της ιεραρχίας της «εφοδιαστικής» και κάθε άλλης αλυσίδας, έτσι ώστε να έχουν την ελπίδα αργότερα σαν εργαζόμενοι να φθάσουν έστω και στην μέση της ιεραρχίας της…
Ερωτάται:
Η παραπάνω στο σημείο (γ) αλυσίδα σε ότι αφορά στις δράσεις εντός των κεντρικών αποθηκών του σούπερ μάρκετ, είναι «εφοδιαστική»; «εφοδιασμού»; ή κάτι άλλο; Εγώ δηλώνω ότι πρόκειται για μια στοιχειώδη λειτουργία της αγοράς που περιλαμβάνει:
α) Την σύμβαση πώλησης του προμηθευτή των ειδών στο σούπερ μάρκετ,
β) Την σύμβαση έργου με τον Μεταφορέα για την μεταφορά των ειδών από τον τόπο αποστολής στον τόπο προορισμού,
γ) Την εσωτερική λειτουργία και τις εργασίες του σούπερ μάρκετ στις κεντρικές αποθήκες του,
δ) Την μεταφορά με τα ΙΧ (ή ΔΧ) φορτηγά των ειδών από τις κεντρικές αποθήκες στα καταστήματα πώλησης, και βέβαια
ε) Την πώληση των ειδών από το σούπερ μάρκετ στον τελικό πελάτη - καταναλωτή.
Επιπλέον πρέπει να κατανοήσουν οι φοιτητές την στοιχειώδη διάκριση των επιχειρήσεων και των «αλυσίδων» που ενδεχόμενα συμμετέχουν, ήτοι:
- Σε αυτές που λειτουργούν με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία έχοντας αναπτύξει ελεύθερα δικό τους δίκτυο πελατών και προμηθευτών, και
- Σε αυτές που ελέγχονται όπως προανέφερα από άλλες επιχειρήσεις και λειτουργούν για την εκτέλεση των εντολών που λαμβάνουν.
Σε ότι αφορά στην πρόθεση των πτυχιούχων και ιδιαίτερα των μεταπτυχιακών φοιτητών στην αναρρίχηση στην κορυφή της ιεραρχίας της «Διοίκησης εφοδιαστικής αλυσίδας», εκεί πλέον χρειάζεται να βρίσκονται στον σωστό χρόνο, στον κατάλληλο τόπο και στην κατάλληλη θέση, για να αρπάξουν την ευκαιρία. Προϋπόθεση όμως είναι να επιμορφώνονται και να έχουν εργαστεί σκληρά για να έχουν συγκεντρώσει εκτός από την επιστημονική κατάρτιση, επιπλέον ευρεία γνώση του θεσμοθετημένου περιβάλλοντος λειτουργίας της αγοράς, του ανταγωνισμού και πείρα!
Όλα αυτά τα συμπτύσσει ο Christopher στην σελίδα 379 στο σχήμα 16.2 {Δημιουργία προφίλ δεξιοτήτων «σχήματος Τ»} διευκρινίζοντας ότι: «Τα διευθυντικά στελέχη έχουν βαθιά γνώση ενός επιστημονικού κλάδου, αλλά και αρκετή ευρύτητα αντιλήψεων ώστε να αντιλαμβάνονται τις σχέσεις με άλλους.»
Ύστερα από τις παραπάνω τοποθετήσεις μου και για τον πρόσθετο λόγο ότι ο Christopher έχει την ιδιότητα εκδότη περιοδικού, δικαίως τον θεώρησα ως Δημοσιογράφο. Το βιβλίο του έπρεπε επομένως να επιγραφόταν: «Τα απομνημονεύματα ενός οικονομικού ρεπόρτερ» ή κάτι παρόμοιο και αυτό διότι δεν έχω αντιληφθεί αν έχει την «βαθιά γνώση επιστημονικού κλάδου» πχ του Μαθηματικού, Δικηγόρου, Γιατρού, Μηχανικού ή Λογιστή, κλπ, που ο ίδιος μας συνιστά να αποκτήσουμε.
Κοντολογίς υπάρχει ανοικτό ζήτημα, ποιο είναι το πρώτο πτυχίο του Christopher; Έχω υποβάλει σχετικό ερώτημα στον επιμελητή της μετάφρασης του βιβλίου και απάντηση δεν λαμβάνω! Χρήσιμο θα ήταν, αν κάποιος γνωρίζει ποιό είναι το επιστημονικό πεδίο που γνωρίζει σε βάθος ο Christopher, να το γνωρίσει στους ακαδημαϊκούς κύκλους προς ενημέρωση και των φοιτητών.
Παρόλα αυτά με τον Christopher συμφωνώ υπό την προϋπόθεση ότι τα "διευθυντικά στελέχη" ηγούνται στις βασικές λειτουργίες της επιχείρησης.
Στα στελέχη της Διοίκησης της Επιχείρησης πιστεύω ότι δεν χρειάζεται "βαθιά γνώση" ενός επιστημονικού πεδίου, αλλά μια επαρκής γνώση πολλών επιστημονικών πεδίων πτυχιούχου ΟΔΕ, για να μπορούν να "αντιλαμβάνονται" αυτά που τους αναφέρουν τα υφιστάμενα στελέχη, τα οποία ηγούνται
των επί μέρους λειτουργιών, που εκ της θέσεως τους οφείλουν να τις κατέχουν σε βάθος.
Γίνομαι σαφής με ένα απλό παράδειγμα από τις αναφορές των θεωρητικών:
Αν θα επιλεγεί να παραχθούν κούκλες Barbie με burka και κελεμπίες για να προσφερθούν στις αραβικές χώρες, αφορά στις ευρύτερες αρμοδιότητες της Διοίκησης της Επιχείρησης.
Αν όμως τεθεί θέμα ποιότητας των ενδυμάτων της κούκλας, τότε το ζήτημα αφορά σε αυτούς που έχουν "βαθιά γνώση" ώστε να καλύπτονται οι προδιαγραφές υγιεινής, πχ οι κούκλες και οι ενδυμασίες τους να μην περιέχουν μόλυβδο.
Επίσης και με ένα δικό μου πρακτικό παράδειγμα:
Αν δηλαδή πχ θα χρειαστούν 350 ή 700 κιλά χρώματος προκειμένου να βαφούν 10.000 μέτρα υφάσματος, αυτό αφορά στην "σε βάθος γνώση" του τεχνικού παραγωγής. Η εξεύρεση όμως των πόρων για την αγορά του χρώματος ή η διαπραγμάτευση για την κατάρτιση των όρων της σύμβασης πώλησης για την προμήθεια του υλικού, αφορά στην Διοίκηση της επιχείρησης και στο επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ!
Αυτός είναι ο λόγος που δηλώνω ότι οι επιστήμονες του Πολυτεχνείου να πηγαίνουν στον πάγκο τους, για να αφήνουν τους πτυχιούχους ΟΔΕ απερίσπαστους να εκτελούν τα καθήκοντα τους στην Διοίκηση της Επιχείρησης. Όμως η διδασκαλία της "εφοδιαστικής αλυσίδας" με την σημερινή θεωρητική και ανούσια μορφή της εξισώνει τον πτυχιούχο ΟΔΕ με τον πτυχιούχο του Πολυτεχνείου, που μπορεί εύκολα να παπαγαλίσει κάποια βιβλία "αλυσίδας" και να δηλώνει ότι κατέχει επαρκείς γνώσεις να αξιώσει θέση εργασίας υψηλής ευθύνης στην Διοίκηση της Επιχείρησης.
Στην άποψη αυτή καταλάγιασα ύστερα από πολλές δεκαετίες πείρας και επαφών, μεταξύ άλλων και στον ελληνικό σιδηρόδρομο (ΟΣΕ). Ήδη από την εποχή της δεκαετίας του ’60, δηλαδή των ΣΕΚ, (Σιδηρόδρομοι του Ελληνικού Κράτους), μηχανικοί του Πολυτεχνείου με ειδικότητα «στην δύναμη των ατμών», επεδίωκαν να υποσκελίσουν ειδικούς εμπορικούς επιστήμονες για να λάβουν εκείνοι μέρος στις διεθνείς τιμολογιακές συσκέψεις!
Αυτό το γεγονός το αντιμετώπισα στην συνέχεια πλειστάκις στην εργασία μου, γεγονός που με ανάγκασε να το δηλώσω στο βιβλίο μου ότι: «δεν επιτρέπεται σε αυτούς που έχουν αποκτήσει επιστημονική κατάρτιση για την κατασκευή των συντελεστών της παραγωγής, να έχουν την υστεροβουλία ή την ματαιοδοξία να υποκαταστήσουν και τα στελέχη των επιχειρήσεων που θα εκμεταλλευτούν τους συντελεστές της παραγωγής για την επίτευξη κέρδους!»
Προς απόδειξη της πικρής αυτής αλήθειας και για τον πρόσθετο λόγο ότι το θέμα μας περιστρέφεται γύρο από την "Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας", θα αναφέρω τα λόγια των καθηγητών του Πολυτεχνείου κατά την δεκαετία του '70, που το Πολυτεχνείο ήταν περιζήτητο. Η υποδοχή των πρωτοετών φοιτητών από τους τότε καθηγητές περιελάμβανε την δήλωση ότι: "Κύριοι προσέξτε, γιατί τα λάθη των γιατρών θάβονται, ενώ τα λάθη των μηχανικών φαίνονται".
Οι καιροί όμως άλλαξαν και ήρθε η στιγμή κατά την υποδοχή των πρωτοετών φοιτητών ΟΔΕ να δηλώνεται: "Κύριοι προσέξτε γιατί ενώ τα λάθη των γιατρών θάβονται και τα λάθη των μηχανικών φαίνονται... τα λάθη των στελεχών ΟΔΕ πληρώνονται!
Θυμάμαι ότι στην ΑΒΣΠ αντιπαρερχόμαστε ως άσχετες τις κοκορομαχίες εκείνης της εποχής των μηχανικών του Πολυτεχνείου με τους γιατρούς. Όμως, «ταπώναμε» κάθε προσπάθεια των μηχανικών του Πολυτεχνείου να υποβαθμίσουν την επιστήμη ΟΔΕ και την ΑΒΣΠ με το «καρφί»:
«Στο Πολυτεχνείο κάνουν από τα πολλά μαθηματικά το μυαλό τους φελλό!».
Αυτή η έλλειψη γνώσης στους φοιτητές που αναφερόμουν πρωτύτερα οφείλεται στο γεγονός ότι διδάσκονται ταυτόχρονα και με τον ίδιο τρόπο οι "Supply Chain" και τα "Logistics" των εμπορικών και των βιομηχανικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα συγχέεται η εκμετάλλευση, δηλαδή η εσωτερική λειτουργία, όπως επίσης και οι συναλλαγές μιας μόνο επιχείρησης με την λειτουργία της αγοράς στο σύνολο της. Οι θεωρητικοί διαισθάνονται βέβαια ότι κάτι δεν πάει καλά με τις απόψεις τους, αλλά φροντίζουν να κρατούν ισορροπίες στις αναφορές τους για να καλύπτουν τις αντιφάσεις και τα κενά γνώσης με ασάφειες "περί ευρύτερου" και "στενότερου" ή και του "ισοδύναμου" της μίας έννοιας σε σχέση με την άλλη...
Ήδη στον απόηχο του ν. 4302/14 και συγκεκριμένα στις 4.8.2016 ανάρτησα άρθρο με τίτλο "το λυκόφως του Logistics", στο οποίο χαρακτηρίζω τις απόψεις όσων αναφέρονται στα "Logistics" ως εικονική πραγματικότητα. Ένας μόνο αντέδρασε αρνητικά στις αναφορές μου, στον οποίο αφού υπέδειξα να μου διευκρινίσει σε ποιόν από τους oρισμούς "Logistics" αναφέρεται αντελήφθη ότι πράγματι οι προσεγγίσεις "Logistics" συνιστούν μια αόριστη και θεωρητική έννοια.
Η πρόταση μου είναι να απορριφθούν οριστικά οι ξενόφερτοι αυτοί όροι και να διδάσκει με αυστηρά ενιαία ελληνική επιστημονική ορολογία το Οικ. Παν. Αθηνών ότι θεωρούν ότι περιλαμβάνουν τα "Supply Chain" και τα "Logistics" των εμπορικών επιχειρήσεων. Αντίστοιχα και το Παν. Πειραιά να διδάξει με αυστηρά ενιαία ελληνική επιστημονική ορολογία ότι θεωρεί πως περιλαμβάνουν τα "Supply Chain" και τα "Logistics" των βιομηχανικών επιχειρήσεων.
Σε ότι αφορά στο Παν. Θεσσαλονίκης, που καυχάται ότι είναι συνέχεια της "Ένδοξης Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής", ωφέλιμο θα ήταν να γυρίσει στις ρίζες του...
*** ΣΕΛΙΔΑ 181 ***
Η Διαχρονική προσέγγιση λειτουργίας των επιχειρήσεων εντός της αγοράς
Εγώ στο σημείο αυτό θα αποδείξω ότι "η διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας" είναι θεωρητικός και αόριστος όρος και δεν βοηθά τους φοιτητές ΟΔΕ να κατανοήσουν πρακτικά το επιστημονικό πεδίο του προγραμματισμού της παραγωγής, των πωλήσεων και γενικότερα τα ζητήματα της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων από την παραγωγή προς την κατανάλωση. Προς τον σκοπό αυτό θα επαναλάβω επί λέξει τα εξής δύο αποσπάσματα:
1) Από την σελίδα 317 του συγγράμματος του καθηγητή της ΑΒΣΠ Δημ. Παπαδημητρίου "Η Διοίκησις των Αποθεμάτων"
«Παραγγελία αναπληρώσεως είναι η παρά σημείου τινός αποθέματος ζήτησις προς έτερον ή προς παραγωγικόν τμήμα, προς εξυπηρέτησιν υφιστάμενου
προγράμματος παραγωγής ή και διαθέσεως.» και συνεχίζει...
...«Οδηγόν χρόνον ή χρόνον αναπληρώσεως ονομάζομεν τον συνολικώς απαιτούμενον χρόνον, από της ενάρξεως της διαδικασίας της εκδόσεως της
παραγγελίας μέχρι και της παραλαβής της πρώτης παρτίδας.»
Και για σύγκριση
2) Από την σελίδα 193 του βιβλίου εκδόσεως 2004 "Διαχείριση Εφοδιαστικής Αλυσίδας" του David A. Taylor, ph D. ( από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος)
Εκεί γίνεται αναφορά για την σημασία του χρόνου για την διαδικασία των παραγγελιών και αναφέρεται:
«Ο χρόνος προπορείας της αναπλήρωσης υπολογίζεται από την στιγμή που υποβάλλεται μια αίτηση για την αγορά αγαθών έως την στιγμή που τα αγαθά
γίνονται διαθέσιμα προς χρήση.»
Δεν θα σταθώ ότι οι θεωρητικοί επαναλαμβάνουν την διδασκαλία της ΑΒΣΠ περί "χρόνου αναπλήρωσης" με 40 χρόνια καθυστέρηση. Θα τονίσω όμως την διαφορά ποιότητας διδασκαλίας μεταξύ της "Διοίκησης των Αποθεμάτων" της ΑΒΣΠ και της "Διοίκησης Εφοδιαστικής αλυσίδας" των θεωρητικών.
Σίγουρα θα έχετε διαπιστώσει ότι η ΑΒΣΠ δίδαξε "μέχρι την παραλαβή της πρώτης παρτίδας", ενώ οι θεωρητικοί διδάσκουν: «έως την στιγμή που τα αγαθά γίνονται διαθέσιμα προς χρήση». Στην Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας οι θεωρητικοί δεν κάνουν αναφορά για τις ίδιες τις λειτουργίες - δράσεις της Διοίκησης της επιχείρησης για να αποφασιστεί η κατάρτιση της σύμβασης πώλησης για την αγορά των αγαθών. Όμως στις διαπραγματεύσεις για την κατάρτιση της σύμβασης περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων και όρος για τον χρόνο παράδοσης των αγαθών από τον προμηθευτή και για τον τρόπο οργάνωσης της μεταφοράς και παραλαβής της παραγγελίας από τον πελάτη - αγοραστή. (Περισσότερα στο βιβλίο μου.)
Όμως προσοχή...
Όταν υπάρχει πχ ένα πεντάμηνο (20 εβδομάδων) πρόγραμμα παραγωγής που θα χρειαστεί να αγοραστούν συνολικά 1.000 μονάδες κάποιου υλικού, η προμήθεια της παραγγελίας πρέπει να κατανεμηθεί χρονικά σε περισσότερες παρτίδες, σε τρόπο ώστε να μην δεσμευτούν κεφάλαια, χώροι αποθήκευσης, να υπάρχει κίνδυνος κλοπών, ζημιών κλπ. Ενδεχόμενα πχ να προκριθεί η εβδομαδιαία τμηματική παραλαβή της παραγγελίας, σε τρόπο ώστε να παραληφθούν με την πρώτη παρτίδα 100 μονάδες για την κάλυψη αναγκών 2 εβδομάδων.
Στην συνέχεια να ακολουθούν αδιάλειπτα εβδομαδιαίες παρτίδες των 50 μονάδων. Με τον τρόπο αυτό η παραπάνω ποσότητα των 50 + 50 μονάδων της πρώτης εβδομαδιαίας παρτίδας θα παραμένει σαν απόθεμα ασφαλείας.
(Θυμηθείτε: Σε αυτούς τους προγραμματισμούς εντάσσει η ακαδημαϊκή θεωρία το Zit = "just in time".)
Από την πλευρά του προμηθευτή θα εισαχθούν στο πρόγραμμα παραγωγής και οι 1.000 μονάδες, σε τρόπο ώστε να μειωθεί το κόστος και να μην διαταράσσεται με συνεχείς διακοπές η παραγωγή άλλων ειδών για άλλους πελάτες. Στην συνέχεια όμως η παραγωγή των συνολικά 1.000 μονάδων θα παραδοθεί στην αποθηκευτική επιχείρηση, η οποία με βάση την σύμβαση λογιστικής υποστήριξης που έχει συναφθεί θα στείλει στον πελάτη τις αρχικές
100 μονάδες και στην συνέχεια τις 50 μονάδες ανά εβδομάδα.
Παρενθετικά επειδή χρειάζονται διευκρινήσεις
1) Πιο πάνω ανάφερα την διδασκαλία της ΑΒΣΠ σχετικά με την ένταξη των αγορών στην παραγωγή. Το απόσπασμα από το σύγγραμμα του Βιομηχανικού
Λογισμού έχει έτσι:
«Κατά τας αγγλοαμερικανικάς αντιλήψεις η λειτουργία των αγορών δεν είναι πρωτογενής, αλλά προκύπτει ως επί μέρους δραστηριότης παραγωγής,
εις ην και εντάσσεται».
2) Επιπλέον έχω διακρίνει τις έννοιες "Αποθηκευτικός χώρος" και "Αποθήκη" με την επισήμανση ότι ο αποθηκευτικός χώρος είναι τεχνική έννοια ενώ η
αποθήκη είναι λογιστική έννοια.
3) Επίσης έχω τονίσει ότι από την εισαγωγή πρώτης ύλης στην παραγωγή συνάγεται λογιστικό γεγονός.
Άρα
Για να έχουμε "just in time", δηλαδή απευθείας εισαγωγή του υλικού στην παραγωγή υπάρχουν 2 προϋποθέσεις:
Η πρώτη ότι έχει συναφθεί σύμβαση πώλησης μεταξύ προμηθευτή και εργοστασίου - αγοραστή και επομένως έχει εκτελεστεί η σχετική λογιστική εγγραφή αγοράς - αποθήκης από το εργοστάσιο, με την χρήση ενός προσωρινού αποθηκευτικού χώρου ανάλογα την οργάνωση του εργοστασίου, πχ στον χώρο ενός Διαμεταφορέα ή του ίδιου του προμηθευτή ή του ίδιου του εργοστασίου - αγοραστή.
Η Δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι διενεργείται λογιστική εγγραφή για την εισαγωγή στην παραγωγή του εργοστασίου της ποσότητας που αγοράστηκε με ταυτόχρονη την αφαίρεση της ποσότητας από τον αποθηκευτικό χώρο που χρησιμοποιήθηκε για να λειτουργήσουν:
α) Το λογιστικό σύστημα Η/Υ για την καταχώρηση των εγγραφών Γενικής Λογιστικής για την αγορά - προμήθεια των πρώτων υλών, και
β) Το λογιστικό σύστημα Η/Υ για την καταχώρηση των εγγραφών Βιομηχανικής Λογιστικής για την εισαγωγή των πρώτων υλών στην παραγωγή, αλλά και
γ) Το λογιστικό σύστημα Η/Υ για τον επαναπροσδιορισμό και καταλογισμό των στοιχείων του κόστους για την παραγωγή της συγκεκριμένης παρτίδας, επιπλέον όμως και
δ) Το λογιστικό σύστημα Η/Υ για την απογραφή της παραγωγής, την κωδικοποίηση και λογιστική καταχώρηση των ποσοτήτων, των αξιών, του καθεστώτος ΦΠΑ και των λοιπών στοιχείων των ειδών αυτής της παρτίδας στο λογιστήριο αποθήκης, για την προσωρινή της θέση στον αποθηκευτικό χώρο της "βιομηχανικής αποθήκης", που θα επιτρέψει και την παραπέρα έκδοση στοιχείων, πχ τιμολογίων πώλησης, εγγράφων μεταφοράς, κλπ, για την παραπέρα διαχείριση και κυκλοφορία της παρτίδας.
Το συμπέρασμα είναι ότι χωρίς τις παραπάνω λογιστικές εγγραφές "σπάει ή αλυσίδα", δηλαδή διακόπτεται η περιγραφή της αλληλουχίας των δράσεων για την παρακολούθηση της κυκλοφορίας του αγαθού από την παραγωγή προς την κατανάλωση. Κυρίως όμως πρέπει να γίνει κατανοητό από τους φοιτητές ότι πρόκειται για διαφορετικές αλυσίδες σε ότι αφορά:
- Στις αλυσιδωτές δραστηριότητες της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που περιγράφουν συνολικά τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων, οπότε
βρισκόμαστε στο πεδίο της Μακροοικονομίας, και
- Στις αλυσιδωτές δραστηριότητες για την παρακολούθηση της παραγωγής και της κυκλοφορίας ενός αγαθού, πχ απορρυπαντικού, φαρμάκου, κλπ, οπότε
βρισκόμαστε στο πεδίο της Μικροοικονομίας και των συναλλαγών μεταξύ των επιχειρήσεων για την κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων.
- Στις αλυσιδωτές δραστηριότητες των στελεχών εντός της επιχείρησης οπότε βρισκόμαστε στο πεδίο της εκμετάλλευσης, δηλαδή στις δράσεις για την
μελέτη και λήψη των αποφάσεων για την σύναψη των συμβάσεων πώλησης και έργου, ως και τον εσωτερικό έλεγχο από την Διοίκηση της επιχείρησης
για πιστή εκτέλεση των αποφάσεων της.
Παρενθετικά επειδή με ρωτήσατε:
Ο όρος "σύμβαση λογιστικής υποστήριξης" είναι δικός μου, με τον οποίο προσπαθώ να περιγράψω:
Αφενός τις συμβάσεις που καταρτίζονται μεταξύ των προσώπων:
α) Της Μεταφοράς αξίας, δηλαδή του Πωλητή και του Αγοραστή.
β) Της Μεταφοράς φορτίου δηλαδή του Αποστολέα, Παραλήπτη, Μεταφορέα, Εντολέα.
γ) Των Βοηθητικών Υπηρεσιών Μεταφοράς δηλαδή του Αποθηκευτή, Διαμεταφορέα, Εκτελωνιστή, Χειριστή μέσων φόρτωσης - εκφόρτωσης και άλλων.
Αφετέρου να περιγράψω τα λογιστικά γεγονότα που συνάγονται από τις «δράσεις» των παραπάνω προσώπων που όταν ολοκληρωθούν καθίστανται «αυτοτελείς δράσεις», γιατί από την ολοκλήρωση τους συνάγεται λογιστικό γεγονός. Το ζητούμενο είναι ότι τα εμπλεκόμενα πρόσωπα στην κάθε περίπτωση δεν είναι πολλές φορές παρόντα στην πορεία του αγαθού από την παραγωγή προς την κατανάλωση.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι κάποιο άλλο πρόσωπο πρέπει για λογαριασμό τους να εισάγει στο Λογιστικό Σύστημα Η/Υ την λογιστική εγγραφή που συνάγεται από την κάθε μεταβολή που υφίστανται οι ποσότητες και οι αξίες των εμπορευμάτων στην πορεία τους από την παραγωγή προς την κατανάλωση.
Επομένως η «σύμβαση λογιστικής υποστήριξης» καταρτίζεται μεταξύ αυτών που αφορά το λογιστικό γεγονός, πχ Αγοραστή και Πωλητή και στον τρίτο που απεικονίζει στο λογιστικό σύστημα Η/Υ την μεταβολή από την οποία συνάγεται το λογιστικό γεγονός. Πχ ενδεχόμενα αυτή μπορεί να είναι η αποθηκευτική επιχείρηση, ή όπως είναι η επιχείρηση του λιμανιού στον Πειραιά, που εκφορτώνονται τα container της COSCO. Όμως, όπως διαπιστώνεται, μόλις περιέγραψα το 3PL όπως εγώ το κατάλαβα από τις αναφορές των θεωρητικών.
Από εκεί και πέρα όσο περισσότερα πρόσωπα εμπλέκονται στις συμβάσεις για την κυκλοφορία των εμπορευμάτων τόσο πιο σύνθετες γίνονται οι δράσεις και οι λογιστικές εγγραφές που συνάγονται από την εκτέλεση των συμβάσεων. Αυτό δίνει έναυσμα στους θεωρητικούς να εμπνευστούν και να περιγράψουν το 4PL. Αυτό ο Christopher το αναφέρει στην σελίδα 322 ως υπηρεσίες που προσφέρει η εταιρεία συμβούλων Accenture με το επιχείρημα ότι «Τα σύγχρονα δίκτυα εφοδιασμού μετατρέπονται σε παγκόσμια με συνέπεια να γίνονται πιό περίπλοκα.»
Εγώ προσωπικά μπορώ να περιγράψω και 5PL ή ακόμα και 6PL. Το ζητούμενο όμως είναι ότι σε κάθε επί μέρους δράση των εμπλεκομένων, θα συνάγεται πάντα μόνο μια λογιστική εγγραφή και αυτή δεν περιγράφεται με PL, αλλά με πρόσθεση η αφαίρεση στο λογιστικό σύστημα Η/Υ των ποσοτήτων και των αξιών και στον εκάστοτε κύριο ή κάτοχο του είδους - εμπορεύματος. Δηλαδή με την λογιστική απεικόνιση στον Η/Υ των αυτοτελών δράσεων που θα συνάγονται από την ολοκλήρωση των συναλλαγών μεταξύ των στελεχών των επιχειρήσεων με βάση τις οποίες καταρτίζονται οι συμβάσεις πώλησης και έργου.
Προς απόδειξη των ισχυρισμών μου θα αναφέρω το πλέον σύνηθες φαινόμενο στην "λειτουργία της παγκόσμιας αγοράς", το οποίο ίσως περιγράφεται από τους θεωρητικούς ως "Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας". Με βάση τα παραπάνω ας λάβουμε σαν παράδειγμα μια επιχείρηση που ράβει μπλουζάκια στις Ινδίες, οι οποία τα διαθέτει και στην χώρα μας πχ στην τιμή CIF 10 ευρώ το κομμάτι. Είναι γνωστό όμως ότι τα επώνυμα μπλουζάκια πωλούνται στην λιανική 80 ευρώ το κομμάτι.
Επομένως από την στιγμή που θα πωλούνται τα μπλουζάκια πχ 45 ευρώ στην χονδρική ο αντιπρόσωπος στην Ελλάδα θα σημειώνει κέρδη, (45 - 10 = 35 ευρώ το κομμάτι), που θα φορολογούνται με συντελεστή πχ 29%. Αυτό επιβάλει την παρέμβαση αυτών που έχουν την αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων να επιβάλουν τιμή CIF πχ προς 40 ευρώ το κομμάτι για να καλύπτουν μόνο τα έξοδα λειτουργίας του αντιπροσώπου και ένα μικρό κέρδος ή ίσως να του επιτρέψουν να σημειώνει μικρές ελεγχόμενες ζημιές.
Το κέρδος μετακυλύετε επομένως στην Ινδία που ίσως εκεί φορολογείται με χαμηλότερο συντελεστή. Ήδη εντοπίστηκε το 2PL και αν σε αυτό προσθέσουμε την παρέμβαση των υπηρεσιών Μεταφοράς εμφανίζεται το 3PL.
Στην περίπτωση όμως που και στην Ινδία οι συντελεστές φορολογίας εισοδήματος είναι υψηλοί ή υπάρχουν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, τότε οι έχοντες την αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων πωλούν με την μέθοδο της τριγωνικής πώλησης σε άλλη επιχείρηση του ομίλου, πχ στο Πακιστάν.
Ήδη όμως εμφανίστηκε το 4PL και αν σε αυτό προσθέσουμε τις επιχειρήσεις του ομίλου που ο Christopher ορίζει "προς τα πίσω", όπως είναι πχ το νήμα και το ύφασμα, τότε πλέον εμφανίζεται και το "5PL" ή το "6PL".
Εγώ αδιαφορώ για τα “PL”, γιατί γνωρίζω εκ πείρας ότι στο σύνολο τους όλες οι δράσεις των «“PL” επιχειρήσεων» ενός ομίλου λειτουργούν σαν επί μέρους σκοπός, για την επίτευξη του τελικού σκοπού της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που τις ελέγχει.
Επομένως κατά την διδασκαλία της λειτουργίας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας:
- είτε στο στενότερο ή «Logistics», δηλαδή στις δράσεις εντός μιας επιχείρησης γίνεται λόγος,
- είτε στο ευρύτερο ή «Supply Chain», δηλαδή συνολικά στην ιεραρχημένη σειρά δράσεων γίνεται λόγος,
αναφερόμαστε στην λειτουργία μιας ομάδας επιχειρήσεων, οι δραστηριότητες των οποίων ορίζονται και ελέγχονται από μια επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου. Άρα πρέπει να γίνεται πλέον λόγος για το «εντός μιας επιχείρησης», άρα στο «ενός Partners Logistics», δηλαδή στο “1PL”.
Επομένως οι θιασώτες της λειτουργίας της αγοράς ως {«Εφοδιαστικές Αλυσίδες» και όχι ως «αυτόνομες επιχειρήσεις - οντότητες»}, οφείλουν να προσεγγίσουν και το “1PL”, που αφορά στον «Επιχειρησιακό Λογισμό» = «Business Logistics» του «Διοικητή» της κάθε «Εφοδιαστικής Αλυσίδας», που ανταγωνίζεται στην αγορά, κατά δήλωση των θεωρητικών, τις άλλες «Εφοδιαστικές Αλυσίδες».
Δηλαδή η διδασκαλία να αναφέρεται και στην λειτουργία της Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου και στην Υπαγωγή σε ιεραρχημένη σειρά των δράσεων των Επιχειρήσεων που ελέγχει, για να επιτύχει τον δικό της τελικό σκοπό.
Αν δεν γίνεται αποδεκτό ότι η παραπάνω εκδοχή μου ισχύει και εφαρμόζεται στην αγορά, τότε αυτό σημαίνει ότι:
α) δεν θα λειτουργεί στην αγορά «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας»,
β) ούτε βέβαια θα λειτουργεί και «Διοικητής Εφοδιαστικής Αλυσίδας»,
Άρα
γ) δεν θα υφίσταται και ο επικαλούμενος από τους θεωρητικούς "ανταγωνισμός μεταξύ εφοδιαστικών αλυσίδων".
Άρα
δ) δεν θα υφίσταται και το «όφελος του συνόλου» και το «όφελος της αλυσίδας», κλπ, που διδάσκουν οι θεωρητικοί.
Όμως, θα εξακολουθεί και σε αυτήν την εκδοχή να υφίσταται στην λειτουργία της αγοράς 1PL, με την διαφορά ότι θα αφορά στην Διοίκηση μιας «ανεξάρτητης οντότητας», δηλαδή σε μια επιχείρηση που λειτουργεί με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία στην αγορά και όχι ενταγμένη σε «Εφοδιαστική Αλυσίδα».
Άρα κατά τα ανωτέρω θα πρέπει να προσεγγίζεται η λειτουργία της αγοράς με διάκριση:
α) Των επιχειρήσεων που λειτουργούν με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία για την επίτευξη του δικού τους τελικού σκοπού και των
β) Επιχειρήσεων που λειτουργούν ως επί μέρους σκοπός για την εκτέλεση δράσεων που τις έχουν ανατεθεί από την επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου προς
επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού.
Τέλος της παρένθεσης
Αντίστοιχα θα μπορούσαν να αναφερθούν ένα πλήθος από άλλες εκδοχές για την κατάρτιση και την εκτέλεση των «Συμβάσεων πώλησης ανεξάρτητα από τον αριθμό των "PL συμμετεχόντων"», καθώς και κάθε άλλης σύμβασης πώλησης στην ελεύθερη αγορά. Εγώ εδώ θα αναφέρω ενδεικτικά δύο περιπτώσεις:
Η πρώτη αφορά στην περίπτωση εκτέλεσης σύμβασης πώλησης πρώτης ύλης μεταξύ δύο εργοστασίων ή μιας σύμβασης πώλησης έτοιμου καταναλωτικού προϊόντος μεταξύ ενός εργοστασίου και ενός σούπερ μάρκετ.
Είναι ενδεχόμενο κατά την εκτέλεση της παράδοσης μιας παρτίδας να προκύψει αδυναμία του αγοραστή να δεχθεί άμεσα στον αποθηκευτικό του χώρο την παρτίδα, Στην περίπτωση αυτή θα τροποποιήσει την σύμβαση έργου με τον Μεταφορέα και θα του δώσει εντολή να παραδώσει την παρτίδα και τα έγγραφα μεταφοράς σε ένα συνεργαζόμενο Διαμεταφορέα.
Ο Διαμεταφορέας σε εκτέλεση της εντολής του αγοραστή - πελάτη του δίνει οδηγίες στον αποθηκάριο να αποθέσει προσωρινά την παρτίδα. Μόλις λήξει το πρόβλημα φορτώνεται η παρτίδα και εκδίδεται το τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του Διαμεταφορέα, για να παραδοθεί στην συνέχεια στον παραλήπτη με βάση τα υφιστάμενα έγγραφα. (Θυμηθείτε: Μόλις περιέγραψα μια περίπτωση Cross Docking...)
Η δεύτερη περίπτωση αφορά αόριστα στον "χρόνο απόκρισης" που αναφέρει ο Βιδάλης στην σελίδα 42 και τον ορίζει ως: "το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την παραγγελία του προϊόντος ή της υπηρεσίας μέχρι την παραλαβή από τον πελάτη." Εδώ γίνεται όμως σαφές ότι ο Βιδάλης βρίσκεται νοερά στην σφαίρα "Εφοδιαστική (Logistics)" = "τρέχα γύρευε" από την πλευρά του πωλητή του προϊόντος. Αυτό διότι ο "χρόνος απόκρισης" αναφέρεται στις δράσεις του προμηθευτή και στον χρόνο που διαρκούν για να εκτελεστεί η παραγγελία εντός των προθεσμιών που έχει συμφωνήσει με τον πελάτη.
Το αποτέλεσμα είναι ότι περιορίζει τις«διαδικασίες εφοδιαστικής αλυσίδας» που αναφέρει στον Πρόλογο του βιβλίου του σχετικά με την περιγραφή των δράσεων για την λήψη και την εκτέλεση μιας παραγγελίας και στα κόστη που συνεπάγεται η εκτέλεση της. Ίσως αυτό και να δικαιολογεί τον τίτλο του βιβλίου του: {"Εφοδιαστική (Logistics)"}, δηλαδή αναφέρεται στην εκμετάλλευση, δηλαδή στην εσωτερική λειτουργία μιας μόνο επιχείρησης, δηλαδή στο "κάτι στενότερο".
Αντίθετα, ως γνωστό, οι θεωρητικοί ορίζουν το "Supply Chain" μακροοικονομικά ως κάτι "ευρύτερο" και επομένως είναι ανούσιο και αδόκιμο να το μανταλώνουν μικροοικονομικά, δηλαδή:
α) Σε μια δράση εντός μιας επιχείρησης πχ για την λήψη και την εκτέλεση μιας παραγγελίας, την στιγμή που οι δράσεις επιβαρύνουν την επιχείρηση με
κόστος εκμεταλεύσεως, Συνεπώς κατά τα γνωστά...
β) Από την ολοκλήρωση των δράσεων παραλαβής και εκτέλσης παραγγελίας συνάγονται και καταχωρούνται λογιστικά γεγονότα.
**** ΣΕΛΙΔΑ 186 ****
Τα κοστολόγια των δράσεων «αλυσίδας» (εφοδιαστικής & εφοδιασμού)
Στο σημείο αυτό οφείλω να συνοψίσω τις αναφορές μου και για να γίνω σαφής θα περιγράψω πρακτικά και επιστημονικά από την πλευρά της ΟΔΕ,
αυτό που αναφέρουν οι θεωρητικοί και περιγράφουν ως "παραλαβή και εκτέλεση παραγγελίας":
Παραπάνω ανάφερα συνοπτικά ότι όσο ετοιμάζεται η παραγγελία έχουμε "δράση". Αντίστοιχα όταν ετοιμαστεί η παραγγελία η δράση έχει καταστεί "αυτοτελής δράση" γιατί καταχωρείται λογιστικά καταρχήν η εκτέλεση της παραγγελίας, με παραστατικό πχ το τιμολόγιο πώλησης.
Στην συνέχεια ανάλυσα ενδεικτικά την "δράση" της φόρτωσης του μέσου μεταφοράς που όταν ολοκληρωθεί έχει καταστεί και αυτή "αυτοτελής δράση", γιατί καταχωρείται λογιστικά και η εξαγωγή από τον αποθηκευτικό χώρο η ποσότητα της παραγγελίας, με παραστατικό την φορτωτική του Μεταφορέα.
Οι παραπάνω δράσεις συνιστούν στο σύνολο τους την εκτέλεση της συγκεκριμένης σύμβασης πώλησης. Φυσικά τόσο για την κατάρτιση της σύμβασης πώλησης, όσο και για την λήψη και εκτέλεση αυτής της παραγγελίας εργάστηκαν και άλλα στελέχη της επιχείρησης, όπως πχ πωλητές, λογιστές, και άλλοι, που έμμεσα αναφέρονται και στην γνωστή αγγελία εφημερίδας, την οποία επαναλαμβάνω και τώρα:
Στην ΟΔΕ όμως όπως προανέφερα και συγκεκριμένα στην "Μικροοικονομική Ανάλυση" κοστολογούνται τα πάντα. Δηλαδή στην ΟΔΕ δεν υπάρχουν τα κατά Christopher "αμαλγάματα", γιατί για τις δράσεις κάθε εργαζομένου έχουν ανοιχτεί:
α) Πρωτοβάθμιοι λογαριασμοί που καταχωρούνται συγκεκριμένα κόστη, πχ "Δαπάνες Προσωπικού" , "Γενικά Έξοδα Πωλήσεων", "Ασφάλιστρα", "Δαπάνες
Χώρου", "Ενοίκια", κλπ.
β) Δευτεροβάθμιοι λογαριασμοί που καταχωρούνται κόστη που επιβαρύνουν συγκεκριμένες δράσεις και λειτουργίες, πχ "Έξοδα κινήσεως Πωλητών",
Ασφάλιστρα Αποθηκευτικών χώρων", "Δαπάνες Προσωπικού αποθηκευτικών χώρων", "Ενοίκια αποθηκευτικών χώρων", "Συντηρήσεις και Επισκευές
Αποθηκευτικών χώρων", κλπ.
γ) Κατά την κρίση της Διοίκησης της επιχείρησης, πχ αυτής που δημοσίευσε την παραπάνω αγγελία εφημερίδας, τα παραπάνω κόστη ενδεχόμενα να
αναπτύσσονται και σε αναλυτικότερες κατηγορίες λογαριασμών με κριτήριο τον χώρο που εκτελούνται, το προϊόν που αφορούν, την αγορά που αυτό
απευθύνεται, κλπ.
δ) Στις παραπάνω δαπάνες κατά κρίση της Διοίκησης της επιχείρησης είναι ενδεχόμενο να καταλογίζονται και δαπάνες που αφορούν στην καθιέρωση και
προβολή της επιχείρησης στην αγορά, όπως πχ «Συμμετοχής σε Εκθέσεις», «Δαπάνες Διαφημίσεων», κλπ.
Όπως όμως ανάλυσα παραπάνω όλα τα παραπάνω κόστη τα θεωρεί ο Christopher σαν «ένα αμάλγαμα ειδικών στοιχείων κόστους που πραγματοποιούνται
σε διαφορετικούς τομείς λειτουργίας μιας επιχείρησης με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο, κατά κανόνα, να αθροιστούν όλα αυτά μαζί.»
Καταρχήν διαπιστώνεται ότι ο Christopher με την αναφορά του «κατά κανόνα» επιβεβαιώνει ότι είναι θεωρητικός και άσχετος με την ΟΔΕ. Από την μία πλευρά προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τις γνώσεις για τα αμαλγάματα που κατέχει. Από την άλλη επειδή γνωρίζει ότι πουλάει αέρα κοπανιστό αμολάει και ένα διφορούμενο «κατά κανόνα», για να παραμυθιάσει τους αφελείς!
Η ΑΒΣΠ δίδαξε όμως
- Αφενός την Λειτουργία της Διαθέσεως που προανέφερα, η οποία περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων που περιλαμβάνονται από την
ολοκλήρωση της παραγωγής, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.
- Αφετέρου προανέφερα τον επαναπροσδιορισμό και τον καταλογισμό των δαπανών στις μονάδες έργου που παρήχθησαν.
Ήδη ανάφερα ενδεικτικά παραπάνω με βάση την ΑΒΣΠ ορισμένες λειτουργίες και μονάδες έργου όταν αναφερόμουν στον Sussman, δηλαδή:
Επί μέρους λειτουργία της επιχείρησης Μονάδα έργου
Για την προώθηση των πωλήσεων αριθμός επισκέψεων
Για τις μεταφορές και τις παραδόσεις μεταφερόμενη ποσότητα
Για τις παραγγελίες πωλήσεων αριθμός τιμολογήσεων
Για την αποθήκευση καταλαμβανόμενη επιφάνεια ή όγκος
Για την συσκευασία και φόρτωση ποσότητα σε βάρος ή τεμάχια
Όμως τώρα για την πλήρη κατανόηση της διδασκαλίας της ΑΒΣΠ θα συμπληρώσω εκτός από τις παραπάνω και λίγες ακόμα από το σύγγραμμα του
Δ. Παπαδημητρίου σελίδες 69 και επόμενες, που αφορούν και αυτές στην λήψη και εκτέλεση παραγγελίας, πχ:
Επί μέρους λειτουργία της επιχείρησης Μονάδα έργου
- Για το τμήμα λογιστηρίου πωλήσεων... ο αριθμός γραμμών τιμολογήσεων.
- Για το τμήμα εισπράξεως λογαριασμών πελατών... ο αριθμός εισπράξεων.
- Για την είσοδο παραγγελιών και παρακολούθηση
της εκτέλεσης αυτών... ο αριθμός γραμμών τιμολογήσεως
- Έλεγχος πιστοληπτικής ικανότητας πελατών... ο αριθμός πελατών στους οποίους παρέχεται πίστωση ή
ο αριθμός των ερευνηθησών περιπτώσεων
- Αποδοχή παραγγελιών και
κατάρτιση συμβάσεων πώλησης... ο αριθμός γραμμών τιμολόγησης
- απογραφικός έλεγχος προϊόντων... ο αριθμός γραμμών τιμολογήσεως.
Διευκρίνηση: Γραμμές τιμολογήσεως σημαίνει έλεγχο ποσοτήτων και αξιών σε ένα προς ένα κωδικό είδους που αναφέρει το τιμολόγιο πώλησης. Σημειωτέον ότι τα λογιστικά συστήματα Η/Υ δεν κάνουν λάθη σε ότι αφορά στους κωδικούς, τις ποσότητες και τις αξίες που έχουν που έχουν καταχωρηθεί σε αυτά. Τα λάθη εντοπίζονται στην αμέλεια των εργαζομένων που αναλαμβάνουν από τα ράφια λάθος κωδικούς ή ποσότητες, σε σύγκριση με τα είδη που έχουν καταχωρηθεί στο λογιστικό σύστημα Η/Υ και έχουν απεικονιστεί στο τιμολόγιο πώλησης ή στα έγγραφα μεταφοράς.
Όπως διαπιστώνεται η ΑΒΣΠ δίδαξε αναλυτικά πριν από 50 χρόνια αυτό που ο Christopher είχε συγκεχυμένα στο μυαλό του ως "αμάλγαμα" γιατί δεν μπορούσε να το περιγράψει. Το ίδιο συνέβη και με τις Dell και Boeing που ο Christopher δεν κατανοούσε τι σημαίνει να ελέγχεις μια επιχείρηση και με
ποιό τρόπο μπορείς να το επιτύχεις. Φρόνιμο είναι επομένως οι φοιτητές να μην θεωρούν τις αναφορές του Christopher ως θέσφατο.
Κοντολογίς:
Όταν περιγράφεται Μακροοικονομικά η λειτουργία της αγοράς δεν πρέπει να προσεγγίζονται επί οι μέρους δράσεις των εργαζομένων από την εκτέλεση
των οποίων συνάγονται λογιστικά γεγονότα. Αυτό διότι η Λογιστική και η Μικροοικονομική Ανάλυση εντάσσονται στον Επιχειρησιακό Λογισμό = Business Logistics, που συνιστούν επιστημονικά πεδία της Μικροοικονομίας, δηλαδή της εσωτερικής λειτουργίας μιας επιχείρησης. Αυτό το περιγράφει με σαφήνεια το παραπάνω σχήμα της ΑΒΣΠ, το οποίο επαναλαμβάνω.
Αυτά όλα όμως η ΑΒΣΠ τα δίδαξε όπως ανέφερα στην αρχή του σχολίου ως "Επιχειρησιακό Λογισμό" και όχι σαν "Logistics" = τρέχα γύρευε ή "Supply Chain" = φέξε μου και γλίστρησα! Οι θεωρητικοί δεν πρέπει να θυμώνουν, γιατί οι ίδιοι δεν έχουν καταλήξει τι σημαίνουν οι όροι τους στην πρακτική λειτουργία της αγοράς και τους αντιλαμβάνεται ο καθένας με τον δικό του διαφορετικό τρόπο και το χειρότερο, τους περιγράφουν με δεκάδες διαφορετικούς ορισμούς, που αποπροσανατολίζουν τους φοιτητές.
Ορθά επομένως ο καθηγητής Μανιάτης δηλώνει στο σύγγραμμα του ότι η «"εφοδιαστική αλυσίδα ασχολείται με τα αγαθά και όχι με την μεταφορά ατόμων" – θέμα που αφορά στις συγκοινωνίες ή στην επιλογή του τόπου εγκατάστασης των επιχειρήσεων με μοναδικό κίνητρο την προσφορά φθηνής εργασίας».
Αυτό επιβάλλει να θέσει στον δεύτερο τόμο που θα εκπονήσει και τον ανάλογο τίτλο που να αναφέρεται στα αγαθά και όχι στις αλυσίδες τους. Πχ για τις εμπορικές επιχειρήσεις προτείνω ως τίτλο του βιβλίου: «Οι λειτουργίες των δικτύων εμπορίας και διανομής των εμπορευμάτων». Σε ότι αφορά στις βιομηχανικές επιχειρήσεις: «Οι Λειτουργίες των Επιχειρήσεων για την Παραγωγή και Διάθεση των Αγαθών στην αγορά» ή ίσως «Η Λειτουργία των Αγορών, Παραγωγής και Πωλήσεων στην Πράξη».
Εγώ προσωπικά θα επέλεγα τον τίτλο «Η αλληλεξάρτηση των λειτουργιών Αγορών, Παραγωγής, Πωλήσεων και Χρηματοδότησης στην λήψη αποφάσεων», υπό την προϋπόθεση ότι θα προσεγγίζεται στα πρώτα έτη σπουδών η κάθε λειτουργία χωριστά. Οι φοιτητές ΟΔΕ που θα ειδικευτούν σε αυτό το επιστημονικό πεδίο θα γίνονται ανάρπαστοι πριν ακόμα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
Όμως, όπως ισχύει σήμερα στην αγορά εργασίας και διαπιστώσατε με την παραπάνω αγγελία, τα πτυχία των ΑΕΙ σε ότι αφορά στο επιστημονικό πεδίο της παραγωγής και της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων παράγουν "ορντινάτσες αποθήκης", "τροχονόμους της παλέτας" και δημόσιους υπάλληλους.
Ο λόγος της πρότασης μου στηρίζεται στο γεγονός ότι οι αποφάσεις της Διοίκησης της επιχείρησης πρέπει να λαμβάνονται με βάση την υφιστάμενη κατάσταση της αγοράς σε συνάρτηση με το κόστος του χρήματος και τα χρηματοοικονομικά μεγέθη της επιχείρησης και να έχουν σαν στόχο τον υπολογισμό των οικονομικών μεγεθών των αγορών, της παραγωγής και των πωλήσεων.
Στο σημείο αυτό οφείλω να κάνω μια ακόμα προσθήκη για να συγκρίνω την αναφορά του Christopher στις σελίδες 186 - 187 με τίτλο "Ο κύκλος από την παραγγελία στην παράδοση". Τα ζητήματα αυτά τα προσέγγιζε η ΑΒΣΠ πολύ πιο αναλυτικά και αυτό το περιέγραψα παραπάνω με την αναφορά από την σελίδα 317 του συγγράμματος του καθηγητή της ΑΒΣΠ Δημ. Παπαδημητρίου "Η Διοίκησις των Αποθεμάτων" δηλαδή:
«Παραγγελία αναπληρώσεως είναι η παρά σημείου τινός αποθέματος ζήτησις προς έτερον ή προς παραγωγικόν τμήμα, προς εξυπηρέτησιν υφιστάμενου προγράμματος παραγωγής ή και διαθέσεως.»
Για την κατανόηση αυτού του είδους προβλημάτων που εμφανίζονται εκτάκτως στις βιομηχανικές επιχειρήσεις πρέπει οι φοιτητές να έχουν διδαχθεί και να έχουν κατανοήσει τις έννοιες "μαζική παραγωγή" και "εξατομικευμένη ή κατά παραγγελία παραγωγή".
Μαζική παραγωγή σημαίνει ότι η Βιομηχανική Επιχείρηση σχεδιάζει, οργανώνει και προγραμματίζει την παραγωγή της προσπαθώντας να αποφύγει τις "εκτροπές", για τις οποίες έκανα λόγο παραπάνω στην Διοίκηση των Αποθεμάτων. Με βάση αυτόν τον τρόπο λειτουργίας δεν αρχίζει η βιομηχανική επιχείρηση τις διακοπές στο πρόγραμμα παραγωγής, αν δεχθεί μια παραγγελία για την πώληση μιας ποσότητας πχ απορρυπαντικού, που δεν υπάρχει ικανό απόθεμα έτοιμου προϊόντος στην βιομηχανική αποθήκη, για να εκτελεστεί άμεσα η παραγγελία στο σύνολό της.
Αυτό σημαίνει ότι θα συμφωνήσει με τον πελάτη την τμηματική παράδοση της ποσότητας ή θα προταθεί η διάθεση συνολικά της παραγγελίας με βάση το πρόγραμμα παραγωγής που είναι σε εξέλιξη. Η μόνη περίπτωση που θα επιβληθεί αλλαγή στο πρόγραμμα παραγωγής της βιομηχανικής επιχείρησης είναι κατά τα γνωστά να ελέγχονται και οι δύο επιχειρήσεις (παραγωγός και αγοραστής) από μια επιχείρηση Μεγάλου κεφαλαίου. Δηλαδή η απόφαση στην περίπτωση αυτή θα ληφθεί με την μεσολάβηση αυτών που έχουν αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων, που δρούν στην έδρα της Πολυεθνικής...
Στην "εξατομικευμένη ή κατά παραγγελία παραγωγή" δεν υπάρχει αντίστοιχο πρόβλημα, γιατί η βιομηχανική επιχείρηση θα προσδιορίσει τον χρόνο παράδοσης με βάση το πρόγραμμα παραγωγής για να εκτελέσει χωρίς εκτροπές τις τρέχουσες παραγγελίες. Φυσικά και εδώ ισχύει η παρέμβαση αυτών
που έχουν αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων, αν οι επιχειρήσεις ελέγχονται από επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου.
Σε ότι αφορά ειδικότερα στον "χρόνο" και στην "αξιοπιστία της παράδοσης" που αναφέρει ο Christopher, η βιομηχανική επιχείρηση έχει μελετήσει
οργανώσει και προγραμματίσει τις επί μέρους δράσεις και έχει καταρτίσει πρότυπα κοστολόγια. Άρα αν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα τμήματα δρουν με
βάση τις οικονομικές αρχές* όλα βαίνουν καλώς. Αν αντίθετα παρατηρείται δυσλειτουργία και ανοργανωσιά αυτή θα εμφανιστεί με τις επιβαρύνσεις
στα κόστη και στις αποκλίσεις μεταξύ τεθέντων και επιτευχθέντων στόχων.
*Επειδή με ρωτήσατε σχετικά με τις "οικονομικές αρχές" για τις οποίες έχω αναφερθεί κατ΄επανάληψη στο παρόν σχόλιο, οφείλω κλείνοντας να διευκρινίσω ότι η ΑΒΣΠ τις δίδασκε ήδη στο πρώτο έτος σπουδών. Συγκεκριμένα θυμάμαι δύο "αρχές":
α) Με όσο το δυνατόν λιγότερα μέσα και πρόσωπα να επιτευχθεί το μέγιστο δυνατόν οικονομικό αποτέλεσμα, και
β) Η επίτευξη συγκεκριμένου αποτελέσματος με όσο το δυνατόν λιγότερα μέσα και πρόσωπα.
Για κάτι αντίστοιχο αναφέρεται ο Christopher στην σελίδα 371 του βιβλίου του (πρώτης έκδοσης 2007 και δεύτερης 2017) ως "το όραμα για το 2020". Συγκεκριμένα αναφέρει επί λέξει: {«το σλογκαν "κάνε περισσότερα με λιγότερα" θα γίνει όλο και περισσότερο το επαναλαμβανόμενο μότο των εταιρειών που επιζητούν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο με περιορισμένους πόρους.»}
Διαπιστώνεται επομένως ότι ακόμα και οι προφητείες του Christopher για τον τρόπο ορθολογικής λειτουργίας των επιχειρήσεων για να "επιβιώσουν" στην αγορά, τον καθιστούν "μετά ΑΒΣΠ προφήτη!" Αυτό όμως σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις εφάρμοζαν διαχρονικά τις οικονομικές αρχές στην λειτουργία τους και δεν περίμεναν τις όψιμες, θεωρητικές και ανούσιες συμβουλές - συνθήματα του Christopher για να "επιβιώνουν".
Για την αντιμετώπιση των παραπάνω αλλά και για κάθε κατά Christopher "κύκλο από την παραγγελία στην παράδοση" ή "πολυπλοκότητα", όπως επίσης
για τα "περιττά" κατά των R. Dan Reid & Nada Sanders που θα προκύψει, πρέπει να γίνεται επανάληψη της μελέτης με την εισαγωγή στους αρχικούς υπολογισμούς των μεγεθών που θα έχουν μεταβληθεί, που διδάσκονταν ως "εκτροπές" από την ΑΒΣΠ, όπως πχ:
- Η πρόβλεψη πώλησης 100.000 μονάδων αλλάζει σε 80.000.
- Ο προμηθευτής θα καθυστερήσει την εκτέλεση της παραγγελίας 3 εβδομάδες.
- Άλλαξε η τιμή αγοράς πρώτης ύλης,
- Υπάρχει ετοιμοπαράδοτη η μισή ποσότητα της παραγγελίας, κλπ.
Είναι προφανές επομένως ότι οι χρόνοι που αναλύει ο Christopher στις σελίδες 186 και 187 έχουν συναχθεί από την κατάρτιση των προτύπων δαπανών και αποδόσεων, σε συνάρτιση με τα πραγματικά δεδομένα λειτουργίας της επιχείρησης και της αγοράς, όπως τα δίδαξε η ΑΒΣΠ στο πεδίο της Μικροοικονομικής Ανάλυσης.
Αυτό όμως που δεν λαμβάνεται υπόψη με βάση την διδασκαλία των "εκτροπών" της ΑΒΣΠ είναι το «κούνημα» των φτερών του ενός εκατομμυρίου πεταλούδων του Αμαζονίου, επιπλέον και το άλλο ένα εκατομμύριο των πεταλούδων που δεν «κουνάνε» τα φτερά τους γιατί γεύονται την γύρη των λουλουδιών. Δηλαδή η αρχική μελέτη για την λήψη αποφάσεων πρέπει να στηρίζεται στα πραγματικά στοιχεία της επιχείρησης και στα εκάστοτε δεδομένα λειτουργίας της αγοράς.
Όμως, ως συνήθως ο Christopher στις αναφορές του αντιφάσκει. Αυτό το διαπίστωσα ακόμα και ως προς το "κούνημα" των φτερών της πεταλούδας του Αμαζονίου που αναφέρει στην σελίδα 227, διότι το περιγράφει καταρχήν σαν ένα "χαοτικό φαινόμενο" και αμέσως μετά το θεωρεί ως "τραβηγμένο". Όταν όμως "το χαοτικό φαινόμενο", τραβηγμένο ή όχι αναφέρεται στην ΟΔΕ, τότε πλέον πρέπει να περιγράφεται με σαφήνεια και επιστημονικούς όρους.
Με βάση τα παραπάνω εγώ μπορώ να αναφέρω πχ:
- Την εξαγορά μίας ασήμαντα μικρής επιχείρησης στην Βραζιλία που προμηθεύει ένα υλικό σε μια άλλη επιχείρηση ενός ομίλου μιας Πολυεθνικής
Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου. Στην περίπτωση αυτή "το κούνημα των φτερών" αυτής της πεταλούδας - επιχείρησης - θέτει το υλικό υπό τον έλεγχο
άλλου ομίλου επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου. Άρα το πρόβλημα εκτέλεσης του προγράμματος αγορών - παραγωγής και πωλήσεων του προϊόντος,
για την παραγωγή του οποίου χρειάζεται το συγκεκριμένο υλικό, δεν είναι "τραβηγμένο", γιατί πρέπει να βρεθεί άμεσα άλλος προμηθευτής του υλικού.
Ή
- Το παράδειγμα που αναφέρεται σε μια μικρή εταιρεία που έχει την πατέντα της "αερόσολας", στην οποία εξαρτάται η παραγωγή αθλητικών υποδημάτων
μιας πολυεθνικής επιχείρησης αθλητικών ειδών.
Είναι προφανές ότι η απώλεια του ελέγχου αυτής της μικρής επιχείρησης δεν θα ήταν απλά ένα "κούνημα" φτερών πεταλούδας του Αμαζονίου, αλλά ένα
"ταρακούνημα" στην ανταγωνιστικότητα της πολυεθνικής επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου στην παγκόσμια αγορά.
Όμως, οφείλω να δεχθώ ότι η διασπορά της είδησης ότι πχ πράσινα ανθρωπάκια «κουνάνε» τα φτερά μιας εξωγήινης πεταλούδας στον Αμαζόνιο και καταρρίπτουν αεροπλάνα, είχε σαν αποτέλεσμα να προκύψει η κατά Christopher (σελίδα 227) «πολυπλοκότητα "τρόμου πελατών"» στην παγκόσμια αγορά, που περιόρισε τα ταξίδια τουρισμού, με αποτέλεσμα την χρεωκοπία της «Thomas Cook».
Ορθά επομένως ο καθηγητής Μανιάτης αναφέρεται στην σελίδα 76 στην «πολυπλοκότητα» της εφοδιαστικής αλυσίδας της Chrysler, με ένα όμως
πραγματικό παράδειγμα, που αφορούσε στην λειτουργία ενός προμηθευτή δεύτερης βαθμίδας, του οποίου η παραγωγή εξαρτιόταν από ένα προμηθευτή τρίτης βαθμίδας…
Ο προμηθευτής τρίτης βαθμίδας διέκοψε ως ασύμφορη την παραγωγή των καλουπιών χύτευσης, με συνέπεια να σπάσει η εφοδιαστική αλυσίδα της Chrysler μιας συνολικής ποικιλίας βασικών εξαρτημάτων. Ο καθηγητής καταλήγει με την ορθή και πρακτική διαπίστωση ότι: «Δυστυχώς πολλές δυνητικά επιζήμιες αποφάσεις πηγαίνουν άγνωστες, κρυμμένες από την πολυπλοκότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας.»
Εγώ θα συμπλήρωνα ότι ειδικά για τον λόγο αυτό οι πολυεθνικές επιχειρήσεις Μεγάλου κεφαλαίου φροντίζουν να αγοράζουν και να ελέγχουν τους προς τα πίσω προμηθευτές τους, για να μην αντιμετωπίζουν «πολυπλοκότητες» στην λειτουργία τους.
(Θυμηθείτε πχ: εταιρίες «μίας χρήσης», «ειδικού σκοπού», «τσόντες», «πιόνια», κλπ… που προανέφερα και προβληματιστείτε, αν η πολυεθνική επιχείρηση Μεγάλου κεφαλαίου θα προσεύχεται κάθε ημέρα για την προσωπική και επιχειρηματική υγεία του κάθε ασήμαντου προμηθευτή μιας χαμηλής βαθμίδας ή θα αγοράσει και θα ελέγξει την επιχείρηση του, για να κάνει απρόσκοπτα την δουλειά της και να έχει η Διοίκηση της το κεφάλι της ήσυχο;)
Η άποψη μου σε ότι αφορά στην χρήση του όρου «πολυπλοκότητες» διαφέρει αισθητά από τις προσεγγίσεις των θεωρητικών. Στο επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ και στην λειτουργία της αγοράς οι ορθοί ορολογία που ορίζει τις πολυπλοκότητες είναι «αστάθμητοι παράγοντες» και «ανωτέρα βία». Στους όρους αυτούς περιλαμβάνονται όλα τα απλά και σύνθετα προβλήματα που μπορούν να προκύψουν στην καθημερινότητα της εργασίας μας και γενικότερα της λειτουργίας της επιχείρησης.
Στα απλά προβλήματα συγκαταλέγονται τα προβλήματα που αφορούν στην επιχείρηση, των οποίων η λύση αναζητείται στην εσωτερική λειτουργία και οργάνωση της ίδιας της επιχείρησης. Αντίθετα,
Στα σύνθετα προβλήματα συγκαταλέγονται τα προβλήματα των οποίων η λύση αναζητείται σε έξωθεν παράγοντες, που προέρχονται από την λειτουργία της αγοράς, την λειτουργία των πελατών και προμηθευτών, την νομοθεσία, κλπ.
Ειδικότερα, σε ότι αφορά στα προβλήματα των πολυεθνικών επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου υπάρχουν ιδιαιτερότητες, όπως πχ αυτές που έχουν ως αφετηρία την πολιτική των κρατών, τις διεθνείς αγορές, τον συντονισμό των δράσεων με τις άλλες επιχειρήσεις του ομίλου, την απόσταση και άλλες.
Η λύση των προβλημάτων κατανέμεται στην Διοίκηση της ίδιας της Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου, στα στελέχη της που διορίζει η ίδια στις διοικήσεις
των επιχειρήσεων που ελέγχει και στα τοπικά στελέχη.
**** ΣΕΛΙΔΑ 192 ****
Συγκρίσεις δράσεων «Αλυσίδων» με ελληνικά παραδείγματα
Εδώ μπορώ να προσθέσω την πείρα μου που βασίστηκε στην επιστημονική γνώση που απέκτησα στην ΑΒΣΠ. Επιπλέον σφυρηλατήθηκε στην μακρόχρονη εργασία μου μέσα από τις διαπραγματεύσεις με στελέχη των πελατών και προμηθευτών, συσκέψεων με στελέχη Υπουργείων, της Τραπέζης της Ελλάδος, Επιμελητηρίων, φορολογικών και τελωνειακών αρχών και άλλων.
Σε ότι αφορά στην έννοια «εφοδιαστική αλυσίδα» διαφόρων ειδών που αποτελεί και το αντικείμενο των εργασιών των φοιτητών, διαπιστώνω το κενό γνώσεων που υπάρχει πάνω στην χρησιμότητα των αγαθών. Δηλαδή στις εργασίες δίνεται έμφαση στα «καταναλωτικά αγαθά», όπως είναι η μπύρα ή το απορρυπαντικό, ενώ θα έπρεπε να γίνεται διάκριση των ειδών σε σύγκριση με τα «διαρκή αγαθά». Πχ
- Η μερίδα κοτόπουλο και η μπύρα είναι «καταναλωτικά αγαθά», ενώ
- Το πιάτο ή το ποτήρι που σερβίρονται η μπύρα και το κοτόπουλο είναι «διαρκή αγαθά».
Συγχρόνως θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ του πιάτου ή του ποτηριού της οικογένειας με αυτά του ξενοδοχείου ή του εστιατορίου, που αποτελούν γι’ αυτές τις επιχειρήσεις ένα μέρος του παγίου εξοπλισμού τους. Αντίστοιχα το απορρυπαντικό που χρησιμοποιεί η νοικοκυρά είναι δαπάνη που βαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό, ή αν επιθυμείτε την ιδιωτική κατανάλωση. Ενώ αντίθετα η ανάλωση του απορρυπαντικού συνιστά για την εμπορική επιχείρηση «Γενικά έξοδα», ή αντίστοιχα για την Βιομηχανική επιχείρηση συνιστά «ΓΒΕ» (Γενικά Βιομηχανικά Έξοδα).
Τώρα θα επεκταθώ και στις επιχειρήσεις, για να γίνει κατανοητή η «εφοδιαστική αλυσίδα» μέσα από την πραγματική λειτουργία της αγοράς. Στην Αθήνα λειτουργούσαν πχ τρία καταστήματα πωλήσεως ειδών νοικοκυριού, δηλαδή πιάτων και ποτηριών και άλλων, που ανήκαν στην ίδια επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, πελάτη της εταιρείας μου, - που λειτουργούσε και ως εισαγωγέας των ειδών αυτών. Τα καταστήματα ονομάζονταν «Άκρον», «Ίλιον» και «Κρυστάλ».
Στο «‘Ακρον» (στον οδό Πανεπιστημίου) προσφερόταν η άριστη ποιότητα πορσελάνης και κρυστάλλων. Στο «Ίλιον» (στην οδό Σταδίου) προσφερόταν η μέση ποιότητα και στο «Κρυστάλ» (στην οδό Αιόλου) προσφερόταν χαμηλή ποιότητα. Με τον τρόπο αυτό οι τιμές των εμπορευμάτων στις βιτρίνες των καταστημάτων απέτρεπαν στο να συνωστίζονται όλες οι κοινωνικές τάξεις των πελατών στον ίδιο κατάστημα.
Παραπέρα στην χώρα μας λειτουργούσαν και εργοστάσια παραγωγής πιάτων και ποτηριών. Θυμάμαι την «Γιούλα» και τον «Κεραμικό», που τους μεταφέραμε τις πρώτες ύλες, δίχως να γνωρίζουμε ή να γινόταν λόγος αν λειτουργούσαν σαν «εφοδιαστική αλυσίδα» υπό τον έλεγχο μιας επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου ή σαν «αυτόνομη οντότητα».
Αυτό όμως που έγινε αργότερα γνωστό ήταν ότι η «Υαλουργία Γιούλα» έπαψε να λειτουργεί ως «αυτόνομη οντότητα», δηλαδή με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία, γιατί πουλήθηκε σε ξένη επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου. Κατά συνέπεια υπήχθη η Διοίκηση της «Γιούλα» στην ιεραρχημένη σειρά δράσεων που της επέβαλε η Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που την αγόρασε.
Τα παραπάνω δικά μου ελληνικά παραδείγματα όσο απλά και αυτονόητα φαίνονται, δεν παύουν να περιγράφουν την λειτουργία της αγοράς. Αν τώρα οι φοιτητές οφείλουν στις εργασίες τους να προσεγγίζουν την «αλυσίδα εφοδιασμού» και την «εφοδιαστική αλυσίδα», τότε πλέον πρέπει στις αναλύσεις τους:
1) Σε ότι αφορά στην «εφοδιαστική αλυσίδα» θα πρέπει οι φοιτητές να περιγράφουν καταρχήν τις δράσεις λειτουργίας των Διοικήσεων των εμπορικών
και βιομηχανικών επιχειρήσεων που εκ του Νόμου αναλαμβάνουν την παραγωγή και την διάθεση της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση.
Στην συνέχεια, αφού θα έχει περιγραφεί στην διατριβή του φοιτητή η συμμετοχή και οι αποφάσεις των κατά περίπτωση εμπλεκομένων επιχειρήσεων, θα
προσεγγίζονται και θα αναλύονται οι δράσεις που θα αναλάβουν και τα στελέχη αυτών των επιχειρήσεων, δηλαδή την εκτέλεση των συμβάσεων, που
μελέτησαν, οργάνωσαν και έλαβαν οι Διοικήσεις τους.
Όμως η ΕΕ και η χώρα μας την παραπάνω λειτουργία της αγοράς δεν την ονομάζουν και την θεσμοθετούν ως "εφοδιαστική αλυσίδα", αλλά ως εμπορικές
συναλλαγές! Φρόνιμο είναι επομένως όποιος χρησιμοποιεί τον όρο "Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας" να μας δηλώνει και τον "Διοικητή" της. Αυτό όμως
δεν συμβαίνει, γιατί οι θεωρητικοί - ουραγοί - κολαούζοι του Christopher ξεγλιστρούν, ορίζοντας την "Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας" όπως την
φαντάζονται και όπως τους βολεύει... Παίρνουν δηλαδή παράδειγμα από τον ίδιο τον Christopher, που στις σελίδες 20 και 21 του βιβλίου του ορίζει την
"εφοδιαστική του αλυσίδα" με δανεικούς ορισμούς, παρόλο που αναγνωρίζεται από τους θεωρητικούς ως ο πρώτος διδάξας την "Supply Chain"...
2) Σε ότι αφορά στην έννοια "Supply Chain" της ΕΕ, αυτή στην χώρα μας μεταφράστηκε επίσημα και θεσμοθετήθηκε ως «αλυσίδα εφοδιασμού». Όμως οι
σχετικές διατάξεις που αναφέρεται ο όρος δηλώνουν τόσο τα πρόσωπα, (κυρίως Επιχειρήσεις Μεταφοράς και Αποθήκευσης), όσο και τις θεσμοθετημένες
ρυθμίσεις που οι κατά περίπτωση εμπλεκόμενες επιχειρήσεις οφείλουν να τηρούν. Άρα και εδώ δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες περί ποιων δράσεων
λειτουργίας της αγοράς γίνεται λόγος, ούτε αυτές μπορούν να περιγραφούν με ορισμούς, αλλά μόνο με την σαφή αναφορά εκείνων των διατάξεων, των
οποίων απαιτείται η πιστή τήρηση από τις εμπλεκόμενες επιχειρήσεις!
(Αναλυτικά στο τρίτο μέρος ξεκαθαρίζω το ζήτημα της "εφοδιαστικής αλυσίδας" από την "αλυσίδα εφοδιασμού", γιατί βάζω τα πράγματα στην θέση τους...
Εδώ σύντομα για όσους βαριόνται να μελετήσουν και το τρίτο μέρος:
- "Εφοδιαστική αλυσίδα" με βάση τις ρυθμίσεις της ΕΕ είναι η εμπλοκή στην αγορά των εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, την λειτουργία των
οποίων ορίζει η ΕΕ ως "εμπορικές συναλλαγές", που δεν επιδέχονται ορισμούς επιστημονικής φαντασίας, γιατί υπόκεινται σε συγκριμένους κανόνες
λειτουργίας και όχι βέβαια ως "εφοδιαστική αλυσίδα", που καθένας την ορίζει όπως την φαντάζεται! ...Ή όπως την ανασκεύασε κλέβοντας τον ορισμό
ενός άλλου θεωρητικού.
Επιπλέον
- Η ΕΕ ορίζει όμως ρητά την "αλυσίδα εφοδιασμού" και την αναθέτει αποκλειστικά στις επιχειρήσεις Μεταφοράς και Αποθήκευσης ορίζοντας με τον
κανονισμό ΕΕ 2454/93, (που καπηλεύτηκε ο Christopher) και τις διατάξεις που θα καθορίζουν την εμπλοκή και λειτουργία τους εντός της ΕΕ!)
Άρα με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ οι επιχειρήσεις αυτές, δηλαδή της "αλυσίδας εφοδιασμού", λειτουργούν ανεξάρτητα από τις εμπορικές και τις βιομηχανικές στην αγορά που είναι "εφοδιαστικοαλυσοδεμένες" από μια επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου ή ίσως λειτουργούν και σαν αυτόνομες οντότητες. Επομένως οι επιχειρήσεις "αλυσίδας εφοδιασμού" λειτουργούν εκ του νόμου στην αγορά με διακριτούς ρόλους. Αυτό διότι οι κατά τους θεωρητικούς
επιχειρήσεις "εφοδιαστικής αλυσίδας", δηλαδή με βάση τις ρυθμίσεις της ΕΕ οι εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις, δεν έχουν δικαίωμα να θέσουν σε κυκλοφορία ΔΧ φορτηγά. Επομένως είτε το θέλουν οι θεωρητικοί, είτε όχι λειτουργούν δύο διακριτοί ρόλοι στην λειτουργία της αγοράς.
Αφενός οι εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις,
Αφετέρου οι επιχειρήσεις μεταφοράς και αποθήκευσης.
(Βλέπε και άλλα σχόλια ή στα βιβλία μου)
Έπειτα από τις παραπάνω αναλύσεις μπορώ να σχολιάσω την μεταπτυχιακή εργασία ενός φοιτητή με θέμα την "εφοδιαστική αλυσίδα του φαρμάκου". Η εργασία ως πρώτου πτυχίου θα ήταν σχετικά άρτια. Σαν μεταπτυχιακή εργασία όμως ήταν στενής και περιορισμένης προσέγγισης του θέματος. Σε ότι αφορά στην ΟΔΕ έλλειπε από την εργασία:
α) Η περιγραφή της αγοράς της παραγωγής των πρώτων υλών των φαρμακευτικών και άλλων σκευασμάτων που προμηθεύουν τις βιομηχανίες παραγωγής
των φαρμάκων.
β) Η λειτουργία του ΕΟΦ (Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων) και το θεσμικό πλαίσιο που ορίζει η πολιτεία για τον έλεγχο των τιμών και της επάρκειας
φαρμάκων για την κάλυψη των αναγκών στην χώρα μας.
Κυρίως όμως
γ) Η εργασία περιορίζεται καταρχήν στην «εφοδιαστική αλυσίδα» του φαρμάκου, δηλαδή στην λειτουργική διάρθρωση και εσωτερική λειτουργία της
συγκεκριμένης βιομηχανίας φαρμάκων, δίχως να προσεγγίζει "ποιά Διοίκηση" οργανώνει, προγραμματίζει και ελέγχει την λειτουργία της επιχείρησης που
αναφέρεται η εργασία και στις συμβάσεις που καταρτίζει με τους πελάτες και προμηθευτές της…
Το αποτέλεσμα ήταν,
δ) Η εργασία να ολοκληρώνεται με την περιγραφή του τρόπου μεταφοράς των φαρμάκων με τα ΙΧ φορτηγά της επιχείρησης ή και με φορτηγά ΔΧ για την
διάθεση των φαρμάκων στην χώρα μας. Όμως, κατά τα ανωτέρω, η Μεταφορά με ΔΧ φορτηγά, είτε εντός, είτε εκτός της Χώρας μας, δεν εντάσσεται
στην "Εφοδιαστική αλυσίδα", αλλά στην αλυσίδα εφοδιασμού! και στις διατάξεις που προβλέπει νομοθεσία της Χώρας μας και της ΕΕ. (Για τις Μεταφορές
με ΙΧ φορτηγά αναφέρομαι διάσπαρτα σε όλα τα κείμενα μου. Εδώ σύντομα: Αυτές είναι ενδεχόμενα συμφέρουσες για μικρές διαδρομές, πχ εντός
Αττικής. Σε μεγάλες αποστάσεις είναι ζημιογόνες, γιατί το ΙΧ φορτηγό επιστρέφει κενό φορτίου.)
Ενώ από πλευράς ΟΔΕ επιπλέον θα έπρεπε,
ε) Να διευκρινιστεί και να αναλυθεί αν η επιχείρηση εξάγει ένα μέρος της παραγωγής της στην διεθνή αγορά ή προς άλλες επιχειρήσεις του ομίλου, αν
παράγει κατά παραγγελία φαρμακευτικά υλικά για λογαριασμό άλλων επιχειρήσεων ή τέλος, αν η Διοίκηση αυτής της επιχείρησης στελεχώνεται από
μέλη που διορίστηκαν και ελέγχονται από την Διοίκηση μιας Επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου, κλπ θέματα που άπτονται του επιστημονικού πεδίου ΟΔΕ.
**** ΣΕΛΙΔΑ 194 ****
Στοχασμοί, Συγκρίσεις & Προσεγγίσεις Αλυσίδων
Στην διάρκεια της προσπάθειας που έκανα για να προσθέσω με την πείρα μου επιπλέον γνώση στην κατανόηση των λειτουργιών της αγοράς γενικά, αλλά και ειδικότερα των πολυεθνικών επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου, δέχθηκα πολλές ερωτήσεις και σχόλια. Τις απόψεις μου προσπαθούσα πάντα να τις εντάξω σαν προσθήκες στο παραπάνω κείμενο. Τώρα πλέον που έχω κωδικοποιήσει τις απόψεις μου είμαι σε θέση να συνοψίσω, να συγκρίνω και να διακρίνω τις προσεγγίσεις των ακαδημαϊκών σε δύο κατηγορίες:
1) Σε αυτές που αναφέρονται στην {«εφοδιαστική αλυσίδα» των "αυτόνομων οντοτήτων"}, που εγώ έχω ορίσει ως επιχειρήσεις που δρουν με νομική
αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία στην ελεύθερη αγορά.
2) Σε αυτές που αναφέρονται στην {«εφοδιαστική αλυσίδα "μη αυτόνομων οντοτήτων"»}, που οι θεωρητικοί αναλύουν ως «ανταγωνισμό μεταξύ
εφοδιαστικών αλυσίδων».
Όμως, στους τίτλους των βιβλίων αναφέρονται με διαφορετικό τρόπο, παρόλο που προσεγγίζουν τα ίδια επιστημονικά πεδία λειτουργίας της αγοράς, της εσωτερικής λειτουργίας και των συναλλαγών των επιχειρήσεων.
Συγκεκριμένα:
- Άλλοι τίτλοι αναφέρουν την "Διοίκηση" ή την "Διαχείριση" ή την "Διοικητική" της εφοδιαστικής αλυσίδας,
- Άλλοι τίτλοι δίνουν έμφαση στην "Διοίκηση" ή στην "Διαχείριση" των επιχειρησιακών λειτουργιών των επιχειρήσεων - οντοτήτων,
και τέλος
- Άλλοι τίτλοι φέρουν επιπλέον των παραπάνω και τον όρο "Logistics".
Το κρίσιμο ζήτημα που τίθεται είναι να διευκρινιστεί, κατά πόσο η λειτουργική διάρθρωση μιας "αυτόνομης οντότητας" - επιχείρησης συνιστά εφοδιαστική αλυσίδα. Δηλαδή να πάρουν θέση οι σύγχρονοι ακαδημαϊκοί αν το σχήμα της ΑΒΣΠ φωτογραφίζει "εφοδιαστική αλυσίδα"; Ή απλά όπως δίδαξε η ΑΒΣΠ απεικονίζει την λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού της;
Τα ερωτήματα όμως είναι εύλογα:
1) Γιατί οι σύγχρονοι ακαδημαϊκοί ενώ περιγράφουν και αναλύουν την λειτουργική διάρθρωση των επιχειρήσεων την ορίζουν ως εφοδιαστική αλυσίδα; Ή
2) Γιατί οι θεωρητικοί διαστρεβλώνουν τις έννοιες «λειτουργική διάρθρωση», «εσωτερική λειτουργία», «εκμετάλλευση», «συναλλαγές», κλπ των
επιχειρήσεων με όρους όπως { «Logistics» = «κάτι στενότερο»} ή αντίστοιχα {«Supply Chain» = «κάτι ευρύτερο»};
Προς απόδειξη των απόψεων μου παραθέτω ένα απόσπασμα από την σελίδα 9 του βιβλίου: «Εισαγωγή στην Διαχείριση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας - Logistics», του Σπ. Μπινιώρη, από το οποίο εύκολα διαπιστώνεται η ύπαρξη και λειτουργία στην αγορά της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου, όπως επίσης ο τελικός σκοπός της κάθε οντότητας - επιχείρησης που με τις δραστηριότητες της συμμετέχει στην λειτουργία της αγοράς, με σκοπό την παραγωγή και την διάθεση της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση.
Ιδού το απόσπασμα:
{«... Δύο παρατηρήσεις που αξίζει να σημειωθούν στο σημείο αυτό είναι ότι
α) η ανάλυση ενός συστήματος Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας - Logistics πρέπει (και μπορεί) να περιλαμβάνει περισσότερες από μια οντότητες
(εταιρείες, οργανισμούς, κλπ) και
β) ότι, η κάθε γενικότερη κατηγορία θα πρέπει να αναλύεται με βάση τις δραστηριότητες που αυτή περιλαμβάνει (για την περίπτωση που είναι υπό τον
έλεγχο μας*), ή με βάση τα χαρακτηριστικά εξόδου** της, δηλαδή την παραγωγικότητα της και το κόστος της για το υπόλοιπο σύστημα κλπ.»}
Τέλος του αποσπάσματος
* Παρατήρηση πρώτη
Ποιός αμφιβάλει ότι κάθε "οντότητα" που δρα στην αγορά με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία λειτουργεί αποκλειστικά και αδέσμευτα υπό
τον έλεγχο "μας", δηλαδή της ίδιας της Διοίκησης της Επιχείρησης - οντότητας;
(Άρα εδώ έχουμε ήδη το πρώτο «μας», δηλαδή τον ίδιο τον επιχειρηματία κάθε επιχείρησης που λαμβάνει ελεύθερα και αδέσμευτα τις αποφάσεις για την
διοίκηση της δικής του επιχείρησης από κάθε είδους παρεμβάσεις και δεσμεύσεις έναντι τρίτων.)
* Παρατήρηση δεύτερη
Ποιος αμφιβάλει επίσης ότι:
«ένα σύστημα Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας - Logistics, που πρέπει (και μπορεί) να περιλαμβάνει περισσότερες από μια οντότητες εταιρείες,
οργανισμούς, κλπ και λειτουργεί υπό τον "έλεγχο μας"», ότι ο... «μας» είναι αναγκαστικά μια επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, που ελέγχει την
αλυσιδωτή λειτουργία των "οντοτήτων", "εταιρειών" και "οργανισμών" του ομίλου της;
(Άρα εδώ έχουμε ήδη και ένα δεύτερο «μας», συγκεκριμένα δηλαδή ένα «σύστημα» και ένα «υποσύστημα» Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας -
Logistics :
Από την μία πλευρά το «σύστημα Διοίκησης» επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου που ελέγχει με την βοήθεια ενός λογιστικού συστήματος Η/Υ "περισσότερες
από μια οντότητες - εταιρείες - οργανισμούς, κλπ"
και
από την άλλη το «υποσύστημα Διοίκησης», δηλαδή την διορισμένη Διοίκηση στην κάθε "μη αυτόνομη οντότητα" από την Διοίκηση της επιχείρησης του
Μεγάλου Κεφαλαίου που την ελέγχει μέσα από το λογιστικό της σύστημα Η/Υ.)
** Ποιός αμφιβάλει επίσης ότι "τα χαρακτηριστικά εξόδου" συνιστούν τον τελικό σκοπό της κάθε επιχείρησης που συμμετέχει είτε σαν "αυτόνομη", είτε σαν "μη αυτόνομη" οντότητα στην αγορά; Όμως, για να διδάσκεις "τα χαρακτηριστικά εξόδου", θα πρέπει ενωρίτερα να έχεις διδάξει και τα χαρακτηριστικά εισόδου της "οντότητας" στην λειτουργία της αγοράς, τα οποία η ΑΒΣΠ δίδαξε ως "την βάση σχεδίου παραγωγή (και όχι βέβαια παραγωγικότητα) και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους".
Επομένως το κέρδος της δραστηριότητας της οντότητας που προηγήθηκε, συνιστά το "κόστος για το υπόλοιπο σύστημα", που έπεται στην αλυσιδωτή λειτουργία των εμπλεκομένων "οντοτήτων στο σύστημα" κατά την άποψη των θεωρητικών, ή στην Αγορά της Μεταφοράς Αξίας και Φορτίου, όπως δηλώνω εγώ.
Προσοχή όμως
Ποιός αμφιβάλει επίσης ότι τα λογιστικά συστήματα Η/Υ των "υποσυστημάτων", των "συστημάτων" και των Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου επικοινωνούν:
α) Καταρχήν μεταξύ τους για τον συντονισμό και τον έλεγχο της εκτέλεσης των δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων του ομίλου όπως τις ορίζει η επιχείρηση
που τις ελέγχει,
β) Επιπλέον όμως ότι επικοινωνούν και με αντίστοιχα λογιστικά συστήματα Η/Υ άλλων επιχειρήσεων, οργανισμών, φορολογικών αρχών, κλπ,
Και ότι,
γ) Τα λογιστικά συστήματα Η/Υ προσφέρουν στην αγορά οι εταιρείες πληροφορικής, που κάποιοι ίσως τις αποκαλούν "εταιρείες Logistics";
Σημειωτέον ότι αυτά τα θέματα συμμετοχής των "οντοτήτων" - επιχειρήσεων στην αγορά προσεγγίζει και ο καθηγητής Μανιάτης με ορθό, και πρακτικό τρόπο ως προμηθευτές "πρώτης", "δεύτερης" και "τρίτης" βαθμίδας. Δηλαδή έχει εντοπίσει τα "χαρακτηριστικά εξόδου" κάθε επιχείρησης που συμμετέχει στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων, που αθροιστικά συνθέτουν τους "κρίκους" της κάθε είδους αλυσίδας.
Σημαντικό είναι να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι τα χαρακτηριστικά εξόδου, δηλαδή το μισοτελειωμένο προϊόν, η πρώτη ύλη, το υλικό συσκευασίας κάθε προμηθευτή επηρεάζει ανεξάρτητα της βαθμίδας την ποιότητα του τελικού προϊόντος. Επομένως επηρεάζει και την ανταγωνιστικότητα του συνόλου των εμπλεκομένων επιχειρήσεων στην προσφορά του συγκεκριμένου προϊόντος στην αγορά.
Κατά συνέπεια:
- Αν ο προμηθευτής λειτουργεί σαν «αυτόνομη οντότητα» έχει την επιλογή να βελτιώσει την ποιότητα ή την τιμή των προϊόντων ή θα σταματήσει ο πελάτης
του να προμηθεύεται από εκείνον το είδος αυτό.
- Αν ο προμηθευτής λειτουργεί σαν «μη αυτόνομη οντότητα» - «αλυσοδεμένη επιχείρηση» θα συνεχίσει υποχρεωτικά να προμηθεύει την προστιθέμενη
επιχείρηση του ομίλου.
Όμως με παρέμβαση στο ΔΣ της επιχείρησης αυτών που έχουν αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων θα προσαρμοστεί η ποιότητα στις
προδιαγραφές που θα έχει επιβάλει η Διοίκηση της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου.
Εγώ όμως βασισμένος στις γνώσεις από την ΑΒΣΠ και στην πείρα μου τόλμησα και ανάλυσα παραδείγματα «ευρύτερης» και «στενότερης» λειτουργίας «οντοτήτων» στην αγορά, με την σύγκριση της λειτουργίας του φούρνου με το πρατήριο άρτου ή του εμπόρου με τον αγρότη στην λαϊκή αγορά. Ταυτόχρονα όμως τόλμησα και ανάλυσα και την ευρύτατη λειτουργία της αγοράς, περιγράφοντας τον ανταγωνισμό μιας ομάδας «μη αυτόνομων οντοτήτων» που λειτουργούν κάτω από τον έλεγχο μιας επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου. Αυτό δηλαδή που ίσως οι θεωρητικοί αντιλαμβάνονται και περιγράφουν αμήχανα ως «ευρύτερο» ή «εφοδιαστική αλυσίδα», γιατί απλά κάτι κάπου έχουν ακούσει για αυτές τις "αλυσίδες" ή έχουν διαβάσει σε κάποιο βιβλίο για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου.
**** ΣΕΛΙΔΑ 197 **** Η «Σύμβαση πώλησης» ως κρίκος αλυσίδας
Μέρος πρώτο: Η νομική έννοια της πώλησης
Επειδή οι παραπάνω απόψεις μου είναι καίριας σημασίας για την σύνταξη των εργασιών των φοιτητών που αναφέρονται στην «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας» διαφόρων αγαθών, οφείλω να διευκρινίσω στο σημείο αυτό:
Αφενός την έννοια της «πώλησης»,
αφετέρου την συνάρτηση της έννοιας «πώληση» στην πράξη λειτουργίας της αγοράς, και στην αλυσιδωτή εμπλοκή των επιχειρήσεων προς ανάληψη δράσεων «πώλησης» για την επίτευξη εκάστης του δικού της τελικού σκοπού, δηλαδή το κέρδος.
Όπως ανάφερα παραπάνω η «Μεταφορά» είναι σύμβαση, ενώ οι «Μεταφορές» είναι στατιστική. Το ίδιο ισχύει και για την «Πώληση» η οποία είναι σύμβαση, ενώ οι «Πωλήσεις» είναι στατιστική, γιατί αφορούν σε πωλήσεις που διενεργήθηκαν στο παρελθόν ή προβλέπεται να διενεργηθούν σε μέλλοντα χρόνο.
Καταρχήν η νομική έννοια της «πώλησης» με βάση το ελληνικό Δίκαιο είναι η εξής:
Το άρθρο 513 του Αστικού Κώδικα (ΑΚ) ρυθμίζει την σύμβαση της πώλησης, με την οποία ο μεν Πωλητής αναλαμβάνει την υποχρέωση να μεταβιβάσει* και να παραδώσει* το πωλούμενο πράγμα ή δικαίωμα και ο Αγοραστής να πληρώσει* το τίμημα.
*(Αυτή η νομική ερμηνεία συνάδει:
Αφενός με την έννοια «Μεταφορά φορτίου» που εισάγω εγώ, για να δηλώσω ότι η εκτέλεση των όρων της σύμβασης πώλησης συνιστά την κύρια αιτία
για την "Μεταφορά" - δηλαδή την κυκλοφορία των εμπορευμάτων παγκοσμίως. (Βλέπε παραπάνω: να *μεταβιβάσει και να *παραδώσει...)
Αφετέρου αποδεικνύει την ακρίβεια της δήλωσης μου για την «Μεταφορά αξίας», δηλαδή το τίμημα που πρέπει να καταβάλει ο Αγοραστής για να εκπληρώσει τους όρους της σύμβασης πώλησης.
Επιπλέον όμως επιβεβαιώνει και την δήλωση μου ότι την αντίθετη «ροή - πορεία των υλικών» ακολουθεί το χρήμα για να πληρωθεί η αξία τους και όχι βέβαια η «πληροφορία», όπως αναφέρουν οι θεωρητικοί. (Ως είναι αυτονόητο η "πληροφορία" στην λειτουργία της αγοράς είναι αμφίδρομη.)
Τέλος επιβεβαιώνει και τον ορισμό μου για το «λογιστικό σύστημα ΗΥ» = Logistical System στο οποίο εισάγονται οι «πληροφορίες» και βρίσκονται στην διάθεση οποιουδήποτε έχει τους κωδικούς πρόσβασης σε αυτό για να τις συλλέξει.)
Από την διατύπωση της διάταξης προκύπτει ότι η σύμβαση της πώλησης είναι υποσχετική, δηλαδή τα μέρη αναλαμβάνουν αμοιβαία υποχρέωση να εκπληρώσουν τις παραπάνω υποχρεώσεις τους μεταξύ τους, χωρίς όμως μετά την κατάρτιση της σύμβασης να έχει μεταβληθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς του πωλουμένου. (Δηλαδή το πωληθέν πράγμα – εμπόρευμα εξακολουθεί να είναι στην ιδιοκτησία - κυριότητα του πωλητή.)
Για να επέλθει δηλαδή η μετάσταση της κυριότητας πρέπει ο πωλητής να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του από την πώληση, δηλαδή αφενός να καταρτίσει
με τον αντισυμβαλλόμενο του μια άλλη σύμβαση, αυτή της μεταβίβασης, και φυσικά αν πρόκειται για κινητό να παραδώσει το πωλούμενο (άρθρα 1033 και 1034 ΑΚ για ακίνητα και για κινητά).
Συνήθως στα κινητά οι δύο συμβάσεις (πώληση και μεταβίβαση) καταρτίζονται ταυτόχρονα και έτσι αυτή η νομική ιδιαιτερότητα δεν γίνεται αντιληπτή σε ένα μη νομικό.(Στην πράξη υπογράφει ο Αγοραστής ή αντιπρόσωπος του, πχ ο Μεταφορέας, σε ένα αντίγραφο του τιμολογίου πώλησης ή στο έγγραφο Μεταφοράς για την παραλαβή των πωληθέντων.)
Άλλωστε, βάσει όσων προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι αν ο πωλητής δεν έχει την κυριότητα του πωλουμένου, η σύμβαση της πώλησης είναι έγκυρη, όμως
ο πωλητής θα αδυνατεί να εκπληρώσει την υποχρέωση της μεταβίβασης του ξένου πράγματος και γι’ αυτό θα οφείλει συνήθως αποζημίωση στον αγοραστή (άρθρο 382 ΑΚ)
Το ίδιο καταρχήν θα προκύψει, εφόσον ο πωλητής καθυστερεί να εκπληρώσει την υποχρέωση του (άρθρα 383, 340 και επόμενα του ΑΚ).
Διαφορετική όμως είναι η αντιμετώπιση αν το πωλούμενο έχει πραγματικά ελαττώματα ή έλλειψη συνομολογημένης ιδιότητας. Στην περίπτωση αυτή ο αγοραστής διατηρεί τα δικαιώματα που προβλέπονται στα άρθρα 540, 543 ΑΚ, δηλαδή δικαίωμα διόρθωσης ή αντικατάστασης ή μείωσης τιμήματος ή υπαναχώρησης** από την σύμβαση και υπό προϋποθέσεις αποζημίωση.
Η τελευταία παράγραφος περιγράφει τα ελαττώματα της σύμβασης πώλησης τα οποία οι θεωρητικοί ίσως να προσεγγίζουν με τον όρο «reverse Logistics». Όμως, όπως διαπιστώνετε δίχως την ανάπτυξη λογαριασμών λογιστικής δεν είναι δυνατόν να παρακολουθεί η Διοίκηση της Επιχείρησης τις ποιότητες, ποσότητες και αξίες των αγορών της, μεταξύ αυτών βέβαια και γι’ αυτές τις αγορές που οι συμβάσεις που καταρτίστηκαν παρουσίασαν ελαττώματα.
Κατά τα γνωστά η σύμβαση πώλησης καταχωρείται καταρχήν στα λογιστήρια πωλητή και αγοραστή με το άνοιγμα του αναλυτικού λογαριασμού πωλήσεων και αγορών αντίστοιχα. Μετά την εμφάνιση ελαττώματος θα μεταφερθούν τα λογιστικά δεδομένα της σύμβασης πώλησης και στις δύο επιχειρήσεις σε νέο αντίθετο λογαριασμό των "πωλήσεων" και των "αγορών" που θα αφορά στο ελάττωμα.
Κατά συνέπεια όσο διαρκούν οι διαπραγματεύσεις προς εξεύρεση λύσεων ή συμβιβασμών θα συνιστούν δράση. Όταν η δράση έχει ολοκληρωθεί θα έχει καταστεί αυτοτελής δράση και θα κλείνει ο αντίθετος λογαριασμός που άνοιξε με την μεταφορά των ποσών και των ποσοτήτων στους λογαριασμούς του πωλητή και του αγοραστή, εκεί δηλαδή που θα ανήκουν οριστικά.
**Προσοχή!
Ο όρος "υπαναχώρηση" αντικατέστησε μετά το έτος 2002 στον ΑΚ τον όρο "αναστροφή" που χρησιμοποιήθηκε στην "αναστροφή πώλησης". Από πλευράς ΟΔΕ ενδιαφέρον έχει να αναλυθούν οι δύο όροι σε σύγκριση με τον όρο «reverse Logistics» των θεωρητικών. Οι θεωρητικοί, (προφανώς επηρεασμένοι από τον όρο «αναστροφή» που όμως έπαψε να ισχύει από εικοσαετίας), μεταφράζουν τον ξενικό όρο λαθεμένα και όπως τους βολεύει, δηλαδή μόνο την πρώτη λέξη, ήτοι: «αντίστροφα Logistics» ή «αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα», θεωρώντας ότι σημαίνουν μόνο κάποια "αντίθετη πορεία - διαδικασία".
Όμως ο σημερινός επίσημος όρος "υπαναχώρηση" δεν σημαίνει οπωσδήποτε "αναστροφή" - αντίθετη πορεία - των εμπορευμάτων, γιατί αρχίζουν διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών, για την δυνατότητα εύρεσης λύσης του προβλήματος. Μήπως οφείλουν επομένως οι θεωρητικοί να εγκαταλείψουν τις σοφιστείες «Logistics» και τα παράγωγα τους, της μορφής «reverse Logistics» και να προσαρμόσουν την επιστημονική ορολογία
ΟΔΕ στα σημερινά δεδομένα;
Πώς θα ακουγόταν ο όρος «αντίστροφα Logistics» της δεκαετίας του ΄90 προσαρμοσμένος στις ισχύουσες σήμερα διατάξεις για την κατάρτιση και εκτέλεση της σύμβασης πώλησης ως «υπαναχωρησμένα Logistics»; Δεν φταίω όμως εγώ αν στην δεκαετία το ΄90 ίσχυε ο όρος «αναστροφή» και μετά το 2002 άλλαξε σε «υπαναχώρηση»; Ούτε βέβαια υποχρεούνται και τα στελέχη της διοίκησης της επιχείρησης να αποδέχονται τις απόψεις κάποιων συμφερόντων, που ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις λέξεις «reverse» και «Logistics», για να προωθούν μεταξύ άλλων και προγράμματα Η/Υ στην αγορά.
Στην αγορά ως γνωστό προσφέρονται από τις εταιρείες πληροφορικής προγράμματα Η/Υ που πέραν των λογιστικών απεικονίσεων των συμβάσεων πώλησης καλύπτουν και την λογιστική παρακολούθηση διαφόρων υλικών που συνοδεύουν το πωληθέν είδος και κατά περίπτωση πρέπει να επιστραφούν στον πωλητή. Επιπλέον προβλέπουν κωδικούς είδους και κίνησης για την επιστροφή πχ ληγμένων προϊόντων στον προμηθευτή, κλπ. <