Παρουσίαση του βιβλίου του Καθηγητή Μανιάτη "Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας - Από τη θεωρία στην πράξη" - Μέρος 1ο

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του καθηγητή Παράσχου Μανιάτη, που έχει σαν αντικείμενο την κυκλοφορία των αγαθώνμαπό την παραγωγή στην κατανάλωση Ο τίτλος του βιβλίου όμως έχει την ιδιαιτερότητα ότι συνδέει την θεωρία με την πράξη, ήτοι: «ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ». Το ζητούμενο για εμένα στο παρόν σχόλιο μου είναι να αναλυθούν οι έννοιες «θεωρία» και «πράξη». Το εγχείρημα είναι δύσκολο και γι’ αυτό το κείμενο που ακολουθεί έχει σαν προϋπόθεση την γνώση πτυχιούχου ή μεταπτυχιακού φοιτητή στην οργάνωση και Διοίκηση των Επιχειρήσεων (ΟΔΕ) ή έμπειρου στελέχους μιας επιχείρησης σε αυτό το αντικείμενο.          

Μέρος 1ο

           **** Σελίδα 1 **** Θεμελειωδεις διακρισεις

                                                                 (Μεταξύ θεωρίας και πράξης)

 Το άρθρο αφορά στην πρακτική και τεχνοκρατική ανάλυση του όρου «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας» όπως αναπτύσσεται στην ελληνική και διεθνή θεωρία, σε συνάρτηση με την θεσμοθετημένη λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς. Επιπλέον οι αναφορές μου συγκρίνουν τον τρόπο που διδάσκεται το επιστημονικό πεδίο και αναπτύσσεται από τους φοιτητές στις εργασίες τους.

Η πρόκληση επομένως είναι να εκμαιεύσω από τις αναφορές της βιβλιογραφίας την γνώση που θα βοηθήσει να συνδεθεί η «θεωρία» με την «πράξη». Σημειώνω ότι για την εμπέδωση των απόψεων μου πρέπει κατά την διάρκεια της μελέτης του άρθρου αυτού να γίνει από τον φοιτητή διάκριση και κατανόηση των εξής εννοιών: 

1) Η έννοια «αλυσίδα» στο κείμενο μου έχει την έννοια της «αλυσιδωτής εμπλοκής των προσώπων – επιχειρήσεων» που συμμετέχουν στην
    παραγωγή και στην κυκλοφορία  των αγαθών από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση. Τα «πρόσωπα της αλυσίδας» διακρίνονται στις επιχειρήσεις
    πρωτογενούς παραγωγής, μεταποίησης, παραγωγής μισοτελειωμένων ή έτοιμων προϊόντων, καθώς και παροχής υπηρεσιών.

2) Καταρχήν τα πρόσωπα της «αλυσίδας» λειτουργούν με βάση τις απόψεις μου και την διδασκαλία της ΑΒΣΠ σαν επιχειρήσεις που δρουν με «νομική
    αυτοτέλεια και οικονομική  αυθυπαρξία»
ή με βάση τις απόψεις των θεωρητικών σαν «ανεξάρτητες ή αυτόνομες οντότητες».

3) Επιπλέον τα πρόσωπα της «αλυσίδας» λειτουργούν και ως επιχειρήσεις που δεν δρουν με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία ή κατά την
    άποψη των θεωρητικών  δρουν σαν «εξαρτημένες οντότητες». Στο σχόλιο προσεγγίζω κατ’ ανάγκη επομένως και τις «εξαρτημένες οντότητες» και τις
    ορίζω ως «αλυσοδεμένες επιχειρήσεις».

4) Στην αγορά του ελεύθερου ανταγωνισμού ιδρύονται και λειτουργούν οι επιχειρήσεις προς επίτευξη του τελικού σκοπού για τον οποίο έχει συσταθεί,
    δηλαδή με βάση την  διδασκαλία της ΑΒΣΠ: «Για την βάση σχεδίου παραγωγή και την διάθεση χρησιμοτήτων στην αγορά και στην κατανάλωση για την
    επίτευξη κέρδους.»

5) Για την επίτευξη κέρδους στις επιχειρήσεις δρα αποκλειστικά η Διοίκηση της Επιχείρησης. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις οφείλουν να δρουν
    σε εκτέλεση των εντολών  της Διοίκησης της επιχείρησης με εφαρμογή των οικονομικών αρχών και όχι βέβαια κατά το δοκούν, με αδιαφορία ή
    αυτοσχεδιάζοντας κατά την έμπνευση της στιγμής.

6) Στις «αλυσοδεμένες επιχειρήσεις» η Διοίκηση ασκείται από μια Πολυεθνική Επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, η οποία κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο των
    μετοχών  περισσοτέρων επιχειρήσεων, στις οποίες ορίζει ως μέλη της Διοίκησης τους επιλεγμένα πρόσωπα της δικής της εμπιστοσύνης.

7) Η Διοίκηση της «μη αυτόνομης οντότητας» ή «αλυσοδεμένης επιχείρησης» λειτουργεί για την εκτέλεση των εντολών που λαμβάνει από την Διοίκηση της
    Πολυεθνικής  Επιχείρησης.  Άρα δρα με βάση τις οικονομικές αρχές και όχι για την επίτευξη κέρδους.

8) Αντίθετα οι επιχειρήσεις που δρουν σαν «ανεξάρτητες οντότητες», δηλαδή με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία δρουν με βάση τις αποφάσεις
    του επιχειρηματία  που έχει υπό τον έλεγχο του την Διοίκηση αυτής της επιχείρησης.

9) Σε όλες τις περιπτώσεις οι δράσεις των επιχειρήσεων για την επίτευξη του σκοπού τους καλούνται «Λειτουργίες». Κατά κοινή αποδοχή οι λειτουργίες
    διακρίνονται στις  «Αγορές», «Παραγωγή» και «Πωλήσεις», όπως ακριβώς δίδαξε προ 50 και πλέον ετών η Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά (ΑΒΣΠ).

10) Ο όρος «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας» προσεγγίζεται στο κείμενο μου ως «Υπαγωγή Εμπλεκομένων σε Ιεραρχημένη Σειρά Δράσεων» που
      οργανώνει και  προγραμματίζει η Διοίκηση της Επιχείρησης, η οποία κατανέμει εξουσίες και αρμοδιότητες στα στελέχη της για την εκτέλεση δράσεων
      προς επίτευξη επί μέρους σκοπών, οι οποίοι θα συμβάλουν αθροιστικά στην επίτευξη του τελικού σκοπού, δηλαδή στην επίτευξη κέρδους.  

11) Οι «αλυσιδωτές» δράσεις των επιχειρήσεων για την παραγωγή και κυκλοφορία των αγαθών εισάγουν στην θέση των «κρίκων» τις λογιστικές εγγραφές
      που συνάγονται από  τις δράσεις για την κατάρτιση και εκτέλεση συμβάσεων πώλησης και έργου. Οι λογιστικές εγγραφές απεικονίζουν στα Λογιστικά
      Συστήματα Η/Υ τις μεταβολές των αξιών και  ποσοτήτων, καθώς και τους εκάστοτε κατόχους ή κυρίους των αγαθών.

12) Η «Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας» διακρίνεται αφενός στις δράσεις του «Διοικητή αλυσίδας», αφετέρου στις τριτογενείς, δευτερογενείς, κλπ
      δράσεις των  εργαζομένων, που έχει οργανώσει, προγραμματίσει και θέσει υπό έλεγχο ο "Διοικητής" αλυσίδας. 

13) Η έννοια «Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας» αναλύεται στο κείμενο μου ως «συγκέντρωση και αξιολόγηση χρηματοοικονομικών μεγεθών για την λήψη
      των επιχειρηματικών αποφάσεων», τα  οποία συνάγονται από στοιχεία της ίδιας της επιχείρησης, επιπλέον όμως και από την αγορά.  

14) Στην Ελλάδα κατέχουμε το επιστημονικό και τεχνοκρατικό πεδίο για την παραγωγή και την κυκλοφορία των αγαθών εξ ίσου καλά, ή ίσως και ακόμα
      καλύτερα από τους   ξένους και έχουμε για τα πάντα αντίστοιχη ελληνική επιστημονική και τεχνοκρατική ορολογία.

15) Η λέξη «Logistics» στο κείμενο έχει κυρίως την έννοια «Λογισμός» ή «Λογιστική». Σε καμιά περίπτωση δέχομαι την μετάφραση «Εφοδιαστική». Το
      αναλύω σε πολλά σημεία   του άρθρου μου.  

16) Ορίζω ως «Μεταφορά φορτίου» την σύμβαση έργου με εμπλεκόμενα μέρη τους Εντολέα, Αποστολέα, Παραλήπτη, Μεταφορέα και ως «Μεταφορά
      αξίας»
την σύμβαση  πώλησης, η οποία καταρτίζεται μεταξύ του Πωλητή και του Αγοραστή. Το κλίμα και τις συνθήκες της αγοράς που εκτελούνται
      αυτές οι συμβάσεις το ονομάζω «Αγορά της  Μεταφοράς» και το ορίζω ως  «Θεσμοθετημένο Περιβάλλον Λειτουργίας της Μεταφοράς Αξίας
      και Φορτίου».

17) Κατά την γνώμη μου επομένως «"Διοικητής" της Εφοδιαστικής Αλυσίδας» είναι η νομοθεσία, η οποία ορίζει τους κανόνες λειτουργίας των εμπλεκομένων
      προσώπων στην αγορά. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρηματίες δεν «διοικούν» εφοδιαστικές, τροφοδοτικές, διανεμητικές, καταναλωτικές, κλπ, αλυσίδες,
      αλλά την επιχείρηση τους για την  επίτευξη του τελικού σκοπού για τον οποίο την έχουν συστήσει και την λειτουργούν. 

18) Όμως, επειδή υπάρχουν πολλές και διαφορετικές «αλυσίδες» που περιγράφουν τις δράσεις των επιχειρήσεων προς επίτευξη του τελικού σκοπού τους,
      εγώ χρησιμοποιώ  τον όρο της Α.Β.Σ.Π. «Επιχειρησιακός Λογισμός», που περιλαμβάνει την οργάνωση των λειτουργιών του συνόλου των επιχειρήσεων
      και καθεμιάς χωριστά, καθώς και τον  τρόπο σκέψης και δράσης κάθε επιχειρηματία προς λήψη αποφάσεων για να ιδρύσει, να διοικήσει, να οργανώσει
      και να προγραμματίσει την λειτουργία της δικής του επιχείρησης.

                                      

                  **** Σελίδα / Ενότητα 3 **** ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

                     Τίτλος του περιεχομένου του σχολίου                              Ενότητα / Σελίδα


Εισαγωγή - Γενικά ...............................................................................................5
Οι προσεγγίσεις του συγγράμματος του καθηγητή Παράσχου Μανιάτη ........................ 6
Η διδασκαλία της ΑΒΣΠ vs στην Βαβυλωνία των σύγχρονων απόψεων ..................... 10
Η εμπλοκή των επιχειρήσεων στην Μεταφορά αγαθών ............................................14
Ιχνηλασία Εφοδιαστικών Αλυσίδων ......................................................................16
Η πληροφορία στην λειτουργία της επιχείρησης .....................................................19
Η παγκοσμιοποίηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας .................................................... 22
Ο Sussman και το "Μοντέλο Υπηρεσιών Logistics" ................................................. 25
Η κοστολόγηση της "στενής έννοιας Logistics" ...................................................... 28
"Supply Chain & "Logistics" με την μεζούρα .......................................................... 33
Ο ρόλος των επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου στην αγορά .................................... 36
Η περιγραφή της πραγματικής λειτουργίας της αγοράς ............................................ 37
Η Διοίκηση της Επιχείρησης - Ο επί μέρους και ο τελικός σκοπός .............................. 40
Η Νομική προσέγγιση της Μεταφοράς ................................................................... 45
Η ένταξη των Μεταφορών στην λειτουργία της αγοράς ............................................ 45
Η οδική Μεταφορά με Φορτηγά Ιδιωτικής Χρήσης (ΦΙΧ) .........................................  57
Η κυκλοφορία με Φορτηγά ΙΧ είναι τεχνική έννοια και όχι εμπορική .......................... 59
Συμπεράσματα και ορισμοί για την κυκλοφορία των αγαθών .................................... 59
"Cross Docking" = Διαμεταφορά; Ή "Cross Docking" = Προσωρινή Εναπόθεση; .......... 61
Το "Cross Docking" ως Διαμεταφορά ..................................................................... 61
Το "Cross Docking" ως Προσωρινή Εναπόθεση ....................................................... 68
Η Γενική Λογιστική και τα "Συστήματα Λογιστικής" στην πράξη ................................  70
Η Εφοδιαστική Αλυσίδα κατά Sunil Chopra & Peter Meindl ....................................... 72
Martin Christopher vs Sunil Chopra & Peter Meindl ................................................. 78
Εμβάθυνση στην λειτουργία των επιχειρήσεων ....................................................... 80
Η "ισοδυναμία" στην λειτουργία των επιχειρήσεων .................................................. 84
Η οργάνωση και λειτουργία της Πολυεθνικής Επιχείρησης ........................................ 87
Η ελάχιστη Εφοδιαστική Αλυσίδα .......................................................................... 88
Η ευρύτερη - πολυπλοκότερη - μεγαλύτερη Εφοδιαστική Αλυσίδα ............................. 91
Η μέγιστη Εφοδιαστική Αλυσίδα ............................................................................ 93
Γενικά περί Συνεδρίων ........................................................................................ 101
   α) Τα συνέδρια των Πολυεθνικών Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου ...................... 101
   β) Τα συνέδρια του Logistics & Supply Chain Forum ............................................. 101
   γ) Τα συνέδρια του "Ινστιτούτου "Logistics Management Ελλάδος ...........................103
   δ) Τα συνέδρια της Ελληνικής Εταιρείας Logistics ................................................. 104
   ε) Συμπεράσματα και σχόλια για τα συνέδρια ....................................................... 104
Επιστημονικές διαφωνίες μεταξύ ΕΜΠ και Πάντειου Πανεπιστημίου ............................ .107
Η χρησιμότητα του συγγράμματος καθηγητή Μανιάτη ............................................... 108
Η συμφωνική μουσική vs στην {"Logistics" = "Εφοδιαστική"} ..................................  110
Η εξέλιξη των Συνδυασμένων Μεταφορών (ΣΜ) στην Ελλάδα ................................... 112
Ανακεφαλαίωση - Διδάγματα - Συμπεράσματα .......................................................  115
Η Διοίκηση των Αποθεμάτων vs στην Διοίκηση Αλυσίδων ........................................  123
Ανακεφαλαίωση εννοιών ..................................................................................... 145
Σημαντική απάντηση σε σχόλιο .............................................................................152
Αλυσίδες και Δίκτυα "εν δράσει" - σε λειτουργία ......................................................156
Παρενθετικά τα συγκεντρωτικά Logistics της Lever Europa ........................................157
Η αρχή της Αλυσίδας .........................................................................................   167
Η μέση της Αλυσίδας .........................................................................................    174
Συγκρίσεις Αλυσίδων .........................................................................................    176
Η βάση της Αλυσίδας .........................................................................................    178
Η διαχρονική προσέγγιση λειτουργίας των επιχειρήσεων εντός της αγοράς .................   181
Τα κοστολόγια των δράσεων Αλυσίδας ..................................................................   186
Συγκρίσεις δράσεων αλυσίδας με ελληνικά παραδείγματα ..........................................  192
Στοχασμοί - συγκρίσεις και προσεγγίσεις αλυσίδων .................................................    194
Η "Σύμβαση Πώληση" ως κρίκος Αλυσίδας ............................................................    197
Μέρος πρώτο: Η νομική έννοια της πώλησης...........................................................   197
Μέρος δεύτερο: Πωλήσεις και Αγορές στην λειτουργία της αγοράς .............................. 199
Ιχνηλασία του Zit και του reverse Logistics στην λειτουργία της αγοράς .....................  203
Πρόταση ορισμού «αλυσίδας» στις εργασίες των φοιτητών .......................................  204
Η χρησιμότητα  Μαθητείας των φοιτητών στις επιχειρήσεις ......................................   209
Ρακοσυλλέκτης = reverse  Logistician ......................................................................212
Το όφελος για τις εργασίες των φοιτητών από αυτό το σχόλιο ...................................  218
Βιβλιογραφία ........................................................................................................236

                                                     Ευχαριστίες

Ευχαριστώ τον Σπυρίδωνα Κακατσάκη του Στυλιανού, «λείαν καλώς» πτυχιούχο Νομικής του
Δημοκρίτειου Παν. Θράκης, άριστο μεταπτυχιακό και άριστο Διδάκτορα Νομικής
στο Αστικό Δίκαιο του Πανεπιστημίου Tübingen Γερμανίας ειδικευμένο στο Ενοχικό Δίκαιο,
με την επιστημονική συνδρομή του οποίου συντάθηκαν τα νομικά θέματα του παρόντος.

 Επίσης,                                                                                     
 Ευχαριστώ τον Ηλία Κακατσάκη του Στυλιανού, Λογιστή – Φοροτεχνικό, υπάλληλο της Α.Α.Δ.Ε.,
«λείαν καλώς» πτυχιούχο του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης των Επιχειρήσεων και άριστο
μεταπτυχιακό του τμήματος “Βιομηχανικής Διοίκησης & Τεχνολογίας” του Παν. Πειραιά, για την
συνδρομή του στα λογιστικά, κοστολογικά και φορολογικά θέματα του παρόντος.

                  
       **** ΣΕΛΙΔΑ 5 ****    Εισαγωγή - Γενικα   


Το βιβλίο του καθηγητή Μανιάτη ασχολείται με το γνωστικό πεδίο που περιλαμβάνεται στον χρόνο από την ολοκλήρωση της παραγωγής, μέχρι και της διαθέσεως των αγαθών στην κατανάλωση. Η λειτουργία των εμπλεκομένων επιχειρήσεων δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων του βιβλίου να θεωρείται ισότιμος, ή μετονομασία με την ειδικότητα των logistics, που περιγράφονται στο κεφάλαιο 8 του βιβλίου. 

Η θεμελιώδης έννοια που αναφέρεται στο βιβλίο συνιστά επιστημονικό αντικείμενο της Τεχνικής Λήψεως των Αποφάσεων, που εντάσσεται σε επί μέρους λειτουργία της Διοίκησης της Επιχείρησης, που συνιστά και αυτή αντικείμενο του πεδίου της επιστήμης «Οργάνωση και Διοίκηση των Επιχειρήσεων», (ΟΔΕ). Ο καθηγητής Μανιάτης με το σύγγραμμα του φέρνει στην επιφάνεια το έλλειμμα στην διδασκαλία των ΑΕΙ, το οποίο εμφανίστηκε μετά τα 1993 και έχει σαν αφορμή την ανούσια και λαθεμένη μετάφραση από τον καθηγητή του ΕΜΠ Ιω. Παππά του όρου «logistics» ως «εφοδιαστική». 

Το θέμα βγήκε έντονα στην επιφάνεια κατά την δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου, τώρα ν. 4302/14, όπου αναφερόταν η έννοια: «εφοδιαστική (Logistics)». Εγώ ζήτησα τότε να αφαιρεθεί από το κείμενο του νομοσχεδίου ο συσχετισμός των δύο λέξεων, γιατί όπως δήλωσα… «θα ταλανίζει την αγορά για τα επόμενα 30 χρόνια». (Τώρα μένουν 25 χρόνια…) Δυστυχώς η υπόδειξη μου δεν ελήφθη υπόψη. 

Μετά την ψήφιση του ν. 4302/14 έκανα αρμοδίως συνεχείς παρεμβάσεις για το θέμα και πέτυχα ύστερα από αίτησή μου στις 17.06.2015 προς την Διεύθυνση Γ’ Τελωνειακών Διαδικασιών του Υπ. Οικονομικών, να μην αναφέρεται σε ελληνική μετάφραση κειμένων της ΕΕ η λέξη «εφοδιαστική».  Η σχετική απάντηση του υπουργείου με αριθμό πρωτοκόλλου ΔΤΔ Γ 5018751 ΕΞ 2015 / 8.9.2015, με διαβεβαίωσε ότι: « οι παρατηρήσεις μου έχουν καταγραφεί και θα τύχουν σχετικής επεξεργασίας και αξιολόγησης από την υπηρεσία μας, ενόψει και της μετάφρασης του νέου – υπό έκδοση – κανονισμού αναφορικά με τις διατάξεις εφαρμογής του Ενωσιακού Τελωνειακού Κώδικα.» (Στο τέλος αυτού του άρθρου έχω επισυνάψει το έγγραφο.)

Η παρατήρηση μου ελήφθη πράγματι υπόψη και δεν υφίστανται πλέον έννοιες όπως: «εφοδιαστική διαχείριση» ή «εφοδιαστική (Logistics)» ή «Logistics = Εφοδιαστική» στην ελληνική μετάφραση του κανονισμού της ΕΕ 2447/2015.για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής ορισμένων διατάξεων του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 952/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα.
 
Κατά συνέπεια δεν επιτρέπεται να αναφέρονται οι λέξεις αυτές χωρίς τις διευκρινήσεις που θα τις καθιστούν χρήσιμες στους φοιτητές. Κυρίως όμως δεν επιτρέπεται να αναφέρονται οι λέξεις αυτές σαν αξιώματα ή θεμελιώδεις έννοιες που θα δεσμεύουν τους φοιτητές ΟΔΕ να τις χρησιμοποιούν, δίχως να κατανοούν ή να γνωρίζουν την σημασία τους στην φράση που τις αναφέρουν. Σε ότι αφορά ειδικότερα στην λέξη «Logistics» δεν θεωρώ ότι μονολεκτικά έχει κάποια σημασία στο πεδίο της ΟΔΕ, γιατί εγώ τουλάχιστον δεν έχω εντοπίσει την λέξη σε κείμενα της ΕΕ, που αφορούν στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων.                                                    
    

  ***ΣΕΛΙΔΑ 6***
προσεγγισεις του συγγραμματος  Μανιατη       
      

Τις παραπάνω ισχύουσες ρυθμίσεις της πολιτείας λαμβάνει υπόψη ο κ. Μανιάτης και αυτό επιβάλλεται να τηρούν και οι άλλοι ακαδημαϊκοί, δηλαδή να προσεγγίζουν ελεύθερα μεν, αλλά ανεξάρτητα την μία λέξη από την άλλη και πάντα, με διευκρίνιση για την έννοια που λαμβάνει καθεμιά λέξη στην φράση που την αναφέρουν. Ο καθηγητής Μανιάτης πρωτοπορεί, γιατί αποσαφηνίζει στο σύγγραμμα του τις έννοιες «εφοδιαστική (Logistics)» που αναφέρονται στον ν. 4302/2014, επιπλέον προσεγγίζει  στην πράξη την λειτουργία της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας, διότι:

α) Αναφέρεται στην πραγματική λειτουργία της επιχείρησης και δευτερευόντως στον όρο «Logistics», ενώ ταυτόχρονα αδιαφορεί και για την  μετάφραση
    της λέξης ως  «εφοδιαστική»,

β) Έχει πάντα στο επίκεντρο τον καταναλωτή, ο οποίος τροφοδοτεί με ρευστότητα την αγορά και εισφέρει ταυτόχρονα στην κερδοφορία των επιχειρήσεων.
   
Κυρίως όμως,

γ) Δίνει δευτερεύουσα σημασία στην Μακροοικονομική - θεωρητική έννοια «Διοίκηση εφοδιαστικής  αλυσίδας», καθώς και στην «διοίκηση Logistics» και
    δίνει έμφαση στην   Μικροοικονομική έννοια:      
    «Διοίκηση της Επιχείρησης», η οποία ασκεί μεταξύ άλλων τόσο την «Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας», όσο και την «διοίκηση Logistics», ανεξάρτητα
    πως αντιλαμβάνονται  αυτούς τους όρους όσοι τους χρησιμοποιούν.
 

δ) Ορθά σε ορισμένες περιπτώσεις αναφέρεται ο καθηγητής στην «εφοδιαστική αλυσίδα» και σε άλλες αναφέρεται και διακρίνει την «αλυσίδα εφοδιασμού»,
   που είναι και ο   ορθός όρος βάσει των επίσημων κειμένων της ΕΕ και της χώρας μας. Η διαφορά των εννοιών  από πλευράς ΟΔΕ πρέπει να γίνει όμως
   κατανοητή ως εξής:

    - «Αλυσίδα Εφοδιασμού» = «εκμετάλλευση», δηλαδή εσωτερική λειτουργία επιχείρησης που αφορά στις δράσεις των πελατών και των προμηθευτών.
      Δηλαδή δράσεις που   εκτελούνται εντός δικών τους υποδομών, για την παραγωγή, την κατάρτιση ή εκτέλεση συμβάσεων πώλησης, πχ συσκευασία,
      έκδοση εγγράφων, παραγγελίες, παραλαβές,  κλπ.
       
    - «Εφοδιαστική Αλυσίδα» = «συναλλαγές», δηλαδή κατάρτιση συμβάσεων πώλησης & έργου με τρίτους, οι οποίοι καθίστανται κάτοχοι των εμπορευμάτων
      και οι οποίες εκτελούνται στον χώρο που εκτείνεται από τις εγκαταστάσεις  του πωλητή μέχρι τις εγκαταστάσεις του αγοραστή.
 

Για την ορθή κατανόηση της λειτουργίας τόσο της επιχείρησης όσο και των επιχειρήσεων και συνολικά της αγοράς, θα αναφέρω τον τρόπο που προσέγγιζε το αντικείμενο η ΑΒΣΠ.
Η ΑΒΣΠ (Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά) είχε σαν επιστημονικό πεδίο την Παραγωγή και την Διάθεση της Παραγωγής στην Αγορά και στην Κατανάλωση. Ως εκ τούτου η ΑΒΣΠ  είχε σαν βασικό επιστημονικό πεδίο την Μικροοικονομία, δηλαδή την ίδρυση, Οργάνωση και λειτουργία μιας Βιομηχανικής Επιχείρησης. Η Μακροοικονομία, δηλαδή η διδασκαλία της λειτουργίας συνολικά των επιχειρήσεων και της αγοράς εντασσόταν στα συμπληρωματικά επί μέρους επιστημονικά πεδία της ΑΒΣΠ, για την ευρύτερη επιστημονική κατάρτιση των φοιτητών. 

Ήδη στο 3ο έτος σπουδών έμπαιναν οι φοιτητές της ΑΒΣΠ στα βαθιά της προσέγγισης της λειτουργίας της επιχείρησης. Ιδού ένα μικρό συνεκτικό απόσπασμα από το σύγγραμμα του Βιομηχανικού Λογισμού του Δημ. Παπαδημητρίου:                                                          

«Το σύνολο των ασκουμένων δραστηριοτήτων προς εκπλήρωση σκοπού τινός συμβάλλοντος εις την επίτευξη των τελικών της επιχειρήσεως σκοπών καλείται λειτουργία. Ο όρος λειτουργία καλύπτων ουσιαστικώς παν σύνολον δραστηριότητος προς επίτευξη σκοπού τινός, εις οιανδήποτε βαθμίδα αναλύσεως ισταμένου εν σχέση προς τους τελικούς, χρησιμοποιείται αρχικώς προς υποδήλωση των δημιουργουμένων συνολικών δραστηριοτήτων προς εκπλήρωση εκάστου, των εκ πρώτης κατανομής των τελικών προκυπτόντων σκοπών. 

Κατά τας επικρατούσας εν Ευρώπη επιστήμη αντιλήψεις οι επί μέρους αύται δραστηριότητες , συνιστούν τις κύριες ή βασικές λειτουργίες της επιχείρησης είναι οι εξής πέντε:
α) Αγορών (προμηθειών).
β) Παραγωγής (μετασχηματική).
γ) Πωλήσεων.
δ) Χρηματοδοτήσεως (χρηματοοικονομική) και
ε) Διοικήσεως.

Κατά τας αγγλοαμερικανικάς αντιλήψεις η λειτουργία των αγορών δεν είναι πρωτογενής, αλλά προκύπτει ως επί μέρους δραστηριότης παραγωγής, εις ην και εντάσσεται».
Την άποψη αυτή ίσως να συμμερίζεται και ο κ. Μανιάτης στην σελίδα 31 του βιβλίου του, διότι δεν απεικονίζει στο σχήμα τις "αγορές". Όμως, απεικονίζει τους «προμηθευτές», που συνιστούν τις «αγορές» στις επιχειρήσεις - κρίκους - της εφοδιαστικής, καθώς και κάθε άλλης επιχείρησης, που συμμετέχει στην αλυσιδωτή λειτουργία της αγοράς.


(Στο σημείο αυτό πρέπει ήδη να τονιστεί η διαφορά των «αγορών»:
α) μεταξύ της εμπορικής επιχείρησης, στην οποία οι αγορές προορίζονται για μεταπώληση,
β) και των αγορών της βιομηχανικής επιχείρησης, στην οποία οι αγορές προορίζονται για τον εφοδιασμό της παραγωγής με πρώτες ύλες
    και λοιπά υλικά.
Με αυτήν την πρώτη διαπίστωση γίνεται ήδη σαφές ότι η "Εφοδιαστική Αλυσίδα"  διακρίνεται στην "Αλυσίδα" των εμπορικών και στην "Αλυσίδα" των Βιομηχανικών επιχειρήσεων.)
 (Διευκρίνηση 08.11.2022: Στα επόμενα κείμενα μου αναφέρω ότι τις δύο αυτές "αλυσίδες" μεταξύ
των εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων η ΕΕ τις ορίζει ως "Εμπορικές Συναλλαγές".)

 Προσέξτε τώρα το παρακάτω σχήμα της ΑΒΣΠ, που απεικονίζει τον «τελικό σκοπό»:

1

Διευκρινίζω ότι το σχήμα περιγράφει το επιστημονικό πεδίο που αφορά στην κυκλοφορία των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση, που οριζόταν στην ΑΒΣΠ ως «τελικός σκοπός» της λειτουργίας της επιχείρησης. Ο «τελικός σκοπός» της επιχείρησης αναφέρεται και σήμερα στο άρθρο «Σκοπός», στο καταστατικό συστάσεως της επιχείρησης.                                                

Επομένως κατά τον καθηγητή Μανιάτη…
Οποιασδήποτε «αλυσίδα», ανεξάρτητα με ποιό επίθετο προσδιορίζεται γραμματικά, πχ «εφοδιαστική», «τροφοδοτική», «διανεμητική», «διαμετακομιστική», «προμηθευτική», κλπ, συνιστά υπαγωγή των στελεχών των επιχειρήσεων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων, που ορίζεται από την εκάστοτε Διοίκηση της Επιχείρησης, προς επίτευξη επί μέρους ή ενδιάμεσου σκοπού. Αντίστοιχα ο ορισμός της ΑΒΣΠ που περιγράφει συνεκτικά την λειτουργία της επιχείρησης, της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας, ισχύει διαχρονικά από την δεκαετία του 60 και αναφέρεται στην σελίδα 28 του συγγράμματος του
Δημ. Παπαδημητρίου ως ακολούθως:
«Τελικούς σκοπούς της επιχειρήσεως ονομάζομεν τους τιθέμενους βάσει σχεδίου σκοπούς παραγωγής και διαθέσεως χρησιμοτήτων εις την κατανάλωσιν προς επίτευξιν κέρδους».
 

Προσέξτε τώρα πως 30 χρόνια αργότερα ο κ. Γιαννάκαινας στο βιβλίο του: «Ανατομία των Business Logistics», … {«…δίνει τον ορισμό του Logistics: Logistics είναι η επιστήμη που ασχολείται με την μελέτη και ανάλυση των θεμάτων που σχετίζονται με τον Σχεδιασμό, την Οργάνωση και τον Προγραμματισμό της Φυσικής Ροής των Αγαθών καθώς και τον έλεγχο και Συντονισμό όλων των σχετικών εργασιών και Πληροφοριών της.»} 

Στην ουσία ο ορισμός Γιαννάκαινα περιγράφει τον «τελικό σκοπό» της κάθε επιχείρησης όπως τον όρισε η ΑΒΣΠ, δηλαδή την «βάση σχεδίου  παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην αγορά και στην κατανάλωση». Όμως, ο ορισμός Γιαννάκαινα δεν αναφέρει στην ελληνική την ονομασία της «επιστήμης Logistics», που είναι η ΟΔΕ (Οργάνωση & Διοίκηση των Επιχειρήσεων) και σε αυτό δεν χωρά αμφιβολία ή αμφισβήτηση.  Με τον «ορισμό Γιαννάκαινα» επιβεβαιώνεται ότι «Logistics» = «λογισμός» = «μέτρηση και υπολογισμός» είναι ο τρόπος σκέψης και δράσης της Διοίκησης της Επιχείρησης για την λήψη των αποφάσεων προς επίτευξη του τελικού σκοπού. 

Παρενθετικά για να υπάρχει σύγκριση αναφέρω και τον ορισμό του ίδιου του κ. Ιω Παππά, (καθηγητή ΕΠΜ), για να επιβεβαιωθεί ο ορισμός του τελικού σκοπού της ΑΒΣΠ:
«Εφοδιαστική / Logistics ορίζεται η λειτουργία της επιχείρησης – και η επιστήμη – που ασχολείται με το σύνολο των δραστηριοτήτων για την παραγωγή, εξασφάλιση ή διαθεσιμότητα όλων των προσώπων και των μέσων που αποτελούν προϋπόθεση, συνοδευτική υποστήριξη ή εξασφάλιση των διαδικασιών ενός συστήματος.»     

Διαπιστώνεται επομένως ότι και ο ορισμός του εμπνευστή της μετάφρασης {«Logistics = εφοδιαστική»} περιγράφει σαφώς την λειτουργία της Διοίκησης της Επιχείρησης και ως επιστήμη στον ορισμό του εννοεί προφανώς την ΟΔΕ.  

Κατά συνέπεια το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ που αφορά στην λειτουργία της Διοίκησης της επιχείρησης ή στην τεχνική λήψεως των αποφάσεων, καλείται στην ελληνική με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ «Επιχειρησιακός Λογισμός», αν αφορά στις εμπορικές επιχειρήσεις και «Βιομηχανικός Λογισμός», αν αφορά στις βιομηχανικές. 

Ανεξάρτητα με την ορολογία η Διοίκηση της Επιχείρησης είναι αυτή που θέτει κάτω από τον έλεγχο της τόσο «…τον Συντονισμό όλων των σχετικών εργασιών και πληροφοριών», του ορισμού Γιαννάκαινα, όσο  και την «…εξασφάλιση ή διαθεσιμότητα όλων των προσώπων και των μέσων» του ορισμού Παππά και όλων των ορισμών των θεωρητικών που αναφέρονται «στα Logistics»  ή «στις Supply Chain».                                                                 

Αντίστοιχα ο Christopher στην σελίδα 19 του βιβλίου του εισάγει τον όρο «Logistics» για να περιγράψει την λειτουργία της επιχείρησης, για την επίτευξη του τελικού σκοπού της.  Ιδού το ακριβές κείμενο:
«Τα Logistics αποτελούν ουσιαστικά ένα πλαίσιο σχεδιασμού, μέσω του οποίου επιδιώκεται να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σχέδιο για την ροή προϊόντων και πληροφοριών εντός μιας επιχείρησης.»
 
Ποίος αμφιβάλει επομένως ότι «τα κατά Christopher Logistics», τα οποία θεωρεί ως: {«ένα πλαίσιο σχεδιασμού, μέσω του οποίου επιδιώκεται να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σχέδιο για την ροή προϊόντων και πληροφοριών εντός μιας επιχείρησης.»}, έχουν διαφορετική έννοια από: «τους τιθέμενους
βάσει σχεδίου σκοπούς παραγωγής και διαθέσεως χρησιμοτήτων εις την κατανάλωσιν…», τ
ης ΑΒΣΠ; Στην ουσία ο Christopher προσπαθεί να περιγράψει
την λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης, γιατί ως γνωστό οι δράσεις των εργαζομένων από του ανειδίκευτου εργάτη μέχρι την υψηλού επιπέδου επιστημονική, εντάσσονται ιεραρχικά στις «δευτερογενείς», «τριτογενείς», κλπ λειτουργίες του σχήματος της ΑΒΣΠ. Είναι προφανές επομένως ότι όλες οι δράσεις εντάσσονται από την Διοίκηση της Επιχείρησης σε κάθε είδους «σχεδιασμούς» ή «στρατηγικές» η «σχέδια», που έχουν σαν τελικό σκοπό την επίτευξη «τελικού σκοπού», δηλαδή του κέρδους.  

Ποιος αμφιβάλλει επίσης ότι το «πλαίσιο σχεδιασμού» και το «ενιαίο σχέδιο» που αναφέρει ο Christopher  για την ροή προϊόντων και πληροφοριών», ότι και να σημαίνουν οι έννοιες, εισάγονται σε κάποιο  λογιστικό σύστημα Η/Υ = Logistical System, με ταυτόχρονη ανάπτυξη του κατάλληλου  λογιστικού σχεδίου, που θα απεικονίζει με λογιστικές εγγραφές μεταξύ άλλων:
α) τις κινήσεις των ειδών αποθήκης, (ροή προϊόντων βάσει των θεωρητικών ή "φυσική ροή των αγαθών" του Γιαννάκαινα) και
β) τις «πληροφορίες», που θα προέρχονται από τις δράσεις που εκτελούν τα στελέχη της επιχείρησης, από τις οποίες συνάγονται και καταχωρούνται
    λογιστικές εγγραφές;    

Το ζητούμενο είναι γιατί ο Christopher αναφέρεται σε δράσεις «εντός μιας επιχείρησης», την στιγμή που στο σχήμα 1.8 συνδέει την σχέση «διαδικασία διοίκησης Logistics» με τους πελάτες και τους προμηθευτές; Είναι αρκετό το περίγραμμα που αφήνει «εκτός» τους πελάτες και τους προμηθευτές, για να περιγράψει την λειτουργία της αγοράς;  Ιδού το σχήμα 1.8 του Christopher:

2

Πού εντάσσει δηλαδή πχ ο Christopher:
- την  σύμβαση πώλησης μιας επιχείρησης με απευθείας την παράδοση του εμπορεύματος   σε ένα τρίτο - πελάτη, (τριγωνική πώληση); Ή
- την δράση εκτέλεσης εργασίας ενός συνεργείου στις εγκαταστάσεις του πελάτη; Ή
-  την σύμβαση λογιστικής υποστήριξης της αποθηκευτικής επιχείρησης; Ή
- την παροχή του Μεταφορέα, ο οποίος σε εκτέλεση σύμβασης έργου έχει στην κατοχή του τα είδη που μεταφέρει μεταξύ των αποθηκευτικών χώρων
   και των καταστημάτων  πώλησης της ίδιας επιχείρησης; Στην δράση «εντός» ή «εκτός» επιχείρησης;  
                                                                         

Επομένως τόσο η έννοια «Δίκτυο Εφοδιαστικής Αλυσίδας», όσο και η έννοια «διοίκηση διαδικασίας Logistics» που εισάγει ο Christopher, αφορούν στην
εν γένει κυκλοφορία των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση. Σε ότι αφορά στις  παρακάτω δράσεις πρέπει να γίνουν  κατανοητές και να προσεγγίζονται είτε σαν «εντός» είτε σαν «εκτός», ανάλογα την οργάνωση της επιχείρησης και τις συμβάσεις που καταρτίζονται:

α) Ο εφοδιασμός ή τροφοδοσία των καταστημάτων πώλησης μιας εμπορικής επιχείρησης από τις κεντρικές αποθήκες της, που λειτουργούν στην ίδια χώρα
    με τον ίδιο ΑΦΜ, ή
β) Ο εφοδιασμός ή τροφοδοσία των καταστημάτων πώλησης μιας εμπορικής επιχείρησης από τις κεντρικές αποθήκες της, που λειτουργούν σε άλλη χώρα
    με άλλον ΑΦΜ, ή
γ) Οι δράσεις για τον εφοδιασμό των κεντρικών αποθηκών των εμπορικών επιχειρήσεων  από την διεθνή αγορά  προμηθευτών, ή  
δ) Ο επιλεκτικός εφοδιασμός των αποθηκών των καταστημάτων πώλησης απ’ ευθείας από τους προμηθευτές, διαδικασία ευρέως διαδεδομένη στα ελληνικά
    σουπερ μάρκετ.
και βέβαια
ε) δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι στην αγορά λειτουργούν και οι βιομηχανικές επιχειρήσεις που ασκούν και αυτές δράσεις «εντός» και «εκτός»
    της επιχείρησης…

Ανεξάρτητα με την άσκηση των παραπάνω δράσεων «εντός» ή «εκτός» της επιχείρησης και αδιάφορο αν εντάσσονται από τους θεωρητικούς σε κάποια από τις έννοιες «αλυσίδα» ή  «Logistics», συνιστούν δράσεις για την επίτευξη επί μέρους ή ενδιάμεσου σκοπού. 

Ως εκ τούτου εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της Διοίκησης της Επιχείρησης, υπό τις εντολές και τον έλεγχο της οποίας οργανώνονται, προγραμματίζονται, λειτουργούν και ελέγχονται. 

Για την ορθή κατανόηση των παραπάνω απόψεων μου οφείλω να διευκρινίσω:
1) Όταν αναφέρεται κάποιος στην λειτουργία της αγοράς Μικροοικονομικά, δηλαδή έχει κατά νου τις δράσεις μιας συγκεκριμένης επιχείρησης, τότε οφείλει
    να προσεγγίζει και  να αναλύει τις δραστηριότητες της συγκεκριμένης επιχείρησης με βάση την περιγραφή τους στο άρθρο «σκοπός» του καταστατικού
    συστάσεως αυτής της επιχείρησης.

2) Όταν αντίθετα αναφέρεται κάποιος στην «Εφοδιαστική Αλυσίδα», τότε πλέον βρίσκεται στον χώρο της Μακροοικονομίας, γιατί προσεγγίζει αθροιστικά την
    εμπλοκή και άλλων  επιχειρήσεων, που συμμετέχουν στην παραγωγή και κυκλοφορία των αγαθών, καθεμιά όμως προς επίτευξη του δικού της τελικού
    σκοπού.      

Άρα η Εφοδιαστική Αλυσίδα δεν επιτρέπεται να προσεγγίζεται και να περιγράφεται μέσα από την λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης, αλλά:
  α) Από την κατηγοριοποίηση των επιχειρήσεων, όπως πχ πρωτογενούς παραγωγής, μεταποίησης, υπηρεσιών, κλπ.
  β) Από το άθροισμα των «τελικών σκοπών» των κατά περίπτωση εμπλεκομένων επιχειρήσεων για την παραγωγή και την διάθεση της παραγωγής στην
      αγορά και στην   κατανάλωση, πχ εμπορικών, βιομηχανικών, αποθηκευτικών, μεταφορών, παροχής λοιπών υπηρεσιών, κλπ.
 

    **** ΣΕΛΙΔΑ 10 ****
Η διδασκαλία της ΑΒΣΠ
vs στην Βαβυλωνία  συγχρονων αποψεων  

Ο ορισμός της ΑΒΣΠ επιβεβαιώνει ότι μέσα στην λειτουργία: «Επιχειρησιακός λογισμός» = «Business Logistics», περιλαμβάνεται το «Supply Chain», που συνιστά μια λειτουργική διάρθρωση της κάθε επιχείρησης - κρίκου αλυσίδας -, που εκτελούν τα στελέχη τους, στα οποία η Διοίκηση της κάθε Επιχείρησης έχει κατανείμει τις ανάλογες αρμοδιότητες και εξουσίες.
                                                   
Παραθέτω συγκριτικά στοιχεία των ορισμών:
                                                
1) «Παραγωγή χρησιμοτήτων» της ΑΒΣΠ: Ο Christopher στο κεφάλαιο 11 του βιβλίου του  αναφέρει 40 χρόνια αργότερα τα «Logistics υπηρεσιών» και 
    επιβεβαιώνει τον ορισμό
 «τελικού σκοπού» της ΑΒΣΠ. Δηλαδή ότι οι «χρησιμότητες» αφορούν τόσο στα υλικά  αγαθά όσο και στις υπηρεσίες.  Επιπλέον
    ο Christopher στην σελ. 267 αναφέρει την«αξία χρήσης» και περιγράφει «ως  αξία» την ωφέλεια που δημιουργεί το προϊόν για τον χρήστη. Δηλαδή
    επαναλαμβάνει ότι διδασκόταν στο 1ο εξάμηνο του 1ου έτους   σπουδών της ΑΒΣΠ για την «χρησιμότητα των αγαθών».

Παράδειγμα:
1)  Ο λόγος που προμηθεύεται κάποιος μια ηλεκτρική κουζίνα είναι να μαγειρεύει το  φαγητό. Δηλαδή αγοράζει την χρησιμότητα που προσφέρει η συσκευή
     και όχι για να  στολίσει τον χώρο της κουζίνας του ή για να κάνει επίδειξη σε φίλους και συγγενείς.

2)  O Christopher αναφέρεται επίσης στην σελίδα 102 στο «τελικό αποτέλεσμα». Ο  όρος «τελικό αποτέλεσμα» του Christopher είναι αόριστος και δεν
     προσφέρεται να γίνει  κατανοητός ως προς την λειτουργία της «Διοίκησης της  Επιχείρησης» για την επίτευξη του τελικού σκοπού, που είναι το κέρδος.

3) Πλέον αυτού στην σελίδα 111 του βιβλίου του αναφέρει επί λέξει ο Christopher:
    «…οι δραστηριότητες που αφορούν τα logistics απαιτούν πόρους υπό την μορφή παγίου  κεφαλαίου και κεφαλαίου κινήσεως.
     Επομένως, όταν καταρτίζονται στρατηγικές  εφοδιαστικής αλυσίδας, θα πρέπει να εξετάζονται και χρηματοοικονομικά ζητήματα


Εδώ υπάρχει αντίφαση που υποχρεώνει σε διευκρινήσεις. Η ερώτηση είναι απλή:
Σε ποια «στρατηγική θα πρέπει να εξετάζονται και «χρηματοοικονομικά ζητήματα»; Στην «στρατηγική εφοδιαστικής αλυσίδας» ή στην «στρατηγική Logistics»; Ή μήπως σε καμιά από τις δύο, γιατί και η «στρατηγική» είναι ανούσια και θεωρητική έννοια;

Πέραν αυτού η «στρατηγική» σε ότι αφορά στα «χρηματοοικονομικά» έπεται χρονικά του σχεδιασμού για την παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση. Η σειρά των λέξεων επομένως που αφορούν στα χρηματοοικονομικά είναι «σχεδιασμός», «οργάνωση», «προγραμματισμός», «εκτέλεση», «έλεγχος» και αφορούν στις εξουσίες και αρμοδιότητας της Διοίκησης κάθε Επιχείρησης.
 
Όμως, στο σχήμα της ΑΒΣΠ διαπιστώσαμε ότι η «χρηματοδότηση» συνιστά  μια από τις «διαρθρωτικές λειτουργίες της επιχείρησης». Άρα ο Christopher αναπαράγει γνώση που διδασκόταν στην ΑΒΣΠ πολλές δεκαετίες πριν από αυτόν στην χώρα μας. Φρόνιμο είναι επομένως οι ξενοσπούδαστοι έλληνες, που είναι θιασώτες των αλλοδαπών επιστημόνων να λαμβάνουν υπόψη στις αναφορές τους και την επιστημονική γνώση που δίδαξαν στο παρελθόν πολλοί
διαπρεπείς έλληνες ακαδημαϊκοί.  

Παρενθετικά αναφέρω τις απόψεις του Δημ. Παπαδημητρίου στο σύγγραμμα του εκδόσεως 1971: «Η Διοίκησις των Αποθεμάτων», σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να λαμβάνονται οι αποφάσεις για τον προγραμματισμό της παραγωγής, σε συνάρτηση με τις προβλέψεις των πωλήσεων. Η λύση του προβλήματος αυτού ανήκει με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ εξ ολοκλήρου στην Διοίκηση της Επιχείρησης, η οποία το μελετά και λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις. ΟΙ σύγχρονοι θεωρητικοί έχουν συγκλίνει αυτήν την λειτουργία της διοίκησης της επιχείρησης να την αποκαλούν και να την διδάσκουν  ως: "Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας". Στην πράξη οι έννοιες δεν διαφέρουν, έχουν όμως μια θεμελιώδη διαφορά, συγκεκριμένα ότι:
                                                                    
- Στην διοίκηση των αποθεμάτων της ΑΒΣΠ οι δράσεις περιγράφονται και απεικονίζονται βασισμένες στα δεδομένα λογιστικών εγγραφών και
   λοιπών χρηματοοικονομικών δεδομένων, ως και λοιπών στοιχείων που αναζητούνται στην λειτουργία της αγοράς γενικά...   
   ...σε αντίθεση με
- Την "διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας" που οι δράσεις περιγράφονται κατά την κρίση καθενός, γενικά και αόριστα.

Στην σελίδα 292 της Διοίκησης των Αποθεμάτων της ΑΒΣΠ αναφέρεται καταρχήν ότι η αρμοδιότητα για την πρόβλεψη των πωλήσεων ανήκει στην υπηρεσία των πωλήσεων, όμως στην συνέχεια διευκρινίζεται ότι:
«Η αρμοδιότητα για την πρόβλεψη των πωλήσεων ανήκει στην υπηρεσία των πωλήσεων., αλλά όμως,…
- Αφενός λόγω της εξέχουσας σημασίας της προβλέψεως των πωλήσεων για ολόκληρο τον  σχεδιασμό των δραστηριοτήτων και των αποτελεσμάτων της
  επιχείρησης,
- Αφετέρου λόγω των δικαιολογημένων συναισθημάτων αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας που παρατηρούνται πλειστάκις εις τους αμέσως υπευθύνους επί των
  πωλήσεων, ορθόν είναι κατά την κατάρτιση τέτοιων προβλέψεων να συμμετέχει κάποιος τρίτος εκ της διοικήσεως της επιχείρησης, που έχει
  αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων!!! Σε κάθε περίπτωση πάντως, αναφέρει ο Παπαδημητρίου, η πρόβλεψη των πωλήσεων πρέπει τελικά
  να ελέγχεται από επιτροπή που  αποτελείται από μέλη της Διοικήσεως της Επιχείρησης, πριν αυτή αποτελέσει αντικείμενο επί μέρους σχεδιασμών.» 

  
Τα «συναισθήματα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας» και τα θέματα των προβλέψεων των πωλήσεων προσεγγίζει και ο Christopher με 50 χρόνια καθυστέρηση στην σελίδα 38 ως «αναταραχή και αστάθεια» και στην συνέχεια τα αναλύει στην  σελίδα 39 ως «αβεβαιότητα των προβλέψεων». Το ζητούμενο όμως είναι ότι:
α) διαφορετικά λειτουργεί η Διοίκηση της επιχείρησης που εντάσσεται και συμμετέχει στην αγορά ως «ανεξάρτητη οντότητα*» και
β) διαφορετικά λειτουργεί η διοίκηση της επιχείρησης που εντάσσεται και συμμετέχει στην αγορά ως «εφοδιαστική αλυσίδα*». 
(* Οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται από τους θεωρητικούς.)

Για τα θέματα αυτά θα επανέλθω διεξοδικά παρακάτω, Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι οι σύγχρονοι επιστήμονες αντιγράφουν την σχηματική παράσταση της ΑΒΣΠ. Ο Christopher στην σελίδα 30 του βιβλίου του απεικονίζει το παρακάτω σχήμα, το οποίο δείχνει την ίδια διάρθρωση των λειτουργιών για την επίτευξη του τελικού σκοπού που δίδασκε η ΑΒΣΠ. Επαναλαμβάνω το σχήμα για να κριθεί τώρα με βάση τις παραπάνω αναλύσεις μου.
 

Ιδού λοιπόν και πάλι το σχήμα 1.8 του Christopher:

3



Οφείλω να επισημάνω ότι το λάθος του Christopher που εντοπίζεται στο σημείο αυτό είναι ότι απεικονίζει επιλεκτικά την αντίθετη πορεία των υλικών ως «ροή πληροφορίας», την οποία εγκλωβίζει μάλιστα εντός μίας επιχείρησης», ενώ η «πληροφορία» εκτείνεται αμφίδρομα και καλύπτει τις δράσεις του συνόλου των κατά περίπτωση εμπλεκομένων προσώπων - επιχειρήσεων - στην κυκλοφορία των αγαθών                               

                                                    
Άρα, ορθό είναι να δηλωθεί στο σχήμα ότι την αντίθετη πορεία των υλικών ακολουθεί το χρήμα, δηλαδή από τον Πελάτη προς τον Προμηθευτή, για να πληρωθεί η αξία της χρησιμότητας. Αυτό συμβαίνει όμως γιατί ο Christopher στο σημείο αυτό έχει προφανώς κοντόφθαλμα στο νου του ως «ροή υλικών» την "μεταφορά" εντός μιας εμπορικής επιχείρησης. Δηλαδή την "μεταφορά" αγαθών από την κεντρική αποθήκη του σούπερ μάρκετ στο κατάστημα πώλησης ή μεταξύ δύο καταστημάτων πώλησης του σούπερ μάρκετ, ακόμα και την επιστροφή μιας ληγμένης κονσέρβας από το κατάστημα πώλησης στην κεντρική αποθήκη. 

Το ίδιο βέβαια ισχύει και στην βιομηχανική επιχείρηση σε ότι αφορά στην «ροή πληροφορίας», η οποία εντοπίζεται το πρώτον στις ανάγκες και στον προγραμματισμό των πωλήσεων. Από εκεί εκτείνεται στην αποθήκη έτοιμων προϊόντωνδιέρχεται δια μέσου της παραγωγής στην αποθήκη πρώτων υλών και από εκεί στις αγορές, στις παραγγελίες και στις συμβάσεις πώλησης με τους προμηθευτές.

Αυτό συνάγεται τουλάχιστον από την αναφορά του Christopher που είδαμε παραπάνω ότι: «Τα Logistics αποτελούν ουσιαστικά ένα πλαίσιο σχεδιασμού, μέσω του οποίου επιδιώκεται   να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σχέδιο για την ροή προϊόντων και πληροφοριών εντός μιας επιχείρησης.»

Ερωτάται όμως:
Γιατί το παραπάνω σχήμα 1.8 Christopher αναφέρει στην «διαδικασία διοίκησης Logistics» πχ τις προμήθειες, ενώ αφήνει εκτός περιγράμματος τους προμηθευτές; Όμως, είναι γνωστό στην επιστήμη ΟΔΕ ότι η λειτουργία κάθε επιχείρησης διακρίνεται στην «εντός», δηλαδή στην εκμετάλλευση και στην «εκτός», δηλαδή στις συναλλαγές = δοσοληψίες = «πάρε – δώσε» με τους προμηθευτές, για την προμήθεια εμπορευμάτων ή πρώτων υλών.
 
Θυμίζω ότι το «πάρε – δώσε» διδασκόταν ως μάθημα στην Ανωτάτη Εμπορική (ΑΣΟΕΕ), γιατί οι όροι «χρέωση» (Debit) και «πίστωση» (Kredit) στην κίνηση  λογαριασμών της λογιστικής, καλούντο κατά την δεκαετία του 50 στην ΑΣΟΕΕ «δούναι» και «λαβείν». Αυτό όμως επιβεβαιώνει ταυτόχρονα την άποψη ότι «Logistics», ή ορθότερα «Business Logistics», δηλαδή ο «Επιχειρησιακός  Λογισμός» έχει σαν αντικείμενο μεταξύ άλλων και το «Supply Chain», γεγονός που αποδέχεται ο ίδιος ο Christopher, επαναλαμβάνοντας την διδασκαλία της ΑΒΣΠ, δηλώνοντας αόριστα ότι υπάρχουν και τα «χρηματοοικονομικά».
                                                    

Οι αοριστίες του Christopher και των λοιπών θεωρητικών μας υποχρεώνουν να δεχόμαστε  με επιφύλαξη τις έννοιες των ξένων θεωρητικών, όπως πχ «Supply Chain» και «Logistics». Επομένως πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ και σαφήνεια και με διευκρίνιση για την έννοια που λαμβάνουν  την
στιγμή που αναφέρονται. Η αλήθεια αυτή δεσμεύει και τους μεταφραστές των ξένων βιβλίων να μεταφράζουν τους ξένους όρους με τους αντίστοιχους ελληνικούς και όχι να εισάγουν από αδιαφορία ή άγνοια δική τους αντιφατική, άσχετη ή ανύπαρκτη ελληνική ορολογία. 

Αντίθετα με τους θεωρητικούς ο καθηγητής Μανιάτης δίνει έμφαση στην πρακτική λειτουργία της αγοράς, στον καταναλωτή - πελάτη και στην
αξία των πωληθέντων, η είσπραξη της οποίας περιλαμβάνεται με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ και την όψιμη διαπίστωση του Christopher στα «χρηματοοικονομικά». 

Αυτό σημαίνει ότι η Διοίκηση της εμπορικής επιχείρησης μεριμνά προς εύρεση πόρων για την προμήθεια εμπορευμάτων, ενώ της βιομηχανικής για την προμήθεια πρώτων και βοηθητικών υλών, υλικών συσκευασίας κλπ. Επιπλέον μεριμνά με την ύπαρξη ρευστότητας για την καταβολή των δαπανών για την εύρυθμη λειτουργία της παραγωγής και βέβαια την παροχή πιστώσεων προς τους πελάτες, για την εξόφληση της αξίας των πωληθέντων.

Όπως είδαμε παραπάνω και ο ίδιος ο Christopher δέχεται ότι τα «χρηματοοικονομικά» συνιστούν λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης, που δεν εντάσσεται στην «Supply Chain», αλλά στη Διοίκηση της Επιχείρησης και στον Επιχειρησιακό Λογισμό = Business Logistics της ΑΒΣΠ. Πέραν αυτού
το σχήμα Christopher είναι για ένα ακόμα λόγο ασαφές, γιατί ενώ αναφέρεται στις «λειτουργίες εντός μιας επιχείρησης» δεν τις απεικονίζει, όπως
συμβαίνει στο σχήμα της ΑΒΣΠ, που τις περιγράφει ως «λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης». Αντίθετα το σχήμα Christopher τις αναφέρει αόριστα
ως «λειτουργίες», δίχως να περιγράφει για ποιες δραστηριότητες «εντός» της επιχείρησης αναφέρεται. Αυτές οι παρατηρήσεις επιβάλλεται να ληφθούν υπόψη από τους ακαδημαϊκούς, να τις αποδεχθούν και να τις διδάξουν στους φοιτητές ΟΔΕ κατά το πρότυπο αναλύσεων της ΑΒΣΠ.  
         

    ****ΣΕΛΙΔΑ 14 **** 
Η εμπλοκή των επιχειρήσεων στην κυκλοφορία των αγαθών

 

Ο κ. Μανιάτης στο μέρος του βιβλίου που αφορά στην “θεωρία” απεικονίζει με σχήματα τις υποδομές των προσώπων που συμμετέχουν στην «εφοδιαστική αλυσίδα». Με όμοιο τρόπο, δηλαδή με σχήματα, περιγράφουν την «εφοδιαστική αλυσίδα» οι θεωρητικοί και αναλύουν την έννοια της όπως ο καθένας την κατανοεί. Για να υπάρξει σύγκριση των απόψεων μου με αυτές των θεωρητικών αναφέρω το παρακάτω σχήμα που εντόπισα στο βιβλίο  του Μιχ. Βιδάλη
από τις   Εκδόσεις Κλειδάριθμος με τίτλο: «Εφοδιαστική (Logistics)»

.Ιδού το σχήμα του Μιχάλη Βιδάλη από την σελίδα 12:
 

4
 

Το μόνο σχόλιο για το σχήμα του Βιδάλη και των λοιπών θεωρητικών είναι ότι αφορά σε μακροοικονομική απεικόνιση λειτουργίας της αγοράς, που διδασκόταν στο 1ο και 2ο έτος της ΑΒΣΠ στο μάθημα της «Οικονομικής των Επιχειρήσεων».                                                       

Η εικόνα επομένως είναι κατάλληλη για την διδασκαλία στο πρώτο έτος σπουδών ΟΔΕ, για την γενική αναφορά και κατηγοριοποίηση των επιχειρήσεων, την περιγραφή λειτουργίας των επιχειρήσεων, την σχέση των επιχειρήσεων μεταξύ τους, το μέγεθος, την νομική μορφή, τις συμφωνίες, τις συναλλαγές, τις συγχωνεύσεις, τις εξαγορές, μεταξύ των επιχειρήσεων, όπως πχ SANDOZ + CIBA GEIGY = NOVARTIS, κλπ.
 

Ο λόγος που καθιστά το σχήμα Βιδάλη αόριστο, σε σύγκριση με το δεύτερο – πρακτικό  μέρος του βιβλίου Μανιάτη, για να διδαχθεί η κυκλοφορία των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση είναι ότι:
1) Δεν υπάρχουν βέλη να δείχνουν την προμήθεια υλικών και εφοδίων για τις ανάγκες της λειτουργίας των επιχειρήσεων πρωτογενούς παραγωγής,
    αριστερά του σχήματος.
2) Τα βέλη του σχήματος παριστούν στην πράξη «κρίκους» της ονομαζόμενης από τους θεωρητικούς «εφοδιαστική αλυσίδα» και θα έπρεπε αντί των βελών
    να απεικονιστούν οι επιχειρήσεις υποδομών και μέσων μεταφοράς, (Μεταφορείς και Αποθηκευτές), αντί «Μεταφορικά κόστη» ή «κόστη αποθήκευσης». 
3)  Τα εμπορεύματα κυκλοφορούν σε εκτέλεση συμβάσεων πώλησης ή έργου και βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς, στους όρους των οποίων, ως είναι
     αυτονόητο περιλαμβάνεται η δέσμευση παροχής πληροφορίας, μεταξύ των  προσώπων που έχουν καταρτίσει την σύμβαση. 
Ερωτώ τους θεωρητικούς - οπαδούς της θεωρίας περί την "εφοδιαστική αλυσίδα": Οι Μεταφορείς και οι Αποθηκευτές γιατί δεν "εφοδιαστικοαλυσοδένονται" στις αναφορές τους για την παραγωγή και κυκλοφορία των εμπορευμάτων στην αγορά;

Ιδού τέλος και η απεικόνιση της «εφοδιαστικής αλυσίδας ενός απορρυπαντικού:…
 

5


…όπως την εντόπισα στο βιβλίο των Sunil Chopra και Peter Meindl στην σελίδα 20. Το σχήμα φέρει τον τίτλο: «Σχήμα 1.1 Στάδια της ΕΑ Ενός απορρυπαντικού».

Σημειώστε ότι ΑΒΣΠ δίδασκε στο 1ο και 2ο έτος σπουδών το μάθημα της «Εμπορευματολογίας», με σκοπό,
- αφενός να γίνει ανάλυση των πηγών προέλευσης των πρώτων και βοηθητικών υλών,
- αφετέρου να γίνει κατανοητό το δίκτυο προμηθευτών πρώτων και βοηθητικών υλών, καθώς και η χρησιμότητα τους για την παραγωγή καλής ποιότητος
  προϊόντων,
  Και βέβαια...
- ...για να διδαχθούν και να αφομοιώσουν οι φοιτητές την σημασία της έννοιας του «τόπου εγκατάστασης» των εργοστασίων και των «φάσεων παραγωγής»
   των μισοτελειωμένων προϊόντων, σε συνάρτηση με την κατανομή και την διάθεση της παραγωγής των έτοιμων προϊόντων στην αγορά και στην
   κατανάλωση. 


Η εταιρεία P &.G, που ορίζεται στο σχήμα ως «κατασκευαστής», (ο ορθός όρος θα ήταν «παραγωγός». Προφανώς ο μεταφραστής είναι μηχανικός…), είναι ένας από τους πελάτες της εταιρείας Pactiv, η οποία σίγουρα θα  προμηθεύει με τα προϊόντα της και άλλες  επιχειρήσεις, που συνιστούν «κρίκους» άλλων «εφοδιαστικών αλυσίδων», ή ορθότερα «προμηθεύει με τα προϊόντα της το σύνολο του  δικτύου των πελατών της.»                                                  

                                                                                           

Το ίδιο ισχύει για τους παραγωγούς χημικών και πλαστικών του σχήματος, που σίγουρα θα προμηθεύουν εκτός από την εταιρεία P &.G ένα πλήθος από άλλους πελάτες τους. Άρα  η εταιρεία Pactiv συμμετέχει στις «εφοδιαστικές αλυσίδες» για την  ικανοποίηση και άλλων πελατών, που προσέρχονται σε καταστήματα διαφορετικών «εφοδιαστικών αλυσίδων» και ζητούν απορρυπαντικά άλλης εμπορικής επωνυμίας ή ζητούν να αγοράσουν  ένας πχ υγρό περιποίησης  μαλλιών και ο άλλος κρέμα περιποίησης προσώπου.


Άρα ορθό είναι να μην «αλυσοδένονται» τα στελέχη της Διοίκησης των Επιχειρήσεων στις «εφοδιαστικές», «τροφοδοτικές», «διανεμητικές», κλπ αλυσίδες διαφόρων καταναλωτικών αγαθών. Το ζητούμενο είναι να γίνει διάκριση των λειτουργιών μεταξύ των βιομηχανικών και των εμπορικών επιχειρήσεων, δηλαδή:
α) Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις συνάπτουν συμβάσεις με τους προμηθευτές  των πρώτων και βοηθητικών υλών, υλικών συσκευασίας, κλπ, παράγουν και
    διαθέτουν στην   αγορά την παραγωγή τους.
β) Αντίστοιχα οι εμπορικές επιχειρήσεις συνάπτουν συμβάσεις με τις βιομηχανικές για την προμήθεια των ειδών που εμπορεύονται και οργανώνουν τις
    πωλήσεις στην αγορά και  στην κατανάλωση.  

Πέραν αυτού η ΑΒΣΠ δίδασκε στο 3 έτος και το μάθημα «Οργάνωση Εργοστασίων» για την κατανόηση των φάσεων παραγωγής, του προγραμματισμού προμήθειας και του ρυθμού εισαγωγής και βιομηχανοποίησης των πρώτων υλών στην παραγωγή, τις έννοιες FIFO & LIFO για την κοστολόγηση της παραγωγής, την απογραφή της παραγωγής, την ένταξη του χονδρεμπορίου  στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων, την συσκευασία μεταφοράς, την συσκευασία πώλησης στην χονδρική, την συσκευασία πώλησης στην λιανική, καθώς και την συσκευασία χρήσης του προϊόντος, κλπ.

Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να απορριφθούν τα ξενόφερτα «Logistics» = «εντός» και «Supply chain» = «εκτός» της λειτουργίας της επιχείρησης,  
όπως και να τα εννοεί όποιος τα χρησιμοποιεί. Οι ορθοί όροι είναι «εκμετάλλευση», για την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης και «συναλλαγές»,
για τις συμβάσεις που καταρτίζει με τις άλλες επιχειρήσεις, που καθεμιά δρα για την επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού.


 **** ΣΕΛΙΔΑ 16 ****   Ιχνηλασία «εφοδιαστικών αλυσίδων»
 

Προσωπικά δεν δέχομαι τον όρο «εφοδιαστική αλυσίδα», πλην όμως είμαι υποχρεωμένος να προσεγγίσω την έννοια όπως την αντιλαμβάνομαι και πιστεύω ότι θα συμφωνεί και ο καθηγητής Μανιάτης, γιατί ισχύει και εφαρμόζεται στην πρακτική λειτουργία της αγοράς. Για την κατανόηση επομένως της έννοιας «εφοδιαστική αλυσίδα» θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της βιομηχανικής και της εμπορικής επιχείρησης:

1) Η «εφοδιαστική αλυσίδα» της βιομηχανικής επιχείρησης έχει περιγραφεί ήδη προ 50  ετών στην ΑΒΣΠ και αυτό αποδεικνύεται στο παραπάνω σχήμα των
    Sunil Chopra και  Peter Meindl με της εταιρείας P & G ως «κατασκευαστή», δηλαδή εντάσσεται στην «εφοδιαστική αλυσίδα» μια βιομηχανική επιχείρηση.
    Για την κατανόηση επομένως της  έννοιας της «εφοδιαστικής αλυσίδας» της βιομηχανικής επιχείρησης παραθέτω ένα απόσπασμα από την  σελίδα 20 του
    «Βιομηχανικού Λογισμού» του Δημ. Παπαδημητρίου:
                                                               
 {…«Η πραγματοποίησις των τελικών σκοπών λαμβάνει χώραν δια της κατανομής αυτών εις επί μέρους σκοπούς. Ούτω οι τελικοί σκοποί αναλύονται αρχικώς εις επί μέρους σκοπούς. Οι σκοποί ούτοι δεν είναι αυτοτελείς αλλά ενότητες δραστηριοτήτων, συμβαλλουσών εις την επίτευξιν των τελικών σκοπών. Παράδειγμα: Έστω τελικός σκοπός η παραγωγή και διάθεσις μονάδων 100.000 προϊόντος Π. Ίνα πραγματοποιηθεί ο σκοπός ούτος πρέπει να αγοραστούν τα απαραίτητα υλικά, να εξευρεθούν οι επιστήμονες τεχνικοί, οι χειρισταί των μηχανημάτων, οι εργάται παραγωγής, ως και τα λοιπά προς τούτο μέσα, να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια, να διατεθούν τα προϊόντα και όλα αυτά με τας ευνοϊκωτέρας συνθήκας…
…Η προμήθεια των υλικών συνιστά σκοπόν διάφορον του της παραγωγής και αύτη της χρηματοδοτήσεως και αύτη της διαθέσεως και αύτη του συντονισμού και ελέγχου των προηγούμενων βάσει κριτηρίων μεγιστοποιούντων το κέρδος.»}


Το παραπάνω απόσπασμα του βιομηχανικού λογισμού της ΑΒΣΠ αποδεικνύει ότι και ο ορισμός του Ιω. Παππά για την «…εξασφάλιση ή διαθεσιμότητα όλων των προσώπων και των μέσων»,  επαναλαμβάνει με τουλάχιστον 30 χρόνια καθυστέρηση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ. Αν ο κ. Παππάς γνώριζε την διδασκαλία της ΑΒΣΠ δεν θα έκανε το σφάλμα να μεταφράσει: «Logistics» = «εφοδιαστική». Άρα, σε ότι αφορά στην ΟΔΕ όφειλε να είχε μεταφράσει «Logistics» = «Λογισμός», από όπου προκύπτει για την ΟΔΕ ο «επιχειρησιακός λογισμός» και ο «βιομηχανικός λογισμός». Αντίστοιχα, θα κατανοούσε ότι την ίδια έννοια «λογισμός» = «μέτρηση και υπολογισμός»  χρησιμοποιεί ο ίδιος και οι συνάδελφοι του στις τεχνικές μελέτες του ΕΜΠ στις έννοιες «απειροστικός λογισμός» ή και «μαθηματικός λογισμός». 

Είναι προφανές επομένως ότι ο κ. Παππάς ως μηχανικός κατασκευών αναφέρεται σε ένα εργοτάξιο, και για τον λόγο αυτό η «…εξασφάλιση ή διαθεσιμότητα όλων των προσώπων και των μέσων», αφορά στην συγκέντρωση υλικών κατασκευών και εργαζομένων για την κατασκευή κάποιου εργοστασίου ή ενός αποθηκευτικού χώρου. Αν θεωρεί ότι αναφέρεται στην λειτουργία της «παραγωγής» ενός εργοστασίου, τότε πλέον ασχολείται με την ΟΔΕ, δηλαδή με
την εκμετάλλευση αυτής της υποδομής. Άρα ασχολείται με ένα ξένο και άσχετο με την ειδικότητα του επιστημονικό πεδίο. 
 
Το  σχήμα των Sunil Chopra και Peter Meindl επιβεβαιώνει την διδασκαλία της ΑΒΣΠ μέχρι την εμφάνιση στο σχήμα της P & G ως παραγωγό ενός καταναλωτικού προϊόντος. Δηλαδή  στην «εφοδιαστική αλυσίδα» των Sunil Chopra και Peter Meindl γίνεται διάκριση μεταξύ:

α) Της «εφοδιαστικής αλυσίδας» των μισοτελειωμένων προϊόντων, πρώτων και βοηθητικών υλικών, υλικών συσκευασίας. Ή, όπως απεικονίζει το σχήμα των
    Sunil Chopra και  Peter Meindl, «χημικών», «χαρτιού», «πλαστικών», κλπ, που κυκλοφορούν με βάση το σχήμα μεταξύ των βιομηχανικών  επιχειρήσεων
    και
β) Της «εφοδιαστικής αλυσίδας» των έτοιμων – τελικών καταναλωτικών προϊόντων των βιομηχανικών επιχειρήσεων, που παράγουν και διαθέτουν μέσω του
    εμπορίου στην αγορά ένα τελικό καταναλωτικό προϊόν. 

Βέβαια, μένει ανοικτό το ερώτημα:
- Πού εντάσσονται «ο συντονισμός και ο έλεγχος της χρηματοδότησης», «της παραγωγής», «των αγορών» και «της διαθέσεως» των προϊόντων της P & G
   στην αγορά;
   Εντάσσονται με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ στην λειτουργία της Διοίκησης της Επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού; όπως δηλώνω εγώ;
- Ή μήπως εντάσσονται στην «supply chain» και αφορούν στις δράσεις ενός προσώπου, που οι  θεωρητικοί αποκαλούν «supply chain manager», και το
   παρουσιάζουν μάλιστα ότι ενεργεί αυτόβουλα και ανεξάρτητα από τις εντολές και τον έλεγχο της Διοίκησης της Επιχείρησης;

                                                       
2) Οι Sunil Chopra και Peter Meindl εντάσσουν στην συνέχεια στην «εφοδιαστική αλυσίδα»   την εμπορική επιχείρηση Wal - Mart, δηλαδή ένα πελάτη της
    βιομηχανικής  επιχείρησης P & G, προκειμένου να ακολουθήσουν την πορεία ενός καταναλωτικού προϊόντος.
   

Εδώ όμως τίθεται το ζήτημα από την μία πλευρά της μελέτης για την λήψη απόφασης και κατάρτισης της σύμβασης πώλησης μεταξύ της βιομηχανικής και της εμπορικής επιχείρησης, που συνιστά ταυτόχρονα δραστηριότητες της λειτουργίας των Διοικήσεων και των δύο επιχειρήσεων. 

Στην συνέχεια τίθεται ζήτημα εσωτερικής λειτουργίας της Διοίκησης κάθε επιχείρησης, δηλαδή να οργανώσουν και να προγραμματίσουν τις δράσεις των στελεχών τους και να ορίσουν  τον τρόπο που θα τα διαχειριστούν, για να εκτελεστούν:
 - Αφενός οι όροι της σύμβασης πώλησης, από την πλευρά της επιχείρησης - πωλητή για την λήψη, ετοιμασία και αποστολή της παραγγελίας και την
   καταχώρηση του  λογιστικού γεγονότος που συνάγεται από την ολοκλήρωση των δράσεων.
 - Αφετέρου να εκτελεστούν οι όροι της σύμβασης πώλησης και από την πλευρά της επιχείρησης – αγοραστή, που θα παραλάβει και να στοιβάξει τα
   αγορασθέντα είδη στον  αποθηκευτικό της χώρο και θα εκτελέσει την λογιστική εγγραφή που θα συνάγεται από την ολοκλήρωση των δράσεων.

Είναι αυτονόητο ότι οι παραπάνω δράσεις αποστολής και παραλαβής παραγγελιών επαναλαμβάνονται καθημερινά στην λειτουργία της αγοράς. Θα ήμουν ευτυχής, αν οι θεωρητικοί θριαμβολογήσουν δηλώνοντας, ότι αυτές ακριβώς οι δράσεις των στελεχών των Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιχειρήσεων για την εκτέλεση των συμβάσεων που περιέγραψα παραπάνω, συνιστούν την κυρίαρχη έννοια της «Διοίκησης της εφοδιαστικής αλυσίδας».

 Πρόσφατα μάλιστα εντόπισα τίτλο μαθήματος στο μεταπτυχιακό "mba full" του Οικονομικού Παν. Αθηνών με τον αισιόδοξο και μπάνικο τίτλο: "Διοικητική εφοδιαστικών Αλυσίδων". Όμως, όπως διαπίστωσα και το δηλώνω με επιφύλαξη, ότι αυτό το μεταπτυχιακό συνιστά στους φοιτητές βιβλιογραφία ξένων επιστημόνων... Υπάρχει σύγγραμμα έλληνα καθηγητή αυτού του "mba full"; Ή έστω και ένα σύγγραμμα για την "σκέτη διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας";
 Αν δεν υπάρχει ελληνικό σύγγραμμα τίθεται ζήτημα για ποιόν λόγο λειτουργεί αυτό το μεταπτυχιακό; Μήπως για ξεκοκάλισμα επιχορηγήσεων;

Διερωτώμαι όμως γιατί σε αυτήν την περίπτωση η έννοια «Διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας» ορίζεται με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους; Κυρίως όμως γιατί δίνεται στην θεωρία έμφαση στην περιγραφή των εκτελεστικών δράσεων των εργαζομένων και όχι ως έδει στην καταχώρηση της «πληροφορίας» στο λογιστικό σύστημα = Logistical System; Όμως, είναι κοινά αποδεκτό ότι σε όλες τις επιχειρήσεις οργανώνονται από την Διοίκηση της επιχείρησης οι δράσεις των στελεχών τους διαφορετικά, με γνώμονα την κάλυψη εκάστης των δικών της αναγκών. Το λογιστικό σύστημα H/Y της επιχείρησης προσαρμόζεται αντίστοιχα και αναβαθμίζεται, έτσι ώστε από την μία πλευρά να καλύπτει την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης και από την άλλη, τις ανάγκες επικοινωνίας για την διενέργεια των συναλλαγών με τις άλλες επιχειρήσεις. 

Στο παραπάνω σχήμα των Sunil Chopra και ο Peter Meindl η Διοίκηση της Wal - Mart έχει την επιλογή να αποθέσει τις αγορές της σε ίδιους αποθηκευτικούς χώρους, ή, όπως ήδη  αναφέρω, με βάση σύμβαση, σε χώρους συνεργαζομένων αποθηκευτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον η Wal Mart ως πελάτης της βιομηχανικής επιχείρησης μπορεί να προμηθεύεται μεγάλες ποσότητες του προϊόντος για να επιτύχει χαμηλές τιμές. Όμως, άλλα από τα είδη αυτά μπορεί
να επιλέξει να τα διαθέτει με την δική της επωνυμία στα καταστήματα της, όπως επίσης άλλα να τα διαθέτει απευθείας σε άλλους πελάτες χονδρικής. Αυτό μάλιστα είτε με την επωνυμία των πελατών της είτε με την επωνυμία της βιομηχανικής επιχείρησης.
                                              
Τέλος,
3)  Οι Sunil Chopra και Peter Meindl εμφανίζουν στην «εφοδιαστική αλυσίδα» και την κυκλοφορία των ειδών μεταξύ των αποθηκευτικών  χώρων και των
     καταστημάτων  πώλησης της ίδιας επιχείρησης. Δηλαδή η Wal - Mart ταυτίζεται με ένα σούπερ μάρκετ που λειτουργεί ταυτόχρονα κεντρικές αποθήκες
     και ένα εκτένες δίκτυο καταστημάτων λιανικής πώλησης. Στην περίπτωση αυτή η Wal - Mart υποχρεούνται στην τήρηση ανάλογου λογιστικού
     συστήματος, για:                                                

    3.1) να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τα υπόλοιπα των κωδικών κάθε είδους στα καταστήματα  λιανικής πώλησης και
    3.2) να είναι σε θέση να δίνει εντολές για την έγκαιρη αγορά ειδών από τους  προμηθευτές των ειδών που εξαντλούνται στην κεντρική αποθήκη και
    3.3) να είναι σε θέση να μεταφέρει επειγόντως είδη από ένα κατάστημα λιανικής πώλησης που έχει υψηλό απόθεμα, προς άλλο κατάστημα που έχει
           άμεση ανάγκη τα αντίστοιχα είδη, κλπ.  
 

Άρα για όλες τις περιπτώσεις «εφοδιαστικής αλυσίδας» τόσο των βιομηχανικών, όσο και των εμπορικών επιχειρήσεων τίθεται θέμα συναλλαγών με άλλες επιχειρήσεις. Δηλαδή στην πράξη πρόκειται για το δίκτυο πελατών και προμηθευτών εκάστης και στις συμβάσεις που καταρτίζονται μεταξύ των διοικήσεων των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, από την εκτέλεση των οποίων συνάγονται και καταχωρούνται λογιστικά γεγονότα.

Αντίστοιχα σε όλες τις περιπτώσεις ασκούνται δραστηριότητες για την κυκλοφορία των ειδών εντός της επιχείρησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνάγονται και καταχωρούνται λογιστικά γεγονότα που απορρέουν από την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης, πχ εισαγωγή πρώτων υλών από την αποθήκη στην παραγωγή, τροφοδοσία καταστήματος λιανικής από την κεντρική αποθήκη του σουπερ μάρκετ ή από ένα άλλο κατάστημα λιανικής της ίδιας επιχείρησης, πώλησης είδους σε πελάτη λιανικής, κλπ.
                   
    **** ΣΕΛΙΔΑ 19 **** Η «πληροφορία»  στην λειτουργία της επιχείρησης   
    

Σε ότι αφορά στην «ροή πληροφορίας» ή στην «διαχείριση πληροφορίας» ισχύουν για την ΟΔΕ και την λειτουργία της Διοίκησης της κάθε επιχείρησης συγκεκριμένες προσεγγίσεις. ήτοι:

- Από την μια πλευρά υπάρχουν πληροφορίες που συγκεντρώνονται από την αγορά, όπως πχ εμπορικές, νομικές, εργασιακές, πολιτικές,
  περιβαλλοντολογικές, κλπ πληροφορίες, που είναι χρήσιμες για την άσκηση εμπορικής πολιτικής ή την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων.

- Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πληροφορίες που συγκεντρώνονται από την εσωτερική λειτουργία και τις αποδόσεις της επιχείρησης, (μεταξύ αυτών
  περιλαμβάνεται  η  Λογιστική και η Μικροοικονομική Ανάλυση), οι οποίες αξιολογούνται και συνεκτιμούνται από την διοίκηση της επιχείρησης για την
  λήψη των αποφάσεων.
 
- Τέλος, υπάρχουν πληροφορίες που προέρχονται από την κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων που ανταλλάσσονται μεταξύ των στελεχών των
   επιχειρήσεων, οι οποίες  αξιολογούνται από τις διοικήσεις των εμπλεκομένων επιχειρήσεων για τον απολογιστικό έλεγχο και την σύναξη συμπερασμάτων
   ή για τον έλεγχο των υπευθύνων.   

Στην ΑΒΣΠ ορίζαμε τους όρους «δράση» και «αυτοτελής δράση», αυτό που στον νόμο 4302/14, άρθρο πρώτο, ορίζεται αόριστα ως «δευτερεύουσα» και «κύρια δραστηριότητα» και ορίζεται μάλιστα στον νόμο και το ζήτημα της «διαχείρισης της πληροφορίας της».

Κριτήριο για την διάκριση μεταξύ «δράσης» και «αυτοτελούς δράσης» στην διδασκαλία της ΑΒΣΠ ήταν ότι η «δράση» καθίσταται «αυτοτελής δράση», όταν από την ολοκλήρωση της συνάγεται λογιστικό γεγονός. Στο ίδιο πλαίσιο εντελώς θεωρητικά αναφέρεται ο Christopher και άλλοι συγγραφείς που αναφέρονται σε «ροές πληροφορίας ή υλικών»,  «κύριες και βοηθητικές δραστηριότητες», «κύριες και δευτερεύουσες δραστηριότητες» και άλλες αόριστες ανούσιες και ασυνάρτητες έννοιες.     
                                                                                                                                                                
Το ζήτημα της «πληροφορίας» είναι όμως θεσμοθετημένο από τις φορολογικές αρχές, γιατί υποχρεώνουν τους κυρίους και τους κατόχους των εμπορευμάτων να τηρούν λογιστήριο για τα εμπορεύματα που διαχειρίζονται. Η λογιστική επομένως παρακολουθεί σαν σκιά τις δράσεις εντός των επιχειρήσεων για να καταχωρούνται λογιστικά οι αυτοτελείς δράσεις που συνάγονται από την λειτουργία τους.

Για την κατανόηση των παρακάτω παραδειγμάτων που αφορούν στις πληροφορίες και στις δράσεις, που όταν ολοκληρωθούν καθίστανται αυτοτελείς δράσεις, πρέπει να γίνουν σαφείς στους φοιτητές οι όροι «Διοίκηση των Αποθεμάτων» και «Οικονομικό Μέγεθος Παραγγελίας».

Δηλαδή με βάση τα προηγούμενα όσο χρόνο μελετάται ο καθορισμός του οικονομικού μεγέθους παραγγελίας έχουμε δράση. Όταν ολοκληρωθεί η μελέτη και αποφασιστεί οριστικά το μέγεθος της παραγγελίας αγοράς η «δράση» έχει καταστεί «αυτοτελής δράση», γιατί συνάγεται το λογιστικό γεγονός της υποβολής της παραγγελίας προς τον Προμηθευτή, για την αγορά της ποσότητας που αποφασίστηκε.
 

Σε ότι αφορά στον τρόπο καθορισμού του «οικονομικού μέγεθος παραγγελίας» και του «σημείου παραγγελίας» θα επανέλθω αναλυτικά και στο τέλος του παρόντος  σχολίου. Αυτό που πρέπει τώρα να επισημάνω είναι ότι κάθε  «εφοδιαστική αλυσίδα» με όποια έννοια ή ορισμό και αν προσδιοριστεί αρχίζει πάντα και τελειώνει σε ένα "κρίκο" που στην ΑΒΣΠ διδάχθηκε με τον όρο «ανάγκη αγοράς»

Αυτό το διαπιστώσαμε παραπάνω με το παράδειγμα των Sunil Chopra & Peter Meindl για τον καταναλωτή που «είχε ανάγκη» να προμηθευτεί το απορρυπαντικό, που είχε σαν αφορμή να ξεκινήσει μια αλυσιδωτή «ανάγκη αγοράς» από όλες τις επιχειρήσεις που θα παράγουν τις πρώτες ύλες και τα λοιπά υλικά, που θα χρειαστούν στην παραγωγή του απορρυπαντικού.

Όμως, αυτό το διαπιστώσαμε και στην διδασκαλία της ΑΒΣΠ που είχε την «ανάγκη αγοράς» των πρώτων υλών και των λοιπών βοηθητικών υλικών για την παραγωγή των 100.000 μονάδων προϊόντος Π, που θα μπορούσε, γιατί όχι, να είναι το απορρυπαντικό του παραδείγματος των Sunil Chopra & Peter Meindl… 

Η ΟΔΕ με την Διοίκηση των Αποθεμάτων και την Γενική Λογιστική διδάσκει το πεδίο της «Λειτουργίας των Αγορών» και τις σχετικές λογιστικές εγγραφές, που επιτρέπουν και στους εργαζόμενους στις άλλες λειτουργίες της επιχείρησης να γνωρίζουν για την επικείμενη αγορά, έτσι ώστε να προβλεφθούν οι πόροι για την εξόφληση του τιμολογίου, ο χώρος για την απόθεση της παρτίδας, ο ρυθμός παραγωγής, η οργάνωση και ο προγραμματισμός των πωλήσεων, κλπ.


Στην συνέχεια περιγράφω συνοπτικά την «αλυσίδα δράσεων» που όταν ολοκληρωθούν  καθίστανται «αυτοτελείς δράσεις» και το λογιστικό γεγονός που συνάγεται από αυτές, με σκοπό να αποδείξω ότι στην λειτουργία της αγοράς δεν υπάρχουν «κρίκοι αλυσίδας» και «εφοδιαστικές αλυσίδες», αλλά μόνο λογιστικές εγγραφές που συνδέουν την εσωτερική λειτουργία των επιχειρήσεων και τις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων. Προς τον σκοπό αυτό αναφέρω παρακάτω λίγα πρακτικά παραδείγματα:

                                                            
1) Όσο χρόνο μεταφέρεται μια παρτίδα έτοιμου προϊόντος από την παραγωγή στον  αποθηκευτικό χώρο του εργοστασίου έχουμε δράση. Όταν στοιβαχθεί
    όλη η παρτίδα στον  αποθηκευτικό χώρο η δράση  έχει καταστεί αυτοτελής δράση, γιατί συνάγεται το λογιστικό γεγονός της εισαγωγής των «κωδικών
    είδους» και της ποσότητας της συγκεκριμένης παρτίδας στους λογαριασμούς του λογιστηρίου της  αποθήκης.

2) Αντίστοιχα όσο συγκεντρώνονται είδη από τα ράφια για να ετοιμαστεί η παραγγελία του πελάτη έχουμε δράση. Όταν συγκεντρωθεί η παραγγελία
    η δράση έχει καταστεί  αυτοτελής δράση, γιατί συνάγεται και καταχωρείται το λογιστικό γεγονός της έκδοσης του τιμολογίου πώλησης.

3) Όσο χρόνο στην συνέχεια φορτώνεται η παραγγελία στο φορτηγό έχουμε δράση. Όταν φορτωθεί  η παραγγελία η δράση έχει καταστεί αυτοτελής, γιατί
    καταχωρείται στις  δαπάνες της επιχείρησης το τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του  Μεταφορέα. Επιπλέον καταχωρείται, με παραστατικό την φορτωτική
    του Μεταφορέα, (ή το "τιμολόγιο δελτίο   αποστολής"), η εξαγωγή από τον αποθηκευτικό χώρο της ποσότητας των εμπορευμάτων που παρελήφθησαν
    από τον Μεταφορέα, με την υποχρέωση να μεταφέρει την  παραγγελία στον πελάτη.

4)  Όσο χρόνο διανύει το φορτηγό την απόσταση μεταξύ τόπου φόρτωσης και τόπου προορισμού έχουμε δράση. Όταν αφιχθεί το φορτηγό στον προορισμό
     και παραδώσει το   εμπόρευμα η δράση έχει καταστεί αυτοτελής, γιατί συνάγεται και καταχωρείται στο λογιστήριο αποθήκης η λογιστική εγγραφή της
     εισαγωγής της παρτίδας, πχ  στον  αποθηκευτικό χώρο πρώτων υλών του εργοστασίου.
    
5) Όσο χρόνο εισάγονται πρώτες και βοηθητικές ύλες από την αποθήκη του εργοστασίου στην παραγωγή έχουμε δράση. Όταν ολοκληρωθεί η εισαγωγή
    κάθε ποσότητας υλικού στην παραγωγή, η δράση έχει  καταστεί αυτοτελής, γιατί καταχωρείται το λογιστικό γεγονός σε ένα λογαριασμό βιομηχανικής
    λογιστικής της μορφής: «παραγωγή σε εξέλιξη»

6) Τέλος, όποια και αν είναι η τεχνολογία της παραγωγής μεταφέρεται το προϊόν μετά την ολοκλήρωση της στον αποθηκευτικό χώρο, οπότε:
   - αν πρόκειται για πρώτη ύλη ή μισοτελειωμένο προϊόν, επανερχόμαστε στο παραπάνω σημείο 1. Ή
   - αν πρόκειται για τελικό προϊόν εισερχόμαστε στην λειτουργία της αγοράς για την κυκλοφορία έτοιμων προϊόντων, πρώτων υλών, βοηθητικών υλικών
     και άλλων,  μέσω της  δαιδαλώδους λειτουργίας  των πωλήσεων, δηλαδή του χονδρεμπορίου και του λιανεμπορίου, στην πορεία των αγαθών από την
     παραγωγή προς την κατανάλωση.

Όπως διαπιστώσατε η καταχώρηση στο λογιστικό σύστημα της εμπλεκόμενης επιχείρησης περιγράφει την "πληροφορία" υπό την μορφή του λογιστικού γεγονότος, που συνάγεται από την ολοκλήρωση της «δράσης», που καθίσταται εξ αυτού του λόγου «αυτοτελής δράση». Η πρόσβαση στην πληροφορία γίνεται εφικτή:

- Είτε με αυτόματη αποστολή ηλεκτρονικού μηνύματος πχ προς τον πελάτη από το ίδιο το λογιστικό σύστημα, στο οποίο καταχωρείται η λογιστική εγγραφή
   της αυτοτελούς δράσης,
- Είτε με την είσοδο με κωδικό πρόσβασης από πελάτες ή συνεργάτες, κλπ, στο  λογιστικό σύστημα της επιχείρησης.

Διευκρινίζω ότι «αυτοτελείς δράσεις» συνάγονται και από την λειτουργία της ίδιας της Διοίκησης της Επιχείρησης, πχ:
                                                            
α) Όσο χρόνο διαπραγματεύεται η Διοίκηση της Επιχείρησης με την τράπεζα για την σύναψη σύμβασης  δανείου έχουμε «δράση». Όταν συναφθεί η
    συμφωνία η δράση έχει καταστεί «αυτοτελής δράση»,  γιατί συνάγεται το λογιστικό γεγονός της πίστωσης του ποσού του δανείου στον  λογαριασμό
    όψεως της επιχείρησης.                                                          

β)  Όσο χρόνο διαρκεί μια δίκη της επιχείρησης έχουμε δράση. Όταν η δικαστική απόφαση καταστεί τελεσίδικη, τότε και η δράση έχει καταστεί αυτοτελής
     δράση, γιατί συνάγεται λογιστικό γεγονός, για την καταχώρηση του ποσού που οφείλει ή απαιτεί η επιχείρηση σε εκτέλεση της δικαστικής απόφασης.   

γ)  Όσο χρόνο διαπραγματεύεται η διοίκηση της επιχείρησης την αγορά ή την πώληση ενός πακέτου μετοχών έχουμε δράση. Όταν ολοκληρωθεί η
     συναλλαγή η δράση αυτή έχει  καταστεί αυτοτελής δράση, γιατί συνάγεται και καταχωρείται το λογιστικό γεγονός της μεταβολής στο χαρτοφυλάκιο
     της επιχείρησης, δηλαδή η απόκτηση ή η  παραχώρηση του συγκεκριμένου πακέτου μετοχών.  
 

   **** ΣΕΛΙΔΑ 22 ****  Η “Παγκοσμιοποίηση” της «Εφοδιαστικής Αλυσίδας»    
 

Για να κλείσω το θέμα ότι η Διοίκηση της Επιχείρησης είναι και ο «Διοικητής» ή «Διαχειριστής» της "Εφοδιαστικής" και κάθε άλλης αλυσίδας, θα διευρύνω την ανάλυση μου. Συγκεκριμένα θα αναφερθώ στην «παγκοσμιοποίηση» του εμπορίου, που εντάσσεται και αυτή από τους θεωρητικούς στην "εφοδιαστική τους αλυσίδα" και θα αποδείξω ότι και αυτή η προσέγγιση λειτουργίας της αγοράς περιλαμβανόταν στο  υψηλό επιστημονικό επίπεδο που δίδασκε η ΑΒΣΠ.

Παραπάνω είδαμε ότι έφθασε  στην αποθήκη ένα φορτηγό, το οποίο παρέδωσε πχ πρώτες  και βοηθητικές ύλες σε μια βιομηχανική επιχείρηση. Η «κυκλοφορία των χρησιμοτήτων», ή κατ’ άλλους η «εφοδιαστική αλυσίδα», δεν σταματά όμως εκεί, διότι και η παραγωγική διαδικασία διακρίνεται σε «φάσεις παραγωγής», που οι θεωρητικοί ορίζουν ως «κρίκους» ή «στάδια» ή «σταθμούς» εφοδιαστικής αλυσίδας. Για την ορθή κατανόηση της έννοιας «παγκοσμιοποίηση» θα πρέπει να εξηγηθεί στο αμφιθέατρο  στους φοιτητές η έννοια του «έτοιμου προϊόντος», η οποία  αναλύεται με διάκριση της εξέλιξης της παραγωγικής διαδικασίας σε: 

α) Παραγωγή «συνεχούς ροής» η οποία δεν επιτρέπει να παραμείνει το παραγόμενο προϊόν μισοτελειωμένο,

β) Παραγωγή «κατά φάση» η οποία επιτρέπει να παραμείνει το προϊόν μισοτελειωμένο.

Αυτή η διάκριση της παραγωγής συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο στην κυκλοφορία των αγαθών παγκοσμίως, ο οποίος παραλείπεται στις θεωρητικές και αόριστες αναφορές των ακαδημαϊκών που είναι εγκλωβισμένοι στην {«"εφοδιαστική" = "Logistics"»}. Αυτό ισχύει διότι όταν ολοκληρωθεί μια φάση παραγωγής, αυτόματα η «δράση» παραγωγής έχει καταστεί «αυτοτελής δράση» και καταχωρείται εγγραφή αναλυτικής λογιστικής της εκμεταλλεύσεως, δηλαδή «Βιομηχανικής Λογιστικής», για τον καταλογισμό των δαπανών στις μονάδες του προϊόντος στην φάση που βρίσκεται. Με τον τρόπο αυτό και με βάση τα προηγούμενα, το μισοτελειωμένο προϊόν δύναται:

  α) να εισαχθεί άμεσα ή σε δεύτερο χρόνο σε μία νέα φάση παραγωγής της ίδιας βιομηχανικής επιχείρησης, ή

  β) να πουληθεί σαν πρώτη ύλη ή μισοτελειωμένο προϊόν σε άλλη επιχείρηση. Πχ αν θυμάμαι καλά οι Παπαβασιλείου – Μπάλτας αναφέρουν σαν
      παράδειγμα το κάθισμα  αυτοκινήτου, ή
                                          
  γ) να ολοκληρωθεί η παραγωγή κατά το παραπάνω εδάφιο α'  και να διατεθεί είτε σαν πρώτη ύλη σε άλλο εργοστάσιο, είτε σαν καταναλωτικό προϊόν
      στην αγορά.

  δ) Στις παραπάνω διαδικασίες παραγωγής εντάσσεται και η παραγωγή «με το κομμάτι»,  για την εκτέλεση της οποίας το προϊόν:
         δ1) είτε αποστέλλεται σε άλλη επιχείρηση για να προστεθεί σε αυτό αξία,
         δ2) είτε μεταβαίνει μονάδα της άλλης επιχείρησης στους χώρους που βρίσκεται το προϊόν, για να εκτελέσει επί τόπου τις εργασίες.

Για την κατανόηση της «παγκοσμιοποίησης» που διδάσκεται από τους θεωρητικούς στο κεφάλαιο «εφοδιαστική αλυσίδα» ορθό θα ήταν να διδαχθεί στο αμφιθέατρο και η τελωνειακή νομοθεσία, ή οποία έχει σαν αντικείμενο την φορολόγηση και τις διαδικασίες για την εισαγωγή και την κυκλοφορία εντός της ΕΕ των αγαθών που προέρχονται από τρίτες χώρες. Προς τον σκοπό αυτό πρέπει να διδαχθούν στους φοιτητές ΟΔΕ έννοιες όπως:

(ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο μου)
Χώρα καταγωγής
ενός εμπορεύματος είναι η χώρα που παρήγαγε το προϊόν αυτό, πχ ΗΠΑ.

Χώρα προελεύσεως
είναι η πρώτη χώρα εισόδου στην ΕΕ. Πρόκειται για την χώρα που αρχίζει να εκτυλίσσεται εντός της ΕΕ η κυκλοφορία του εμπορεύματος προς τον τελικό προορισμό εντός της ΕΕ. Πχ το παραπάνω εμπόρευμα καταγωγής των ΗΠΑ, μέσω του λιμανιού του Αμβούργου στην Γερμανία όπου έφθασε με το πλοίο από τις ΗΠΑ με προορισμό την Ελλάδα. Στην περίπτωση λοιπόν αυτή χώρα προελεύσεως είναι η Γερμανία και καταγωγής οι ΗΠΑ. Το εμπόρευμα καταγωγής ΗΠΑ στην κυκλοφορία του εντός της ΕΕ μέχρι τον τελωνισμό του είναι κάτω από τον έλεγχο του:
- «NCTS», (new computerized transit System), του τελωνείου της ΕΕ και το
- «ICISnet» (Integrated Customs Information System) του ελληνικού τελωνείου,
αλλά και του
- «VIES» (VAT Information Exchange System), που είναι σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών ΦΠΑ, μεταξύ των κρατών της ΕΕ.

Παραπέρα…

Χώρα αναχωρήσεως
είναι η χώρα της ΕΕ από όπου ξεκινά το φορτωμένο βαγόνι ή ΦΔΧ και εκδίδεται ο τίτλος της μεταφοράς αυτής, με τον οποίο θα φθάσει στην χώρα προορισμού εντός της ΕΕ.

Χώρα προορισμού
είναι επομένως είναι η χώρα που δηλώνεται στον τίτλο μεταφοράς που συντάχθηκε στην  χώρα αναχωρήσεως.

Χώρα διελεύσεως
είναι η χώρα που το μεταφορικό μέσο διέρχεται δια μέσου αυτής με έναν ενιαίο τίτλο μεταφοράς, με βάση τον οποίο εισέρχεται και εξέρχεται της χώρας αυτής.

Χώρα επαναποστολής
είναι η χώρα, στην οποία το μεταφορικό μέσο εισέρχεται με άλλον τίτλο μεταφοράς, από αυτόν που εξέρχεται της χώρας αυτής, πχ γιατί εκτελωνίστηκε, άλλαξε μέσο μεταφοράς, πουλήθηκε, κλπ.
                                                      
Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να ληφθούν υπόψη και οι ισχύουσες διμερείς συμφωνίες μεταφορών που έχει συνάψει η χώρα μας με τρίτες χώρες, ως πχ το Ιράν, ή το Ιράκ και πολλές άλλες κυρίως πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Με βάση τις συμφωνίες αυτές δεν δικαιούται πχ ένα ελληνικό ΦΔΧ να μεταφέρει κατευθείαν στο Ιράκ, επομένως πρέπει να μεταφορτώσει εντός Τουρκίας το φορτίο σε ιρακινό φορτηγό. (Οι σχετικές διμερείς συμφωνίες αλλάζουν ή καταργούνται...)
 

Επιπλέον πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι διεθνείς συμβάσεις που έχει καταρτίσει και συνυπογράψει η χώρα μας που αφορούν στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων, όπως πχ οι συμβάσεις CMR, TIR, COTIF, ADR, κλπ. Πέραν αυτών σε εφαρμογή των κανόνων του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα 2454/1993 (όπως ισχύει σήμερα ως «ενωσιακός» 952/2013) προβλέπεται ότι όσοι διαχειρίζονται εμπορεύματα κάτω από ένα καθεστώς διαμετακόμισης, (τα γνωστά υποκείμενα), οφείλουν να τηρούν καταρχήν λογιστήριο, όπως άλλωστε ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις.

Ακολουθεί απόσπασμα από το άρθρο 14θ, εδάφιο α του τελωνειακού κώδικα 2454/1993:

«a) maintain an accounting system which is consistent with the generally accepted accounting principles…»…
«a) utiliser un système comptable qui soit compatible avec les principes comptables»…
«a) Er muss ein Buchführungssystem verwenden, das den allgemein anerkannten Buchführungsgrundsätzen…»…
«α) να διατηρεί σύστημα λογιστικής σύμφωνο με τις γενικά αποδεκτές αρχές της λογιστικής…»…

Ερωτώ:
Είναι επομένως δυνατόν να διδάσκεται η "εφοδιαστική αλυσίδα" από τους θεωρητικούς, δίχως την αναφορά των λογιστικών γεγονότων που συνάγονται
από τις δράσεις των εμπλεκομένων επιχειρήσεων και των στελεχών τους στην λειτουργία της αγοράς;  Όπως διαπιστώνετε όμως, ο Νόμος είναι σαφής, ρητός και κατηγορηματικός. Όμως, ο Christopher σαν δημοσιογράφος και "αναπαραγωγός" άρθρων από το περιοδικό του, μπορεί να γράφει ότι θέλει. Οι έλληνες ακαδημαϊκοί όμως, ιδίως της ΟΔΕ, επιτέπεται να αδιαφορούν για τις θεσμοθετημένες ρυθμίσεις από την χώρα μας και την ΕΕ καινα αναπαράγουν
τις ασυναρτησίες των ξένων; 

Τα πρόσωπα που εγκρίνονται να διαχειρίζονται υποκείμενα  εμπορεύματα ονομάστηκαν:
- ΕΟΦ = Εγκεκριμένος Οικονομικός Φορέας,
- AEO = Authorized Economic Operator.
- ZWB = Zugelassener Wirtschatsbeteiligter,
- OEA = Operatori Economici Autorizzati. (Κάθε κράτος ορίζει τον όρο στην γλώσσα του)
 
H EE με την TAXUD 2006/1450/ 29.06.2007, ορίζει τους ΕΟΦ και περιγράφει τις υποχρεώσεις εκάστου, που διαχειρίζεται εμπορεύματα σε καθεστώς διαμετακόμισης. Ταυτόχρονα με το παρακάτω γράφημα ενέταξε ήδη απ'ο την 1.1.93 τους εμπλεκόμενους ΕΟΦ σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων, έτσι ώστε να υπάρχει διαδοχικά και αδιάλειπτα ένας υπεύθυνος έναντι των τελωνείων.
Ιδού το γράφημα της ΕΕ:
 

6


Διευκρινίζω ότι οι κρίκοι της αλυσίδας του σχήματος της ΕΕ αφορούν στην τήρηση των κανόνων της τελωνειακής και της φορολογικής νομοθεσίας. Με τον τρόπο αυτό είναι ανά πάσα στιγμή  γνωστός ο εκάστοτε κύριος  ή ο κάτοχος των εμπορευμάτων στην πορεία τους εντός της ΕΕ μέχρι την διάθεση τους στην κατανάλωση. Άρα οι κρίκοι της αλυσίδας της εικόνας της ΕΕ δεν έχουν συνάφεια ή σχέση με τις προσεγγίσεις  των θεωρητικών, όπως αυτοί κατανοούν και διδάσκουν την έννοια: «supply chain». (Οι κρίκοι δηλαδή δεν δηλώνουν κάποιο τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων εντός της αγοράς, όπως πχ μια  "εφοδιαστική", "τροφοδοτική", "εισαγωγική", κλπ, αλυσίδα, αλλά τους Νόμους που οφείλουν να τηρούν όσοι εμπλέκονται στην παραγωγή και κυκλοφορία των εμπορευμάτων.) 

Αξίζει όμως να τονιστεί ότι η "αλυσίδα" που εκτυλίσσεται μετά τον "εισαγωγέα" είναι κατά περίπτωση διαφορετική, αν πχ εισάγονται πρώτες ύλες από μια βιομηχανική επιχείρηση ή αντίστοιχα εισάγονται έτοιμα καταναλωτικά προϊόντα από ένα σούπερ μάρκετ. Όμως, και στις δύο περιπτώσεις αυτό που θα συμβεί πρόκειται να λειτουργήσει "εντός καθεμιάς εμπλεκόμενης επιχείρησης", προς τέρψη και ικανοποίηση του Christopher. Αυτό διότι κάθε επιχείρηση λειτουργεί "αλυσιδοτά" στην λειτουργία της αγοράς, προς επίτευξη του τελικού σκοπού της. (Στο θέμα επανέρχομαι στην σελίδα 164 "Η αρχή της αλυσίδας".)                                            
Το σχετικό επόμενο εδάφιο γ, c, στο ίδιο κείμενο του άρθρου 14θ του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα 2454/1993 συνέχιζε και είχε αντίστοιχα ως εξής:

«c) have a logistical system which distinguishes between Community and non-Community goods;»
«c) er muss über ein logistisches System verfügen, das zwischen Gemeinschaftswaren und Nichtgemeinschaftswaren unterscheidet;»
«c) disposer dun système logistique qui distingue les marchandises communautaires des marchandises non communautaires;»

Το παραπάνω επίσημο κείμενο της ΕΕ παρερμηνεύτηκε από τον καθηγητή του ΕΜΠ Ιωάννη Παππά,  που έκανε το έτος 1993 την μετάφραση:
    «Logistics» = «εφοδιαστική», γεγονός που είχε σαν αφορμή να συνταχθεί στην ανεπίσημη ελληνική μετάφραση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα το παραπάνω εδάφιο c έτσι:


«γ) να διαθέτει σύστημα εφοδιαστικής διαχείρισης που επιτρέπει την διάκριση των κοινοτικών και μη κοινοτικών εμπορευμάτων·».

Αντιλαμβάνεστε όμως την παραπληροφόρηση που κυριάρχησε στην αγορά;
Η επιβολή από τον Νόμο τηρήσεως "συστήματος λογιστικής" = "logistical system" = logistisches System = systeme logistique, με την ανάπτυξη συγκεκριμένου λογιστικού σχεδίου από τους ΕΟΦ και γενικά από όσους είναι κύριοι ή κάτοχοι εμπορευμάτων, για να διακρίνονται τα "υποκείμενα" από τα "ελεύθερα" εμπορεύματα, μεταλλάχθηκε σε “εφοδιαστική διαχείριση” = "τρέχα γύρευε".

Προσθήκη 10.11.2022 γιατί προκλήθηκα
Το γεγονός είναι ότι τα Οικονομικά ΑΕΙ, κυρίως δηλαδή οι Καθηγητές των τμημάτων ΟΔΕ, έκαναν γαργάρα αυτήν την μετάφραση - καπέλωμα -  του ΕΜΠ. Ίσως όμως να εξηγείται το γεγονός αυτό, για τον λόγο ότι στην συνέχεια χρηματοδοτήθηκαν τα Οικ. ΑΕΙ με διάφορες επιχορηγήσεις για να διδάξουν στους φοιτητές την  μαϊμού έννοια "Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας". Με τον τρόπο αυτό "χόρτασαν" όλοι τους και επετεύχθη "επιστημονική" ειρήνη. 
Τέλος της προσθήκης

Δηλαδή στην ανάδειξη των παγίων εγκαταστάσεων, στο  στήσιμο των ραφιών, στην σειρά φόρτωσης - εκφόρτωσης των φορτηγών, στο  κουμάντο για το που θα στοιβαχθεί κάθε είδος, στο κλαρκ που θα χρησιμοποιηθεί, κλπ. Δηλαδή μεταλλάχθηκε η «λογιστική» και το «λογιστικό σχέδιο» σε “τεχνική διαχείριση”, λες και το τελωνείο και γενικά οι φορολογικές αρχές της ΕΕ και της χώρας μας ενδιαφέρονταν πως στοιβάζουμε τα εμπορεύματα, ή αν τα  φορτώνουμε χειρονακτικά, ή αν τα φορτώνουμε με ρομποτικές εφαρμογές! 

Όμως, οι φορολογικές αρχές της ΕΕ ελέγχουν τις επιχειρήσεις με πρόσβαση στα λογιστήρια και όχι σκαρφαλώνοντας σε ράφια ή καβαλώντας παλέτες και κιβώτια! Αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν στο ΕΜΠ, ότι τα μαστορέματα - κατασκευές, δηλαδή η γνώση 500 λέξεων και 2.000 μαθηματικών τύπων, δεν συνιστούν προσόντα για να οργανωθεί η λειτουργία μιας επιχείρησης προκειμένου να οδηγηθεί στο κέρδος.   
 

  **** ΣΕΛΙΔΑ 25 ****
Ο
Sussman και το «Μοντέλο Υπηρεσιών Logistics»
(Joseph Sussman: «Εισαγωγή στα Συστήματα Μεταφορών», εκδόσεων Σταμούλη.)         
 

Πριν ο  Sussman εισέλθει στα μέσα μεταφοράς περιγράφει στο βιβλίο του «το Μοντέλο Υπηρεσιών Logistics». Επειδή ο  Sussman, όπως διαπιστώνω, είναι επιστήμων ευρείας επιστημονικής κατάρτισης, δεν κάνει το λάθος να δώσει ορισμό για την λέξη «Logistics». Αυτό διότι θα έμπαινε στο “λούκι”, δηλαδή στον «λαβύρινθο» και στις αντιφάσεις των δεκάδων ορισμών «Logistics» ή «supply chain», που έχουν ανακοινωθεί από πολλούς  επιστήμονες και φορείς απανταχού της οικουμένης.

Δεν διαπράττει επομένως το σφάλμα, να γίνει του “σωρού”, της “μόδας” ή του “συρμού”, για να περιγράψει με ένα ορισμό την πραγματική λειτουργία της επιχείρησης και τον τρόπο σκέψης και δράσης του επιχειρηματία προς λήψη των αποφάσεων για την Διοίκηση της επιχείρησης του. Αυτό διότι γνωρίζει ότι οι επιχειρήσεις διακρίνονται με βάση το μέγεθος, τον σκοπό, την οικονομική επιφάνεια, την νομική αυτοτέλεια, κλπ, άρα, οι επιχειρήσεις δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, ούτε λαμβάνονται για το ίδιο πρόβλημα ίδιες επιχειρηματικές αποφάσεις. 
                                                     
Αντίθετα ο Sussman αναφέρει την λέξη “Logistics” στο βιβλίο του με την έννοια του «Λογισμού», γιατί περιγράφει την διαδικασία διαχείρισης μιας ομπρέλας. Εκεί σκέπτεται και λειτουργεί σαν στέλεχος της Διοίκησης της επιχείρησης, γιατί χρησιμοποιεί και αναλύει τους όρους της «Μικροοικονομικής Ανάλυσης» και της «Διοίκησης των Αποθεμάτων», δηλαδή όρους εμπορικής και βιομηχανικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, που είναι ευρέως γνωστοί, όπως πχ “παραγγελίες”, “κόστος μεταφορών”, “αποθήκευση”, “ρυθμός χρήσης”, “χρόνος παράδοσης”, κλπ.

Στην συνέχεια αναφέρει επί λέξει στο βιβλίο του:
«Συνολικό Κόστος Logistics» (Total Logistics Cost – TLC), της λειτουργίας του συστήματος. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα επί μέρους στοιχεία που εισήχθησαν ως τώρα,… (Εδώ μια προσωπική μου παρατήρηση - διευκρίνηση: Είναι προφανές ότι «εισήχθησαν με λογιστικές και κοστολογικές εγγραφές» στο λογιστήριο της επιχείρησης,)…
περιλαμβανομένου του κόστους αποθέματος, του κόστους παραγγελίας, του κόστους που επωμιζόμαστε εάν επέλθει εξάντληση αποθέματος, του κόστους μεταφορών και διαφόρων διοικητικών εξόδων, όπως ασφάλεια, κόστος εργασίας (που μπορεί να αλλάζει, για παράδειγμα, όπως μεταβάλλεται η πολιτική παραγγελιών» 

Σχολιάζοντας την παραπάνω προσέγγιση του Sussman, διαπιστώνω καταρχάς ότι, αυτός ως μηχανικός δεν κατέχει το επιστημονικό πεδίο των βασικών λειτουργιών της εμπορικής ή της βιομηχανικής επιχείρησης. Για τον λόγο αυτό αναφέρει περιληπτικά την λειτουργία του «εφοδιασμού», της «παραγωγής» και της «διαθέσεως» της παραγωγής των προϊόντων στην αγορά και στην κατανάλωση. Ο Sussman γνωρίζει σαφώς, ότι αυτό το επιστημονικό πεδίο, δεν συνιστά αντικείμενο σπουδών μηχανικού, γι’ αυτό και δεν εκτίθεται με την επέκταση σε λεπτομέρειες και αναλύσεις της εμπορικής λειτουργίας των επιχειρήσεων, διότι,
α) αφενός δεν ενδιαφέρουν τους φοιτητές του,
β) αφετέρου θα πλατειάσει σε άγνωστο επιστημονικό πεδίο, που θα τον ζημιώσει και θα τον εκθέσει στους ακαδημαϊκούς κύκλους του MIT, ότι μπαίνει στα
    χωράφια άλλων  συναδέλφων του. 

Το επιστημονικό πεδίο που αναφέρεται περιληπτικά o Sussman,  περιλαμβάνει το κόστος λειτουργίας της "εκμεταλλεύσεως" της ΑΒΣΠ, το οποίο δίδασκε
ο Δημ. Παπαδημητρίου στο πεδίο της Μικροοικονομικής Ανάλυσης ως Αναλυτική Λογιστική της Εκμεταλλεύσεως και ως Βιομηχανικό Λογισμό.  

Για να γίνει αντιληπτό πόσο σοβαρό είναι το θέμα του “Λογισμού” = “Logistics” = “Μέτρησης και Υπολογισμού” στην Διοίκηση των Επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων και για την λειτουργία των προμηθειών, της παραγωγής, κλπ, (σε πολλές εργασίες οι φοιτητές τις αναφέρουν ως "παραδοσιακές λειτουργίες"), παραθέτω επί λέξει από το βιβλίο του Δημητρίου Παπαδημητρίου, τις γενικές και τις ειδικότερες έννοιες του κόστους, που περιλαμβάνει η κοστολόγηση
μιας βιομηχανικής επιχείρησης και κατ’ επέκταση ίσως και των "βιομηχανικών συστημάτων" του ΕΜΠ, όπως επίσης και των εμπορικών επιχειρήσεων και
των "συστημάτων μεταφορών":
                                               
Α) Γενικές έννοιες του κόστους:

1) Επενδύσεις υπό γενική έννοια
2) Κόστος υπό γενική έννοια
3) Πάγιες επενδύσεις
4) Δαπάνες εκμεταλλεύσεως                                           

5) Έξοδα εκμεταλλεύσεως
6) Κόστος πωλήσεων

Β) Ειδικότερες έννοιες του κόστους:

 1) Κόστος κατ’ είδος  ή δαπάνες κατ’ είδος
 2) Κόστος κατά λειτουργία
 3) Κόστος κατά πεδίον ευθύνης
 4) Ελέγξιμο κόστος
 5) Μη ελέγξιμο κόστος
 6) Πραγματικό κόστος
 7) Μέλλον κόστος
 8) Προκαθορισμένο κόστος
 9) Προϋπολογιστικό κόστος
 10) Πρότυπο κόστος
 11) Κόστος αντικαταστάσεως
 12) Κόστος παραγωγής
 13) Περιοδικό κόστος
 14) Άμεσο κόστος
 15) Πρώτο κόστος
 16) Έμμεσο κόστος
 17) Σταθερό κόστος
 18) Μεταβλητό κόστος
 19) Ημιμεταβλητό κόστος
 20) Κόστος μετατροπής
 21) Διαφορικό κόστος
 22) Οριακό κόστος
 23) Μέσο κόστος
 24) Κόστος ευκαιρίας
 25) Πίπτον κόστος
 26) Υπολογιστικό κόστος
 27) Αμελητέο κόστος
 28) Αγορανομικό κόστος.

Φυσικά όλα αυτά τα κόστη τα συγκεντρώναμε στην ΑΒΣΠ με την βοήθεια της λογιστικής, τα αναλύαμε, τα επαναπροσδιορίζαμε, τα καταχωρούσαμε και
τα καταλογίζαμε στους λογαριασμούς της “Αναλυτικής Λογιστικής της Εκμεταλλεύσεως” ή τα προϋπολογίζαμε στο “Πρότυπο Κόστος”, (μάθημα 4ου έτους ΑΒΣΠ). Άρα δεν πρέπει να βασιζόμαστε στην γνώση των ξένων για να διδαχθούμε τον Επιχειρησιακό Λογισμό = Businnes Logistics της  "Μεταφοράς", της "Παραγωγής χρησιμοτήτων αγαθών και υπηρεσιών", ή της λειτουργίας των "Συστημάτων Μεταφορών", γιατί εμείς τα κατέχουμε εξ ίσου καλά με αυτούς 
και εγώ ως ιδρυτικό μέλος του "Γερμανικού Συλλόγου Κοστολόγων Σιδηροδρομικών Μεταφορών", ίσως και ακόμα καλύτερα από πολλούς από δαύτους!
 

Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι εμείς κατέχουμε το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ το ίδιο καλά με τους ξένους, άσχετα αν η ελληνική ακαδημαϊκή ορολογία δεν είναι πάντα ταυτόσημη, επειδή επηρεάζεται από την Βαβυλωνία των αναφορών και των προσεγγίσεων των αλλοδαπών επιστημόνων. Όπως διαπιστώνω, πολλοί ελληνικοί όροι προέρχονται από άστοχες μεταφράσεις των ξένων βιβλίων, (παράβαλε «παραγωγή» # «κατασκευή»)* επειδή οι μεταφραστές αγνοούν την αντίστοιχη ελληνική επιστημονική ορολογία.
* Διευκρινίζω ότι με τον όρο "παραγωγή" προσδιορίζεται ένα πράγμα - αγαθό - είδος, το οποίο παράγεται με σκοπό να πουληθεί για την επίτευξη κέρδους. Πχ φάρμακο,  υλικό καθαρισμού, ένδυμα, κλπ. 
Αντίθετα, με τον όρο "κατασκευή" προσδιορίζεται ένα πράγμα - αγαθό - είδος, το οποίο προορίζεται για πάγια εκμετάλλευση. Πχ η βιτρίνα σε κατάστημα πώλησης κατασκευάζεται για πάγια εκμετάλλευση και όχι για μεταπώληση. Όμως η βιομηχανική επιχείρηση "παράγει" βιτρίνες τις οποίες πωλεί (διαθέτει στην αγορά), σε εκτέλεση του τελικού σκοπού για τον οποίο συνεστήθη και λειτουργεί. 

Το αποτέλεσμα είναι να αποδίδουν τους ξένους όρους στην ελληνική, όπως τους φαντάζονται και όχι όπως ισχύουν διαχρονικά στην χώρα μας! Αυτό δεν βοηθά στην αναβάθμιση της παιδείας που παρέχουν τα ελληνικά ΑΕΙ. Άρα σημαντικό είναι ότι όσοι μεταφράζουν ξένα βιβλία, αντί της «κατά λέξη» μετάφρασης, να λαμβάνουν υπόψη την υφιστάμενη αντίστοιχη ελληνική επιστημονική και τεχνοκρατική ορολογία.                                                            
                                      
Πχ ο όρος “Flow of goods” μεταφράζεται από τους θεωρητικούς κατά λέξη ως «ροή αγαθών», που εγώ παραφράζω ως: «τα πήρε το ποτάμι, τα πήρε ο ποταμός». Η ορθή μετάφραση όμως θα ήταν «κυκλοφορία των αγαθών», γιατί τα αγαθά κυκλοφορούν επάνω στα Μέσα Μεταφοράς, τα οποία Μέσα Μεταφοράς δρομολογούνται στους μεταφορικούς άξονες.

Αυτό σημαίνει ότι «ορφανά φορτία»* δεν υπάρχουν για να τα πάρει το ποτάμι, γιατί ανά πάσα στιγμή και με βάση την σύμβαση που κυκλοφορούν είναι γνωστός ο κηδεμόνας τους. Δηλαδή από την σύμβαση έργου είναι γνωστός ο εκάστοτε κάτοχος και από την σύμβαση πώλησης είναι γνωστός ο εκάστοτε Κύριος της παρτίδας που είναι στην κυκλοφορία.
* Ο όρος είναι δικός μου...
 
Επομένως, είτε «μοντέλα» ή «πλαίσια» κατά Sussman τα ορίσουμε, είτε “Μεταφορά αξίας και φορτίου” που εισάγω εγώ, είτε “σύμβαση πώλησης ή έργου” που διδάσκει η νομική επιστήμη, αναφερόμαστε σε δράσεις, τις οποίες σε όλες τις περιπτώσεις ενέτασσε η ΑΒΣΠ και ο Παπαδημητρίου στον «τελικό σκοπό» της επιχείρησης για την επίτευξη κέρδους. 
 

  **** ΣΕΛΙΔΑ 28 **** 
Η Κοστολόγηση της “στενής (
κατά τον Christopher) έννοιας Logistics
     
Δηλαδή «κόστος της διαθέσεως» κατά την ΑΒΣΠ ή κατ’ άλλους
      «κοστολογικά αποτελεσματική εκπλήρωση των παραγγελιών»
 

Εδώ εντάσσεται και η κοστολόγηση της «Λειτουργίας της Διαθέσεως», η οποία αφορά στις δραστηριότητες και στις δαπάνες που συνεπάγονται από την ολοκλήρωση της παραγωγής, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων. Ιδού πως διδασκόταν στην ΑΒΣΠ η λειτουργία της Διαθέσεως μέσα στο ευρύτερο πεδίο του «Επιχειρησιακού Λογισμού»

Απόσπασμα από την σελίδα 201:             

{«…Το σύνολον σχεδόν των δραστηριοτήτων της επιχειρήσεως αναφέρεται, ως είναι γνωστόν, επί οικονομικών μεγεθών. Και άλλων με  εξ αυτών επιζητείται η ελαχιστοποίησις, ως πχ των δαπανών, άλλων δε η μεγιστοποίησηςις, ως πχ των αποδόσεων εν γένει, αείποτε δε επιδιώκεται η επίτευξις του άριστου εκ της δράσεως αποτελέσματος. Ή ανάγκη της διαρκούς μετρήσεως των εν ροή και εξελίξει μεγεθών εγέννησεν τον επιχειρησιακόν λογισμόν, όστις συνιστά «σύστημα μεθόδων ποσοτικής αναλύσεως επί σκοπώ αριστοποιήσεως της δράσεως και των αποτελεσμάτων της επιχειρήσεως…»

…«Ο επιχειρησιακός εν γένει λογισμός περιλαμβάνει δύο βασικούς κλάδους:
α) την Γενικήν Λογιστικήν, και
β) την μικροοικονομικήν ανάλυσιν.»…

Αντικείμενον της Γενικής Λογιστικής είναι αι μετρήσεις επί της περιουσίας και ο προσδιορισμός των τελικών αποτελεσμάτων, Τα αντικείμενα εξ άλλου της μικροοικονομικής αναλύσεως είναι τα εξής:
 

α) Η παρακολούθησις της εν εσωτερική εκμεταλλεύσει λαμβανομένης χώραν ροής του κόστους και των αποδόσεων των επί μέρους λειτουργιών και των
    καθ΄έκαστα στοιχείων της  παραγωγής και, δια της παρακολουθήσεως ταύτης, ο προσδιορισμός των  αναλυτικών αποτελεσμάτων εκ της
    πραγματοποιηθείσης δράσεως.


β) Η οργάνωσις της διοικήσεως της επιχειρήσεως επί τη βάσει προτύπων δαπανών και  αποδόσεων, ώστε να καθίσταται απλούς και αποτελεσματικός ο
    έλεγχος των υπευθύνων.


γ) Η προπαρασκευή και η ανάλυσις των ποσοτικών δεδομένων προς λήψιν των  αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένου και του περιοδικού
    προγραμματισμού.»…}


(Επειδή με ρωτήσατε: Η «ροή» του κόστους και των αποδόσεων της ΑΒΣΠ δεν έχει σχέση με την «ροή των αγαθών» = «flow of goods» των θεωρητικών.
Η ανάγκη δηλαδή «της διαρκούς μετρήσεως των εν ροή και εξελίξει μεγεθών» της ΑΒΣΠ αφορά στην αυτοστιγμεί μέτρηση, κοστολόγηση και λογιστική καταχώρηση των δαπανών και των αποδόσεων που συνάγονται από τις δράσεις των εργαζομένων.
                                                                     

Πέραν αυτού ό όρος και η έννοια «ροή» της ΑΒΣΠ ανάγεται στην δεκαετία του ’60, ενώ ο όρος «flow of goods» είναι αφενός μεταγενέστερος, αφετέρου συνιστά μια θεωρητική και  αόριστη έννοια από την οποία δεν συνάγονται λογιστικές ή κοστολογικές εγγραφές.) 

Ο Christopher στην σελίδα 188 περιγράφει πως καταρτίζεται το κοστολόγιο, με αναφορά και χρονομέτρηση των δράσεων εντός των αποθηκευτικών χώρων για την επίτευξη του επί μέρους σκοπού προετοιμασίας της παραγγελίας. Δηλαδή ασχολείται μόνο τεχνικά με τις «πρότυπες αποδόσεις», ενώ ορθό είναι να αναζητούνται και οι αντίστοιχες «πρότυπες δαπάνες» για την εκτέλεση τους, πχ δαπάνες προσωπικού, εργοδοτικές εισφορές, δαπάνες χώρου, κλπ, έτσι ώστε να συνυπολογίζεται και αυτός ο παράγοντας κόστους την στιγμή της  υποβολής της προσφοράς στον πελάτη. 

Αντίστοιχες αναφορές για «πρότυπες δαπάνες» έχω εντοπίσει και στην σύγχρονη ελληνική ακαδημαϊκή βιβλιογραφία.  Τα θέματα αυτά προσέγγιζε η ΑΒΣΠ στο 4ο έτος σπουδών στο επιστημονικό πεδίο του μαθήματος «Πρότυπο Κόστος». Κατά συνέπεια…

…Ένας σημαντικός τομέας της «Αναλυτικής Λογιστικής της Εκμεταλλεύσεως», (μαθήματα 3ου και 4ου έτους της ΑΒΣΠ), σε ότι αφορά στην Διοίκηση της Εμπορικής και Βιομηχανικής Επιχείρησης, (ΕΒΕ),  και ειδικότερα στην τεχνική λήψεως των αποφάσεων, που προσεγγίζει σε αυτό το σύγγραμμα ο καθηγητής Μανιάτης, περιλαμβάνει την μελέτη ενός φάσματος παραγόντων για την  κοστολόγηση των δραστηριοτήτων, που αφορούν:

α) στην λειτουργία της παραγωγής, δηλαδή στις δαπάνες για την προμήθεια, φύλαξη και βιομηχανοποίηση των  πρώτων και βοηθητικών υλών για την
    παραγωγή προϊόντων, και
β) στην λειτουργία της Διαθέσεως, δηλαδή στις δαπάνες για την εκτέλεση των δραστηριοτήτων για την Διάθεση της παραγωγής στη αγορά και στην
    κατανάλωση.  

Η βάση της λειτουργίας της Διοίκησης της Επιχείρησης  επικεντρώνεται στην αξιολόγηση των δαπανών, σε συνάρτηση με το αντάλλαγμα αυτών των δαπανών, που είναι το παραγόμενο έργο. Σε ότι αφορά στο «κόστος της διαθέσεως» γίνομαι σαφής με ενδεικτικά παραδείγματα της ΑΒΣΠ:

Επί μέρους λειτουργία της επιχείρησης                             Μονάδα έργου
Για την προώθηση των πωλήσεων                                   αριθμός επισκέψεων
Για τις μεταφορές και τις παραδόσεις                               μεταφερόμενη ποσότητα
Για τις παραγγελίες πωλήσεων                                        αριθμός τιμολογήσεων  
Για την αποθήκευση                                                καταλαμβανόμενη επιφάνεια ή όγκος
Για την συσκευασία και φόρτωση                                     ποσότητα σε βάρος ή τεμάχια 


Επιπλέον με βάση τον επαναπροσδιορισμό και τον καταλογισμό των δαπανών και τις μονάδες ισοτιμίας λύναμε στην ΑΒΣΠ πλήθος ασκήσεων, κάτι που εντοπίζω με ικανοποίηση και στις αναφορές του συγγράμματος του καθηγητή Μανιάτη. Στην μεταφορά φορτίων εφαρμόζονται διαχρονικά συντελεστές ισοτιμίας από τις επιχειρήσεις Μεταφοράς ως εξής:

α) Στην οδική μεταφορά ένας τόνος βάρους ισούται με τρία κυβικά μέτρα όγκου.
β) Στην θαλάσσια μεταφορά ένας τόνος βάρους ισούται με ένα κυβικό μέτρο όγκου.
γ) Στην αεροπορική μεταφορά ένας τόνος βάρους ισούται με επτά κυβικά μέτρα όγκου.
δ) Στην σιδ/κη μεταφορά ισχύουν κανόνες τιμολόγησης για τεκμαρτό και πραγματικό βάρος.
ε) Στις Συνδυασμένες Μεταφορές ανάλογα τον τύπο του εμπορευματοκιβωτίου - (ε/κ) - (container).                                                              

Διαπιστώνω επίσης ότι ο κ. Μανιάτης πρωτοπορεί γιατί αναλύει στο σύγγραμμα του παραδείγματα και ασκήσεις που ωφελούν σημαντικά τους φοιτητές στην κατανόηση της εσωτερικής λειτουργίας της επιχείρησης και στην εμπορική πολιτική της Διοίκησης της επιχείρησης για την κατάκτηση ενός ικανοποιητικού μεριδίου της αγοράς.

Τα θέματα και οι λύσεις των ωφέλιμων και ολοκληρωμένων ασκήσεων πρέπει να αναζητούνται μέσα στις δευτερογενείς και τριτογενείς λειτουργίες της επιχειρήσεως και να καταλήγουν στην διενέργεια λογιστικής ή  κοστολογικής εγγραφής, που θα βοηθά την διοίκηση της επιχείρησης καταρχήν στην συγκέντρωση των χρηματοοικονομικών μεγεθών, χρήσιμων για την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων.

Η Διοίκηση της επιχείρησης αξιολογεί στην συνέχεια αυτά τα μεγέθη σε σύγκριση μεταξύ των τεθέντων και επιτευχθέντων στόχων και υπολογίζει τις «αποκλίσεις», (μάθημα 4ου έτους της βιομηχανικής λογιστικής και του προτύπου κόστους της ΑΒΣΠ).

Ταυτόχρονα στο σύγγραμμα Μανιάτη γίνεται σαφές στους φοιτητές και κάθε εργαζόμενο  ότι η Διοίκηση της επιχείρησης ορίζει την οργάνωση των προσώπων και των μέσων, ως και τον προγραμματισμό των δράσεων, έτσι ώστε να θέσει υπό τον έλεγχο της την απόδοση κάθε εργαζόμενου ή της κάθε ομάδας εργαζομένων, για την επίτευξη των τεθέντων επί μέρους και ενδιάμεσων σκοπών.

Το παραπάνω σχήμα της ΑΒΣΠ για την λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης, καθώς  και το σχήμα του Christopher που ακολουθεί περιγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την «ευρύτερη έννοια», μεταξύ  του «Logistics» και του «Supply chain». Στην μία περίπτωση η λογιστική απεικονίζει τις αυτοτελείς δράσεις, ήτοι τα λογιστικά γεγονότα που συνάγονται  από την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης.  

Στην άλλη περίπτωση η λογιστική απεικονίζει τις συναλλαγές της επιχείρησης, δηλαδή τις συμβάσεις που καταρτίζει με άλλες επιχειρήσεις. Πάνω σε αυτά αναπτύσσεται και μια θεωρητική προσέγγιση περί «Thierd Party Logistics», (3PL), που συσκοτίζει ακόμα πιο πολύ τα ζητήματα, γιατί η Βαβυλωνία ορισμών και προσεγγίσεων «Logistics» ή «supply chain» των θεωρητικών, μεταλλάσσεται σε… τριφασική! 

Μέσα στον παροξυσμό τους οι θεωρητικοί ανακάλυψαν και το 4PL δίχως να ορίζουν την συμβατική σχέση που συνδέονται οι επιχειρήσεις μεταξύ τους.
Στην συνέχεια μάλιστα ορίζεται ότι το 4PL «θα συγκροτούσε κορυφαία συμμαχία», γιατί όπως περιγράφει και ο Christopher στην σελίδα 320 «με το 4PL επιτυγχάνεται σύμπραξη πελάτη και εταίρου». Εγώ αυτά τα σχολιάζω αδιάκοπα, ότι δηλαδή αυτά τα "PL" είναι απλά συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ
των επιχειρήσεων. 

Εγώ αδιαφορώ για την θεωρία και θα αναφέρω «το 4PL» που γνώρισα, εκπαιδεύτηκα και εργάστηκα μεταξύ 1976 και 1980, δηλαδή 30 χρόνια τουλάχιστον πριν εμφανιστεί αυτός ο όρος στην λειτουργία της αγοράς. Πρόκειται για την εταιρεία Wohlfarth Transport KG, που ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία εσωτερικών μεταφορών της Γερμανίας. 

Η νομική μορφή της εταιρίας ήταν «ετερόρρυθμη εταιρεία (KG)». Ομόρρυθμος εταίρος ήταν η Wohlfarth Transport KG και ετερόρρυθμοι εταίροι ήταν επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στο πεδίο της μεταφοράς, πχ εργοστάσια παλετών, αντιπροσωπία της Mercedes, συνεργεία αυτοκινήτων, αντιπροσωπία ελαστικών, ασφαλιστικοί πράκτορες, εργοστάσιο κατασκευής νταλικών και αποθηκευτικές επιχειρήσεις. Μια από τις εταιρείες του ομίλου ήταν και η "Euroterminal Ε.Π.Ε. την οποία ίδρυσα με την εταιρεία Wohlfarth Transport KG για την ανάπτυξη των Συνδυασμένων Μεταφορών στην Ελλάδα. (αναλυτικά στο βιβλίο μου.)                                                          

Όλοι αυτοί οι ετερόρρυθμοι εταίροι ή οι εταιρείες που ήλεγχε έμμεσα ή άμεσα η εταιρεία Wohlfarth Transport KG  λειτουργούσαν σαν «ανεξάρτητες οντότητες» κατά την ορολογία των θεωρητικών. Δηλαδή εργάζονταν σαν ανεξάρτητες επιχειρήσεις στην αγορά και το πελατολόγιο τους περιελάμβανε μεταξύ άλλων και τον ομόρρυθμο εταίρο Wohlfarth Transport KG. Το πλεονέκτημα αυτής της οργάνωσης ήταν ότι κάθε επιχείρηση συνέτασσε τον δικό της ισολογισμό και επομένως ήταν εύκολος ο έλεγχος της απόδοσης των ηγεσιών στο έργο που τους ανατίθεται, δηλαδή την επίτευξη του τελικού σκοπού χωριστά κάθε επιχείρησης – ετερόρρυθμου μέλους.  
 

Αυτό μου το τόνισε ο ίδιος ο Wohlfarth, αλλά εμένα μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που μου το διευκρίνισαν άλλα έμπειρα στελέχη της εταιρείας ότι: «Πρόσεξε γιατί όσο εύκολα προσλαμβάνει ο Wohlfarth, τόσο ευκολότερα απολύει». Αυτή η οργάνωση δείχνει την άμεση εποπτεία που ασκούσε προσωπικά
ο Wohlfarth σε όλες τις επιχειρήσεις του ομίλου του.

Αντιλαμβάνεστε όμως ότι με την κατάρτιση των συμβάσεων από την μία πλευρά και την λογιστική απεικόνιση των αυτοτελών δράσεων που συνάγονται από την εκτέλεση των συμβάσεων από την άλλη καθίσταται η λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων «μονοφασική». Άρα, από την στιγμή που υπάρχει διαφορετική θεώρηση του: «τα Logistics», θα πρέπει κάθε ξενόφερτος όρος να οριστεί στην ελληνική ακαδημαϊκή διδασκαλία με καθορισμό:
 
- του νομικού πλαισίου με βάση το Αστικό και Εμπορικό Δίκαιο στο οποίο εντάσσονται οι  συμβάσεις που καταρτίζονται μεταξύ των εμπλεκομένων
   επιχειρήσεων,
- του φορολογικού πλαισίου που υπόκεινται οι δραστηριότητες των εμπλεκομένων με βάση την νομοθεσία της ΕΕ, καθώς και την ελληνική φορολογική
   νομοθεσία, και,
- του Κωδικού Άσκησης Δραστηριότητας (ΚΑΔ) που λαμβάνει κάθε επιχείρηση στην χώρα μας όταν υποβάλει «Δήλωση έναρξης εργασιών» στην Δ.Ο.Υ.,
   για να λάβει τον ΑΦΜ.   

Για την ορθή κατανόηση των παραπάνω θα συνοψίσω συγκεκριμένες αναφορές από τα κείμενα μου. Στο βιβλίο μου τονίζω ότι ¨Μεταφορά" υπάρχει και δίχως να μετακινηθεί το πωληθέν εμπόρευμα από την θέση που βρίσκεται, πχ στην αποθηκευτική επιχείρηση, με την οποία έχει συνάψει σύμβαση η ΕΒΕ (Εμπορική & Βιομηχανική Επιχείρηση), που είναι ο κύριος του εμπορεύματος. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση που συναφθεί σύμβαση πώλησης μιας παρτίδας, θα δράσουν τα στελέχη των εμπλεκομένων επιχειρήσεων για την εκτέλεση της και θα προκύψουν τα εξής λογιστικά γεγονότα και οι αντίστοιχες λογιστικές εγγραφές:

1) Από την πλευρά της ΕΒΕ - Πωλητή με βάση το τιμολόγιο πώλησης ότι δεν είναι πλέον ο κύριος του εμπορεύματος και έχει χρεώσει τον πελάτητη της με
    την αξία των  πωληθέντων.
2) Από την πλευρά της ΕΒΕ - Αγοραστή που έχει καταστεί κύριος του εμπορεύματος και έχει πιστώσει τον προμηθευτή με την αξία των εμπορευμάτων που
    αγόρασε.
3) Από την πλευρά της αποθηκευτικής επιχείρσης η οποία θα εκτελέσει λογιστική εγγραφή αποθήκης για το λογιστικό γεγονός που συνάγεται από την
    αυτοτελή δράση που θα  απεικονίζει λογιστικά ότι οι θέσεις και τα ράφια που στοιβάζεται αυτή η παρτίδα εντός του αποθηκευτικού χώρου είναι πλέον
    στην διαταγή του νέου αγορστή - πελάτη της, ο  οποίος επιβαρύνεται με τα έξοδα της αποθήκευσης.

Διευκρινίζω ότι για να λειτουργήσουν αυτές οι δράσεις θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η έννοια της συσκευασίας και της περιγραφής του περιεχομένου της συσκευασίας με βάση τον "Barcode¨, δηλαδη:
α) Συσκευασία χρήσης του προϊόντος είναι αυτή που ο Barcode αφορά στην συσκευασία πώλησης στην λιανική, πχ πάνω στην κάθε μονάδα προϊόντος,
    δηλαδή στην κάθε  οδοντόκρεμα, στο κάθε σαπούνι, κλπ.
β) Συσκευασία πώλησης στην χονδρική είναι αυτή που ο Barcode αφορά σε συκευασίες που περιέχουν περισσότερες μονάδες του ίδιου κωδικού είδους,
    πχ ένα χαρτόκουτο με  100 μονάδες προϊόντος.                                              
γ) Συσκευασία μεταφοράς της βιομηχανικής επιχείρησης είναι αυτή που αφορά σε μια παλέτα, στην οποία ο Barcode περιγράφει περισσότερες συσκευασίες
    χονδρικής του ίδιου  όμως κωδικού είδους.
δ) Συσκευασία μεταφοράς της εμπορικής επιχείρησης είναι αυτή που αφορά σε μια παλέτα, στην οποία ο Barcode περιγράφει περισσότερες συσκευασίες
    χονδρικής διαφορετικών όμως κωδικών είδους για την εκτέλεση παραγγελίας πελάτη.
ε) Συσκευασία μεταφοράς της επιχείρησης μεταφοράς είναι αυτή που ο Barcode αφορά στο σύνολο του περιεχομένου των αποστολών των πελατών της
    επιχείρησης  μεταφοράς, που έχουν φορτωθεί στο στο φορτηγό, για την εκτέλεση του συγκεκριμένου δρομολογίου.  (Αυτό ονομαζόταν στο παρελθόν
    "κατάσταση περιεχομένου" ή και "στιχους δηλωτικού" στα τελωνεία.)
 
Ο καθηγητής Μανιάτης διακρίνει επαρκώς τις παραπάνω έννοιες, όπως επίσης και τις έννοιες «Logistics» και «Supply chain» στο σύγγραμμα του, γιατί ασχολείται πρακτικά με το «ευρύτερο» δηλαδή τις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων σε ότι αφορά στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων. Ταυτόχρονα έχει στραμμένη την προσοχή του στο κύτταρο της λειτουργίας της αγοράς, δηλαδή στην λειτουργική διάρθρωση και εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης, που συνιστά με βάση τις απόψεις των θεωρητικών «κάτι το στενότερο». 

Στην ουσία οι θεωρητικοί αναφέρονται στον «επιχειρησιακό λογισμό» = «Business Logistics» αλλά δεν κατέχουν το επιστημονικό πεδίο και δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Απόδειξη αυτού συνιστά το γεγονός, που αναφέρει και ο καθ. Μανιάτης στο βιβλίο του, ότι έχουν εκπονηθεί και διδάσκονται διεθνώς και στην χώρα μας δεκάδες διαφορετικοί ορισμοί «Logistics» και άλλοι τόσοι ορισμοί «supply chain».

Ιδού το σχήμα 1.1 του Christopher που απεικονίζεται στην σελίδα 20 ως «Δίκτυο Εφοδιαστικής Αλυσίδας»:
 

7


Διαπιστώνεται ότι η μόνη διέξοδος των θεωρητικών είναι να απεικονίζουν την λειτουργία της αγοράς με δεκάδες σχήματα όπως πχ τα παραπάνω του Βιδάλη στην σελίδα 12 του βιβλίου του, ή και του Christopher από την σελίδα 20 του βιβλίου του.

Υποθέτω ότι οι γραμμές στο σχήμα του Christopher δηλώνουν την «ροή υλικών», την «ροή πληροφοριών» και την ένταξη στο σύστημα των επιχειρήσεων Μεταφοράς. Υποθέτω, επίσης, όπως συνάγεται από το ίδιο σχήμα ότι στην αριστερή πλευρά το σχήμα  απεικονίζει τους Προμηθευτές και τις Προμήθειες. Στο κέντρο ο σκιαγραφημένος κύκλος απεικονίζει τις Λειτουργίες της επιχείρησης και τέλος δεξιά έχουμε την Διανομή - Πελάτες.

Πού βρίσκεται όμως στο σχήμα η «χρηματοδότηση», την οποία ο ίδιος ο  Christopher επικαλείται; 

Σημαντικό είναι να επισημάνω στο σημείο αυτό τις θεωρητικές απόψεις του Christopher για την «πολυπλοκότητα και εφοδιαστική αλυσίδα».
Στο κεφάλαιο 9 επεκτείνει την αλυσίδα με την ανάλυση υποθετικών σεναρίων που καθιστούν την «εφοδιαστική αλυσίδα» κατά την γνώμη του πολύπλοκη. Ενδεικτικά αναφέρω την «πολυπλοκότητα δικτύου, διαδικασιών, προϊόντων, πελάτη,» κλπ.
                                                    

Στην ουσία δηλαδή ο Christopher παραβλέπει την Μικροοικονομία και το… “εντός μιας επιχείρησης» και περιφέρεται μακροοικονομικά απανταχού του πλανήτη, πλάθοντας στο νου του συμβάντα ανωτέρας βίας ή απρόβλεπτης συμπεριφοράς των πελατών και των προμηθευτών.

Αυτά όμως τα ενδεχόμενα λαμβάνονται πάντα υπόψη από τις Διοικήσεις των Επιχειρήσεων και για τον λόγο αυτό υπάρχουν στο συρτάρι των στελεχών της Διοίκησης και εναλλακτικές λύσεις, πχ σε ότι αφορά στην Επιχείρηση Μεταφοράς:
α) Αν ξέσπαγε απεργία στο τελωνείο - Λιμάνι Πειραιά τροποποιούσαμε την σύμβαση με αλλαγή του προορισμού το τελωνείο Αθηνών.
β) Αν φούσκωνε ο Δούναβης και δεν περνούσαν τα βαγόνια με τα ποταμόπλοια αλλάζαμε στην μακρύτερη διαδρομή μέσω της γέφυρας του ποταμού
   Δούναβη. (Θυμάμαι ακόμα  τους συνοριακούς σταθμούς διελεύσεως μεταξύ Ρουμανίας - Βουλγαρίας Vidin / Kalafat και αντίστοιχα Rοusse / Giourgiou.) 
γ) Αν αναγγελλόταν «Διακοπή» για διαφόρους λόγους από ένα σιδηροδρομικό δίκτυο επιλέγαμε διαδρομές μέσω άλλων δικτύων.
δ) Αν απεργούσαν τα τραίνα φορτώναμε αυτοκίνητα.
ε) Αν έκλειναν οι αγρότες της Λάρισας την Εθνική Οδό τροποποιούσαμε τα δρομολόγια μέσω Πατρών, κλπ. 

Αλλά και οι εμπορικές επιχειρήσεις αντίστοιχα όταν πληροφορήθηκαν από τον Διονύση Σαββόπουλο* ότι «στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι»*, σίγουρα θα πρόκριναν την εναλλακτική λύση που είχαν στο συρτάρι τους, δηλαδή την προμήθεια ρυζιού από άλλη χώρα. Ομολογώ όμως ότι δεν γνωρίζω την αντίδραση της διοίκησης μιας επιχείρησης όταν πληροφορήθηκε για «το κούνημα των φτερών της πεταλούδας κάπου στην κοιλάδα του Αμαζονίου», που αναφέρει ο Christopher στην σελίδα 227.
(*Γνωστό τραγούδι στις αρχές της μεταπολίτευσης.) 

Ο Christopher για να μας εντυπωσιάσει δίνει το υποθετικό – μακροοικονομικό παράδειγμα του «χαοτικού φαινομένου με το κούνημα των φτερών της πεταλούδας». Το αντίστοιχο όμως πραγματικό – μικροοικονομικό παράδειγμα τολμώ να δηλώσω ότι θα ήταν «το “κούνημα” μιας γραμματέας στον διευθυντή της, για να του επηρεάσει μια επιχειρηματική απόφαση προς όφελος ενός δικού της φιλικού προσώπου.
 
Διευκρίνιση:
(Η πεταλούδα όταν κάθεται πάνω στον ανθό έχει τα φτερά ενωμένα. Όταν στην συνέχεια θέλει να πετάξει δεν τα «κουνάει» αλλά τα «ανοίγει».
Το παράδειγμα μου επομένως πρέπει να εκληφθεί σαν κριτική στον τρόπο που μεταφράζονται οι ξενικοί  όροι και για τον λόγο αυτό η επίμαχη λέξη
είναι έντονα γραμμένη και μέσα σε εισαγωγικά. Επομένως ορθά στο παράδειγμα μου, η λέξη πρέπει να εκληφθεί ως «προσπάθεια» ή ως «επιδίωξη»
της γραμματέας και όχι βέβαια "κούνημα"...

Αν δεν σας πείθει η δική μου εκδοχή τότε σας παραθέτω τον στοίχο από ένα τραγούδι προ περίπου 70 ετών με τον Νάσο Πατέτσο:
«Άσπρο μου περιστέρι πέτα
στον ουρανό τον γαλανό,
τ’ άσπρα φτερά σου άνοιξε τα
και φέρε αυτή που δεν ξεχνώ…»
Όπως διαπιστώσατε τα φτερά δεν «κουνιόνται» αλλά «ανοίγουν».
Αντίθετα το «κούνημα» είναι η σωστή λέξη όταν θέλεις να παροτρύνεις ένα εργαζόμενο να εργαστεί εντατικότερα  λέγοντας του: «άντε κουνήσου».) 
Τέλος της διευκρίνισης
                                                         
  **** ΣΕΛΙΔΑ 33 ****  “Supply chain” και “Logistics” με τηνμεζούρα
 

Ο Christopher και άλλοι θεωρητικοί δηλώνουν ότι «Supply chain» είναι «κάτι ευρύτερο» του «Logistics». Ο συλλογισμός τους όμως όπως απόδειξα παραπάνω είναι λαθεμένος και αυτό αποδεικνύεται από την επιστημονική γνώση που δίδασκε η ΑΒΣΠ. Τα παραπάνω σχήματα της ΑΒΣΠ και του Christopher δηλώνουν:

- Από την μια το σχήμα της ΑΒΣΠ απεικονίζει το «στενό», δηλαδή την λειτουργική διάρθρωση της κάθε επιχείρησης χωριστά, για την επίτευξη του
  τελικού σκοπού της.

- Από την άλλη το σχήμα Christopher υποθέτω ότι απεικονίζει το «ευρύτερο», καταρχήν γιατί το αντικείμενο του βιβλίου αναλύει την «Supply chain».
  Επιπλέον αυτό συνάγεται  και από το σχήμα που περιλαμβάνει πολλές επιχειρήσεις, που καθεμιά έχει προφανώς την δική της λειτουργική διάρθρωση
  και βέβαια, τον δικό της τελικό σκοπό.  

Όμως, τόσο το «στενό» της ΑΒΣΠ, όσο  και το «ευρύτερο» του Christopher και όλων των θεωρητικών, περιγράφουν με ανάγλυφο τρόπο το «εύρος» λειτουργίας της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας, ανεξάρτητα πως την κατανοούν και την περιγράφουν οι θιασώτες του «Supply chain» και του «Logistics = εφοδιαστική» = τρέχα γύρευε, διότι: 

1) Το σχήμα της ΑΒΣΠ δείχνει την παραγωγή, («λειτουργίες» στο σχήμα Christopher), που συνιστά μια εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης. Επιπλέον
    όμως το σχήμα της  ΑΒΣΠ δείχνει και τις συναλλαγές της επιχείρησης, δηλαδή τις συμβάσεις που καταρτίζει με τις άλλες επιχειρήσεις για τις αγορές,
    τις πωλήσεις, κλπ, που συνιστούν αυτοτελείς  δράσεις, από τις οποίες συνάγονται λογιστικά γεγονότα, τα οποία  καταχωρούνται ταυτόχρονα στο
    λογιστήριο της επιχείρησης που πούλησε, όπως επίσης και της επιχείρησης  που αγόρασε. 

2) Στο σχήμα του Christopher περιγράφεται «εύρος», υπό την έννοια ότι η σκιαγραφημένη επιχείρηση ταυτίζεται με αυτήν του σχήματος της ΑΒΣΠ, πλην
    όμως η απεικόνιση είναι ελλιπής, γιατί δεν δείχνει την συμβατική σχέση της σκιαγραφημένης επιχείρησης:
   
     - τόσο με τις 5 επιχειρήσεις που συνδέεται άμεσα μαζί τους με γραμμές,
    
     - όσο και με τις υπόλοιπες επιχειρήσεις του σχήματος, που δεν συνάγεται στο σχήμα αν υφίσταται συμβατική σχέση που να τις συνδέσει με την
       σκιαγραφημένη επιχείρηση  του σχήματος Christopher.
 
Τι είδους «αλυσίδα» θα είναι αυτή, που η σκιαγραφημένη επιχείρηση δεν γνωρίζει άλλες επιχειρήσεις – κρίκους - της «αλυσίδας», παρά μόνο   τις πέντε, 
 με τις οποίες συνάπτει συμβάσεις πώλησης;
(Θυμίζω: Οι “γραμμές” αφορούν στις δράσεις για την εκτέλεση συμβάσεων έργου με τις επιχειρήσεις Μεταφοράς. Σε ότι αφορά στις επιχειρήσεις που δεν συνδέονται με την σκιαγραφημένη επιχείρηση, απλά ο Christopher "κουνάει" τα φτερά της επιστημονικής του φαντασίας και αναφέρεται σε όσα έχουν συμβεί ή ενδεχόμενα μπορούν να συμβούν στον πλανήτη, που επηρεάζουν συνολικά την λειτουργία της αγοράς και εξ αυτού ειδικότερα την λειτουργία
της σκιαγραφημένης επιχείρησης του σχήματος.)

3) Η ΑΒΣΠ περιέγραφε 50 χρόνια πριν από τον Christopher τις επιχειρήσεις που  συναλλάσσονταν με μια επιχείρηση για να της πουλήσουν εμπορεύματα
    ως «δίκτυο  προμηθευτών». Αντίστοιχα περιέγραφε και τις επιχειρήσεις που συναλλάσσονταν μαζί τους για να τους πουλήσει εμπορεύματα ως «δίκτυο
    πελατών»
.  
                                                  
Αντίστοιχα και ο Christopher στην σελίδα 20 του βιβλίου του αντιφάσκει, γιατί προτείνει ότι θα μπορούσε να αντικατασταθεί η λέξη «αλυσίδα» με την λέξη «δίκτυο». Με τον τρόπο αυτό, συμφωνεί καταρχήν τόσο με τις απόψεις της ΑΒΣΠ, δηλαδή «δίκτυο πελατών» - «δίκτυο προμηθευτών». Επιπλέον όμως συμφωνεί και με την άποψη του καθηγητή Μανιάτη, ότι η «Supply chain», άλλως «Supply δίκτυο» κατά τον Christopher, συνιστά μια επί μέρους  λειτουργία του «Logistics», δηλαδή του «Business Logistics», δηλαδή του «επιχειρησιακού λογισμού», δηλαδή του Λογισμού της Διοίκησης της Επιχείρησης, Άρα του  επιστημονικού πεδίου ΟΔΕ.  

Πλέον αυτού ο Christopher στο ίδιο σημείο του βιβλίου του δικαιολογεί την σημασία του σχήματος του με την πρόταση: {… αντί του ευρύτατα διαδεδομένου όρου «διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας», να αναφέρεται ο όρος «διαχείριση της αλυσίδας ζήτησης», ώστε να εκφράζεται το γεγονός ότι η συμπεριφορά της αλυσίδας καθοδηγείται από την αγορά και όχι από τους προμηθευτές.}

Κοντολογίς
ο Christopher με τις αναφορές του αντιγράφει με 50 χρόνια καθυστέρηση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ σχετικά  με τον «τελικό σκοπό» της επιχείρησης που είναι το κέρδος, για την επίτευξη του οποίου είναι επιφορτισμένη να δρα η Διοίκησης της επιχείρησης. Για τον λόγο αυτό ο «τελικός σκοπός» έχει σαν αφετηρία με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ: «την βάση σχεδίου παραγωγή…», ώστε:

- αφενός να είναι σχεδιασμένες οι ποσότητες, οι ποιότητες, οι ανταγωνιστικές τιμές πώλησης, ο προγραμματισμός της κατανομής της παραγωγής,
   στην αγορά, κλπ,

- αφετέρου να καλύπτουν τις ανάγκες των καταναλωτών, για να υπάρχει η ζήτηση στην αγορά, που θα απορροφήσει την παραγωγή και θα συμβάλει
  στην κερδοφορία της.     

Ο καθηγητής Μανιάτης επομένως ορθά δίνει έμφαση στο σύγγραμμα του «στην διάθεση χρησιμοτήτων» στον καταναλωτή, ο οποίος τροφοδοτεί με ρευστότητα την αγορά και συμβάλει στην επίτευξη των κερδών των επιχειρήσεων.   

Διευκρίνηση:          
Η ΑΒΣΠ σε αντίθεση με τις παραπάνω αόριστες και γενικόλογες  προσεγγίσεις, δίδασκε τα σχετικά με τις δραστηριότητες για την λειτουργία του δικτύου προμηθευτών - πελατών,
α) για την εξασφάλιση των αναγκαίων υλικών και πόρων για την ομαλή Λειτουργία της Παραγωγής και
β) για τον προγραμματισμό της Λειτουργίας της Διαθέσεως, με σκοπό την ορθολογική κατανομή της παραγωγής στην αγορά και την εξασφάλιση των
    πόρων για την παροχή  πιστώσεων προς τους πελάτες στο επιστημονικό πεδίου του μαθήματος του 2ου έτους «Η Διοίκησις των Αποθεμάτων», με
    διάκριση στις πρώτες ύλες, τις φάσεις παραγωγής, τα έτοιμα και τα μισοτελειωμένα προϊόντα.

Πλέον αυτών…

Η «Διοίκηση των Αποθεμάτων» της ΑΒΣΠ προσέγγιζε μια προς μια τις δράσεις για την κυκλοφορία των εμπορευμάτων, πχ αγορές πωλήσεις, επιστροφές, εισαγωγή υλικών στην παραγωγή, αποθέματα ασφαλείας, κερδοσκοπικά αποθέματα, κλπ και κατέληγε πάντα στην διενέργεια λογιστικής εγγραφής, όταν αυτές  καθίσταντο αυτοτελείς δράσεις. Σήμερα οι θεωρητικοί εισάγουν τον όρο: «Διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας», ενώ το πεδίο που περιγράφουν
είναι αόριστο διότι αφορά θεωρητικά και γενικόλογα:
                                            
1) στην «Διοίκηση των Αποθεμάτων» πρώτων και βοηθητικών υλών,
2) στην «“Διοίκηση” της παραγωγής» που περιλαμβάνεται στην εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης που καλείται «εκμετάλλευση»,
3) στην «“Διοίκηση” των έτοιμων προϊόντων», δηλαδή στην κατανομή της παραγωγής «βάση σχεδίου» της Διοίκησης της Επιχείρησης σε επιλεγμένα σημεία, και
4)  στην «“Διοίκηση” της Διαθέσεως» που οργανώνει η διοίκηση της επιχείρησης  για να προσφέρει τις χρησιμότητες που παράγει στην αγορά και στην
    κατανάλωση.
Η διαφορά των λειτουργιών της επιχείρησης είναι πρόδηλη και αποδεικνύεται στην συνέχεια από άλλα σημεία προσέγγισης.   
 

       **** ΣΕΛΙΔΑ 36 ****  
Ο ρόλος των Επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου στην αγορά

 

Ύστερα από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι «το ευρύτερο» είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο, από ότι ο Christopher και άλλοι θεωρητικοί αντιλαμβάνονται.
Αυτό ισχύει γιατί στην αγορά λειτουργούν και Επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου, οι οποίες κατέχουν πλειοψηφικά πακέτα  μετοχών άλλων επιχειρήσεων, επομένως ελέγχουν και τις αποφάσεις της  Διοίκησης αυτών των  επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούν με σχεδιασμό, να συνδράμουν στην επίτευξη του τελικού σκοπού της Επιχείρησης που τις ελέγχει. Επομένως, έχουν χάσει την νομική αυτοτέλεια και την οικονομική αυθυπαρξία,
κατα την ΑΒΣΠ, με συνέπεια ο τελικός σκοπός της λειτουργίας τους να μην αποφασίζεται από την Διοίκηση της ίδιας της επιχείρησης. 

Αυτό συμβαίνει διότι τον τελικό σκοπό ορίζει η «Μητέρα Επιχείρηση», για να σημειώσει η ίδια κέρδη, επιπλέον να κατακτήσει δεσπόζουσα θέση στην αγορά. Η επίτευξη του τελικού σκοπού συνάγεται επομένως από τον «Ενοποιημένο Ισολογισμό», (μάθημα 4ου έτους ΑΒΣΠ), που συγκεντρώνει το αποτέλεσμα χρήσης του συνόλου των επιχειρήσεων του ομίλου. Αυτήν την τεχνοκρατική και συγχρόνως επιστημονική περιγραφή της ΑΒΣΠ αναφέρει με 40 χρόνια καθυστέρηση ο Christopher στην σελίδα 20 του βιβλίου του, έτσι:
«…μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις, όπου ένα μέρος της αλυσίδας θα πρέπει να θυσιάσει το στενό ατομικό του συμφέρον προς όφελος του συνόλου.»

Είναι προφανές ότι το «όφελος του συνόλου» της άκομψης αναφοράς του Christopher αφορά στα κέρδη της επιχείρησης του Μεγάλου Κεφαλαίου που δίδασκε η ΑΒΣΠ…

Ο David A. Taylor αναφέρει επί λέξει στην σελίδα 267 του βιβλίου του με τίτλο "Διαχείριση Εφοδιαστικής αλυσίδας" κάτι αντίστοιχο, δηλαδή:
«Αν τα επί μέρους κέρδη τους μπορούν να εναρμονιστούν με τα συνολικά κέρδη της αλυσίδας, τότε είναι προς το συμφέρον κάθε εταιρείας να εργαστεί
για το καλό της αλυσίδας. Αν τα κέρδη δεν είναι εναρμονισμένα, αναπόφευκτα θα ωθούν προς διαφορετικές κατευθύνσεις μειώνοντας την απόδοση της αλυσίδας.»

Αλλά και οι Sunil Chopra & Peter Meindl στο ογκωδέστατο βιβλίο τους των 850 σελίδων  «ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ» αναφέρουν επί λέξει στην σελίδα 407:
«Τα κίνητρα των μελών της ΕΑ πρέπει να ευθυγραμμίζονται. Χρειάζεται στήριξη υψηλού επιπέδου στο πλαίσιο ενός οργανισμού, επειδή ο συντονισμός αυτός απαιτεί συχνά από τις ομάδες να λειτουργούν εναντίον των παραδοσιακών διαδικασιών λειτουργίας τους.»
                                                                 

Ιδού πως εμπνεύστηκα σχηματικά «την στήριξη υψηλού επιπέδου», «το όφελος της αλυσίδας»  και «το όφελος του συνόλου»:
 

8

                 

Δηλαδή,
Για την κατανόηση της «στήριξης υψηλού επιπέδου» των Sunil Chopra & Peter Meindl, καθώς και «το όφελος του συνόλου» του Christopher,  ή "το καλό της αλυσίδας" του David Taylor, πρέπει να προστεθεί ένας ακόμα μεγαλύτερος κύκλος στο μέσο του σχήματος Christopher, χωρίς γραμμές να τον συνδέουν με τις άλλες επιχειρήσεις. 

Πιστεύω ότι όπως συμπλήρωσα το παραπάνω σχήμα του Christopher περιγράφω και τις αναφορές του καθηγητή Μανιάτη, που συνάγονται από το σύγγραμμα του και αφορούν στην ένταξη και την λειτουργία στην αγορά και της  επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου. Όπως αναλύει ο κ. Μανιάτης η επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου επικοινωνεί διαδικτυακά με τις επιχειρήσεις του σχήματος, είτε τις ελέγχει είτε όχι,

α) για την κατάρτιση συμβάσεων πώλησης, τριγωνικής πώλησης, συμβάσεων έργου, συμβάσεων λογιστικής υποστήριξης, συμβάσεων τριγωνικής
    Μεταφοράς, κλπ,
β) για την διαβίβαση εντολών,
γ) για την παρακολούθηση της ορθής εκτέλεσης των εντολών της,
δ) για τον έλεγχο των υπευθύνων, ή τέλος
ε) για την συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών από το φάσμα που τις επηρεάζουν, προς  λήψη αποφάσεων, πλην όμως,
στ) δεν καθίσταται η ίδια κάτοχος των αγαθών, όπως απεικονίζει το σχήμα Christopher την επιχείρηση με το σκιαγράφημα, καθώς και όλες τις άλλες
    επιχειρήσεις.
 
Σε κάθε περίπτωση πάντως ο κ. Μανιάτης αναφέρει πληθώρα χρήσιμων παραδειγμάτων από παγκόσμιες και μη εμπορικές εταιρείες  επί του θέματος καθώς και στατιστικά στοιχεία. Επίσης στο σύγγραμμα δίδονται λυμένα υπολογιστικά παραδείγματα με υπόδειξη του τρόπου λύσεώς τους με δοσμένες τις λύσεις ή τις απαντήσεις αυτών, καθώς και λυμένα προβλήματα με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή.  

   **** ΣΕΛΙΔΑ 37 ****  
Η περιγραφή της πραγματικής λειτουργίας της αγοράς
 

Κυρίως όμως ο καθηγητής Μανιάτης στο κεφάλαιο 8 δηλώνει ότι είναι «παραδοσιακός» στις απόψεις του, σε ότι αφορά στην παραγωγή και στην
κυκλοφορία των αγαθών.  Εγώ δηλώνω επίσης «παραδοσιακός» και συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις του κ. Μανιάτη, γεγονός που  απέδειξα με
τις παραπάνω αναφορές μου στην διδασκαλία της ΑΒΣΠ, οι οποίες ισχύουν και έχουν εφαρμογή μέχρι  σήμερα. Αυτό μάλιστα το περιγράφει παραστατικά
ο κ. Μανιάτης με το εξής σχήμα:

                                                                   -- 36 --

9


Το σχήμα όμως πρέπει να προσδιορίσει περί τίνος «Logistics» πρόκειται, γιατί μονολεκτικά «Logistics» ορίζεται με δεκάδες διαφορετικούς ορισμούς. Θα πρέπει επομένως να οριστεί ως «Business Logistics» = «Επιχειρησιακός Λογισμός», για να είναι απόλυτα κατανοητοί και συγκρίσιμοι οι δύο όροι του σχήματος, δηλαδή:

Ο «επιχειρησιακός λογισμός» = «Business Logistics» αφορά στις δραστηριότητες της λειτουργίας της Διοίκησης της Επιχείρησης. Άρα είναι «κάτι ευρύτερο» από την «διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας», (SCM), η οποία, οτι και να σημαίνει η έννοια αυτή, συνιστά απλά ένα επί μέρους σκοπό, ο οποίος οργανώνεται, προγραμματίζεται και  ελέγχεται από την Διοίκηση της επιχείρησης.  Άρα η δήλωση του κ. Μανιάτη που συνάγεται από το σχήμα και τις αναφορές του, δηλαδή ότι «Business Logistics» = «Επιχειρησιακός Λογισμός» είναι ευρύτερο του «supply-chain management» ανατρέπει προς όφελος της επιστήμης ΟΔΕ τις απόψεις ελλήνων ή ξένων ακαδημαϊκών, που ισχυρίζονται το αντίθετο, όπως πχ:
- Παπαβασιλείου – Μπάλτας σελ. 223: «Το supply-chain management είναι κάτι ευρύτερο από τα logistics»
- Christopher σελ. 19: «Διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας – Μια έννοια ευρύτερη από τα logistics


Άρα το σχήμα του καθηγητή Μανιάτη πρέπει να απεικονιστεί με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ με ορθό τρόπο έτσι:

10


Την ορθότητα της άποψης του καθηγητή Μανιάτη την έχω αναπτύξει σε ανύποπτο χρόνο με άρθρα σε περιοδικά, με υπομνήματα προς υπουργεία, σε 2 βιβλία, κατά την δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου, τώρα ν. 4302/14 και στις αναρτήσεις στην ιστοσελίδα μου. Πιστεύω ότι το απέδειξα και σε αυτό το προοίμιο του συγγράμματος του κ. Μανιάτη. 

Δεν φταίω όμως εγώ, ή η επιστήμη ΟΔΕ, αν πολλοί ακαδημαϊκοί αναπτύσσουν τις απόψεις τους έχοντας κατά νου την μετάφραση: {«Logistics = εφοδιαστική»} του κ. Παππά, που έχει στο Ε.Μ.Π. ως ειδικότητα το πεδίο των «Κατασκευών Βιομηχανικών Συστημάτων». Αυτή όμως η μετάφραση είναι χρήσιμη μόνο στους φοιτητές του Ε.Μ.Π. για να έχουν κατά νου ότι η υπόψη κατασκευή έχει σχέση με την κυκλοφορία των αγαθών, πχ πρόκειται για κατασκευή αποθηκευτικού χώρου.
                                                
Άρα μπορεί να γίνει ανεκτό να μεταφράζει το ΕΜΠ στον όρο «Logistics engineering» την λέξη «Logistics» ως «Εφοδιαστική» και συνολικά τον όρο «Εφοδιαστική μηχανική», με την προϋπόθεση ότι  πρόκειται για «μηχανική» κατασκευής πχ αποθηκευτικού χώρου. Αν όμως ο όρος «Logistics engineering» αφορά στην κατασκευή νοσοκομείου, τότε η «μηχανική» δεν είναι «Εφοδιαστική», αλλά «θεραπευτική». Ή στην κατασκευή ενός ξενοδοχείου η "μηχανική" δεν είναι «Logistics = Εφοδιαστική», αλλά «Logistics = τουριστική».

Δεν επιτρέπεται  όμως να θέλουν οι του ΕΜΠ να επιβάλουν τις «θεμελιώδεις έννοιες» και τα «αξιώματα» τους στην επιστήμη ΟΔΕ. Ούτε  βέβαια να αποδέχονται άκριτα οι ακαδημαϊκοί ΟΔΕ την άσχετη ορολογία των τεχνικών, για να διδάξουν το δικό τους επιστημονικό πεδίο.   

Τίθεται όμως το ερώτημα:
Από την στιγμή που στα “βιομηχανικά συστήματα” που διδάσκονται από το ΕΜΠ και τον  κ. Παππά εντοπίζονται δύο μέθοδοι λειτουργίας της παραγωγικής διαδικασίας, δηλαδή την «κατά φάση παραγωγή» και την «παραγωγή συνεχούς ροής», μήπως θα πρέπει να ανιχνεύσουμε και να εντοπίσουμε, αν εμφανίζονται δύο αντίστοιχες λειτουργίες πχ και στα “συστήματα μεταφορών” του Sussman;

Μα… και βέβαια υπάρχουν! και στηρίζω την άποψη στο βιβλίο μου ότι, «...την Μεταφορά πρέπει να την κατανοήσουμε σαν μία νοητή προέκταση της ταινίας συναρμολόγησης της παραγωγικής μονάδας, η οποία αφού διέλθει από ορισμένα σημεία, (στάδια ή σταθμούς κατά τους θεωρητικούς), στα οποία ολοκληρώνεται μια φάση μεταφοράς, τερματίζει στην κατανάλωση».

Το σύστημα μεταφορών “κατά φάση” διακρίνεται έντονα στην μικτή μεταφορά, δηλαδή όταν  χρησιμοποιούνται σε εκτέλεση νέων διαδοχικών συμβάσεων διαφορετικά μέσα μεταφοράς, πχ πλοίο + τραίνο + αυτοκίνητο, (αναλυτικά στο βιβλίο μου). Είναι σαφές ότι η κατά "φάση μεταφορά" μπορεί να παραμείνει μισοτελειωμένη, όταν εκτελεστεί η σύμβαση, βάση της οποίας κυκλοφόρησε το εμπόρευμα μέχρι εκείνο το σημείο, πχ  
- εν αναμονή του επόμενου προστιθέμενου μεταφορικού μέσου στο σύστημα,
- είτε, επειδή βάσει των όρων παράδοσης από το σημείο αυτό, κυκλοφορεί το μέσο μεταφοράς στην διαταγή άλλου προσώπου,
- ίσως εκτελωνίστηκε το εμπόρευμα,
- ίσως κατασχέθηκε,
- ίσως προστέθηκε σε αυτό αξία, κλπ.

Παρενθετικά από το βιβλίο μου συμπληρώνω την διάκριση της Μεταφοράς, ήτοι:
- Απλή μεταφορά είναι αυτή που διενεργείται με ένα μέσο μεταφοράς και μια σύμβαση. Πχ φόρτωση σε ένα εργοστάσιο στην Αθήνα και μεταφορά
   με ΦΔΧ  στον προορισμό και Παραλήπτη στην  Θεσ/νίκη.

- Μικτή Μεταφορά είναι αυτή που διενεργείται με περισσότερα μέσα μεταφοράς και με χωριστή σύμβαση με την επιχείρηση που εκμεταλλεύεται 
  το κάθε μέσο μεταφοράς. Πχ Αθήνα - Πάτρα με φορτηγό αυτοκίνητο. Πάτρα - Ανκόνα με πλοίο και Ανκόνα - Μόναχο με τραίνο. 
 
- Συνδυασμένη Μεταφορά (ΣΜ)  είναι η Οδική Μεταφορά που φορτώνεται στο πλοίο ή στον σιδ/δρομο μόνο το μέρος του φορτηγού που περιέχει το
  εμπόρευμα.  Δηλαδή δεν  φορτώνονται οι πίσω άξονες της νταλίκας και ο τράκτορας (ρυμουλκό). Η μεταφορά διενεργείται με ενιαίο τίτλο που εκδίδει
  ο οδικός Μεταφορέας και καλύπτει συνολικά την  διαδρομή εντός της ΕΕ από το εργοστάσιο φόρτωσης μέχρι το εργοστάσιο  προορισμού εντός της ΕΕ. 
  Ιδού η απεικόνιση της Συνδυασμένης Μεταφοράς:

                                                             

11


Σύνθετη Μεταφορά είναι αυτή που σε ένα μέρος της συνολικής διαδρομής μεταφέρεται το εμπόρευμα επάνω σε δύο μέσα μεταφοράς. Δεν υπάρχει
   επομένως  «συνδυασμός»   σιδηροδρόμου και αυτοκινήτου, αλλά σύνθεση δύο μεταφορικών μέσων, και αυτό επειδή μεταφέρεται το εμπόρευμα
   συγχρόνως με ταυτόχρονη  παρουσία τόσο της μηχανής  έλξης του σιδ/μου όσο και του ημιρυμουλκούμενου με ή χωρίς το ρυμουλκό του, που είναι
   μονάδα εμπορευματικής οδικής μεταφοράς
 

12


Συμπέρασμα:

«Συνδυασμό» έχουμε όταν από δύο μεταφορικά μέσα, συνδυάζεις την τεχνολογία τους, για να λάβεις εκ των δύο αυτών ένα μόνο φορτωμένο μεταφορικό μέσο. Στην συνδυασμένη μεταφορά δηλαδή μεταφέρεται επάνω στο βαγόνι, για ένα τμήμα της συνολικής διαδρομής, το μέρος μόνο του οχήματος που περιέχει το εμπόρευμα. Η βασική διάκριση της ΣΜ από νομικής άποψης με την σύνθετη μεταφορά είναι ότι στην Συνδυασμένη Μεταφορά δεν φέρει "αδικοπρακτική ευθύνη" ο οδικός Μεταφορέας. Αντίθετα ο οδικός Μεταφορέας φέρει την ευθύνη για τις ζημιές που θα προκαλέσουν τα οχήματα του κατά την διάρκεια εκτέλεσης της μεταφοράς με σύνθεση του σιδηροδρόμου και του φορτηγού του, όπως ακριβώς θα συνέβαινε και αν κυκλοφορούσαν τα ίδια αυτά οχήματα στον δρόμο.

 (Τέλος της αναφοράς του αποσπάσματος από το βιβλίο μου.) 

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις μετά την ολοκλήρωση της κάθε Φάσης Μεταφοράς συνάγεται  λογιστική εγγραφή (σε χρήμα), ή μεταφορική καταχώρηση, (σε φορτίο). Όσο όμως το εμπόρευμα ταξιδεύει πάνω στο μέσο μεταφοράς ισχύει πάντα η ίδια σύμβαση έργου, και, επομένως, η διάρκεια
του χρόνου κυκλοφορίας του φορτίου επάνω στο μέσο μεταφοράς συνιστά «δράση» και δεν δύναται να συναχθεί λογιστικό γεγονός.  Άρα, δεν υφίσταται
και δεν μπορεί να καταχωρηθεί λογιστική εγγραφή, μέχρι για διαφόρους λόγους να καταστεί η δράση εκτέλεσης της συγκεκριμένης φάσης μεταφοράς αυτοτελής δράση, πχ έγινε τροποποίηση της, εκτελωνίστηκε, μεταφορτώθηκε, κλπ.

      **** ΣΕΛΙΔΑ 40 ****  
Διοίκηση της Επιχείρησης: ο «επί μέρους» & ο «τελικός σκοπός»
 

Για να γίνει κατανοητή η λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων ο κ. Μανιάτης προσεγγίζει σφαιρικά τα θέματα κυκλοφορίας των αγαθών, μέσα από το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ και ειδικά από την πλευρά της Διοίκησης της Επιχείρησης,…

…η οποία έχει σαν αντικείμενο την συγκέντρωση και αξιολόγηση χρηματοοικονομικών μεγεθών, καθώς και την μελέτη ενός ευρύτερου φάσματος πληροφοριών, όπως πχ νομικών, εμπορικών, περιβαλλοντικών, εργασιακών, ανταγωνισμού, φορολογικών, τεχνικών και πολλών άλλων, τις οποίες σταθμίζει η Διοίκηση της Επιχείρησης, σε συνάρτηση όμως με την «εμπορική πολιτική», το «επιχειρηματικό ένστικτο» και τον «επιχειρηματικό κίνδυνο», (risk) που συνιστούν αθροιστικά την βάση στην λήψη των τελικών αποφάσεων…:
      - …για τον σχεδιασμό και την κατανομή της παραγωγής στην αγορά,
      - …για την κατάρτιση των συμβάσεων πώλησης,     
      - …για την κατάρτιση των συμβάσεων έργου και
      - …για την κατάρτιση των συμβάσεων παροχής βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς,
            που έχουν σαν «τελικό σκοπό» την επίτευξη κέρδους.

Επιπλέον ο κ. Μανιάτης  προσεγγίζει και τις δραστηριότητες για την Διάθεση της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση, που  οργανώνει η Διοίκηση της Επιχείρησης, οι οποίες αναφέρονται στην ακαδημαϊκή θεωρία με διάφορους όρους, όπως πχ:
- «Διοίκηση Δικτύων Διανομής»,
- «Διοίκηση Μεταφορών»,
- «Διαχείριση των πελατειακών σχέσεων»,
- «Διαχείριση βιομηχανικής ροής»,
- «Διαχείριση Αποθήκευσης»,
- «Διαχείριση Επιστροφών»,  
- «Διοίκηση στόλου, κλπ.                  

Κοινός τόπος όλων αυτών των δραστηριοτήτων είναι ότι εντάσσονται στην «Λειτουργία της Διαθέσεως», που προανέφερα, η οποία λειτουργεί κάτω από τις εντολές και τον έλεγχο της Διοίκησης της Επιχείρησης.  Εξ ορισμού της ΑΒΣΠ η «Λειτουργία της   Διαθέσεως» περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων, των δημιουργουμένων στο χρονικό διάστημα από την ολοκλήρωση της παραγωγής των έτοιμων προϊόντων, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.

Ο καθηγητής Μανιάτης ξεκαθαρίζει το τοπίο γιατί διακρίνει την «Διοίκηση της Επιχείρησης» από τις εργασίες που ασκούνται τόσο στα παραπάνω τμήματα των ΕΒΕ, όσο και στα τμήματα των επιχειρήσεων Μεταφοράς, ανεξάρτητα αν στην Βαβυλωνία των ορισμών και εννοιών «Logistics» ή «Supply chain» και γενικά στην θεωρία, περιγράφονται με τους εντυπωσιακούς τίτλους που προανέφερα, όπως πχ «Διαχείριση», «Διοίκηση», κλπ.

Για την ορθή κατανόηση των αναφορών του καθηγητή Μανιάτη πρέπει να τονιστεί ότι το «handling» συνιστά λειτουργία της επιχείρησης, για την εκτέλεση της οποίας η Διοίκηση της Επιχείρησης κατανέμει εξουσίες και αρμοδιότητες στα στελέχη της, στα οποία αναθέτει αυτό που στην ΑΒΣΠ ονομάζαμε «επί μέρους σκοπό»:…

    …Δηλαδή ανάληψη δράσεων για την επίτευξη συγκεκριμένου αποτελέσματος, που θα προκύψει  από το άθροισμα των επί μέρους δράσεων των στελεχών αυτών για…:  
    …την εκτέλεση των συμβάσεων πώλησης,
    …την εκτέλεση των συμβάσεων έργου και
    …την εκτέλεση των συμβάσεων παροχής βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς,  με την εφαρμογή των «οικονομικών αρχών» και όχι βέβαια, για την επίτευξη κέρδους.

Δηλαδή τα στελέχη που ασχολούνται με την κυκλοφορία των εμπορευμάτων οφείλουν να εργάζονται με ζήλο, επιμέλεια, προσοχή, ομαδικό πνεύμα, κλπ,
για να αποφεύγονται οι άσκοπες δαπάνες,  οι καθυστερήσεις, τα λάθη και οι παραλήψεις, προς όφελος και ικανοποίηση του πελάτη.
 

Για του λόγου το αληθές ιδού μια αγγελία που ανέσυρα από εφημερίδα:
 

14


Η αγγελία είναι του 2013 και επιβεβαιώνει το σχήμα της ΑΒΣΠ, για την ιεράρχηση των λειτουργιών και των δράσεων των εργαζομένων εντός της επιχείρησης. Είναι αυτονόητο ότι τόσο ο «Supply chain manager», όσο και ο «Logistics manager» ή ο «Logistician» της επιχείρησης εκτελούν τις δράσεις τους εντός των αποθηκευτικών χώρων της επιχείρησης και μάλιστα κάτω από τις εντολές και τον έλεγχο της Διοίκησης της Επιχείρησης. Όμως, οφείλω να επισημάνω την ποιοτική διαφορά των δευτερογενών και τριτογενών δράσεων που εκτελούνται εντός των αποθηκευτικών χώρων των βιομηχανικών  επιχειρήσεων, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες των εμπορικών επιχειρήσεων ή των επιχειρήσεων παροχής βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς. 

Αυτό ισχύει διότι, σε διαφορετική περίπτωση θα δρούσε κάθε στέλεχος που εργάζεται στις δευτερογενείς ή τριτογενείς λειτουργίες της επιχείρησης κατά το δοκούν και αντίθετα προς  τις αποφάσεις και τις εντολές της διοίκησης της επιχείρησης για την επίτευξη του τεθέντος τελικού σκοπού, που περιέγραψα παραπάνω με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ.  Άρα, ορθά απεικονίζει το παραπάνω σχήμα της ΑΒΣΠ την λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης, καθώς και την κατανομή εξουσιών και αρμοδιοτήτων από την Διοίκηση της επιχείρησης προς τα στελέχη της για την επίτευξη «επί μέρους» και «ενδιάμεσων» σκοπών, που θα συμβάλουν αθροιστικά στην επίτευξη του «τελικού σκοπού».   

Ανακεφαλαιώνοντας τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι στην θεωρία επικρατούν δύο όροι για να περιγράψουν την έννοια «λειτουργία της διαθέσεως»
της ΑΒΣΠ.

Ο πρώτος όρος είναι μικροοικονομικός και ορίζεται από τους θεωρητικούς ως «αλυσίδα εφοδιασμού» και χρησιμοποιείται για να περιγραφεί:

- αφενός η δραστηριότητα της «Παραγωγής», δηλαδή ευρύτερα η «Εκμετάλλευση», που συνιστά για την περίπτωση μας την εσωτερική λειτουργία μιας
  μόνο βιομηχανικής επιχείρησης που έχει τελικό σκοπό την διάθεση προς πώληση πρώτων υλών και λοιπών μισοτελειωμένων προϊόντων σε άλλες
  βιομηχανικές επιχειρήσεις.
- αφετέρου τις δραστηριότητες ίσως και της ίδιας παραπάνω βιομηχανικής επιχείρησης για την πώληση δηλαδή την «Διάθεση» της παραγωγής τελικών,
  δηλαδή έτοιμων προϊόντων στην  αγορά και στην κατανάλωση.  

Ο δεύτερος όρος είναι μακροοικονομικός και ορίζεται ως «εφοδιαστική αλυσίδα», που οι θεωρητικοί χρησιμοποιούν για να περιγράψουν τις «συναλλαγές» του συνόλου των επιχειρήσεων. Δηλαδή τις δράσεις για την εκτέλεση των συμβάσεων που καταρτίζονται μεταξύ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων προς επίτευξη του τελικού σκοπού της καθεμιάς χωριστά. 
 
Εγώ εδώ δηλώνω απλά ότι κάθε θεωρητικός κατανοεί και περιγράφει τις "αλυσίδες" του όπως τις αντιλαμβάνεται και όπως τον συμφέρει...
Αντίθετα, η ΑΒΣΠ προσέγγιζε τις λειτουργίες των επιχειρήσεων και τις δράσεις των εργαζομένων αναλυτικά, χωρίς να τις "αλυσοδένει"! 

Προσέξτε όμως ότι με βάση τον ν. 4302/14 λειτουργούν στην αγορά πέραν των ΕΒΕ και  επιχειρήσεις Μεταφοράς, Διαμεταφοράς και Αποθήκευσης, που εκτελούν δραστηριότητες «αλυσίδας εφοδιασμού», όπως, ίσως κατά τους θεωρητικούς και δραστηριότητες «εφοδιαστικής αλυσίδας», μέσα σε δικούς τους χώρους, αποκλειστικά, όμως, για τα εμπορεύματα τρίτων, δηλαδή των πελατών τους, δηλαδή των  ΕΒΕ.

Ακολουθεί το πρώτο άρθρο του ν. 4302/14:

«Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου ισχύουν οι κάτωθι ορισμοί:
Παράγραφος α:

α) Εφοδιαστική (Logistics) είναι το σύνολο των διεργασιών που είναι απαραίτητες για το σχεδιασμό, την υλοποίηση και τον έλεγχο της ροής (της
    μεταφοράς, της διαμεταφοράς και της αποθήκευσης) αγαθών και εμπορευμάτων από οποιοδήποτε σημείο προέλευσης σε οποιοδήποτε σημείο προορισμού
    και αντιστρόφως, καθώς και για το σχεδιασμό, την υλοποίηση και τον έλεγχο της παροχής συναφών υπηρεσιών και της σχετικής πληροφορίας.

Σχόλιο για την  παραπάνω παράγραφο α του πρώτου άρθρου του ν. 4302/14:

Δίχως αμφιβολία στην παράγραφο α περιγράφεται η «λειτουργία της διαθέσεως», η οποία εξ ορισμού της ΑΒΣΠ περιλαμβάνει… «το σύνολο των δραστηριοτήτων,  των δημιουργουμένων στο χρονικό διάστημα από την ολοκλήρωση της παραγωγής των έτοιμων προϊόντων, μέχρι και της εισπράξεως
της αξίας των πωληθέντων».
 

Σε ότι αφορά ειδικότερα στον όρο «Εφοδιαστική (Logistics)» του νόμου μπορώ να ερμηνεύσω:
«Εφοδιαστική» σημαίνει τις συμβάσεις που καταρτίζονται μεταξύ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων,
«(Logistics)» στο σημείο αυτό σημαίνει την υποχρεωτική τήρηση λογιστηρίου για την καταχώρηση των λογιστικών γεγονότων, που συνάγονται
από την κατάρτιση και την εκτέλεση των συμβάσεων.
 

Η παράγραφος β έχει έτσι:

«β) Δραστηριότητες Εφοδιαστικής είναι ιδίως:

Η συλλογή, φόρτωση, μεταφορά, μεταφόρτωση, εκφόρτωση και παράδοση αγαθών και εμπορευμάτων, η ομαδοποίηση (consolidation) και ο διαχωρισμός (deconsolidation) αγαθών και εμπορευμάτων, η αποθήκευση και η διαχείριση της απογραφής εμπορευμάτων, η διαχείριση επιστροφών εμπορευμάτων και φθαρμένων ή κατεστραμμένων εμπορευμάτων (reverse logistics) ή ακατάλληλων εμπορευμάτων ή υλικών συσκευασίας και η διαχείριση και επεξεργασία της πληροφορίας που αφορά όλες αυτές τις δραστηριότητες (κύριες δραστηριότητες)... 

...Η συσκευασία, η ανασυσκευασία, η ετικετοποίηση, ο έλεγχος της ποιότητας, η συναρμολόγηση ή οι μικρές τροποποιήσεις, οι εκτελωνιστικές εργασίες και η έκθεση και ο δειγματισμός προϊόντων (δευτερεύουσες − συμπληρωματικές δραστηριότητες). Προκειμένου οι δευτερεύουσες δραστηριότητες να εντάσσονται στο πλαίσιο άσκησης δραστηριότητας Εφοδιαστικής, απαιτείται η κατά κύριο λόγο άσκηση μίας τουλάχιστον κύριας δραστηριότητας.»
 

Σχόλιο για την παραπάνω παράγραφο β του πρώτου άρθρου του ν. 4302/14:

Είναι σαφές ότι οι «δευτερεύουσες − συμπληρωματικές δραστηριότητες», του ν. 4302/14  αφορούν σε «δράσεις» που δεν έχουν καταστεί «αυτοτελείς δράσεις», όπως είναι πχ ο δειγματισμός ή ο έλεγχος, γιατί δεν συνάγεται λογιστικό γεγονός από αυτές την στιγμή που εκτελούνται. Ειδικά πχ οι «εκτελωνιστικές εργασίες», που αναφέρει ο νόμος, καθίστανται  «αυτοτελείς δράσεις» για την επιχείρηση όταν θα έχει ολοκληρωθεί η εκτέλεση τους
από τους υπαλλήλους της ίδιας επιχείρησης, ή, όταν εκδοθεί το τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών ενός εκτελωνιστή στην χρέωση της επιχείρησης.

Αντίστοιχα οι «κύριες δραστηριότητες εφοδιαστικής» του ν. 4302/14 αφορούν στις «αυτοτελείς δράσεις» της διδασκαλίας της ΑΒΣΠ, από την ολοκλήρωση των οποίων συνάγεται λογιστικό γεγονός. Δηλαδή πχ με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ όσο διαρκεί η   «φόρτωση», η «μεταφορά», η «μεταφόρτωση», η «εκφόρτωση», η «παράδοση αγαθών», κλπ, των  εμπορευμάτων, έχουμε κατά τα γνωστά «δράση». Όταν ολοκληρωθούν αυτές οι  δράσεις θα έχουν καταστεί «αυτοτελείς δράσεις» και καταχωρείται κάθε λογιστικό γεγονός που θα συνάγεται από αυτές. 

Εγώ έχω αναφέρει παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα που αφορούν σε "κύριες δραστηριότητες εφοδιαστικής", δηλαδή σε  «δράσεις» που εκτελούνται
για την κυκλοφορία των εμπορευμάτων, οι οποίες όταν ολοκληρωθούν καθίστανται «αυτοτελείς δράσεις».

Η παράγραφος γ έχει έτσι:

γ) Επιχείρηση που δραστηριοποιείται στην Εφοδιαστική είναι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ασκεί κατ’ επάγγελμα δραστηριότητες Εφοδιαστικής
    είτε αποκλειστικά είτε παράλληλα είτε σε συνδυασμό με άλλες εμπορικές ή βιομηχανικές – βιοτεχνικές δραστηριότητες.

 

Σχόλιο για την παραπάνω παράγραφο γ του πρώτου άρθρου του ν. 4302/14

Εδώ, όπως έχω αναφέρει σε διαμαρτυρίες μου προς Υπουργεία και φορείς, πρόκειται για "παραγγελιά" στον νόμο, για να δικαιούνται όλοι χρηματοδοτήσεως. Όπως συντάχθηκε το εδάφιο γ μπορεί να ερμηνευτεί ότι «εφοδιαστική» εκτελεί ακόμα και ο περιπτεράς που «αποσυσκευάζει» το κουτί με τα 10 πακέτα τσιγάρα, για να τοποθετήσει το κάθε πακέτο στο ράφι του περιπτέρου! 

(Ορθά επομένως στην συνέχεια ο νόμος 4399/2016 με δικαίωσε, γιατί όρισε ότι δικαίωμα χρηματοδότησης έχουν οι επιχειρήσεις που παρέχουν τις υπηρεσίες «εφοδιαστική (Logistics)» σε τρίτους.)

Η παράγραφος δ του νόμου 4302/14 έχει έτσι:

δ) Επιχείρηση παροχής υπηρεσιών Εφοδιαστικής (Third Party Logistics – 3PL) είναι η επιχείρηση που δραστηριοποιείται στην Εφοδιαστική και η οποία
    ασκεί, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών Εφοδιαστικής προς τρίτους, τουλάχιστον μία ή περισσότερες από τις κύριες δραστηριότητες της μεταφοράς,
    της διαμεταφοράς και της αποθήκευσης αγαθών και εμπορευμάτων.

Σχόλιο για την παραπάνω παράγραφο δ του ν. 4302/14

Το άρθρο είναι παντελώς αόριστο, γιατί αφορά σε «παροχή υπηρεσιών Εφοδιαστικής προς τρίτους», ενώ είναι γνωστό ότι οι επιχειρήσεις λαμβάνουν Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας για κάθε είδους δραστηριότητα Μεταφοράς, Διαμεταφοράς και  Αποθήκευσης που προσφέρουν στην πελατεία τους. Άρα το Third Party Logistics – 3PL αφορά σε μία δραστηριότητα λογιστικής υποστήριξης που αναφέρω αμέσως μετά, στην περιγραφή της "Νομικής προσέγγισης της Μεταφοράς".  

Στην συνέχει το πρώτο άρθρο του ν. 4302/14 ορίζει και περιγράφει στις παρακάτω παραγράφους τις έννοιες:

ε) Κέντρο Αποθήκευσης και Διανομής,

στ) Φορέας Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής,

ζ) Κτιριακές Εγκαταστάσεις Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής,

θ) Λειτουργία Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής,

ι) Επέκταση Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής,

ια) Εκσυγχρονισμός Κέντρου Αποθήκευσης και Διανομής,

ιβ) Αδειοδοτούσα Αρχή,

Τέλος του πρώτου άρθρου, στο οποίο μπορείτε να αναζητήσετε λεπτομερή ανάλυση στο κείμενο του νόμου 4302/14.
Επιπλέον για σύγκριση και σφαιρική σας ενημέρωση μελετείστε και τον ν. 4399/16.  

                         

         **** ΣΕΛΙΔΑ 45 ****   Η νομική προσέγγιση της Μεταφοράς 
 

Για την κατανόηση των παραπάνω θα αναφέρω την νομική προσέγγιση της «Μεταφοράς», όπως είναι θεσμοθετημένη και την αναφέρω στα κείμενα μου:

«Η σύμβαση μεταφοράς με βάση τις ισχύουσες διατάξεις των άρθρων 681 και επόμενων του Αστικού Κώδικα είναι σύμβαση έργου. Οι πιθανές παρεπόμενες παροχές της, όπως είναι η εργασία φόρτωσης, εκφόρτωσης, φύλαξης, κλπ, απορροφώνται κατά κανόνα από την κύρια χαρακτηριστική παροχή, που είναι η διενέργεια της μεταφοράς, και, επομένως, δεν είναι ικανές να διαμορφώσουν τη νομική φύση της συγκεκριμένης σύμβασης. 

Όμως, δεν αποκλείεται από το περιεχόμενο της εκάστοτε σύμβασης, να προκύπτει η πρόθεση των μερών για την σύναψη μιας ξεχωριστής σύμβασης, από την σύμβαση Μεταφοράς. Έτσι, στο πλαίσιο της προσωρινής αποθήκευσης των αγαθών από τον Μεταφορέα, σαν ένα είδος συμφωνίας διαχείρισης των εμπορευμάτων από τον Μεταφορέα, κατόπιν εντολών του πελάτη του, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι καταρτίστηκε παράλληλα με τη σύμβαση μεταφοράς και:

α) «σύμβαση παρακαταθήκης», για τη φύλαξη των εμπορευμάτων ή και
β) «σύμβαση μίσθωσης ακινήτου», για την εναπόθεση του πράγματος, ή ακόμη και
γ) «σύμβαση έργου», για την παροχή πρόσθετης εργασίας στα αγαθά, διαλογή, στοίβαγμα, συσκευασία, φόρτωση, κλπ. επιπλέον και
δ) «σύμβαση εντολής», ή οποία έχει ιδιαιτερότητες:

    δ1) είναι ενδεχόμενο να αποτελεί μέρος της σύμβασης έργου,
    δ2) ενδεχόμενα να είναι άμισθη. Πχ να ενημερώνει ο Μεταφορέας με ηλεκτρονικό  μήνυμα το λογιστήριο του πελάτη του, για τις κινήσεις των ειδών, δίχως επιπλέον αμοιβή,   εκτός από τα συμφωνημένα αποθήκευτρα, τα έξοδα φορτώσεων, κλπ.
    δ3) ενδεχόμενα να είναι έμμισθη. Να συμφωνηθεί έναντι αμοιβής μια σύμβαση «λογιστικής υποστήριξης», με βάση την οποία θα εργάζεται  ο Μεταφορέας σαν ένα τμήμα της   επιχείρησης του πελάτη του εκδίδοντας ηλεκτρονικά τα παραστατικά στοιχεία πώλησης ή τα στοιχεία της μεταφοράς φορτίου, κλπ, με ταυτόχρονα την καταχώρηση τους, με κωδικό πρόσβασης, στο λογιστήριο του πελάτη του.»


Σημείωση – Διευκρίνιση για την έννοια «κύρια χαρακτηριστική παροχή του Μεταφορέα»:
α) Η κύρια χαρακτηριστική παροχή του χερσαίου Μεταφορέα – Αγωγιάτη είναι το «αγώγι». Ο όρος «αγωγιάτης» αναφερόταν ήδη στον «Τελωνειακό
    Κώδικα» του 1918. 
β) Κύρια χαρακτηριστική παροχή του θαλάσσιου ή του αεροπορικού Μεταφορέα είναι ο «ναύλος». Το επιβεβαιώνει ο ποιητής Καββαδίας: «Πρώτο ταξίδι
    έτυχε ναύλος για τον νότο»... 

Προσθήκη 10.10.2022 απάντηση σε αρνητικό σχόλιο.
Εγώ στα κείμενα μου αρνούμαι την εισαγωγή ξενόγλωσσης ορολογίας, δηλαδή για το θέμα μας πχ "Logistics" ή "Supply Chain", καθώς και τα "Management" τους! Για τον λόγο αυτό εισάγω την διδασκαλία της ΑΒΣΠ, που δίδαξε όλες τις εισαγόμενες ξενόγλωσσες έννοιες με σαφείς ελληνικούς όρους. Δεν φταίω όμως εγώ, αν καθένας, πχ μηχανικός, κάνει ένα μεταπτυχιακό στην αλλοδαπή και επιστρέφει με τουπέ και για να μας δείξει την επάρκεια του στην ξένη γλώσσα μας μοστράρει την μετάφραση ενός ξένου βιβλίου. Ή εισάγει στα κείμενα του τους ξενικούς όρους, παραβλέποντας ότι εμείς στην Ελλάδα
διδάσκαμε ήδη πριν από 60 χρόνια, αυτά που διδάσκονται σήμερα διεθνώς, τουλάχιστον στην Ευρώπη.

Για τον λόγο αυτό εγώ δεν προσπαθώ να αντιπαρατεθώ ορίζοντας τις "αλυσίδες" και τις "Supply Chain" με άλλο τρόπο ή να τις δικαιολογήσω όπως τις μελετώ στην βιβλιογραφία, γιατί απλά στην χώρα κάνουμε την ίδια δουλειά με αυτούς, γι' αυτό και κατέχουμε τα θέματα αυτά εξ ίσου καλά με τους ξένους και ίσως ακόμα καλύτερα από αυτούς και έχουμε για τα πάντα αντίστοιχη ελληνική επιστημονική ορολογία. 
Τέλος της προσθήκης   (Πάω να πάρω ένα υπογλώσσιο γιατί φούντωσα!)

**** ΣΕΛΙΔΑ 45 ****    
Η ένταξη των «Υπηρεσιών Μεταφοράς»
στην λειτουργία της αγοράς  / Νομική & τεχνοκρατική προσέγγιση
 
 Όπως είδαμε στο σχήμα Βιδάλη οι αναφορές των θεωρητικών περιγράφουν γενικόλογα ως «Μεταφορικά κόστη» την λειτουργία επιχειρήσεων Μεταφοράς, παραβλέποντας ότι και οι επιχειρήσεις Μεταφοράς έχουν επενδύσει και αυτές με τελικό σκοπό την παράγωγή και την «Διάθεση χρησιμοτήτων» στην αγορά, δηλαδή «αγωγιών» και «ναύλων», για την επίτευξη κέρδους. Αντίστοιχα ο Christopher στην σελίδα 274 του βιβλίου του αναφέρεται στις «διαδικασίες εφοδιαστικής αλυσίδας υπηρεσιών».
 

Εγώ δηλώνω ότι και οι επιχειρήσεις Μεταφοράς έχουν τον δικό τους Επιχειρησιακό Λογισμό = Business Logistics, για την επίτευξη του τελικού σκοπού τους, ήτοι για την παραγωγή και την διάθεση χρησιμοτήτων στην αγορά για την επίτευξη κέρδους. Τις χρησιμότητες των επιχειρήσεων Μεταφοράς ζητούν να τις λάβουν οι ΕΒΕ, (Εμπορικές και Βιομηχανικές Επιχειρήσεις), προκειμένου να καταστεί δυνατή η Διάθεση των δικών τους "χρησιμοτήτων" - προϊόντων  στην αγορά και στην κατανάλωση.  

Οι επιχειρήσεις Μεταφοράς έχουν λάβει από την πολιτεία μεταξύ πολλών άλλων τον ΚΑΔ (Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας):
52.29.19.03: [Υπηρεσίες μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού προς τρίτους (logistics)].»
Διαπιστώνεται επομένως ότι δεν επιτρέπεται να θεωρείται μια  ΕΒΕ ως “διαχειριστής εφοδιαστικής αλυσίδας”, αλλά συγκεκριμένες επιχειρήσεις Μεταφοράς, οι οποίες συγκεντρώνουν τις νόμιμες προϋποθέσεις συστάσεως, οργανώσεως και λειτουργίας. Αυτό το διαπιστώσαμε παραπάνω στο άρθρο πρώτο του νόμου 4302/2014.

Πρέπει επίσης να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι στην θεωρία υπάρχει σύγχυση σε ότι αφορά στην έννοια «Supply Chain Management» = «Διοίκηση» ή και «Διαχείριση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας». Ο λόγος είναι ότι οι αναλύσεις εγκλωβίζονται στην περιγραφή των λειτουργιών (αγορών, παραγωγής, πωλήσεων,) των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, οι οποίες όμως ποικίλουν ανάλογα:

Αφενός με το «Management» της επιχείρησης που προμηθεύεται πρώτες ύλες και λοιπά υλικά και ως κύριος των ειδών αυτών ασκεί δράσεις για την   παραγωγή της πρώτης ύλης, του μισοτελειωμένου προϊόντος ή του έτοιμου  αγαθού για την διάθεση του στον τελικό πελάτη – καταναλωτή. Τις αλυσιδωτές δράσεις "εφοδιαστικής αλυσίδας" των εμπλεκομένων επιχειρήσεων ονόμαζε, κατά τα γνωστά, η ΑΒΣΠ  «Λειτουργίες της επιχείρησης», στις οποίες μάλιστα περιλαμβανόταν, (εκτός από τις "Αγορές", την "Παραγωγή" και τις "Πωλήσεις"), επιπλέον η λειτουργία "Διοίκησης της ίδιας της Επιχείρησης". Η ΑΒΣΠ δεν έκανε δηλαδή λόγο για «Management» ή «Διοίκηση» ή «Διαχείριση» "εφοδιαστικής" ή κάποιας άλλης "αλυσίδας", που καθένας την φαντάζεται και την διδάσκει όπως κρίνει, αλλά για την "Λειτουργία της Διοίκησης της Επιχείρησης", που είναι μία και μοναδική και δεν επιδέχεται πολλαπλών εννοιών και ερμηνειών και συνιστά το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ, το οποίο 
ακόμα και ο Christopher μας συνιστά να μελετάμε.

Άρα πρέπει να γίνει σαφές ότι η ΟΔΕ διδάσκει όλες τις λειτουργίες των επιχειρήσεων, διακρίνοντας στην καθεμιά τις δραστηριότητες που ασκεί προς επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού. Οι δράσεις αυτές εκτείνονται κατά τα γνωστά:
α) «προς τα πίσω» με όριο την πρωτογενή παραγωγή μέχρι και την παραγωγή έτοιμων τελικών προϊόντων και
β) «προς τα εμπρός» για την διάθεση της παραγωγής των έτοιμων προϊόντων στην αγορά και στην κατανάλωση και βέβαια οι δράσεις…
γ) …εκτελούνται στους χώρους της κατά περίπτωση εμπλεκόμενης επιχείρησης με τα δικά της μέσα και πρόσωπα και λαμβάνει προς τούτο τον σχετικό
    ΚΑΔ από την πολιτεία.   

Αφετέρου με το «Management» ή την "Διοίκηση" συγκεκριμένων επιχειρήσεων που ασκούν δράσεις, τις οποίες τους έχει αναθέσει η πολιτεία, όπως είναι
πχ οι παραπάνω επιχειρήσεις του ΚΑΔ 52.29.19.03: [Υπηρεσίες μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού προς τρίτους (logistics)].»
Άρα από την στιγμή που η χώρα μας δια νόμου αναθέτει τις «δράσεις αλυσίδας» στις επιχειρήσεις Μεταφοράς, φρόνιμο είναι, τουλάχιστον οι φοιτητές στις εργασίες τους, να διακρίνουν τις δράσεις «αλυσίδας» των επιχειρήσεων Μεταφοράς και διαχείρισης εμπορευμάτων τρίτων, από τις δράσεις των Εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, που διαχειρίζονται μόνο τα δικά τους προϊόντα και μάλιστα αποκλειστικά στους δικούς τους αποθηκευτικούς χώρους!

Προσοχή
Εδώ πρέπει να γίνει διάκριση των "Υπηρεσιών μεταφοράς":
α) Μεταξύ των οποίων οι "υπηρεσίες" παρέχονται από επιχειρήσεις που καθίστανται ταυτόχρονα κάτοχοι των εμπορευμάτων, πχ Μεταφορικές,
    αποθηκευτικές.
β) Από επιχειρήσεις που δεν καθίστανται κάτοχοι των εμπορευμάτων, πχ Διαμεταφορικές επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις που παρέχουν βοηθητικές υπηρεσίες
    Μεταφοράς, πχ εκτελωνιστές, και άλλοι.
Συγκεκριμένα:
Μετά το 1993 όσες εταιρείες μετέφεραν εμπορεύματα από τις χώρες της ΕΕ και τα κρατούσαν στους χώρους τους υποχρεούνταν από την 01.01.1995, με βάση την Α.Υ.Ο. 1041614 της 04.04.1995, στην τήρηση του θεωρημένου «διπλότυπου βιβλίου προσωρινής εναπόθεσης». Η ρύθμιση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να μην διακοπεί ο αδιάλειπτος φορολογικός έλεγχος της κίνησης των ειδών, που είχαν αποτεθεί για διαφόρους λόγους στους χώρους των επιχειρήσεων Μεταφοράς. Η υποχρέωση τήρησης αυτού του βιβλίου ανάδειξε μια ακόμα γνωστή στην ΟΔΕ λογιστική τεχνική = «λογιστική αποθήκης» = “Logistics” = “Cross Docking” ή όπως τέλος πάντων ορίζεται και προσεγγίζεται από τους θεωρητικούς.

Στην προ του 1993 εποχή θα μπορούσε να ταυτιστεί η λογιστική τεχνική με την  «τήρηση λογαριασμών τάξεως αλλοτρίων πραγμάτων.» Τα πράγματα ξεκαθάρισαν και με τον αναπτυξιακό νόμο 4399/16 ΦΕΚ 117, τεύχος πρώτο.

Απόσπασμα από το άρθρο 7: «Υπαγόμενα και εξαιρούμενα επενδυτικά σχέδια».
«…β. Στον τομέα αποθήκευσης και υποστηρικτικών προς τη μεταφορά δραστηριοτήτων κατ’ εξαίρεση ενισχύονται οι κλάδοι:
αα. 52.22.11.05 [Υπηρεσίες τουριστικών λιμανιών (μαρίνων)],
ββ. 52.22.11.06 (Υπηρεσίες λειτουργίας υδατοδρομίων) και,
γγ. 52.29.19.03 [Υπηρεσίες μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού προς τρίτους (logistics)].»


Άρα είναι θεσμοθετημένο ότι η διαχείριση της «αλυσίδας εφοδιασμού», ή κατά τις απόψεις άλλων της «εφοδιαστικής αλυσίδας», (;), έχει ανατεθεί από την πολιτεία στις επιχειρήσεις Μεταφοράς, και Αποθήκευσης. ΑΕΙ και ΤΕΙ  οφείλουν  επομένως να διακρίνουν στο αμφιθέατρο τις έννοιες «δίκτυο πελατών» και «δίκτυο προμηθευτών» από την έννοια «Διοίκηση» ή «Διαχείριση» κάθε είδους και μορφής "αλυσίδας" που αναφέρουν οι θεωρητικοί.

Κατά συνέπεια και οι ΕΒΕ για να επιτύχουν τον επί μέρους σκοπό της παραγωγής, ή της Διαθέσεως της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση, οφείλουν να συμβληθούν με τις Επιχειρήσεις Μεταφοράς. Εδώ πλέον υφίστανται 2 κύριες περιπτώσεις:
α) Η ΕΒΕ διακινεί έργο που μπορεί να καλυφθεί από τις υφιστάμενες επιχειρήσεις και τα μέσα μεταφοράς,
β) Η ΕΒΕ οργανώνει και προγραμματίζει νέο μεγάλο έργο, που δεν μπορούν να καλύψουν οι υφιστάμενες υποδομές και τα μέσα μεταφοράς.

Στην δεύτερη περίπτωση επιβάλλεται η κατάρτιση συμφωνίας – σύμβασης μεταξύ της ΕΒΕ και της Επιχείρησης Μεταφοράς, η οποία θα έχει το εξής αντικείμενο:
Η ΕΒΕ θα εγγυηθεί στην επιχείρηση Μεταφοράς συγκεκριμένο μόνιμο και σταθερό έργο. Αντίστοιχα η επιχείρηση Μεταφοράς θα εγγυηθεί στην ΕΒΕ την οργάνωση και εκτέλεση του έργου στην βάση μόνιμων και σταθερών τιμών. Στην πράξη πρόκειται για μια συμφωνία προς όφελος και των δύο μερών, γιατί μειώνει τον κίνδυνο και για τις δύο επιχειρήσεις.
 

Στην χώρα μας έχει οργανωθεί και εκτελείται πχ το μεγάλο μεταφορικό έργο «LiDL», που είχα την τύχη να οργανώσω εγώ σαν στέλεχος της Intercontainer,  με τον πελάτη μας, εταιρεία Gartner, στην χώρα μας, το οποίο έργο:
- αφενός αποτελεί σαφές παράδειγμα διάκρισης μεταξύ της έννοιας «δίκτυο» μεταξύ των  πελατών και των προμηθευτών των ΕΒΕ,
- αφετέρου διακρίνει την «αλυσίδα» εμπλοκής των επιχειρήσεων Μεταφοράς, που προσφέρουν χρησιμότητες  στις ΕΒΕ, τόσο για την ενδοεπιχειρησιακή
  κυκλοφορία των  προϊόντων, όσο και για την εκτέλεση των όρων παράδοσης των εμπορευμάτων τους, όπως αυτές συμφωνήθηκαν στις συμβάσεις
  πώλησης που καταρτίζουν μεταξύ τους.  

Τα διάσπαρτα καταστήματα  «LiDL» στην χώρα μας έχουν ανοικτή γραμμή με τα κεντρικά στην Αυστρία, όπου συγκεντρώνονται «πληροφορίες», δηλαδή στην πράξη τα υπόλοιπα των εμπορευμάτων που διαθέτουν στην τοπική πελατεία. Με βάση τους ρυθμούς των πωλήσεων των εμπορευμάτων συνθέτει η «LiDL» στην Αυστρία εμπορευματοκιβώτια, (ε/κ), – container, το περιεχόμενο των οποίων προορίζεται να καλύψει τα αποθέματα των εμπορευμάτων του συγκεκριμένου καταστήματος που εξαντλούνται. Τα ε/κ παραδίδονται στην Αυστρία στην επιχείρηση Μεταφοράς, η οποία τα μεταφέρει με το σύστημα των Συνδυασμένων Μεταφορών (ΣΜ) στην χώρα μας με πλήρεις σιδηροδρομικούς συρμούς μέχρι την Θεσσαλονίκη. Στην συνέχεια μεταφορτώνεται κάθε ε/κ σε φορτηγά αυτοκίνητα και παραδίδεται στο κάθε κατάστημα «LiDL» απανταχού της χώρας μας. 

Ήδη διακρίνατε την διαφορά μεταξύ δικτύου πελατών – προμηθευτών, δηλαδή στην ουσία την «διοίκηση των αποθεμάτων» της ΕΒΕ, από την «διοίκηση αλυσίδας» της επιχείρησης, που προσφέρει τις χρησιμότητες της, δηλαδή τις υπηρεσίες Μεταφοράς. Προσέξτε όμως και μια ακόμα λεπτομέρεια που καθιστά την διάκριση αυτή επιτακτική ανάγκη. Τα ε/κ πρέπει να επιστρέψουν στην Αυστρία για να παραλάβουν και να μεταφέρουν προς την χώρα μας νέες παρτίδες αγαθών προς τα καταστήματα.

Η «LiDL» όμως δεν είναι επιχείρηση Μεταφοράς για να τα επιστρέψει φορτωμένα, γεγονός που θα σήμαινε επιβάρυνση του κόστους των εμπορευμάτων, που θα μετακυλήσει υποχρεωτικά στην πελατεία και συνεπώς θα μειώσει την ανταγωνιστικότητα της έναντι άλλων επιχειρήσεων. Την οργάνωση αυτού του έργου αναλαμβάνει η Επιχείρηση Μεταφοράς, η οποία φροντίζει για την επιστροφή των βαγονιών και των ε/κ φορτωμένα με φορτία εξαγωγής από την χώρα μας προς την Ευρώπη, που θα διατεθούν στην συνέχεια στην «LiDL». 

Ορθά λοιπόν διακρίνεται από την πολιτεία η λειτουργία της επιχείρησης Μεταφοράς ως διαχειριστής της αλυσίδας εφοδιασμού με τον Κωδικό άσκησης δραστηριότητας:
52.29.19.03 [Υπηρεσίες μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού προς τρίτους (logistics)].»

Αν τυχόν κάποιοι έχουν αντίθετη άποψη να μας γνωρίσουν τον τρόπο που μεταφέρονται τα εμπορεύματα μέχρι τους τόπους που τερματίζουν τα βέλη των σχημάτων τους. Κυρίως όμως και τον τρόπο που επιστρέφουν από εκεί τα μέσα Μεταφοράς στην βάση τους προς ανάληψη νέων φορτίων. Επομένως, οι επιχειρήσεις Μεταφοράς οργανώνουν και εκμεταλλεύονται την «αλυσίδα εφοδιασμού», ή αν θέλετε και την «εφοδιαστική αλυσίδα», (αφού έτσι και αλλοιώς
οι θεωρητικοί τις έχουν κάνει χαρμάνι),  και προς τον σκοπό αυτό συνάπτουν συμβάσεις έργου.
Αντίθετα
οι εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις οργανώνουν και εκμεταλλεύονται τα δίκτυα πελατών και  προμηθευτών και προς τον σκοπό αυτό καταρτίζουν  μεταξύ τους συμβάσεις πώλησης.
 
Ως είναι αυτονόητο η «LiDL» ασκεί «Διοίκηση των Αποθεμάτων της» και έχει προς τον σκοπό αυτό ανοικτή γραμμή και με τους διεθνείς προμηθευτές της, σε τρόπο ώστε να προμηθεύεται έγκαιρα τα είδη που προσφέρει στην πελατεία της και ταυτόχρονα να διατηρεί τα προβλεπόμενα αποθέματα ασφαλείας στις κεντρικές αποθήκες της, με τα οποία θα εξασφαλίζει την τροφοδοσία των καταστημάτων της. Εδώ εντάσσεται και η σχέση Παραγωγού – Πελάτη – τελικού καταναλωτή, δηλαδή:

α) Η βιομηχανική επιχείρηση επιλέγει κατά τα γνωστά βάση σχεδίου τα είδη, τις ποιότητες, τις ποσότητες κλπ των ειδών που θα παράγει, καθώς και τις
    αγορές στις οποίες θα κατανείμει και θα διαθέσει την παραγωγή της.

β) Οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις επιλέγουν τους προμηθευτές και τους κωδικούς των ειδών που θα προμηθευτούν, για να τα προσφέρουν στην πελατεία
    τους. Εδώ  υπάρχει διαφοροποίηση των επιλογών για την προσφορά είδους από την εμπορική επιχείρηση προς τους καταναλωτές, γιατί πχ η εμπορική
    επιχείρηση ενώ προμηθεύεται ένα είδος, επιλέγει την ίδια στιγμή, σε ποια από τα καταστήματα λιανικής θα το  προσφέρει.

Αν όμως ζητηθεί ένας κωδικός είδους σε ένα κατάστημα λιανικής που έχει αποφασιστεί να μην  προσφέρεται, πχ ένα είδος πολυτελείας σε ένα κατάστημα λαϊκής συνοικίας, τότε υπάρχει η δυνατότητα να παραγγελθεί το είδος στην κεντρική αποθήκη, για να έρθει μια μικρή δοκιμαστική ποσότητα με την καθημερινή τροφοδοσία αυτού του καταστήματος.

Ίσως σε αυτό το σημείο να αναφέρεται ο Christopher όταν περιγράφει: «Τα Logistics αποτελούν ουσιαστικά ένα πλαίσιο σχεδιασμού, μέσω του οποίου επιδιώκεται να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σχέδιο για την ροή προϊόντων και πληροφοριών εντός μιας επιχείρησης

Όμως, δεν μπορεί να συμβεί αυτό που αναφέρουν οι Sunil Chopra και ο Peter Meindl στην σελίδα 20 του βιβλίου τους, ότι δηλαδή θα κινηθεί από το πουθενά κάποια δραστηριότητα «εφοδιαστικής αλυσίδας», για να ικανοποιηθεί η ανάγκη πελάτη. Δηλαδή ενός πελάτη που ζήτησε συγκεκριμένο  απορρυπαντικό σε ένα κατάστημα λιανικής μιας μεγάλης εμπορικής επιχείρησης, η οποία δεν το προμηθεύεται από την παραγωγό βιομηχανική επιχείρηση. Άρα η επιχείρηση προσφέρει ένα υποκατάστατο αυτού του απορρυπαντικού στην πελατεία της. Αυτό επιβάλει να αναλυθεί και να διακριθεί στους φοιτητές η διαφορά μεταξύ της:

- «εφοδιαστικής αλυσίδας» των Sunil Chopra και ο Peter Meindl, που εκτείνεται από την πρωτογενή παραγωγή μέχρι την κατανάλωση, δηλαδή βρισκόμαστε
   στην θεωρία -  Μακροοικονομία και της
- «αλυσίδας εφοδιασμού» "εντός μιας επιχείρησης" του Christopher. δηλαδή βρισκόμαστε στην πρακτική λειτουργία της επιχείρησης και στην
   Μικροοικονομία.
Ο καθηγητής Μανιάτης επισημαίνει στο βιβλίο του αυτήν την διαφορά και προσπαθεί να την εντάξει στην πράξη της λειτουργίας των επιχειρήσεων και της αγοράς. Το εγχείρημα είναι όμως δύσκολο, γιατί προσεγγίζεται από πολλά και διάφορα πεδία της επιστήμης ΟΔΕ, που συνιστούν καθένα το αντικείμενων πολλών και διαφορετικών επί μέρους αντικειμένων.  

Πρέπει να γίνει σαφές στους φοιτητές ότι μεταξύ παραγωγού και εμπόρου συνάπτονται ειδικές συμφωνίες για να προσφερθούν τα προϊόντα στην κατανάλωση, πχ
- ποια θα είναι η ποιότητα και η συσκευασία,
- ποιο το ύψος δαπάνης του παραγωγού για την διαφήμιση του συγκεκριμένου είδους,
- ποια η τιμή του προϊόντος και οι εκπτώσεις αν επιτευχθεί μεγάλο ύψος πωλήσεων,
- ποιες οι τιμές αν τυχόν θα πωληθεί το είδος και σε άλλες εμπορικές επιχειρήσεις,
- αν θα εργαστούν υπάλληλοι του παραγωγού στο κατάστημα λιανικής πώλησης για να προωθούν την πώληση του είδους με άμεση επαφή με τους πελάτες
   καταναλωτές, κλπ.
(Αυτές τις πληροφορίες τις συγκέντρωσα στην διάρκεια του χρόνου που συζητούσα με τα στελέχη εμπορικών επιχειρήσεων κατά την διαπραγμάτευση για την ανάληψη του έργου των μεταφορών τους.) 

Για την κατανόηση των θέσεων μου θα περιγράψω και τον «τελικό σκοπό» της επιχείρησης Μεταφοράς, για την Διάθεση των χρησιμοτήτων της, (υπηρεσίες Μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού), στην αγορά για την επίτευξη κέρδους. 

Για την ορθή κατανόηση θα δώσω ορισμούς των εννοιών που αναφέρω, σε αντίθεση με τους θεωρητικούς που περιγράφουν την λειτουργία των Επιχειρήσεων Μεταφοράς ως «Μεταφορές» ή «Μεταφορικά κόστη» ή «flow of goods», κλπ, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι και οι επιχειρήσεις Μεταφοράς λειτουργούν  σαν «Παραγωγοί», «Διαχειριστές» και «Διοικητές» της χρησιμότητας που προσφέρουν στην αγορά, για την κυκλοφορία των αγαθών από στην παραγωγή στην κατανάλωση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διδαχθεί στους φοιτητές η διάκριση:
- μεταξύ των λειτουργιών της Εμπορικής ή Βιομηχανικής Επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού της και
- των λειτουργιών της Επιχείρησης Μεταφοράς, για την επίτευξη αντίστοιχα και του δικού της τελικού σκοπού. 

Όμως, η διδασκαλία πρέπει να βασίζεται σε ενιαία τεχνοκρατική και επιστημονική ορολογία ΟΔΕ και όχι βέβαια σε ένα συνονθύλευμα ασυνάρτητης ορολογίας προερχόμενης από αποσπασματικές και άσχετες μεταφράσεις της ξένης βιβλιογραφίας.  Ιδού πχ κάποιοι ορισμοί που αναφέρω στο βιβλίο μου:
 

Γραμμή
ονομάζουμε το γεωγραφικό τμήμα μέσα στο οποίο μια Επιχείρηση Μεταφοράς επενδύει σε τεχνική υποδομή και σε μέσα μεταφοράς, για να προσφέρει στην αγορά μια συνολική  υπηρεσία μετακόμισης φορτίων.   

Διαδρομή
ονομάζουμε την περιγραφή μιας γραμμής με λεπτομερή αναφορά στα σημεία της αφετηρίας, της διελεύσεως ως και του τελικού προορισμού.

Δρομολόγιο
ονομάζουμε την περιγραφή μιας διαδρομής με αναφορά στα ωράρια και στις ημέρες της κυκλοφορίας εντός αυτής  των μέσων μεταφοράς, καθώς και τις ώρες αφίξεως στον προορισμό, ή της διελεύσεως από τα ενδιάμεσα σημεία αυτής.

Μεταφορικός άξονας
μεταξύ δύο σημείων είναι το άθροισμα των δρομολογίων, των γραμμών, και των διαδρομών, που κυκλοφορούν τα μεταφορικά μέσα στα πλαίσια της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων.

Μεταφορικό δίκτυο
ορίζουμε τον μεταφορικό άξονα στον οποίο προσθέτουμε, σε επιλεγμένα σημεία αυτού, επιπλέον και τις λοιπές παρεχόμενες βοηθητικές υπηρεσίες, ως είναι η αποθήκευση, η διανομή, η παράδοση φορτίων, η μεταφόρτωση σε άλλο μεταφορικό μέσο, οι τελωνειακές εργασίες η ανασυσκευασία, επιπλέον αυτών και η συνολικά παρεχόμενη υπηρεσία στα «εμπορευματικά κέντρα», κλπ. 

Πυκνότητα δικτύου
σημαίνει ένα αριθμό σημείων παραδόσεως και παραλαβής των φορτίων, τα οποία κυκλοφορούν στο δίκτυο, καθώς και τον τρόπο που αυτά τα σημεία είναι διασπαρμένα στην κάθε διαδρομή. (Σημείωση: Όπως το είδαμε παραπάνω, εδώ εντάσσονται τα "κέντρα αποθήκευσης και διανομής" που ορίζονται στον ν. 4302 / 2014.)

Παραγωγικότητα* του δικτύου
είναι στατική έννοια, η οποία αναφέρεται στο έργο που δύναται να εξυπηρετήσει το κάθε δίκτυο με βάση την υφιστάμενη υποδομή, τα ωράρια, τα δρομολόγια, κλπ.
Η παραγωγικότητα διακρίνεται στην τεχνική και έχει σαν σκοπό τις ποσοτικές αυξήσεις της παραγωγής και την οικονομική που έχει σαν σκοπό την μείωση του κόστους και την επιλογή των άριστων αποφάσεων. (* Ο  όρος "παραγωγικότητα" είναι της ΑΒΣΠ, που προσάρμοσα στην Μεταφορά.)

Δυναμικότητα* του δικτύου  
είναι το επιπλέον του κανονικού έργου που δύναται να εξυπηρετήσει το δίκτυο λόγω της επιπλέον δρομολογήσεως μέσων μεταφοράς, ή της ταχύτητας  των δρομολογίων, ή της χρήσης καλύτερης ποιότητας μέσων μεταφοράς, κλπ. (*όρος "δυναμικότητα" είναι της ΑΒΣΠ, που προσάρμοσα στην Μεταφορά.) 

Αξιοπιστία του δικτύου
είναι η αυστηρή τήρηση της ποιότητας των υπηρεσιών που υπόσχεται. Εδώ πρόκειται για την θεμελιώδη προϋπόθεση της Επιχείρησης Μεταφοράς  για την συνεργασία  με τις  ΕΒΕ (Εμπορική και Βιομηχανική Επιχείρηση). Ο λόγος είναι κατά τα γνωστά, ότι η αξιοπιστία και ο χρόνος μεταφοράς, αποτελούν τους βασικούς παράγοντες κόστους της αποθήκευσης, και του κόστους του χρήματος που δεσμεύεται από την διατήρηση μεγάλου αριθμού αποθεμάτων. 

Εντατική εκμετάλλευση του μεταφορικού μέσου:
είναι η διαρκής προσπάθεια του διαχειριστή – διοίκηση της Μεταφορικής Επιχείρησης - για την σταθερή εξασφάλιση φορτίων και προς τις δύο κατευθύνσεις των μεταφορικών αξόνων. Η διαπίστωση αυτή είναι θεμελιώδους σημασίας σε ότι αφορά στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των  αγαθών, για τον εξής λόγο: Τα αγαθά κυκλοφορούν «μονόπαντα», δηλαδή αποκλειστικά για την Διάθεση της παραγωγής της ΕΒΕ στην αγορά και στην κατανάλωση. Αντίθετα, τα μέσα Μεταφοράς κυκλοφορούν και προς τις δύο κατευθύνσεις, έτσι ώστε να είναι εκ νέου δυνατή η ναύλωση τους από τις επιχειρήσεις που παράγουν, για να διαθέσουν νέες ποσότητες αγαθών προς την  κατανάλωση. 

Αντιλαμβάνεστε επομένως ότι και η επιχείρηση Μεταφοράς τηρεί σύστημα αναλυτικής λογιστικής της εκμεταλλεύσεως, για να παρακολουθεί την εξέλιξη του κόστους και των αποδόσεων για την παραγωγή των χρησιμοτήτων που προσφέρει στην αγορά. Το λογιστικό σχέδιο του κοστολογίου που έχω εκπονήσει σχετικά είναι το ακόλουθο:

1. Ναύλοι παρεχόμενοι από τρίτους,
2. Κόστος συγκοινωνιακής ετοιμότητας των φορτηγών,
3. Μεταβλητό κόστος δρομολογίων,
4. Τακτικές επισκευές και συντηρήσεις φορτηγών,
5. Συντηρήσεις και αυτοεπισκευές εκτός έδρας ή στην αλλοδαπή,
6. Ελαστικά κλπ αναλώσιμα ή ανταλλακτικά των φορτηγών,
7. Δαπάνες τακτικών αποδοχών των οδηγών των φορτηγών
8. Διόδια και φόροι διελεύσεως, καύσιμα και λιπαντικά δρομολογίου,
9. Αποσβέσεις οχημάτων.

Αντίστοιχο λογιστικό σχέδιο έχω εκπονήσει και για την σιδηροδρομική μεταφορά με ταύτιση των κοστολογίων, με το επιχείρημα ότι η οδική Μεταφορά διενεργείται στον αυτοκινητόδρομο, σε αντίθεση με την σιδηροδρομική που διενεργείται στον σιδηρόδρομο! Επομένως παίρνω την πρωτοβουλία και ταυτίζω στο βιβλίο μου τον τράκτορα της νταλίκας με την μηχανή έλξης, την νταλίκα με το σιδηροδρομικό εμπορικό βαγόνι, και τον αυτοκινητό- με τον σιδηρό- δρομο... 
 
Το συμπέρασμα που συνάγεται από αυτήν την ανάλυση αποδεικνύει ότι η ΕΒΕ, (εμπορική ή βιομηχανική επιχείρηση), ασκεί «Διοίκηση των Αποθεμάτων της», ενώ η επιχείρηση Μεταφοράς ασκεί την «Διοίκηση των Μέσων Μεταφοράς της».
Αυτό επιβάλει στους ακαδημαϊκούς να ορίζουν το «πεδίο εφαρμογής*» των αναφορών τους, δηλαδή αν αφορούν στην λειτουργία των κυρίων των εμπορευμάτων, δηλαδή στις ΕΒΕ. Ή αν αντίθετα αφορούν στους εκάστοτε κατόχους των εμπορευμάτων, δηλαδή στις επιχειρήσεις Μεταφοράς. 

*Παρενθετικά για την κατανόηση της έννοιας «πεδίο εφαρμογής» στην «Διαχείριση» ή στην «Διοίκηση» της εφοδιαστικής αλυσίδας οφείλω να διευκρινίσω την διαφορά των «αλυσίδων», των «Διοικήσεων» και του τρόπου εφαρμογής ή λειτουργίας τους. Η διάκριση αυτή θα ορίσει και τον τρόπο προσέγγισης και ανάλυσης των επί μέρους «πεδίων εφαρμογής» της εφοδιαστικής αλυσίδας από τους φοιτητές και τους Ακαδημαϊκούς.

Ιδού χωρίς σχόλια οι διαφορές όπως κατά την γνώμη μου συνάγονται από την θεωρία, την βιβλιογραφία και τις εργασίες των φοιτητών:
α) Περιγραφή της «εφοδιαστικής αλυσίδας» ενός συγκεκριμένου αγαθού, πχ μπύρας, απορρυπαντικού, κλπ.
β) Περιγραφή της «εφοδιαστικής αλυσίδας» εντός μιας επιχείρησης, πχ αυτής του σχήματος της ΑΒΣΠ ή της σκιαγραφημένης επιχείρησης στο σχήμα του
    Christopher.
γ) Περιγραφή της «εφοδιαστικής αλυσίδας» με προσέγγιση συνολικά των επιχειρήσεων της αγοράς όπως τις απεικονίζουν τα διάφορα σχήματα.
δ) Περιγραφή της «εφοδιαστικής αλυσίδας» με παράθεση των κανόνων που ορίζει η πολιτεία για να ρυθμίζει την κυκλοφορία των εμπορευμάτων στην
    πορεία τους από την  παραγωγή προς την κατανάλωση,
ε) Περιγραφή της «εφοδιαστικής αλυσίδας» της επιχείρησης Μεγάλου Κεφαλαίου με ανάλυση του δικτύου των επιχειρήσεων που ελέγχει και την συμμετοχή
    ή την επιρροή  εκάστης εξ αυτών στην διαμόρφωση της προσφοράς ή της ζήτησης διαφόρων προϊόντων - χρησιμοτήτων στην διεθνή αγορά. 
 

Η υπόδειξη μου στηρίζεται στο γεγονός ότι το παραπάνω γράφημα «αλυσίδας» στο σχήμα της ΕΕ συνοδεύεται από ρυθμίσεις - κανονισμούς που ορίζουν:
- αφενός τα πρόσωπα και τις προϋποθέσεις συστάσεως και λειτουργίας που πρέπει να εκπληρώνουν για να έχουν δικαίωμα συμμετοχής ως «κρίκοι» στην
  λειτουργία της «εφοδιαστικής αλυσίδας» της ΕΕ,
- αφετέρου στις υποχρεώσεις τους στην πιστή τήρηση συγκεκριμένων φορολογικών, τελωνειακών, κλπ κανόνων για την παραγωγή και την κυκλοφορία των
  αγαθών, που επιβάλει η ΕΕ και η χώρα μας.


Η πολιτεία μεταξύ των δύο παραπάνω προσώπων που συμμετέχουν  στην λειτουργία της αγοράς, δηλαδή των Κυρίων και των Κατόχων των εμπορευμάτων, έχει προκρίνει τον «χώρο» και τον «χρόνο» σαν κριτήρια, για να επιλέξει να αποδώσει στις Επιχειρήσεις Μεταφοράς τον τίτλο του «“Διοικητή” αλυσίδας». 
Σε ότι αφορά στον «χώρο» η δράση της ΕΒΕ ασκείται στους δικούς της αποθηκευτικούς χώρους, για την καταχώρηση των αυτοτελών δράσεων που συνάγονται από την είσοδο ή την έξοδο των εμπορευμάτων, την οικονομική οργάνωση και τον προγραμματισμό των αγορών ή πωλήσεων, της εισαγωγής των πρώτων υλών στην παραγωγή, την αποτίμηση της παραγωγής, το στοίβαγμα στον αποθηκευτικό χώρο των έτοιμων προϊόντων, κλπ.
 
Σε ότι αφορά στον «χρόνο»  οι δράσεις της Επιχείρησης Μεταφοράς ασκούνται από τον χρόνο παραλαβής της παρτίδας, μέχρι την παράδοσή της στον τελικό προορισμό και  παραλήπτη που προβλέπει η σύμβαση έργου που έχει συνάψει ο Μεταφορέας.  Το σημαντικό στην ανάλυση της έννοιας «Διοίκηση των Αποθεμάτων» από την έννοια «Διοίκηση της αλυσίδας» συνιστά η διάκριση των όρων που αφορούν στην κυριότητα και στην κατοχή του εμπορεύματος, σε συνάρτηση με τους όρους που δρομολογείται το μέσο μεταφοράς, επάνω στο οποίο μεταφέρεται το εμπόρευμα. (βλέπε αλλού kai για τους Incoterms.)


Σημαντικό είναι να τονιστεί για μια ακόμα φορά, ότι η ΕΒΕ δεν έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται στους χώρους της εμπορεύματα τρίτων, ούτε βέβαια δικαιούται να κυκλοφορεί ίδια Μέσα Μεταφοράς Δημόσιας Χρήσης, (ΦΔΧ).  Η προσέγγιση επομένως της λειτουργίας της αγοράς πρέπει να λαμβάνει υπόψη:
α) ποιός είναι ο τόπος, το σημείο και ο χρόνος που σταματά η ευθύνη του Μεταφορέα.
β) Πότε παύει το δικαίωμα του Αποστολέα να τροποποιήσει την σύμβαση Μεταφοράς.
β) Σε ποιο τόπο και χρόνο προβλέπει η σύμβαση πώλησης να τεθεί το εμπόρευμα στην διαταγή του αγοραστή.
γ) Σε ποιο τόπο και χρόνο προβλέπει η σύμβαση έργου να τεθεί το μέσο μεταφοράς στην διάθεση του παραλήπτη.

Συγκεκριμένα
«Διοίκηση Αποθεμάτων» ασκούν ταυτόχρονα ο πωλητής και ο αγοραστής, καθένας για τους δικούς του επιχειρηματικούς λόγους. Όμως, το εμπόρευμα ως αντικείμενο της σύμβασης πώλησης τίθεται στην Διαταγή του αγοραστή, αμέσως μετά την εκτέλεση των  όρων της σύμβασης πώλησης, πχ να εξοφληθεί στην τράπεζα η αξία του  τιμολογίου πώλησης.

Δέον να σημειωθεί ότι ο Αστικός Κώδικας προβλέπει μόνο «σύμβαση πώλησης» με συμβαλλόμενα μέρη τον «Αγοραστή» και τον «Πωλητή». Αυτό σημαίνει ότι ο αγοραστής δεν καταρτίζει «σύμβαση αγοράς», απλά, όμως, όπως αναφέρει και ο καθηγητής Μανιάτης, διαπραγματεύεται τους όρους της σύμβασης πώλησης με τον προμηθευτή του, για να είναι οι αγορές του συμφέρουσες. Οι όροι που προβλέπονται στην σύμβαση πώλησης για την παράδοση του εμπορεύματος καλούνται ως γνωστό INCOTERMS και ορίζονται με τρία γράμματα της λατινικής αλφαβήτου, πχ «CIF», «FOB», κλπ και δηλώνονται αποκλειστικά στο τιμολόγιο πώλησης.
 

Αντίθετα
Οι όροι της σύμβασης έργου με τον Μεταφορέα δηλώνονται στα έγγραφα μεταφοράς και είναι περιληπτικοί, πχ «ελεύθερο επί αυτοκινήτου στο Τελωνείο Ελευσίνας», «παράδοση επί βαγονιού στον σταθμό Θριάσιο», κλπ.  Άρα η πολιτεία  ορθά πράττει και αναθέτει την «Διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας», δηλαδή τις δράσεις για να βρεθεί το αγαθό από την πρωτογενή παραγωγή στην κατανάλωση στον Μεταφορέα, για να μην ερίζουν Πωλητής και Αγοραστής σε ποιον εκ των δύο θα απονεμηθεί ο τίτλος και τα εύσημα του «Διοικητή αλυσίδας». Αυτό είναι δίκαιο, γιατί οι δράσεις του πωλητή και του αγοραστή εκτελούνται αποκλειστικά εντός ή μεταξύ των δικών τους αποθηκευτικών χώρων με δικά τους ΙΧ μέσα μεταφοράς.
(Εδώ πρόκειται για προσωπική μου πείρα, - περισσότερα στο βιβλίο μου. Με ικανοποίηση πάντως διαπιστώνω ότι τα παραπάνω άρχισαν να αναφέρονται σε εργασίες φοιτητών. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που δείχνουν στις απόψεις μου.)
 
Αντίθετα
Οι δράσεις του Μεταφορέα αρχίζουν στο κρηπίδωμα (ράμπα) του αποθηκευτικού χώρου του Πωλητή και τερματίζουν στο κρηπίδωμα – ράμπα του αποθηκευτικού χώρου που όρισε ο Αγοραστής.     

Το κάνω πιο απλό:
Για ποιο λόγο να θεωρείται «διοικητής αλυσίδας» ο Πωλητής, την στιγμή κατά την οποία  το εμπόρευμα  πωλείται με όρο παράδοσης «από την αποθήκη του Πωλητή»; επομένως ο Αγοραστής είναι αυτός που καταρτίζει την σύμβαση Μεταφοράς και αναλαμβάνει τα αγωγιάτικα και τα λοιπά τέλη Μεταφοράς;
Αντίθετα,
Γιατί να είναι «διοικητής αλυσίδας» ο Αγοραστής την στιγμή που πωλείται το εμπόρευμα με όρο παράδοσης «ελεύθερο στην αποθήκη του Αγοραστή» και επομένως ο Πωλητής είναι αυτός που καταρτίζει την σύμβαση με τον Μεταφορέα και αναλαμβάνει το κόστος μεταφοράς; 

Ανεξάρτητα με τους όρους της σύμβασης πώλησης των εμπορευμάτων λειτουργεί και η σύμβαση έργου που συνάπτει ο Μεταφορέας. Μεταξύ των όρων της σύμβασης έργου περιλαμβάνεται και ο τόπος, στον οποίο το μέσο μεταφοράς θα τεθεί στην διάθεση του παραλήπτη. Ενδεχόμενα να δηλώνεται στο έγγραφο μεταφοράς ως παραλήπτης ο ίδιος ο Αγοραστής, ίσως όμως και ένας  Διαμεταφορέας, γιατί  στο μέσο μεταφοράς είναι πχ φορτωμένες οι παρτίδες περισσότερων  αγοραστών και φυσικά ισχύουν για την καθεμιά ιδιαίτερες εντολές παράδοσης… 

Η παραπάνω λειτουργία της αγοράς έχει μεταξύ άλλων σαν συνέπεια την κατάρτιση συμβάσεων Μεταφοράς μέσω διαδικτύου. Το αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι να υπάρχει σύγχυση, ποιός είναι πχ τελικά ο υπόχρεος για την καταβολή των κομίστρων στον Μεταφορέα. Αυτή η αβεβαιότητα αναγκάζει τον Μεταφορέα σε πολλές περιπτώσεις να ασκήσει το "δικαίωμα επισχέσεως" επί των μεταφερομένων εμπορευμάτων. Με βάση το "δικαίωμα επίσχεσης" δικαιούται ο Μεταφορέας να αρνηθεί την παράδοση των εμπορευμάτων, δηλαδή να εκπληρώσει την παροχή του, μέχρις ότου ο δανιστής του δηλαδή ο εντολέας, ο αποστολέας, ο παραλήπτης ή τέλος πάντων ο πληρωτής του κομίστρου, εκπληρώσει την βαρύνουσα αυτόν υποχρέωση.
 

Το δικαίωμα επίσχεσης διακρίνεται:
Α) Στην ένσταση επίσχεσης η οποία ρυθμίζεται με το άρθρο 325 του Αστικού Κώδικα και συνιστά το δικαίωμα της παρακράτησης της οφειλόμενης παροχής.
    Δηλαδή πχ ο Μεταφορέας να μην ολοκληρώσει την μεταφορά με την παράδοση του φορτίου, εφ΄όσον υπάρχει συναφής αξίωση του Μεταφορέα από τον
    εντολέα - πελάτη του για την  καταβολή των κομίστρων. (Στην απλή γλώσσα της μεταφοράς αυτό σημαίνει: "πλήρωσε για να ξεφορτώσω")!
    Η ένσταση επίσχεσης έχει δύο προϋποθέσεις.
     - Η πρώτη είναι να υφίστανται αμοιβαίες αξιώσεις μεταξύ Μεταφορέα και Εντολέα - Πελάτη,
     - Η δεύτερη είναι οι αξιώσεις αυτές να είναι ληξηπρόθεσμες και συναφείς μεταξύ τους.
 

Β) Στην ένσταση μη εκπληρωθέντος συναλλάγματος που είναι η περίπτωση όπου οι υφιστάμενες αμοιβαίες αξιώσεις προέρχονται από την ίδια αμφοτεροβαρή
    σύμβαση. Αυτή εφορμόζεται σε έγκυρες αμφοτεροβαρείς συμβάσεις, στις οποίες το ένα μέρος, ο πληρωτής κομίστρου, εφ΄όσον δεν έχει υποχρέωση
    προκαταβολής της παροχής, αρνείται να την εκπληρώσει, πχ να καταβάλει τα κόμιστρα, έως ότου το άλλο μέρος εκπληρώσει την οφειλόμενη παροχή του,
    πχ ο Μεταφορέας να εκφορτώσει και να παραδόσει το φορτίο.

(Με άλλα λόγια στην απλή γλώσσα της Μεταφοράς αυτό σημαίνει ότι υπάρχει δυσπιστία του ενός προς το άλλο μέρος, ότι ενδεχόμενα κάποιος από αυτούς δεν θα εκπληρώσει την υποχρέωση που έχει δεσμευτεί.)

Στο σημείο αυτό οφείλω να επαναλάβω αυτό που αναφέρω με έμφαση στα κείμενα μου, δηλαδή ότι
α) «με άλλους όρους πληρωμής της αξίας του ταξιδεύει το εμπόρευμα» και
β) «με άλλους όρους πληρωμής των κομίστρων ταξιδεύει το μέσο μεταφοράς, στο οποίο μεταφέρεται το εμπόρευμα».

Παράδειγμα:
Ένα είδος πωλείται με τον όρο INCOTERMS – "CIF" που σημαίνει ότι στην τιμή πώλησης που δηλώνεται στο τιμολόγιο πώλησης περιλαμβάνονται και τα κόμιστρα, πχ αξία 100.000 + κόμιστρα 3.000 = 103.000. Αν ο πωλητής συνάψει την σύμβαση έργου με τον Μεταφορέα «κόμιστρα πληρωτέα στον προορισμό», τότε ο Μεταφορέας θα αναζητά μάταια στον προορισμό να εντοπίσει τον πληρωτή του κομίστρου...  Αυτό διότι:
- Ο Αγοραστής θα επιδεικνύει το τιμολόγιο αγοράς ότι έχει καταβάλει τα κόμιστρα στον  πωλητή.
- Ο παραλήπτης στο έγγραφο Μεταφοράς, (ανεξάρτητα αν δηλώνεται ο Αγοραστής ή ένας Διαμεταφορέας),   θα επικαλείται ότι δεν έχει καταρτίσει την
   σύμβαση έργου με  τον  Μεταφορέα, που ενδεχόμενα θα απαιτεί από αυτόν την καταβολή του κομίστρου.

Αυτό που μένει ανοικτό για διευκρίνιση είναι αν στο έγγραφο Μεταφοράς έχει δηλωθεί «Εντολέας» που υποχρεούται στην καταβολή των κομίστρων. Αυτό υποχρεώνει όμως τον  Μεταφορέα να απαιτήσει την καταβολή των κομίστρων από αυτόν - τον Εντολέα - και να εξηγήσει αν τον γνωρίζει, την στιγμή που τον αναφέρει το έγγραφο Μεταφοράς που συνέταξε ο ίδιος ο Μεταφορέας με τον Αποστολέα – Πελάτη του.

Άρα τα κόμιστρα τα οφείλει στον Μεταφορέα ο Πωλητής που παρέδωσε το εμπόρευμα για την αποστολή στον αγοραστή πελάτη του και έχει ήδη εισπράξει τα κόμιστρα από αυτόν. Η αβεβαιότητα ως προς την είσπραξη του κομίστρου που προέκυψε  αναγκάζει όμως τον Μεταφορέα να ασκήσει τα δικαιώματα του όπως τα περιέγραψα παραπάνω.
Με τον τρόπο αυτό θα αναγκαστούν οι εμπλεκόμενοι στην σύμβαση πώλησης και στην σύμβαση έργου να καταβάλουν στον Μεταφορέα τα κόμιστρα  και να λύσουν στην συνέχεια την διαφορά μεταξύ τους. 

Σε πολλά σημεία των κειμένων μου τονίζω την ανάγκη να συντάσσονται έγκυρες συμβάσεις έργου μεταξύ Μεταφορέα και πελατών, σε τρόπο ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες και αντιδικίες.

Οι προφορικές ή οι περιληπτικές συμφωνίες μεταξύ Μεταφορέα και πελατών πρέπει να καταρτίζονται μόνο στο πλαίσιο μονίμων και σταθερών συνεργασιών. Στην περίπτωση αυτή η εκτέλεση της μεταφοράς,  ως και ο τρόπος  πληρωμής των κομίστρων, έχουν συμφωνηθεί και προκαθοριστεί μεταξύ των συνεργαζομένων σε ένα αναλυτικό συμβόλαιο. Με τον τρόπο αυτό η κάθε επί μέρους εντολή για την εκτέλεση μιας μεταφοράς δύναται να συντάσσεται περιληπτικά, σαν παράρτημα του κειμένου της βασικής λεπτομερούς σύμβασης. Σε αυτήν την περίπτωση θα έχουν εκπονηθεί τόσο οι γενικοί όροι μιας αμφοτεροβαρούς σύμβασης, όσο όμως και οι επί μέρους είδικοί όροι.  
 

Στους ειδικούς όρους σε ότι αφορά στην "εφοδιαστική αλυσίδα" περιλαμβάνονται όχι μόνο ο τόπος προορισμού, πχ Αθήνα και ο παραλήπτης, πχ ένας Διαμεταφορέας, μια τράπεζα, κλπ, αλλά και το πρόσωπο στο οποίο θα παραδοθεί το εμπόρευμα, πχ σε μία αποθηκευτική επιχείρηση ή στο ίδιο το εργοστάσιο - αγοραστή του εμπορεύματος. Διαπιστώσαμε επομένως και με αυτήν την συνεκτική προσέγγιση ότι ο όρος «διοίκηση  εφοδιαστικής αλυσίδας» δεν έχει επιστημονική και πρακτική σημασία. Αυτός είναι και ο λόγος που εισάγω τον όρο «υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων», για να δηλώσω ότι η διοίκηση κάθε επιχείρησης λειτουργεί για την επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού και για τον λόγο αυτό,
α) καταρτίζει συμβάσεις με άλλες επιχειρήσεις,
β) κατανέμει εξουσίες και αρμοδιότητες στα στελέχη της για την εκτέλεση αυτών των συμβάσεων και ελέγχει το αποτέλεσμα.    

Από την παραπάνω ανάλυση συνάγεται το συμπέρασμα για τον τρόπο που πρέπει να γίνονται κατανοητά τα δεκάδες σχήματα που περιγράφουν «εφοδιαστικές αλυσίδες»: 
Από την μια πλευρά έχουμε τα σχήματα που απεικονίζουν μόνο τις υποδομές παραγωγής, δίχως γραμμές να τις συνδέουν μεταξύ τους. 
Από την άλλη πλευρά έχουμε τα σχήματα που απεικονίζουν τις υποδομές με γραμμές που τις συνδέουν μεταξύ τους.


Δεν γνωρίζω πως ορίζουν οι θεωρητικοί τις "γραμμές" των σχημάτων. Εγώ πάντως πιο πάνω  στο παρόν σχόλιο και πριν 10 χρόνια στο βιβλίο μου, όρισα την «γραμμή» έτσι:
«Γραμμή ονομάζουμε το γεωγραφικό τμήμα μέσα στο οποίο μια Επιχείρηση Μεταφοράς επενδύει σε τεχνική υποδομή και σε μέσα μεταφοράς, για να προσφέρει στην αγορά μια συνολική υπηρεσία μετακόμισης φορτίων.»  

Σε ότι αφορά στις «γραμμές» των σχημάτων των θεωρητικών και ειδικότερα στους θιασώτες της «στρατηγικής» και της «διοικητικής μέριμνας» και των λοιπών όρων του στρατού, έχω κατηγοριοποιήσει τις απόψεις τους ως εξής:

Από την μια πλευρά έχουμε τις απόψεις των "κατώτερων" στρατιωτικών – ακαδημαϊκών, που διδάσκουν «στρατηγική» δίχως να λαμβάνουν υπόψη  τον χώρο που διανύουν οι γραμμές των σχημάτων τους. Επομένως τα επιστημονικά πεδία που διδάσκονται από  αυτήν την μερίδα των ακαδημαϊκών συνιστούν «ασκήσεις επί χάρτου».  

Από την άλλη πλευρά έχουμε τις απόψεις των "ανώτερων" αξιωματικών – ακαδημαϊκών που παρουσιάζουν την  στρατηγική τους πάνω σε μακέτες. Αυτοί λαμβάνουν υπόψη τον φυσικό χώρο, γιατί ταυτίζουν στις μακέτες:
- τους αποθηκευτικούς χώρους με τα οχυρά και τα στρατόπεδα,
- τα μολυβένια στρατιωτάκια με τους εργαζόμενους,
- τα όπλα και τα πολεμοφόδια με τα αγαθά και
- τα μηχανοκίνητα του στρατού με τα μέσα μεταφοράς.

Όμως, για τους στρατηγούς οι ανθρώπινες ψυχές και τα όπλα είναι αναλώσιμα με σκοπό την νίκη. Ενώ στην λειτουργία της ελεύθερης αγοράς οι συντελεστές της παραγωγής συνιστούν κόστος, που επιβαρύνεται η επιχείρηση, που λειτουργεί υπό την «διοίκηση» του επιχειρηματία με τελικό σκοπό το κέρδος. Συνιστάται επομένως στους ακαδημαϊκούς να συνειδητοποιήσουν αν διδάσκουν σε οικονομικό ΑΕΙ ή στην Σχολή Ευελπίδων…

Ειδικότερα σε ότι αφορά στις αναφορές των θεωρητικών για την σχέση της «διοικητικής επιμελητείας» με την «διαχείριση» ή {«Διοίκηση "εφοδιαστικής" αλυσίδας»}  πχ του χαβιαριού, των σουηδικών κρασιών, των ελαστικών για Rolls Royce και άλλων πολυτελών αγαθών, έχω γνωρίσει και για αυτά τα είδη τους διαχειριστές της “εφοδιαστικής” τους αλυσίδας. 

Ήδη σαν μαθητής του νυκτερινού γυμνασίου και κλητήρας της ΔΑΝΖΑΣ μετέβαινα τακτικά στα ανάκτορα της Ηρώδου Αττικού και παρέδιδα στο θυρωρείο, που ήταν αμέσως αριστερά μόλις διάβαινες την καγκελόπορτα της αυλής, τις διατακτικές για είδη που μεταφέραμε για το παλάτι. Ο διαχειριστής αυτής της εφοδιαστικής αλυσίδας στην διαταγή του οποίου εκδίδαμε τις διατακτικές - 'εγγραφα μεταφοράς - ονομαζόταν «Γενική Επιμελητεία Βασιλικής Χορηγίας». Έκτοτε δεν έχω συναντήσει άλλη «επιμελητεία» που να έχει σχέση με την “εφοδιαστική αλυσίδα” κάποιου αγαθού… Ίσως γιατί με την πάροδο των ετών η "επιμελητεία" μεταλλάχθηκε σε {"Διοίκηση" εφοδιαστικής αλυσίδας}, κάθε αγαθού. Ας είναι καλά ο Christopher και οι ουραγοί του...
 

Έχω όμως γνωρίσει το «επιτελείο» ως ΓΕΣ (Γενικό Επιτελείο Στρατού), λόγω της συμμετοχής της ΔΑΝΖΑΣ μεταξύ των ετών 1974 -1975 σε μειοδοτικό διαγωνισμό για την μαζική μεταφορά στρατιωτικού υλικού. Τέλος, αναπολώ και τον «επιμελητή» στο δημοτικό σχολείο στο τέλος της δεκαετίας του ’50, που είχε την «επιμέλεια» να υπάρχει κιμωλία στον πίνακα και χάρακας, για να μας μαυρίζει στο ξύλο ο δάσκαλος!
 

Στο νυκτερινό Λύκειο διδάχθηκα στο «Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης», ότι τα ρήματα  «επιμελείας, αμελείας, μετοχής, προσμονής και γνώσεως σημαντικά, συντάσσονται μετά γενικής, πχ επιμελούμαι των μαθημάτων». Γίνεται επομένως εύκολα αντιληπτό ότι στο σύνολο τους οι εργαζόμενοι επιμελούνται των δράσεων που αναλαμβάνουν.


Άρα, όπως αναλύω στην συνέχεια, ο «Logistics Manager» και ο «Supply Chain Manager», οι οποίοι "επιμελούνται" δράσεων, τις οποίες δεν μπορούν να περιγράψουν ή να προσδιορίσουν όσοι εισάγουν τους όρους αυτούς, επιπλέον δεν κατέχουν ή δεν επιθυμούν να μεταφράσουν τους ξενικούς αυτούς όρους, δεν πρέπει να θεωρούνται από τους φοιτητές ΟΔΕ τίποτα άλλο, από μια ταμπελίτσα που κρεμάνε κάποιοι στο στήθος τους για να καμαρώνουν στις συνεδριάσεις που ενδεχόμενα  συμμετέχουν.  

Επιτρέψτε μου όμως με την πείρα μου από την εκπαίδευση μου στον στρατό  ως έφεδρο λοχία Τ.Υ.Σ. (Ταχυδρομικής Υπηρεσίας Στρατού) να λειτουργήσω καταλυτικά. Η Τ.Υ.Σ. ήταν έτσι οργανωμένη, ώστε, πχ ένα γράμμα στρατιώτη από το μεθοριακό φυλάκιο της Άνω Βροντούς στις Σέρρες, με την μεσολάβηση
α) του ταχυδρόμου της μονάδας,
β) του ταχυδρομικού γραφείου του συντάγματος,
γ) του ταχυδρομικού γραφείου μεραρχίας και
δ) της Βάσης Στρατιωτικού Ταχυδρομείου, 
παραδιδόταν στο πολιτικό ταχυδρομείου για να συνεχίσει με ανάλογους «σταθμούς» ή «στάδια», (όροι των θεωρητικών), να φθάσει στον παραλήπτη εντός της χώρας μας ή σε κάποιο συγγενή του στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ, ή αντίστροφα…  Πρέπει να τονιστεί ότι το ταχυδρομικό υλικό συνοδευόταν συνολικά με «πληροφορίες», τόσο για τους ταχυδρομικούς σάκους, (παράβαλε με τις ευρωπαλέτες), όσο και για τα συστημένα, τα δέματα και τις επιταγές. Ποια είναι κατά συνέπεια η διαφορά αυτής της λειτουργίας του στρατού με την σημερινή λειτουργία των ταχυμεταφορών – couriers;  

Άρα μόνο η λειτουργία του στρατιωτικού ταχυδρομείου θα μπορούσε να εκληφθεί σαν ένα υπαρκτό επιστημονικό πεδίο «Logistics» και «Supply chain» προς ικανοποίηση των ακαδημαϊκών, που ταυτίζουν την λειτουργία των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων της ελεύθερης αγοράς με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τον τρόπο σκέψης και δράσης των στρατηγών!
 

Πρόκληση για σύγκριση
Του όρου «υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων» σε σύγκριση με τον όρο «supply chain». Τίθεται το ερώτημα, πώς πρέπει να οριστεί η δράση μιας μεγάλης επιχείρησης διεθνούς Μεταφοράς, η οποία αναλαμβάνει:
α) την περισυλλογή εκθεμάτων από 45 διαφορετικούς εκθέτες απανταχού του πλανήτη,
β) να τα συσκευάσει, να τα ομαδοποιήσει κατά μεγάλες περιοχές των ηπείρων, όπως πχ  Αμερικής, Αφρικής, Άπω Ανατολής, για να τα μεταφέρει
    ομαδοποιημένα και οικονομικά  στον χώρο διοργάνωσης της εκθέσεως εντός της ΕΕ,
γ) Ή να τα μεταφέρει μετά το πέρας της έκθεσης με τον ίδιο τρόπο στην χώρα και στον τόπο που τα παρέλαβε;

Συνιστούν οι δράσεις αυτές της επιχείρησης Μεταφοράς «supply chain»; και σε τι θα διέφεραν από τις «αμιγείς» δράσεις «supply chain» που αναφέρονται
οι θεωρητικοί; Μπορεί μια ΕΒΕ να εκτελέσει αυτές τις δράσεις Μεταφοράς ακόμα και για δικά της εκθέματα, αν τυχόν συμμετείχε στην έκθεση του παραδείγματος μου; Ποιος όρος είναι επομένως ορθός; Ο όρος «υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων»; ή ο όρος «supply chain», έστω και αν ορίζεται με δεκάδες τρόπους, ακόμα και αν θεωρείται ως «κάτι ευρύτερο»;

Αναμφισβήτητα ο όρος «υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων» είναι «κάτι ευρύτερο», γιατί αφορά στον «Επιχειρησιακό Λογισμό» = «Business Logistics», ήτοι  στις Διοικήσεις όλων των επιχειρήσεων και για όλες τις περιπτώσεις παραγωγής και κυκλοφορίας των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση. Κυρίως όμως αφορά στην επιστήμη ΟΔΕ!
 
Αντίθετα, ο όρος «supply chain» ή ο όρος «supply chain management» είναι «κάτι στενό», γιατί αφορά σε ότι φαντάζεται όποιος χρησιμοποιεί τους όρους. Εγώ πάντως από την μελέτη της βιβλιογραφίας έχω κατανοήσει τον όρο «supply chain» σαν ενδοεπιχειρησιακή κυκλοφορία των αγαθών, δηλαδή περίπου σαν: «τσούλησε το λάδι μας και μπήκε στο πιθάρι μας» ή αλλιώς, «μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα», δηλαδή σαν χορό ζεϊμπέκικο.  Επομένως ο όρος «υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων» ως «κάτι ευρύτερο» συνιστά χορό ταγκό, γιατί αφορά επιπλέον στις συναλλαγές της επιχείρησης, δηλαδή στην κατάρτιση και εκτέλεση συμβάσεων πώλησης και έργου που καταρτίζουν  οι διοικήσεις των επιχειρήσεων, για την επίτευξη εκάστης του δικού της τελικού σκοπού.


    **** ΣΕΛΙΔΑ 57 ****     
Παράρτημα: Η οδική μεταφορά με Φορτηγά Ιδιωτικής Χρήσης (ΦΙΧ)

               (απόσπασμα από το βιβλίο μου)
                                      
Γενικά για την νομοθεσία κυκλοφορίας ΦΙΧ

Η μεταφορά με ΦΙΧ ρυθμίζεται με τον Ν. 1959 του 1991 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 123 Α’ της 5.8.1991. Τον νόμο αυτό τον ακολούθησε η Υπ. Απόφαση 29542/5.9.91, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 707 Β’ της 5.9.91 και διευκρίνιζε τις λεπτομέρειες εφαρμογής του νόμου. Έκτοτε με διάφορες υπουργικές αποφάσεις ρυθμίζονται επί μέρους ανάγκες των επιχειρήσεων που κυκλοφορούν ΦΙΧ και της αγοράς γενικότερα. Πχ στο ΦΕΚ 2338/16.8.2012 τεύχος Β δημοσιεύτηκε Υπ. Απόφαση, με βάση την οποία χορηγούνται άδειες ΦΙΧ μικτού βάρους μέχρι 4 τόνων σε εταιρείες ταχυμεταφορών. Θα πρόκειται προφανώς για μια διευκόλυνση στις επιχειρήσεις αυτές, για να μεταφέρουν:

α) τους σάκους με τις αποστολές, από και προς τα αεροδρόμια,

β) μαζικές παραλαβές ή παραδόσεις σε μεγάλους πελάτες,

γ) αποστολές ή παραλαβές από συνεργαζόμενες ομοειδείς εταιρείες.

Ο παραπάνω νόμος 1959/91 αναφέρει τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που δικαιούνται να θέσουν ΦΙΧ σε κυκλοφορία, για τις ανάγκες της εταιρείας τους. Πρόκειται για μεταφορές που θα διενεργούνται αποκλειστικά για την απρόσκοπτη λειτουργία της επιχείρησης.


Για τις μεταφορές με ΦΙΧ απαγορεύεται αυστηρά από τον νόμο να εισπράττονται κόμιστρα. Αυτό είναι θεμελιώδους σημασίας για την λειτουργία της αγοράς της Μεταφοράς, γιατί στην πράξη σημαίνει:

α) ότι το τιμολόγιο πώλησης, ή η απόδειξη λιανικής πώλησης μιας ΕΒΕ, που παραδίδει τα εμπορεύματα με τα ΦΙΧ που διαθέτει στον χώρο του παραλήπτη,
    πρέπει να  εκδίδονται με μια μόνο συνολική τιμή!
    Στην τελική αυτή τιμή του προϊόντος είναι ενσωματωμένο στον υπολογισμό του συνολικού κόστους παραγωγής και διάθεσης, επιπλέον και το κόστος
    μετακόμισης του  προϊόντος για την παράδοση του στον αγοραστή.
 

β) ότι η ΕΒΕ που θέτει σε κυκλοφορία ΦΙΧ έχει το δικαίωμα να μετακομίζει ελεύθερα τα προϊόντα ή τις πρώτες ύλες, από και προς όλες τις ίδιες
    εγκαταστάσεις, αποθήκες,  παραγωγικές μονάδες κλπ, που διαθέτει. Η λέξη "ίδιες" σημαίνει να λειτουργούν με τον ίδιο ΑΦΜ. Προς τον σκοπό αυτό
    χρειάζεται μόνο να εκδώσει σαν παραστατικό στοιχείο της λογιστικής εγγραφής το προβλεπόμενο δελτίο αποστολής. Στο δελτίο αποστολής δεν
    αναγράφονται ως γνωστό τιμές αγαθών, ή κομίστρων, παρά μόνο ποσότητες και κωδικοί των αγαθών. Εκτός αυτού το δελτίο αποστολής είναι
    απλά το παραστατικό της λογιστικής εγγραφής, για την αλλαγή του αποθηκευτικού χώρου. 

Με άλλα λόγια στις συμβάσεις πώλησης, σε εκτέλεση της οποίας η μετακόμιση του προϊόντος θα διενεργηθεί με ΦΙΧ, δεν ισχύουν οι όροι παραδόσεως INCOTERMS. Αυτό γιατί οι όροι INCOTERMS είναι μία συμφωνία μεταξύ πωλητή και αγοραστή για την ανάληψη των κομίστρων και των λοιπών δαπανών για την διενέργεια της  μεταφοράς. Τα ΦΙΧ όμως δεν εισπράττουν κόμιστρα, άρα δεν εφαρμόζονται οι όροι αυτοί στην μεταφορά με ΦΙΧ. Για τους όρους αυτούς θα ασχοληθούμε με λεπτομέρειες στο τρίτο κεφάλαιο.

Το σημαντικό που πρέπει να διευκρινιστεί στο σημείο αυτό είναι η οργανωτική διαφορά μιας ΕΒΕ, που μετακομίζει ένα αγαθό στα πλαίσια ενδοεπιχειρισιακής οργάνωσης και λειτουργίας, από την μετακόμιση των αγαθών για να τα παραδώσει στον αγοραστή. Επίσης πρέπει να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό και την θεμελιώδη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της μετακόμισης με ΦΙΧ ή αντίστοιχα με ΦΔΧ. Στην μια περίπτωση το κόστος της μεταφοράς για την παράδοση με ΦΙΧ στον πελάτη, εμπεριέχεται στο κόστος παραγωγής, ή προμήθειας στην περίπτωση των εμπορικών επιχειρήσεων.
 

Η μετακόμιση δηλαδή ενός φορτίου με ΦΙΧ είναι αντικείμενο της κοστολόγησης με βάση τις αρχές του Βιομηχανικού Λογισμού, κατά συνέπεια της αναλυτικής λογιστικής της εκμεταλλεύσεως και του πρότυπου κόστους!

Δηλαδή το ΦΙΧ δύναται να θεωρηθεί με  βάση τον νόμο:

α) σαν ένα περονοφόρο, (κλαρκ) ή

β) σαν την ταινία συναρμολογήσεως, ή

γ) σαν ένα μηχάνημα της παραγωγής, ή

δ) σαν ένα ειδικό μηχάνημα έργου, κλπ. (Μηχάνημα έργου είναι ένα ειδικό όχημα ή εξάρτημα, το οποίο έχει την δυνατότητα να κινηθεί αυτόνομα στο
    δρόμο και εκτελεί μια  βοηθητική εργασία για την κάλυψη των αναγκών μιας ΕΒΕ. Πχ η πρέσα του σκυροδέματος, το σκαπτικό μηχάνημα, το αναβατόριο
    σε ορόφους των ειδών οικοσκευής, το  γεωτρύπανο, ο αεροσυμπιεστής,  κλπ.)


Κατά συνέπεια και η τιμή του προϊόντος είναι συνολική, κοστολογημένη μαζί με το κόστος παραγωγής, με πρόβλεψη σε αυτό και την δαπάνη που θα επιβαρυνθεί η ΕΒΕ για την παράδοση των πωληθέντων με το ΦΙΧ στον χώρο του παραλήπτη. Η κοστολόγηση αυτή δεν διαφέρει αισθητά με την αντίστοιχη των επιχειρήσεων Μεταφοράς που γνωρίσαμε στα προηγούμενα. Υπάρχει όμως μια ουσιώδης οργανωτική διαφορά ανάμεσα στις δύο κοστολογήσεις:

 Στην  μεταφορά με ΦΔΧ έχουμε από κοστολογικής πλευράς μεταβλητό κόστος για την ΕΒΕ. Δηλαδή η ΕΒΕ έχει επιβάρυνση εξόδων μεταφοράς, μόνο στην περίπτωση που μετακομίζει τα προϊόντα ή τα υλικά της με τα φορτηγά τρίτων - Μεταφορέων.  Αντίθετα στην μεταφορά των προϊόντων της ΕΒΕ με τα ΦΙΧ της έχουμε εκτός από το μεταβλητό κόστος, όπως είναι πχ τα καύσιμα, τα διόδια, οι δαπάνες εκτός έδρας του οδηγού, ή του συνοδηγού, κλπ, επιπλέον επιβάρυνση με σταθερό κόστος. Το σταθερό κόστος επιβαρύνει την ΕΒΕ, για να διατηρεί τα οχήματα σύννομα σε κυκλοφορία και λειτουργία, ως πχ είναι ο μισθός του οδηγού, η απόσβεση, η τακτική συντήρηση του οχήματος, τα  τέλη κυκλοφορίας, τα ασφάλιστρα, κλπ.
 

    **** ΣΕΛΙΔΑ 59 ****   
Η κυκλοφορία με ΦΙΧ είναι τεχνική έννοια και όχι εμπορική!
 

Αν η προσφορά της ΕΒΕ στον υποψήφιο αγοραστή χωρίζεται σε αξία προϊόντος και μεταφορικά, τότε η μεταφορά διενεργείται υποχρεωτικά με ΦΔΧ. Το σκεπτικό για την μεταφορά με ΦΙΧ είναι ότι το προϊόν που μεταφέρεται με τέτοιο όχημα δεν έχει ακόμα πουληθεί. Στην γλώσσα της αγοράς θα λέγαμε για το προϊόν αυτό, ότι έχει απλά και μόνο παραγγελθεί από τον πελάτη. Η σύμβαση πώλησης δηλαδή ολοκληρώνεται στον τόπο του παραλήπτη. Εκεί καθίσταται κύριος του αγορασθέντος αγαθού ο παραλήπτης και επομένως δεν είναι πλέον κύριος του εμπορεύματος ο πωλητής. Κατά συνέπεια η ΕΒΕ σύννομα μετέφερε με τα ΦΙΧ ιδιοκτησίας της το είδος αυτό στον παραλήπτη, γιατί μέχρι τότε ήταν περιουσιακό της στοιχείο.

Αν θεωρηθεί κατά την στιγμή της αναχώρησης από την αποθήκη του εργοστασίου το είδος ως πουλημένο, τότε πλέον δεν είναι κύριος του εμπορεύματος
ο πωλητής ΕΒΕ, αλλά ο αγοραστής ΕΒΕ. Κατά συνέπεια είναι εμπόρευμα τρίτου και επομένως πρέπει να μεταφερθεί με ΦΔΧ. Ή αντίστοιχα να μεταφερθεί με ΦΙΧ ιδιοκτησίας τώρα πλέον της αγοράστριας ΕΒΕ, που έχει καταστεί κύριος του εμπορεύματος, ή ενδεχόμενα της πρώτης ύλης. (τέλος του αποσπάσματος του βιβλίου μου)


Σημαντική παρατήρηση: Στην μεταπτυχιακή εργασία του φοιτητή του Παν. Πειραιά για την "εφοδιαστική αλυσίδα του φαρμάκου" διευκρινίζεται ότι η φαρμακοβιομηχανία παραδίδει τις παραγγελίες των πελατών, πχ φαρμακείων, στην Αθήνα και στην Θεσ/κη με ΙΧ φορτηγά. Αντίθετα στην υπόλοιπη Ελλάδα συνεργάζεται με επιχείρηση Μεταφοράς, η οποία ομαδοποιεί τα φάρμακα και με άλλα φορτία, για να είναι η Μεταφορά συμφέρουσα...  Σε αυτές τις περιπτώσεις τα εμπορεύματα ανάλογα με τις συμβάσεις που έχουν καταρτιστεί στοιβάζονται:
α) Στον αποθηκευτικό χώρο της ίδιας της βιομηχανικής επιχείρησης,
β) Στον αποθηκευτικό χώρο μιας συνεργαζόμενης με την φαρμακοβιομηχανία αποθηκευτική επιχείρηση,
γ) Στον αποθηκευτικό χώρο της επιχείρησης Μεταφοράς, με την οποία η φαρμακοβιομηχανία έχει συνάψει σύμβαση λογιστικής υποστήριξης.
δ) Πέραν αυτών, όπως γράφω και αλλού, δεν συμφέρει στις μεγάλες αποστάσεις η μεταφορά με ΦΙΧ, γιατί τα ΦΙΧ γυρίζουν υποχρεωτικά κενά φορτίου!

          ****  ΣΕΛΙΔΑ 60 ****   
Συμπεράσματα & ορισμοί για την κυκλοφορία των αγαθών

 

Με βάση τις παραπάνω προσεγγίσεις μου κατέστησα σαφές ότι ο όρος  «εφοδιαστική αλυσίδα», σε ότι αφορά στην επιστήμη ΟΔΕ, είναι θεωρητικός και αδόκιμος. Στην ΟΔΕ η προσέγγιση της λειτουργίας της αγοράς πρέπει να αναλύεται με βάση τις συμβάσεις που καταρτίζονται μεταξύ των Διοικήσεων των εμπλεκομένων προσώπων για την επίτευξη του τελικού σκοπού.

Κατά τα γνωστά οι συμβάσεις διακρίνονται:
α) Στις συμβάσεις πώλησης, με βάση τις οποίες τα εμπορεύματα αλλάζουν κύριο, στις οποίες συμμετέχουν ο Αγοραστής και ο Πωλητής ή οι αντιπρόσωποι
    τους.  
β) Στις συμβάσεις έργου, με βάση τις οποίες τα αγαθά αλλάζουν κάτοχο, στις οποίες συμμετέχουν εκτός του Μεταφορέα ο Αποστολέας, ο Παραλήπτης
    και ο Εντολέας.
γ) Στις συμβάσεις παροχής βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς, στις οποίες συμμετέχουν ο Διαμεταφορέας, ο εκτελωνιστής, ο Αποθηκευτής, ο
    εκμεταλλευτής μέσων  φορτώσεως εκφορτώσεως, και άλλοι.


Εδώ πρέπει να διασταλεί η έννοια «ενδοεπιχειρησιακή» διαχείριση των εμπορευμάτων, πχ η μεταφορά ειδών από την κεντρική αποθήκη στα καταστήματα πώλησης του σουπερ μάρκετ και αντίστροφα με τα δικά του φορτηγά (ΦΙΧ). Κριτήριο σε αυτήν την περίπτωση  συνιστά ότι κύριος και κάτοχος παραμένει πάντα η ίδια επιχείρηση, που λειτουργεί με τον ίδιο ΑΦΜ, επομένως αφορά σε εσωτερική λειτουργία αυτής της επιχείρησης, Άρα, κατά την γνώμη μου, δεν δύναται να ανιχνευτεί σε αυτήν την περίπτωση «εφοδιαστική αλυσίδα». Για τον λόγο αυτό πρέπει να απεγκλωβίσουμε τους φοιτητές ΟΔΕ από τις μεταφράσεις της ξένης ορολογίας, όπως πχ «supply chain» και «Logistics» και να διδαχθούν ελληνικοί όροι όπως πχ «τροφοδοσία» ή «εφοδιασμός καταστημάτων», επιπλέον λέξεις όπως «Διανομή», «Διακίνηση», «Παράδοση» εμπορεύματος και άλλες.     

Για να είμαι συνακόλουθος με τις απόψεις μου έχω εκπονήσει και αναφέρω στο βιβλίο μου ορισμούς για τις έννοιες που αφορούν στην Μεταφορά αξίας, δηλαδή στην σύμβαση πώλησης και στην Μεταφορά φορτίου, δηλαδή στην σύμβαση έργου, ως εξής:
«Μεταφορά (φορτίου): είναι το σύνολο των τεχνικών εργασιών, καθώς και  των λογιστικών απεικονίσεων, ως και των διοικητικών διαδικασιών, που έχουν σαν σκοπό την διακίνηση ενός  αγαθού με την  σύννομη μεταβολή του τόπου, του ιδιοκτησιακού,  του νομικού ή φορολογικού καθεστώτος του, είτε αυτές συντελούνται ταυτόχρονα με την παροχή του Μεταφορέα, είτε όχι».
 

«Μεταφορά (αξίας): ονομάζω την εμπορική πλευρά διακίνησης ενός εμπορεύματος, η οποία το παρακολουθεί  και το απεικονίζει λογιστικά, αποτυπώνοντας με λογιστικές εγγραφές τις διάφορες οικονομικές  συναλλαγές και τις λοιπές νομικές, φορολογικές, ποιοτικές, κλπ μεταβολές που υφίσταται το εμπόρευμα, μέχρι να εκπληρωθούν άπαντες οι όροι της σύμβασης πώλησης του.» 

«Διακίνηση ενός φορτίου: είναι μια λειτουργία της Μεταφοράς, κατά την διάρκεια της οποίας το μεταφερόμενο είδος βρίσκεται στην κατοχή ή στην διαχείριση τρίτων προσώπων, με τα οποία δεν έχει  συνάψει άμεσα κάποια σύμβαση ο κύριος του είδους αυτού.» (Πχ Μεταφορέας παραδίδει μια αποστολή σε αποθηκευτική επιχείρηση, μέχρι να συγκεντρώσει και άλλο φορτίο, για να συμπληρωθεί το ωφέλιμο βάρος ή ο όγκος του φορτηγού του. Ή ακόμα όταν ένας οδικός  Μεταφορέας παραδίδει στον σιδηρόδρομο ένα  ε/κ στα πλαίσια διενέργειας μιας Συνδυασμένης Μεταφοράς, κλπ. (Θυμίζω: εδώ ανιχνεύονται και εντοπίζονται συμβάσεις 3PL των θεωρητικών.)
 

Οι παραπάνω δραστηριότητες ασκούνται από τις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην λειτουργία της αγοράς προς εκτέλεση του τελικού σκοπού τους. Οι δραστηριότητες των επιχειρήσεων εντάσσονται σε ένα περιβάλλον κανόνων που ορίζει η πολιτεία, το οποίο ονομάζω «θεσμοθετημένο περιβάλλον λειτουργίας της Μεταφοράς Αξίας και Φορτίου». 

Το εκάστοτε κλίμα που επικρατεί στην αγορά διαμορφώνεται από διάφορους παράγοντες, όπως πχ η πολιτική, ο ανταγωνισμός, η φορολογία, ο συνδικαλισμός, η τεχνολογία, η οικονομία, οι διεθνείς σχέσεις, (τα κουνήματα φτερών πεταλούδας του Christopher), κλπ. Την κατάσταση που είναι διαμορφωμένη ανά πάσα στιγμή στην αγορά την έχω ονομάσει «Αγορά της Μεταφοράς».  Ο όρος μου είναι πρακτικός και Μικροοικονομικός και δεν έχει σχέση με τον Μακροοικονομικό, ανούσιο και θεωρητικό όρο «εφοδιαστική αλυσίδα» = "φεξε μου και γλύστρισα" των θεωρητικών.
Ωφέλιμο θα ήταν επομένως να εξεταστεί, αν στο επιστημονικό πεδίο διδασκαλίας της ΟΔΕ, εκτός από τον όρο «Διοίκηση των αποθεμάτων» εισαχθεί και ο όρος «Αγορά της Μεταφοράς», αντί του όρου «Εφοδιαστική Αλυσίδα»...  

  **** ΣΕΛΙΔΑ 61 ****
«
Crossdocking = Διαμεταφορά»; ή
«Crossdocking = προσωρινή εναπόθεση»;
 

*** ΣΕΛΙΔΑ 61 ****  Α’ Μέρος: Το «Crossdocking» ως Διαμεταφορά

Στο βιβλίο αναφέρει ο καθηγητής Μανιάτης την έννοια: «Crossdocking (Διαμεταφορά)». Την ίδια έννοια: «Cross - docking (Διαμεταφορά)» εντόπισα και
στο βιβλίο του Βιδάλη, όπως επίσης και στο βιβλίο του David A. Taylor, Ph.D... Η θεωρία αναφέρει εκτενώς παραδείγματα, τα οποία συγκλίνουν να ενταχθεί ο ξενόφερτος όρος  «Cross – docking» στην επιστήμη ΟΔΕ και στις δράσεις της «Λειτουργίας της Διαθέσεως». Όμως, για να αναλυθεί οποιοσδήποτε όρος, ελληνικός ή ξενικός, που εντάσσεται στην «Λειτουργία της Διαθέσεως», δηλαδή στο χρονικό διάστημα από την ολοκλήρωση της παραγωγής, μέχρι της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι νομοθετικές ρυθμίσεις με κυριότερες πχ:

α) την διάκριση του δικαιώματος μεταφοράς μεταξύ ΙΧ και ΔΧ φορτηγού,
β) ποιος έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται σε δικούς του χώρους εμπορεύματα τρίτων.
γ) τις φορολογικές ρυθμίσεις που αφορούν στην κατάρτιση των συμβάσεων, στην έκδοση και λογιστική καταχώρηση των  φορολογικών στοιχείων,
    όπως πχ τιμολογίων, δελτίων  αποστολής, φορτωτικών, κλπ.   

Επομένως, αν ληφθεί υπόψη το θεσμοθετημένο περιβάλλον λειτουργίας της αγοράς της Μεταφοράς Αξίας και Φορτίου, αυτόματα αδιαφορούμε για τα πρόσωπα και τις μεθόδους που επιλέγουν για να εκτελέσουν σε άλλες χώρες και υπό άλλες συνθήκες τις δράσεις, που εντάσσονται στην Λειτουργία της Διαθέσεως, όπως πχ:
- για τον στρατηγό William G. Pagonis, που προσέλαβε ο «γίγαντας SEARS» στο τμήμα Logistics. Όπως επίσης αδιαφορούμε,
-  σε πόσες ώρες παραδίδει η  Wal – Mart και κάθε άλλη επιχείρηση τις παραγγελίες της,
-  Ή, αδιαφορούμε αν κάποια επιχείρηση χρεοκόπησε, επειδή χρησιμοποίησε τα δικά της μέσα μεταφοράς και υποδομές, τα οποία υποαπασχολούνταν
    και την επιβάρυναν με  υψηλές και δυσβάστακτες σταθερές δαπάνες, που την οδήγησαν στην χρεοκοπία.  

Η επισήμανση αυτή είναι σημαντική γιατί κάθε Διοίκηση επιχείρησης, (και όχι βέβαια "Διοίκηση Logistics" ή "Διοίκηση Supply Chain"), συγκεντρώνει και αξιολογεί τα δικά της χρηματοοικονομικά μεγέθη και τους λοιπούς παράγοντες από ένα ευρύτερο φάσμα της αγοράς, που λαμβάνονται υπόψη, για την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων = Business Logistics = Επιχειρισιακός Λογισμός.  Άρα, για να αξιολογήσουμε την σημασία των αποφάσεων της Διοίκησης της Επιχείρησης προς επίτευξη του τελικού σκοπού της, πρέπει να κατανοήσουμε και να ιεραρχήσουμε κατ’ αρχήν τις δραστηριότητες των χαμηλόβαθμων στελεχών που τις εκτελούν, πχ ότι…:

α) Στο φορτηγό που θα παραδώσει μια παραγγελία στην Βούλα πρέπει να φορτώσουμε  μαζί και τις παραγγελίες για Καλαμάκι και Ελληνικό δεν χρειάζεται
    μεταπτυχιακό.
β) Όπως επίσης, ότι το ίδιο φορτηγό θα πρέπει να παραλάβει μια παραγγελία από την Γλυφάδα για το Περιστέρι δεν χρειάζεται διδακτορικό.
Κυρίως όμως χρειάζεται κοινός νους για να κατανοήσουμε ότι δεν επιτρέπεται…
γ) …Να αναχωρούν από τον Ασπρόπυργο 3 ΙΧ φορτηγά με εμπορεύματα διαφορετικών επιχειρήσεων για την ίδια περιοχή, αλλά 1 ΔΧ φορτηγό και για τις
    τρείς επιχειρήσεις!  
δ) Ή, για να κατανοήσουμε ότι η διαχείριση ενός εμπορεύματος, με συγκεκριμένο τόπο  προορισμού και παραλήπτη είναι διαφορετική, από την διαχείριση
    άλλης αποστολής που  αφίχθηκε με το ίδιο φορτηγό, αλλά έχει άλλο τόπο προορισμού και παραλήπτη.  

Αυτό όμως που χρειάζεται σε όλες τις περιπτώσεις στην λήψη των αποφάσεων είναι η γνώση της νομοθεσίας, που θέτει τα θεμέλια και τις προϋποθέσεις για την οργάνωση του έργου, καθώς και τις εξουσίες και αρμοδιότητες που πρέπει να κατανεμηθούν σε αυτούς που θα το εκτελέσουν. Παρακάτω προσπαθώ να κωδικοποιήσω ορισμένες ρυθμίσεις της πολιτείας, με πρώτη διάκριση την έννοια των λέξεων της ακαδημαϊκής θεωρίας: «Crossdocking (Διαμεταφορά)».  Για να κατανοήσουμε ορθά την έννοια της «Διαμεταφοράς» πρέπει να την προσεγγίσουμε από νομικής πλευράς, δηλαδή με βάση τις  συμβάσεις που καταρτίζει ο Διαμεταφορέας με τους πελάτες του, δηλαδή ως:
Μεσιτεία Μεταφοράς,
Παραγγελία Μεταφοράς,
Πρακτορεία Μεταφοράς,
Υπεργολαβία* Μεταφοράς.
(περισσότερα στο βιβλίο μου)

Η πολιτεία για την διευκόλυνση των συναλλαγών μεταξύ των επιχειρήσεων ενέταξε τις δράσεις της Διαμεταφοράς στους παρακάτω δύο χαρακτηριστικούς Κωδικούς Άσκησης Δραστηριότητας, (ΚΑΔ):

52.29.19.01 Υπηρεσίες διαμεσολάβησης στη μεταφορά αγαθών.
52.29.19.02 Υπηρεσίες Διαμεταφοράς εμπορευμάτων.

Σημαντική διευκρίνιση
Η Διαμεταφορά ως επιχειρηματική δραστηριότητα έχει την ιδιαιτερότητα ότι ασκείται με την απαρέγκλιτη αρχή να εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο των άλλων. Κοντολογίς ο Διαμεταφορέας δεν αποκτά ίδιες υποδομές ή μέσα μεταφοράς, αλλά διαμεσολαβεί για να λειτουργήσει ορθολογικά η κυκλοφορία των εμπορευμάτων από την παραγωγή προς την κατανάλωση. Η δήλωση μου αυτή είναι απόλυτη και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, γιατί έχει σαν βάση την επιμόρφωση μου το 1976 στην Γερμανία στο κεντρικό τμήμα κοστολογήσεως της εταιρείας Διαμεταφοράς DANZAS που είχε ιδρυθεί το έτος 1815.


Εκεί έθεσα την αυτονόητη ερώτηση, γιατί δεν αποκτούμε δικά μας μέσα μεταφοράς; Η απάντηση ήταν καταπέλτης: "Wir arbeiten nach dem Juden System", δηλαδή εμείς εργαζόμαστε με το σύστημα των Εβραίων και μου διευκρίνησαν ότι: "Wir arbeiten mit dem fremden Kapital!", δηλαδή εμείς εκμεταλλευόμστε το κεφάλαιο των άλλων.

Το χαρακτηριστικό των συμβάσεων του Διαμεταφορέα είναι ότι δεν καθίσταται κάτοχος των εμπορευμάτων, ούτε διαχειρίζεται τεχνικά τα εμπορεύματα με οποιοδήποτε τρόπο. Άρα, ο Διαμεταφορέας δεν επιτρέπεται να εκτελέσει «Cross - docking» ή «Supply chain», οποιεσδήποτε έννοιες και αν λάβουν οι λέξεις.

Έχει όμως την επιλογή:

α) Να ζητήσει να λάβει τον σχετικό ΚΑΔ που να αφορά στις επιπλέον δραστηριότητες που οργανώνει να προσφέρει στην πελατεία, πχ όπως ανάφερα
    παραπάνω:  52.29.19.07:  Υπηρεσίες τοπικής συγκέντρωσης και διανομής εμπορευμάτων. Ή,
β) Να συμβληθεί με άλλες επιχειρήσεις, για να τους αναθέσει την εκτέλεση των δραστηριοτήτων, που θεωρητικά εντάσσονται στο «Cross - docking» ή στο
    «Supply  Chain». Σκόπιμα δεν αναφέρω κάποιες δραστηριότητες, γιατί δεν θέλω να μπώ στον μύλο των θεωρητικών, που ορίζει καθένας τους την έννοια
    «Supply  Chain» όπως την έπλασε η επιστημονική του φαντασία ή όπως την ανέσυρε άβουλα από ένα ξένο βιβλίο. Όπως αναφέρω και αλλού, ακόμα
    και ο κατά κοινή παραδοχή πρώτος διδάξας την «Supply  chain», την αναφέρει στο βιβλίο του με δύο δανεικούς ορισμούς άλλων! σελ. 20 & 21.)
    
(* Υπεργολαβία είναι η ανάθεση σε τρίτο έργο που έχεις αναλάβει.)

(Παρενθετικά για την κατανόηση των λειτουργιών Διαμεταφοράς παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο μου:

Α) Στην πρώτη περίπτωση της Μεσιτείας Μεταφοράς ο Διαμεταφορέας υποδεικνύει στα μέρη την σύναψη Σύμβασης Μεταφοράς στο όνομα και για λογαριασμό τους, δηλαδή μεταξύ του φορτωτή και του Μεταφορέα. Ο τρόπος αυτός λειτουργίας της Διαμεταφοράς   χαρακτηρίζεται ως μεσιτεία μεταφοράς, δηλαδή πρόκειται για υπόδειξη ευκαιρίας έναντι αμοιβής. Η μεσολάβηση αυτή είναι ενδεχόμενο να αναληφθεί με εντολή ενός εκ των δύο μερών, (φορτωτή, ή Μεταφορέα), ή από κοινού και των δύο. Στην περίπτωση αυτή το Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών (Τ.Π.Υ.) του Διαμεταφορέα στην χρέωση του πελάτη του θα είναι της μορφής: «αμοιβή μας για την ανεύρεση και διάθεση του ΦΔΧ … για την μεταφορά … ΕΥΡΩ 100 + ΦΠΑ 24% = 124 Ευρώ».

Β) Στην δεύτερη περίπτωση της Πρακτορείας Μεταφοράς ο Διαμεταφορέας μεσολαβεί  μόνο στην σύναψη της συμβάσεως μεταφοράς, δηλαδή μεταξύ
    φορτωτή και Μεταφορέα χωρίς να συμμετέχει σε αυτήν. Εδώ πρόκειται σε γενικές γραμμές για Έμμισθη Εντολή Μεταφοράς, ή ανάλογα τους ειδικούς όρους και άλλες λεπτομέρειες της εκάστοτε σύμβασης της συγκεκριμένης μεταφοράς, να θεωρηθεί κατά περίπτωση στην πράξη και ως πρακτορεία μεταφοράς. Το Τ.Π.Υ. του Διαμεταφορέα σε αυτήν την περίπτωση είναι: «κόμιστρα ως συνημμένη φορτωτική  + αμοιβή μας + ΦΠΑ 24%».

Γ) Στην Τρίτη περίπτωση της υπεργολαβίας Μεταφοράς ο Διαμεταφορέας αναλαμβάνει συνολικά όλες τις παροχές για την διεκπεραίωση του  έργου,
     προσφέροντας στον κάθε πελάτη το συνολικό πακέτο της μεταφοράς. Στις υπηρεσίες αυτές χρεώνουν τον πελάτη   με τα συμφωνηθέντα συνολικά
     κόμιστρα. Οι συμβάσεις έργου αυτών των περιπτώσεων με τους Μεταφορείς έχουν συναφθεί στο όνομα και για λογαριασμό του Διαμεταφορέα. Το
     μεταφορικό έργο αυτής της μορφής χαρακτηρίζονται κυρίως ως υπεργολαβία της μεταφοράς. Το Τ.Π.Υ. του Διαμεταφορέα στην χρέωση του
     πελάτη του σε αυτήν την περίπτωση είναι: «Κόμιστρα και λοιπά έξοδα ως προσφορά μας + ΦΠΑ 24%».

Σημείωση 1: Αν ο Διαμεταφορέας λειτουργεί με περισσότερους ΚΑΔ, πχ κατέχει και εκμεταλλεύεται συγχρόνως δικά του μεταφορικά μέσα και εκτέλεσε την μεταφορά με αυτά, τότε πλέον έχουμε κατά τα γνωστά μια μικτή σύμβαση έργου. 

Σημείωση 2:  Όλες οι έννομες σχέσεις μεταξύ του Διαμεταφορέα και του Μεταφορέα παίζουν αποφασιστικό ρόλο τόσο στην φορολογική μεταχείριση του κύκλου εργασιών και του ΦΠΑ, όσο και στον ακριβή προσδιορισμό της παροχής και της αντιπαροχής και των δύο έναντι των πελατών τους.

Σημείωση 3: Τα λογιστικά προγράμματα Η/Υ παρέχουν σήμερα την δυνατότητα για να καταχωρηθούν λογιστικά τα ποσά των Τ.Π.Υ. μεταξύ άλλων και ως «υποκείμενα» ή ως «απαλλασσόμενα» ΦΠΑ.
Τέλος του αποσπάσματος από το  βιβλίο μου.)
 

Άρα είναι βέβαιο ότι το Crossdocking που αναφέρει η βιβλιογραφία δεν έχει πάντα την ίδια έννοια, ούτε αποκλειστικά άμεση σχέση με την σύμβαση του Διαμεταφορέα με τον πελάτη.
Κατά συνέπεια πρέπει να εξεταστεί:
α) αν το «Cross - docking» το εκτελεί η ίδια η επιχείρηση, πχ η Wal – Mart μέσα στους δικούς της χώρους με δικά της πρόσωπα και μέσα μεταφοράς. Ή,
β) αν η  Wal – Mart έχει αναθέσει το «Cross - docking» σε μια άλλη επιχείρηση, μεταξύ αυτών ίσως σε επιχείρηση Μεταφοράς, Διαμεταφοράς, ή Αποθηκευτική, η οποία θα  αναλαμβάνει  να συγκεντρώνει και να ομαδοποιεί τις παρτίδες με βάση τις εντολές της.
γ) Πώς λειτουργεί το  «Cross - docking» που εκτελεί πχ ένας προμηθευτής της Wal - Mart;   Δηλαδή σε δικούς του χώρους; Ή σε χώρους συνεργαζομένων
    επιχειρήσεων, με τις οποίες συνεργάζεται, σε τρόπο ώστε να ομαδοποιεί τις παρτίδες που προορίζονται για τα καταστήματα της Wal – Mart, ή για τα
    καταστήματα άλλων πελατών του;

Στις περιπτώσεις β και γ πρέπει να εξετάζονται οι όροι των συμβάσεων που καταρτίζονται, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουν καταρτιστεί συμβάσεις για την «Διακίνηση» των  εμπορευμάτων. Δηλαδή συμβάσεις που καταρτίζονται μεταξύ τρίτων επιχειρήσεων για την εκτέλεση δράσεων, που αφορούν στα εμπορεύματα της Wal – Mart, όπως πχ εκφορτώσεις, φορτώσεις, μεταφορτώσεις, κλπ.
Αναφέρω ενδεικτικά σχετικούς Κωδικούς Άσκησης Δραστηριότητας, (ΚΑΔ) επιχειρήσεων, που προσφέρουν στην αγορά αυτές τις υπηρεσίες:

49.41.10.00:  Υπηρεσίες οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων,
52.10.19.00:  Άλλες υπηρεσίες αποθήκευσης,
52.24.00.00:  Διακίνηση φορτίων,   
52.29.19.02:  Υπηρεσίες Διαμεταφοράς Εμπορευμάτων,
52.29.19.03: 
Υπηρεσίες μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού προς τρίτους (logistics).
52.29.19.04:  Υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης και στοίβασης σε τερματικούς σταθμούς κάθε είδους μεταφορών,
52.29.19.07:  Υπηρεσίες τοπικής συγκέντρωσης και διανομής εμπορευμάτων. 
         


Όταν εκτελεστεί κάθε «δράση» ολοσχερώς καθίσταται ως γνωστό «αυτοτελής δράση», γιατί συνάγονται λογιστικά  γεγονότα, τα οποία καταχωρούνται στα λογιστικά συστήματα των εμπλεκομένων επιχειρήσεων.  Κατά συνέπεια το «Cross docking» είναι έννοια που μεταφράζω:
- τεχνικά ως «απόθεση σε κρηπίδωμα» και
- ως προς τον χρόνο που διαρκεί «“προσωρινή” εναπόθεση».


Ειδικότερα για τις δραστηριότητες για την εκτέλεση του «Crossdocking» διακρίνω:
α) αφενός την σημασία του «Cross», που έχει την έννοια της ταχύτητας, πχ «Motocross».
β) αφετέρου διακρίνω την έννοια «Dock» που γνώρισα ήδη σαν μαθητής του Νυκτερινού  Γυμνασίου, όταν εκτελούσα τις διαδικασίες εξαγωγής
    στο «7 Dock» του λιμανιού του Πειραιά, που ήταν απέναντι από την σταθμό του ηλεκτρικού. «Dock» ονομάζαμε το κρηπίδωμα στο λιμάνι, από
    το οποίο φορτώναμε ή ξεφορτώναμε τα πλοία. Άρα,
γ) «Docking» είναι οι εργασίες που εκτελούνται στα εμπορεύματα επάνω στο κρηπίδωμα, που σημαίνει ότι δεν εκτελούνται πχ συσκευασίες, αποσυσκευασίες
    ή επισκευές  ζημιών.  

Η εκτέλεση των δραστηριοτήτων που  ανέφερα παραπάνω στο σημείο γ δεν εντάσσονται στο «Cross - docking», αλλά στην «αποθήκευση». Δηλαδή θα πρέπει να καταχωρηθεί λογιστικά η είσοδος της παρτίδας στον αποθηκευτικό χώρο, έτσι ώστε να μπορεί το  λογιστικό σύστημα να δεχθεί τις λογιστικές καταχωρήσεις που θα συναχθούν από τις αυτοτελείς δράσεις "εξόδου", που θα έχουν εκτελεστεί, όπως ενδεικτικά έχω αναφέρει στο σημείο γ. 

Άρα  «Cross - docking»  είναι δραστηριότητες που εκτελούνται «στα  γρήγορα», «στα  σβέλτα»,  «στο άρπα κόλλα», κλπ, σε κρηπίδωμα - ράμπα, για την άμεση εκτέλεση δραστηριοτήτων προς επίτευξη επί μέρους σκοπών αφίξεων και αναχωρήσεων εμπορευμάτων.

Διαισθάνομαι επίσης ότι το «Crossdocking» ως επιχειρηματική δραστηριότητα θα λάμβανε κατά την υποβολή αίτησης έναρξης επαγγέλματος στην Δ.Ο.Υ.
τον κωδικό:
52.29.19.07:  Υπηρεσίες τοπικής συγκέντρωσης και διανομής εμπορευμάτων.
Αντίθετα,
αν το «Cross docking» το εκτελεί η ίδια η εμπορική επιχείρηση στους χώρους της με τα δικά της μέσα λαμβάνει απλά άδεια να θέσει σε κυκλοφορία
φορτηγά ιδιωτικής χρήσης (ΦΙΧ). Ή, έχει την επιλογή να ομαδοποιεί αποστολές και να συμβάλλεται με Μεταφορείς.  

Αυτό που επιβάλλεται να μελετήσει και να οργανώσει η επιχείρηση είναι αν τις δράσεις του «Cross - docking» θα τις εκτελεί στους χώρους του καταστήματος  πώλησης. Ή αν θα στέλνει τα πωληθέντα σε δικούς της αποκεντρωμένους χώρους, όπου θα συγκεντρώνονται οι αποστολές πωληθέντων περισσοτέρων δικών της καταστημάτων. 

Αυτό επιβάλει να εξετάζεται:
-  με ποια σύμβαση έφθασε το μέσο μεταφοράς στον χώρο που εκτελείται το Crossdocking, δηλαδή ποιός είναι ο αποστολέας, εντολέας, παραλήπτης των
    εμπορευμάτων;
Επιπλέον
-  με βάση ποια σύμβαση αναχωρεί το νέο μέσο μεταφοράς;
-  ποιος είναι ο κύριος και ποιος ο κάτοχος στο χρονικό διάστημα της παραμονής του εμπορεύματος στον αποθηκευτικό χώρο που εκτελείται το
   «Crossdocking»;
-  ποιός ευθύνεται για τις ζημιές στα εμπορεύματα κατά τον χρόνο παραμονής ή εκτέλεσης δράσεων Crossdocking;
(Θυμίζω: «αποθηκευτικός χώρος» είναι κάθε χώρος που αποτίθεται προϊόν ή εμπόρευμα. Αντίθετα: "Αποθήκη" είναι λογιστική έννοια που παρακολουθεί τι μπαίνει και βγαίνει στον κάθε "αποθηκευτικό χώρο".)   
 

Επειδή το ζήτημα αυτό είναι σημαντικό θα δώσω ένα αληθινό περιστατικό που εντάσσω στο «Cross docking», από αυτά που αντιμετώπιζα κατ’ επανάληψη στην εργασία μου:
Μια επιχείρηση εκμεταλλευόταν αποθηκευτικούς χώρους, δικά της ΦΔΧ, επιπλέον όμως  ναύλωνε φορτηγά ΔΧ άλλων επιχειρήσεων. Με ένα από τα φορτηγά της περισυνέλεξε από την Βιομηχανική ζώνη Οινοφύτων Βοιωτίας αποστολές, τις οποίες μετέφερε στις εγκαταστάσεις της στην Αθήνα, για να τις παραδώσει σε διάφορους παραλήπτες εντός Αθηνών.  Κατά την εκφόρτωση βρισκόταν στον χώρο ένα ΦΔΧ συνεργαζόμενου Μεταφορέα, που  ήταν κενό, γιατί είχε εκφορτώσει τα εμπορεύματα που περισυνέλεξε.

Το προσωπικό της επιχείρησης Μεταφοράς, Διαμεταφοράς και Αποθήκευσης για την διευκόλυνση του έργου, ζήτησε από τον συνεργαζόμενο Μεταφορέα να αφήσει το φορτηγό του στην αλάνα των εγκαταστάσεων. Σκοπός ήταν να του φορτώσουν άμεσα, (μεταφορτώσουν), μια παρτίδα που έφερε το δικό τους φορτηγό από τα Οινόφυτα, με την αιτιολογία, ότι την άλλη μέρα το πρωί θα του φόρτωναν και άλλα φορτία για παραδόσεις - διανομές εντός Αθηνών.

Πράγματι την άλλη μέρα συμπλήρωσαν τα φορτία και αναχώρησε το φορτηγό για τις παραδώσεις. Η παρτίδα όμως που είχε φορτωθεί από την προηγούμενη παραδόθηκε στον παραλήπτη βρεγμένη, γιατί μέσα στην νύκτα έβρεξε και ο μουσαμάς του φορτηγού ήταν σκισμένος. Η ασφαλιστική εταιρεία του αγοραστή των εμπορευμάτων, αφού αποζημίωσε τον αγοραστή - πελάτη της,  τον υποκατέστησε και στράφηκε κατά του συνεργαζόμενου Μεταφορέα, που παρέδωσε βρεγμένα τα εμπορεύματα. 

Το δικαστήριο όμως απάλλαξε τον συνεργαζόμενο Μεταφορέα, γιατί έκρινε ότι κατάρτισε την σύμβαση του, δηλαδή την έκδοση της φορτωτικής, την επόμενη ημέρα που έγινε η μεταφορά, η οποία ήταν ηλιόλουστη. Το αποτέλεσμα ήταν να αποζημιώσει η ασφαλιστική εταιρεία της επιχείρησης Μεταφοράς, Διαμεταφοράς και Αποθήκευσης, δίχως όμως να έχει το δικαίωμα να την υποκαταστήσει, για να στραφεί κατά του συνεργαζόμενου Μεταφορέα. 

Δεν με ενδιαφέρει αν οι θεωρητικοί εντοπίσουν σε αυτήν την περίπτωση Cross docking ή όχι. Σημασία έχει ότι αν είχε εκδοθεί η φορτωτική το προηγούμενο απόγευμα θα κρινόταν υπαίτιος της ζημιάς ο συνεργαζόμενος Μεταφορέας. Άρα, πρέπει να γίνεται διάκριση των δράσεων του «Cross docking» και των λογιστικών γεγονότων που συνάγονται όταν αυτές οι δράσεις καταστούν αυτοτελείς δράσεις.

Η φόρτωση του φορτηγού του συνεργαζόμενου Μεταφορέα συνιστούσε αυτοτελή δράση, από την οποία συναγόταν λογιστικό γεγονός. Δηλαδή η έκδοση
και καταχώρηση το ίδιο απόγευμα της φορτωτικής, που συνιστά την σύμβαση του Μεταφορέα. Αν είχε συμβεί αυτό θα ήταν και η απόφαση του δικαστή σε βάρος του συνεργαζόμενου Μεταφορέα.
 

Αντιλαμβάνεστε την κρισιμότητα αυτών των ανόητων πρωτοβουλιών των χαμηλόβαθμων στελεχών; Ή, ποιές οι επιπτώσεις αν εκτελούνται οι δραστηριότητες των εργαζομένων σε άγνοια της Διοίκησης της Επιχείρησης και κατά την κρίση ή έμπνευση κάθε εργαζόμενου; Η σπουδαιότητα της επιστήμης ΟΔΕ φαίνεται ξεκάθαρα με το παραπάνω παράδειγμα, γιατί μεταξύ άλλων διδάσκει Λογιστική, Αστικό και Εμπορικό Δίκαιο. Σημειωτέον ότι στα «εμπορευματικά κέντρα», «πάρκα», «αποθηκευτικές επιχειρήσεις», «κέντρα μεταφορτώσεων», κλπ, η εκτέλεση μεταξύ άλλων και εργασιών «Cross docking» συνιστούν δραστηριότητες, για τις οποίες λαμβάνει η επιχείρηση από την Δ.Ο.Υ. χωριστό  ΚΑΔ (Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας) για κάθε επί μέρους δραστηριότητα.     


Από τα παραπάνω συνάγεται ότι ο χώρος που εκτελέστηκαν στο εμπόρευμα δράσεις, που εντάσσονται από τους θεωρητικούς στο Cross – docking, λειτουργεί με την λογιστική οργάνωση της «ανοργάνωτης αποθήκης». Αυτό διότι  η επιχείρηση γνωρίζει την ύπαρξη του εμπορεύματος στον χώρο της, αλλά πρέπει να περιφερθεί για να το αναζητήσει, γιατί δεν είναι καταχωρημένο λογιστικά κατά κωδικό, θέση, ράφια, κλπ, στο λογιστικό της σύστημα. Άρα,  το λογιστικό σύστημα στο «Crossdocking» δεν επιτρέπει έκδοση τιμολογίου πώλησης, ή εγγράφων μεταφοράς, γιατί αυτά κατά περίπτωση προϋπάρχουν και συνοδεύουν ήδη το εμπόρευμα.   

Τεχνικά έχω γνωρίσει το 1977 το «Cross - docking» στην Γερμανία στην εταιρεία Συνδυασμένων Μεταφορών Wohlfarth Transport KG. Τα κινητά αμαξώματα που παρέδιδαν και περισυνέλεγαν φορτία από μία περιοχή δεν εκφορτώνονταν σε αποθηκευτικό χώρο, αλλά μεταφέρονταν άμεσα  σε κενά αμαξώματα που βρίσκονταν στην απέναντι πλευρά της εγκατάστασης, που ήταν στο πρόγραμμα να αναχωρήσει το καθένα για παραδόσεις και περισυλλογές προς ένα νέο προορισμό. Σε αυτήν την περίπτωση ο αποθηκευτικός χώρος ταυτίζεται με τα ίδια τα μέσα μεταφοράς.
 

Μια άλλη εκδοχή του «Cross docking» λειτουργούσε προ του 1993, πριν δηλαδή ανοίξουν  τα σύνορα της ΕΕ. Η λειτουργία ήταν ευρέως γνωστή ως «άμεση παράδοση», δηλαδή η είσοδος του φορτηγού στον χώρο του τελωνείου και ο τελωνισμός του εμπορεύματος δίχως να εκφορτωθεί. Αυτό λογιστικά σημαίνει ότι δεν συναγόταν αυτοτελής δράση για την εκφόρτωση των εμπορευμάτων στον αποθηκευτικό χώρο του τελωνείου, ούτε και η λογιστική καταχώρηση των στίχων του δηλωτικού στην αποθήκη του τελωνείου. Στην συνέχεια το φορτηγό παρέδιδε το εμπόρευμα ελεύθερο τελωνείου στον παραλήπτη.

Τέλος,
Στην επικεφαλίδα της ιστοσελίδας μου www.kakatsakis.eu δηλώνω ότι η «Μεταφορά εξελίσσεται». Ένας από τους λόγους είναι ότι και σήμερα το «cross docking»  εξελίσσεται… Προς απόδειξη τούτου σας παραπέμπω στο παραπάνω γράφημα της ΕΕ από το σημείο που η COSCO μεταφέρει με πλοίο της προς τον Πειραιά χιλιάδες ε/κ. Κατά τα γνωστά όσο διαρκεί ο ναύλος έχουμε δράση, η οποία καθίσταται αυτοτελής δράση όταν εκτελεστούν στον προβλήτα – Dock του λιμανιού του Πειραιά:
α) οι εργασίες εκφόρτωσης και
β) οι διαδικασίες κατάθεσης του δηλωτικού,  που προβλέπονται όπως απεικονίζονται στους κρίκους της αλυσίδας μεταξύ του «Carrier» και του «Warehouse
    keeper» του λιμανιού.
 

Στην συνέχεια την δράση αναλαμβάνει ο «Importer» - εισαγωγέας, στην διαταγή του οποίου έχει αποτεθεί στο λιμάνι το εμπόρευμα, ο οποίος καταρτίζει σύμβαση βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς με τον εκτελωνιστή. Αυτός τελωνίζει το φορτίο του ε/κ, δηλαδή εκτελεί τις διαδικασίες του τελωνείου και το θέτει στην διαταγή του Εισαγωγέα. Μεταξύ των διαδικασιών περιλαμβάνεται και η σύμβαση με τον εκμεταλλευτή κάθε είδους μέσων φορτώσεως - εκφορτώσεως που ενδεχόμενα προσφέρει ο «Warehouse keeper», ή κάποιος άλλος εργολάβος εγκατεστημένος στο λιμάνι. Ο σχετικός ΚΑΔ (Κωδικός Άσκησης Δραστηριότητας) είναι:
«52.29.19.04:  Υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης και στοίβασης σε τερματικούς σταθμούς κάθε είδους μεταφορών.» 

Στην συνέχεια ο Εισαγωγέας  καταρτίζει σύμβαση έργου με ένα Μεταφορέα, που θα μεταφέρει το ε/κ στις εγκαταστάσεις  του εισαγωγέα, πχ στις κεντρικές αποθήκες ενός σούπερ μάρκετ στον Ασπρόπυργο. Κατά τα γνωστά όσο διαρκεί η μεταφορά προς τις αποθήκες έχουμε «δράση». Όταν φθάσει το φορτηγό και παραδώσει το περιεχόμενο του ε/κ η δράση έχει καταστεί «αυτοτελής δράση», γιατί εισάγονται στο λογιστικό σύστημα του σούπερ μάρκετ οι κωδικοί, (με τον “Barcode”. Βλέπε περιληπτικά στο βιβλίο μου και αναλυτικά στην βιβλιογραφία), των ειδών κατά ποσότητα, θέση, ράφι, τιμή πώλησης, τυχόν εκπτώσεις, καθεστώς ΦΠΑ, κλπ.
 

Κοντολογίς από εκείνη την στιγμή είναι δυνατή η έκδοση τιμολογίου πώλησης των ειδών που περιέχονταν  στο ε/κ, όπως επίσης είναι δυνατή η λογιστική εγγραφή της αλλαγής του αποθηκευτικού χώρου του σούπερ μάρκετ. Αυτό δεν ήταν δυνατό μέχρι τότε, γιατί τα είδη βρίσκονταν σε καθεστώς  «cross docking», δηλαδή είχαμε «μεταφορά φορτίου». Τώρα πλέον με την λογιστική εγγραφή  «μεταφοράς αξίας» καταχωρείται η ολοκλήρωση των δράσεων της σύμβασης πώλησης, που είχε συναφθεί με τον κινέζο προμηθευτή.

Η δράση για να βρεθεί το είδος από την κεντρική αποθήκη σε κατάστημα πώλησης του σούπερ μάρκετ συνιστά κατά τον Christopher «δράσεις εντός μιας επιχείρησης». Αντίθετα κατά την άποψη μερίδας άλλων θεωρητικών συνιστά «Logistics». Όμως, κατά την δική μου άποψη συνιστά εσωτερική λειτουργία
της επιχείρησης, που η Επιστήμη ΟΔΕ προσεγγίζει και διδάσκει στο επιστημονικό πεδίο που ονομάζει «Εκμετάλλευση»

Ως είναι φυσικό το «Cross docking» λαμβάνει διαφορετική έννοια αν εκτελείται από μια εμπορική επιχείρηση για τα δικά της εμπορεύματα που διακινεί με τα δικά της φορτηγά μεταξύ των δικών της αποθηκευτικών χώρων. Το βέβαιο είναι ότι αν έχει καταχωρηθεί  λογιστική εγγραφή αυτοτελούς δράσης της άφιξης στον χώρο «Crossdocking» για ένα είδος, πρέπει  να ακολουθήσει και η εγγραφή για την αναχώρηση του είδους. Η περίπτωση αυτή, αδιάφορο αν κατά την άποψη των θεωρητικών συνιστά ή όχι «Cross - docking», προσθέτει ένα χρονοβόρο και δαπανηρό «κρίκο» στην εν γένει κυκλοφορία των εμπορευμάτων, ή κατά τους θεωρητικούς στην «εφοδιαστική αλυσίδα».  
 

**** ΣΕΛΙΔΑ 68 **** 
Β’ Μέρος: Το «
Cross docking» ως «προσωρινή εναπόθεση»

Τέλος οφείλω να σημειώσω ότι στην μετάφραση του βιβλίου του Christopher εκδόσεως 2017 «Logistics και Διαχείριση Εφοδιαστικής Αλυσίδας» του Δημ. Βλάχου, μεταφράζεται στις σελίδες 212 και 359 η έννοια «Cross-docking» ως «προσωρινή εναπόθεση», δίχως υποσημείωση ότι αυτή η μετάφραση του όρου ανήκει σε άλλον…

Συγκεκριμένα:
Εγώ ο ίδιος έχω γράψει υπό τον τίτλο «Cross docking» μακροσκελή άρθρα στα τεύχη Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2014 στο μηνιαίο περιοδικό: «Logistics & Management». Στα άρθρα μου έκανα εκτενή αναφορά στο «βιβλίο προσωρινής εναπόθεσης» που προέβλεπε η Α.Υ.Ο. 1041614/04.04.1995. Επιπλέον σε αυτά ορίστηκαν μεταξύ άλλων από εμένα οι έννοιες «προσωρινή εναπόθεση», «τελωνειακή αποταμίευση», «παρακαταθήκη», και  άλλες.
 

Άρα, ο καθορισμός μιας μόνο έννοιας «Cross docking», δηλαδή «προσωρινή εναπόθεση», δίχως διευκρινήσεις, (πέραν του ότι ανήκει σε εμένα), όταν χρησιμοποιείται από μη ειδικούς καθίσταται αίολη και ασαφής στην κρίση των φοιτητών, όπως το ίδιο συμβαίνει με τον όρο «Flow of goods». Οι θεωρητικοί, επομένως και οι περιθωριακοί της επιστήμης ΟΔΕ, αντί να μεταφράζουν αποσπασματικά τους όρους των ξένων αντλώντας επιλεκτικά γνώση από άρθρα άλλων ειδικών, χρήσιμο θα ήταν γι’ αυτούς να ορίζουν τους ξένους όρους, με  άλλους ξένους όρους που οι ίδιοι εισάγουν στα κείμενα τους.
Για τον λόγο αυτό τους προτείνω την μετάφραση: {«Cross - docking» = «Cross - Flow of goods»}!  
 

Προς απόδειξη του ισχυρισμού μου αναφέρω επί λέξει την έννοια της «προσωρινής εναπόθεσης» όπως έχει οριστεί στον κανονισμό ΕΕ 952/2013:
{«προσωρινή εναπόθεση»: είναι η κατάσταση μη ενωσιακών εμπορευμάτων τα οποία αποθηκεύονται προσωρινά υπό τελωνειακή επιτήρηση για το διάστημα μεταξύ της προσκόμισής τους στο τελωνείο και της υπαγωγής τους σε τελωνειακό καθεστώς ή της επανεξαγωγής τους·}
 

Επιπλέον ο όρος «προσωρινή εναπόθεση» ορίζεται στον κανονισμό ΕΕ 952/13 ως εξής:
α) στην αγγλική: «temporary storage»,
β) στην γαλλική: «Dépôt temporaire»,
γ) στην γερμανική: «vorübergehende Verwahrung».

Όπως διαπιστώνετε η «προσωρινή εναπόθεση» από την πλευρά του Ενωσιακού Τελωνείου δεν ορίζεται στην αγγλική στον κανονισμό ΕΕ 952/2013, (άρθρο 5 - εδάφιο 17), ως «cross docking» αλλά ως «temporary storage». Επομένως αφορά σε όρο που περιέχει την έννοια της αποθήκευσης, γεγονός που με υποχρεώνει να διαστείλω την έννοια των όρων «cross docking» και «temporary storage» στην πράξη, γιατί είναι σαφές ότι ο κάθε ξένος όρος δηλώνει ένα  διαφορετικό καθεστώς «επιτήρησης» και κυκλοφορίας του εμπορεύματος στην χώρα μας.
 
Για την ορθή κατανόηση των όρων από τους φοιτητές πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ:
α) των ελεύθερων τελωνείου εμπορευμάτων,
β) των υποκειμένων σε τελωνειακές διαδικασίες εμπορευμάτων,
γ) των εμπορευμάτων που διαχειρίζεται ο ίδιος ο Παραγωγός ή ο Έμπορος,
δ) των εμπορευμάτων των οποίων η διαχείριση (Μεταφορά, Αποθήκευση και Διανομή) έχει ανατεθεί σε τρίτους – επαγγελματίες του είδους. 

Άρα ο όρος «cross docking» που μεταφράζω «προσωρινή εναπόθεση» λαμβάνει ανάλογα την περίπτωση διαφορετική έννοια, όμως παραμένει πάντα η μετάφραση μου σε ισχύ, γιατί έχει εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, δηλαδή:

α) Στα ελεύθερα τελωνείου ισχύει πχ το παραπάνω παράδειγμα μου με την αποστολή από τα Οινόφυτα που βράχηκε. 

β) Στα υποκείμενα σε «τελωνειακή επιτήρηση» η άποψη μου περιττεύει, γιατί ισχύει ο ορισμός του κανονισμού 952/13 της ΕΕ για την «προσωρινή
    εναπόθεση».
γ) Στα εμπορεύματα που διαχειρίζεται στους χώρους του ο Παραγωγός ή ο Έμπορος και τα μεταφέρει μεταξύ των εγκαταστάσεων του με τα ΙΧ φορτηγά
    του, υπάρχει η περίπτωση:

   γ1) Να λειτουργεί η διαχείριση των ειδών σαν «οργανωμένη αποθήκη», οπότε πρέπει να καταχωρείται λογιστικά η άφιξη του είδους στον αποθηκευτικό
         χώρο, (ανεξάρτητα  αν ως αποθηκευτικός χώρος ορίζεται η «αλάνα», η «ράμπα», το «κρηπίδωμα» κλπ), έτσι ώστε να δύναται να εντοπίζεται και να
         ανευρίσκεται καταρχήν η παρτίδα και βέβαια, να μπορεί το λογιστικό σύστημα = logistical system να δεχθεί την εγγραφή της αναχώρησης ή τη                   πώλησης του είδους.
         Δηλαδή η διαχείριση κάθε είδους είναι  ενταγμένη σε όλες τις περιπτώσεις στο κατά Christopher «logistics εντός μιας  επιχείρησης». 

    γ2) Να λειτουργεί η διαχείριση των ειδών σαν «ανοργάνωτη αποθήκη», οπότε δεν υφίσταται αναλυτική λογιστική αποθήκης, γεγονός που σημαίνει ότι οι
          δράσεις για την διέλευση των ειδών από τους αποθηκευτικούς χώρους και τα σημεία πώλησης ελέγχεται απολογιστικά ως «αρχικό υπόλοιπο» συν
          «αγορές» μείον «πωλήσεις». Αυτό γιατί όλη η λειτουργία της επιχείρησης συνιστά στο σύνολο της ένα απέραντο «cross docking », δηλαδή δράσεις
          «στο άρπα – κόλα», δηλαδή δράσεις  «χωρίς logistics εντός  μιας επιχείρησης».        

δ) Τα πράγματα όμως διαφέρουν στην περίπτωση που η κυκλοφορία των εμπορευμάτων έχει ανατεθεί σε επαγγελματίες, δηλαδή στους διαχειριστές
    εφοδιαστικής αλυσίδας, δηλαδή στους Μεταφορέα, Διαμεταφορέα, Αποθηκευτή. Οι επιχειρήσεις αυτές ξέρουν να κάνουν καλά την δουλειά τους προς
    όφελος των ιδίων και των πελατών τους. Πχ:
    Όταν φθάνει μια παρτίδα που θα συνεχίσει άμεσα το δρομολόγιο με άλλο φορτηγό για την παράδοσή της στον παραλήπτη, ο "κουμανταδόρος αποθήκης",
    (ή επί το  ευγενέστερο ο "Logistician" ή ο "Logistics manager" ή ο "Supply Chain manager"), την αποθέτει προσωρινά στην ράμπα μέχρι να οργανωθεί
    και να ρυθμιστεί η μεταφόρτωση της στο  άλλο φορτηγό.
    

Άρα το συμπέρασμα είναι ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τις αντιφάσεις και τις θεωρίες  των ξένων. Σημασία έχει οι ξένοι να κατανοήσουν και να συμφωνήσουν πρώτα μεταξύ τους τις δικές τους ορολογίες, έτσι ώστε και οι δικοί μας μεταφραστές να κατανοούν το πεδίο εφαρμογής των ξένων όρων
στο δικό μας θεσμοθετημένο περιβάλλον λειτουργίας της μεταφοράς αξίας και φορτίου. 

Άρα μέχρι να αναλυθούν από τους ίδιους τους ξένους έννοιες τους «temporary storage» και «cross docking» αρκεστείτε στον δικό μου τρόπο προσέγγισης της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, που βασίζεται στις λογιστικές καταχωρήσεις των λογιστικών γεγονότων που συνάγονται από την εκτέλεση των δράσεων εντός των επιχειρήσεων, που συνάγονται όταν οι δράσεις θα έχουν εκτελεστεί ολοσχερώς και θα έχουν καταστεί αυτοτελείς δράσεις.
 

Μην ξεχνάτε ότι εγώ ορίζω ως «Αποθηκευτικό χώρο» κάθε χώρο που αποτίθεται προϊόν ή εμπόρευμα. Άρα και το «dock» είναι αποθηκευτικός χώρος και επομένως «docking» ονομάζονται οι εργασίες – χαμαλίκια – που εκτελούνται σε αυτόν. 
Δηλαδή οι δράσεις – χαμαλίκια – στο  dock = ράμπα = πλατφόρμα = κρηπίδωμα, κλπ εντάσσονται στο ευρύτερο πεδίο της «Μεταφόρτωσης», η οποία με βάση τον κανονισμό 2445/2015 άρθρο 1 – Ορισμοί, παρ. 39 ορίζεται έτσι:
«Μεταφόρτωση: Η φόρτωση ή εκφόρτωση προϊόντων ή εμπορευμάτων  από ένα μεταφορικό μέσο σε άλλο μεταφορικό μέσο.»
Άρα θα μπορούσε το «cross docking » να οριστεί κατά περίπτωση και ως «άμεση μεταφόρτωση».


Αναλογιστείτε όμως ταυτόχρονα την διαφορά των όρων «προϊόντος» και «εμπορεύματος» που αναφέρει το τελωνείο της ΕΕ στον κανονισμό 2446/15.
Εγώ στο βιβλίο μου κάνω την εξής διάκριση:  
- Το προϊόν δεν έχει ακόμα πουληθεί, ενώ
- Το εμπόρευμα κυκλοφορεί σε εκτέλεση της σύμβασης πώλησης του!
 

Λυπάμαι που αναγκάζομαι να προσεγγίσω αυτές τις λεπτομέρειες. Ήταν όμως αναγκαίο να γίνει αυτό, για να φωτιστεί μια κρίσιμη λειτουργία της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον κύριο και τον κάτοχο του εμπορεύματος. Επιπλέον   και με τις συμβάσεις με βάση τις οποίες κυκλοφορεί το εμπόρευμα, ή ακόμα το τελωνειακό ή φορολογικό καθεστώς κυκλοφορίας του, που επιβάλλουν την τήρηση logistical system = λογιστικού συστήματος.

 *** σελίδα 70 ***  Γενική Λογιστική & Συστήματα Λογιστικής στην πράξη

Σε ότι αφορά στις έννοιες «Γενική Λογιστική» και  «Σύστημα Λογιστικής» για την διενέργεια του μεταφορικού έργου, έχω τολμήσει να εκπονήσω τον ακόλουθο ορισμό, ως συνισταμένη των 20 αντιφατικών ορισμών “Logistics” και άλλων τόσων ορισμών “supply Chain”  που έχω εντοπίσει, καθώς και τον τρόπο που λειτουργεί η Αγορά της Μεταφοράς, μέσα στο θεσμοθετημένο πλαίσιο που ορ ίζει η ΕΕ και η χώρα μας:

«Λογιστικό Σύστημα* (Logistics) για τις λογιστικές καταχωρήσεις, (σε χρήμα)
Λογιστικό Σύστημα (System) για τις μεταφορικές καταχωρήσεις, (σε φορτία)
Είναι η Διαδικτυακή και Διεπιχειρησιακή Διαχείριση των εμπορευμάτων και των μέσων μεταφοράς, οι λογιστικές και οι μεταφορικές καταχωρήσεις, η κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων, καθώς και η επίβλεψη της θέσης και της κυκλοφορίας των μεταφορικών μέσων, οι οποίες διενεργούνται μεταξύ των στελεχών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, με πρόσβαση μέσω διαδικτύου της μίας, σε επιλεγμένες σελίδες του λογιστηρίου της άλλης». 
(* Σύστημα βάσει έγκυρου λεξικού σημαίνει: «Σχέση ενότητας και αλληλεξάρτησης».)


Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινίσω τι τέλος πάντων είναι αυτός ο "Barcode", γιατί με βάση αυτόν τον αριθμό κυκλοφορούν τα εμπορεύματα διεθνώς. Καταρχήν για να ενταχθεί μια επιχείρηση σε αυτό το "Λογιστικό Σύστημα" = "Logistical System" του μοναδικού κωδικού είδους καταβάλλει στον φορέα που το προσφέρει ένα συγκεκριμένο τίμημα.

Ο "Barcode" = "Κωδικός είδους" είναι αριθμός 13 ψηφίων, τα οποία έχουν συγκεκριμένη χρήση:
- Τα δύο πρώτα ψηφία δηλώνουν την χώρα που έχει την έδρα του το πρόσωπο που του έχει αποδοθεί ο κωδικός, πχ ο αριθμός 52 αφορά αποκλειστικά στην
   Ελλάδα.
- Τα πέντε επόμενα ψηφία δηλώνουν τον παραγωγό ή τον εισαγωγέα της χώρας και είναι μοναδικός παγκοσμίως, γιατί συνδυάζεται με τα δύο πρώτα ψηφία
   της χώρας.
- Τα επόμενα πέντε ψηφία συνιστούν τον αύξοντα αριθμό που εξατομικεύει το κάθε είδος, αγαθό, προϊόν στην επιχείρηση για λογαριασμό της οποίας
   εντάσσεται κάθε παρτίδα του είδους στο "Λογιστικό Σύστημα" = "Logistical System" για την παραπέρα κυκλοφορία του από την παραγωγή προς την
   κατανάλωση.
- Το τελευταίο ψηφίο είναι ο αριθμός ελέγχου.

Άρα ο "Barcode" = "κωδικός είδους" συνιστά την κυρίαρχη πληροφορία που εισάγεται στο λογιστικό σύστημα προς χρήση όσων έχουν πρόσβαση σε αυτό με βάση την σύμβαση που εκτελείται με βάση την οποία κυκλοφορεί το εμπόρευμα. Πλέον αυτού θα μπορούσα να υποθέσω ότι η περιπλάνηση στο λογιστικό σύστημα του Barcode = κωδικού είδους συνιστά την έννοια "εντός μιας επιχείρησης", όπως επίσης και την έννοια {"Logistics" = "κάτι στενότερο"}, που αναφέρουν οι θεωρητικοί.

Ο Christopher στην σελίδα 206 επιβεβαιώνει έμμεσα πλην σαφώς τον παραπάνω ορισμό μου, γιατί αναφέρει επί λέξει: «Οι πραγματικά επιτυχημένες επιχειρήσεις έχουν προ πολλού αναγνωρίσει ότι κλειδί της επιτυχίας στη διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας είναι το πληροφοριακό σύστημα.» Στην
συνέχεια όμως ο Christopher πλατειάζει, γιατί αναφέρεται στην «εικονική εφοδιαστική αλυσίδα» και επικεντρώνει την ανάλυση του στο οικείο σε αυτόν κουτσομπολίστικο - επιφανειακό - εικονικό - θεωρητικό πεδίο περιγραφής της λειτουργίας των επιχειρήσεων και της αγοράς. 

 
Οι εταιρείες πληροφορικής προσφέρουν στην αγορά διάφορα λογισμικά - λογιστικά συστήματα - προγράμματα Η/Υ - για να καλύψουν τις ανάγκες των πελατών τους. Εγώ γνώρισα και δούλεψα με το λογιστικά σύστημα "TOPAS - TIPAS" της Intercontainer  και το  "IRIS"  της εταιρείας  Interferry. Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι ότι στην Intercontainer πριν την λειτουργία του "TOPAS - TIPAS" εργάζονταν περισσότεροι από 400 υπάλληλοι. Μετά την πλήρη λειτουργία του συστήματος για το ίδιο έργο εργάζονταν 70 - 80 υπάλληλοι...

Στην βιβλιογραφία που περιγράφει την "εφοδιαστική αλυσίδα" αναφέρονται τα λογιστικά συστήματα που χρησιμοποιούν οι Εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις (ΕΒΕ), κυρίαρχα των οποίων είναι τα συστήματα ERP. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι αυτά τα συστήματα, ανεξάρτητα από τις προσαρμογές που επιδέχονται για την κάλυψη των αναγκών της κάθε επιχείρησης, δεν δηλώνουν ή περιγράφουν την «Διοίκηση της Εφοδιαστικής αλυσίδας», αλλά απλά βοηθούν στην εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης και στην εύκολη επικοινωνία με τους πελάτες και τους προμηθευτές.
 

Είναι αυτονόητο ότι για την διενέργεια όλων αυτών των λειτουργιών της οικονομίας είναι υποχρεωμένες οι Εμπορικές και Βιομηχανικές Επιχειρήσεις, (ΕΒΕ), να συμμετέχουν με διάφορους τρόπους στις παραπάνω δραστηριότητες ή συναλλαγές. Πρόκειται για την συμμετοχή και απασχόληση μέσα στο θεσμοθετημένο περιβάλλον, όπως το ορίζουν η ΕΕ και η χώρα μας, το οποίο ονομάζω: «Αγορά της Μεταφοράς». 

Η παραπάνω ανάλυση υποχρεώνει να αφαιρέσουμε την διδασκαλία των ξένων όρων για  να διδάξουμε ορθά την ελληνική επιστημονική και τεχνοκρατική ορολογία. Εγώ εργάζομαι προς αυτήν την κατεύθυνση γιατί διακρίνω πχ τους όρους «Μεταφορά» και «Μεταφορές». Δηλαδή ορίζω τις «Μεταφορές» ως στατιστική, γιατί τις εντάσσω σε έργο Μεταφοράς που διενεργήθηκε στο παρελθόν ή προβλέπεται να διενεργηθεί σε μέλλοντα χρόνο. Αντίθετα, ορίζω ύστερα από τις παραπάνω προσεγγίσεις μου την «Μεταφορά» σαν σύμβαση, για την κατάρτιση και την εκτέλεση της οποίας δρουν σε πραγματικό χρόνο τα στελέχη των επιχειρήσεων.
Κατά τα γνωστά όταν από την «δράση» συνάγεται λογιστικό γεγονός σημαίνει ότι η «δράση» για την εκτέλεση της συγκεκριμένης Μεταφοράς έχει καταστεί «αυτοτελής δράση»… 

Με τις αναλύσεις μου κατέστησα σαφές ότι οι ΕΒΕ συμμετέχουν στο ειδικό κομμάτι της Αγοράς της Μεταφοράς, που η ΑΒΣΠ και οι ορισμένοι σύγχρονοι θεωρητικοί ονομάζουν «δίκτυο πελατών – προμηθευτών». Αντίστοιχα οι Επιχειρήσεις Μεταφοράς συμμετέχουν στο ειδικό κομμάτι της Αγοράς της Μεταφοράς, το οποίο η ΑΒΣΠ ονόμαζε «Λειτουργία της Διαθέσεως», το  οποίο οι σύγχρονοι θεωρητικοί προσεγγίζουν ποικιλοτρόπως και κατά τα συμφέροντα τους και ίσως κάποιοι εξ αυτών να το ονομάζουν «supply chain», κάποιοι άλλοι «Logistics». Σημασία έχει σε όλες τις περιπτώσεις να δίδονται διευκρινήσεις των εννοιών, όπως επιδιώκει ο κ. Μανιάτης. 
 

    **** ΣΕΛΙΔΑ 72 ****  
Η εφοδιαστική αλυσίδα κατά
Sunil Chopra και Peter Meindl

Σε αντίθεση με τον κ. Μανιάτη ο Sunil Chopra και ο Peter Meindl συσκοτίζουν ήδη από τις πρώτες γραμμές του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου τους την ίδια την έννοια «εφοδιαστική αλυσίδα», γιατί στο τέλος της σελίδας 19 αναφέρουν επί λέξει:      

 «Μια εφοδιαστική αλυσίδα (ΕΑ) αποτελείται από όλα εκείνα τα στάδια που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην εκπλήρωση της απαίτησης του πελάτη. Η ΕΑ δεν περιλαμβάνει μόνο κατασκευαστές και προμηθευτές αλλά και μεταφορείς, αποθήκες, πωλητές, ακόμα και τους ίδιους τους πελάτες.»

Αντίστοιχα και:
«η βάση σχεδίου παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους» της ΑΒΣΠ, περιλαμβάνει όλα τα «στάδια» που εμπλέκονται «άμεσα ή έμμεσα» για την ικανοποίηση του πελάτη, ο οποίος θα αγοράσει την χρησιμότητα και θα συνδράμει στην επίτευξη του κέρδους.
Κοντολογίς: Η βιομηχανική επιχείρηση δεν παράγει στο “κουτουρού”... αλλά βάσει σχεδίου, οργάνωσης και προγραμματισμού των πωλήσεων της!!!   
 

Σε ότι αφορά στους “κατασκευαστές”, “προμηθευτές”, “μεταφορείς” και “πωλητές” έχω αναφερθεί παραπάνω, αλλά και σε πολλά άλλα σχόλια μου. Προσέξτε όμως την διαφορά μεταξύ της θεωρίας και της πρακτικής λειτουργίας της αγοράς, σε ότι αφορά στην έννοια της λέξης «αποθήκες», όπως συνάγεται  από την περιγραφή της «εφοδιαστικής αλυσίδας» των Sunil Chopra και Peter Meindl. (Με  επιφύλαξη μήπως πρόκειται για “μαστορική” μετάφραση κάποιου άσχετου με την επιστήμη ΟΔΕ.)  

Το παράδοξο είναι ότι στην αλληλουχία των προσώπων που δρουν στην αγορά για να συναντήσει η προσφορά την ζήτηση, εισάγουν αποσπασματικά στους «κρίκους» της «εφοδιαστικής αλυσίδας» την υποδομή «αποθήκες». Το ορθό θα ήταν  με βάση τα λοιπά πρόσωπα – κρίκους  που περιγράφουν την αλυσίδα, (κατασκευαστές, προμηθευτές, μεταφορείς, πωλητές, πελάτες), να αναφέρουν αντί της υποδομής - φυσικό χώρο «αποθήκη», που πιστεύω ότι εννοούν το πρόσωπο που την εκμεταλλεύεται, δηλαδή τον «αποθηκευτή», ή τον  “Warehouse Keeper”, όπως τον αναφέρει η ΕΕ. 

Επειδή το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ αναλύει σε βάθος την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές της επιχείρησης, είμαι αναγκασμένος να δώσω διευκρινήσεις για τις έννοιες «αποθήκη» και «αποθηκευτικός χώρος». Ως κριτήριο για την διάκριση  των εννοιών λαμβάνεται υπόψη η λειτουργία της επιχείρησης καθώς και η αιτία, για την οποία βρίσκονται τα αγαθά σε ένα τόπο, ποιος είναι ο κύριος και ποιος ο κάτοχος, όπως επίσης ποιος είναι αυτός
που  εκμεταλλεύεται ή διαχειρίζεται τα αγαθά την συγκεκριμένη στιγμή, κλπ:

Κοντολογίς άλλη είναι η έννοια:

1) της αποθήκης μιας εξειδικευμένης αποθηκευτικής επιχείρησης στην οποία στοιβάζεται ένα έτοιμο προϊόν, εν όψει μελλοντικής διαχειρίσεως του.
    (Ως προϊόν ορίζω το αγαθό το  οποίο δεν έχει πουληθεί, δηλαδή έχει ακόμα σαν κύριο τον ίδιο τον παραγωγό.)

2) της αποθήκης στην οποία στοιβάζεται ένα εμπόρευμα εν όψει της μελλοντικής διαχείρισης του.
    (Το εμπόρευμα έχει αποτελέσει αντικείμενο σύμβασης πώλησης.)

3) της αποθήκης από την οποία διέρχεται για λόγους οργανωτικούς και τεχνικούς μια αποστολή, ή λόγω των συνθηκών της μεταφοράς της.

4) της αποθήκης που έχει εναποτεθεί προσωρινά ένα φορτίο, εν αναμονή της εντολής να παραδοθεί  στον Αγοραστή.

5) της αποθήκης που τοποθετήθηκε ένα φορτίο επειδή κατασχέθηκε,

6) της αποθήκης του τελωνείου.
7) της αποθήκης σε μια άκρη του δρόμου, που στοιβάζονται τα εμπορεύματα στο έδαφος, ύστερα από ένα συμβάν στο μέσο μεταφοράς.

8) της αποθήκης ενός φορτίου που παραμένει φορτωμένο στο μέσο μεταφοράς, από το οποίο παραλαμβάνεται τμηματικά, μέχρι την ολοσχερή ανάλωση του.

9) της αποθήκης ενός φορτίου που μετακομίζει επάνω σε ένα μέσο μεταφοράς.

10) της νοικιασμένης αποθήκης, της υπεκμισθωμένης, της συνεκμεταλλευόμενης, της ιδιόκτητης, κλπ αποθήκης.

11) της αποθήκης που εκτελεί διάφορες εργασίες στα εμπορεύματα ή στα προϊόντα. 

12) της αποθήκης υπό την διαχείριση ενός ΕΟΦ.

13) της αποθήκης ενός αγαθού που στεγάζεται στο κατάστημα λιανικής πώλησης.

14) της αποθήκης της Μεταφορικής Επιχείρησης, της Διαμεταφορικής Επιχείρησης, ή της αμιγούς αποθηκευτικής επιχείρησης.

15) της αποθήκης που προβλέπει ο ν. 4302/14 και ορίζεται ως "κέντρο αποθήκευσης και διανομής". (περισσότερα στο βιβλίο μου)


Σε άλλες αναφορές μου περιγράφω και την έννοια της «βιομηχανικής αποθήκης», της «εμπορικής αποθήκης», της «αποθήκης χονδρικής» ή «λιανικής πώλησης», της «συσκευασίας Μεταφοράς», της «συσκευασίας χονδρικής πώλησης» ή την «συσκευασία λιανικής πώλησης», κλπ. Τέλος ορίζω ως έννοια «οργανωμένη αποθήκη», αυτή που οι ποσότητες των ειδών είναι  ταξινομημένες στον αποθηκευτικό χώρο και περιγράφονται αντίστοιχα και στο λογιστικό σχέδιο κατά θέσεις, ράφια, κωδικούς, καθεστώς ΦΠΑ, τιμή πώλησης, εκπτώσεις, κλπ.
Ενώ αντίθετα,
ορίζω ως «ανοργάνωτη αποθήκη» τον αποθηκευτικό χώρο που απλά γνωρίζουμε ότι το είδος βρίσκεται στους χώρους της, πλην όμως θα πρέπει να περιφερθούμε στους χώρους για να το αναζητήσουμε.

Επιπλέον διακρίνω αφενός την έννοια «αποθήκη» ως όρο της Λογιστικής Επιστήμης και του Λογιστικού Σχεδίου,
αφετέρου ορίζω ως «Αποθηκευτικό Χώρο» κάθε φυσικό χώρο στον οποίο αποτίθεται προϊόν ή εμπόρευμα.   
 

Σε ότι αφορά ειδικότερα στην επιχείρηση που εκμεταλλεύεται αποθηκευτικό χώρο και στις συμβάσεις που καταρτίζει για την παροχή ανάλογων χρησιμοτήτων στην πελατεία, (κατά την ΕΕ “Warehouse Keeper”), αναφέρθηκα ήδη πιο πάνω.  
 

Με βάση τις προσεγγίσεις μου για τις έννοιες «αποθήκη» και «αποθηκευτικός χώρος», τίθεται το ερώτημα, πώς να κατανοήσουμε την έννοια «αποθήκες» στην παραπάνω περιγραφή της εφοδιαστικής αλυσίδας των Sunil Chopra και ο Peter Meindl; Η απάντηση που συνάγω από τις υπόλοιπες 830 σελίδες του βιβλίου τους είναι:
{«Αποθήκες» είναι μικροί κύκλοι και τετράγωνα στα σχήματα του βιβλίου τους, που συνδέονται μεταξύ τους με βέλη ή γραμμές, πχ, βλέπε σελίδες 142, 506, 671.} 

Αυτή όμως είναι και η θεμελιώδης διαφορά προσέγγισης της λειτουργίας της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας, ήτοι:
Α) Μικροοικονομικά:
  Δηλαδή με βάση και αφετηρία την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές μιας μόνο επιχείρησης. Σε αυτήν την περίπτωση πχ:
- Η αλλαγή θέσης του είδους στον αποθηκευτικό χώρο συνιστά λογιστικό γεγονός.
- Η εξαγωγή ειδών από τον αποθηκευτικό χώρο συνιστά λογιστικό γεγονός.
- Η εισαγωγή αντίστοιχα ειδών στον αποθηκευτικό χώρο συνιστά λογιστικό γεγονός.
- Η κατάρτιση σύμβασης με τον Μεταφορέα συνιστά λογιστικό γεγονός.
- Η παράδοση του φορτίου στον αγοραστη - παραλήπτη συνιστά λογιστικό γεγονός.
Κοντολογίς οι λογιστικές εγγραφές λειτουργούν στο επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ σαν «κρίκους αλυσίδας», αδιάφορο αν πρόκειται για «εφοδιαστική», «τροφοδοτική», κλπ, αλυσίδα, καθώς και κάθε άλλης έννοιας και λειτουργίας «αποθήκη».   

Β)  Μακροοικονομικά:
Δηλαδή με βάση την σχηματική απεικόνιση και περιγραφή συνολικά της  λειτουργίας των επιχειρήσεων και της αγοράς, όπως απεικονίζονται στα σχήματα των Sunil Chopra - Peter Meindl, Christopher, Βιδάλη και άλλων θεωρητικών, τεχνικών και γενικά άσχετων με την επιστήμη ΟΔΕ. Στην περίπτωση της διδασκαλίας της αγοράς Μακροοικονομικά  οι φοιτητές θα έχουν ελλιπή αντίληψη της λειτουργίας της  αγοράς. Αυτό διότι στην Μακροοικονομία και στην θεωρία δεν αλλάζει σημαντικά η διδασκαλία για την κατανόηση λειτουργίας της αγοράς. Αυτό ισχύει ακόμα και στην ακραία περίπτωση να προσομοιωθούν τα βέλη των σχημάτων με το έλκηθρο του Αϊ Βασίλη και οι κύκλοι των σχημάτων με τις καμινάδες των τζακιών.


Σημαντικό είναι επομένως να διδαχθεί στους φοιτητές ΟΔΕ η εμπλοκή των προσώπων της Μεταφοράς αξίας, (Αγοραστής & Πωλητής)  και φορτίου, (Αποστολέας, Παραλήπτης, Εντολέας, Μεταφορέας), στην λειτουργία της αγοράς για την παραγωγή και την κυκλοφορία των αγαθών που ανάφερα παραπάνω.

Επιπλέον να διδαχθεί η τεχνική λήψεως των αποφάσεων με βάση τις αρχές του Επιχειρησιακού Λογισμού  = Business Logistics, στοιχεία του οποίου
εισάγει το σύγγραμμα του κ. Μανιάτη:
α) για την κατάρτιση των συμβάσεων,
β) για την οργάνωση και τον προγραμματισμό εκτέλεσης των συμβάσεων,
καθώς και
γ) τον έλεγχο των αποτελεσμάτων για την συλλογή συμπερασμάτων και τον έλεγχο των υπευθύνων.    

Το δίδαγμα από την παραπάνω ανάλυση είναι ότι πρέπει να διακριθεί η διαφορά μεταξύ των εννοιών «"Διοίκηση" εφοδιαστικής αλυσίδας» και «"Διοικητής" εφοδιαστικής αλυσίδας».

Στην θεωρία η «Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας» περιγράφεται με φωτογραφίες ή με σχήματα και έχει σαν κύτταρο την μορφή: «χωράφι – μουλάρι – μονοπάτι – παζάρι». Ή αν θέλετε όπως το παραπάνω σχήμα του Βιδάλη και άλλων, στα οποία απεικονίζονται  επιλεκτικά μονάδες παραγωγής και χώρους που κυκλοφορούν τα αγαθά.

Ο κ. Μανιάτης προσεγγίζει ορθά την λειτουργία των επιχειρήσεων, γιατί αναφέρεται...
Στην πράξη λειτουργίας της αγοράς, όπου η «Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας» ορίζεται με τις δραστηριότητες του «Διοικητή εφοδιαστικής αλυσίδας», που ασκούνται μέσα από την Διοίκηση της συγκεκριμένης επιχείρησης και έχουν τελικό σκοπό την επίτευξη κέρδους.

Όμως, σε αυτήν την περίπτωση η περιγραφή της «αλυσίδας» έχει αντίστοιχα σαν κύτταρο τις δράσεις των εμπλεκομένων «Διοικητών», δηλαδή διοικήσεων των επιχειρήσεων και εξ αυτού λαμβάνει την μορφή: «Αγρότης – Αγωγιάτης – Έμπορος – Πελάτης - (Καταναλωτής)». 

Επομένως οι Sunil Chopra και Peter Meindl περιγράφουν ανορθόδοξα την «Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας» που έχουν στον νου τους, γιατί συγχέουν
στο παράδειγμα της  «αλυσίδας» που περιγράφουν  τους συντελεστές παραγωγής, πχ τις «αποθήκες», με τους «Μεταφορείς», δηλαδή αυτούς  που εκμεταλλεύονται τους συντελεστές της παραγωγής. Ορθό είναι η περιγραφή να περιλαμβάνει την «αλυσίδα» με βάση το δικό μου πρότυπο, δηλαδή,

- Ή, με μόνη την αναφορά στις υποδομές, στα μέσα μεταφοράς και στον χώρο που η   «προσφορά» συναντά την «ζήτηση», ήτοι: «χωράφι – μουλάρι –
   μονοπάτι – παζάρι».
- Ή, με την αναφορά αυτών που δρουν στις υποδομές και τις εκμεταλλεύονται, καθένας για την επίτευξη του δικού του σκοπού δηλαδή:
   «Αγρότης – Αγωγιάτης – Έμπορος –  Πελάτης - (Καταναλωτής)».   

Πέραν αυτών οι Sunil Chopra και Peter Meindl εμφανίζουν από το πουθενά στο σχήμα τους, πχ την «εταιρεία ξυλείας». Στην ΑΒΣΠ διδασκόταν όμως στα πρώτα έτη σπουδών το μάθημα της «Οικονομικής του χώρου», στο οποίο προσεγγίζονταν προβλήματα γύρο από τα θέματα της επιλογής του τόπου εγκαταστάσεως των επιχειρήσεων.

Βασική αρχή ήταν η σχέση βάρους όγκου μεταξύ της πρώτης ύλης και του τελικού προϊόντος, που καθόριζε σε γενικές γραμμές την τελική επιλογή του τόπου εγκατάστασης… Άρα, για την κατανόηση της «εφοδιαστικής αλυσίδας» πρέπει να διευκρινιστεί, πού είναι εγκατεστημένη κάθε παραγωγική μονάδα,
πχ της εταιρείας ξυλείας; Πλησίον του δάσους; δηλαδή των πρώτων υλών; Ή πλησίον της αγοράς στην οποία σχεδιάζει να διαθέτει "just in time" τα προϊόντα της; 
 

Ύστερα από τις παραπάνω προσεγγίσεις μου πρέπει να περιγράψω και την «εφοδιαστική αλυσίδα» μιας χρησιμότητας. Οι Sunil Chopra - Peter Meindl επέλεξαν το απορρυπαντικό. Στις εργασίες των φοιτητών έχω εντοπίσει διάφορες αναφορές εφοδιαστικών αλυσίδων κάθε είδους αγαθών, πχ μπύρας, κοτόπουλου, φαρμάκου, κλπ. Χαρακτηριστικό όλων είναι ότι προσφέρονται σαν «κονσέρβα» στους φοιτητές από φροντιστήρια, επιπλέον ότι αναφέρουν πολλούς και διαφορετικούς ορισμούς «Logistics» και «Supply chain».
 

Εγώ επιλέγω για σύγκριση το μάρμαρο και για να περιγράψω την «εφοδιαστική αλυσίδα μαρμάρου» θα αναφέρω ένα μικρό στίχο από ποιήματα που δημοσίευε το περιοδικό «Ρομάντζο» στην δεκαετία του '60 και έχει έκτοτε παραμείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μου. Το ποίημα αφορούσε σε ένα αδιαίρετο
όγκο μαρμάρου που είδε ο ποιητής στο λατομείο  και του ενέπνευσε προφητικά την «εφοδιαστική αλυσίδα του μαρμάρου».
Ο στίχος έχει έτσι:  «…μπορεί να γίνει άγαλμα για να το προσκυνάμε…ή και μαρμάρινο σκαλί να το πατάμε…»

Άρα, ο πτυχιούχος ΟΔΕ δεν είναι τεχνικός για να ασχολείται με την κατασκευή των υποδομών και των μέσων μεταφοράς. Ούτε βέβαια και τεχνικός παραγωγής για να γνωρίζει επιστημονικά και σε βάθος τις μεθόδους και τις ύλες παραγωγής των αγαθών. Αντίθετα, εργάζεται σε επιχείρηση η οποία εκμεταλλεύεται υποδομές, μέσα παραγωγής ή  μεταφοράς, με σκοπό την επίτευξη κέρδους. Κατά συνέπεια και για την ένταξη του μαρμάρου στην "εφοδιαστική αλυσίδα", θα μπορούσε να λάβει από  την Δ.Ο.Υ. η επιχείρηση σήμερα τον Κωδικόν Άσκησης Δραστηριότητας (ΚΑΔ):
"08.11.11 εξόρυξη μαρμάρων και άλλων ασβεστολιθικων λίθων για μνημία και κτίρια".       

  Άρα, ορθό θα ήταν να προσεγγίζουν οι φοιτητές τις "εφοδιαστικές αλυσίδες" των αγαθών, μέσα από το πραγματικό περιβάλλον λειτουργίας μιας εκ των 
  επιχειρήσεων που συμμετέχουν στο σύστημα "εφοδιαστικής αλυσίδας". Από εκεί και πέρα θα προσεγγίζουν τόσο τις "προς τα εμπρός", όσο και τις "προς
  τα πίσω δραστηριότητες αυτής της επιχείρηση, όσο όμως και τα ¨εντός και επί τα αυτά" της, δηλαδή την "εκμετάλλευση" κατά την ΑΒΣΠ, δηλαδή την 
  "εσωτερική λειτουργία" της επιχείρησης.
  Ή, όπως την εντόπισα στην γερμανική βιβλιογραφία ως "Interne Lieferkette" = "εσωτερική αλυσίδα εφοδιασμού"... (Βλέπε αναλυτικά στο 3ο μέρος.)      

Είναι σαφές όμως ότι η δράση του στελέχους ΟΔΕ, ανεξάρτητα σε ποιο σημείο, (δηλαδή επιχείρηση), της πορείας των χρησιμοτήτων από την παραγωγή στην κατανάλωση εργάζεται, δρα για την λήψη αποφάσεων για την κατάρτιση των συμβάσεων έργου, πώλησης και βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς! Στην ΟΔΕ αρκεί επομένως να διδαχθούν πχ οι γενικές αρχές της «εμπορευματολογίας» και της «οργάνωσης των εργοστασίων», αντί της «εφοδιαστικής», καθώς και κάθε άλλης «αλυσίδας» ενός αγαθού, και μάλιστα σαν να πρόκειται για μαγειρική, που κάθε μάγειρας έχει και την δική του συνταγή υλικών και τον δικό του διαφορετικό τρόπο εκτέλεσης.
Ή,
Σαν να πρόκειται για περιγραφή αγώνα ποδοσφαίρου, όπου οι επιχειρήσεις εξομοιώνονται με τους  ποδοσφαιρικούς συλλόγους, το αγαθό εξομοιώνεται με την μπάλα, τα στελέχη των επιχειρήσεων εξομοιώνονται με τους ποδοσφαιριστές, οι φίλαθλοι στην εξέδρα εξομοιώνονται με τους πελάτες - καταναλωτές
και ο διαιτητής εξομοιώνεται με τους νόμους και τις ρυθμίσεις της πολιτείας.

Για να καλύψω ποδοσφαιρικά τον Christopher και το «Logistics» εντός μιας επιχείρησης, αναφέρω το «φιλικό δίτερμα» μεταξύ των εργαζομένων στους αποθηκευτικούς χώρους και αυτών που εργάζονται στα καταστήματα πώλησης της ίδιας επιχείρησης. Επιπλέον και το «μονότερμα» μεταξύ των εργαζομένων στο τμήμα τροφίμων και των εργαζομένων στα είδη σπιτιού στο ίδιο κατάστημα πώλησης του σούπερ μάρκετ.
 

Η παραπάνω ποδοσφαιρική περιγραφή της κυκλοφορίας των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση διεξάγεται με τις εντολές του προπονητή – Διοίκηση της Επιχείρησης. Ταυτόχρονα γίνεται και η  μαγνητοσκόπηση του αγώνα, για να σχολιαστεί στην συνέχεια από την τεχνική ηγεσία η επίδοση των παικτών και η απόδοση συνολικά της ομάδας. Στην λειτουργία της αγοράς δεν χρησιμοποιείται η τηλεόραση, αλλά τα «πληροφοριακά συστήματα», τα οποία παρακολουθούν την πορεία των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση και καταχωρούν τα λογιστικά γεγονότα που συνάγονται, όταν οι "δράσεις" των στελεχών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων καταστούν "αυτοτελείς δράσεις".  

Προσέξτε τώρα πως περιγράφεται με τον όρο «Logistics» η κυκλοφορία των αγαθών   «από το σημείο προέλευσης τους έως το σημείο κατανάλωσης τους» από μια ελληνική επιχείρηση που προσφέρει πληροφοριακά συστήματα στην πελατεία της:

«Logis­tics είναι η φυσική διανομή των προϊόντων και συγκεκριμένα εκείνο το τμήμα της Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας που σχεδιάζει, υλοποιεί και ελέγχει την αποδοτική και αποτελεσματική κανονική και αντίστροφη ροή και αποθήκευση των προϊόντων, υπηρεσιών και των σχετικών πληροφοριών από το σημείο προέλευσης τους έως το σημείο κατανάλωσης τους, ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των πελατών. Ενδεικτικές περιοχές εφαρμογών των Logis­tics περιλαμβάνουν τα: Busi­ness Logis­tics, Sys­tems Logis­tics, Mar­itime Logis­tics, Logis­tics Υγείας, Logis­tics Στρατού, Περιβαλλοντικά Logis­tics,
City Logis­tics, Cri­sis Logis­tics, Logis­tics Υπηρεσιών, Agro-
logistics, Sup­ply Chain Man­age­ment Logis­tics Infor­ma­tion Sys­tems και Reverse Logistics.»


Οι Παπαβασιλείου Μπάλτας αναφέρουν αντίστοιχα στην σελίδα 223 τις απόψεις του Daskin από το έτος 1985, που όρισε… «τα Logistics ως το σχεδιασμό και την λειτουργία των φυσικών, διοικητικών  και πληροφοριακών συστημάτων, τα οποία είναι αναγκαία για να επιτρέψουν στα αγαθά να κατανικήσουν τον χρόνο και τον χώρο».   

Οι παραπάνω ορισμοί ελήφθησαν ενδεικτικά από μια Βαβυλωνία προσεγγίσεων και ορισμών με τίτλο: «τα Logistics», που υποτίθεται με βάση τις απόψεις αυτών που τα προβάλλουν, ότι θα παρακολουθήσουν και θα περιγράψουν την κυκλοφορία των αγαθών από την παραγωγή – καταγωγή – προέλευση – διέλευση - προορισμό στην κατανάλωση. Από τους παραπάνω ορισμούς γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι «τα Logistics» συνιστούν την συνέχεια των χειρόγραφων λογιστικών βιβλίων των επιχειρήσεων, τα οποία η τεχνολογία βελτίωσε να τηρούνται μηχανογραφικά. Ως ήταν φυσικό στην αγορά εμφανίστηκαν από την μια πλευρά επιχειρήσεις παραγωγής Η/Υ και από την άλλη επιχειρήσεις με αντικείμενο τον προγραμματισμό των Η/Υ, σε τρόπο
ώστε να καλύπτουν τις ιδιαίτερες  ανάγκες της κάθε επιχείρησης.     
 

Ο καθηγητής Μανιάτης αδιαφορεί για την ορολογία «Logistics» και τις «επιστημονικές παραφυάδες» που κάποιοι εντάσσουν «στα Logistics» και δηλώνει ορθά και ουσιαστικά ότι: «Η πληροφορική βοηθά στην λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας». Εγώ συμφωνώ και συμπληρώνω: …γιατί δίνει την δυνατότητα να καταχωρούνται τα λογιστικά γεγονότα, δηλαδή οι αυτοτελείς δράσεις που συνάγονται από τις δράσεις των εργαζομένων. Επιπλέον επιτρέπει τον έλεγχο της επιχείρησης από τις φορολογικές αρχές. 
  

Για την κατανόηση επομένως και των προσεγγίσεων των Sunil Chopra - Peter Meindl πρέπει να γίνει γνωστό ότι ο Sunil Chopra έχει σχέση με την ΙΒΜ και
με τα πληροφοριακά της συστήματα. Πέραν αυτών, όπως αναφέρεται στο βιβλίο τους ο Sunil Chopra είναι συνιδρυτής σε ένα «διατμηματικό πρόγραμμα σπουδών  της σχολής Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Kellogg και της σχολής Μηχανικών Mc Cormick  Northwestern».
 

Προσέξτε όμως και το παρακάτω εξώφυλλο βιβλίου που ανέσυρα από την βιβλιοθήκη μου, για να συνδέσω την ακαδημαϊκή θεωρία με την λειτουργία της αγοράς και τις μεθόδους ανάπτυξης των εργασιών των επιχειρήσεων. Ο τίτλος του βιβλίου είναι:
                         «CES MULTINATIONALES qui nous gouvernent»
δηλαδή «Αυτές οι πολυεθνικές που μας κυβερνούν» του Christopher Tugendhat, που αγόρασα και διάβασα όταν έκανα την μετεκπαίδευση μου στο Παρίσι το 1977. Η γαλλική έκδοση είναι του 1973, ενώ η πρωτότυπη είναι αγγλική από το 1971 με τίτλο:«THE MULTINATIONALS». 
 

15

Στην ΑΒΣΠ διδάχθηκα την σύσταση και λειτουργία των πολυεθνικών επιχειρήσεων ως "Εταιρείες Χαρτοφυλακίου" ή "Εταιρείες Μεγάλου Κεφαλαίου".
Όπως διαπιστώνετε η IBM συγκαταλέγεται στις επιχειρήσεις μεγάλου κεφαλαίου, η οποία φροντίζει με διάφορες μεθόδους να παραμένει ισχυρή στην «εφοδιαστική αλυσίδα», δηλαδή στην σκακιέρα του διεθνούς ανταγωνισμού. Προς τον σκοπό αυτό έχει αναπτύξει μεταξύ άλλων συνεργασία με ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτό είναι κάτι που δεν εφαρμόζεται με το σωστό τρόπο μέχρι τώρα – δυστυχώς - στην χώρα μας.  
 

Άρα, το σύγγραμμα των Sunil Chopra - Peter Meindl περιγράφει την λειτουργία της αγοράς αποσπασματικά όπως την αντιλαμβάνονται τα συντεχνιακά συμφέροντα που προβάλουν τις δυνατότητες λογιστικών προγραμμάτων Η/Υ. Οι σχολές ΟΔΕ οφείλουν να φιλτράρουν το “marketing”, δηλαδή τις μεθόδους ανάλυσης, διείσδυσης και κατάκτησης της αγοράς, που εφαρμόζουν οι επιχειρήσεις πληροφορικής, οι οποίες ηγούνται στην διεθνή αγορά.
 

Οι σχολές ΟΔΕ οφείλουν επομένως να διδάσκουν στους φοιτητές χρήσιμες γνώσεις για την κατανόηση της εσωτερικής λειτουργίας και των συναλλαγών
της επιχείρησης. Με τον τρόπο αυτό θα τους καταστήσουν ικανούς να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της θέσης ευθύνης που θα καταλάβουν, για να συνδράμουν στην επίτευξη του τελικού σκοπού της επιχείρησης που θα εργάζονται.

Σε ότι αφορά μάλιστα στα προγράμματα Η/Υ ο καθηγητής Μανιάτης αναφέρεται και αυτός στην σελίδα 432 στα "συστήματα" και ειδικότερα στο σύστημα
που εφαρμόζει η ΙΒΜ. Εκεί ο καθηγητής περιγράφει με προσοχή και αναπτύσσει τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν στην εσωτερική λειτουργία και στις συναλλαγές της επιχείρησης. Η επιλογή όμως του λογιστικού συστήματος πρέπει να έχει σαν κριτήριο να  είναι λειτουργικό και οικονομικό για την ίδια την  επιχείρηση και όχι όπως άμεσα ή έμμεσα προβάλλεται από διάφορα συμφέροντα.

Επομένως χρειάζεται προσοχή και μελέτη στην επιλογή του προγράμματος Η/Υ. Εδώ ταιριάζει αυτό που έλεγε η μητέρα μου γύρο στα χρόνια 1950 – 51,
που εργαζόταν σαν κορδελιάστρα στο τσαγκαράδικο του πατέρα μου, στα Στιβανάδικα, στα Χανιά: «Εγώ στραβώνω και πουλώ. Εσύ κοίτα κι’ αγόραζε!».
 

     **** ΣΕΛΙΔΑ 78 ****  
Martin Christopher   VS   Sunil Chopra - Peter Meindl
 

Όμως, πρέπει να γίνει κατανοητή η έννοια του Christopher «εντός μιας επιχείρησης» σε σύγκριση με το παράδειγμα των Sunil Chopra και Peter Meindl για τον πελάτη  που θέλησε να αγοράσει το απορρυπαντικό. Τίθεται όμως το ερώτημα ποιο κριτήριο θα επιλεγεί για να  διδαχθεί στους φοιτητές η διαφορά των λειτουργιών των επιχειρήσεων και των δράσεων των στελεχών τους για να προσφερθεί προς πώληση το απορρυπαντικό στον πελάτη; Δηλαδή ποια είναι η διαφορά των εννοιών που εισάγουν; Ήτοι, μεταξύ της: «Διαδικασίας Διοίκησης Logistics» και της «Διοίκησης εφοδιαστικής αλυσίδας» ή «Διοίκησης αλυσίδας εφοδιασμού»; 

Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις δυνατότητες των Η/Υ που βοηθούν στις επιχειρήσεις να οργανώσουν «εντός» και «εκτός» την λειτουργία τους. Σαν παράδειγμα επιλέγω να συγκρίνω την «αποθήκη» που αναφέρουν οι Sunil Chopra και Peter Meindl,  πχ, με αυτήν που στοιβάζονται τα αγαθά  που είναι υπό κατάσχεση ή με αυτήν που τα αγαθά  στοιβάζονται στην άκρη του δρόμου ύστερα από ένα συμβάν στο φορτηγό.    

Είναι σαφές ότι αν το λογιστικό σύστημα δίνει την δυνατότητα να ανοιχτεί λογιστικά νέος αποθηκευτικός χώρος, για να καταχωρηθούν οι αυτοτελείς δράσεις που συνάγονται για την διαχείριση των συγκεκριμένοι κωδικών των ειδών στην κατάσταση που βρέθηκαν, θα πρέπει να δεχθούμε ότι η διαδικασία κρίνεται ως «εντός μιας επιχείρησης». Αυτή άλλωστε είναι και η χρησιμότητα της λογιστικής επιστήμης και των συστημάτων λογιστικής στην εσωτερική λειτουργία – εκμετάλλευση και στις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων.


Αν αντίθετα τα συμβάντα κρατούνται σαν σημειώσεις στο συρτάρι ενός υπαλλήλου, τότε πλέον η διαδικασία συνιστά φορολογική παράβαση η οποία κλονίζει το κύρος των βιβλίων της επιχείρησης, γιατί η διαχείριση αυτών των κωδικών κρίνεται ως «εκτός επιχείρησης». Αυτό διότι δεν θα έχει μέσω του Η/Υ πρόσβαση στην «πληροφορία» η Διοίκηση ή τα  στελέχη της ίδιας της επιχείρησης, ούτε βέβαια και τα στελέχη των λοιπών εμπλεκομένων επιχειρήσεων
ή οι φορολογικές αρχές. Φαντάζεστε την έκταση παρόμοιων περιπτώσεων στις μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις;   
 

Τίθεται όμως το ερώτημα, αν θεωρηθεί «εντός» ή «εκτός» της επιχείρησης η εξέλιξη:
Η επιχείρηση με δεδομένη την έλλειψη των ειδών που προήλθε από την κατάσχεση ή το ατύχημα στην διαδρομή, παραγγέλλει στον προμηθευτή με πρόσβαση στο λογιστικό του σύστημα τους κωδικούς και τις ποσότητες των ειδών που έχει ανάγκη. Στην συνέχεια με επισκέψεις - προσβάσεις με κωδικό - στο λογιστικό σύστημα του προμηθευτή ή με αυτόματη αποστολή μηνυμάτων από την πλευρά του προμηθευτή λαμβάνει η επιχείρηση τις πληροφορίες, σχετικά με την εξέλιξη εκτέλεσης αυτής της έκτακτης παραγγελίας.
 

Άρα δεν υπάρχουν στην λειτουργία της αγοράς δράσεις «εντός» ή «εκτός» επιχείρησης. Ούτε βέβαια και «Διαδικασίες Διοίκησης Logistics», «Διοίκησης εφοδιαστικής αλυσίδας» ή «Διοίκησης αλυσίδας εφοδιασμού». Υπάρχουν όμως προγράμματα Η/Υ που συνδράμουν τα μέγιστα στην «εντός» και «εκτός» λειτουργία της επιχείρησης, δηλαδή στην εσωτερική λειτουργία ή εκμετάλλευση και στις συναλλαγές της επιχείρησης.
 

Αυτό είναι θέσφατο και ισχύει, ανεξάρτητα αν οι θεωρητικοί και κάποια συντεχνιακά συμφέροντα προσπαθούν να περιγράψουν την λειτουργία των επιχειρήσεων και της  αγοράς καθένας με τον δικό του τρόπο και κατά τα συμφέροντα του.  Αυτός είναι ο λόγος που εισάγω ορισμό για τα «λογιστικά συστήματα», που εφαρμόζονται συνολικά στην εσωτερική λειτουργία και στις συναλλαγές των επιχειρήσεων και παρέχουν  ταυτόχρονα στην Διοίκηση της επιχείρησης πληροφορίες για την σύναξη συμπερασμάτων προς λήψη νέων επιχειρηματικών αποφάσεων.
 

Θυμίζω τον ορισμό που ανάφερα και παραπάνω:
«Λογιστικό Σύστημα (Logistics) για τις λογιστικές καταχωρήσεις, (σε χρήμα)
Λογιστικό Σύστημα (System) για τις μεταφορικές καταχωρήσεις, (σε φορτία)
Είναι η Διαδικτυακή και Διεπιχειρησιακή Διαχείριση των εμπορευμάτων και των μέσων μεταφοράς, οι λογιστικές και οι μεταφορικές καταχωρήσεις, η κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων, καθώς και η επίβλεψη της θέσης και της κυκλοφορίας των μεταφορικών μέσων, οι οποίες διενεργούνται μεταξύ των στελεχών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, με πρόσβαση μέσω διαδικτύου της μίας, σε επιλεγμένες σελίδες του λογιστηρίου της άλλης».

 

Ο ορισμός μου αυτός έχει συνάφεια με τον ορισμό 2 του καθηγητή Μανιάτη για την έννοια «Logistics» στο κεφάλαιο 8 του βιβλίου του. Η διαφορά είναι ότι εγώ ταυτίζω τον «σκελετό» του ορισμού Μανιάτη με το «Λογιστικό Σύστημα» που όρισα παραπάνω. Αντίστοιχα ταυτίζω  τις δραστηριότητες  των εργαζομένων με το «μυϊκό σύστημα» του ορισμού του κ. Μανιάτη. Άρα, ανεξάρτητα με τον τρόπο που κατανοούν οι θεωρητικοί τις έννοιες «Supply Chain Management», «Logistics management», «Logistics»,  «physical distribution», «inbound logistics», «materials management» κλπ, όλοι συνολικά οι όροι ανεξάρτητα με τις έννοιες που τους αποδίδονται, αφορούν στην λειτουργική διάρθρωση όλων των επιχειρήσεων, καθώς και στις δραστηριότητες των στελεχών τους, για την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές  των επιχειρήσεων προς επίτευξη του τελικού σκοπού εκάστης.
 

Πρέπει όμως άνευ διχογνωμιών να δεχθούμε ότι στην πράξη ο «εγκέφαλος», δηλαδή η Διοίκηση της Επιχείρησης, παίρνει αποφάσεις, δίνει τις εντολές να κινηθούν «μύες» και «οστά», αξιολογεί τις αποδόσεις των «οργάνων» - εργαζομένων, ελέγχει το αποτέλεσμα, καταλογίζει ευθύνες  και παίρνει νέες αποφάσεις. Ταυτόχρονα πρέπει να δεχθούμε ότι η επιστήμη που καταρτίζει «εγκεφάλους» ικανούς να στελεχώσουν τις Διοικήσεις των Επιχειρήσεων για την επίτευξη του τελικού σκοπού είναι η ΟΔΕ.

Κατά συνέπεια δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κάθε είδους αυθαίρετοι τίτλοι που περιγράφονται με αόριστους θεωρητικούς και ανούσιους όρους που προέρχονται από την ξένη ορολογία, όπως πχ «Logistician», «Supply chain manager», «Logistics manager», «Logistics Center manager» και άλλους.
 

Έχω παρατηρήσει ότι λειτουργούν «διατμηματικά» μεταπτυχιακά τμήματα οικονομικών ΑΕΙ κατά το πρότυπο  του  Sunil Chopra, δηλαδή για πτυχιούχους Πολυτεχνείου. Ωφέλιμο για τους φοιτητές θα ήταν στα τμήματα αυτά να διδαχθεί το επιστημονικό πεδίο γύρο από την κυκλοφορία των αγαθών που προσεγγίζει το σύγγραμμα του καθηγητή Μανιάτη. Παρενθετικά πρέπει να τονιστεί η ανάγκη να διακριθούν στα ΑΕΙ τα τμήματα ΟΔΕ που έχουν σαν βασικό επιστημονικό πεδίο την Λογιστική Επιστήμη και διδάσκουν επιπλέον μια ομάδα μαθημάτων για την πληρέστερη κατανόηση της λειτουργίας της επιχείρησης και της αγοράς γενικότερα.
 

Με τον τρόπο αυτό θα γίνουν κρυστάλλινες οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, σε ότι αφορά στην λογιστική επιστήμη, σε σχέση με την παραπληροφόρηση που πλανάται από κάθε είδους προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, όπως πχ το μεταπτυχιακό του Παν. Θεσσαλονίκης για τοπογράφους μηχανικούς με ειδικότητα «διαχειριστή» συστημάτων μεταφορών. Αυτές οι μεθοδεύσεις είχαν ήδη αρχίσει από το 1993 με την μετάφραση του όρου του άρθρου 14θ του κανονισμού 2454/1993 «logistical system», αντί ως έδει «λογιστικό σύστημα», σε «σύστημα εφοδιαστικής διαχείρισης». Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να υπάρχει εγρήγορση στα ΑΕΙ που διδάσκεται το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ, σε τρόπο ώστε:
- να πάνε οι μάστορες του Πολυτεχνείου στον πάγκο τους, στο Τεχνικό Επιμελητήριο ή  στο Υπ. Συγκοινωνιών και Δημοσίων έργων. Αντίστοιχα,
- να πάνε οι πτυχιούχοι ΟΔΕ στην Διοίκηση της Επιχείρησης, στο Οικονομικό  Επιμελητήριο και στα Υπουργεία  Οικονομικών, Εμπορείου και Ανάπτυξης.                    
    

         **** ΣΕΛΙΔΑ 80 ****    
Εμβάθυνση στην λειτουργία των επιχειρήσεων


Με βάση τις μέχρι τώρα αναλύσεις μου έφθασε η στιγμή να ερμηνευτεί ορθά το πρώτο παραπάνω 1.8 σχήμα του Christopher για να ξεκαθαριστεί η λειτουργία των επιχειρήσεων ανεξάρτητα από την έννοια «ευρύτερο», μεταξύ του «Logistics» και του «supply chain». Θυμίζω το σχήμα και διευκρινίζω ότι αυτές οι λειτουργίες εντοπίζονται σε όλες τις επιχειρήσεις, όπως είναι πχ η επιχείρηση του σχήματος της ΑΒΣΠ, η επιχείρηση με το σκιαγράφημα στο σχήμα 1.1 του Christopher, όπως και κάθε άλλη επιχείρηση που απεικονίζεται με λευκούς  κύκλους στο σχήμα 1.1 του Christopher και πολλών άλλων.

Ιδού και πάλι το σχήμα 1.8 του  Christopher:

  16 2

Σημειωτέον ότι το ίδιο ακριβώς σχήμα υπάρχει στην σελίδα 18 του βιβλίου: «Εισαγωγή στα «Logistics», των Στράτου  Παπαδημητρίου και Ορέστη Σχινά εκδόσεων «Σταμούλη». Το σχήμα έχει τίτλο: «Σχήμα 2. Αλληλεπικάλυψη των τομέων παραγωγής και marketing με τα logistics».   Ιδού το σχήμα τους:

 

17

Η διαφορά είναι ότι αυτό που απεικονίζει ο Christopher στο σχήμα του μέσα στις διακεκομμένες γραμμές και το ορίζει ως «Διαδικασία διοίκησης logistics», οι  Στράτος Παπαδημητρίου - Ορέστης Σχινάς το ορίζουν ως «Αλληλεπικάλυψη των τομέων παραγωγής και marketing με τα logistics».

Αντίστοιχα και ο κ. Μανιάτης αναφέρει στην σελίδα 461 του συγγράμματος του ένα παρόμοιο διάγραμμα άλλου συγγραφέα, στο οποίο ορίζεται:
α) ως «Διοίκηση Logistics» η εσωτερική λειτουργία της βιομηχανικής επιχείρησης, και
β) ως «διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας» η λειτουργία των συναλλαγών της βιομηχανικής επιχείρησης για την προμήθεια πρώτων και βοηθητικών υλών και
    την διάθεση της  παραγωγής στην κατανάλωση. 
 

Είναι προφανές ότι όλα τα σχήματα προσπαθούν να περιγράψουν από την μία πλευρά  την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές της εμπορικής επιχείρησης και από την άλλη την παραγωγή, δηλαδή τόσο την εσωτερική λειτουργία της βιομηχανικής επιχείρησης, όσο τις συναλλαγές της βιομηχανικής επιχείρησης.   

Εδώ το μόνο που μπορώ να σχολιάσω σχετικά με την Βαβυλωνία των προσεγγίσεων και των ορισμών για «supply chain» και «Logistics» είναι η αναφορά του καθηγητή Μανιάτη στο κεφάλαιο 8 του βιβλίου του: «Διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας - Από την θεωρία στη πράξη», που δηλώνει ότι «υπάρχουν τόσοι πολλοί ορισμοί Logistics, όσοι είναι και αυτοί που τους αναφέρουν.» Τολμώ μάλιστα να συμπληρώσω ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον όρο «supply chain»… 

Για τον λόγο αυτό θα παραμείνω στο σχήμα 1.8 του Christopher, γιατί η πρώτη έκδοση του βιβλίου του Christopher έγινε το 1992, ενώ το βιβλίο των Στράτου Παπαδημητρίου – Ορέστη Σχινά έγινε το 2002 και προφανώς τους ενέπνευσε ο Christopher. Ορθό θα ήταν, όμως να τους είχε εμπνεύσει όλους
μαζί το παραπάνω πληρέστατο έγκυρο και κατά 40 χρόνια προγενέστερο σχήμα της ΑΒΣΠ…

Στο μέσο του σχήματος Christopher 1.8 αναφέρονται οι «λειτουργίες», στις οποίες για την κατανόηση των απόψεων σχετικά με τον όρο «ευρύτερο», ενέταξα επιπλέον την «Παραγωγή», που αναφέρει το σχήμα της ΑΒΣΠ και αναφέρουν οι Στρ. Παπαδημητρίου και Ορ. Σχινάς στην περιγραφή του σχήματος τους. Παραπάνω διευκρίνισα επίσης ότι ο λογισμός της εμπορικής επιχείρησης καλείται «Επιχειρησιακός Λογισμός».   

Αντίστοιχα ο λογισμός της βιομηχανικής επιχείρησης καλείται «Βιομηχανικός Λογισμός». Τους όρους αυτούς μετάφρασαν κατά τα γνωστά οι ξένοι στην γλώσσα τους ως «Business Logistics», δηλαδή «λογισμός της διοίκησης της κερδοσκοπικής επιχείρησης». (Λογισμός βάσει έγκυρου λεξικού σημαίνει: «Μέτρηση & Υπολογισμός». "Business" = κερδοσκοπική δράστηριότητα και "Businessmen" = ο κερδοσκόπος.) 

Είναι σαφές επομένως ότι η περιγραφή του σχήματος 1.8 «Διαδικασία διοίκησης logistics» σημαίνει κατά την γνώμη μου ορθά: «διαδικασία Business logistics» και περιλαμβάνει  συγχρόνως τόσο  τις «λειτουργίες» της διοίκησης της εμπορικής, όσο και τις «λειτουργίες» της διοίκησης της βιομηχανικής επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού. Δεδομένου ότι η Βιομηχανική Επιχείρηση λειτουργεί και ως εμπορική για την διάθεση της παραγωγής
στην αγορά και στην κατανάλωση, αποδεικνύεται ότι η βιομηχανική επιχείρηση είναι «κάτι ευρύτερο» από την εμπορική επιχείρηση. Αυτό άλλωστε ισχύει διαχρονικά και το δίδαξε η ΑΒΣΠ στην δεκαετία του 60, βλέπε Δημητρίου Παπαδημητρίου «Βιομηχανικός Λογισμός».

Ακολουθεί απόσπασμα από την σελίδα 201:

«Επειδή αφ’ ενός μεν η Γενική Λογιστική συνιστά ίδιον πεδίον γνώσεων δυνάμενον να εφαρμοστεί εφ’ οιασδήποτε επιχειρήσεως, ανεξαρτήτως εμπορικής, βιομηχανικής ή ετέρου αντικειμένου, αφ’ ετέρου δε η κατά τα ανωτέρω ανάλυσις τυγχάνει κατά τοσούτον αναγκαία, καθ’ όσον η επιχείρησις είναι μεγαλυτέρα και τα προβλήματα πολυπλοκότερα, και τα στοιχεία ταύτα χαρακτηρίζουν ιδία την βιομηχανικήν επιχείρησιν, βιομηχανικόν λογισμόν αποκαλούμεν την τεχνικήν της οικονομικής αναλύσεως της βιομηχανικής επιχειρήσεως, και νοούμεν τούτον ως περιλαμβάνοντα:
1) Την αναλυτικήν λογιστικήν της εκμεταλλεύσεως ή βιομηχανικήν λογιστικήν.
2) Το πρότυπον κόστος και τον προϋπολογιστικόν έλεγχον
.
3) Την τεχνικήν λήψεως των αποφάσεων.»  

Η παραπάνω διδασκαλία της ΑΒΣΠ είχε ήδη προ 50 και πλέον ετών εντοπίσει την έννοια «ευρύτερο» μεταξύ των επιστημονικών κλάδων και των λειτουργιών των επιχειρήσεων. Το παραπάνω απόσπασμα με μια δεύτερη προσεκτική ανάγνωση αποσαφηνίζει ότι:

Η γενική λογιστική εφαρμόζεται σε όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως του τελικού σκοπού εκάστης. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιχείρηση τόσο τα προβλήματα γίνονται μεγαλύτερα και πολυπλοκότερα και αυτά χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα την βιομηχανική επιχείρηση. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η «Βιομηχανική Λογιστική» που δίδασκε ο Παπαδημητρίου στην ΑΒΣΠ είναι κάτι ευρύτερο – πολυπλοκότερο, από την «Εμπορική Λογιστική», που δίδασκε στην ΑΣΟΕΕ ο Χρυσοκέρης.

Το πλήθος των γενικών και ειδικών κατηγοριών κόστους της βιομηχανικής λογιστικής της ΑΒΣΠ που ανάφερα παραπάνω είναι η απόδειξη προς τούτο. Εκτός αυτού η ΑΒΣΠ δίδασκε την «Γενική Λογιστική» στο 1ο και 2ο έτος σπουδών, την Διοίκηση των αποθεμάτων στο 2ο και στο 3ο έτος σπουδών, ενώ την  «Αναλυτική - Βιομηχανική Λογιστική», το «Πρότυπο Κόστος», την «Λογιστική Εταιρειών» και την «Ενοποίηση Ισολογισμών» στο 3ο και 4ο έτος σπουδών. Αυτό διότι εντάσσονταν σε επιστημονικά πεδία ΟΔΕ, που αφορούσαν σε «ευρύτερες» λειτουργίες της αγοράς, των επιχειρήσεων και κλάδους της Λογιστικής επιστήμης.

Το ευρύτερο της βιομηχανικής λογιστικής είναι ότι τηρείται και αυτή μέσα στο λογιστικό σχέδιο της επιχείρησης με σχέση ενότητας και αλληλεξάρτησης μεταξύ των λογαριασμών και των λογιστικών γεγονότων, τα οποία καταχωρούνται σε αυτούς. Δηλαδή όπως ακριβώς τηρείται αντίστοιχα πχ η λογιστική
των αγορών, των πωλήσεων, κλπ, της εμπορικής – γενικής λογιστικής. Αυτό σημαίνει ότι:

- Όπως ακριβώς προβλέπεται κατά στην κατάρτιση του λογιστικού σχεδίου της εμπορικής επιχείρησης η μεταφορά των υπολοίπων των λογαριασμών των
  αγορών, των πωλήσεων  των υποκαταστημάτων, του συναλλάγματος, των παγίων κλπ, από τους αναλυτικούς λογαριασμούς γενικής λογιστικής στους
  συγκεντρωτικούς λογαριασμούς,

- Έτσι ακριβώς προβλέπεται και στην βιομηχανική επιχείρηση, πέραν των λογαριασμών της γενικής λογιστικής που ανάφερα παραπάνω, επιπλέον η
   μεταφορά υπολοίπων των αναλυτικών λογαριασμών της παραγωγής, του κοστολογίου και των αποκλίσεων στους συγκεντρωτικούς λογαριασμούς της
   γενικής λογιστικής.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι:
Το «ευρύτερο» της βιομηχανικής λογιστικής έγκειται στο γεγονός ότι η «αναλυτική λογιστική της εκμεταλλεύσεως» - «βιομηχανική λογιστική» τηρεί και λογιστικά συστήματα συνδέσεως «του ευρύτερου» της βιομηχανικής λογιστικής με την γενική λογιστική. (βλέπε: Δημητρίου Παπαδημητρίου «Βιομηχανικός Λογισμός» σελ. 562 και επόμενες.)   

Η σύγκριση μεταξύ της λογιστικής των βιομηχανικών και των εμπορικών επιχειρήσεων υποχρεώνει τους σύγχρονους θιασώτες του «ευρύτερο» να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Συγκεκριμένα δεν επιτρέπεται να συγκρίνουν ανόμοιους όρους μεταξύ τους, όπως πχ «supply chain» και «Logistics» και μάλιστα, όταν όσοι τους  επικαλούνται τους κατανοούν και τους περιγράφουν καθένας με τον δικό του διαφορετικό τρόπο.  

Αντίθετα,
Υποχρεώνει τους θεωρητικούς να συγκρίνουν την κάθε έννοια χωριστά, ότι και να σημαίνει κατά την γνώμη τους η ξενική έννοια όταν την αναφέρουν και οπωσδήποτε, σε συνάρτηση με τον τελικό σκοπό και την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης, πχ:

- Το «supply chain» της βιομηχανικής επιχείρησης είναι «κάτι ευρύτερο» από το «supply chain» της εμπορικής επιχείρησης.
Αντίστοιχα,
- το «Logistics» της βιομηχανικής επιχείρησης είναι «κάτι ευρύτερο» από το «Logistics» της εμπορικής επιχείρησης.
 

Η λειτουργία της αγοράς επιβεβαιώνει στην πράξη την άποψη μου και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους ακαδημαϊκούς, διότι:

α) Η βιομηχανική επιχείρηση εκ του τελικού σκοπού της, δηλαδή την «βάση σχεδίου παραγωγή χρησιμοτήτων», είναι υποχρεωμένη να συγκεντρώνει τις
    πρώτες και βοηθητικές  ύλες, και τα λοιπά υλικά στον τόπο που λειτουργεί η μονάδα παραγωγής.  
    Αντίθετα,
β) Η εμπορική επιχείρηση έχει την επιλογή να ζητήσει από την βιομηχανική επιχείρηση την παράδοση των αγορών της, τόσο σε μια κεντρική αποθήκη, όσο
    και σε  αποκεντρωμένους τόπους και χώρους, από όπου έχει επιλέξει η εμπορική επιχείρηση να διοχετεύει τα εμπορεύματα της στην αγορά και στην
    κατανάλωση.
    Όμως,
γ) Η βιομηχανική επιχείρηση εκτός από την «βάση σχεδίου παραγωγή» περιλαμβάνει στην λειτουργική της διάρθρωση και την «λειτουργία της Διαθέσεως».
    Αυτό σημαίνει ότι και η βιομηχανική επιχείρηση, σε ότι αφορά στην κατανομή της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση, λειτουργεί ταυτόχρονα
    όπως ακριβώς και η εμπορική επιχείρηση.

    Επομένως  
δ) Η «Διοίκηση των αποθεμάτων» της βιομηχανικής επιχείρησης είναι κάτι «ευρύτερο» των «διοικήσεων logistics», των «διοικήσεων supply chain», των
    «Δικτύων εφοδιαστικής  αλυσίδας», των «Διοικήσεων Δικτύων Διανομής & Logistics», κλπ, που αναφέρονται στην εμπορική επιχείρηση. Αυτό γιατί πέραν
    των προϊόντων και των  εμπορευμάτων η  βιομηχανική επιχείρηση διαχειρίζεται αποθέματα πρώτων υλών, βοηθητικών υλών και μισοτελειωμένων
    προϊόντων.

Το συμπέρασμα εδώ είναι ότι οι εταιρείες πληροφορικής, (ο Christopher και άλλοι θεωρητικοί τις αποκαλούν "εταιρείες Logistics"), προσφέρουν στην αγορά ποικιλία λογιστικών συστημάτων ικανά να καλύπτουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των επιχειρήσεων.
 

      **** ΣΕΛΙΔΑ 84 ****   
Η «ισοδυναμία» στην λειτουργία των επιχειρήσεων

 

Είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω και την προσέγγιση του Μιχ. Βιδάλη στο βιβλίου του: «Εφοδιαστική (logistics)», για να αποδείξω ότι οι απόψεις της ΑΒΣΠ ισχύουν σε όλες τις περιπτώσεις λειτουργίας των επιχειρήσεων, της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας.

Αυτό επιβάλει στους επιστήμονες των Οικονομικών Πανεπιστημίων να απομονώνουν κάθε άλλη προσέγγιση που προβάλλεται από άσχετα με την ΟΔΕ επιστημονικά πεδία.  Ο Βιδάλης πχ στην σελίδα 15 του βιβλίου του αναφέρεται στο ερώτημα που προκύπτει σε ότι αφορά στις απόψεις των επιστημόνων που αναφέρεται στην διαφορά μεταξύ της:
{- έννοιας της «διαχείρισης της εφοδιαστικής αλυσίδας» («supply chain management»)}  και της
{- έννοιας της «εφοδιαστικής μέριμνας ή διοίκησης» («logistics management»).}

Στην συνέχεια ο Βιδάλης συμπεράνει:
…«Ως προς το ερώτημα αυτό δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ ακαδημαϊκών και ειδικών. Υπάρχουν διαφορετικές τάσεις και διαφορετικές απαντήσεις.»…
Ο Βιδάλης αμέσως μετά  δηλώνει… {«Εδώ υιοθετείται η άποψη ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο ορισμών (είναι ισοδύναμοι).»}  
 

Καταρχήν σε ότι αφορά στις ξενικές έννοιες «supply chain management» και «logistics management», θα πρέπει να τις ορίσουν οι ξένοι, για να λύσουν πρώτα αυτοί μεταξύ τους την διαφορά των δύο εννοιών. Αν οι έννοιες ήταν «ισοδύναμες» οι ξένοι θα τις όριζαν με τον ίδιο τρόπο. Άρα, εμείς πρέπει να αδιαφορούμε για τις διχογνωμίες των ξένων, γιατί εμείς κατέχουμε τις αντίστοιχες λειτουργίες της αγοράς εξ ίσου καλά με αυτούς και έχουμε για όλες τις περιπτώσεις λειτουργίας των επιχειρήσεων αντίστοιχη ελληνική επιστημονική και τεχνοκρατική ορολογία.

Δεν αντιλαμβάνομαι επομένως γιατί ασχολούμαστε με τους ξενικούς όρους και τις αυθαίρετες μεταφράσεις τους, από την στιγμή κάθε όρος γίνεται διαφορετικά αντιληπτός από κάθε ακαδημαϊκό. Προφανώς η προσέγγιση κάθε όρου γίνεται κάτω από διαφορετικό πρίσμα, πχ ένας επιστήμων έχει στον νου του μια Βιομηχανική Επιχείρηση, άλλος μια Εμπορική και ένας τρίτος μια Επιχείρηση Μεταφοράς. Άρα, καθένας ακαδημαϊκός ή ειδικός  κατανοεί τους όρους με το δικό του τρόπο, γιατί είναι επηρεασμένος από το σημείο που προσεγγίζει την έννοια, την προσωπική του πείρα και την επιστημονική του εξειδίκευση. 

Επιπλέον δεν είναι δυνατόν να υπάρξει περίπτωση «ισοδυναμίας» των εννοιών, γιατί οι όροι προέρχονται από αόριστη, θεωρητική και ανούσια μετάφραση των ξένων όρων και επομένως  δεν προσφέρονται για συγκρίσεις. Θα αντικρούσω όμως και με επιχειρήματα τόσο τις απόψεις περί το: «κάτι ευρύτερο» των Παπαβασιλείου – Μπάλτα και Christopher, όσο και του Βιδάλη, καθώς και της μερίδας ακαδημαϊκών που ισχυρίζονται ότι: {«δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο ορισμών (είναι ισοδύναμοι)».}
 

Καταρχήν ο Βιδάλης είναι μαθηματικός και δεν επιτρέπεται να ασχολείται με εξειδικευμένα  θέματα και ορολογία του πεδίου Διοίκησης των Επιχειρήσεων. Τον όρο «ισοδύναμο» εγώ τον θυμάμαι από το Νυκτερινό Γυμνάσιο ως: «ισοδυναμία μάζης και ενεργείας». Αυτό σημαίνει ότι μόνο τεχνικά μπορεί να υπάρξει σύγκριση «ισοδυναμίας λειτουργιών» σε μια επιχείρηση. Πχ Η τεχνική προδιαγραφή της προμήθειας ενός μηχανήματος επιβάλει την σύγκριση μεταξύ της ενέργειας που καταναλώνει σε συνάρτηση με το παραγόμενο έργο, δηλαδή τον αριθμό των μονάδων προϊόντος που παράγει.
Σε αυτήν την περίπτωση ο τεχνικός της επιχείρησης μπορεί να έχει βαρύνουσα γνώμη. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για την τελική επιλογή για την απόκτηση του μηχανήματος, γιατί η Διοίκηση της Επιχείρησης οφείλει να λάβει υπόψη και να μελετήσει επιπλέον:

α) την τιμή κτήσεως και τους όρους πληρωμής,
β) την επιφάνεια και τον όγκο που καταλαμβάνει στην μονάδα παραγωγής,
γ) την ωφέλιμη ζωή, τον βαθμό απόσβεσης και την υπολειμματική του αξία,  
δ) την ασφάλεια κατά του κινδύνου ατυχημάτων,
ε)  τις επιπτώσεις εξ αιτίας θορύβων, κραδασμών, ποσοστού ελαττωματικών, κλπ.
στ) την λειτουργική ένταξη του μηχανήματος στην παραγωγή σε συνάρτηση με τα λοιπά μηχανήματα και τις λοιπές εγκαταστάσεις της επιχείρησης.

Άρα, η τεχνική έννοια «ισοδύναμο» στην επιστήμη της Διοίκησης των Επιχειρήσεων είναι δευτερεύουσας σημασίας, γιατί μελετάται σε συνάρτηση και με άλλους παράγοντες. Όμως τι συμβαίνει με τους ξενόφερτους όρους  «supply chain management» και «logistics management»; Υπάρχει «ευρύτητα», «στενότητα» μεταξύ τους ή ίσως «ισοδυναμία» όπως προτείνει ο Βιδάλης; Ή μήπως οι όροι είναι ανούσιοι και άνευ αντικείμενου σε ότι αφορά στην επιστήμη ΟΔΕ, όπως διαπιστώνω, συμπεραίνω και προτείνω εγώ;       

Σε αυτό βοηθά πάντα η διδασκαλία της ΑΒΣΠ, αρκεί να δεχθούμε ότι ο κάθε ένας από τους παραπάνω όρους αφορά στην εσωτερική λειτουργία της ίδιας επιχείρησης και όχι μακροοικονομικά και θεωρητικά στην λειτουργία της αγοράς και στο σύνολο των επιχειρήσεων. Η προϋπόθεση αυτή είναι απαραίτητη
και πρέπει να ισχύει τόσο στους ορισμούς και στις αναφορές Βιδάλη για το «ισοδύναμο», όσο και στις αναφορές και προσεγγίσεις που καταθέτουν οι επιστήμονες διαφόρων επιστημονικών πεδίων για να εισάγουν τους όρους «ευρύτερο» ή το «στενότερο» μεταξύ του «supply chain management» και του «logistics management». 

Έχω ήδη συγκρίνει και συμπεράνει ότι η λειτουργία της βιομηχανικής επιχείρησης είναι «κάτι ευρύτερο» από την λειτουργία της εμπορικής επιχείρησης. Όμως,η βιομηχανική και η εμπορική επιχείρηση έχουν και μια συγκρίσιμη λειτουργία, που «…δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους». Η λειτουργία αυτή αφορά στις δραστηριότητες για την διάθεση του  προϊόντος – εμπορεύματος στην αγορά και στην κατανάλωση. 

Άρα οι δραστηριότητες για την ανάπτυξη των πωλήσεων της εμπορικής ή της βιομηχανικής επιχείρησης είναι παρόμοιες ή ισοδύναμες. Πλην όμως το «supply chain management» και το «logistics management» της βιομηχανικής επιχείρησης είναι κάτι «ευρύτερο», και όχι βέβαια «ισοδύναμο», με τα αντίστοιχα της εμπορικής επιχείρησης.
Αυτό ισχύει γιατί στην βιομηχανική επιχείρηση το «supply chain management» και το «logistics management», ανεξάρτητα με τους τρόπους που ορίζονται και διδάσκονται από την θεωρία, ή πως γίνονται κατανοητά από τους φοιτητές, περιλαμβάνουν, είτε το δέχονται κάποιοι είτε όχι,  επιπλέον:
α) την διοίκηση αποθεμάτων των πρώτων και βοηθητικών υλών,
β) την παραγωγή συνεχούς ροής,
γ) την παραγωγή κατά φάση,
δ) τα υποπροϊόντα, και
ε) τα μισοτελειωμένα προϊόντα.     

Άρα, δεν επιτρέπεται να επιλέγονται  αποσπασματικά οι λειτουργίες των επιχειρήσεων και να συνάγονται αυθαίρετα συμπεράσματα. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται με παραδείγματα από την καθημερινή μας ζωή, πχ:

- Το  «supply chain management» και το «logistics management» του φούρνου της γειτονιάς δεν είναι ισοδύναμο με το «supply chain management»
   και το «logistics  management» του πρατηρίου άρτου.
   Ο λόγος είναι πως ότι υπάρχει πίσω από τα ράφια του πρατηρίου άρτου υπάρχει σίγουρα και πίσω από τα ράφια του φούρνου. Πλην όμως στο φούρνο
   υπάρχει και λειτουργεί  υποδομή παραγωγής άρτου, που δεν υπάρχει στο πρατήριο άρτου.
 
Αντίστοιχα,
- Στους πάγκους της λαϊκής αγοράς δρουν παραγωγοί και έμποροι, που διαλαλούν με τον   ίδιο τρόπο την πραμάτεια τους. Αυτό σημαίνει ότι
   το  «marketing», δηλαδή η μέθοδος  για την προώθηση των πωλήσεων που χρησιμοποιούν είναι ισοδύναμο. Πλην όμως δεν ισχύει για ευνόητους
   λόγους το ίδιο και για το «supply chain management» και το «logistics management» της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.
 

Ο λόγος είναι πως ότι λειτουργεί πίσω από τον έμπορο υπάρχει σίγουρα και λειτουργεί και στον παραγωγό. Πλην όμως πίσω από τον παραγωγό υπάρχει ο αγρός, τα αγροτικά μηχανήματα και τα εφόδια, ίσως και η οικογένεια του, που κάνει την ίδια στιγμή την συγκομιδή των προϊόντων, που θα προσφέρει ο παραγωγός την άλλη μέρα στην λαϊκή αγορά κάποιας άλλης γειτονιάς. Δηλαδή πρόκειται για δραστηριότητα που δεν εντοπίζεται να ασκείται από τον έμπορο.

Είναι αυτονόητο ότι αν πολλαπλασιαστεί το μέγεθος των επιχειρήσεων του παραδείγματος μου επί 1.000, τότε πλέον μεταλλάσσονται σε επιχειρήσεις μεγάλου μεγέθους. Ερωτάται επομένως, με ποιό κριτήριο ορίζεται από τους θεωρητικούς η έννοια «ευρύτερο» ή «ισοδύναμο» στις  δράσεις και στις
επιλογές της κάθε επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού της;

Η απάντηση είναι εύκολη και έχει δύο σκέλη:

1)  Με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ και του Δημ. Παπαδημητρίου,
      
       - τόσο το πρατήριο άρτου, όσο και ο έμπορος λαϊκής αγοράς θα αναπτύσσουν συνεχώς το  λογιστικό σχέδιο με βάση την διδασκαλία της Γενικής
         Λογιστικής της  ΑΣΟΕΕ  και του Χρυσοκέρη, για να παρακολουθούν τις μεταβολές της περιουσίας της επιχείρησης και να προσδιορίζουν το τελικό της
         αποτέλεσμα. Δηλαδή να καταχωρούν τα λογιστικά γεγονότα που συνάγονται από τις επαγγελματικές τους δράσεις, ήτοι αγορές και πωλήσεις, όταν
         αυτές καθίστανται αυτοτελείς δράσεις.          
    πλην όμως
        -  Ο παραγωγός και ο φούρνος ασκούν και τις δράσεις για την παραγωγή άρτου ή αγροτικών προϊόντων και επομένως είναι υποχρεωμένοι να ασκούν
            «ευρύτερες» δράσεις   και να τις καταχωρούν ως αυτοτελείς δράσεις σε «ευρύτερο» λογιστήριο  από αυτό της γενικής λογιστικής. Δηλαδή σε
            λογιστήριο αναλυτικής λογιστικής της  εκμεταλλεύσεως – βιομηχανικής λογιστικής.  Αυτό άλλωστε το δίδαξε όπως είδαμε παραπάνω η ΑΒΣΠ,
            «…ότι τα προβλήματα γίνονται πολυπλοκότερα όσο μεγαλώνει η επιχείρηση, πλην όμως αυτό χαρακτηρίζει ιδιαίτερα την βιομηχανική επιχείρηση.» 
 

2)    Με βάση τις απόψεις όσων είναι θιασώτες των ξένων όρων και των αντιφατικών μεταφράσεων, συγκεκριμένα:

        Οι θεωρητικοί έχουν την επιλογή να προσεγγίζουν, να περιγράφουν ή να αναλύουν  την λειτουργία της αγοράς στο σύνολο της, δηλαδή ανεύθυνα,
        μακροοικονομικά, σαν εικονική πραγματικότητα, αόριστα, αποσπασματικά και όπως την αντιλαμβάνεται ή όπως  βολεύει τον καθένα.
      
       Αντίθετα, διαπιστώνω ότι ο καθηγητής Μανιάτης ρίχνει βάρος στο πρακτικό μέρος του συγγράμματος του στην λειτουργία της αγοράς, την οποία
       προσεγγίζει παραθέτοντας  παραδείγματα από την λειτουργία επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα κάνει αναφορές στις απόψεις άλλων.      

Το πρόβλημα όμως στην ακαδημαϊκή παιδεία συνίσταται στο γεγονός ότι μοστράρονται πολλοί "δάσκαλοι", που διδάσκουν - αναμασάνε - την "Διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας", ακόμα και σε μεταπτυχιακά τμήματα ΑΕΙ, δίχως να τολμούν να γράψουν σχετικά και ένα δικό τους βιβλίο...
 

        **** ΣΕΛΙΔΑ 87 ****   
Η οργάνωση και λειτουργία της πολυεθνικής επιχείρησης

 

Η παραπάνω λειτουργία της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας επιβάλει όμως την διάκριση των επιστημονικών πεδίων που προσεγγίζονται από τους ακαδημαϊκούς, δηλαδή:
- από την μια πλευρά σε αυτά που αφορούν στην λειτουργία της αγοράς στο σύνολο της,
- από την άλλη στην μελέτη λειτουργίας της κάθε επιχείρησης χωριστά.

Με τον τρόπο αυτό δεν θα υπάρχει σύγχυση στην κρίση των φοιτητών για την κατανόηση του τρόπου που προσεγγίζεται η εσωτερική λειτουργία και οι συναλλαγές μιας επιχείρησης, σε σύγκριση με την μελέτη και ανάλυση λειτουργίας της αγοράς στο σύνολο της.

Συγκεκριμένα σε ότι αφορά στην Οργάνωση και Διοίκηση των Επιχειρήσεων οφείλουν οι ακαδημαϊκοί να διδάσκουν τον τρόπο που πρέπει να δρουν τα στελέχη ΟΔΕ για την επίτευξη του τελικού σκοπού της ίδιας της επιχείρησης που εργάζονται. Δηλαδή να εφαρμόζουν μεταξύ άλλων και το πεδίο της Μικροοικονομικής Ανάλυσης και της Τεχνικής Λήψεως των Αποφάσεων και προς τον σκοπό αυτό να στηρίζονται:

- Αφενός στην συγκέντρωση και στην αξιολόγηση των χρηματοοικονομικών μεγεθών της επιχείρησης που εργάζονται,
- Αφετέρου σε στοιχεία από το φάσμα των λοιπών παραγόντων που επηρεάζουν την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων, όπως πχ θέματα φορολογικά,
  νομικά, εργασιακά, τεχνικά, οικονομικά, διεθνών σχέσεων, κλπ. 

Το γεγονός είναι ότι ο καθηγητής Μανιάτης θέτει με το σύγγραμμα του τις βάσεις για να απαγκιστρωθεί η λειτουργία της αγοράς για την κυκλοφορία των εμπορευμάτων από την θεωρία και την επιρροή των ξένων. Η προσπάθεια του καθηγητή Μανιάτη να γίνει ορθά κατανοητή η ξένη ορολογία με σεβασμό
στην ελληνική επιστημονική ορολογία, πρέπει να τύχει καθολικής αποδοχής και αναγνώρισης. Το δίδαγμα δηλαδή από το σύγγραμμα Μανιάτη, σε ότι αφορά στην έννοια «Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας» από πλευράς ΟΔΕ, πρέπει να αντληθεί και να αναλυθεί:

- Από την μία πλευρά στον τρόπο και στην εσωτερική οργάνωση και  λειτουργία κάθε επιχείρησης, καθώς και
- Από την άλλη πλευρά στις συναλλαγές με τις άλλες επιχειρήσεις για την επίτευξη του τελικού σκοπού της.
Αυτή η διάκριση επιβάλει να αναλυθούν στο αμφιθέατρο οι θεωρητικές έννοιες «αλυσίδα εφοδιασμού» και «εφοδιαστική αλυσίδα».
Εγώ στο τρίτο μέρος αναλύω τις έννοιες αυτές με βάση τις ρυθμίσεις της χώρας μας και της ΕΕ.
Εδώ επισημαίνω απλά, για την ευρεία αντίληψη των φοιτητών, ότι μπορούμε να δεχθούμε πχ ότι:

α) Η αλυσίδα εφοδιασμού αφορά στην λειτουργία αγορών – προμηθειών μίας επιχείρησης.
    Άρα προσεγγίζεται μικροοικονομικά και αναλύεται:
    α1) αφενός  στην τεχνική λήψεως των αποφάσεων και στην κατάρτιση των συμβάσεων,
    α2) αφετέρου  στις δράσεις για την εκτέλεση των συμβάσεων, την σύναξη σχετικών συμπερασμάτων και τον έλεγχο των υπευθύνων.  

β) Η εφοδιαστική αλυσίδα αφορά αντίθετα στην λειτουργία της αγοράς στο σύνολο της. Επομένως προσεγγίζεται μακροοικονομικά και περιγράφεται
    θεωρητικά, όπως την κατανοεί αυτός που την περιγράφει.  

 Με αποδοχή αυτών των απλών αναλύσεων θα γίνουν κατανοητές από τους φοιτητές οι έννοιες των θεωρητικών «κάτι ευρύτερο» ή  «ισοδύναμο»,
«εντός ή εκτός» επιχείρησης.  
Συγκεκριμένα, ιδού παρακάτω, (σελ. 88 & 91), η άποψη μου:
 

**** ΣΕΛΙΔΑ 88 ****  Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ

Α) Η «ελάχιστη εφοδιαστική αλυσίδα» εκτείνεται από τον χώρο καθημερινής παραλαβής των ειδών σε ένα κατάστημα πώλησης του σούπερ μάρκετ,
    μέχρι την πώληση του  είδους στον πελάτη. Εδώ εκτελούνται δράσεις εργαζομένων από τις οποίες συνάγονται δύο λογιστικές εγγραφές:

Μία λογιστική εγγραφή για την αυτοτελή δράση της παραλαβής των ειδών στο κατάστημα από την κεντρική αποθήκη του σούπερ μάρκετ, που σημαίνει λογιστικά ότι πρόκειται για μια συμψηφιστική εγγραφή αλλαγής του αποθηκευτικού χώρου.

Η άλλη λογιστική εγγραφή διενεργείται για την καταχώρηση της αυτοτελούς δράσης της πώλησης του είδους, που σημαίνει λογιστικά ότι πρόκειται για "λογιστική εγγραφή διαρκούς απογραφής" της πώλησης, δηλαδή κινείται το ταμείο και τα έσοδα πωλήσεων, αλλά ταυτόχρονα και η ποσότητα του εμπορεύματος που μειώθηκε, γιατί πουλήθηκε και εξήλθε του αποθηκευτικού χώρου…

Προσοχή όμως…
1) Πρέπει να εξεταστεί στο σημείο αυτό το σημείο εκκίνησης, ήτοι από εκεί που αρχίζει η «αλυσίδα» για το σούπερ μάρκετ, δηλαδή η «προέλευση» του
     είδους. Αν το είδος παραδίδεται από τον ίδιο τον προμηθευτή στο κατάστημα πώλησης, σημαίνει ότι δεν υπάρχει αλλαγή αποθηκευτικού χώρου, δηλαδή
     μια συμψηφιστική εγγραφή, αλλά η  αυτοτελής δράση και η λογιστική εγγραφή που συνάγεται από αυτήν,  για την παράδοση του είδους από τον
     προμηθευτή στην επιχείρηση του σούπερ μάρκετ που το  αγόρασε. 

Η λογιστική εγγραφή επομένως αφορά στην αγορά του είδους από το σούπερ μάρκετ και διενεργείται από το Λογιστικό Σύστημα του Η/Υ του καταστήματος όταν ολοκληρωθεί η δράση της καταμέτρησης και του ελέγχου της παραλαβής, δηλαδή θα έχει καταστεί η "δράση" της παραλαβής του είδους από τον προμηθευτή "αυτοτελής δράση".  

Επιπλέον,
2) Η «ελάχιστη εφοδιαστική αλυσίδα» τερματίζει δηλαδή ισχύει μόνο στην περίπτωση που το αγαθό πουλιέται στην κατανάλωση, πχ ένα κοτόπουλο σε μια
    νοικοκυρά.
   
3)  Επιπλέον πρέπει να διευκρινιστεί, ποια η έννοια της «ελάχιστης αλυσίδας» αν το σούπερ μάρκετ πουλήσει το κοτόπουλο σε ένα εστιατόριο;
     Ως είναι αυτονόητο στην τρίτη περίπτωση προστίθεται τουλάχιστον ένας «κρίκος» στην “εφοδιαστική” αλυσίδα, δηλαδή η λογιστική εγγραφή για την
     καταχώρηση του τιμολογίου πώλησης του κοτόπουλου στο λογιστήριο του εστιατορίου. Επιπλέον συνάγεται η ποιοτική - φορολογική - μεταβολή της
     λογιστικής  εγγραφής του σούπερ μάρκετ για την πώληση του κοτόπουλου:
    - από «πώληση στην λιανική»,
    - σε «πώληση στην χονδρική».


Με αυτόν τον τρόπο εφαρμόζονται οι φορολογικές διατάξεις και ταυτόχρονα διασφαλίζεται το αδιάλειπτο της «εφοδιαστικής αλυσίδας του κοτόπουλου»,
που θα τερματίσει οριστικά με τις εκδόσεις των αποδείξεων της ταμιακής μηχανής του εστιατορίου.

Το πρόβλημα είναι να εξεταστεί ποιά είναι και η αρχή της εφοδιαστικής αλυσίδας του κοτόπουλου; που ανέσυρα από εργασία φοιτητή του Παν. Πατρών. Δηλαδή ποιος είναι ο ΚΑΔ (Κωδικός Άσκησης Δραστηριότητας) της επιχείρησης;
- αν αρχίζει σε ένα εκκολαπτήριο αυγών, κατά το «το αυγό έκανε την κότα», η οποία εκτρέφεται με σκοπό να οδηγηθεί στο σφαγείο για να πουληθεί σαν
   κρέας. Ή,
- αν αρχίζει σε ένα πτηνοτροφείο, κατά το… «η κότα έκανε το αυγό», οπότε γίνεται πλέον και λόγος και για την «εφοδιαστική αλυσίδα του αυγού».

Είναι προφανές ότι κάθε δραστηριότητα λαμβάνει χωριστό – διαφορετικό Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας (ΚΑΔ) από την Δ.Ο.Υ., έστω και αν πρόκειται για την ίδια επιχείρηση, αν δηλαδή πουλάει αυγά, αλλά και σφαγμένα κοτόπουλα.  Αναφέρω ενδεικτικά τους ΚΑΔ:
01.47.11.01  Εκτροφή κοτόπουλων αβγοπαραγωγής
01.47.11.02  Εκτροφή πουλερικών κλπ για λογαριασμό τρίτων
01.47.11.03  Εκτροφή κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής
01.47.23.01  Υπηρεσίες εκκόλαψης πτηνών

10.12.10       Επεξεργασία και συντήρηση κρέατος πουλερικών που διατίθεται νωπό ή σε απλή ψύξη 

Ερωτάται: που εντάσσεται η πώληση του κοτόπουλου στην νοικοκυρά ή στο εστιατόριο;
α) συνιστά και στις δύο περιπτώσεις λειτουργία «εντός» ή «εκτός» του σούπερ μάρκετ;
β) Η πώληση του κοτόπουλου στην νοικοκυρά ή στο εστιατόριο εντάσσονται στο "ευρύτερο", στο "στενότερο" ή στο "ισοδύναμο";

Απαντήσεις δεν υπάρχουν, γιατί τα ερωτήματα τα έθεσα για προβληματισμό. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η έννοια «εφοδιαστική αλυσίδα» είναι θεωρητική και μακροοικονομική. Αυτό σημαίνει ότι στην θεωρία είναι όλα εύκολα, γιατί η λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων προσεγγίζεται αόριστα και επιλεκτικά. Χρήσιμο θα ήταν  επομένως αντί «αλυσίδων», που περιγράφονται με την οργάνωση και λειτουργία συγκεκριμένων επιχειρήσεων,
να διδάσκεται το μάθημα: «Οικονομική των Επιχειρήσεων». Δηλαδή συνολικά η λειτουργία της αγοράς και οι κατηγορίες των επιχειρήσεων, πχ με βάση το μέγεθος, την νομική μορφή, το είδος των αγαθών που παράγουν ή των υπηρεσιών που προσφέρουν, την νομική τους αυτοτέλεια, τις συμφωνίες μεταξύ
των επιχειρήσεων, κλπ.    

Άρα, αντί να διδάσκονται στους φοιτητές «εφοδιαστικές αλυσίδες» αγαθών, θα πρέπει να στοχεύει η διδασκαλία σε αυτό που επιδιώκει ο κ. Μανιάτης, δηλαδή στην μικροοικονομία, δηλαδή στην εσωτερική οργάνωση και λειτουργία της επιχείρησης. Με τον τρόπο αυτό θα γίνονται κατανοητά τα σχήματα των θεωρητικών, που παριστούν πελάτες, προμηθευτές και “λειτουργίες” των επιχειρήσεων. 

Οι θεωρητικοί αναφέρουν πλήθος τέτοιων περιπτώσεων. Ο κ. Μανιάτης διακρίνει αυτές τις δαιδαλώδεις προσεγγίσεις με ορισμό και περιγραφή των «αλυσίδων» έτσι:
α) Την «Εφοδιαστική Αλυσίδα» που αφορά σε αγαθά και υπηρεσίες που διατίθενται σε άλλες επιχειρήσεις, για την παραγωγή στην συνέχεια από αυτές
    μισοτελειωμένων και  ενδιάμεσων προϊόντων που θα διαθέσουν και αυτές με την σειρά τους προς άλλες επιχειρήσεις.
β) Την «Αλυσίδα Εφοδιασμού» που αφορά στις δράσεις μίας επιχείρησης που προμηθεύεται πρώτες ύλες και λοιπά υλικά, με τελικό σκοπό την παραγωγή
    και την διάθεση αγαθών στους τελικούς πελάτες, δηλαδή στην κατανάλωση. 

Η συνισταμένη που περιλαμβάνει όλες τις περιπτώσεις είναι ότι οι παραπάνω επιχειρήσεις, ανεξάρτητα σε ποια «αλυσίδα» εντάσσονται,  οργανώνουν για την επίτευξη του τελικού σκοπού τους τις εξής λειτουργίες: α) «αγορές», β) «παραγωγή» και γ) «πωλήσεις». Επιπλέον, όπως αναπτύσσω διαρκώς στα κείμενα μου, σε όλες τις παραπάνω επιχειρήσεις οργανώνεται η λειτουργία της «διαθέσεως», η οποία προσεγγίζει και αναλύει το σύνολο των δράσεων που περιλαμβάνονται από την ολοκλήρωση της παραγωγής, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.

Είναι επομένως προφανές γιατί η «Μεταφορά» και η «Αποθήκευση», που απεικονίζονται στο σχήμα του καθηγητή Μανιάτη στην σελίδα 31, ισχύουν και δεξιόστροφα. Ο λόγος είναι ότι στην πρακτική λειτουργία της αγοράς οι δραστηριότητες της «Μεταφοράς», της «Αποθήκευσης» και των λοιπών «βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς» εκτελούνται από τις εμπλεκόμενες επιχειρήσεις τόσο «προς τα πίσω», όσο και «προς τα εμπρός», της επιχείρησης
που παράγει το τελικό - καταναλωτικό προϊόν.

(Προσοχή!
Τονίζω για μια ακόμα φορά:
- Ο όρος "εφοδιαστική αλυσίδα" είναι ξενόφερτος, θεωρητικός και ανούσιος και άγνωστος στις ρυθμίσεις της χώρας μας και της ΕΕ.
   Η ΕΕ την εμπλοκή στην αγορά των εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων την ορίζει ως "Εμπορικές Συναλλαγές".
- Η ΕΕ και η χώρα μας εισάγουν στις ρυθμίσεις τους μόνο τον όρο "αλυσίδα εφοδιασμού"...  
  ... και τις δράσεις για την εκτέλεση των λειτουργιών που αυτή η "αλυσίδα"περιλαμβάνει την αναθέτουν στις Επιχειρήσεις Μεταφοράς και Αποθήκευσης.
Επειδή αυτό είναι σημαντικό επανέρχομαι αναλυτικά και στο τρίτο μέρος.)
 

Αρχή παρένθεσης
Για προβληματισμό σας δίνω μια λειτουργία της αγοράς για την κυκλοφορία φιλμ φωτογραφικών μηχανών και εντάξτε την εσείς
σε όποια "αλυσίδα" θέλετε: 

Δηλαδή πχ στην «ελάχιστη εφοδιαστική αλυσίδα», ή στην «μέγιστη εφοδιαστική αλυσίδα» ή με βάση τα προηγούμενα και στην «αλυσίδα εφοδιασμού».
Εγώ, από την πλευρά της "αλυσιδωτής" προσφοράς υπηρεσιών Μεταφοράς, εντάχθηκα ήδη προ 50 και πλέον ετών στην "αλυσιδωτή" κυκλοφορία των φιλμ φωτογραφικών μηχανών.
Στο νέο αεροδρόμιο του «Ελληνικού» είχε φθάσει προερχόμενο από τις ΗΠΑ  στην παραλαβή της εταιρείας ΔΑΝΖΑΣ, ένα πακέτο  5 - 6 κιλών που περιείχε φιλμ φωτογραφικών μηχανών, με τελικό παραλήπτη το αεροπλανοφόρο SARATOGA του 7ου στόλου των ΗΠΑ, που ήταν αγκυροβολημένο στα ανοικτά του Σαρωνικού.    

Σε εμένα έτυχε να μου αναθέσει η εταιρεία να το εκτελωνίσω «in Transit», (υπό διαμετακόμιση), και συνοδεία τελωνειακού συνοδού να επιβιβαστώ σε λάντζα του πλοίου στο Φαληρικό Δέλτα και το παραδώσω επάνω στο πλοίο. Δύο πράγματα μου έκαναν τότε εντύπωση.
- Το ένα ήταν ότι ο φωτισμός του χώρου ήταν άπλετος και κατάλευκος, που ίσως είναι σήμερα γνωστός ως LED.
- Το άλλο ήταν ότι η αίθουσα ήταν πολύ μεγάλη και τα ράφια, οι διάδρομοι και τα είδη που πρόσφερε ήταν ταξινομημένα όπως ακριβώς είναι τώρα στα
   σύγχρονα σούπερ μάρκετ…
Αν επομένως κάποιος καθηγητής σας αναθέσει εργασία για την "εφοδιαστική αλυσίδα", πχ των φιλμ φωτογραφικών μηχανών ή των φορτιστών κινητών τηλεφώνων, λάβετε υπόψη και την δική μου αναφορά, γιατί σίγουρα 4 - 5 κιλά από δαύτους θα εμπλέκονται στην εργασία σας... 

Όμως... όταν σας ανατίθεται εργασία πχ φαρμάκου, κοτόπουλου, κλπ, ρωτείστε τον καθηγητή σας, ποιό να είναι το "προς τα εμπρός", το "προς τα πίσω" της; Αυτό που θα σας βοηθούσε θα ήταν να σας εντάξει ο καθηγητής σας στο "εντός και επί τα αυτά" του αγαθού, του οποίου σας αναθέτει να εκπονήσετε την εργασία. Εγώ για να σας βοηθήσω θα σας περιγράψω το "εντός και επί τα αυτά" του παραπάνω φιλμ των φωτογραφικών μηχανών.

"Το εντός και επί τα αυτά" των φιλμ ήταν η διαδικασία τελωνισμού των φίλμ, που εγώ εκτέλεσα στο τελωνείο.
Άρα:
- Το "προς τα πίσω" μου είναι το συνολικό νταραβέρι να παραχθούν οι πρώτες ύλες και τα λοιπά υλικά που προμηθεύτηκε το εργοστάσιο που παρήγαγε
   τα φιλμ.
- Ένα από τα "εντός και επί τα αυτά" επομένως του φιλμ ήταν μεταξύ άλλων η παραγωγή του φιλμ στο εργοστάσιο.
- Το "προς τα εμπρός" του εργοστασίου παραγωγής του φίλμ ήταν σίγουρα όσοι ενεπλάκησαν στις δράσεις, για να φθάσει το φίμ στο ελληνικό τελωνείο.
Άρα...
-  ...Το δικό μου "προς τα εμπρός", (που ακολούθησε το δικό μου "εντός και επί τα αυτά" στο τελωνείο), αρχίζει για το φιλμ στην συνέχεια, απ΄την στιγμή 
   που πήρα παραμάσχαλα το δέμα και τελείωσε όταν το παρέδωσα στο πλοίο.
Τέλος
- ... Το "ακόμα ποιό εμπρός", από το δικό μου "προς τα εμπρός", συνεχίζει όταν πούλησε το πλοίο το φιλμ στον ναύτης για να πάει να φωτογραφίσει την
  Ακρόπολη!
Το συμπέρασμα είναι ότι η πλάκα - "αυτομαστίγωμα" - της ανάθεσης εργασιών διαφόρων αγαθών στους φοιτητές, τουλάχιστον της ΟΔΕ, πρέπει να κοπεί!  

Τέλος της παρένθεσης
 

**** ΣΕΛΙΔΑ 91 ****
Η ευρύτερη πολυπλοκότερη Εφοδιαστική Αλυσίδα

Β)
Η «ευρύτερη - πολυπλοκότερη - μεγαλύτερη κλπ "εφοδιαστική αλυσίδα"» αφορά κατ΄εμέ στην βιομηχανική επιχείρηση και περιγράφεται τόσο
    στο σχήμα της ΑΒΣΠ, όσο και στο σχήμα 1.1 του Christopher με τους κύκλους και την σκιαγραφημένη επιχείρηση στο μέσο του σχήματος. Όμως, γιατί
    όχι και στο εργοστάσιο που παρήγαγε τα φιλμ; 
(Διευκρινίζω ότι οι αναφορές μου στις ¨αλυσίδες" στο σημείο αυτό είναι για να λυτρώσω τους φοιτητές από τον αποπροσανατολισμό που τους οδηγούν ορισμένοι καθηγητές τους.)  

Σαν απόδειξη αυτών των αναφορών μου θα αναλύσω συνοπτικά και την «εφοδιαστική αλυσίδα του φαρμάκου», που εντόπισα στην μεταπτυχιακή εργασία φοιτητή του ΠΑ.ΠΕΙ., (Παν. Πειραιά), η οποία δεν διαφέρει από τις κονσερβοποιημένες εργασίες όλων των ΑΕΙ, παρόλο που το ΠΑ.ΠΕΙ. είναι η συνέχεια της ΑΒΣΠ. Η εργασία όφειλε επομένως να έχει σαν βάση τον ορισμό της ΑΒΣΠ ότι:
«τελικός σκοπός είναι η βάσει σχεδίου παραγωγή και διάθεση χρησιμοτήτων στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους». Κατά συνέπεια στην εργασία που προσεγγίζει την «εφοδιαστική αλυσίδα» των προϊόντων μιας συγκεκριμένης  βιομηχανίας  φαρμάκων, θα έπρεπε:

- αφενός να διαιρείται και να προσεγγίζεται η λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης με βάση τις συμβάσεις που καταρτίζει η διοίκηση αυτής της
  επιχείρησης, όπως πχ για τις αγορές, τις πωλήσεις, την κατανομή της παραγωγής στην αγορά, κλπ,
- αφετέρου με βάση την ιεραρχία να ορίζονται οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες που κατανέμει η διοίκηση της επιχείρησης στα στελέχη της για την εκτέλεση
   αυτών των συμβάσεων. 
Τέλος,
-  θα έπρεπε να περιγράφονται οι θέσεις εργασίας γραφείου και οι χειρονακτικές εργασίες που οφείλουν να εκτελούν τα στελέχη στους αποθηκευτικούς
    χώρους, πχ παραλαβή  και αποθήκευση των αγορών πρώτων υλών, εισαγωγή πρώτων υλών στην παραγωγή, απογραφή και συσκευασία της παραγωγής,
    αποθήκευση των προϊόντων, επιπλέον  την  καταχώρηση των λογιστικών εγγραφών στο λογιστικό σύστημα του Η/Υ, οι οποίες θα συνάγονται όταν οι
    χειρονακτικές δράσεις θα έχουν καταστεί αυτοτελείς δράσεις.
 

Επομένως η «εφοδιαστική αλυσίδα του φαρμάκου» της εργασίας του φοιτητή δεν πρέπει να παραβλέπει το σχήμα των Sunil Chopra και Peter Meindl για την εφοδιαστική αλυσίδα του απορρυπαντικού, που εκτείνεται από την πρωτογενή παραγωγή μέχρι την πώληση στην κατανάλωση. Αυτό μάλιστα το δηλώνει ο φοιτητής στην εργασία του έτσι:
«Με τον όρο εφοδιαστική αλυσίδα εννοούμε την ροή υλικών, πληροφοριών και υπηρεσιών από τους προμηθευτές πρώτων υλών έως και τους τελικούς πελάτες.».
Όμως, στην εργασία ο φοιτητής κατά παράδοξο τρόπο αναφέρεται αποκλειστικά στην «εκμετάλλευση», δηλαδή στην εσωτερική λειτουργία της βιομηχανίας φαρμάκου, δίχως να λαμβάνει υπόψη τις «συναλλαγές», δηλαδή τις συμβάσεις που καταρτίζει η επιχείρηση με τους προμηθευτές και τους πελάτες της.
 

Άρα, για να γίνει κατανοητή η έννοια του όρου «εφοδιαστική αλυσίδα» που περιγράφει ο φοιτητής στην εργασία του, πρέπει να αναλυθεί η «εφοδιαστική αλυσίδα του φαρμάκου» με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ, το σχήμα Sunil Chopra και Peter Meindl και το σχήμα 1.1, (με τους κύκλους), του Christopher. Όμως η εργασία όπως δουλεύτηκε αφορά στην «εκμετάλλευση», δηλαδή στην εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης. 

Από την στιγμή όμως που ο φοιτητής συμπεριλαμβάνει στην «αλυσίδα» τους πελάτες και τους προμηθευτές, τότε πλέον εντάσσει στην «εφοδιαστική αλυσίδα φαρμάκου» και τις «συναλλαγές» της επιχείρησης, επομένως πρέπει να αναλυθεί η εργασία σε τρία μέρη:

1) Σε αυτό που αφορά στις επιχειρήσεις που δρουν αριστερά, (προς τα πίσω), του σχήματος 1.1 του  Christopher, ήτοι:
    α) στις επιχειρήσεις με τις οποίες οι σκιαγραφημένη επιχείρηση δεν συνάπτει συμβάσεις για την προμήθεια υλικών με τις οποίες στα σχήματα των
        θεωρητικών δεν συνδέεται με γραμμή. (Αν όλες οι επιχειρήσεις ελέγχονται από την ίδια Πολυεθνική επιχείρηση το αναλύω στο τρίτο μέρος.)
     β) στις επιχειρήσεις με τις οποίες η σκιαγραφημένη επιχείρηση συνδέεται με γραμμές, οι οποίες την προμηθεύουν άμεσα με πρώτες ύλες και υλικά, οι
         οποίες λαμβάνουν ΚΑΔ   από την Δ.Ο.Υ., πχ  ενδεικτικά αναφέρω τους ΚΑΔ:
    «08.91.: εξόρυξη χημικών για την χημική βιομηχανία και την βιομηχανία λιπασμάτων»
     «21.:      παραγωγή βασικών φαρμακευτικών προϊόντων και φαρμακευτικών σκευασμάτων.» 
     «21.20.  παραγωγή φαρμακευτικών σκευασμάτων.»


2) Στην συνέχεια σε ότι αφορά την σκιαγραφημένη επιχείρηση του σχήματος Christopher,   την οποία ταυτίζω με την βιομηχανία φαρμάκων της εργασίας
    του φοιτητή, η οποία θα λαμβάνει ανάλογα τον «σκοπό» που ορίζει το καταστατικό συστάσεως της επιχείρησης, ενδεικτικά τους ΚΑΔ:
        «21.20.1  παραγωγή φαρμάκων»
        
ή ενδεχόμενα επιπλέον πχ τον ΚΑΔ:
        «21.20.99 εργασίες υπεργολαβίας στο πλαίσιο διαδικασίας παραγωγής φαρμακευτικών σκευασμάτων.»

 

3) Ακολούθως σε ότι αφορά στις επιχειρήσεις δεξιά, (προς τα εμπρός), του σχήματος Christopher αφορούν στους πελάτες της σκιαγραφημένης επιχείρησης,
     οι οποίες λαμβάνουν πχ τους ΚΑΔ:
       «46.46.11.17 χονδρικό εμπόριο φαρμάκων που περιέχουν πενικιλίνες ή άλλα αντιβιοτικά», ή  
        «47.73.74  λιανικό εμπόριο φαρμακευτικών ειδών.»


Η πορεία του φαρμάκου προς την κατανάλωση έχει σε κάθε περίπτωση δύο κατευθύνσεις:
 -  Η μία εξ αυτών κατευθύνεται στους ασθενείς μέσω των νοσοκομείων.
 -  Η άλλη κατευθύνεται στους ασθενείς μέσω του εμπορείου και των φαρμακείων.   

Στις παραπάνω δραστηριότητες της «εφοδιαστικής αλυσίδας φαρμάκου» πρέπει να προστεθούν και οι συμβάσεις που καταρτίζονται με τις επιχειρήσεις που προσφέρουν "τριφασικές", (γνωστές στην θεωρία ως 3PL), υπηρεσίες συγκεντρώσεως και διανομής φαρμάκων. Οι υπηρεσίες αυτές προσφέρονται και εκτελούνται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις μεταφοράς και αποθήκευσης, με ειδικότερο αντικείμενο την συγκέντρωση και διανομή φαρμάκων, καλλυντικών, ειδών περιποίησης προσώπου και σώματος, ειδών προσωπικής υγιεινής, και λοιπά παρόμοια προϊόντα που προσφέρονται στους πελάτες από τα φαρμακεία.   
 

Για την κατανόηση όμως όλων αυτών των λειτουργιών «εφοδιαστικής αλυσίδας του φαρμάκου» θα πρέπει να υπερβούμε:
  - τόσο το στενό πλαίσιο λειτουργίας της «ελάχιστης εφοδιαστικής αλυσίδας του κοτόπουλου», δηλαδή της εμπορικής επιχείρησης,
  - όσο και το ευρύτερο και πολυπλοκότερο  της βιομηχανίας φαρμάκων της εργασίας του φοιτητή του ΠΑ.ΠΕΙ., καθώς και κάθε άλλης βιομηχανικής
     επιχείρησης.
Δηλαδή πρέπει να αναλύσουμε την λειτουργία της αγοράς συνολικά και τις σχέσεις μεταξύ του συνόλου των εμπλεκομένων επιχειρήσεων. Οι θεωρητικοί αναφέρουν πλήθος τέτοιων περιπτώσεων... 
 

Αρχή παρένθεσης  
Πριν προσεγγίσω παρακάτω την «μέγιστη εφοδιαστική αλυσίδα» οφείλω πρωτύτερα να περιγράψω την «εφοδιαστική αλυσίδα φαρμάκου» που λειτουργούσε στο διάστημα 1965 – 1967, όπως ο ίδιος την αντιλήφθηκα, γιατί συμμετείχα σαν κλητήρας της εταιρείας ΔΑΝΖΑΣ μεταξύ άλλων στις τότε δράσεις των εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, που εντάσσονταν στην τότε «εφοδιαστική αλυσίδα φαρμάκου». Εκείνη την εποχή η συγκέντρωση και διανομή φαρμάκων λειτουργούσε διαφορετικά και αντίθετα από την λειτουργία της αγοράς σήμερα.  

Εκείνη την εποχή λειτουργούσαν εισαγωγείς φαρμάκων από τις ελβετικές και γερμανικές εταιρείες BASF, CIBA - GEIGY, HOECHST, SANDOZ, BAYER, κλπ. Αυτές τις επιχειρήσεις - εισαγωγείς φαρμάκων τις ονομάζαμε «φαρμακαποθήκες», ήταν λιγότερες από 10 και ήταν όλες εγκατεστημένες στην οδό Ξούθου, που είναι κάθετη στην οδό Σωκράτους στην Ομόνοια. Ακόμα θυμάμαι τα ονόματα τριών εξ αυτών: Στην Ξούθου  «ΦΑΡΜΑΛΕΞ» και «ΚΑΤΣΙΚΑΣ - ΔΕΣΠΟΤΑΚΗΣ». Επιπλέον  «Ν. ΠΕΤΣΙΑΒΑΣ», Νικοδήμου 11 και βουλής στην Πλάκα. Το φαρμακείο της γειτονιάς μου με πληροφόρησε ότι η ΦΑΡΜΑΛΕΞ
και ο ΠΕΤΣΙΑΒΑΣ λειτουργούν και σήμερα (2019). 
.

Κάθε φαρμακείο έγραφε σε τετράδιο ένα προς ένα το κάθε φάρμακο που πουλούσε στην διάρκεια  της ημέρας, (όποιος αγόραζε φάρμακα εκείνη την εποχή το έβλεπε) και για την αναπλήρωση του αποθέματος τηλεφωνούσε στον τότε «διανομέα» και του έδινε την παραγγελία. Ο διανομέας διανύοντας μια απόσταση 100 μέτρων μέσα στην οδό Ξούθου παράγγελνε στην φαρμακαποθήκη τα φάρμακα που καθεμιά εμπορευόταν, για να εκτελέσει την παραγγελία του φαρμακείου – πελάτη.  Ώσπου να παραγγείλει στην τελευταία φαρμακαποθήκη επέστρεφε στην πρώτη φαρμακαποθήκη για να παραλάβει την παραγγελία του.
 

Αυτό το γνωρίζω εκ πείρας, γιατί και εγώ μπαινόβγαινα καθημερινά στις φαρμακαποθήκες για να παραδώσω ειδοποιητήρια αφίξεων και αναχωρήσεων ή και φορτωτικά έγγραφα. Ο «διανομέας» στην συνέχεια διένειμε τις παραγγελίες των πελατών του ομαδοποιώντας τους πελάτες κατά περιοχές. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή οι «φαρμακαποθήκες» στέλνουν τα φάρμακα στις επιχειρήσεις συγκεντρώσεως και διανομής φαρμάκων, οι οποίες με την βοήθεια λογιστικών συστημάτων λαμβάνουν τις παραγγελίες των φαρμακείων και τις εντολές πώλησης της «φαρμακαποθήκης». Εδώ οι θεωρητικοί εντοπίζουν κατά τα γνωστά την «τριφασική» λειτουργία της αγοράς και την ονομάζουν 3PL (Third Party Logistics). Εγώ με βάση την νομική προσέγγιση της Μεταφοράς που ανέπτυξα παραπάνω την ονομάζω «σύμβαση λογιστικής υποστήριξης».
 

Εκτός από τις εισαγωγές φαρμάκων των «φαρμακαποθηκών» εισάγονταν από τις ελληνικές βιομηχανίες φαρμάκων μέσω της εταιρείας μου ΔΑΝΖΑΣ διάφορα φαρμακευτικά υλικά (Parmazeutische Ertszeugnise), για την παραγωγή φαρμάκων. Θυμάμαι μάλιστα τις φαρμακοβιομηχανίες πελάτες της ΔΑΝΖΑΣ «ΧΡΩΜΑΤΟΥΡΓΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ» (Γνωστή για την διαφήμιση του "αλγκόν Χρωπεί". Αν θυμάμαι καλά ήταν εγκατεστημένη στη Οδό Πειραιώς κοντά στο Φάληρο) και «COOPER» (στην οδό Αλκμήνης στα Κάτω Πετράλωνα). Δεν γνωρίζω αν διέθεταν τα προϊόντα τους απευθείας στους διανομείς, ή μέσω του χονδρεμπορίου – φαρμακαποθηκών στα φαρμακεία ή στα νοσοκομεία.   
Τέλος της παρένθεσης


**** Σελιδα 93 **** 
Η μέγιστη Εφοδιαστική Αλυσίδα

 

Γ) Η «μέγιστη εφοδιαστική αλυσίδα» γίνεται κατανοητή από εμένα και περιγράφεται με την λειτουργία προς επίτευξη τελικού σκοπού μιας πολυεθνικής
     επιχείρησης, η οποία ελέγχει μεταξύ πολλών άλλων  πχ και:
- μια βαμβακουργεία στην Αίγυπτο,
- μια νηματουργεία στην Τουρκία,
- μια υφαντουργεία στην Ελβετία,
- μια επιχείρηση ραφής ενδυμάτων στην Ινδία, και
- μία εμπορική επιχείρηση με έδρα φορολογικό παράδεισο, πχ όπως ίσως η Tommy Hilfiger της παραπάνω αγγελίας, η οποία διαχειρίζεται κάτω από  τις
   εντολές και τον έλεγχο της πολυεθνικής Εταιρείας την διάθεση των έτοιμων προϊόντων (ρουχισμό) στην αγορά.


Σε αυτήν την περίπτωση η εφοδιαστική αλυσίδα περιγράφεται με τις λογιστικές εγγραφές των συμβάσεων πώλησης, έργου ή βοηθητικών υπηρεσιών μεταφοράς, που καταρτίζονται:
α) Αφενός μεταξύ των επιχειρήσεων που ελέγχει η πολυεθνική επιχείρηση,
β) Αφετέρου μεταξύ επιχειρήσεων που ελέγχει η πολυεθνική επιχείρηση, που συνάπτονται όμως με άλλες – τρίτες εμπλεκόμενες επιχειρήσεις της ελεύθερης
    αγοράς, ή ίσως,
γ) Συνάπτονται και μεταξύ επιχειρήσεων που ελέγχει η πολυεθνική επιχείρηση με άλλες επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχονται και αυτές από μια άλλη
    πολυεθνική επιχείρηση, με  σκοπό να μοιράσουν την αγορά ή να αποφύγουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. (Θέματα τραστ, καρτέλ, κλπ.: Μάθημα
    "Οικονομική των Επιχειρήσεων" 2ου έτους ΑΒΣΠ.)  
 

Πλέον αυτού η πολυεθνική εταιρεία, πχ όπως αυτή που προανέφερα, ασκεί την δική της εμπορική πολιτική για την διάθεση των μισοτελειωμένων προϊόντων του ομίλου (βαμβάκι, νήμα, ύφασμα), στην παγκόσμια αγορά. Επομένως η πολυεθνική επιχείρηση ελέγχει ή έχει συνάψει συμφωνίες και με άλλες επιχειρήσεις, που δρουν σε άλλους τομείς της παραγωγής και του εμπορείου. Κατά συνέπεια με βάση τα προηγούμενα οι συμβάσεις μεταξύ των παραπάνω επιχειρήσεων συνιστούν «κρίκους» της κάθε “τροφοδοτικής”, “ενδοεπιχειρησιακής”, “εφοδιαστικής”, “διαμετακομιστικής”, “διανεμητικής”, “καταναλωτικής”, “προμηθευτικής”, κλπ, «αλυσίδας».
 

Άρα οι Sunil Chopra και Peter Meindl για την κατανόηση της λειτουργίας της εφοδιαστικής αλυσίδας που αναλύουν στο βιβλίο τους, πρέπει να διευκρινίσουν, αν οι επιχειρήσεις του σχήματος που προμηθεύουν την P & G, (ξυλείας, χημικών, πλαστικών, κλπ), ελέγχονται από πολυεθνική επιχείρηση Μεγάλου Κεφαλαίου, ή αν πρόκειται για επιχειρήσεις που δρουν κατά την ΑΒΣΠ με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία μέσα στην ελεύθερη αγορά.


Το ίδιο αντίστοιχα ισχύει και για την «ενορχήστρωση» της επιχείρησης Li & Fung που αναφέρει ο Christopher στην σελίδα 318, δίχως να διευκρινίζει αν στο δίκτυο προμηθευτών  που αναλύει λειτουργούν οι επιχειρήσεις με οικονομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία. Δηλαδή αν λειτουργούν σαν ανεξάρτητες επιχειρήσεις μέσα στην ελεύθερη αγορά ή αν λειτουργούν με «ενορχηστρωμένα», (ο όρος είναι του Christopher), οικονομικά συμφέροντα από την ίδια την Li & Fung ή αν ελέγχονται από άλλες πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Η διευκρίνιση αυτή είναι χρήσιμη για την κατανόηση της έννοιας της «εφοδιαστικής αλυσίδας», διότι υπάρχει σαφής διαφορά που επιβάλει να διαιρεθεί το τετράγωνο:
                         {«P & G ή άλλος κατασκευαστής»}
σε δύο τετράγωνα. Η περίπτωση αυτή σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεκινούν στο σημείο αυτό  τόσες «εφοδιαστικές αλυσίδες», όσοι και οι «άλλοι κατασκευαστές» που έχουν στον νου τους ο Sunil Chopra και ο Peter Meindl.
 

Οι παραπάνω συγκρίσεις της διάρθρωσης των εμπλεκομένων στις δραστηριότητες για να βρεθούν τα αγαθά από την παραγωγή στην κατανάλωση οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι διοικήσεις των πολυεθνικών επιχειρήσεων δεν στελεχώνονται με εκτελεστικά όργανα όπως πχ με «Logisticians», «Logistics managers», ή «Supply chain managers», αλλά με στελέχη υψηλού επιστημονικού επιπέδου ΟΔΕ, που είναι επιφορτισμένα να φέρουν σε πέρας επί μέρους τομείς δράσεων, όπως πχ:

- με βάση την γεωγραφική κατανομή, δηλαδή Ασίας, Ευρώπης, Αφρικής, κλπ. Ή
- με βάση τους τομείς της οικονομίας, όπως τροφίμου, ενέργειας, χημικών, κλπ. Ή ακόμα
- με βάση την εξαγορά, συγχώνευση, πώληση, χρηματοδότηση επιχειρήσεων, κλπ.


Επιπλέον, όμως, στις πολυεθνικές επιχειρήσεις Μεγάλου Κεφαλαίου δρουν μεσαία στελέχη με πείρα και υψηλή επιστημονική κατάρτιση και εξειδικεύσεις στην Διοίκηση των Επιχειρήσεων, με διάφορες ειδικότητες ή  αρμοδιότητες σε θέματα οικονομικά, τεχνικά, διοικητικά, σχέσεων με τους  εργαζόμενους, νομικά, θέματα δημοσίων σχέσεων, ανταγωνισμού, πωλήσεων, κλπ. Κύρια δραστηριότητα των στελεχών της πολυεθνικής επιχείρησης είναι η πλειοψηφική συμμετοχή στα διοικητικά συμβούλια (ΔΣ) των επιχειρήσεων του ομίλου, με σκοπό να τις θέτουν υπό έλεγχο.

Η σύνθεση των ΔΣ των επιχειρήσεων του ομίλου συμπληρώνεται μειοψηφικά:

α) από μέλη που επιλέγονται μεταξύ των στελεχών της ίδιας της επιχείρησης ή της αγοράς, με σκοπό την εκτέλεση των αποφάσεων του ΔΣ, προς επίτευξη του τελικού σκοπού.

β)  επιπλέον από μέλη της τοπικής κοινωνίας – δημοσιοσχεσίτες, με καθήκοντα και κύριο σκοπό την απρόσκοπτη πρόσβαση της επιχείρησης στους συνδικαλιστικούς φορείς,  στο τραπεζικό σύστημα, στο κράτος, στα επιμελητήρια, στα ΜΜΕ, κλπ.      
 

Στην αρχή του σχολίου ανάφερα την άποψη του Δημ. Παπαδημητρίου της ΑΒΣΠ από την δεκαετία του 60 ότι:
"... Ορθόν είναι κατά την κατάρτιση προβλέψεων των πωλήσεων να συμμετέχει και κάποιος τρίτος εκ της διοικήσεως της επιχειρήσεως, που έχει αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων."
Επίσης ότι:
"Σε κάθε περίπτωση πάντως η πρόβλεψη των πωλήσεων πρέπει τελικά να ελέγχεται από επιτροπή που αποτελείται από μέλη της διοίκησης της επιχειρήσεως, πριν αυτή αποτελέσει αντικείμενο επί μέρους σχεδιασμών."


Είναι αυτονόητο ότι η Διοίκηση της Επιχείρησης που λειτουργεί χωρίς νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία στελεχώνεται πλειοψηφικά από "κάποιους τρίτους", που είναι μέλη της πολυεθνικής επιχείρησης που την ελέγχει. Τα στελέχη αυτά έχουν επομένως μια "αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων", η οποία με βάση τις σύγχρονες απόψεις των θεωρητικών σημαίνει ότι λειτουργούν εκ της θέσεως τους ως "έννοια του ευρύτερο" στην λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων, οι τρίτοι κατέχουν δηλαδή λόγους όπως πχ:

α) Ότι δεν μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή για την ανάπτυξη των πωλήσεων σε μία νέα αγορά, την οποία έχει συμφωνήσει η πολυεθνική επιχείρηση να την
    παραχωρήσει σε μια  άλλη πολυεθνική, με αντάλλαγμα την παραχώρηση σε αυτήν αντίστοιχα μιας άλλης αγοράς...

β) Ότι την "νέα αγορά" εκμεταλλεύεται η ίδια πολυεθνική επιχείρηση με όμοια προϊόντα που διατίθενται στην αγορά με άλλη εμπορική επωνυμία...

Ή όπως ανάφερα παραπάνω...,
γ) Οι προβλέψεις της παραγωγής και των πωλήσεων της πολυεθνικής επιχείρησης έχουν ανατεθεί σε άλλες επιχειρήσεις του ομίλου, οι οποίες λειτουργούν
    μέσα στον  Λαβύρινθο της διεθνούς αγοράς. Τελικός σκοπός είναι να προωθήσουν τις πωλήσεις των επιχειρήσεων του ομίλου μέσα στην δαιδαλώδη
    λειτουργία του χονδρεμπορίου και  λιανεμπορίου, στην πορεία των αγαθών, (πρώτων υλών, μισοτελειωμένων προϊόντων και έτοιμων προϊόντων ή
    εμπορευμάτων), από την παραγωγή προς την κατανάλωση.
 

δ) Εδώ μπορεί να ενταχθεί και η δικαιόχρηση (franchise). Δηλαδή ο «τρίτος» να γνωρίζει ότι η πολυεθνική ελέγχει και μια επιχείρηση που προωθεί τις
    πωλήσεις της στην αγορά   καταρτίζοντας συμβάσεις δικαιόχρησης.
(«Δικαιόχρηση» είναι η σύμβαση μεταξύ δύο προσώπων με βάση την οποία
    παραχωρείται η εμπορική επωνυμία, η τεχνογνωσία, η  παροχή εξοπλισμού, η οργάνωση καταστημάτων πώλησης, κλπ, με την υποχρέωση μεταξύ
    άλλων της προμήθειας των εμπορευμάτων από συγκεκριμένο προμηθευτή.)
 

ε)  Ενδεχόμενα η χώρα που παράγονται τα προϊόντα εφαρμόζει περιορισμούς στην κίνηση  κεφαλαίων και απαγορεύει την εξαγωγή των κερδών της
    επιχείρησης, επιβάλλοντας  πχ την επανεπένδυση τους στην χώρα. Στην περίπτωση αυτή η επιχείρηση υπό τις οδηγίες των μελών του ΔΣ που έχουν
    την  "αντικειμενικότερη αντίληψη των πραγμάτων":
     - πουλά σε χαμηλές τιμές την παραγωγή σε μια αδελφή επιχείρηση του ομίλου σε άλλη χώρα, από όπου διατίθενται τα προϊόντα στις τρέχουσες τιμές
       της αγοράς. Ή αντίθετα
     - προμηθεύεται σε ακριβές τιμές πρώτες ύλες από επιχείρηση του ομίλου που είναι εγκατεστημένη σε άλλη χώρα και διοχετεύει  έμμεσα τα δεσμευμένα
        κεφάλαια εκτός της  χώρας προς μια άλλη όμως επιχείρηση του ομίλου της πολυεθνικής επιχείρησης.

στ) Η συμμετοχή της πολυεθνικής σε διεθνείς διαγωγνισμούς σε συνεννόηση με τις διοικήσεις άλλων ομίλων για καθορισμό τιμών, ποιά επιχείρηση θα
     κερδίσει τον διαγωνισμό, τον ρόλο των άλλων επιχειρήσεων που θα συμμετάσχουν εικονικά στον διαγωνισμό, τον τρόπο που θα εκτελεστεί η σύμβαση
     που θα συναφθεί, τις προμήθειες που θα καταβληθούν, την αντιμετώπιση επιχειρήσεων τυχόν τρίτων ομίλων που δεν συμπράττουν στην όλη μεθόδευση
     - διαδικασία, κλπ.

Από τις παραπάνω απλές και πρακτικές προσεγγίσεις της λειτουργίας της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας καθίσταται σαφές ότι ο όρος "εφοδιαστική αλυσίδα" αφορά στην θεωρητική, ανούσια και αόριστη προσέγγιση συνολικά της λειτουργίας της αγοράς και των δράσεων εντός των επιχειρήσεων.
Αντίθετα,
Ο όρος "υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων", που εισάγω εγώ, αφορά στην πρακτική λειτουργία της αγοράς. Άρα αφορά στην κάθε επιχείρηση χωριστά, δηλαδή στην εκμετάλλευση και στις συναλλαγές της επιχείρησης, τα στελέχη της οποίας δρουν υπό τις εντολές και τον έλεγχο:
α) της διοίκησης της επιχείρησης που λειτουργεί με νομική αυτοτέλεια και οικονομική αυθυπαρξία, ή ίσως και
β) της διοίκησης μιας πολυεθνικής επιχείρησης μεγάλου κεφαλαίου που ελέγχει περισσότερες επιχειρήσεις, προς επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού,
     Ή δρουν...
γ) ...κατά Christopher: "για το όφελος του συνόλου" και κατα Sunil Chopra & Peter Meindl για "την στηριξη υψηλού επιπέδου" ή και κατά David Taylor για
    "το καλό της αλυσίδας".

Αυτό το πραγματικό γεγονός το διαπιστώσαμε τόσο με την αποσπασματική δήλωση του Christopher σχετικά με τα «χρηματοοικονομικά», ήτοι:
 «…οι δραστηριότητες που αφορούν τα logistics απαιτούν πόρους υπό την μορφή παγίου κεφαλαίου και κεφαλαίου κινήσεως. Επομένως, όταν καταρτίζονται στρατηγικές εφοδιαστικής αλυσίδας, θα πρέπει να εξετάζονται και χρηματοοικονομικά ζητήματα».

Αλλά όμως αυτό το εντοπίσαμε ήδη στην κατά 30 χρόνια προγενέστερη διδασκαλία της ΑΒΣΠ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω σαν απόσπασμα του επιστημονικού πεδίου του βιομηχανικού λογισμού. Δηλαδή, ότι η επίτευξη του τελικού σκοπού επιτυγχάνεται με την συμβολή των δράσεων που εκτελούνται κάτω από τις εντολές και τον έλεγχο της Διοίκησης της επιχείρησης και στο σύνολο των λειτουργιών κάθε επιχείρησης.

Ιδού και πάλι το παραπάνω σχετικό απόσπασμα του βιομηχανικού λογισμού της ΑΒΣΠ:

«…Η προμήθεια των υλικών συνιστά σκοπόν διάφορον του της παραγωγής και αύτη της  χρηματοδοτήσεως και αύτη της διαθέσεως και αύτη του συντονισμού και ελέγχου των προηγούμενων βάσει κριτηρίων μεγιστοποιούντων το κέρδος…»  Αυτός όμως κατά τα γνωστά που επιλέγει τα "κριτήρια που μεγιστοποιούν το κέρδος", είναι η Διοίκηση της επιχείρησης, η οποία οργανώνει και ελέγχει την εκτέλεση του συνόλου των λειτουργιών της επιχείρησης.  

Φρόνιμο είναι επομένως αντί της Βαβυλωνίας των προσεγγίσεων και αναλύσεων να διευκρινίσουν οι θεωρητικοί με ένα μόνο ορισμό πως εννοούν την «διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας» που έχει καθείς στον νου του, για να γίνει κατανοητό στους φοιτητές, αν αφορά μακροοικονομικά στο σύνολο των επιχειρήσεων και της αγοράς. Ή αν αντίθετα αφορά μικροοικονομικά στην λειτουργική διάρθρωση και λειτουργία της κάθε επιχείρησης χωριστά!
 

Η διαφορά των προσεγγίσεων είναι επιστημονικά καίρια και ουσιώδης και έχει σαν κριτήριο την «πληροφορία», ήτοι:
- Στην Μικροοικονομία η «πληροφορία» περιγράφεται ως λογιστική καταχώρηση στο λογιστικό σύστημα του Η/Υ της κάθε επιχείρησης, γιατί δηλώνει και
  περιγράφει τις  αυτοτελείς δράσεις της επιχειρηματικής  δραστηριότητας που συνάγονται από την εκτέλεση των συμβάσεων, για την επίτευξη του τελικού
   σκοπού της επιχείρησης, είτε αυτή αγοράζει, είτε παράγει, είτε αποθηκεύει, είτε πουλάει, είτε κουβαλάει! 

Άρα σε εναρμόνιση με τις επιταγές της ΕΕ θα πρέπει το «σύστημα» στο οποίο καταχωρούνται τα λογιστικά γεγονότα που συνάγονται από τις «δράσεις» των εργαζομένων που κατέστησαν «αυτοτελείς δράσεις», να ορίζεται ορθά ως «Logistical System» = «Λογιστικό Σύστημα» και όχι αόριστα πχ ως «Σύστημα ERP» κλπ, όπως δηλαδή προσφέρονται στην αγορά από τις εταιρείες πληροφορικής.
 

Διευκρίνιση
Στο σημείο αυτό πρέπει να περιγράψω και να διευκρινίσω έννοιες όπως τα «ηλεκτρονικά συστήματα» που ορίζει ο Ενωσιακός Τελωνειακός Κώδικας 952/13
ή πχ «συστήματα ERP», κλπ, που αναφέρουν οι εταιρείες πληροφορικής ή και «Λογιστικά Συστήματα Η/Υ» που ορίζω εγώ, τα οποία καλύπτουν τις ανάγκες λειτουργίας των επιχειρήσεων.
 

Ειδικότερα από την πλευρά του φορολογικού ελέγχου για την διαχείριση  κινδύνων στο άρθρο 5 παράγραφος 25 του Ενωσιακού Τελωνειακού Κώδικα 952/13 αναφέρεται σχετικά επί λέξει:
{«διαχείριση των κινδύνων»: συστηματικός εντοπισμός των κινδύνων, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και δειγματοληπτικοί έλεγχοι, και εφαρμογή κάθε μέτρου που είναι αναγκαίο για να περιοριστεί η έκθεση σε κινδύνους.}
 

Κατά συνέπεια οι φορολογικές αρχές της ΕΕ πρώτες από όλους εφαρμόζουν ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου «διαχείρισης των κινδύνων» και επιβάλλουν την τήρηση ηλεκτρονικών συστημάτων στις επιχειρήσεις που διαχειρίζονται εντός της ΕΕ εμπορεύματα σε καθεστώς διαμετακόμισης. Τα ηλεκτρονικά συστήματα αυτών των επιχειρήσεων πρέπει να παρέχουν την δυνατότητα πρόσβασης στις φορολογικές αρχές για τον έλεγχο αυτών των επιχειρήσεων από απόσταση.
 

Τα ηλεκτρονικά συστήματα της ΕΕ διακρίνονται κατά τα γνωστά:

Α) Σε αυτά που τηρούν οι ΕΟΦ (Εγκεκριμένοι Οικονομικοί Φορείς), ύστερα από έγκριση των τελωνειακών αρχών, για να παρακολουθείται η κίνηση των
    εμπορευμάτων που  κυκλοφορούν κάτω από ένα τελωνειακό καθεστώς εντός της ΕΕ και επιγράφεται όπως προανέφερα: «NCTS», (new computerized
    transit System) του τελωνείου της ΕΕ.

Β) Σε αυτό που εφαρμόζει το ελληνικό τελωνείο για να παρακολουθεί την κίνηση των κάθε είδους τελωνειακών καθεστώτων που κυκλοφορούν τα
    εμπορεύματα εντός της χώρας  μας και επιγράφεται όπως προανέφερα «ICISnet» (Integrated Customs Information System).
 

Γ) Στο σύστημα «VIES» (VAT Information Exchange System), που είναι σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών ΦΠΑ, μεταξύ των κρατών της ΕΕ.
 

Εδώ μπορώ να επαναλάβω ότι οι κινήσεις των εμπορευμάτων που ελέγχονται από τα παραπάνω συστήματα ελέγχου των φορολογικών αρχών συνάγονται από τα λογιστικά γεγονότα που περιγράφουν τις δράσεις που εκτελούνται από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα.  


Κατά τα γνωστά όταν οι δράσεις ολοκληρώνονται έχουν καταστεί αυτοτελείς δράσεις και καταχωρούνται στα λογιστικά συστήματα Η/Υ των προσώπων που αφορούν, τα οποία αναφέρονται «αλυσοδεμένα» στην σχηματική παράσταση της ΕΕ, ήτοι «Παραγωγός», «Εξαγωγέας», «Διαμεταφορέας», «αποθηκευτής», «εκτελωνιστής»,  «Μεταφορέας», «εισαγωγέας».
(Θυμηθείτε ότι αντίστοιχα των "δράσεων" και των "αυτοτελών δράσεων" στον ν. 4302/14 ορίζονται οι  «δευτερεύουσες» και οι «κύριες δραστηριότητες».)
 

Παραπέρα…
Όλες οι επιχειρήσεις εντός της ΕΕ επιλέγουν σήμερα ένα ηλεκτρονικό σύστημα και εργάζονται με αυτό, τόσο για να παρακολουθούν την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης, όσο όμως και τις συναλλαγές με τις επιχειρήσεις των προμηθευτών, των πελατών, τις φορολογικές αρχές που προανέφερα, κλπ.
 

Άρα, από την στιγμή που περιγράφεται και απεικονίζεται στο κάθε ηλεκτρονικό σύστημα Η/Υ η «δράση» που κατέστη «αυτοτελής δράση», πρέπει απαρέγκλιτα να προσδιοριστεί αυτό το  «σύστημα» και να οριστεί  ως «λογιστικό σύστημα», Ιδού πχ το ελάχιστο παράδειγμα «δράσης» - «αυτοτελούς δράσης»:

- Όσο αφαιρεί το κλαρκ μια παλέτα από ένα διάδρομο – θέση – ράφι που είχε αποτεθεί προκειμένου να διευθετηθεί χώρος για την παραλαβή νέας παρτίδας
   εμπορευμάτων έχουμε δράση.
- Όταν τοποθετηθεί η παλέτα στην νέα θέση της η δράση έχει καταστεί αυτοτελής δράση και καταχωρείται στο ηλεκτρονικό σύστημα Η/Υ της επιχείρησης
   η λογιστική εγγραφή αποθήκης για να απεικονιστεί η νέα θέση του είδους αυτού στον αποθηκευτικό χώρο.
  

Η παραπάνω ελάχιστη λογιστική εργασία αφορά στην εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης. Αλλά όμως, όπως ανάφερα παραπάνω υπάρχουν και οι συναλλαγές της επιχείρησης, για την εκτέλεση των οποίων εκτελούνται δράσεις, που όταν εκτελεστούν ολοσχερώς καθίστανται αυτοτελείς δράσεις και καταχωρείται το εκάστοτε λογιστικό γεγονός που συνάγεται από αυτές.


Πρέπει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι και η φορολογική νομοθεσία παρακολουθεί την εξέλιξη της αγοράς και της τεχνολογίας και προσαρμόζει ανάλογα τους ελέγχους. Ως είναι φυσικό δεν ισχύει σήμερα ο πάλαι ποτέ «Κώδιξ Φορολογικών Στοιχείων» (Κ.Φ.Σ.), ή ο τεθείς μεταγενέστερα σε ισχύ «Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων» (Κ.Β.Σ.).
 

Σήμερα ισχύει ο «Κώδικας Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών» (Κ.Φ.Α.Σ.). Αυτό σημαίνει ότι οι κινήσεις που καταχωρούνται στα ηλεκτρονικά συστήματα Η/Υ παραμένουν «λογιστικές», γιατί με βάση τους «κωδικούς κίνησης» καταχωρείται στο λογιστικό σύστημα Η/Υ η αύξηση (χρέωση) ή η μείωση (πίστωση) της ποσότητας κάθε κωδικού είδους, γεγονός  που συνιστά κατά τα γνωστά την θεμελιώδη αρχή λειτουργίας της λογιστικής επιστήμης.  
 

Επιπλέον απεικονίζεται στο ηλεκτρονικό σύστημα κάθε στοιχείο που θα συνάγεται από την εκάστοτε καταχώρηση σε αυτό, πχ το τιμολόγιο πώλησης, που συνιστά το φορολογικό στοιχείο της συναλλαγής – σύμβασης πώλησης,  με δυνατότητα επιλογής να εκτυπωθεί.
 

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτές οι δυνατότητες των ηλεκτρονικών υπολογιστών καλύπτουν πλήρως τις φορολογικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν αφενός την διαρκή μέτρηση της περιουσίας της επιχείρησης, αφετέρου συγκεντρώνουν χρήσιμες πληροφορίες προς χρήση της Διοίκησης της Επιχείρησης, για τον απολογιστικό έλεγχο, την σύναξη  συμπερασμάτων και την λήψη νέων αποφάσεων.    


Για τον λόγο αυτό στην Μικροοικονομία εμπλέκονται οι επιχειρήσεις με ιεραρχημένη σειρά δράσεων και είναι γνωστές ακόμα και με την εμπορική τους επωνυμία και με το όνομα του νόμιμου εκπροσώπου, λόγω των συμβάσεων που καταρτίζουν μεταξύ τους.
Αντίθετα,
- Στην Μακροοικονομία δεν συνάπτονται συμβάσεις, επομένως δεν υπάρχει "πληροφορία" για να μπορεί να περιγραφεί με λογιστικές εγγραφές, γιατί απλά
  πρόκειται για  αόριστο, θεωρητικό και ανεύθυνο κουτσομπολιό μεταξύ των θεωρητικών, που αναλύουν την «αλυσίδα», ή ορθότερα το «κουβάρι των
  κρίκων»,  από όποιο «κρίκο» -  λειτουργία της αγοράς - τους βολεύει και την περιγράφουν όπως την αντιλαμβάνονται ή όπως τους συμφέρει... 

Αντιλαμβάνεστε όμως ότι για τον λόγο αυτό στην Μακροοικονομία και στην διδασκαλία των θεωρητικών η λέξη «Λογιστική» και «Λογιστικό Σύστημα» είναι άγνωστο επιστημονικό πεδίο. Για τον λόγο αυτό παραλείπουν την λέξη «Λογιστικό» και αφήνουν μόνο την λέξη «σύστημα» συνοδευόμενο από κάποιο διακριτικό τίτλο. Ή αναγκάζονται το περιγράφουν συνοπτικά, όπως πχ «Σύστημα Μεταφορών» ή και «Σύστημα Εφοδιαστικής Διαχείρισης», όπως διαπιστώσαμε από την άστοχη μετάφραση του εδαφίου γ του άρθρου 14θ του Κοινοτικού Τελωνειακού Κώδικα 2454/1993, στον οποίο αναφέρομαι διαρκώς.    

Κοντολογίς οι θεωρητικοί προσπαθούν να εντάξουν, να ταυτίσουν, να ερμηνεύσουν και να διδάξουν την λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων με βάση τις δικές τους απόψεις, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή αυτό που κάνω εγώ, που περιγράφω την «Αγορά της Μεταφοράς» και τις δράσεις των εμπλεκομένων σε αυτήν όπως λειτουργούν μέσα στο «θεσμοθετημένο περιβάλλον» που ορίζει η πολιτεία και τα ερμηνεύω με γνώμονα την βασική μου επιστημονική κατάρτιση στην ΑΒΣΠ, την διαρκή επιμόρφωση και την πείρα μου μέσα από την εργασία μου σε θέσεις υψηλής ευθύνης σε πολυεθνικές επιχειρήσεις.

 

Αν επομένως κρίνεται ότι λόγω της πείρας μου έχω έγκυρη γνώμη για τον τρόπο σύνταξης  των εργασιών των φοιτητών με θέμα την «εφοδιαστική αλυσίδα κάποιου αγαθού» και την λειτουργική διάρθρωση της συγκεκριμένης βιομηχανικής επιχείρησης που το παράγει και το προσφέρει στην αγορά, θα πρότεινα στο πρώτο μέρος της εργασίας:
α) Να περιγράφεται η νομική μορφή της επιχείρησης και αν ήταν δυνατόν ποιος κατέχει την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου και επομένως ελέγχει και
    την Διοίκηση της  επιχείρησης.
β) Ποιος είναι ο τελικός σκοπός της επιχείρησης που ορίζεται στο άρθρο «Σκοπός» στο καταστατικό συστάσεως και ποιος είναι ο Κωδικός Άσκησης
    Δραστηριότητας (ΚΑΔ) που έχει λάβει από την Δ.Ο.Υ..
γ) Ποια είναι η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου και η συγκρότηση του σε σώμα.
δ) Να περιγράφεται η λειτουργική διάρθρωση της επιχείρησης (αγορές, παραγωγή, πωλήσεις, κλπ), με διευκρίνιση αν όλες οι εγκαταστάσεις βρίσκονται
    στον ίδιο τόπο και χώρο,  ή αν είναι διάσπαρτες σε διάφορους τόπους, οπότε μεταξύ των «κρίκων αλυσίδας παραγωγής» δρουν επικουρικά πχ και
    «κρίκοι αλυσίδας Μεταφοράς».
ε) Να περιγραφούν επίσης ενδεικτικά ορισμένες ειδικότητες εργαζομένου που λαμβάνουν από το ΙΚΑ (ΕΦΚΑ), έτσι ώστε να είναι η «αλυσίδα» γνωστή,
    ακόμα και με την  περιγραφή της θέσης εργασίας των στελεχών της επιχείρησης.
  

(Τα παραπάνω δεν είναι μυστικά της επιχείρησης διότι δημοσιεύονται, ανακοινώνονται ή δηλώνονται αρμοδίως. Αν η επιχείρηση που βοηθά με πληροφορίες τον φοιτητή δεν συνεργάζεται προς αυτήν την κατεύθυνση, σημαίνει ότι οι πληροφορίες για την «εφοδιαστική αλυσίδα του συγκεκριμένου αγαθού» που αποτελεί το θέμα της εργασίας είναι άνευ σημασίας για φοιτητές ΟΔΕ, ειδικά μάλιστα αν πρόκειται για μεταπτυχιακή εργασία.) 

.

Αρχή παρένθεσης
Την «μέγιστη εφοδιαστική αλυσίδα» την έζησα επίσης στην ΔΑΝΖΑΣ συμμετέχοντας επί σειρά ετών ως «απλός κρίκος» στην «εφοδιαστική αλυσίδα κατασκευής του εργοστασίου της ΔΕΗ στην θέση «Καρδιά» στην Πτολεμαΐδα. Σαν κλητήρας τότε της εταιρείας μετέβαινα καθημερινά από τα γραφεία της εταιρείας που ήταν στην Ομόνοια, στα γραφεία της εταιρείας «ΕΔΟΚ – ΕΤΕΡ» που ήταν στην Οδό Ακαδημίας κοντά στο Σύνταγμα. Η εργασία  μου ήταν να παραδώσω φορτωτικά έγγραφα και ειδοποιητήρια αφίξεων, αναχωρήσεων, κλπ. Αντίστοιχα τα στελέχη της ΕΔΟΚ - ΕΤΕΡ μου παρέδιναν εντολές παραλαβής και φόρτωσης προς τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις… Τότε δεν γινόταν λόγος στην εταιρεία μου για «εφοδιαστική αλυσίδα», αλλά για μεταφορές "βιομηχανικών εγκαταστάσεων", (Industrieanlage), ή για μεταφορές "μερών κατασκευών", (Konstruktionsteile).
 

Προσοχή:
Με το παράδειγμα της κατασκευής του εργοστασίου της ΔΕΗ περιέγραψα στην πράξη τον ορισμό «Logistics» του SOLE! Δηλαδή της "Logistician mastoράντζας", του ΕΜΠ και του κ. Παππά, που ανάφερα στην αρχή του σχολίου! Αντίθετα, ο ορισμός του  CLM, όπως έχω γράψει σε πολλά σχόλια μου, περιγράφει τον Επιχειρησιακό Λογισμό = Business Logistics, που ταυτίζεται με την διδασκαλία της ΑΒΣΠ, για τον σχεδιασμό της παραγωγής και της Διάθεσης των αγαθών στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους!

Η διαφορά των ορισμών όπως έχω γράψει σε άρθρα μου ήδη από το 2014 εντοπίζεται στο γεγονός ότι το SOLE εστιάζει στις κατασκευές
  των συντελεστών παραγωγής, ενώ το CLM εστιάζει στην εκμετάλλευση τους, για την επίτευξη κέρδους
.
Για τον λόγο αυτό το «Logistics» =
  «Λογισμός» του CLM συμπληρώνεται με την λέξη «Business» = «επιχειρησιακός», ήτοι «Business Logistics», δηλαδή όπως τον όρισε η ΑΒΣΠ
   «επιχειρησιακός Λογισμός», που ορίζει ότι ασκείται από τις επιχειρήσεις για την επίτευξη κέρδους.


Ενώ το «Logistics» = «Λογισμός» των τεχνικών ορίζεται ως "Calculus", γιατί μεταφράζουν τον όρο «Απειροστικός Λογισμός» ως "Infinitesimal Calculus" και τον εφαρμόζουν στις μελέτες του «Logistics engineering» =  του  «Λογισμού μηχανικών / μηχανικής». Στην ΔΑΝΖΑΣ, στις αρχές της δεκαετίας του '70, ονομάζαμε "Kalkulation" τους λογαριασμούς που κάναμε στο τμήμα κοστολογήσεως για τον υπολογισμό των κομίστρων. Άρα ορθά μεταφράζεται από τους μηχανικούς ο όρος "Calculus" ως "Λογισμός", γιατί η λέξη βάσει ενός έγκυρου λεξικού σημαίνει "Μέτρηση και Υπολογισμός". 

(Ορθά επομένως ο κ. Μανιάτης διακρίνει στην σελίδα 454 του βιβλίου του τις κυρίαρχες έννοιες «Logistics» μέσα από την πρακτική πλευρά λειτουργίας των επιχειρήσεων και της αγοράς ως «Λογιστική» και ως «Λογισμός».)  

Με τις παραπάνω τρεις παρενθέσεις περιέγραψα με σαφήνεια αφενός την διάκριση μεταξύ των ΕΒΕ – κυρίων των εμπορευμάτων που εκτελούνται μέσα στους χώρους τους. Αφετέρου τις δράσεις των εμπλεκομένων επιχειρήσεων Μεταφοράς, Διαμεταφοράς και παροχής βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς
που εκτείνονται από το κρηπίδωμα – ράμπα του πωλητή μέχρι το τόπο και το σημείο παράδοσης των εμπορευμάτων που προβλέπει η σύμβαση πώλησης.


Μπροστά στην οργάνωση και εκτέλεση αυτού του έργου και στα επιστημονικά εφόδια και τις γνώσεις των στελεχών των Διοικήσεων αυτών των επιχειρήσεων, ωχριά η περιγραφή της εφοδιαστικής αλυσίδας του Christopher «εντός μίας επιχείρησης», ή των Sunil Chopra – Peter Meindl για την «εφοδιαστική αλυσίδα του απορρυπαντικού» και τα επιστημονικά εφόδια των Logisticianς, των Supply chain Managers, και των Logistics Managers που ασκούν τις δράσεις για την εκτέλεση των αποφάσεων της διοίκησης της επιχείρησης!  
 

Σκεφθείτε όμως και προβληματιστείτε σχετικά με τους «δημοσιοσχεσίτες» των επιχειρήσεων μεγάλου κεφαλαίου, που ανάφερα παραπάνω. Πχ στο σύγγραμμα του ο καθηγητής Γιαννάκαινας αναφέρει με έμφαση ότι ο γίγαντας «SEARS» προσέλαβε τον στρατηγό Pagonis για να της οργανώσει το «Logistics». Ερωτάται: Μήπως αυτό ήταν το πρόσχημα, ενώ στην πράξη τον  προσέλαβε, ώστε με τις γνωριμίες του να της ανοίξει την πόρτα του
τμήματος προμηθειών του στρατού των ΗΠΑ, εξασφαλίζοντας στην «SEARS» πολλά επιπλέον εκατομμύρια νέους πελάτες; 
 

Η ΔΑΝΖΑΣ ήδη στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 έκανε ευρεία χρήση «δημοσιοσχεσιτών».  Είχε πχ προσλάβει τον Γεωργιάδη, που ήταν ένας υπερήλικας έλληνας της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος δεν ήξερε να ξεχωρίσει το φορτηγό αυτοκίνητο από το φορτηγό βαγόνι. Γνώριζε όμως την παροικία των εμπόρων και βιομηχάνων των ελλήνων της Κωνσταντινούπολης,  τους οποίους επισκεπτόταν και έφερνε δουλειές στην εταιρεία. Ο άλλος ήταν ο Μπαλτάς ένας ραλίστας εποχής, που επίσης δεν ξεχώριζε την διαφορά του φορτηγού βαγονιού από το φορτηγό αυτοκίνητο. Γνώριζε όμως όλους τους εισαγωγής αυτοκινήτων, ελαστικών, λιπαντικών, ανταλλακτικών, κλπ, τους οποίους επισκεπτόταν και έφερνε δουλειές στην εταιρεία.


(Θυμηθείτε πχ το δέμα με τα φιλμ των φωτογραφικών μηχανών του SARATOGA και αναλογιστείτε πόσες χιλιάδες τέτοια δέματα με διάφορα είδη προμηθεύεται το στράτευμα των ΗΠΑ για να καλύψει τις ανάγκες του. Αυτά τα είδη δεν ψάχνει βέβαια κάθε φορά σε ψιλικατζίδικα για να τα προμηθευτεί, αλλά σε συνεργασία με επιχειρήσεις μεγάλου μεγέθους που μπορούν να καλύψουν όχι μόνο τις ποσότητες, αλλά και την παράδοση των ειδών - παραγγελιών απανταχού της οικουμένης.)
Τέλος της παρένθεσης

                                                                                                 
             **** ΣΕΛΙΔΑ 101 ****     Γενικά περί συνεδρίων    
Α) Τα συνέδρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων Μεγάλου Κεφαλαίου

 

Η πολυεθνική επιχείρηση οργανώνει σε τακτά διαστήματα συνέδρια με συμμετοχή της ηγεσίας όλων των επιχειρήσεων του ομίλου. Στα συνέδρια προσκαλούνται επιστήμονες που δίνουν διαλέξεις πάνω σε διάφορα θέματα. Στην ουσία όμως αυτό είναι το πρόσχημα, γιατί τα στελέχη που συμμετέχουν στα συνέδρια έχουν τεράστια επαγγελματική πείρα και υψηλού επιπέδου επιστημονική κατάρτιση. Αυτό συμβαίνει διότι ενημερώνονται αδιάκοπα με δική τους πρωτοβουλία για την εξέλιξη της επιστήμης, της αγοράς, του ανταγωνισμού και της νομοθεσίας.  
 

Είναι γνωστό ότι και τα στελέχη ΟΔΕ μελετούν διαρκώς μεταξύ άλλων βιβλία ακαδημαϊκών ή ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά του χώρου, ενημερώνονται για τις αλλαγές της νομοθεσίας, κλπ. Σκοπός είναι μεταξύ άλλων να γνωρίζουν τις επιρροές που προκαλούνται στον τρόπο σκέψης και δράσης ή ακόμα στις γνώσεις και στην ψυχολογία των στελεχών των συνεργατών, των ανταγωνιστών, επιπλέον στους λειτουργούς της δημόσιας διοίκησης πχ στις τελωνειακές ή φορολογικές αρχές, εμπορείου, ανάπτυξης και άλλες.

Ο λόγος της οργάνωσης του συνεδρίου δεν έχει επομένως σαν σκοπό την επιμόρφωση, αλλά να συγκεντρωθούν τα στελέχη των διοικήσεων όλων των επιχειρήσεων του ομίλου για να γνωριστούν μεταξύ τους. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται,
- αφενός η στήριξη των επιχειρήσεων από άλλες επιχειρήσεις του ομίλου,
- αφετέρου αποφεύγεται ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων του ομίλου μεταξύ τους.
Φυσικά, από συνέδριο σε συνέδριο στον πίνακα των συνέδρων εμφανίζονται νέες επιχειρήσεις, αλλά όμως, και στο κάθε συνέδριο δεν εμφανίζονται οι επιχειρήσεις, που εν τω μεταξύ πουλήθηκαν σε άλλους ομίλους, συγχωνεύτηκαν, λύθηκαν και εκκαθαρίστηκαν.  
 

**** ΣΕΛΙΔΑ101 ****   
Β) Τα συνέδρια
του «Logistics & Supply Chain Forum»

Δεν επιτρέπεται να παραλείψω και το τριήμερο παγκόσμιο συνέδριο «Logistics & Supply Chain Forum», που αναφέρεται στο οπισθόφυλλου του βιβλίου του κ. Γιαννάκαινα. Το συνέδριο οργανωνόταν από το 1991 στο κρουαζιερόπλοιο “Oriana” και εκθειάζεται ότι:

«…Καμιά άλλη επιστήμη, κατά την διεξαγωγή των συνεδρίων της, δεν κατόρθωσε να εστιάσει πάνω της ανάλογη λαμπρότητα και κύρος…».

Μεταξύ των ομιλητών του συνεδρίου περιλαμβάνεται και ο Martin Christopher, οπαδός όπως είδαμε πιο πάνω του «ευρύτερο» της «Supply Chain» έναντι του «Logistics». Κυρίως όμως αξιοπρόσεκτο είναι ότι ο εν λόγω επιστήμων, όπως έχω ήδη επισημάνει πιο πάνω, επαναλαμβάνει γνώση που δίδασκε ήδη  από την δεκαετία του ’60 η ΑΒΣΠ.  

Στο συνέδριο εξασφαλίζεται η «επιστημονική ειρήνη» μεταξύ των οπαδών του «ευρύτερο» και του «ισοδύναμο» ή «στενότερο», γιατί το «Logistics» & το «Supply Chain» ορίζονται ως «επιστήμη». Άρα, η συνισταμένη των απόψεων των συμμετεχόντων που εγγυάται την ομαλή διεξαγωγή του συνεδρίου χωρίς «τάσεις», διχογνωμίες και αντεγκλήσεις, συγκλίνει στο γεγονός ότι όλοι αυτοί οι αόριστοι όροι, ότι και να σημαίνουν από αυτούς που τους εισάγουν, εντάσσονται στην επιστήμη ΟΔΕ.
 

Ταύτιση απόψεων όμως για τις ξενόφερτες έννοιες «supply chain management» και   «logistics management» δεν μπορεί να αναζητηθεί στην επιστήμη ΟΔΕ, γιατί στην χώρα μας διδάσκονται αυτά τα επιστημονικά πεδία ΟΔΕ με σαφή ελληνική επιστημονική ορολογία. Άρα, αντί των διφορούμενων ξένων όρων ωφέλιμο είναι να εισάγουμε τους δικούς μας ελληνικούς όρους ήτοι πχ την:
- «Λειτουργία της Εκμεταλλεύσεως» αντί του όρου «logistics management» υπό την έννοια ότι θα αφορά στην εσωτερική οργάνωση και λειτουργία της
    επιχείρησης.
- «Λειτουργία των Συναλλαγών» αντί του όρου «supply chain management» υπό την έννοια ότι θα αφορά στις δράσεις για την κατάρτιση και εκτέλεση
   συμβάσεων με άλλες  επιχειρήσεις, για την επίτευξη του τελικού σκοπού εκάστης.   
 

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα γιατί στο ίδιο το οπισθόφυλλο του βιβλίου Γιαννάκαινα αναφέρεται ότι:

«Θα αποτελούσε τουλάχιστον αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι αυτές οι προσωπικότητες συγκεντρώνονται με σκοπό να μιλήσουν απλά μόνο για… αποθήκη και μεταφορές.»

Ήδη, η αναφορά: «μόνο για… αποθήκη και μεταφορές», υποβαθμίζει την σπουδαιότητα με την οποία προβάλλεται το «Logistics» & το «Supply Chain», γιατί τα εντάσσει αυτόματα  στις δευτερεύουσες εκτελεστικές λειτουργίες των επιχειρήσεων, που εκτελούνται κάτω από τις εντολές και τον έλεγχο των υψηλόβαθμων στελεχών της Διοίκησης της Επιχείρησης.
 

Η αποστροφή: …«μόνο για… αποθήκη και μεταφορές», συνάδει με προγενέστερα σχόλια μου, ότι ο «Logistician» και ο «Logistics manager» μόνο σαν σερβιτόροι έχουν ελπίδα να εισέλθουν στον χώρο που λαμβάνονται οι αποφάσεις της Διοίκησης της Επιχείρησης.  Άρα, το αντίστοιχο ισχύει και για το παγκόσμιο συνέδριο «Logistics & Supply Chain Forum», στο οποίο αναδεικνύεται η σπουδαιότητα της ΟΔΕ, που ως επιστημονικός κλάδος περιλαμβάνει το πεδίο της «επιστήμης Logistics» και της «επιστήμης Supply Chain», ανεξάρτητα με τις έννοιες που αποδίδονται στους όρους αυτούς.

Η αναφορά όμως  ότι:
«είναι αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι αυτές οι προσωπικότητες συγκεντρώνονται με σκοπό να μιλήσουν απλά μόνο για… αποθήκη και μεταφορές.»,

σημαίνει σαφώς ότι απαξιώνονται ο «Logistician», ο «Logistics manager» και ο «Supply chain manager».  Για τον λόγο αυτό μόνο σαν καμαρότοι θα είχαν ελπίδα να επιβιβαστούν στο “Oriana”… Αυτός είναι και ο λόγος που εγώ είμαι κάθετα αντίθετος ως προς την ουσία των διαλέξεων των… «προσωπικοτήτων», και των θεμάτων που αναλύουν και ανακοινώνουν στα συνέδρια.

Η άποψη μου είναι ότι οι θεωρητικοί όπως πχ ο Martin Christopher ή ο Sunil Chopra πρέπει να διδάσκουν τον τρόπο σκέψης και δράσεις για την λήψη αποφάσεων των καταξιωμένων επιστημόνων ΟΔΕ, που ηγούνται  των επιχειρήσεων.

Και όχι αντίθετα,
ότι πρέπει να εφαρμόζουν οι επιτυχημένοι ηγέτες των επιχειρήσεων τις δαιδαλώδεις, ανεφάρμοστες, ανούσιες ή αντιφατικές «τάσεις» ή «απόψεις» των κάθε είδους προέλευσης και σκοπιμότητας θεωρητικών επιστημόνων.

Με ικανοποίηση διαπίστωσα ότι ο καθηγητής Μανιάτης στο σύγγραμμα του αναφέρει παραδείγματα από την λειτουργία αξιόλογων επιχειρήσεων, γεγονός που συνιστά ένα σημαντικό κρίκο στην σύνδεση της ακαδημαϊκής θεωρίας, με την πρακτική λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς. Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να επικεντρώνονται ιδιαίτερα οι διατριβές των μεταπτυχιακών φοιτητών.   

Επιπλέον έχω ασκήσει κριτική στους θεωρητικούς, για την αποδοχή δίχως τεκμηρίωση  των ξενόφερτων όρων «Logistics» & «Supply Chain». Για τον λόγο αυτό απομυθοποίησα και τα  δημιουργήματα των συνοδοιπόρων τους - «ειδικών», που έπλασαν και αναφέρουν στα κείμενα τους τον «Logistician» και τον «Logistics manager», χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι οι εργαζόμενοι λαμβάνουν Κωδικό Ειδικότητας Εργαζομένου στον ΕΦΚΑ (ΙΚΑ).  Για τον λόγο αυτό ώσπου να οριστούν οι ειδικότητες στην ελληνική, μεταφράζω τον όρο:
- «Logistician» ή «Logistics manager» ως «τροχονόμο της παλέτας»! και τον όρο
- «Supply chain manager» ως «ορντινάτσα αποθήκης»! (γερμανικά: Ordnung = τάξη.)

Δέχομαι πάντως κάθε άλλη μετάφραση, αρκεί να συνοδεύεται με παραδείγματα για την καθημερινή τους δραστηριότητα εντός της επιχείρησης, τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες που έχουν κατανεμηθεί σε αυτούς από την διοίκηση της επιχείρησης, όπως πχ σε αυτές που ορίστηκαν στην αγγελία, που απεικόνισα πιο πάνω, ή όποιες άλλες αρμοδιότητες επιλέγει να τους κατανείμει αυτός, που θα μεταφράσει τους όρους με διαφορετικό τρόπο.
 

Θυμίζω την αναφορά στην αγγελία πιο πάνω για την «συνεργασία με το λογιστήριο», που σημαίνει πως όταν ολοκληρώνονται οι "δράσεις" αυτών που εκτελούν τις «χειρονακτικές εργασίες», δηλαδή θα έχουν καταστεί "αυτοτελείς δράσεις", πρέπει να αναφέρονται οι πληροφορίες στο λογιστήριο για να καταχωρηθεί και το λογιστικό γεγονός, που συνάγεται από την ολοσχερή εκτέλεση αυτής της συγκεκριμένης εκτελεστικής - χειρονακτικής εργασίας στο λογιστικό σύστημα Η/Υ.  
 

**** ΣΕΛΙΣΑ 103 ****    
Γ) Τα συνέδρια του
«Ινστιτούτου Logistics Management Ελλάδος»

Στην αιχμηρή μετάφραση «τροχονόμος της παλέτας!» και «ορντινάτσα αποθήκης!»  κατέληξα ύστερα από τις αναφορές που μελέτησα στο βιβλίο «Logistics management – θεωρία και πράξη», του Κωνσταντίνου Σιφνιώτη, καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εκδόσεως 1997 από τον οίκο «Παπαζήση». Στην  σελίδα 20 αναφέρεται η διαφορά απόψεων…: 

α) μεταξύ του καθηγητή του ΕΜΠ Ιωάννη Παππά, που όπως ανάφερα στην αρχή του σχολίου είναι ο εμπνευστής της μετάφρασης: «Logistics» =
    «Εφοδιαστική» και
β) αυτών που επικαλούνται ότι πρέπει να αναφερόμαστε μόνο στον όρο “Logistics” που έχει παράγωγο τον «Logistician».
    
Επιπλέον ότι
γ) ο όρος «logistics manager» με βάση τα πορίσματα των συνεδρίων του «Ινστιτούτου Logistics Management Ελλάδος» και τις συζητήσεις μεταξύ των
   μελών του Ινστιτούτου, αποφασίστηκε να μην μεταφραστεί ο όρος, αλλά να μείνει ως έχει στην αγγλική.
Τέλος,
δ)  Μεταξύ αυτών που είναι της άποψης ότι ο επιστήμονας «που διαλέγει ένα όρο πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί και τα παράγωγα του όρου και
     ταυτόχρονα τα  παράγωγα να μην αναφέρονται σε άλλες έννοιες.»
 

Στο βιβλίο Σιφνιώτη δηλώνεται ταυτόχρονα ότι δεν  υπάρχει παράγωγο της λέξης «εφοδιαστική»:  ...«που να φανερώνει την επιστημονική ή επαγγελματική ιδιότητα του ατόμου που ασχολείται με το αντικείμενο αυτό». (δηλαδή την «εφοδιαστική»). Με αυτό το επιχείρημα ζητούν να χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο αμετάφραστος ο όρος  «Logistics», είτε  μονολεκτικά, είτε  περιφραστικά στον όρο «logistics management» ή και «logistics manager».
 

Πάντως στον ν. 4302/14 τηρήθηκαν ισορροπίες, γιατί στο σχετικό άρθρο πρώτο οι όροι αναφέρονται με τον μεσοβέζικο τρόπο «εφοδιαστική (logistics)», αφήνοντας ανοικτό το ερώτημα αν πρόκειται για μετάφραση ή για ηθελημένη αοριστία για να δικαιούνται άπαντες χρηματοδοτήσεων. Το ζητούμενο όμως είναι να πάρουν θέση και οι ακαδημαϊκοί ΟΔΕ, αντί να αποδέχονται τις αναφορές που προέρχονται από το Πάντειο και το Πολυτεχνείο.    
 

**** ΣΕΛΙΔΑ 104 ****  
Δ) Τα συνέδρια της Ελληνικής Εταιρείας
Logistics (ΕΕΛ / EEL)
 

Εδώ πλέον η επιστήμη ΟΔΕ δέχεται απρόκλητη επίθεση από κάθε είδους και προέλευσης συνέδρους και παραδίδεται στην Βαβυλωνία των απόψεων και των πορισμάτων των συνέδρων και των συνεδρίων της ΕΕΛ. Το ζητούμενο κατά την γνώμη μου είναι ότι τα συνέδρια οργανώνονται για την προώθηση ενός πολύ καλού λογισμικού που έχει σχέση με την λογιστική οργάνωση της αποθήκης. Όμως έγινε σαφές με τις παραπάνω αναφορές μου στο βιβλίο του Σιφνιώτη και στα συνέδρια της ΕΕΛ, ότι η ξενική  ορολογία εισάγεται τόσο από περιθωριακά ΑΕΙ (Πάντειο και ΕΜΠ), όσο και από «Συνέδρια» που οργανώνουν συντεχνιακά συμφέροντα, τα οποία δεν έχουν σχέση με την επιστήμη  ΟΔΕ.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούν να συλλάβουν ποια είναι… «η επιστημονική ή επαγγελματική ιδιότητα του ατόμου που ασχολείται με το αντικείμενο αυτό», με συνέπεια  η μια συντεχνία στην προσπάθεια να καλλιεργήσει τα δικά της συμφέροντα, να μην μπορεί, ή να μην θέλει, να συνεννοηθεί και να συμφωνήσει με την άλλη.
 

**** ΣΕΛΙΔΑ 104 ****  
Ε) Συμπέρασμα και σχόλια για τα συνέδρια

 

Πιστεύω ότι έγινε σαφές πως η οργάνωση του συνεδρίου έχει σαν σκοπό την προώθηση των συμφερόντων αυτού που το οργανώνει. Δηλαδή:

- Στην πρώτη περίπτωση της «Πολυεθνικής επιχείρησης» πρόκειται για εσωτερική υπόθεση μίας επιχείρησης, στα πλαίσια της ενημέρωσης των στελεχών
   της για την πορεία και την εξέλιξη των εργασιών, την κατάθεση προτάσεων απόψεων, οδηγιών, κλπ.
 

Η διοίκηση της Πολυεθνικής Επιχείρησης για να έχει σφαιρική γνώση στα τεκταινόμενα στην κάθε χώρα επιβάλει στην διορισμένη ηγεσία των επιχειρήσεων που ελέγχει την υποβολή μηνιαίου εμπιστευτικού δελτίου, (Monatsbericht – Rapport mensuel), στο οποίο αναφέρονται κάθε είδους πληροφορίες για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, τον ανταγωνισμό, την πολιτική που ασκούν άλλες πολυεθνικές επιχειρήσεις στην χώρα, τις μεταβολές σε ότι αφορά στις εξελίξεις της νομοθεσίας, κλπ.
Στο δελτίο επισυνάπτεται πάντα το μηνιαίο ισοζύγιο του προηγούμενου μηνός, για να υπάρχει στην Διοίκηση της Πολυεθνικής μια εικόνα της οικονομικής κατάστασης κάθε επιχείρησης χωριστά αλλά και της αγοράς γενικότερα.

- Στην δεύτερη περίπτωση του «Logistics & Supply Chain Forum» πρόκειται για οργάνωση συνεδρίου από μια επιχείρηση – πρόσωπο, με σκοπό να προβληθεί στην αγορά και  για τον λόγο αυτό προσκαλεί να παρευρεθούν στο συνέδριο λίγα στελέχη της και πολλοί παλιοί, νέοι, ή υποψήφιοι πελάτες της. (Εδώ πιστεύω ότι εντάσσονται τα συνέδρια της  Ελληνικής Εταιρείας Logistics, που εξ όσων γνωρίζω έχει σχέση με την πληροφορική.)

- Στην τρίτη περίπτωση του «Ινστιτούτου Logistics management» πρόκειται για συνέδριο που οργανώνεται από φορέα ή πρόσωπο που προωθεί
   συντεχνιακά συμφέροντα.   

Οι σχολές ΟΔΕ οφείλουν επομένως να αδιαφορήσουν στα πορίσματα τέτοιων συνεδρίων, όπως επίσης στην ξενική ορολογία και στις ανεφάρμοστες και λαθεμένες μεταφράσεις των εισαγόμενων όρων, που αφορούν  στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση
και στην πληρωμή της αξίας τους.  
 

Αυτό το δηλώνω και το αποσαφηνίζω διαρκώς στα κείμενα μου και βέβαια στο παρόν σχόλιο, με την περιγραφή των δράσεων των εμπλεκομένων στην κυκλοφορία των αγαθών. Αυτός είναι και ο λόγος που έκανα εκτενή αναφορά στην διδασκαλία της ΑΒΣΠ και δηλώνω προς πάσα κατεύθυνση ότι: «την Μεταφορά την κατέχουμε εξ ίσου καλά και ίσως ακόμα καλύτερα από  τους ξένους και έχουμε για τα πάντα αντίστοιχη ελληνική επιστημονική και τεχνοκρατική ορολογία.»

Προς τον σκοπό αυτό διακρίνω:
- Από την μια πλευρά τις δράσεις που εντάσσονται στον Επιχειρησιακό Λογισμό = Business Logistics, που ασκεί η ίδια η Διοίκηση της Επιχείρησης, (βασικές
   λειτουργίες), για  την  επίτευξη του τελικού σκοπού.

- Από την άλλη διακρίνω τις δράσεις (τριτογενείς, δευτερογενείς – προς επίτευξη επί μέρους σκοπού), που εκτελούν τα μεσαία και κατώτερα στελέχη υπό
   τον έλεγχο και τις  εντολές της Διοίκησης της Επιχείρησης, με την εφαρμογή των οικονομικών αρχών  και όχι βέβαια για την επίτευξη κέρδους.
 

Τέλος κατέστησα σαφές ότι ο κλάδος της επιστήμης ΟΔΕ είναι αυτός που διδάσκει την…«επιστημονική ή επαγγελματική ιδιότητα του ατόμου που ασχολείται με το αντικείμενο αυτό». Ειδικότερα η ΟΔΕ διδάσκει μεταξύ άλλων την «Λογιστική Επιστήμη», γιατί:

1) Αφενός οι λογιστές διδάσκονται «το αντικείμενο αυτό» για να κατανοούν την διαφορά των εννοιών «δράση» και «αυτοτελής δράση»  και ως εκ τούτου
     ορίζονται εκ του νόμου  ως υπεύθυνοι για την κατάρτιση του λογιστικού σχεδίου. Δηλαδή των λογαριασμών των  αγορών, πωλήσεων, παραγωγής,
     κοστολογίου, υποκαταστημάτων, αποθήκης, κλπ,  στους οποίους καταχωρούνται οι λογιστικές εγγραφές που συνάγονται από την ολοκλήρωση των
     επί μέρους δράσεων, που καθίστανται εξ αυτού  αυτοτελείς δράσεις.
 

Το πλέον αξιοσημείωτο μάλιστα είναι, ότι καταχωρούνται όχι μόνο οι λογιστικές εγγραφές «αυτού του αντικειμένου», αλλά και οι εγγραφές «κάθε άλλου αντικειμένου», το οποίο  εντάσσεται στην διαρθρωτική οργάνωση και λειτουργία της επιχείρησης.
 
Άρα η περιγραφή και ανάλυση κάθε λογαριασμού στο λογιστικό σύστημα του Η/Υ σε πρωτοβαθμίους, δευτεροβαθμίους, αντίθετους, κλπ, δηλώνει όχι μόνο «το αντικείμενο αυτό», αλλά και την ένταξη «αυτού του αντικειμένου» στις βασικές, τριτογενείς δευτερογενείς, κλπ λειτουργίες, εκεί που:

   α) κάθε δράση προς επίτευξη επί μέρους σκοπού έχει το όνομά της, που περιγράφεται ταυτόχρονα στον τίτλο του λογαριασμού.   
   β) Από κάθε αναλυτικό λογαριασμό στον οποίο έχουν καταχωρηθεί λογιστικά γεγονότα βασικών λειτουργιών μεταφέρεται το υπόλοιπο του σε ανώτερο
       βαθμό λογαριασμού,  μέχρι τον πρωτοβάθμιο, που φέρει ως τίτλο την βασική λειτουργία, πχ «πωλήσεις», «αγορές», «παραγωγή», κλπ.  


Παρενθετικά θυμηθείτε την αναφορά μου:  {«Η λογιστική παρακολουθεί σαν σκιά τις «δράσεις» των εργαζομένων στις επιχειρήσεις και απεικονίζει με λογιστικές εγγραφές τις «αυτοτελείς δράσεις», που συνάγονται από την  λειτουργία τους.»}

 Άρα, οι άσχετοι με το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ, Πολυτεχνεία, Πάντειο, κλπ, καθώς και τα  χαμηλόβαθμα στελέχη των επιχειρήσεων δεν κατανοούν «το αντικείμενο αυτό», γιατί το «αντικείμενο» αφορά στην εκτέλεση μιας μονότονης και αόριστα επαναλαμβανόμενης εξαρτημένης εργασίας.
(βλέπε παραπάνω την αγγελία που επιγράφεται “Logistics”. Οι θεωρητικοί, μηχανικοί και δημοσιογράφοι "βλέπουν" συντεχνιακά τον "Logistics Manager"
τον "Supply Chain Manager" και παραμυθιάζουν την αγορά και τα στελέχη των επιχειρήσεων. Όμως κάνουν την πάπια όταν βλέπουν στην αγορά εργασίας ότι για την εργασία που αυτοί προσφέρουν φτάνει και περισσεύει το απολυτήριο Λυκείου! Η υπόθεση είναι σοβαρή και πρέπει να ληφθεί υπόψη από τους διδάσκοντες στις σχολές ΟΔΕ. Είναι κρίμα και άδικο να εξισώνετει ο αμετάφραστος "Logistician" με τον πτυχιούχο ΟΔΕ!
 

2) Αφετέρου οι λογιστές συγκεντρώνουν και αναλύουν τα  χρηματοοικονομικά μεγέθη της επιχείρησης και  έχουν υποχρέωση εγγραφής στο Οικονομικό
    Επιμελητήριο, για να έχουν το δικαίωμα και την ευθύνη να υπογράφουν τους ισολογισμούς επιχειρήσεων.
Τέλος,
- Ορθά η ΟΔΕ διδάσκει επιπλέον της λογιστικής ένα πλήθος από επιστημονικά πεδία, που είναι αναγκαία στους πτυχιούχους για να συγκεντρώνουν γνώση
   πάνω σε ένα  ευρύτερο φάσμα που αφορά στην λειτουργία της αγοράς, των επιχειρήσεων και της νομοθεσίας.
 

Φέρτε τώρα στην κρίση σας τον ορισμό του Ιω. Παππά για την επιστήμη «εφοδιαστική / Logistics» που προανέφερα και φανταστείτε την λειτουργία της {κατά Παππά» επιστήμης: «που ασχολείται με το σύνολο των δραστηριοτήτων για την παραγωγή, εξασφάλιση ή διαθεσιμότητα όλων των προσώπων και των μέσων…»}, δίχως την τήρηση οργανωμένου λογιστηρίου που θα ταξινομεί και θα απεικονίζει λογιστικά τις δραστηριότητες και θα καταχωρεί τις ποσότητες των ειδών και τις αξίες τους στους προβλεπόμενους λογαριασμούς!

Για τον λόγο αυτό πρέπει να αδιαφορήσουμε για την «εφοδιαστική (Logistics)», που έχει ως γνωστό αναφερθεί στον νόμο 4302/14 και τα «παράγωγα»
τους και να διακρίνουμε τους εργαζόμενους σε μια βαθμίδα της ιεραρχίας της  επιχείρησης, που λαμβάνουν προς τούτο Κωδικό Ειδικότητας Εργαζομένου στον ΕΦΚΑ, (πρώην ΙΚΑ), όπως πχ:
    25.11.10:  Λογιστές πτυχιούχοι ΑΕΙ,
    34.22.10:  Εκτελωνιστές και πράκτορες μεταφορών εντός εργοστασιακού χώρου,
    34.22.20:  Εκτελωνιστές και πράκτορες μεταφορών εκτός εργοστασιακού χώρου,
    41.14.00:  Χειριστές υπολογιστικών μηχανών,
    41.21.00:  Βοηθοί λογιστηρίου,
    41.31.10:  Αποθηκάριοι (χειρονακτική εργασία),
    41.31.20:  Αποθηκάριοι (εργασία γραφείου),
    41.33.00:  Υπάλληλοι υπηρεσιών μεταφορών.

Με βάση τους Κωδικούς Ειδικότητας Εργαζομένου του ΙΚΑ, πχ ο κωδικός  
- «41.31.20: Αποθηκάριοι με εργασία γραφείου»,
ασχολείται με τις καταχωρήσεις στο λογιστικό σύστημα των λογιστικών γεγονότων που   συνάγονται από τις αυτοτελείς δράσεις, όπως πχ παραλαβή είδους στον αποθηκευτικό χώρο, σύνθεση των ειδών της παραγγελίας ενός πελάτη, εισαγωγή πρώτης ύλης στην παραγωγή, έκδοση τιμολογίου πώλησης, παράδοση φορτίου στον Μεταφορέα, κλπ.

Άρα θα  πρέπει να εντάσσονται στους Βοηθούς Λογιστή, ενδεικτικά πχ οι κωδικοί:
- 41.21.00: Βοηθοί λογιστηρίου, ή
- 41.31.20: Αποθηκάριοι (εργασία γραφείου).


Σε ότι αφορά στον κωδικό
41.31.10: Αποθηκάριοι (χειρονακτική εργασία),
πρόκειται για δραστηριότητες εργαζομένων, που υποθέτω ότι οι ξένοι ορίζουν ως «handling». Όμως, επειδή εγώ μεταξύ άλλων με handling ξεκίνησα την σταδιοδρομία μου, κατέχω την ουσία της σημασίας της λέξης, οπότε εκ του: «Hand» = χέρι και με βάση την πείρα μου, παίρνω την πρωτοβουλία και μεταφράζω μονολεκτικά: «handling» = «χαμαλίκι».

Το «χαμαλίκι» όμως συνιστά «δράση» η οποία όταν ολοκληρωθεί καθίσταται «αυτοτελής δράση», γιατί συνάγεται λογιστικό γεγονός, (για την κίνηση είδους στον αποθηκευτικό χώρο), που καταχωρεί στο λογιστικό σύστημα ο  Αποθηκάριος που εκτελεί εργασία γραφείου.

Ντροπή πάντως δεν είναι η ίδια η εργασία και από πόσο χαμηλό σκαλοπάτι ξεκινάς την σταδιοδρομία. Ντροπή είναι να  μείνεις στάσιμος, ή να ανεβαίνεις τις βαθμίδες της  ιεραρχίας της επιχείρησης σε καβαλημένο καλάμι. 

Σημειωτέον ότι οι δαπάνες που επιβαρύνουν τις δραστηριότητες εντός των αποθηκευτικών χώρων, όπως πχ δαπάνες προσωπικού, δαπάνες χώρου, δαπάνες συντηρήσεων επισκευών, αποσβέσεων, κλπ, επαναπροσδιορίζονται, και καταλογίζονται στις μονάδες έργου που παρήχθησαν, όπως ανάφερα πιο πριν, όταν έκανα αναφορά στον Christopher.  
 

Με βάση τις παραπάνω αναλυτικές προσεγγίσεις μου πιστεύω ότι βοηθώ καταρχήν τους φοιτητές στην κατανόηση της λειτουργίας της αγοράς και των επιχειρήσεων. Δηλαδή τώρα έγινε σαφές ότι ο «Logistics manager», ή ο «Supply chain manager» ή ο «Logistician, μεταφρασμένος ή αμετάφραστος:…

α) αν παρέχει εξαρτημένη εργασία, λαμβάνει Κωδικό Ειδικότητας Εργαζομένου ΕΦΚΑ (ΙΚΑ), με περιγραφή στην ελληνική της ειδικότητας.
β) Αν αντίθετα ασκεί επάγγελμα τότε λαμβάνει από την Δ.Ο.Υ.  Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας, (ΚΑΔ), με περιγραφή της δραστηριότητας στην ελληνική.
Τέλος
γ) Αν ο  «Logistics manager», ο «Supply chain manager» και ο «Logistician»  λειτουργούν  με την νομική μορφή επιχείρησης, τότε πλέον η δραστηριότητα
    της   επιχείρησης ορίζεται στο άρθρο «Σκοπός» του καταστατικού συστάσεως και λαμβάνει τον προβλεπόμενο (ή τους προβλεπόμενους) ΚΑΔ από την
    Δ.Ο.Υ..

Παρένθεση 14.11.2022
Επειδή δεν έχει υπάρξει μέχρι και σήμερα επιθυμία να μεταφραστεί η λέξη "Logistician", εξακολουθώ να την μεταφράζω όπως την ανάφερα κατά την δημόσια διαβούλευση του ν. 4302/14, δηλαδή:  "Logistician" = τροχονόμος της παλέτας. Είχα μάλιστα δηλώσει τότε ότι, αυτή η αοριστία πάνω στην έννοια 
 "Logistician" θα ταλανίζει την αγορά για τα επόμενα τριάντα χρόνια! Αν δικαιώνομαι ή όχι ας με κρίνουν οι φοιτητές, που καλούνται να περιγράφουν την κυκλοφορία των εμπορευμάτων στην αγορά, με καρφωμένες στο μυαλό τους λέξεις και έννοιες που τους καπελώνουν ορισμένα συντεχνιακά συμφέροντα, που πάνε μάλιστα πακέτο με συνοδοιπόρους κάποιους άσχετους με το αντικείμενο ακαδημαϊκούς!...
Τέλος της παρένθεσης


  *** ΣΕΛΙΔΑ 107 ***  
Επιστημονικές διαφωνίες μεταξύ Ε.Μ.Π. και Πάντειου Πανεπιστημίου 

(βλέπε Κων/νου Σιφνιώτη: logistics management – θεωρεία και πράξη σελ. 19 – 21)
 

Παραπάνω έδωσα “Κωδικούς Ειδικότητας Εργαζομένου” του ΕΦΚΑ, όπως επίσης και “Κωδικούς Άσκησης Δραστηριότητας” της Δ.Ο.Υ.. Άρα οι θιασώτες της άποψης που δεν επιθυμούν να μεταφραστεί το «Logistics Management» ο «Logistics manager», κλπ, ή όποια άλλη ξενική ειδικότητα ή επάγγελμα ή λειτουργία των επιχειρήσεων αναφέρουν, σημαίνει ότι δεν έχουν επιστημονική κατάρτιση ΟΔΕ.
 

Σημειώστε τα μέλη του «Ινστιτούτου Logistics Management Ελλάδος» διαφωνούν με την  χρήση της λέξης «εφοδιαστική», που εμφάνισε από το πουθενά ο Ιωάννης  Παππάς, με το  επιχείρημα ότι δεν έχει «παράγωγο». Ενώ αντίθετα, τα μέλη του Ινστιτούτου δηλώνουν ότι  το «Logistics»  έχει σαν παράγωγο τον «Logistician». Αφήνω στην κρίση φοιτητών ΟΔΕ τις συντεχνιακές διαφωνίες και προτείνω στο ΕΜΠ και στο Πάντειο ένα συμβιβασμό, δηλαδή…
 

…Αφού η «εφοδιαστική» εμφανίστηκε από το πουθενά, πρέπει και τα παράγωγα της λέξης να αναζητηθούν σε λέξεις που θα εμφανιστούν επίσης από το πουθενά. Προτείνω λοιπόν στους ερασιτέχνες και στους περιθωριακούς της Μεταφοράς αξίας και φορτίου, στους τεχνικούς των Πολυτεχνείων ή στους υπαλλήλους της Δημόσιας Διοίκησης του Πάντειου Πανεπιστημίου, καθώς και στους εγκλωβισμένους στην ξένη  ορολογία, να ονομάσουν:
 - Τον ειδικό της «εφοδιαστική» ως «εφοδιαστικατζή»! και
- Τον ειδικό  της «εφοδιαστικής αλυσίδας» ως «εφοδιαστικοαλυσιδατζή»!,
κατά το «φορτηγό», που επίσης δεν έχει παράγωγο, αλλά όμως του βρήκαμε: «φορτηγατζής»!
Ή,
   και την «νταλίκα», που επίσης δεν έχει παράγωγο, όμως της βρήκαμε: «νταλικέρης»!

Όπως διαπιστώσατε οι παραπάνω όροι ικανοποιούν ταυτόχρονα τόσο τις αξιώσεις του Πάντειου Πανεπιστημίου και του Ινστιτούτου Logistics Management Ελλάδος, γιατί οι λέξεις έχουν παράγωγο με την ίδια έννοια… Όσο και τους μαστόρους του Πολυτεχνείου, που χαίρονται, γιατί εκτός από τα «μαστορικά», με την μετάφραση τους: «Logistics» = «εφοδιαστική», απέδειξαν ότι κατέχουν την ελληνική και την αγγλική φιλολογία. 
 

Η λύση αυτή μας οδηγεί να προσδιορίσουμε ένα παράγωγο του «Logistics manager», μιας και τα μέλη του «Ινστιτούτου Logistics Management Ελλάδος» δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το μεταφράσουν.
Έως ότου κατανοήσουν «το αντικείμενο αυτό» και μεταφράσουν τον όρο, τους προτείνω το παράγωγο του όρου, ήτοι: «Logistics managerεμανατζής».
Ή μετά από την μετάφραση «Logistics» = «εφοδιαστική» από το Ε.Μ.Π. και τον Ιωάννη Παππά,   την “ισοδύναμη” ελληνική απόδοση του όρου:  «Εφοδιαστικοmanagerεμανατζής».


Ο όρος αυτός έχει την ίδια έννοια με ότι φαντάζεται κάθε μέλος του Ινστιτούτου Logistics Management Ελλάδος χωριστά, αλλά και συνολικά τα μέλη Ινστιτούτου για τον «Logistics manager».Το παράδοξο είναι ότι ενώ δέχονται ότι ασκεί «το αντικείμενο αυτό», δεν έχουν προφανώς την γνώση να το εντάξουν σε Κωδικό ειδικότητας εργαζομένου του ΕΦΚΑ ή σε Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας της Δ.Ο.Υ..
 

Είναι πάντως βέβαιο ότι όσο και να προσπαθήσουν δεν πρόκειται να βρουν κάποιο κωδικό προκειμένου να εντάξουν την «ειδικότητα» ή την «επιστήμη» ή την «δραστηριότητα» του  «Logistics manager» ή του «Logistician». Αυτό διότι ούτε:
-  στην πιάτσα μπορούν ο «Supply chain manager», ο «Logistics manager» και ο  «Logistician» να γίνει αποδεκτοί,
- ούτε μεταξύ των συναδέλφων, των πελατών και των συνεργατών,
Αντίθετα,
στους κωδικούς του ΕΦΚΑ και της Δ.Ο.Υ. υπάρχουν  κωδικοί για όλες τις δραστηριότητες, όπως αυτές που περιγράφει η αγγελία που απεικόνισα παραπάνω, που εκτελούνται κάτω από τις εντολές και τον έλεγχο της διοίκησης της επιχείρησης.

Ακόμα και στην περίπτωση που δεν υπάρχει ήδη στον ΕΦΚΑ – ΙΚΑ “Κωδικός Ειδικότητας Εργαζομένου” ή στην Δ.Ο.Υ. “Κωδικός Άσκησης Δραστηριότητας”, χορηγείται ένας νέος κωδικός ύστερα από σχετική αίτηση του ενδιαφερομένου από το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών ή τον ΕΦΚΑ - ΙΚΑ. Λυπάμαι όμως που πρέπει να δηλώσω ότι ο ΕΦΚΑ – ΙΚΑ ή το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών δεν εκδίδουν Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας ή Κωδικό Ειδικότητας Εργαζομένου αν οι αιτούντες τον κωδικό δηλώνουν:
«Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τι δουλειά θα κάνουμε και ποιάς ειδικότητας εργαζόμενους θα προσλάβουμε».
(Αυτά δεν είναι δικά μου, εγώ απλά επαναλαμβάνω τις δηλώσεις αυτών που κακοποιούν την λειτουργία της αγοράς προς ίδιο όφελος...)

Στην αρχή του σχολίου δήλωσα ότι η μετάφραση: {«Logistics» = «εφοδιαστική»} θα ταλανίζει τους φοιτητές και την αγορά για τα επόμενα 30 χρόνια, δηλαδή σήμερα μένουν 25 χρόνια*. Επιπλέον δήλωσα ότι  κάθε μια από τις δύο λέξεις πρέπει να χρησιμοποιείται ανεξάρτητα από την άλλη και πάντα με ανάλυση και περιγραφή της έννοιας που λαμβάνει στην κάθε περίπτωση. Τώρα πλέον πιστεύω ότι έγινε κατανοητό ότι τα Οικονομικά Πανεπιστήμια πρέπει
να είναι  σε εγρήγορση για τις συντεχνιακές επιθέσεις που δέχεται το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ. Η ευθύνη βαρύνει όμως τους ακαδημαϊκούς των Οικονομικών ΑΕΙ, που πρέπει:

- να αναβαθμίσουν την ελληνική βιβλιογραφία με αναφορά ελληνικής ορολογίας,  
- να κρίνουν αυστηρά τις δαιδαλώδεις και αντιφατικές απόψεις των ξένων,
- να αναφέρονται στις ισχύουσες ρυθμίσεις της πολιτείας πχ φορολογικές, νομικές, κλπ και
- να ελέγχουν τους περιθωριακούς της επιστήμης ΟΔΕ που παρεισφρέουν από άλλα ΑΕΙ.
 
  * Με βάση την παραπάνω προσθήκη 14.11.2022 απομένουν 22 χρόνια)

 

     **** ΣΕΛΙΔΑ 108 ****   
Η χρησιμότητα του συγγράμματος του καθηγητή Μανιάτη
 

Πιστεύω ότι με σχόλια, κριτική και αναφορές στην βιβλιογραφία κατέστησα σαφές ότι οι αναφορές στο βιβλίο του κ. Μανιάτη αναβαθμίζουν το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών 20 περίπου θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Ο λόγος είναι ότι ο τίτλος του βιβλίου, σε ότι αφορά στην παραγωγή και κυκλοφορία των εμπορευμάτων, δηλώνει με σαφήνεια και το επιστημονικό πεδίο που προσεγγίζεται η λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων.
 

Αν ακολουθήσει μάλιστα το σύγγραμμα και δεύτερος τόμος, με εμβάθυνση σε συγκεκριμένα πεδία, που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν, είναι βέβαιο ότι το Οικ. Παν. Αθηνών θα αναβαθμιστεί επιπλέον άλλες 50 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Παρακάτω στον τίτλο "Διοίκηση των Αποθεμάτων vs
στην διοίκηση αλυσίδας"
αναφέρω επιλεκτικά  διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, τα οποία πρέπει κατά την γνώμη μου να αναπτύξει ο κ. Μανιάτης. 
 

Λόγω της επιστημονικής βαρύτητας του συγγράμματος θα ήταν μάλιστα φρόνιμο να εξεταστεί αν πρέπει να ενταχθεί και στο τελευταίο έτος σπουδών ΟΔΕ, ή σε μεταπτυχιακό, ώστε να έχει αποκτήσει ο φοιτητής τις βασικές γνώσεις της επιστήμης ΟΔΕ στα πεδία που περιέγραψα. Επιπλέον το σύγγραμμα θα είναι χρήσιμο και σε μεταπτυχιακό τμήμα ανάλογου επιστημονικού κλάδου, με σαφή διάκριση των λειτουργιών των επιχειρήσεων που αφορούν:
- από την μία πλευρά στην έννοια και στην λειτουργία της «εφοδιαστικής αλυσίδας».
Αλλά και
- από την άλλη στην έννοια της «αλυσίδας εφοδιασμού», που ως έννοιες, λόγω του δαιδαλώδους και αντιφατικού τρόπου που προσεγγίζονται, είναι και οι δύο ούτως ή άλλως  ανούσιες και δύσκολης κατανόησης από τους φοιτητές.


Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που αποφεύγουν να εμβαθύνουν στις έννοιες και τις ορίζουν αόριστα σαν «εντός» ή «εκτός» της επιχείρησης, «ευρύτερο», «στενότερο» ή «ισοδύναμο», κλπ. Οι επιστήμονες ΟΔΕ οφείλουν να απόσχουν από τις θεωρητικές και περιθωριακές της ΟΔΕ αντιπαραθέσεις. Με την πείρα τους όμως τα στελέχη ΟΔΕ που ηγούνται των επιχειρήσεων υποχρεούνται να λειτουργούν καταλυτικά, για να λύνουν προβλήματα δυσλειτουργίας των επιχειρήσεων που προέρχονται από τις διχογνωμίες ή τις συντεχνιακές μεθοδεύσεις μεταξύ των κατώτερων ή μεσαίων στελεχών των επιχειρήσεων.
 

Την απόδειξη ότι ο καθηγητής του ΕΜΠ Παππάς εισήγαγε την λέξη «εφοδιαστική» από το πουθενά, το απέδειξα παραπάνω με την αναφορά του άρθρου 14θ του κανονισμού της ΕΕ 2454/ 1993, καθώς και με την αναφορά του εγγράφου του Υπ. Οικονομικών, Τμήμα Γ’ Τελωνειακών Διαδικασιών.

Πλέον αυτού ο Σιφνιώτης αναφέρει στο βιβλίο του (σελίδα 19) ότι την μετάφραση έχει αναφέρει ο καθηγητής Ιω Παππάς σε: «Άρθρο Logistics = Εφοδιαστική από το περιοδικό Plant, τεύχος Οκτώβριος – Νοέμβριος  1993 σελίδα 33».    

Το γεγονός είναι ότι τώρα πλέον η έγγραφη απάντηση του Υπ. Οικονομικών, ύστερα από αίτηση μου, δηλώνει ότι δεν υφίσταται στις ελληνικές μεταφράσεις των κειμένων της ΕΕ ο όρος «εφοδιαστική».
Αυτό είναι και το ορθό, γιατί στα γαλλικά και γερμανικά επίσημα κείμενα της ΕΕ, πέραν του ότι δεν αναφέρεται η λέξη «Logistics», δεν αναφέρεται και η λέξη «εφοδιαστική», αλλά «εφοδιασμός», ήτοι: «La chaîne d’ approvisionnement», και «die Lieferkette».
 

Το βέβαιο είναι ότι στις κυρίαρχες γλώσσες γαλλική και γερμανική ο όρος είναι ουσιαστικό. Άρα και στην μετάφραση στην ελληνική του όρου πρέπει να αποδοθεί σαν ουσιαστικό. Αυτό το διδάχθηκα τουλάχιστον εγώ ήδη από την Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών, ότι το ρήμα μεταφράζεται με ρήμα, το επίθετο με επίθετο, το ουσιαστικό με ουσιαστικό, κλπ.   

Σε ότι αφορά στον αγγλικό όρο «Supply Chain», δεν γνωρίζω αν ο όρος «Supply» είναι γραμματικά επίθετο ή ουσιαστικό. Έχω όμως την άποψη ότι πρέπει να εκληφθεί σαν ουσιαστικό, γιατί είναι σοβαρό λάθος να ορίζεται η λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς γραμματικά με το μέρος του λόγου «επίθετο».
 
Σε αυτήν την περίπτωση αφήνεται η φαντασία των θεωρητικών να καλπάσει, με την προσθήκη από το πουθενά διαφόρων επιθέτων πέραν του «εφοδιαστική», που θα προσδιορίζουν την «αλυσίδα», όπως την έχουν κατανοήσει από τα ξένα βιβλία ή όπως την φαντάζονται, πχ «διεθνή», «τροφοδοτική», «δυναμική», «καταναλωτική», «παραγωγική», «εσωτερική» και των επιθέτων για το “στόλισμα” του ουσιαστικού αλυσίδα δεν έχει τέλος…   
 

Τελειώνοντας ζητώ συγνώμη για τις αιχμηρές τοποθετήσεις μου, αλλά αυτό ήταν αναγκαίο από την στιγμή που στο σύγγραμμα του καθηγητή Μανιάτη τέθηκαν απόψεις προκειμένου  να επανεξεταστεί η λειτουργία και η συμμετοχή των επιχειρήσεων στις δραστηριότητες για να βρεθούν τα αγαθά από την παραγωγή στην κατανάλωση. Αυτό με ανάγκασε να ταράξω τα λιμνάζοντα νερά για να ξεκινήσουν διαβουλεύσεις ουσίας των ακαδημαϊκών ΟΔΕ, έτσι ώστε να αναθεωρηθούν ορισμένοι όροι και κάποιες αντιφατικές ή συντεχνιακές απόψεις.
 

Ειδικά τώρα που η ανάλυση της έννοιας  «εφοδιαστική / Logistics» έπαψε να επιχορηγείται από ΕΣΠΑ, φρόνιμο είναι να αδιαφορήσουν οι ακαδημαϊκοί των Οικ. Πανεπιστημίων στις ασυναρτησίες των θεωρητικών και των ακαδημαϊκών των ΑΕΙ, που δεν έχουν σχέση με την επιστήμη ΟΔΕ, για να εμβαθύνουν  στην εισαγωγή αποκλειστικά και μόνο ελληνικής επιστημονικής και τεχνοκρατικής ορολογίας.
 

Ο καβγάς στην δεκαετία του 90 ήταν για τις επιδοτήσεις. Αν είχε μεταφραστεί σωστά το άρθρο 14θ εδάφια α και γ, με διευκρίνιση ότι αφορά στην λογιστική και στο λογιστικό σύστημα, θα έμενε το Πολυτεχνείο και το Πάντειο μακριά από τις επιχορηγήσεις. Με την ασάφεια όμως τι είναι «Logistics» και αν μεταφράζεται σαν «εφοδιαστική» και γενικά για τον συσχετισμό «εφοδιαστική / Logistics» έπεσε πολύ χρήμα σε λάθος χέρια. Στον τύπο είχε δημοσιευτεί ότι στο Πάντειο μέχρι και “Ferrari” κυκλοφορήσανε.  
 

Το δράμα για την χώρα είναι ότι το «εφοδιαστική / Logistics» τέθηκε και στον νόμο 4302/14, που όπως μου δήλωσε μέλος της επιτροπής συντάξεως του νομοσχεδίου, ο όρος  «τέθηκε για να δικαιούνται όλοι χρηματοδοτήσεως». Δικαίως επομένως είχα χαρακτηρίσει από το 2014 το νομοσχέδιο, τώρα Νόμος 4302/2014 σαν «παραγγελιά», που μπορεί να συγκριθεί μόνο με το  «άρθρο 4» του αείμνηστου Κουτσόγιωργα…
 

Χαίρομαι όμως ότι κατόρθωσα με αναφορές σε υπουργεία, με άρθρα μου σε περιοδικά και σε αναρτήσεις στην ιστοσελίδα μου να τεθεί στο σχετικό άρθρο του νόμου 4399/2016, ότι επιχορηγούνται μόνο οι επιχειρήσεις που εντάσσονται στον ΚΑΔ:
52.29.19.03 [Υπηρεσίες μεταφοράς με διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού προς τρίτους (logistics)].»   
Μάλιστα, ένα σχετικό άρθρο μου εκείνης της εποχής στο περιοδικό “Logistics & Management” κρίθηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού ως το καλύτερο της δεκαετίας.

                                               
    **** ΣΕΛΙΔΑ 110 ****
Η Συμφωνική μουσική
vs της {«Logistics» = «εφοδιαστική»}
 

Από το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 80 άρχισα να συμμετέχω στις συσκέψεις της  Intercontainer, (ICF). Με τον ενθουσιασμό μου εκείνης της εποχής υπέδειξα στον Γενικό  Διευθυντή διάφορους τρόπους για την ανάπτυξη των Συνδυασμένων Μεταφορών (ΣΜ) στην Ευρώπη. Αυτός με κοίταξε με συμπάθεια και μου είπε:

«Comme c’ est difficile, monsieur Kakatsakis, d’ enlever la baguette dans cette orchestra» Δηλαδή: «πόσο δύσκολο είναι να σηκώσεις την μπαγκέτα σε αυτήν την ορχήστρα».

Την ίδια στιγμή ήρθε στον νου μου η δυσκολία που είχε ήδη προκαλέσει ο ΟΣΕ στις ΣΜ και στην ICF λίγα χρόνια πριν, με την άρνηση να ανοίξει τερματικό σταθμό στην Θεσσαλονίκη, για να καρπούται 500 χιλιομέτρων διαδρομής προς τους Αγ. Αναργύρους. (Αναλυτικά στο βιβλίο μου και παρακάτω σε απόσπασμα από το βιβλίο μου.)

 Διευκρίνιση: ICF, (INTERCONTAINER & INTERFRIGO), σήμαινε,
- 52 κυβερνήσεις ευρωπαϊκών κρατών δια των Υπουργών Μεταφορών που εκπροσωπούνταν από τις διοικήσεις των κρατικών σιδηροδρόμων.
- 52 κυβερνήσεις των ίδιων κρατών δια των Υπουργών Οικονομικών που εκπροσωπούνταν από τις φορολογικές υπηρεσίες σε θέματα ΦΠΑ, & τελωνειακά.

Κάθε 6 μήνες συνέρχονταν οι παραπάνω σε συσκέψεις για την θέσπιση ενιαίων κανόνων για την εκτέλεση των ΣΜ, που θα ισχύουν ανεξαίρετα σε όλα τα κράτη μέλη. Η ICF παρευρισκόταν στις συσκέψεις χωρίς δικαίωμα ψήφου, γιατί ο ρόλος της  ήταν η χωρίς παρεκκλίσεις εφαρμογή των αποφάσεων των συσκέψεων, για την εκτέλεση των ΣΜ με ομοιόμορφο τρόπο σε όλη την Ευρώπη.
  
Τώρα πιστεύω ότι έγινε σαφές πόσο δύσκολη ήταν η λήψη κάθε μέτρου για την οργάνωση  των ΣΜ, που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές και πόσο δίκαιο είχε ο Διευθυντής της ICF, που μου περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε για να εκτελέσει τα καθήκοντα του. Δηλαδή να διευθύνει την «ορχήστρα ICF»  για να  αναπτύξει τις ΣΜ με την εφαρμογή ενιαίων κανόνων στην Ευρώπη. Αυτό το γνώρισα εγώ ο ίδιος στην συνέχεια.

Θυμηθείτε πχ σε ότι αφορά στην χώρα μας:
α) την σύγχυση που προκάλεσε η αυθαίρετη μετάφραση «Logistics» = «εφοδιαστική» του  καθηγητή του ΕΜΠ Ιωάννη Παππά, που είναι αντίθετη με τις
    ρυθμίσεις 52 κυβερνήσεων της Ευρώπης και τις προβλέψεις του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα 2454/93.

Ως γνωστό στην συνέχεια μεταφράστηκε στο άρθρο 14θ στο ελληνικό κείμενο του κοινοτικού τελωνειακού 2454/93 το «Logistical System» = «λογιστικό σύστημα» thw EE σε «σύστημα εφοδιαστικής διαχείρισης» = «τρέχα γύρευε» να καταλάβεις τι σημαίνει ο όρος και πως πρέπει να τον κατανοήσουν οι σιδηροδρομικοί, οι τελωνειακοί, οι επιχειρήσεις, οι ακαδημαϊκοί και οι φοιτητές.
 

β) Το πρόβλημα της λαθεμένης μετάφρασης του άρθρου 14θ φάνηκε έντονα στην χώρα μας με τις μεταφορές ε/κ από Τουρκία προς την Ευρώπη που
    συνοδεύονταν με δελτία  ΤIR, τα οποία στην συνέχεια μεταφορτώνονταν στην Θεσσαλονίκη σε βαγόνια και συρμούς της ICF. Η συνέπεια ήταν ότι ενώ
    το Λογιστικό Σύστημα της ICF βάσει του εδαφίου γ του άρθρου 14θ διέκρινε με το "δελτίο TIR" τα υποκείμενα εμπορεύματα της Τουρκίας, ξαφνικά
    εμφανίζονταν αυτοσχέδιες διαδικασίες και έγγραφα μεταφοράς και  μεταφόρτωσης στην Θεσσαλονίκη για τα ίδια εμπορεύματα, που διαστρέβλωναν τις
    ρυθμίσεις της ΕΕ. Όμως, με άμεση παρέμβαση μου βγήκε αρμοδίως απόφαση και λύθηκε το θέμα.   
 

γ) Όπως επίσης τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τους συνδικαλιστές, που εμπόδιζαν την εγκατάσταση των αυστριακών φορτηγών στην χώρας μας
    για τις  περισυλλογές και παραδόσεις των ε/κ της LiDL. Ο λόγος ήταν ότι δεν ολοκληρωνόταν η μεταφορά με εννιαίο τίτλο, γεγονός που με ανάγκασε να
    παραπέμψω μέσω της ICF την χώρα μας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, που με δικαίωσε.
    (Με υπογραφή  του κ. Jacques BARROT εκ μέρους της Επιτροπής Ευρωπαϊκών κοινοτήτων, απευθύνθηκε αιτιολογημένη γνώμη προς το ελληνικό
     Υπ. Μεταφορών με ημερομηνία. 14.12.2004 και αριθμό 2003/4234 C(2004) 5168.)

 

δ) Ή τέλος την έννοια:
     «εφοδιαστική / Logistics» που τέθηκε από τα μέλη της επιτροπής συντάξεως του νομοσχεδίου τώρα ν. 4302/14,  «για να δικαιούνται όλοι
     χρηματοδοτήσεως».


Αρχή αποσπάσματος από το βιβλίο μου:   **** ΣΕΛΙΔΑ 112 ****
              Η εξέλιξη των ΣΜ σιδηροδρόμου αυτοκινήτου

Η εξέλιξη στην Ελλάδα των συνδυασμένων μεταφορών χωρίζεται σε τρεις  περιόδους:

                            
                                          Πρώτη περίοδος – πρώτα βήματα   

Oι Συνδυασμένες Μεταφορές (ΣM) αυτοκινήτου σιδηροδρόμου ξεκίνησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έτος 1979 από την εταιρεία Euroterminal ΕΠΕ, με κύριο εταίρο την γερμανική εταιρεία  Wohlfahrt Transport KG με ποσοστό 80% και εμένα με ποσοστό 20%. (ΦΕΚ 3054 τεύχος ΑΕ & ΕΠΕ της 5.9.1979). Την επόμενη της δημοσιεύσεως στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως υπέβαλε η εταιρεία αίτηση στο Υπ. Οικονομικών Γεν. Διεύθυνση Τελωνείων, με την οποία υποδείκνυε και ζητούσε συγκεκριμένες ρυθμίσεις για να καταστεί εφικτή η ΣΜ αυτοκινήτου – σιδ/μου στην Ελλάδα.

Η αίτηση αυτή έπεσε σαν βόμβα στην ελληνική αγορά γιατί όπως έχει  αναφερθεί πρωτύτερα το ΦΔΧ (Φορτηγό Δημόσιας Χρήσης) και οι φορείς του απολάμβαναν ένα υπέρμετρο προστατευτισμό και επομένως κάθε έννοια ανταγωνισμού από οπουδήποτε και αν προερχόταν, τους ήταν ανεπιθύμητη. Για τον λόγο αυτό το Υπ. Οικ. πριν λάβει απόφαση έκανε πολλές διαβουλεύσεις με τον OΣΕ και με την πολιτική ηγεσία του ΥΜΕΤ (Υπουργείου Μεταφορών) και με την Διεύθυνση Τελωνείων Αττικής. Παράλληλα δεχόταν και τις πιέσεις της εταιρείας Eurοterminal, για να εγκρίνει το αίτημα της, επειδή ήταν νόμιμο, μέσα στα πλαίσια των διεθνών συμβάσεων και εναρμονισμένο απόλυτα με την πολιτική της τότε ΕOΚ, (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα – τώρα Ευρωπαϊκή Ένωση).

O OΣΕ, προς τιμήν των τότε υπευθύνων, ενέκρινε την συμμετοχή του στον νέο αυτό τρόπο μεταφοράς. Η μόνη παρέκκλιση που έκανε τότε για λόγους εμπορικής πολιτικής ήταν να ορίσει σαν χώρο μεταφορτώσεως των ε/κ, (Εμπορευματοκιβωτίων – Container) από τον σιδ/μο στο αυτοκίνητο και αντίθετα, τον σταθμό Αγίων Αναργύρων Αττικής. O λόγος ήταν ότι αν δεν ορίζονταν ο συγκεκριμένος σταθμός θα υπήρχε κίνδυνος να εκφορτώνονταν τα φορτία στην Θεσσαλονίκη. Με αυτόν τον τρόπο ήλπιζε ο OΣΕ ότι θα καρπωνόταν 500 περίπου χλμ διαδρομής μέχρι τους Αγ. Αναργύρους και επομένως θα εισέπραττε με βάση τα τιμολόγια του σημαντικά περισσότερα χρήματα. Σε αντίθετη περίπτωση θα είχε μειωμένα έσοδα με τα 80 χλμ που είναι η διαδρομή από την Ειδομένη μέχρι την Θεσσαλονίκη. 

Έπειτα από δισταγμούς και παλινωδίες εξ αιτίας των αντιδράσεων  αναγκάστηκε το Υπ. Οικ. να εκδώσει την εγκύκλιο Τ. 3325/78 πολ.  85 της 17 Νοεμβρίου 1979 με την οποία επέτρεψε την διενέργεια ΣΜ, που συνοδεύονταν με δελτία TIR. Δηλαδή στα πλαίσια οδικών διεθνών μεταφορών, γιατί εκείνη την εποχή όλες οι διεθνείς μεταφορές καλύπτονταν με τέτοια δελτία. O OΣΕ από την πλευρά του εξέδωσε την εγκύκλιο επιστολή του 509103 από 12 Δεκεμβρίου 1979 με την οποία ενημέρωνε τους σταθμάρχες και τις υπηρεσίες του γενικότερα, για τον τρόπο που θα διενεργούνται οι άγνωστες αυτές τεχνικές στις μέχρι τότε οδικές μεταφορές.

Το γεγονός αυτό έτυχε μεγάλης δημοσιότητας εκείνη την εποχή και δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες «Η Ναυτεμπορική» (φύλο της Παρασκευής 30/11/1979 σελίδα 11) και «Expreς» στο φύλο μιας ή δύο ημερών πριν ή μετά την Ναυτεμπορική. Οι προοπτικές τους ήταν λαμπρές και η αγορά δεν είχε λόγο να μην τις εμπιστευθεί. Παρά τις μεγάλες προσδοκίες όμως οι πρώτες αυτές ΣΜ  ναυάγησαν γιατί προσέκρουσαν στον υπέρμετρο προστατευτισμό που απολάμβαναν την εποχή εκείνη οι αυτοκινητιστές. Το εμπόδιο ήταν ότι τα ε/κ για τις αρχικές και τελικές διαδρομές τους εντός της Ελλάδος θα έπρεπε να διακινηθούν με ελληνικά φορτηγά οχήματα.

Αυτό όμως δεν ήταν δυνατόν να συμβεί γιατί τα ε/κ ήταν εξελιγμένης τεχνολογίας και δεν ήταν δυνατόν να μεταφερθούν με τα ελληνικά φορτηγά, γιατί το πλαίσιο του κινητού αμαξώματος που μεταφερόταν σιδ/κά γινόταν  ταυτόχρονα και το πλαίσιο της νταλίκας. Για να γίνει εφικτή λοιπόν η διακίνηση των ε/κ εντός της Ελλάδος θα έπρεπε  να μεταβιβασθούν σε μία ελληνική Επιχείρηση Μεταφοράς (ΜΕ)  του Ν. 1060/71, που θα είχε την δυνατότητα να έχει τα οχήματά της διασπασμένα και  απογραμμένα με διαφορετικό αριθμό ρυμουλκού από το ρυμουλκούμενο. Το ρυμουλκούμενο όμως της γερμανικής επιχείρησης ήταν μόνο ένα φορείο της νταλίκας, δηλαδή οι πίσω άξονες μόνο και έφεραν επάνω τους πλήθος κατοχυρωμένων ευρεσιτεχνιών. Για τον λόγο αυτό δεν ήταν επιθυμία και αρχικός προγραμματισμός της ξένης εταιρείας να εκχωρηθούν σε ελληνική επιχείρηση. Τα οχήματα αυτά θα ήταν σύγχρονα και πρωτοποριακά, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

Στον προγραμματισμό της εταιρείας ήταν λοιπόν εκ του λόγου τούτου να αγοράσει τις μετοχές μιας ελληνικής Α.Ε. Μεταφορών, η οποία θα προμηθευόταν ικανό αριθμό οχημάτων που θα εκτελούσαν τις αρχικές και τις τελικές διαδρομές. O προγραμματισμός όμως αυτός ναυάγησε γιατί ίσχυσε στην Ελλάδα ο νέος Ν. 383/76 που δεν προέβλεπε την συμμετοχή στις ΜΕ τρίτων προσώπων εκτός από τους έλληνες επαγγελματίες αυτοκινητιστές γραμμένους στο Ταμείο Συντάξεως Αυτοκινητιστών (ΤΣΑ). Ήταν δε τόσο έντονος ο προστατευτισμός εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε η παραμικρή δικλίδα που θα επέτρεπε να εκτελέσει εθνικές οδικές μεταφορές / διαδρομές έμμεσα ή άμεσα μη έλληνας αυτοκινητιστής.
Τέλος του αποσπάσματος
 

Άρα είναι ορθή η διαπίστωση του κ. Μανιάτη ότι υπάρχουν τόσοι ορισμοί «Logistics», όσοι και αυτοί που τους αναφέρουν, γιατί στο τέλος κατάντησε η λέξη να είναι το σύνθημα να σταθείς στο δημόσιο ταμείο για να εισπράξεις ΕΣΠΑ.      
  

Αυτή η αναδρομή μου στο παρελθόν για την «ορχήστρα ICF», σε σχέση με την ιδιότητα του κ. Μανιάτη και ως ενεργού μουσικοσυνθέτη, μου έδωσε την ιδέα της τελευταίας στιγμής, να κάνω  σύγκριση μεταξύ «μουσικής» και «διοίκησης», για να διαπιστωθεί ποιο είναι πιο ωφέλιμο και χρήσιμο πεδίο, για να διδαχθεί στους φοιτητές ΟΔΕ η λειτουργία της παραγωγής και της διάθεσης της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση.

Σε αυτήν την απόφαση συνετέλεσε επίσης και η αναφορά του Christopher στην σελίδα 318 όπου περιγράφεται η έννοια «ενορχήστρωση εφοδιαστικής αλυσίδας», (Supply Chain orchestration). Εγώ βέβαια δεν εισάγω ούτε και αναλύω κάποια «εικονική οργάνωση» ή και κάποια «διευρυμένη επιχείρηση», όπως κάνει ο Christopher. Τολμώ όμως να συγκρίνω και να ταυτίσω την «ενορχήστρωση» με την λειτουργία και οργάνωση της κάθε επιχείρησης συμπεριλαμβανομένων της «διευρυμένης επιχείρησης» και της «εικονικής οργάνωσης», ανεξάρτητα όμως από τις θεωρητικές, ανούσιες και άσχετες αναλύσεις που αναφέρει ο Christopher.   

Συγκεκριμένα μπορούμε να ταυτίσουμε:
- Τα διάφορα μουσικά όργανα όπως πχ πνευστά, έγχορδα, κρουστά, κλπ με την αγορά και την λειτουργία των επιχειρήσεων, δηλαδή την παραγωγή,
   αποθήκευση, μεταφορά, πωλήσεις, κλπ.

- Τις επιχειρήσεις  και την οργάνωση των δράσεων εντός των επιχειρήσεων για την επίτευξη επί μέρους σκοπών με τους οργανοπαίκτες. 

- Τις νότες (παρτιτούρες) που ερμηνεύει κάθε οργανοπαίκτης, με την εργασία προς επίτευξη ενός επί μέρους σκοπού εντός της επιχείρησης και
- τις «παύσεις», (όρος της    μουσικής), με την ολοκλήρωση της «δράσης» που καθίσταται «αυτοτελής δράση». (Ανάλυση των όρων δίνω σε αυτό αλλά
   και σε άλλα σχόλια μου.)

Επομένως

Ο μουσικοσυνθέτης είναι αυτός που κατέχει συνολικά το μουσικό έργο, ορίζει πως πρέπει να τοποθετηθούν οι οργανοπαίκτες στην σωστή θέση και πότε να υψωθεί η μπαγκέτα για να δοθεί η εντολή στον κάθε οργανοπαίκτη να αρχίζει να ερμηνεύει τις νότες που προβλέπονται την συγκεκριμένη στιγμή. Συγκρίνετε τώρα:
 
α) ότι στα κείμενα μου εγώ αντί του όρου «εφοδιαστική αλυσίδα» εισάγω τον όρο: «Υπαγωγή εμπλεκομένων σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων».
β) ότι εγώ αδιαφορώ για τον όρο «σύστημα εφοδιαστικής διαχείρισης» = «τρέχα γύρευε»  και χρησιμοποιώ τον επίσημα όρο της ΕΕ «λογιστικό σύστημα»
   = «λογιστικό σύστημα».
γ) ότι εγώ αντί για «κρίκους αλυσίδας» ή «πληροφορίας» εισάγω τις λογιστικές, τις κοστολογικές εγγραφές και την ανάπτυξη του λογιστικού σχεδίου.


Άρα το ζητούμενο είναι ποιός είναι ο μουσικοσυνθέτης στην λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς, δηλαδή μεταξύ άλλων της παραγωγής, αποθήκευσης και Μεταφοράς; 
Η απάντηση είναι απλή, ήτοι:
Ως Μουσικοσυνθέτης χαρακτηρίζεται η επιστήμη ΟΔΕ, η οποία διδάσκει επί μέρους επιστημονικά πεδία, πχ φορολογικά. νομικά, οικονομικά, εργασιακά, οργανωτικά, λογιστικά, διεθνών σχέσεων, κοστολογικά, τεχνικά, εμπορικά, κλπ, που αφορούν στην λειτουργία των επιχειρήσεων με τελικό σκοπό την παραγωγή και την διάθεση της παραγωγής στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους.

Αντίστοιχα,…
Ως Μαέστροι χαρακτηρίζονται οι πτυχιούχοι ΟΔΕ που θα καταλάβουν τις θέσεις ευθύνης στις επιχειρήσεις και θα οργανώνουν, προγραμματίζουν και διευθύνουν τις δράσεις των οργανοπαικτών - εργαζομένων προς επίτευξη επί μέρους σκοπών και του τελικού σκοπού της επιχείρησης. 

Προς το παρόν οι Σχολές ΟΔΕ δεν ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις της αγοράς και της οικονομίας, γιατί ο τρόπος διδασκαλίας στα ΑΕΙ γίνεται χωρίς συνοχή μεταξύ των επιστημονικών πεδίων, που θα συγκλίνουν στην γνώση και στην κρίση των φοιτητών, ως προς την επίτευξη του τελικού σκοπού της επιχείρησης με εφαρμογή των θεσμοθετημένων ρυθμίσεων.

Δηλαδή (με ελάχιστες εξαιρέσεις) στα ΑΕΙ:
Σε ότι αφορά στην μουσική και στην ενορχήστρωση ισχύει σε μεγάλο βαθμό το… «βαράτε βιολιτζήδες».
Ή αντίστοιχα,
Σε ότι αφορά στην «Στρατηγική», στην «Διοικητική Μέριμνα»  ή στην «Διοίκηση» αλυσίδας», δίχως κατανομή εξουσιών και αρμοδιοτήτων στους «στρατιώτες», δηλαδή στους οργανοπαίκτες, δηλαδή στα στελέχη των επιχειρήσεων  που θα εκτελέσουν το έργο, ισχύει το…  «κατά της απέναντι Τουρκίας αρχίσατε πυρ», ή αλλιώς: «βαράτε στον γάμο του Καραγκιόζη».
 

Αυτός είναι και ο λόγος που τα ελληνικά Οικονομικά ΑΕΙ είναι καταβαραθρωμένα στην παγκόσμια κατάταξη. Πώς όμως να μην συμβεί αυτό, αφού κάποιοι ακαδημαϊκοί αντί της διδασκαλίας των επί μέρους επιστημονικών πεδίων ΟΔΕ που αφορούν στην παραγωγή και  στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων, διδάσκουν κάτι που δεν κατέχουν, δηλαδή ένα συνονθύλευμα αντιφατικών και αόριστων εννοιών «Logistics» και «Supply chain»;
 

Για την τάξη οφείλω να αναφέρω και την άποψη πάνω σε αυτό που αναφέρει ο Μπινιώρης στην σελίδα 225. Συγκεκριμένα αναφέρει επί λέξει: «Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το ότι ο manager ενός συστήματος logistics παρομοιάζεται με έναν διευθυντή ορχήστρας…» Ιδού λοιπόν και κατά το έτος 2004 η παρομοίωση του «manager logistics» και ως διευθυντή ορχήστρας. Το παράδοξο είναι ότι ενώ οι θιασώτες του «manager logistics» δεν ήταν ικανοί ήδη από το 1997 να κατανοήσουν και να μεταφράσουν τον όρο, το έτος 2004 κάνουν ένα μετέωρο βήμα μπροστά και γυροφέρνουν το αντικείμενο των δράσεων του «manager logistics», παρομοιάζοντας το με αυτό του διευθυντή ορχήστρας.   

Ερωτάται: Μήπως θα μπορούσε ο Μπινιώρης να μεταφράσει τον όρο «Logistics Manager», τον οποίο και ο ίδιος αναφέρει αμετάφραστο, για να βγάλει καταρχήν τους φοιτητές και το Ινστιτούτο  Logistics Management Ελλάδος από την δύσκολη θέση; Επιπλέον θα βοηθούσε να λάβει ο «Logistics Manager» ως επάγγελμα και τον ΚΑΔ (Κωδικό Άσκησης Δραστηριότητας) από την Δ.Ο.Υ., ή ως εξαρτημένη εργασία να λάβει Κωδικό ειδικότητας εργαζομένου από τον ΕΦΚΑ;


Σε κάθε περίπτωση ο κ. Μανιάτης με αυτό το σύγγραμμα αρχίζει να στήνει την «ορχήστρα» σε ότι αφορά στην σύμβαση πώλησης μεταξύ των επιχειρήσεων, δηλαδή δίνει έμφαση στο δίκτυο πελατών – προμηθευτών, δηλαδή στην εσωτερική λειτουργία και στις συναλλαγές των επιχειρήσεων που είναι κύριοι των εμπορευμάτων και στις ρυθμίσεις της πολιτείας που πρέπει να τηρούν.

Αυτό που απομένει είναι με ένα δεύτερο τόμο να στήσει με περισσότερες αναλύσεις και την «ορχήστρα» των αγορών, της παραγωής των πωλήσεων και των συμβάσεων έργου, δηλαδή την ένταξη και λειτουργία στην αγορά των επιχειρήσεων Μεταφοράς και των επιχειρήσεων που παρέχουν συμπληρωματικές ή βοηθητικές υπηρεσίες μεταφοράς, πχ εταιρείες Διαμεταφοράς, Εκτελωνισμού, ή Αποθηκευτικές επιχειρήσεις, κλπ, που καθίστανται εξ αυτού του λόγου κάτοχοι των εμπορευμάτων.

       **** ΣΕΛΙΔΑ 115 ****   
Ανακεφαλαίωση - Διδάγματα - Συμπεράσματα

 

Τα θέματα της κυκλοφορίας των αγαθών από την παραγωγή προς την κατανάλωση είναι σπουδαίας σημασίας για την λειτουργία των επιχειρήσεων, την οργάνωση και λειτουργία της αγοράς, του κράτους και τελικά της πραγματικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτό η λειτουργία της αγοράς προσεγγίζεται πολυδιάστατα και μικροοικονομικά από την ΟΔΕ, ταυτόχρονα όμως και μακροοικονομικά, από  πλήθος επιστημονικών πεδίων διαφόρων συναφών αντικειμένων.  
  

Η συνέπεια είναι να κυριαρχεί Βαβυλωνία απόψεων, ορισμών και προσεγγίσεων που έχει σαν αποτέλεσμα να προβληματίζονται οι φοιτητές ΟΔΕ, για τον τρόπο που θα πρέπει να αξιολογήσουν και να αφομοιώσουν την θεωρία, για να μπορέσουν να αντλήσουν από τις σπουδές τους τις πρώτες βασικές, χρήσιμες, ωφέλιμες και πρακτικές γνώσεις. 
 

Εγώ με το παρόν σχόλιο δεν επιθυμώ να απορρίψω τις απόψεις των άλλων, ούτε και να εισάγω ή να επιβάλω τις δικές μου εμπειρίες και γνώσεις. Όμως, σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα  γιατί δέχομαι την αρχή λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς, όπως αυτή ισχύει διαχρονικά. Δηλαδή ότι η είσοδος ή η έξοδος μιας επιχείρησης δεν μεταβάλει τις αρχές και τον τρόπο που λειτουργούσε η αγορά μέχρι εκείνη την στιγμή, και βέβαια, δεν πρόκειται να επηρεάσει την λειτουργία της αγοράς στο μέλλον.
 

Αντίστοιχα ότι και κάθε νέα ιδέα ή άποψη ενός προσώπου που ασχολείται σε μια λειτουργία κάποιας επιχείρησης, όπως επίσης και η άποψη ενός ακαδημαϊκού, που θα επιλέξει ένα νέο δικό του τρόπο για να περιγράψει την οργάνωση και την λειτουργία μιας εμπορικής ή μίας βιομηχανικής  επιχείρησης, ουδόλως επηρεάζουν την υφιστάμενη λειτουργία των άλλων επιχειρήσεων και της αγοράς γενικότερα.
 

Αυτό ισχύει διότι η φύση της λειτουργίας της αγοράς είναι να παρακολουθεί κάθε εξέλιξη και να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, είτε αυτές υπαγορεύονται από τον νόμο, είτε την τεχνολογία ή τις διακρατικές συμφωνίες, κλπ. Αυτό άλλωστε το δηλώνω και στον τίτλο της ιστοσελίδας μου
ότι: «Η Μεταφορά εξελίσσεται».
 

Προτρέπω λοιπόν τους φοιτητές ΟΔΕ να ενημερώνονται σφαιρικά από τα μαθήματα του προγράμματος σπουδών, έχοντας κατά νου ότι αυτά τους δίνουν
μια γενική μόνο εικόνα των λειτουργιών της αγοράς και των επιχειρήσεων. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι πρέπει να αντλούν μέσα από τις αναφορές
των βιβλίων την βασική γνώση για να γίνει κατανοητή η λειτουργία της αγοράς συνολικά. Επιπλέον όμως να διακρίνουν την εσωτερική οργάνωση της  λειτουργίας και των συναλλαγών των επιχειρήσεων ανάλογα τον σκοπό, το μέγεθος, την νομική μορφή τους, κλπ.  
 

Όταν όμως οι πτυχιούχοι θα αναλάβουν θέση ευθύνης σε μια επιχείρηση, τότε πλέον τα πράγματα αλλάζουν, γιατί θα πρέπει να γίνει συγκερασμός των γνώσεων της ακαδημαϊκής θεωρίας με τις απαιτήσεις της θέσεως εργασίας που καταλαμβάνουν. Εκεί πλέον:
- δεν αρκεί η περιγραφή του τρόπου λειτουργίας της «εφοδιαστικής αλυσίδας», της «αλυσίδας εφοδιασμού», ή του «Logistics» των επιχειρήσεων, που
   αναφέρει η θεωρία,
- ούτε αρκούν οι γνώσεις 20 ορισμών «Logistics» και άλλων τόσων ορισμών «Supply Chain», που αναφέρουν οι ακαδημαϊκοί,
- ούτε πρόκειται να ζητηθεί από τον πτυχιούχο να εκπονήσει ένα δικό του 21ο ορισμό για να τον προσλάβουν στην επιχείρηση.

Άρα δεν αποτελούν κριτήριο για την πρόσληψη ενός πτυχιούχου οι περιγραφές του τρόπου λειτουργίας άλλων  επιχειρήσεων ή οι γενικόλογες, αόριστες, θεωρητικές και πολλές φορές αντιφατικές αναφορές από την βιβλιογραφία.
 

Ειδικότερα, σε ότι αφορά στην ανάληψη θέσης ευθύνης ενός πτυχιούχου ΟΔΕ σε μια από τις διαρθρωτικές λειτουργίες της επιχείρησης, (δηλαδή με βάση
την διδασκαλία της ΑΒΣΠ: Αγορών, Παραγωγής, Πωλήσεων, Χρηματοδότησης), τότε αυτός συμμετέχει κατά κανόνα συμβουλευτικά και στην λήψη των αποφάσεων της διοίκησης της επιχείρησης.
 

Εκεί πλέον η θεωρία δεν έχει εφαρμογή, γιατί η διοίκηση της επιχείρησης έχει σαν τελικό σκοπό την επίτευξη κέρδους. Ο τελικός σκοπός όμως επιτυγχάνεται με την συγκέντρωση και αξιολόγηση στοιχείων που προέρχονται από την ίδια την επιχείρηση και αφορούν:
- Αφενός στην εσωτερική οργάνωση και στον προγραμματισμό των συναφών δράσεων με την παραγωγή, σε συνάρτηση με τις προβλέψεις των πωλήσεων,
- Αφετέρου στην οργάνωση και τον προγραμματισμό των δράσεων για την διενέργεια των συναλλαγών της επιχείρησης με τους πελάτες και τους
  προμηθευτές, με κυριότερες,
α) Αυτές που αφορούν στην κατάρτιση των συμβάσεων πώλησης,
β) Αυτές που αφορούν στην κατάρτιση των συμβάσεων έργου, και
γ) Αυτές που αφορούν στην κατάρτιση βοηθητικών υπηρεσιών Μεταφοράς.
 

Σχετικά με τις παραπάνω συμβάσεις στην θεωρία διδάσκεται η αοριστία ότι οι δράσεις της διοίκησης της επιχείρησης για την επίτευξη του τελικού σκοπού, εντάσσονται ή ελέγχονται από μια άλλη «Διοίκηση» που την αποκαλούν «“Διοίκηση” εφοδιαστικής αλυσίδας».  

Αυτό συνιστά λάθος προσέγγιση, γιατί η Διοίκηση της επιχείρησης είναι μία και μοναδική στην κάθε επιχείρηση. Άρα, πρέπει η έννοια «διοίκηση της εφοδιαστικής αλυσίδας» να  διδαχθεί ως «Διοίκηση των Αποθεμάτων», γιατί η Διοίκηση των αποθεμάτων αφορά σε δράσεις της ίδιας της Διοίκησης της επιχείρησης για την οργάνωση, τον προγραμματισμό και την λήψη των αποφάσεων, σε ότι αφορά στις πρώτες ύλες, στα μισοτελειωμένα προϊόντα, στα βοηθητικά υλικά και στα έτοιμα προϊόντα.
 

Δηλαδή όλα τα υλικά και τα προϊόντα «διοικούνται» αποκλειστικά από την μια και μοναδική Διοίκηση της Επιχείρησης, η οποία οργανώνει, προγραμματίζει και ελέγχει τις δράσεις που εκτελούνται στις τριτογενείς, δευτερογενείς και βασικές  λειτουργίες κάθε επιχείρησης. (βλέπε πάντα το παραπάνω σχήμα της ΑΒΣΠ.)
 

Οι δράσεις αυτές ανατίθενται κατά τα γνωστά από την  διοίκηση της επιχείρησης με βάση την ιεραρχία σε επιλεγμένα στελέχη της, έκαστο των οποίων κατέχει τις απαραίτητες γνώσεις και είναι εφοδιασμένο με την ανάλογη πείρα και τα απαιτούμενα ειδικά προσόντα. Με τον τρόπο αυτό έκαστο στέλεχος
ασκεί δράσεις που συμβάλουν στην επίτευξη των “βασικών”, των “επί μέρους” και των “ενδιάμεσων σκοπών”, που θα συμβάλλουν  αθροιστικά στην
επίτευξη του “τελικού σκοπού”.
 

Αυτό στην ΟΔΕ, σχετικά με την λειτουργία της επιχείρησης, σημαίνει ότι  πρέπει να γίνουν κατανοητοί οι όροι:  
α) Οργάνωση: είναι να γνωρίζει η διοίκηση της επιχείρηση ποια μέσα και πρόσωπα είναι  αναγκαία για την επίτευξη κάθε επί μέρους ή ενδιάμεσου σκοπού, και
β) Προγραμματισμός: είναι η χρονική ιεράρχηση των δράσεων των στελεχών που είναι επιφορτισμένα να επιτύχουν τους επί μέρους και τους ενδιάμεσους
    σκοπούς που τους   έχουν ανατεθεί.
 

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ύστερα από αυτές τις αυτονόητες διαπιστώσεις ότι υφίστανται διαφόρων ειδών επιχειρήσεις, πχ βιομηχανικές, εμπορικές, παροχής υπηρεσιών, κλπ. Η διοίκηση καθεμιάς από τις επιχείρησης ανάλογα με τον τελικό σκοπό της οργανώνει τις λειτουργίες της και προγραμματίζει τις δραστηριότητες των εργαζομένων.
 

Ορισμένες από αυτές τις δραστηριότητες τις όρισε ο νόμος 4302/14 στο άρθρο πρώτο και τις περιέγραψε συνοπτικά όπως ανάφερα παραπάνω ως: «εφοδιαστική (Logistics)». Ήδη, όμως, φαίνεται καθαρά στον νόμο ότι οι δραστηριότητες αυτές δεν εκτελούνται συνολικά από όλες τις επιχειρήσεις της αγοράς, αλλά κατά την κρίση και τις επιλογές της Διοίκησης κάθε επιχείρησης.
 

Επιπλέον υπάρχει η δυνατότητα στην διοίκηση της επιχείρησης να μελετήσει, να κρίνει και να αποφασίσει ποιες δραστηριότητες συμφέρει να εκτελεστούν από την ίδια την επιχείρηση και ποιες δραστηριότητες συμφέρει να τις αναθέσει και σε άλλες επιχειρήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι επιλογές αυτές επιβάλλονται και από τις επιταγές της φορολογικής  νομοθεσίας, ή ίσως και από άλλες ρυθμίσεις που προβλέπονται, πχ στην νομοθεσία του Υπ. Μεταφορών, ή άλλων υπουργείων ή και διεθνών συμβάσεων, κλπ.    

Συμπέρασμα:
Αν θελήσουμε επομένως να προσεγγίσουμε τις δραστηριότητες «εφοδιαστική (Logistics)» του νόμου 4302/2014, καθώς και τις δραστηριότητες της «εφοδιαστικής αλυσίδας» που αναλύουν οι θεωρητικοί, οι οποίες να έχουν εφαρμογή σε όλες τις επιχειρήσεις, θα πρέπει υποχρεωτικά να τις εντάξουμε
στην «λειτουργία της διαθέσεως», όπως την ορίζει η ΑΒΣΠ και περιέγραψα αναλυτικά στο παρόν και σε άλλα σχόλια μου.
(Θυμίζω: «Η Λειτουργία της   Διαθέσεως» περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων, των δημιουργουμένων στο χρονικό διάστημα από την ολοκλήρωση της παραγωγής των έτοιμων προϊόντων, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.)  
 

Δηλαδή ο ορισμός της «Λειτουργίας της Διαθέσεως» της ΑΒΣΠ δεν αφορά αποκλειστικά στις δραστηριότητες για τον σχεδιασμό, την οργάνωση και τον προγραμματισμό της παραγωγής της βιομηχανικής επιχείρησης, γιατί αυτό το πεδίο αφορά στην «Διοίκηση των Αποθεμάτων». Η «Λειτουργία της Διαθέσεως» με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ συνιστά συνολικά μια δαιδαλώδη λειτουργία της αγοράς κάτω από τις επιταγές της νομοθεσίας, (στο βιβλίο μου αυτό το ορίζω ως: «θεσμοθετημένο περιβάλλον λειτουργίας της Μεταφοράς Αξίας και Φορτίου»), που εκτείνεται πολυδιάστατα μέσα στον χώρο και
στον χρόνο και αφορά συνολικά στις δράσεις των διοικήσεων των  επιχειρήσεων, προς επίτευξη του τελικού σκοπού εκάστης.
 

Για παράδειγμα οι δραστηριότητες «εφοδιαστική (Logistics)» του ν. 4302/14 που εκτελούν οι επιχειρήσεις «Μεταφοράς», «Διαμεταφοράς» και «Αποθήκευσης» δεν  λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και στις εμπορικές ή βιομηχανικές επιχειρήσεις (ΕΒΕ). Η νομοθεσία δηλαδή, ανάλογα με τον σκοπό
που ορίζει το καταστατικό συστάσεως της επιχείρησης, η οποία εμπλέκεται στην λειτουργία της αγοράς για να βρεθεί η παραγωγή στην κατανάλωση,
ορίζει και τις δραστηριότητες που επιτρέπεται να εκτελέσει κάθε επιχείρηση προς επίτευξη του δικού της τελικού σκοπού.  
 

Άρα, οι θεωρητικοί οφείλουν να διδάξουν την θεμελιώδη λειτουργία της αγοράς, ότι οι ΕΒΕ δεν επιτρέπεται να διαχειρίζονται στους χώρους τους εμπορεύματα τρίτων, ενώ αντίθετα οι επιχειρήσεις «Μεταφοράς», «Διαμεταφοράς» και «Αποθήκευσης» έχουν αυτό ακριβώς σαν τελικό σκοπό, να διαχειρίζονται τα εμπορεύματα τρίτων, δηλαδή των ΕΒΕ – πελατών τους.  
 

Στην ΟΔΕ επομένως πρέπει να διδάσκονται στους φοιτητές οι «διοικήσεις» των βασικών λειτουργιών με βάση την λειτουργική διάρθρωση κάθε επιχείρησης, που θα προσεγγίζει και θα αναλύει σε βάθος μια συγκεκριμένη λειτουργία που θα έχει οργανώσει η Διοίκηση της επιχείρησης και θα αφορά στις προμήθειες – αγορές της επιχείρησης, στην παραγωγή, στις πωλήσεις, κλπ.  
 

Επιπλέον το σύγγραμμα του καθηγητή Μανιάτη, μπορεί να ληφθεί σαν πρότυπο, εφόσον στην συνέχεια εμβαθύνει στις βασικές λειτουργίες της επιχείρησης, που ο ίδιος αναφέρει στο σχήμα 1 του βιβλίου του στην σελίδα 31. Εκεί πρέπει να αναλύσει σε βάθος:
1) Την λειτουργία «αγορές» ή «προμηθευτές», όπως ορθά αναφέρει στο σχήμα 1,
2) Την λειτουργία «παραγωγή» όπως ορθά αναφέρει στο σχήμα 1,
Επιπλέον να συγχωνεύσει την «Αποθήκευση» με την «Μεταφορά» που αναφέρει στο σχήμα 1 και να τις αναλύσει ως «Λειτουργία της Διαθέσεως», τον ορισμό της οποίας επαναλαμβάνω:
«Η Λειτουργία της   Διαθέσεως» περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων, των δημιουργουμένων στο χρονικό διάστημα από την ολοκλήρωση της παραγωγής των έτοιμων προϊόντων, μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.
 

Άρα η «Λειτουργία της Διαθέσεως», όπως ορθά όρισε η ΑΒΣΠ, περιλαμβάνει όχι μόνο την «Μεταφορά» και την «Αποθήκευση», αλλά και όλες τις «δραστηριότητες «εφοδιαστική (logistics)» του Νόμου 4302/2014. Ορθά επομένως πρέπει να διδαχθεί στους φοιτητές ΟΔΕ σαν χωριστό επιστημονικό πεδίο, γιατί τόσο η Μεταφορά ή η Αποθήκευση, όσο όμως και οι δραστηριότητες «εφοδιαστική (Logistics)» εκτελούνται και από πλήθος επιχειρήσεων με διαφορετικούς τελικούς σκοπούς εκάστη.

Αυτή η προσέγγιση έχει σαν προϋπόθεση ότι η ακαδημαϊκή διδασκαλία των επί μέρους επιστημονικών πεδίων, θα στοχεύει στην κατανόηση από τους φοιτητές καταρχήν της συνεισφοράς των βασικών λειτουργιών στην επίτευξη του τελικού σκοπού. Όμως, αυτό σημαίνει ότι στην συνέχεια η ανάλυση και διδασκαλία των δράσεων των δευτερογενών και τριτογενών λειτουργιών πρέπει να συγκλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση, ανεξάρτητα αν στην θεωρία αναφέρονται με τους παχυλούς και εμφαντικούς τίτλους που προανέφερα,  όπως πχ:

- «Διοίκηση Δικτύων Διανομής»,
- «Διοίκηση Μεταφορών»,
- «Διαχείριση των πελατειακών σχέσεων»,
- «Διαχείριση βιομηχανικής ροής»,
- «Διοίκηση παραγωγής»,
- «Διαχείριση Αποθήκευσης»,
- «Διαχείριση Επιστροφών», 
- «Διοίκηση στόλου, κλπ.
Επομένως αφήνω στην κρίση των φοιτητών τους παραπάνω τίτλους που περιγράφουν διάφορες δραστηριότητες των επιχειρήσεων, σε σύγκριση με την διδασκαλία της ΑΒΣΠ για την έννοια «λειτουργία» που ανάφερα παραπάνω, ήτοι: «Το σύνολο των ασκουμένων δραστηριοτήτων προς εκπλήρωση σκοπού τινός συμβάλλοντος εις την επίτευξη των τελικών της επιχειρήσεως σκοπών καλείται λειτουργία.»
 

Η γνώμη μου είναι ότι ο όρος «λειτουργία» αφορά εξ ορισμού σε δραστηριότητες που  κατανέμει η διοίκηση της επιχείρησης στα στελέχη της για την επίτευξη επί μέρους σκοπών που θα συμβάλουν αθροιστικά στην επίτευξη του τελικού σκοπού. Η ορθή περιγραφή επομένως των  δράσεων πρέπει να ορίζονται στο οργανόγραμμα της επιχείρησης ως «Λειτουργίες», αντί όπως συμβαίνει τώρα να ορίζονται με όρους που απονέμουν τίτλους και βαθμούς
στα στελέχη των επιχειρήσεων, όπως πχ «Διοίκηση παραγωγής», «Διαχείριση Αποθήκευσης», κλπ. Αυτό διότι οι όροι αφορούν κατά την γνώμη μου στον τρόπο που «διοικούνται» ή «διαχειρίζονται» οι συγκεκριμένες λειτουργίες από την μια και μοναδική Διοίκηση της Επιχείρησης.   
 

Σε ότι αφορά στους πηχυαίους τίτλους «Διοίκηση» ή «Διαχείριση» των λειτουργιών, αυτό αφορά στην πολιτική της διοίκησης της επιχείρησης στα θέματα προσωπικού, βάσει της οποίας απονέμονται τίτλοι αντί υψηλών μισθών. Αν στην πορεία κάποιος «διοικητής» ορθώσει ανάστημα και διεκδικήσει υψηλότερο μισθό, η διοίκηση της επιχείρησης διαιρεί την συγκεκριμένη λειτουργία - δράση στα δύο και τοποθετεί ένα στέλεχος του ίδιου αυτού τμήματος ως «διοικητή», πχ η «διοίκηση μεταφορών» διαιρείται σε «διοίκηση οδικών μεταφορών» και σε διοίκηση «σιδηροδρομικών μεταφορών». Αν στο μέλλον ορθώσει ανάστημα και κάποιος τρίτος, τότε οργανώνεται από την Διοίκηση της επιχείρησης μια  επιπλέον διάσπαση των δράσεων των εργαζομένων
στο ίδιο τμήμα, με ορισμό πχ «διεύθυνσης ή διοίκησης κυκλοφορίας», «διεύθυνσης ή διαχείρισης δρομολογίων», κλπ.
                    

Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν επιτρέπεται να αποπροσανατολιστούν οι φοιτητές με την μονόπαντη διδασκαλία «διοικήσεων» και «διαχειρίσεων», που θα αφορούν σε ένα μόνο στεγανό επιστημονικό πεδίο, ενταγμένο μάλιστα στην Βαβυλωνία των “Διοικήσεων” των κάθε είδους «εφοδιαστικών αλυσίδων» και «Logistics», που περιγράφουν κατά βούληση, αντιφατικά, ανούσια και αόριστα οι θεωρητικοί απανταχού της οικουμένης.
 

Αυτό όμως σημαίνει πως πρέπει να γίνει κοινά αποδεκτό ότι κάθε επιχείρηση έχει την δική της «αλυσίδα» και για να την ξετυλίξει - λειτουργήσει πρέπει
η διοίκηση της επιχείρησης να λαμβάνει αποφάσεις, να τις οργανώνει, να τις προγραμματίζει και για την υλοποίηση τους  να ιεραρχήσει και να κατανέμει
τις εξουσίες και αρμοδιότητες στα στελέχη της, που θα αναλάβουν την εκτέλεση των επί μέρους δράσεων.
 

Η γνώμη μου είναι επομένως ότι πρέπει να καταργηθεί στις σχολές ΟΔΕ η διδασκαλία του Λαβύρινθου των αδιεξόδων και της Βαβυλωνίας των ορισμών
και των εννοιών της «Διοίκησης εφοδιαστικής αλυσίδας» και να εισαχθεί αντί αυτής ο όρος που προτείνω εγώ, δηλαδή: «Υπαγωγή Εμπλεκομένων σε Ιεραρχημένη Σειρά Δράσεων». Ο όρος μου στηρίζεται στην διδασκαλία της ΑΒΣΠ, με βάση την οποία η Διοίκηση της επιχείρησης έχει ήδη οργανώσει ποια πρόσωπα, υλικά και μέσα είναι αναγκαία για την εκτέλεση κάθε επί μέρους σκοπού. Επιπλέον έχει προγραμματίσει ιεραρχήσει και κατανείμει αρμοδίως αυτές τις δράσεις στους  επιστήμονες. στους τεχνίτες, στους υπαλλήλους γραφείου και στους εργάτες παραγωγής της επιχείρησης.
 

Κάτι αντίστοιχο δηλαδή που απεικονίζει και το σχήμα της ΑΒΣΠ, ή όπως πχ αναφέρει η παραπάνω αγγελία και ο νόμος 4302/14 ως «δραστηριότητες εφοδιαστικής»:
- που συμβάλουν στην επίτευξη των τριτογενών δραστηριοτήτων – λειτουργιών,
- οι οποίες συμβάλουν στην συνέχεια για την επίτευξη των δευτερογενών δραστηριοτήτων - λειτουργιών,
- οι οποίες συμβάλουν και αυτές με την σειρά στην επίτευξη των βασικών λειτουργιών.  
- οι οποίες συμβάλουν και αυτές τελικά στην επίτευξη του τελικού σκοπού, δηλαδή την επίτευξη κέρδους.
 

Στην ΑΒΣΠ όλα αυτά τα ορίζαμε ως «Μικροοικονομική ανάλυση» και τα εντάσσαμε γενικά στο πεδίο του «Επιχειρησιακού Λογισμού» = «Business Logistics» και ειδικά για τις Βιομηχανικές επιχειρήσεις στο πεδίο του «Βιομηχανικού Λογισμού». Σε αντίθεση με την σαφή περιγραφή της ΑΒΣΠ οι ακαδημαϊκοί
διεθνώς τα ορίζουν σήμερα ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Αν μάλιστα κάποιος  μελετήσει και συνοψίσει προσεκτικά τις δαιδαλώδεις απόψεις των ξένων, θα διαπιστώσει ότι όλες οι προσεγγίσεις τους λίγο έως πολύ, αναπαράγουν ή διαστρεβλώνουν τις θεμελιώδεις αρχές διδασκαλίας της ΑΒΣΠ. 
 

Ιδού σαν επίλογο για να κλείσω αυτό το μέρος του σχολίου ο ορισμός που έχω εκπονήσει σχετικά με  τα «Logistics συστήματα» ή τα «Supply Chain Management συστήματα», τον οποίο  επαναλαμβάνω συνεχώς, αδιαφορώντας με ποιό όνομα πλασάρονται αυτά «τα συστήματα» από τις εταιρείες πληροφορικής στην αγορά ή πως προσαρμόζονται από τους τεχνικούς για την κάλυψη των ιδιαίτερων αναγκών κάθε επιχείρησης: 

  «Λογιστικό Σύστημα* (Logistics) για τις λογιστικές καταχωρήσεις, (σε χρήμα)
Λογιστικό Σύστημα (System) για τις μεταφορικές καταχωρήσεις, (σε φορτία)
Είναι η Διαδικτυακή και Διεπιχειρησιακή Διαχείριση των εμπορευμάτων και των μέσων μεταφοράς, οι λογιστικές και οι μεταφορικές καταχωρήσεις, η κατάρτιση και εκτέλεση των συμβάσεων, καθώς και η επίβλεψη της θέσης και της κυκλοφορίας των μεταφορικών μέσων, οι οποίες διενεργούνται μεταξύ των στελεχών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων, με πρόσβαση μέσω διαδικτύου της μίας, σε επιλεγμένες σελίδες του λογιστηρίου της άλλης».

* «Σύστημα» βάσει έγκυρου λεξικού, ως είναι ήδη γνωστό σημαίνει: «Σχέση ενότητας και αλληλεξάρτησης».

Η ερμηνεία αυτή περιγράφει με σαφήνεια, αυτό που οι θεωρητικοί ορίζουν ως «Διαχείριση πληροφορίας». Στην πρακτική λειτουργία της αγοράς με τον
όρο «Λογιστικό Σύστημα» περιγράφεται η περιπλάνηση στο διαδίκτυο των πληροφοριών που απορρέουν από την καταχώρηση των λογιστικών εγγραφών, που συνάγονται από την ολοκλήρωση των «δράσεων» που ασκούν οι εργαζόμενοι, οι οποίες εξ αυτού του λόγου κατέστησαν κατά τα γνωστά «αυτοτελείς δράσεις». 
 

Οι πληροφορίες αυτές τίθενται προς χρήση στην διάθεση των στελεχών όποιας επιχείρησης με βάση την σύμβαση που έχει καταρτιστεί έχει λάβει τους σχετικούς κωδικούς πρόσβασης και την δυνατότητα να τις συλλέξει. Επιπλέον στέλνονται αυτόματα και με ηλεκτρονικό μήνυμα στην e-Mail διεύθυνση που έχει δηλώσει η συνεργαζόμενη επιχείρηση – πελάτης, αμέσως μετά την καταχώρηση και την οριστικοποίηση των λογιστικών ή των μεταφορικών καταχωρήσεων στο λογιστικό σύστημα της επιχείρησης – προμηθευτής, που τις εκτέλεσε.
 

Όμως, πάνω από όλα, με την υποχρεωτική τήρηση ηλεκτρονικού λογιστηρίου θα έχουν άμεση πρόσβαση στις «πληροφορίες» και οι φορολογικές αρχές. Στην ουσία όμως δεν θα υπάρξει μεγάλη διαφορά στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων. Αυτό που θα συμβεί είναι η ενοποίηση των συστημάτων των επιχειρήσεων με τα συστήματα των φορολογικών αρχών, και κυρίως, η ενοποίηση των συστημάτων των φορολογικών αρχών μεταξύ τους.   
 

Εγώ για να θεμελιώσω τις απόψεις μου δηλώνω ότι η έννοια «εφοδιαστική αλυσίδα» είναι θεωρητική – Μακροοικονομική και δευτερεύουσας σημασίας για την ΟΔΕ. Ο λόγος είναι ότι η «εφοδιαστική αλυσίδα» περιγράφει γενικά και αόριστα τον τρόπο που λειτουργεί η αγορά για την κυκλοφορία των αγαθών
από την παραγωγή προς την κατανάλωση.
 

Αντίθετα το επιστημονικό πεδίο της ΟΔΕ προσεγγίζει την «αλυσίδα» Μικροοικονομικά, δηλαδή μέσα από τις «δράσεις» της  εσωτερικής λειτουργίας και
των συναλλαγών της επιχείρησης, από τις οποίες συνάγονται κατά τα γνωστά λογιστικά γεγονότα, όταν οι δράσεις ολοκληρωθούν και θα έχουν καταστεί «αυτοτελείς δράσεις».

Ο κ. Μανιάτης αναφέρει έμμεσα κάτι αντίστοιχο στον πρόλογο του συγγράμματος του, γιατί δηλώνει ότι «η Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας αφορά στα αγαθά (goods) και όχι στους ανθρώπους». Η ΑΒΣΠ δίδαξε το επιστημονικό πεδίο που "αφορά στους ανθρώπους" στην "Διοίκηση Προσωπικού". 

Άρα σε ότι αφορά στην κυκλοφορία των αγαθών από την παραγωγή στην κατανάλωση ορθό είναι να εισαχθεί στην ΟΔΕ:
Αφενός ο διαχρονικός όρος «Διοίκηση των Αποθεμάτων», που δηλώνει ρητά την «Διοίκηση αλυσίδας δράσεων» που ασκούν οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση για τις αγορές και την παραγωγή.
Αφετέρου  και την «Λειτουργία της Διαθέσεως», η οποία εξ ορισμού περιλαμβάνει όλες τις  δράσεις για την κυκλοφορία των έτοιμων προϊόντων στην αγορά και στην κατανάλωση.
 

Μην ξεχνάτε και την άποψη – “χρησμό” – αβεβαιότητα – αμφιβολία του Christopher που προανέφερα που δηλώνει στην σελίδα 20 του βιβλίου του με τίτλο:
                    «Logistics και διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας»
διπλωματικά και αόριστα ότι: «αντί του όρου “αλυσίδα” μπορεί να χρησιμοποιείται ο όρος “δίκτυο”. Στην ΑΒΣΠ ο όρος «αλυσίδα» ήταν άγνωστος, γιατί δίδασκε τον όρο «δίκτυο» 40 χρόνια πριν ο  Christopher αντιληφθεί ότι ο όρος «αλυσίδα» στην λειτουργία της αγοράς είναι ανούσιος θεωρητικός και ανεφάρμοστος.   
 

Εδώ, όμως, εντοπίζεται η διαφορά της θεωρίας με την πράξη λειτουργίας της αγοράς και των επιχειρήσεων. Ο όρος «δίκτυο» συμπληρώνεται με βάση την διδασκαλία της ΑΒΣΠ ως «δίκτυο πελατών» ή «δίκτυο προμηθευτών», που αφορούν σε πρόσωπα – επιχειρήσεις που είναι λόγω των συμβάσεων που καταρτίζονται γνωστά  μεταξύ τους με την εμπορική επωνυμία, ακόμα  και το όνομα του νομίμου εκπροσώπου τους. Αντίθετα, στην «αλυσίδα» περιγράφονται από τους θεωρητικούς οι λειτουργίες των επιχειρήσεων και της αγοράς αποσπασματικά, αόριστα, ανεύθυνα και αντιφατικά.
 

Ύστερα από τις παραπάνω σκέψεις και απόψεις μου μπορώ να συγκρίνω και να ερμηνεύσω τις αντίστοιχες αναφορές του Christopher σε ότι αφορά
στην εσωτερική λειτουργία της κάθε επιχείρησης σε συνάρτηση με τις συναλλαγές της. Ο Christopher προσεγγίζει κάποια από αυτά τα θέματα στην
σελίδα 115 με τίτλο «Η ανάλυση της έννοιας του συνολικού κόστους».
 

Εκεί ο Christopher προσπαθεί να αναλύσει την έννοια των «εκτροπών» (βλέπε παρακάτω) και των «αποκλίσεων» της ΑΒΣΠ, επιπλέον τις επιπτώσεις «από τις πολιτικές διανομής, για το σύνολο του συστήματος». Στην συνέχεια μετά από παράθεση ασυναρτησιών και διαφόρων θεωρητικών απόψεων που μόνο ο μεταφραστής αντιλαμβάνεται περί τίνος πρόκειται, ο Christopher συνεχίζει: «Τα συμβατά λογιστικά συστήματα δεν συμβάλλουν συνήθως στον προσδιορισμό αυτών των συνεπειών, αφού συχνά κάποιες άλλες κατηγορίες κόστους απορροφούν στοιχεία κόστους που συνδέονται με τα Logistics.»

Εγώ αντιλαμβάνομαι μόνο την έννοια των λογιστικών συστημάτων συνδέσεως της "βιομηχανικής λογιστικής" μετά της "γενικής λογιστικής", που ανέφερα παραπάνω. Μπορεί κάποιος θιασώτης των εισαγόμενων ασυναρτησιών του Christopher να μου εξηγήσει πώς συνδέονται τα "συμβατά λογιστικά συστήματα" με τα "Logistics", τι σημαίνει εδώ η λέξη "Logistics",  ποιές είναι οι κατηγορίες κόστους και πώς τις έχουν απορροφήσει; 


Στην συνέχεια προς διευκρίνιση αυτών των αοριστιών ο Christopher παραθέτει ένα παράδειγμα επεξεργασίας των παραγγελιών το οποίο παρομοιάζεται σαν «ένα αμάλγαμα ειδικών στοιχείων κόστους που πραγματοποιούνται σε διαφορετικούς τομείς λειτουργίας μιας επιχείρησης, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο, κατά κανόνα, να αθροιστούν όλα αυτά μαζί.»
Όμως, οι γαιωλόγοι ορίζουν ως "αμάλγαμα" το σύνολο των υλικών που ρέουν με την λάβα του ηφαιστείου, επειδή δεν γνωρίζουν τα "στοιχεία της φύσης" που περιέχει η λάβα.

Ο Christopher επομένως σαν ερασιτέχνης και θεωρητικός στον τομέα της παραγωγής και της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων δεν γνωρίζει ούτε μπορεί να εντοπίσει "τα στοιχεία κόστους που πραγματοποιούνται σε διάφορους τομείς λειτουργίας της επιχείρησης" και για τον λόγο αυτό τα ορίζει ως "αμάλγαμα".
Ο μεταφραστής όμως φαίνεται ότι μεταφράζει τον όρο τεχνικά σαν "αμάλγαμα" ενώ ο αντίστοιχος ελληνικός όρος που θα μπορούσε να περιγράψει ένας τεχνικός την αδυναμία του να εντοπίσει και να αναλύσει "στοιχεία κόστους"  από πλευράς ΟΔΕ, για να τα καναννοούν οι φοιτητές, είναι να τα ορίσει ως «"τουρλουμπούκι" ειδικών στοιχείων κόστους». (Κατά το «"αμάλγαμα" ειδικών στοιχείων κόστους» του Christopher...)
 

Επιπλέον ο Christopher έχει στον νου του ότι τα στοιχεία συγκεντρώνονται σε ένα «τεφτέρι Logistics» που έχει στα χέρια του κάθε εργαζόμενος που δουλεύει κάπου σε κάποιο τμήμα της επιχείρησης και τρέχα ψάξε βρες τους για να συγκεντρώσεις… «όλα τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε ένα πλήρη κύκλο επεξεργασίας μιας παραγγελίας πώλησης».
 

Η ΑΒΣΠ όμως δίδασκε ότι όλες οι "δράσεις" των εργαζομένων καθίστανται "αυτοτελείς δράσεις" όταν ολοκληρωθούν, γιατί από αυτές συνάγεται ένα λογιστικό γεγονός, που καταχωρείται από τους βοηθούς λογιστηρίου ή τους υπαλλήλους που εκτελούν εργασία γραφείου εντός του αποθηκευτικού
χώρου σε λογαριασμούς του Λογιστικού Συστήματος = Logistical System  της επιχείρησης.
 

Άρα δεν υπάρχει κάτι «εξαιρετικά δύσκολο» για να συγκεντρωθούν τα διαφορετικά στοιχεία κόστους, γιατί για το καθένα έχει ανοιχτεί ένας λογαριασμός
που περιγράφει με ακρίβεια… «το κάθε στοιχείο του αμαλγάματος» της άστοχης μετάφρασης, ή ως έδει, των καθέκαστα στοιχείων κόστους, όπως προτείνει
η ΑΒΣΠ!
Στην συνέχεια κατά τα γνωστά τα κόστη επαναπροσδιορίζονται και καταλογίζονται «στις μονάδες έργου που παρήχθησαν», όπως διδάσκει η ΑΒΣΠ και αμέσως μετά μεταφέρονται τα υπόλοιπα σε ανώτερο βαθμό λογαριασμού.
 

Σε ότι αφορά στο παράδειγμα του Christopher για «την επεξεργασία παραγγελίας» ο λογαριασμός καλείται «Γενικά Έξοδα Πωλήσεων», που ανέλυε η ΑΒΣΠ κατ’ είδος δαπάνης σε δευτεροβάθμιους, τριτοβάθμιους, κλπ. Η ΑΒΣΠ ενέτασσε τα έξοδα αυτά στην «Λειτουργία της Διαθέσεως», που περιλαμβάνει το σύνολο των δραστηριοτήτων που περιλαμβάνονται από την ολοκλήρωση της παραγωγής του έτοιμου προϊόντος μέχρι και της εισπράξεως της αξίας των πωληθέντων.
 

Για να υπάρχει σαφής σύγκριση των εννοιών του Christopher και της ΑΒΣΠ ιδού ένα μέρος των δράσεων του  Christopher που επιγράφει στο σχήμα της σελίδας 116 ως «Στάδια στον κύκλο από την παραγγελία έως την είσπραξη:
1) Τοποθέτηση παραγγελίας και επικοινωνία,
2) Καταχώρηση παραγγελίας,
3) Πιστωτικός έλεγχος,
4) Τεκμηρίωση,
5) Συλλογή προϊόντων,
6) Αποστολή,
7) έκδοση παραστατικού και είσπραξη τιμολογίου.»
Ήδη στο σημείο 6 και 7 υπάρχει σαφείς ερασιτεχνική αναφορά. Δηλαδή στο 6 πρέπει να υπάρχει «Έκδοση παραστατικού & Αποστολή» και σε ένα επόμενο 8 «Η είσπραξη του τιμολογίου». Δεν θέλει υψηλή νοημοσύνη να γίνει αντιληπτό αυτό που επισημαίνω, γιατί δίχως την καταχώρηση της έκδοσης του τιμολογίου στο λογιστικό σύστημα = logistical system πώς θα είναι γνωστό εντός της επιχείρησης ποια είδη πουλήθηκαν; Ή πώς θα εκδοθούν τα έγγραφα μεταφοράς; Ή πώς θα εισπραχθεί ένα τιμολόγιο που... δεν θα έχει εκδοθεί;   

Επιπλέον όταν ανέλυα παραπάνω τον Sussman και το «μοντέλο υπηρεσιών Logistics» ανάφερα στις Γενικές έννοιες Κόστους το «κόστος πωλήσεων». Δεν αντιλαμβάνομαι επομένως τι το νέο κομίζει ο Christopher στην δική του «ανάλυση κόστους Logistics»;

Αντίθετα ο Christopher στην σελίδα 116 αναπαράγει την θεμελιώδη αρχή της διδασκαλίας του {Επιχειρησιακού Λογισμού = Business Logistics} της ΑΒΣΠ, την οποία ανέπτυξα παραπάνω: 
{«…Το σύνολον σχεδόν των δραστηριοτήτων της επιχειρήσεως αναφέρεται, ως είναι γνωστόν, επί οικονομικών μεγεθών. Και άλλων με  εξ αυτών επιζητείται η ελαχιστοποίησις, ως πχ των δαπανών, άλλων δε η μεγιστοποίησηςις, ως πχ των αποδόσεων εν γένει, αείποτε δε επιδιώκεται η επίτευξις του άριστου εκ της δράσεως αποτελέσματος. Ή ανάγκη της διαρκούς μετρήσεως των εν ροή και εξελίξει μεγεθών εγέννησεν τον επιχειρησιακόν λογισμόν, όστις συνιστά «σύστημα μεθόδων ποσοτικής αναλύσεως επί σκοπώ αριστοποιήσεως της δράσεως και των αποτελεσμάτων της επιχειρήσεως…»

Ο Christopher αναφέρει τα περί  «αποτελεσμάτων των αντισταθμίσεων», δηλαδή αν σε κάποια επιβάρυνση αυξάνονται τα έσοδα των πωλήσεων και το κέρδος δεν υπάρχει πρόβλημα. Όμως,  όπως διαπιστώνετε αυτή είναι η στοιχειώδης αρχή εφαρμογής του Επιχειρησιακού Λογισμού και όχι του Logistics = τρέχα γύρευε... 

Παραπάνω αναφέρθηκαν δεκάδες κόστη που λαμβάνονται υπόψη για την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων, μεταξύ αυτών και όσων αφορούν στην δράση της διοίκησης της επιχείρησης, τόσο για τον προϋπολογισμό, όσο και για την μελέτη των «αποτελεσμάτων των αντισταθμίσεων» = τρέχα γύρευε
του Christopher.

Η διαπίστωση μου αυτή λαμβάνει ιδιαίτερη βαρύτητα αν ληφθεί υπόψη ότι τα περί  «αποτελεσμάτων των αντισταθμίσεων» είναι μια ανταπόκριση του Christopher με την ιδιότητα του ως δημοσιογράφου και εκδότη περιοδικού, που αλίευσε σε ένα  δημοσίευμα του 1987 στο Harvard Business School Press. (Βλέπε την παραπομπή 7, στην σελίδα 131 του βιβλίου του.) Διαπιστώνετε επομένως και εσείς, ότι ο Christopher αναμασά απλά στο βιβλίο του 100 και πλέον παραπομπές, που τις συνδέει με δημοσιογραφικό φραμπαλά, δίχως να έχουν επιστημονική βάση, που θα ήταν χρήσιμη στους φοιτητές ΟΔΕ;)  

   **** ΣΕΛΙΔΑ 123 ****  
Η  "Διοίκηση των Αποθεμάτων" της ΑΒΣΠ vs στην "Διοίκηση των Αλυσίδων"   
   

(Επειδή δεν αρκεί να αναφέρομαι στον όρο «Διοίκηση των Αποθεμάτων», επιπλέον για τον λόγο ότι δέχθηκα ερωτήσεις, θα περιγράψω παρακάτω περιληπτικά αποσπάσματα από το σύγγραμμα του Παπαδημητρίου της ΑΒΣΠ με τίτλο: «Η Διοίκησις των Αποθεμάτων»)                        
    

Για την κατανόηση της σημασίας των παρατηρήσεων μου θα αναφέρω συνοπτικά μόνο τους τίτλους των 9 κεφαλαίων του συγγράμματος «Η Διοίκησις των αποθεμάτων», εκδόσεως 1971, που ως μάθημα διδασκόταν στο 2ο και 3ο έτος σπουδών της ΑΒΣΠ. Εύκολα θα μπορούσε να διαπιστωθεί ότι ο όρος «Διοίκηση των Αποθεμάτων» περιγράφει μικροοικονομικά, δηλαδή μέσα από την εσωτερική λειτουργία και τις συναλλαγές της  επιχείρησης, αυτά που οι θεωρητικοί περιγράφουν επιλεκτικά, αποσπασματικά και αόριστα ως «διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας».
 

Όμως, η διδασκαλία της ΑΒΣΠ ισχύει διαχρονικά σε όλες τις περιπτώσεις της παραγωγής και της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, γιατί το επιστημονικό πεδίο της «Διοίκησης των Αποθεμάτων»  προσεγγίζει, περιγράφει, αναλύει και απεικονίζει λογιστικά τις ίδιες ακριβώς δράσεις των εργαζομένων και τις λειτουργίες των επιχειρήσεων.
 

Δηλαδή αυτό που οι θεωρητικοί περιγράφουν αόριστα και θεωρητικά ως  «Διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας», ήτοι «Αγορές», «Παραγωγή», «Πωλήσεις», «Αποθηκεύσεις», «Μεταφορές», δίχως να προσεγγίζουν τους όρους μέσα από την εσωτερική λειτουργία των επιχειρήσεων. Δεν περιγράφουν δηλαδή τις αναγκαίες μελέτες για την λήψη των αποφάσεων  που αφορούν στην κατάρτιση των συμβάσεων πώλησης και των συμβάσεων έργου μεταξύ των επιχειρήσεων ή να καταχωρούν τις λογιστικές εγγραφές που συνάγονται από την εκτέλεση των συμβάσεων, ή την εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης.


Ιδού προς σύγκριση με τις αναφορές των θεωρητικών οι τίτλοι των 9 κεφαλαίων του συγγράμματος: «Διοίκηση των Αποθεμάτων» της ΑΒΣΠ:  
 
Η γλώσσα των κειμένων που ακολουθεί είναι όπως πάντα «μικτή», με την έννοια ότι προσπάθησα να διατηρήσω την καθαρεύουσα της εποχής με στόχο όμως να γίνεται εύκολα κατανοητή. Επιπλέον διευκρινίζω ότι η έννοια «Αποθήκη» που αναφέρεται στο παρακάτω κείμενο αφορά στην  λειτουργία της «βιομηχανικής αποθήκης». Δηλαδή στην «αποθήκη» της βιομηχανικής επιχείρησης που τροφοδοτεί με πρώτες ύλες και λοιπά υλικά την παραγωγή, την οποία έχω εντάξει παραπάνω σε μία από τις «πολλές άλλες αποθήκες». Κατά τα γνωστά η Βιομηχανική επιχείρηση λειτουργεί και την Αποθήκη έτοιμων και μισοτελειωμένων Προϊόντων.

1ος) «Γενική προβληματική των αποθεμάτων», (Οικονομικός προγραμματισμός, πολιτική  αγορών, οργάνωση διακίνησης, απογραφικός έλεγχος
        αποθεμάτων, κλπ)

      Ειδικά στο 1.1. ορίζεται ότι: «η γενική προβληματική των αποθεμάτων περιλαμβάνει το σύνολο των επί μέρους προβλημάτων των δημιουργουμένων
      από της διαπιστώσεως ενδιαφέροντος προς αγορά  ή παραγωγή κάποιου υλικού αγαθού, μέχρι και της παραδόσεως αυτού για ανάλωση ή για την
      εκτέλεση πωλήσεως.» 

 
Ιδού ο πλέον συνεκτικός και σαφής ορισμός για την ουσιαστική περιγραφή της "Supply Chain". Οι θιασώτες της "Supply Chain" = "εφοδιαστικής αλυσίδας" μήπως θα μπορούσαν να   επιλέξουν και να προκρίνουν έναν από τους δεκάδες ορισμούς "αλυσίδας", ή συνδυασμό αναφορών από περισσότερους ορισμούς "αλυσίδας", που να δηλώνει με σαφήνεια το  σύνολο των δραστηριοτήτων, τις οποίες η ΑΒΣΠ όριζε ως "Γενική Προβληματική των Αποθεμάτων"; Ή μήπως
η "εφοδιαστική αλυσίδα" των θεωρητικών αναφέρεται σε άλλο αντικείμενο, διάφορο δηλαδή από την διαχείριση και κυκλοφορία των αποθεμάτων πρώτων υλών, μισοτελειωμένων προϊόντων και έτοιμων προϊόντων;

      Επιπλέον στο 1.2.5. ο «απογραφικός έλεγχος αποθεμάτων» ορίζεται ως εξής:
      «απογραφικός έλεγχος των υλικών» είναι η λογιστική παρακολούθηση της διακινήσεως (εισαγωγές – εξαγωγές) κατ’ είδος και αξία υλικού,
ώστε να προκύπτει ανά πάσα  στιγμή το υπόλοιπο αυτού.»


Ερώτηση - πρόκληση προς τους θεωρητικούς αλυσίδας: Με ποιό τρόπο γνωρίζουν "ανά πάσα στιγμή" οι "Διαχειριστές" ή οι "Διοικητές" αλυσίδας τις ποσότητες των ειδών που έχουν να διαχειριστούν; Προς διευκόλυνση δίνω τον τρόπο που οι Διοικητές μονάδων του στρατού γνωρίζουν το άψυχο και το εμψυχο υλικό που έχουν υπό τις διαταγές τους.
Στον στρατό γίνεται καθημερινά "προσκλητήριον εις αναφοράν", στην διάρκεια του οποίου οι κατώτεροι αξιωματικοί αναφέρουν στους ανώτερους την δύναμη σε στρατιώτες,  όπλα κλπ υλικά που διαθέτουν, ως και τις διαταγές που έχουν να εκτελέσουν.


Αν επομένως ισχύουν τα περί στρατηγικής και στρατηγών που φέρνουν σαν παράδειγμα οι θεωρητικοί, θα πρέπει να παρελαύνουν κάθε πρωί μπροστά στον "διοικητή αλυσίδας" όλοι οι αποθηκάριοι της επιχείρησης για να του "αναφέρουν" τα υπόλοιπα αποθήκης. Οι πρωτοετείς φοιτητές ΟΔΕ γνωρίζουν όμως ότι τα υπόλοιπα των ειδών είναι ανά πάσα στιγμή γνωστά στους "διοικητές" και "διαχειριστές" αλυσίδας, γιατί λειτουργεί ο κατά την ΑΒΣΠ  «απογραφικός έλεγχος των υλικών» , δηλαδή εκτελείται λογιστική παρακολούθηση της διακινήσεως αποθεμάτων και είναι επομένως τα πάντα καταχωρημένα στους λογαριασμούς αποθήκης του λογιστηρίου.

2ος) «Διακρίσεις των αποθεμάτων», (διακρίσεις με λογιστικά κριτήρια, διακρίσεις με κριτήρια προγραμματισμού, ήτοι πχ διάκριση των υλικών και διάκριση των προϊόντων)

      Στο 2.2.1. σχετικά με την διάκριση των υλικών η ΑΒΣΠ δίδασκε: «Από την πλευρά των εγγραφών κοστολογήσεως οι μεν καταναλισκόμενες άμεσα πρώτες ύλες άγονται κατ’   ευθείαν στην χρέωση του λογαριασμού του οικείου κόστους παραγωγής (έργου, προϊόντος ή διαδικασίας), οι δε βοηθητικές
ύλες καταρχήν φέρονται στην χρέωση του  λογαριασμού Γενικά Βιομηχανικά Έξοδα, τα οποία ως σύνολο επιμεριζόμενο ή μη μεταφέρεται στην χρέωση
του λογαριασμού του κόστους παραγωγής.» 
 

     Πρόκληση για σύγκριση: Μεταξύ της διδασκαλίας της ΑΒΣΠ με τις παραπάνω ασυναρτησίες του Christopher για το "αμάλγαμα" και για τα κόστη που εμφανίζονται από το πουθενά...! 
 
3ος) «Τυποποίηση των υλικών» (απλοποίηση, προτυποποίηση, κωδικοποίηση των υλικών.)

       Ειδικά στο 3.2. αναφέρεται: «Η απλοποίηση συνίσταται στον περιορισμό των μη  ωφελίμων ποικιλιών, μεγεθών, διαστάσεων κλπ των υλικών το οποίο βασικά  επιτυγχάνεται  δια του περιορισμού των ποικιλιών των παραγομένων προϊόντων». 

       Στο 3.3. αναφέρεται: «Η προτυποποίηση των υλικών συνίσταται στον καθορισμό σταθερών ποιοτήτων με αυστηρώς προσδιορισμένα χημικά, μηχανολογικά και φυσικά χαρακτηριστικά, τύπων, μεγεθών, διαστάσεων, απολύτως προσαρμοσμένων προς τις απαιτήσεις της παραγωγής και τις ποιοτικές προδιαγραφές των προϊόντων, ως και προς  την αποτελεσματική λειτουργία των μηχανών.»

        Στο 3.4. αναφέρεται: «Η Κωδικοποίηση σημαίνει την επισήμανση με σύμβολο εκάστου είδους αποθέματος (υλικού, μέρους προϊόντος ή προϊόντος)
σε σχέση προς την  προδιαγραφή αυτού, με την οποία αποκλείεται η σύγχυση με άλλο είδος».

         Σήμερα αυτό στην χρήση Η/Υ καλείται λογιστικά «κωδικός είδους» και ίσως κάποιοι  να το αντιλαμβάνονται ως “Barcode”. Το γεγονός ότι η βιομηχανική επιχείρηση "απλοποιεί", "προτυποποιεί"  και "κωδικοποιεί" την παραγωγή της σημαίνει ότι αναλαμβάνει τον κίνδυνο να μην υπάρξει η αναμενόμενη ζήτηση στα προϊόντα που επέλεξε να παράγει.

4ος) «Λειτουργία των Αγορών» (Λειτουργική διάρθρωση & διαπίστωση ανάγκης της  αγοράς).

       Ειδικά στο 4.2.1. Περιγράφεται ως {«σύστημα σταθερών παραγγελιών» ο καθορισμός του «σημείου παραγγελίας», ο οποίος συμπίπτει προς την «προσδιορισθείσα  ποσότητα» δια του προγραμματισμού  «αποθέματος ασφαλείας.»}

       Στο 4.2.2. περιγράφεται ως χαρακτηριστικό του συστήματος περιοδικών παραγγελιών ότι «οι αιτήσεις αγοράς υλικών διαβιβάζονται στο τμήμα προμηθειών για εκτέλεση  περιοδικώς και μάλιστα κατά τον χρόνο του σχεδιασμού της εκτελέσεως ορισμένου προγράμματος παραγωγής
(Εδώ, ήδη μέσα στην δεκαετία του ‘60 ανιχνεύεται JiT…)

5ος) «Η Λογιστική των Αγορών» (Ανάπτυξη των λογαριασμών αγορών, λογιστικό κόστος των αγορών, οργανωτικά συστήματα της λογιστικής των
        αγορών, κλπ.)

      Ειδικά στο 5.2.6. αναλύεται η «λογιστική της επιστροφής των αγορών», που σήμερα διδάσκεται από τους θεωρητικούς με το ξενόφερτο «reverse Logistics». Ο όρος αυτός   αναφέρεται στο άρθρο πρώτο του Ν. 4302/14, με την διευκρίνιση ότι περιλαμβάνει  μεταξύ άλλων και τα είδη συσκευασίας.
Ο φοιτητής ΟΔΕ οφείλει όμως να γνωρίζει την  εξής λεπτομέρεια που αφορά στα είδη συσκευασίας:

      Απόσπασμα από την σελίδα 45 της «Διοίκησης των Αποθεμάτων:
      «τα αναλισκόμενα είδη συσκευασίας βαρύνουν το κόστος της παραγωγής όταν το προϊόν διατίθεται μετά της συσκευασίας του, ως πχ τα μαγειρικά λίπη. Όταν τα είδη  συσκευασίας γίνονται δεκτά εις επιστροφήν η απόσβεσις αυτών βαρύνει τα έξοδα πωλήσεως προϊόντων».
Ποιά η γνώμη πάνω σε αυτά από τους "διαχειριστές εφοδιαστικής αλυσίδας", που βολεύονται προφανώς με το "αμάλγαμα κόστους" του Christopher;


       (Ή το ίδιο ισχύει αντίστοιχα στις επιχειρήσεις Μεταφοράς για τις ευρωπαλέτες. Σήμερα στον όρο reverse logistics εντάσσονται πχ και τα υλικά που προορίζονται για  ανακύκλωση. Κρίνω όμως ότι πρέπει να γίνει λογιστική διάκριση μεταξύ των ειδών που επιστρέφουν με τον ίδιο κωδικό που έφθασαν στον αγοραστή και αυτών που θα  αναχωρήσουν από τον αγοραστή με διαφορετικό κωδικό είδους.)

      Εδώ συμπεραίνουμε μια ακόμα διάκριση μεταξύ:
      - της θεωρίας «Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας» και
      - της πράξης  «Διοίκηση των Αποθεμάτων».
      Κρίσιμο είναι να δηλωθεί ο τρόπος που μεταφράζεται εδώ η λέξη «Logistics» στον όρο  “reverse Logistics”. Ήτοι:
      - «Λογιστική των επιστροφών» όπως με δίδαξε η ΑΒΣΠ και δηλώνω εγώ; Ή
      - «Logistics» = «τρέχα γύρευε» να κατανοήσεις ποια είναι η έννοια της λέξης όπως μεταφράζεται κατά την έμπνευση καθενός, ή αποφεύγεται η μετάφραση της λέξης, για να  επικρατεί «επιστημονική ειρήνη» μεταξύ όσων την χρησιμοποιούν, για να είναι όλοι  ικανοποιημένοι με το επιστημονικό επίπεδο της διδασκαλίας τους; Η κρίση δική σας...

Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να εκτελεστεί δράση «reverse». Όμως μια θα είναι σε όλες τις περιπτώσεις η λογιστική = Logistics για να καταχωρηθούν οι εγγραφές που συνάγονται όταν οι δράσεις «reverse» θα έχουν εκτελεστεί ολοσχερώς, δηλαδή θα έχουν καταστεί αυτοτελείς δράσεις.


 6ος) «Η απόθεση των υλικών» (Το είδος η θέση ο χώρος των αποθηκών, ο εξοπλισμός των αποθηκών, κοστολογικές μέθοδοι, εξαγωγή των υλικών
         προς ανάλωση, στοιχεία απογραφικού ελέγχου κλπ.)
 
      Η ΑΒΣΠ δίδασκε: η «εξαγωγή υλικών προς ανάλωση» αφορά στην Βιομηχανική επιχείρηση και συνιστά κόστος παραγωγής. Αντίθετα, η «εξαγωγή προς πώληση» είδους  από τα ράφια του καταστήματος, συνιστά έσοδο πωλήσεων.»
     
(Διευκρινίζω όμως ότι και στις δύο περιπτώσεις έχει προγραμματιστεί προηγούμενα μια «ιεραρχημένη σειρά δράσεων των στελεχών» από τις Διοικήσεις των εμπλεκομένων  επιχειρήσεων, για να βρεθεί το υλικό στην μονάδα παραγωγής ή το προς πώληση είδος στο ράφι του καταστήματος.)
 

      Θυμηθείτε παραπάνω την αναφορά του ν. 4302/14 για τους εργαζόμενους στην  αποθήκη. Σχετικά η ΑΒΣΠ δίδασκε:
      «Ο αποθηκάριος πλαισιούται, αναλόγως της εκτάσεως της εργασίας υπό βοηθού υπαλλήλου ή υπό ολοκλήρου υπηρεσίας υπαλλήλων δια την τήρησιν
      των λογαριασμών και  γενικώς των εγγράφων στοιχείων της αποθήκης και υπό εργάτου ή εργατών δια την εκτέλεσιν των διακινήσεων.»

      Εδώ διαπιστώνεται ότι για τα πάντα "τηρούνται λογιστικοί λογαριασμοί" που επιτρέπουν στην Διοίκηση της Επιχείρησης την συγκέντρωση πληροφοριών
      και τον έλεγχο των  υπευθύνων. Αυτό όμως το διαπιστώσαμε 50 χρόνια μετά στην αγγελία της εφημερίδας!


Όμως πέραν αυτών 50 χρόνια αργότερα όπως ανάφερα παραπάνω υπάρχουν ΚΑΔ: «αποθηκάριοι εργασία γραφείου» και «αποθηκάριοι χειρονακτική εργασία», που σημαίνει ότι «λογιστικά» και οργανωτικά η λειτουργία της Αποθήκης παραμένει αναλλοίωτη… Μόνο η τεχνολογία εξελίσσεται! Για τον λόγο αυτό έχω μεταφράσει - παραφράσει:
       - «Supply Chain Manager» = «ορντινάτσα αποθήκης»
       - «Logistician» = «τροχονόμος της παλέτας».
       Δέχομαι πάντως κάθε άλλη μετάφραση που να περιγράφει την εργασία εκάστου μέσα στον αποθηκευτικό χώρο.)   

7ος) «Το κόστος του εφοδιασμού»  (Το "κόστος παραγγελίας αγοράς", το "κόστος της διακινήσεως", το "συνεπαγόμενο επί των αποθεμάτων κόστος",
        τα "γενικά έξοδα   αγορών".)


      Εξ ορισμού της ΑΒΣΠ:
      «Το κόστος του εφοδιασμού συνίσταται από το σύνολο των δαπανών που προκύπτουν από την διαπίστωση της ανάγκης της αγοράς των υλικών,
      (συμπεριλαμβανομένης και της τιμολογιακής αξίας και των ειδικών εξόδων αγοράς), μέχρι και την παράδοση τους στην παραγωγή προς ανάλωση.»


     
Η ΑΒΣΠ δίδασκε:
      {Το κόστος πραγματοποιήσεως των αγορών, αποκαλούμενον και απλώς «έξοδα αγορών», καταχωρείται εις ομόνυμον λογαριασμόν, όστις συνιστά κατ’
      αρχήν δευτεροβάθμιο του λογαριασμού «Γενικά έξοδα Αγορών» με τον οποίο παρακολουθείται το συνολικόν
«κόστος εφοδιασμού».}

    
  Διαπιστώνουμε ότι η ΑΒΣΠ προσέγγιζε, όριζε και διευκρίνιζε κάθε λειτουργία της επιχείρησης και την παρακολουθούσε με την τήρηση λογαριασμών, όπως ανάφερα, πχ  "κόστος εφοδιασμού", "κόστος πραγματοποιήσεως αγορών" = "έξοδα αγορών", που τηρείται σαν δευτεροβάθμιος του λογαριασμού "Γενικά Έξοδα Αγορών". 
Τα ίδια όμως δεν προσπαθούν να αναμασήσουν από ξένα βιβλία οι διδάσκοντες "Διοικήσεις εφοδιαστικών αλυσίδων" στο Οικ. Παν. Αθηνών και μάλιστα σε μεταπτυχιακό τμήμα;
     
8ος) «Η αποτίμησις των αναλώσεων» (Οι θεωρίες για την έννοια του κόστους και του κέρδους, η τιμή αντικαταστάσεως, η τιμή της ημέρας, το κόστος
       ευκαιρίας, η λογιστική των αναλώσεων, μέθοδοι F.I.F.O. & L.I.F.O. κλπ)

       Ενδεικτικά από το 8.2.1.: «Η αποτίμησις των αναλώσεων των βιομηχανοποιουμένων πρώτων υλών και γενικώς υλικών εις την τιμήν της ημέρας συντελεί κατά τας περιόδους  διακυμάνσεων των τιμών, εις την ενημερότητα του λογιστικού κόστους προς τας τρεχούσας συνθήκας των τιμών της αγοράς»

       Εδώ εντοπίζεται έντονα η ανάγκη της διαρκούς ενημέρωσης της βιομηχανικής επιχείρησης για τις τρέχουσες τιμές της αγοράς, σε σύγκριση με τις τιμές που έχει ήδη η ίδια  προμηθευτεί τις πρώτες ύλες και τα υλικά που έχουν εισαχθεί στην παραγωγή.     

      Ενδεικτικά από το 8.2.5.: «Εις την περίπτωσιν της πρακτικώς αναποτρέπτου παραγωγής ελαττωματικών χρεούται ο λογαριασμός των ελαττωματικών προϊόντων με την  τρέχουσαν αξίαν αυτών και το υπόλοιπον του συνολικού κόστους βαρύνει το κόστος της υγιούς παραγωγής.»

Ενδιαφέρουσα σύγκριση μεταξύ θεωρίας και πράξης:
Ο καθηγητής Μανιάτης προσεγγίζει το ζήτημα της παραγωγής ελαττωματικών στην σελίδα 288 ως "Ολική Διοίκηση Ποιότητας" και δίνει βάρος στα μέτρα
που πρέπει να ληφθούν για να μην υπάρξει μελλοντικά η επανάληψη του φαινομένου. Όμως η προσέγγιση είναι βασισμένη στο γεγονός ότι η παραγωγή ελαττωματικών είναι συνέπεια σφαλμάτων ή παραλήψεων των εργαζομένων, δηλαδή «περιττών», πχ ξέχασαν να σβήσουν τον διακόπτη του φούρνου και έκαψαν τις πίττες.


Η ΑΒΣΠ όμως διέκρινε και κοστολογούσε την παραγωγή ελαττωματικών ως εξής:
α) Στην περίπτωση των «περιττών ελαττωματικών», δηλαδή στην παραγωγή άχρηστων προϊόντων εξ αιτίας σφαλμάτων των εργαζομένων χρεώνεται
    λογαριασμός πχ της  μορφής «Ζημιές από παραγωγή άχρηστων προϊόντων», που δεν βαρύνει την παραγωγή γιατί κλείνει στον λογαριασμό
    «αποτελέσματα χρήσεως».
β) Αντίθετα όπως διαπιστώσαμε παραπάνω στο 8.2.5. η ΑΒΣΠ προχωρούσε ένα βήμα πιο πέρα, γιατί προέβλεπε και την παραγωγή ελαττωματικών λόγω
    ανωτέρας βίας, γιατί διέκρινε και κοστολογούσε επιπλέον την «αναπότρεπτο παραγωγή ελαττωματικών», που βαρύνει τα Γενικά Βιομηχανικά Έξοδα
    και το κόστος υγιεούς παραγωγής.

Το ζήτημα της παραγωγής ελαττωματικών είναι βέβαια διαχρονικό και απασχολεί την διοίκηση όλων των βιομηχανικών επιχειρήσεων. Όμως, όπως είναι αυτονόητο η ανάλυση των επί μέρους παραγόντων προσεγγίζεται με διαφορετικό τρόπο από τις διοικήσεις των επιχειρήσεων. Πχ
- Με βάση τις προβλέψεις και τις αποκλίσεις μεταξύ των τεθέντων και των επιτευχθέντων στόχων, ή
- Με βάση την σύγκριση με τις αντίστοιχες επιδόσεις άλλων επιχειρήσεων, ή
- Με βάση την κριτική και τις υποδείξεις ή απαιτήσεις της πελατείας, κλπ. 

Όμως, όπως είδαμε παραπάνω κάθε επιχείρηση ορίζει τα δικά της πρότυπα και τις εκτροπές και οργανώνει την λειτουργία της με τρόπο ώστε να υπάρχει η δυνατότητα για την συγκέντρωση και αξιολόγηση των επιδόσεων και των αποτελεσμάτων.
 

Ερωτάται: Μπορεί να γίνει διαχείριση της "εφοδιαστικής αλυσίδας" με αναφορά στην  Παραγωγή, δίχως την κατανόηση των αρχών της βιομηχανικής λογιστικής και της κοστολόγησης; Πχ κατανόηση λογαριασμών όπως «Διαφορά αξίας Προϊόντων εξ απογραφής», ή «Πρώτες ύλες βιομηχανοποιηθείσες», ή «αποτελέσματα εκ της διακυμάνσεως τιμών πρώτων υλών» ή «παραγωγή ελαττωματικών» ή «επιστροφή πωληθέντων»; κλπ; 
   
Θυμίζω επίσης την σπουδαία σημασία της κατανόησης των εννοιών «δράση» και  «αυτοτελής δράση» και την υψηλή επιστημονική κατάρτιση που πρέπει να έχει ο πτυχιούχος ΟΔΕ, για να κατανοεί όχι μόνο τις εγγραφές που συνάγονται από το «πάρε» - «δώσε» = "δοσοληψίες", δηλαδή την γενική – εμπορική λογιστική που προανέφερα.
Επιπλέον όμως και τις εγγραφές, οι οποίες συνάγονται από την «βιομηχανική λογιστική» και την «λογιστική των αποθεμάτων», άλλως και «Αναλυτική λογιστική της εκμεταλλεύσεως», που μετατρέπουν σταδιακά την πρώτη ύλη σε «λειτουργία παραγωγής», «προϊόν» και «πωλήσεις».
      
Δεν φταίω όμως εγώ που βάζω στα βαθιά τους φοιτητές με την ενδεικτική αναφορά ορισμένων «λεπτομερειών» από την εσωτερική λειτουργία των βιομηχανικών επιχειρήσεων. Μήπως όμως και το «JiT» δεν αφορά σε μία αντίστοιχη «λεπτομέρεια» λειτουργίας της βιομηχανικής επιχείρησης για τον προγραμματισμό της παραγωγής, σε σχέση με οδηγό τον σωστό χρόνο, για την έγκαιρη προμήθεια και διάθεση στην παραγωγή των πρώτων υλών και των λοιπών υλικών;  
 

Από την στιγμή που οι θεωρητικοί ορίζουν αντιφατικά με διάφορους ορισμούς την «εφοδιαστική αλυσίδα», αλλά ταυτόχρονα εντάσσουν οι ίδιοι σε αυτήν τους «Προμηθευτές - Αγορές», την «Παραγωγή», την «Αποθήκευση» και τις «Μεταφορές», πρέπει να γίνεται στα κείμενα τους και μια συνεκτική προσέγγιση και ανάλυση όλων  αυτών των   λειτουργιών των επιχειρήσεων. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνεται σε ότι αφορά στην «αποθήκευση», για να ξεκαθαρίσει το «κουβάρι της αλυσίδας», δηλαδή να βρούμε την   αρχή της και το ελάχιστο μήκος της.
 

Πιστεύω ότι η αλυσίδα πρέπει καταρχήν να εκκινεί από την αποθήκη πρώτων υλών και λοιπών βοηθητικών υλικών  του εργοστασίου και να συνεχίζει με την εισαγωγή των υλικών αυτών στην παραγωγή. Στην συνέχεια να διέρχεται η αλυσίδα από την αποθήκη των έτοιμων και των μισοτελειωμένων προϊόντων του εργοστασίου.

Τέλος η αλυσίδα πρέπει να διακρίνεται στην συνέχεια:
α) στην αλυσίδα των μισοτελειωμένων προϊόντων που θα πουληθούν για να τα προμηθευτεί σαν πρώτη ύλη ένα άλλο εργοστάσιο και
β) στην αλυσίδα των έτοιμων για κατανάλωση προϊόντων, που θα πάρουν τον δρόμο του χονδρεμπορίου και του λιανεμπορίου.
      

Με τον τρόπο αυτό θα διδάσκεται στο αμφιθέατρο η έννοια των «δράσεων» για την εισαγωγή πρώτων υλών στην παραγωγή και οι λογιστικές εγγραφές
που συνάγονται όταν αυτές θα έχουν καταστεί «αυτοτελείς δράσεις», διασφαλίζοντας με τον τρόπο  αυτό την αδιάλειπτη ενότητα των «κρίκων» της εφοδιαστικής αλυσίδας που έχουν στον νου τους. Αυτό είναι κυρίως αναγκαίο για την ενημέρωση των φοιτητών που επιλέγουν να σταδιοδρομήσουν εφοδιασμένοι με υψηλού επιπέδου γνώσεις στο  επιστημονικό πεδίο που αφορά στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των αγαθών.   

Πριν παραθέσω τα επί μέρους πεδία που προσεγγίζει το 9ο κεφάλαιο έχει ενδιαφέρον να  αναφερθώ περιληπτικά στα εισαγωγικά του κεφαλαίου αυτού.

Στο 9ο  κεφάλαιο εκτίθεται συστηματικά η γενική επιστημονική μέθοδος προγραμματισμού της παραγωγής και των αποθεμάτων. Σκοπός αυτής της μεθόδου είναι ο καθορισμός των οικονομικών ποσοτήτων και των χρόνων αγοράς και παραγωγής για την ικανοποίηση υφιστάμενης ζήτησης σε συνάρτηση με τα χαρακτηριστικά της. Η έννοια της «οικονομικής ποσότητας» είναι αυτή με την οποία καλύπτονται οι ανάγκες της ζήτησης με
το ελάχιστο ετήσιο κόστος.

 

Στις παραπάνω λίγες γραμμές περιγράφηκε συνεκτικά αυτό που προσπαθούν οι θεωρητικοί να περιγράψουν μέσα από τις αναφορές τους για την έννοια
της «Διοίκησης της εφοδιαστικής αλυσίδας». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο όρος των «οικονομικών ποσοτήτων» και των χρόνων αγοράς και παραγωγής της ΑΒΣΠ, σε σύγκριση με την έννοια JiT (Just in Time) των θεωρητικών.

Στην ουσία πρόκειται για την ίδια οργάνωση και προγραμματισμό της λειτουργίας της επιχείρησης, που ενώ στις περιγραφές οι θεωρητικοί φωτογραφίζουν την «οικονομική ποσότητα», την προσεγγίζουν  όμως κάτω από την επιρροή των ξένων ως «JIT» και αναφέρονται αποσπασματικά σε επί μέρους δράσεις επιχειρήσεων που αφορούν μεταξύ άλλων και στον προγραμματισμό των αγορών, σε συνάρτηση με τις ανάγκες της παραγωγής.  

Για το θέμα επανέρχομαι αμέσως στην συνέχεια. Για την ευκολότερη κατανόηση όμως συνολικά του ζητήματος αυτού, πρέπει να παραθέσω πρώτα ορισμένα ακόμα αποσπάσματα από την «Διοίκηση των αποθεμάτων» της ΑΒΣΠ.

…Προσέξτε δηλαδή παρακάτω τις προσεγγίσεις του 9ου κεφαλαίου, για να διαπιστώσετε τις επιστημονικές αναλύσεις της «Διοίκησης των Αποθεμάτων», για να τις συγκρίνετε με την Βαβυλωνία και τις αντιφάσεις των αναφορών των θεωρητικών γύρο από τις «αλυσίδες» και τα «ΖΙΤ»:

Ο καθηγητής Δ. Παπαδημητρίου δίδασκε το έτος 1960:

…«Η χρησιμοποίηση της επιστημονικής μεθόδου του οικονομικού προγραμματισμού και των αποθεμάτων αίρει τις συνήθεις εκτροπές από την άριστη οδό ενεργείας για την εν γένει διοίκηση των αποθεμάτων. Οι εν λόγω εκτροπές εκδηλώνονται συνήθως ως εξής:
 

Α) Με την αγορά μη οικονομικών ποσοτήτων και συνήθως μεγάλων όταν η τιμή κτήσεως είναι σχετικά μικρή, οι οποίες όμως μπορεί να αποδειχθεί ότι
    συντελούν στον σχηματισμό  ετησίου κόστους μεγαλύτερου του αρίστου.

Β) Με την επαύξηση του κατά προϊόν χρόνου παραγωγής, ιδιαίτερα στην παραγωγή περισσοτέρων προϊόντων από τις ίδιες εγκαταστάσεις για την αποφυγή
    συχνότερων  αλλαγών στην παραγωγή, ενώ μπορεί να αποδειχθεί ότι ενεργοποιούμενες,
(
εννοείται οι συχνότερες αλλαγές στην παραγωγή), επιφέρουν
    μείωση του ετησίου κόστους.

Γ) Με την δημιουργία πολύ υψηλών αποθεμάτων προς ικανοποίηση μη συστηματικά προβλεπόμενης ζήτησης για την αποφυγή απώλειας της πελατείας.

Δ) Με την δημιουργία πολύ υψηλών αποθεμάτων προς ικανοποίηση της καλώς προβλεφθείσης μέγιστης ζήτησης η οποία όμως ικανοποίηση δύναται να
    αποδειχθεί  αντιοικονομική.»

 

Την παραπάνω μικροοικονομική ανάλυση της ΑΒΣΠ προσεγγίζει ο Christopher θεωρητικά και αόριστα στο κεφάλαιο 6 υπό τον τίτλο: "Δημιουργώντας μια ευπροσάρμοστη εφοδιαστική αλυσίδα". Σε αυτό το κεφάλαιο αναλύει δηλαδή ο Christopher όλους αυτούς του παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη από την Διοίκηση της Επιχείρησης, σε τρόπο ώστε η παραγωγή να είναι προσαρμοσμένη με όσο το δυνατόν λειτουργικό και συγχρόνως οικονομικό τρόπο. 

Προτείνω επομένως στους φοιτητές ΟΔΕ να συγκρίνουν τις έννοιες «των περιττών», που εισάγεται από την θεωρία για να περιγραφεί το «JiT», με την παραπάνω έννοια «των εκτροπών» της ΑΒΣΠ, που διδασκόταν ήδη στην δεκαετία του ’60 ως «οικονομικός προγραμματισμός των αποθεμάτων».
Ο καθηγητής Μανιάτης προσεγγίζει «τα περιττά» με τον δικό του τρόπο στην σελίδα 54 του βιβλίου του με πηγή το βιβλίο των R. DAN REID & NADA R. SANDERS: «Διοίκηση Επιχειρηματικών Λειτουργιών», σε μετάφραση Αρ. Χράπαλου.

Δεν είναι όμως κρίμα να παραβλέπουμε ότι στην χώρα μας όλα αυτά είχαν διδαχθεί σε βάθος και μάλιστα σε διάφορα επιστημονικά πεδία ΟΔΕ στην ΑΒΣΠ; 
Προς τί ωφέλιμο επομένως η πρεμούρα να μεταφράζουμε τους ξένους, αντί να διδάσκουμε το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ όπως άριστα το κατέχουμε από την διδασκαλία της ΑΒΣΠ, ήδη από την δεκαετία του 60; Τo μόνο που άλλαξε από τότε είναι η Νομοθεσία, η κατάργηση των συνόρων της ΕΕ και η χρήση των Λογιστικών Συστημάτων Η/Υ = Logistical System. Το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ της ΑΒΣΠ παραμένει παρόλα αυτά έγκυρο και ισχυρό, γιατί εμπότιζε τους φοιτητές ήδη από το πρώτο εξάμηνο των σπουδών στην διαχρονική λειτουργία των επιχειρήσεων που είναι το κέρδος.

Οι έλληνες φοιτητές οφείλουν πρώτα να αποκτούν πτυχίο ΟΔΕ και να εκπονούν την πτυχιακή εργασία με πληροφορίες από παλιά συγγράμματα ελλήνων
καθηγητών αντί να βασανίζονται να συλλέξουν ορισμούς  Logistics και Supply Chain και στην συνέχεια να μεταβαίνουν στην αλλοδαπή για μεταπτυχιακά. Όμως τότε θα έχουν ήδη κρίση και γνώση και θα απορροφούν ότι νέο υπάρχει, ή τυχόν προσεγγίζεται από άλλο πεδίο, πχ άλλο αντικείμενο της επιχείρησης, άλλες συνεργασίες με άλλες επιχειρήσεις, κλπ. Αν πάλι θέλουν να μεταφράσουν και ένα ξένο βιβλίο θα κατέχουν ήδη την αντίστοιχη ελληνική επιστημονική ορολογία και δεν θα γράφουν μπιπ.  
 

Εγώ παρουσίασα το ζήτημα από την πλευρά της ΑΒΣΠ, που προσέγγιζε  πχ τις «έννοιες JiT» δίχως να γνωρίζει την μεταγενέστερη εμφάνιση του όρου. Όμως, όπως φάνηκε στις αναλύσεις, στην πράξη της λειτουργίας της επιχείρησης η έννοια «JiT» αφορά στον «χρόνο», δηλαδή σε ένα από τους πολλούς παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη από την Διοίκηση της επιχείρησης κατά την μελέτη του «οικονομικού προγραμματισμού των  αποθεμάτων».
 

Ενδεικτικά αναφέρω ως λοιπούς παράγοντες πχ την ύπαρξη ρευστότητας, τις συνθήκες της αγοράς, το κόστος του χρήματος, την προθεσμία παράδοσης
από τον προμηθευτή, την διάρκεια της μεταφοράς, τον ρυθμό ανάλωσης των υλικών, το κόστος συντηρήσεως των αποθεμάτων, την ποσότητα εκάστης παραγγελίας, την τμηματική παραλαβή της παραγγελίας, την τυχόν επιστροφή ποσότητας πρώτων υλών και υλικών από την παραγωγή, κλπ. 
 

Κυρίως όμως πρέπει να γίνει σαφές ότι δίχως την καταχώρηση λογιστικών εγγραφών όλων αυτών των «δράσεων», που όταν ολοκληρώθηκαν κατέστησαν «αυτοτελείς δράσεις», δεν θα ήταν δυνατόν να ανιχνεύονται οι ποσότητες και οι αξίες των «περιττών» του Christopher ή των «εκτροπών» της ΑΒΣΠ, ανεξάρτητα ποιός όρος κρίνεται ως ο πλέον κατάλληλος. Η παρακάτω ανάλυση αποσαφηνίζει τα πράγματα:
 

Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης αναφέρω τα 7 "περιττά" από το βιβλίο των R. DAN REID & NADA R. SANDERS της μετάφρασης Αρ. Χράπαλου που αφορούν στα αποθέματα:
1) "Υπερπαραγωγή" κατασκευάστε πρώτα και στην συνέχεια περιμένετε τις παραγγελίες.
2)  "Κάθε δραστηριότητα" που οδηγεί σε περισσότερο απόθεμα από ότι είναι αναγκαίο.
Αυτά τα 2 «περιττά» μπορούν να ενταχθούν στις «εκτροπές» της ΑΒΣΠ που ανέφερα παραπάνω και αφορούν αποκλειστικά στις δράσεις και στις αποφάσεις της ίδιας της Διοίκησης της Επιχείρησης.

Τα υπόλοιπα 5 "περιτα" των R. DAN REID & NADA R. SANDERS αφορούν στις "δράσεις" των εργαζομένων, ήτοι:
3) "σφάλματα που προκαλούν περισσότερη δουλειά",
4) "οποιοδήποτε είδος περιττής κίνησης από ανθρώπους¨,
5) "κάθε καθυστέρηση ή αναμονή μεταξύ του τέλους μίας δραστηριότητας και της έναρξης της επόμενης δραστηριότητας",
6) "οποιαδήποτε υποβοηθητική χρήση χώρου" και
7) "οποιαδήποτε περιττή μεταφορά". 

Εγώ εδώ μπορώ να διευκρινίσω ότι αυτά τα  5 "περιττά" δεν βαρύνουν το κόστος παραγωγής, αλλά καταρχήν τα ΓΒΕ (Γενικά Βιομηχανικά Έξοδα, ή τα Γενικά Έξοδα Πωλήσεων), τα οποία στο τέλος της κάθε κοστολογικής περιόδου επαναπροσδιορίζονται και καταλογίζονται στις μονάδες των προϊόντων που παρήχθησαν. Αυτό δηλαδή που περιέγραφα πιο πριν, όταν έκανα αναφορά στον Sussman και στην ανάλυση του για την κοστολόγηση της έννοιας Logistics .(Όπως επίσης όταν έκανα ανάλυση της "στενής" έννοιας "Logistics" έναντι του Supply Chain κατά τον Christopjer.)
 

Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι τα «περιττά» 3 - 7 αφορούν στις εκτελεστικές εργασίες των κατώτερων στελεχών της επιχείρησης. Θυμίζω ότι, όπως ανέφερα και παραπάνω,  τα κατώτερα στελέχη εργάζονται με βάση τις "Οικονομικές Αρχές" και όχι για την επίτευξη κέρδους, δηλαδή εργάζονται με επιμέλεια, ζήλο, προσοχή, ομαδικό πνεύμα, κλπ... Άρα τα "περιττά" 3 - 7 συνιστούν το φυσικό επακόλουθο της ασυνεννοησίας, της ανοργανωσιάς, της ανικανότητας και της αδιαφορίας των εργαζομένων σε αυτήν την επιχείρηση.
 

Όμως όπως ανέφερα παραπάνω:
Α) Η Διοίκηση της Επιχείρησης έχει ως κύρια δραστηριότητα την επίτευξη κέρδους. Αυτό το επιτυγχάνει με την ελαχιστοποίηση πχ των δαπανών και την
     μεγιστοποίηση πχ των αποδόσεων γενικά.
Β) Για να επιτύχει η Διοίκηση της Επιχείρησης τον τελικό σκοπό της είναι αναγκασμένη να μετρά αδιάλειπτα τα οικονομικά μεγέθη, τις αποδόσεις και το
    αποτέλεσμα των  δράσεων.

Η ανάγκη αυτή της διαρκούς μετρήσεως των μεγεθών κατά την στιγμή που εξελίσσονται γέννησε τον Επιχειρησιακό Λογισμό = Business Logistics, που συνιστά «σύστημα μεθόδων ποσοτικής ανάλυσης με σκοπό την αριστοποίηση της δράσεως και των αποτελεσμάτων».
 

Ο Επιχειρησιακός Λογισμός περιλαμβάνει δύο βασικούς κλάδους:
1) Την Γενική Λογιστική που έχει σκοπό να μετρά την περιουσία της επιχείρησης και προσδιορίζει το οικονομικό αποτέλεσμα και  
2) Την Μικροοικονομική ανάλυση που παρακολουθεί:
    2.1) το κόστος και τις αποδόσεις των στοιχείων της παραγωγής,
    2.2) προσδιορίζει αναλυτικά το αποτέλεσμα της δράσεως,
    2.3) Οργανώνει την διοίκηση της επιχείρησης βάσει προτύπων δαπανών και αποδόσεων, για να είναι απλός και αποτελεσματικός ο έλεγχος των
           υπευθύνων,
    2.4) Προπαρασκευάζει και αναλύει τα ποσοτικά δεδομένα για την λήψη των αποφάσεων και τον προγραμματισμό για την εκτέλεση τους.

Άρα η Διοίκηση της Επιχείρησης είναι σε θέση να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή:
- τα «περιττά»,
δηλαδή τις αποκλίσεις μεταξύ των προτύπων δαπανών και αποδόσεων σε σχέση με τα επιτευχθέντα αποτελέσματα, αλλά όμως και
- τους «περιττούς», δηλαδή αυτούς που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και οι αποδόσεις τους είναι κατώτερες των προσδοκιών της Διοίκησης της
   Επιχείρησης! 


Αυτή η συνεκτική περιγραφή της Διοίκησης της Επιχείρησης είναι για εμένα θέσφατο, το έχω ενστερνιστεί από τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας μου και αποτέλεσε για εμένα την βάση για να χτίσω την πείρα και την επιμόρφωση μου. Η επιστημονική γνώση ανήκει όμως κυρίως στον Δημήτριο Παπαδημητρίου καθηγητή της ΑΒΣΠ και επαναλαμβάνω από σεβασμό κατά λέξη ένα κείμενο του:       
      

{«…Το σύνολον σχεδόν των δραστηριοτήτων της επιχειρήσεως αναφέρεται, ως είναι γνωστόν, επί οικονομικών μεγεθών. Και άλλων με  εξ αυτών επιζητείται η ελαχιστοποίησις, ως πχ των δαπανών, άλλων δε η μεγιστοποίησις, ως πχ των αποδόσεων εν γένει, αείποτε δε επιδιώκεται η επίτευξις του άριστου εκ
της δράσεως αποτελέσματος. Ή ανάγκη της διαρκούς μετρήσεως των εν ροή και εξελίξει μεγεθών εγέννησεν τον επιχειρησιακόν λογισμόν, όστις συνιστά «σύστημα μεθόδων ποσοτικής αναλύσεως επί σκοπώ αριστοποιήσεως της δράσεως και των αποτελεσμάτων της επιχειρήσεως…»

…«Ο επιχειρησιακός εν γένει λογισμός περιλαμβάνει δύο βασικούς κλάδους: α) την Γενικήν Λογιστικήν, και β) την μικροοικονομικήν ανάλυσιν.»… Αντικείμενον της Γενικής Λογιστικής είναι αι μετρήσεις επί της περιουσίας και ο προσδιορισμός των τελικών αποτελεσμάτων, Τα αντικείμενα εξ άλλου της μικροοικονομικής αναλύσεως είναι τα εξής:

α) Η παρακολούθησις της εν εσωτερική εκμεταλλεύσει λαμβανομένης χώραν ροής του κόστους και των αποδόσεων των επί μέρους λειτουργιών
    και των  καθ΄έκαστα στοιχείων της  παραγωγής και, δια της παρακολουθήσεως ταύτης, ο προσδιορισμός των  αναλυτικών αποτελεσμάτων εκ της
    πραγματοποιηθείσης δράσεως.

β) Η οργάνωσις της διοικήσεως της επιχειρήσεως επί τη βάσει προτύπων δαπανών και  αποδόσεων, ώστε να καθίσταται απλούς και αποτελεσματικός ο
    έλεγχος των υπευθύνων.

γ) Η προπαρασκευή και η ανάλυσις των ποσοτικών δεδομένων προς λήψιν των αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένου και του περιοδικού
    προγραμματισμού.»…}

 

Τώρα μπορείτε να συγκρίνετε αυτό το υψηλό επιστημονικό επίπεδο της ΑΒΣΠ με τους δεκάδες αντιφατικούς ορισμούς για τις {«Διοικήσεις» των «τα Logistics»} και τις {"Διοικήσεις" των «Supply Chain»}, για να συμπεράνετε όπως εγώ ότι:
«Την Μεταφορά Αξίας και Φορτίου την κατέχουμε εξ ίσου καλά αν όχι και ακόμα καλύτερα από τους ξένους και έχουμε για τα πάντα αντίστοιχη επιστημονική και τεχνοκρατική ορολογία!». 

Όπως ανέφερα παραπάνω η ΑΒΣΠ δίδασκε στο τέταρτο έτος σπουδών το μάθημα "Πρότυπο Κόστος" για να γνωρίζει εκ των προτέρων η Διοίκηση της επιχείρησης όλες τις δαπάνες για την παραγωγή συγκεκριμένων ποσοτήτων ειδών και μάλιστα δήλωσα ότι και ο Sussman προσεγγίζει επιφανειακά το ίδιο θέμα ως "πρότυπες αποδόσεις"... 

Μετά την ολοκλήρωση της παραγωγής συνέκρινε η Διοίκηση της επιχείρησης το πρότυπο κόστος σε σχέση με το πραγματικό, υπολόγιζε τις αποκλίσεις, διενεργούσε τις αντίστοιχες λογιστικές εγγραφές  και αν χρειαζόταν καταλόγιζε ευθύνες στους εντεταλμένους, όπου τα "περιττά" 3 - 7 ήταν υπερβολικά. Ενδιαφέρον θα είχε να μας ενημερώσουν οι Διοικητές των "Διοικήσεων Supply Chain" και των "Διοικήσεων Logistics" πώς λαμβάνουν γνώση των "περιττών" που αναφέρουν στα κείμενα τους;
α) Μέσα από τα υπόλοιπα των λογαριασμών των Γενικών Βιομηχανικών Εξόδων ή των Εξόδων Πωλήσεων όπως δίδασκε η ΑΒΣΠ;  Ή
β) Μέσω του κουτσομπολιού, των αλληλοκατηγοριών και της συκοφαντίας μεταξύ των εμπλεκομένων στελεχών της επιχείρησης;

 

Και τώρα τα περιεχόμενα του 9ου  κεφαλαίου:
(Σε 240 σελίδες με εκατοντάδες μαθηματικούς τύπους αναπτύσσονται οι προβλέψεις  και τα προβλήματα των πωλήσεων και το κόστος που συνεπάγονται. Αξίζει τον κόπο να αναφερθώ στους επί μέρους τομείς που αναλύει το 9ο κεφάλαιο:


Κεφάλαιο 9ο: «Οικονομικός προγραμματισμός της παραγωγής και των αποθεμάτων» 
  
     9.1  Η πρόβλεψη των πωλήσεων, η ανάλυση της ζητήσεως και ο οδηγός χρόνος. (Εδώ έμμεσα διαπιστώνεται ότι ο «χρόνος / time» ήταν πάντα σε προτεραιότητα στην  μελέτη των παραγόντων για την λήψη των αποφάσεων της διοίκησης της επιχείρησης. 
            9.1.1 Οι κλασικές μέθοδοι προβλέψεως των πωλήσεων: οικονομικές προβλέψεις, συλλογική γνώμη, συνδυαστικές μέθοδοι, στατιστικές και μαθηματικές μέθοδοι,  ανάλυση συσχετίσεως, προεκβολή.
                    Ο Παπαδημητρίου δίδασκε:
                    Πρόβλεψη πωλήσεων δια προεκβολής (extrapolation) σημαίνει την εκτίμηση των μελλοντικών πωλήσεων στο επίπεδο το δεικνυόμενο από την
                    προέκταση της τάσεως.
(Τα προβλήματα λύνονταν εκείνα τα χρόνια με τύπους των μαθηματικών και της στατιστικής.)
                    
                    Επιπλέον στην ΑΒΣΠ οριζόταν:
                    «Οδηγό χρόνο» ή «χρόνο αναπληρώσεως» ονομάζομε τον συνολικώς απαιτούμενο χρόνο από της ενάρξεως της διαδικασίας εκδόσεως
                     της παραγγελίας  αναπληρώσεως μέχρι της παραλαβής αυτής, ή επί τμηματικής παραδόσεως μέχρι της παραλαβής της πρώτης παρτίδας.
                   «Παραγγελία αναπληρώσεως» είναι η ζήτησις από ένα σημείο που τηρείται απόθεμα προς ένα άλλο σημείο αποθέματος ή προς παραγωγικό
                    τμήμα προς  εξυπηρέτηση υφιστάμενου προγράμματος παραγωγής ή και διαθέσεως.» 

  
  
     9.2  Το συναρτώμενο προς τα προβλήματα προγραμματισμού των αποθεμάτων κόστος.
            Σχετικά η ΑΒΣΠ δίδασκε:
            «Εις τα προβλήματα προγραμματισμού των αποθεμάτων και της παραγωγής λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνον το κόστος το επιμεριζόμενο εκ του μεγέθους
             των παραγγελιών αναπληρώσεως, το οποίο συνιστά και το αντικείμενο της αριστοποιήσεως.»

            (Στις ασκήσεις υπολογίζαμε το κόστος με την βοήθεια των μαθηματικών και διενεργούσαμε τις λογιστικές εγγραφές που συνάγονταν προκειμένου
            να επαναπροσδιορίσουμε και να καταλογίσουμε το κόστος στους λογαριασμούς που βαρύνουν. Διάφορες κατηγορίες κόστους ανάφερα ενδεικτικά
             και παραπάνω.)   

     9.3  Βασικά υποδείγματα προγραμματισμού αγορών και παραγωγής.
            Εδώ εξετάζονταν τα βασικά υποδείγματα προσδιορισμού του Οικονομικού  Μεγέθους Παραγγελιών (ΟΜΠ) αγοράς ή παραγωγής. «ΟΜΠ είναι η
            ποσότης την οποία  πρέπει να περιλαμβάνει η παραγγελία αγοράς ή παραγωγής προς ελαχιστοποίηση του ετήσιου κόστους αναλώσεως
            (χρησιμοποιήσεως) ενός αποθέματος συναρτήσει του   κατά παραγγελία κόστους και του συνεπαγομένου τοιούτου.»

    

     9.3.1 Βασικό υπόδειγμα προσδιορισμού Οικονομικού Μεγέθους Αγοράς.
            Στο μέρος αυτό σε έξι σελίδες πλήρεις μαθηματικών τύπων η ΑΒΣΠ αφού όριζε:
            - ως (
C1) το κατά παραγγελία ετήσιο κόστος, 
            - ως (
C2) το ετήσιο συνεπαγόμενο κόστος,
            - ως (
d) ωρισμένην ετησίαν ζήτησιν
΄          - ως (
b) ωρισμένην τιμήν αγοράς σταθεράν δια πάν μέγεθος παραγγελίας, 
            - ως (α) ωρισμένον κατά παραγγελίαν κόστος,
            - ως (
e) Υπό ωρισμένον κατά μονάδα αποθέματος συνεπαγόμενον κόστος.
            
            Στην συνέχεια το οικονομικό μέγεθος παραγγελίας θα ευρισκόταν εις την τιμήν
q που  επαλήθευε την εξίσωση: ad/q = cq/2.  Η τιμή ως προς q είναι
            η τετραγωνική ρίζα:
            2
ad/c. Την τιμή q βρίσκαμε με ευχέρεια στην ΑΒΣΠ και δια γραφικής παραστάσεως στο σημείο τομής των καμπυλών C1 και C
2.

          
Σημειώστε ότι η γραφική παράσταση της ΑΒΣΠ που απεικονίζεται στην σελίδα 337 του συγγράμματος «Η Διοίκησις των Αποθεμάτων» του 1970 είναι
           ακριβώς ίδια με την γραφική παράσταση στην σελίδα 340 του συγγράμματος Μανιάτη. Ενδιαφέρον είναι ότι  η γραφική παράσταση στο σύγγραμμα
           Μανιάτη ελήφθη από μετάφραση στην ελληνική από τον Αρ. Χράπαλο του έτους 2016 του βιβλίου των R. DAN REID & NADA R. SANDERS:
           «Διοίκηση Επιχειρηματικών Λειτουργιών». Ο Χράπαλος μας  εισάγει δηλαδή και μας πλασάρει γνώση από το εξωτερικό ως σύγχρονη, κάτι που  στην
           χώρα μας κατείχαμε και διδάσκαμε ήδη προ πεντηκονταετίας!!! Επιπλέον την  ίδια παράσταση αναφέρει και ο Christopher στην σελίδα 164...

            Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και ο όρος «βέλτιστη» που αφορά στην ποσότητα παραγγελίας γιατί είναι λαθεμένη μετάφραση. Αυτό διότι το
            στέλεχος της παραγωγής  που κάνει τους σχετικούς υπολογισμούς εργάζεται όπως έχω ήδη αναφέρει πιο πάνω με βάση τις «οικονομικές αρχές».
            Επομένως το αποτέλεσμα των υπολογισμών του  είναι «οικονομικό» και όχι βέβαια «βέλτιστο».

          
Ιδού προς σύγκριση οι δύο σχηματικές απεικονίσεις.   

           . 

           Επιπλέον και η παραπάνω 3η σχηματική παράσταση από την σελίδα 164 του βιβλίου του Christopher απεικονίζει αντίστοιχα το "οικονομικό μέγεθος
           παραγγελίας της  ΑΒΣΠ, που επιγράφεται στο σχήμα «Προσδιορίζοντας την οικονομική ποσότητα παραγγελίας».  Είναι κρίμα και άδικο επομένως 
           να προβάλλονται οι ξένοι  στην ακαδημαϊκή μας παιδεία και να παραβλέπουμε ότι όλες τις προσεγγίσεις τους τις κατείχαμε και διδάσκαμε στην
            χώρα μας πολλές  δεκαετίες πιο πριν από αυτούς.

            Το γεγονός όμως ότι εμείς τις διδάσκαμε πχ ως "Διοίκηση των Αποθεμάτων" και οι ξένοι ως
           "Διοίκηση εφοδιαστικής αλυσίδας" δεν σημαίνει ότι οι δύο  όροι αφορούν σε διαφορετικό επιστημονικό πεδίο. Αυτό διότι και οι δύο όροι αφορούν
            στην προμήθεια πρώτων υλών, στην παραγωγή προϊόντων και στην διάθεση της παραγωγής στην αγορά και στην κατανάλωση! Το γεγονός τώρα
            ότι ο δημοσιογράφος Christopher καπηλεύτηκε τους κανονισμούς της ΕΕ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρέχουμε πίσω από τα δημοσιογραφικά του
             πυροτεχνήματα...
     

                 Επιπλέον

           Διάφοροι όροι όπως «βέλτιστο», «άριστο», κλπ, δεν είναι πολλές φορές οι κατάλληλοι, δεδομένου ότι οι αποφάσεις της Διοίκησης της επιχείρησης
          λαμβάνονται με   διαφορετικά κριτήρια από αυτά που λογαριάζουν οι «διοικητές» ή οι «Διαχειριστές» των επί μέρους λειτουργιών της επιχείρησης
          που ανέφερα πιο πάνω. Αυτό το  δηλώνουν οι ίδιοι οι θεωρητικοί που επίσης ανέφερα παραπάνω, αλλά το περιγράφουν ο καθείς με τον δικό του
          διαφορετικό τρόπο, θυμίζω:
           -  Sunil Chopra & Peter Meindl: «ο συντονισμός απαιτεί συχνά από τις ομάδες να λειτουργούν εναντίον των παραδοσιακών διαδικασιών λειτουργίας
              τους.»
           -  O Christopher ορίζει «το όφελος του συνόλου», και
           - Ο David Taylor «το καλό της αλυσίδας».

          
          
Ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως και η άποψη του Christopher ο οποίος στις σελίδες 162 - 164 προσεγγίζει τα θέματα "υποβολής παραγγελίας" και το "οικονομικό μέγεθος  παραγγελίας". Μάλιστα στην σελίδα 164 απεικονίζει, (όπως προανέφερα), το ίδιο παραπάνω σχήμα της ΑΒΣΠ, το οποίο έχει ορθά μεταφραστεί ως: "οικονομική  ποσότητα παραγγελίας". Δεν ισχυρίζομαι ότι πρόκειται για κάποια σημαντική διαφορά, ("βέλτιστη" ή "οικονομική ποσότητα"
με το "οικονομικό μέγεθος" της ΑΒΣΠ), αλλά  όμως πρέπει να δεχθούμε ότι χρειάζεται να μεταφράζεται η ξένη ορολογία με αντίστοιχους συγκεκριμένους ελληνικούς όρους και όχι όπως την κατανοεί ο κάθε μεταφραστής. 

            Ή ακόμα χειρότερα όταν μεταφράζουν σωστά ένα ξένο όρο να οικειοποιούνται τον ελληνικό όρο ως δικό τους, ενώ οφείλουν με παραπομπή να αναφέρουν την πηγή από  την οποία συνέλεξαν την ορθή μετάφραση. Σαν παράδειγμα  επαναλαμβάνω την περίπτωση "Cross Dockong" = "προσωρινή εναπόθεση". Οι μεταφραστές του βιβλίου   του Christopher εκδόσεως 2017 Ηρώ Νικολάου,  Αριστείδης Χράπαλος και Νικηφόρος Σταματάκης αναφέρουν στις σελίδες 212 και 359 την μετάφραση μου, δίχως να αναφέρουν σε υποσημείωση την πατρότητα του όρου.

            (Προς ενημέρωση των φοιτητών: Εγώ έχω μεταφράσει τον όρο "Cross Dockong" ως "προσωρινή εναπόθεση" σε άρθρα μου στα τεύχη Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου   2014 στο περιοδικό "Logistics & Management". Επιπλέον και στα σχόλια και στις προτάσεις μου κατά την δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου, τώρα Νόμος  4302/2014.  Τα κείμενα μου είναι επίσημα δημοσιευμένα και αυτό επιβάλει στον επιμελητή έκδοσης Δημ. Βλάχο, με μια υποσημείωση στην προσεχή έκδοση του βιβλίου  να αποκαταστήσει την αλήθεια, για να προστατεύσει τα πνευματικά μου δικαιώματα.)

           Άρα επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η διδασκαλία της ΑΒΣΠ ότι τα στελέχη των επί μέρους λειτουργιών, παραγωγής, αγορών, πωλήσεων, κλπ, εργάζονται με βάση  τις οικονομικές αρχές, σε αντίθεση με την Διοίκηση της επιχείρησης που δρα για την επίτευξη κέρδους. Το μόνο θετικό επομένως βρίσκεται στον τίτλο του βιβλίου των R. DAN REID & NADA R. SANDERS: που δηλώνει ότι ασχολείται με τις «επιχειρηματικές λειτουργίες». Παραπάνω ανάφερα το σχετικό απόσπασμα από τον Βιομηχανικό   Λογισμό, με το οποίο όριζε η ΑΒΣΠ τις «λειτουργίες», ήτοι:
           «Το σύνολο των ασκουμένων δραστηριοτήτων προς εκπλήρωση σκοπού τινός συμβάλλοντος εις την επίτευξη των τελικών της επιχειρήσεως σκοπών καλείται λειτουργία.»

          Πλέον αυτού η ΑΒΣΠ ότι δίδασκε το απεικόνιζε και στα σχήματα της, γεγονός που αποδεικνύει το παραπάνω σχήμα της «Λειτουργικής Διάρθρωσης της Επιχείρησης»  που φωτογραφίζει τον τρόπο που οι «λειτουργίες» συμβάλλουν στην επίτευξη των τελικών σκοπών και όχι για την επίτευξη κέρδους, που είναι το αντικείμενο της  λειτουργίας της Διοίκησης της Επιχείρησης.                       

           

         Το «σημείο παραγγελίας» προσέγγιζε η ΑΒΣΠ στο επόμενο κεφάλαιο 9.4, με την διευκρίνιση ότι για τον προσδιορισμό του οικονομικού μεγέθους αγοράς ή παραγωγής   λαμβάνεται υπόψη η μέση ζήτηση. Επειδή όμως η πραγματική ζήτησις κατά τον οδηγόν χρόνον* είναι δυνατόν να είναι μεγαλυτέρα της μέσης αναμενόμενης, δέον όπως   το σημείον της παραγγελίας καθοριστεί εις τοιούτον ύψος, ώστε να είναι δυνατόν να ικανοποιήσει την πέραν της αναμενόμενης ανωτάτην λογικήν ζήτησιν.
          (*Οδηγό χρόνο ή χρόνο αναπλήρωσης ονόμαζε η ΑΒΣΠ τον συνολικώς απαιτούμενο χρόνο από της ενάρξεως της διαδικασίας της εκδόσεως της παραγγελίας  αναπληρώσεως* μέχρι και της παραλαβής αυτής, ή επί τμηματικής παραδόσεως μέχρι της παραλαβής της πρώτης παρτίδας. 
*Παραγγελία αναπληρώσεως είναι η από  κάποιο σημείο αποθέματος ζήτηση προς ένα άλλο ή προς ένα παραγωγικό τμήμα για την εξυπηρέτηση υφιστάμενου προγράμματος παραγωγής ή και διαθέσεως.)
     
 

          Κοντολογίς  Βάσει της διδασκαλίας της ΑΒΣΠ πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, από την μια πλευρά η μελέτη για τον καθορισμό του οικονομικού μεγέθους της παραγγελίας και από την άλλη για να καθοριστεί το σημείο παραγγελίας με βάση το ύψος του υφιστάμενου αποθέματος. Παρακάτω στο 9.4 ανέλυε η ΑΒΣΠ το σχετικό ζήτημα.   
    

     9.4  Τα αποθέματα ασφαλείας και το σημείο παραγγελίας.
            Η ΑΒΣΠ δίδασκε…
            «Το σημείο παραγγελίας πρέπει να καθοριστεί σε τέτοιο ύψος ώστε να είναι δυνατόν να ικανοποιήσει την πέραν της αναμενόμενης ανώτατης
            ζήτησης. Με αυτήν την  έννοια το σημείο παραγγελίας που αντιστοιχεί μπορεί να διακριθεί σε δύο μέρη:
            α) το προοριζόμενο να καλύψει την μέση αναμενόμενη ζήτηση και
            β) το προοριζόμενο να καλύψει την πέραν αυτής αναμενόμενη λογική (
ζήτηση).» 

            Τα θέματα αυτά ανέλυε η ΑΒΣΠ σε 14 πυκνογραμμένες σελίδες πλήρεις μαθηματικών υπολογισμών.

Παρακάτω απεικονίζεται το γράφημα με το οποίο σημειώνεται το «σημείον παραγγελίας» με βάση τον οδηγό χρόνο. Στο γράφημα αυτό καταλήγαμε αφού λύναμε πλήθος μαθηματικών υπολογισμών λαμβάνοντας υπόψη διάφορους παράγοντες, ποσοτήτων χρόνου, υπολοίπων αποθήκης, παραγγελιών, κλπ

Ιδού επιλεκτικά ένα σχετικό γράφημα της ΑΒΣΠ,
(παρόμοιο σχήμα απεικονίζει ο Christopher με 60 χρόνια καθυστέρηση στην σελίδα 329 και το ορίζει ως:

" Σημείο αναπλήρωσης αποθέματος".


     9.5  Η λειτουργία των "συστημάτων παραγγελιών".
            Η ΑΒΣΠ δίδασκε:
           Σκοπός  των συστημάτων παραγγελιών είναι η κατά τον καλύτερον δυνατόν τρόπον εφαρμογή των περί οικονομικού μεγέθους παραγγελιών αγοράς και παραγωγής  υποδειγμάτων εις την πράξιν.
          

            Δηλαδή στην ΑΒΣΠ διδάσκονταν επιστημονικά οι μέθοδοι που αφορούν στην μελέτη των παραγόντων που επηρεάζουν την λήψη των αποφάσεων για τον καθορισμό  του ύψους του οικονομικού μεγέθους των αποθεμάτων, πχ:
             9.5.1. Η έννοια της διαθέσιμης ποσότητας και το σημείο παραγγελίας.
             9.5.2. Το σύστημα της σταθερής ποσότητας παραγγελίας.
             9.5.3. Το σύστημα της σταθεράς περιόδου αναθεωρήσεως.
             9.5.4. Το σύστημα σταθεράς περιόδου.
             9.5.5. Η αριστοποίηση των συστημάτων παραγγελιών – σύστημα S.R.T.
             9.5.6. Η διαζευκτική ροή αναπληρώσεως.
             9.5.7. Το σύστημα του βασικού αποθέματος.
             9.5.8. Το σύστημα A.B.C.

             Η ΑΒΣΠ ανέλυε αυτά τα ζητήματα με μαθηματικούς υπολογισμούς με βάση τον "οδηγό χρόνο" και το υφιστάμενο απόθεμα. Επιπλέον απεικόνιζε τις  επεξηγημετικές αναλύσεις με γραφικές παραστάσεις:            

           
     9.6  Προγραμματισμός της παραγωγής σε συνθήκες διακυμαινόμενης εποχικής ζήτησης  και μεταβαλλόμενου κόστους παραγωγής σε συνάρτηση με τον
            βαθμό  απασχόλησης.
     9.7  Ο έλεγχος του ρυθμού παραγωγής
     9.8  Χρονολογικός προγραμματισμός

           (Εδώ εντοπίζεται και πάλι ο παράγων χρόνος και η ανάγκη τηρήσεως με ακρίβεια  των προθεσμιών, δηλαδή έμμεσα δηλώνεται το «JiT»…
      

Μέχρι τώρα φάνηκε έντονα η χρησιμότητα του επιστημονικού πεδίου ΟΔΕ για τον τρόπο που πρέπει να οργανωθεί η λειτουργία των αγορών και των αποθεμάτων, σε σχέση με τις ανάγκες της παραγωγής για την ικανοποίηση των προβλεπόμενων πωλήσεων. Στην θεωρία όλα αυτά έχουν ανατεθεί από άσχετες της ΟΔΕ επιστήμες, (σε συμπόρευση με τις εταιρείες πληροφορικής), στον Logistician και στον Supply Chain Manager. Στην πράξη όμως και στην καθημερινότητα της εργασίας εντός των αποθηκευτικών χώρων πρόκειται για τους χρήστες των Η/Υ. 

Όμως, τα μειωμένα προσόντα των προσώπων αυτών και οι απλές εκτελεστικές εργασίες που προσφέρουν αναφέρονται στην πιο πάνω αγγελία εφημερίδας. Αντίθετα στις αναλύσεις μου αποδεικνύεται η χαοτική διαφορά που χωρίζει την επιστήμη ΟΔΕ, τον Επιχειρησιακό και τον Βιομηχανικό Λογισμό, με τις κάθε είδους αποσπασματικές εξειδικεύσεις άλλων πεδίων γύρο από την παραγωγή και την κυκλοφορία των αγαθών.

Τα παραπάνω θέματα προσεγγίζει επαρκώς ο κ. Μανιάτης με τον δικό του τρόπο στο κεφάλαιο 4, με τον τίτλο «ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ».
Στην συνέχει ο κ. Μανιάτης στο κεφάλαιο 5 προσεγγίζει την «ΜΕΤΑΦΟΡΑ», την οποία η ΑΒΣΠ προσέγγιζε από την σκοπιά της βιομηχανικής επιχείρησης. Εγώ προσπαθώ αμέσως παρακάτω στο σημείο (Α) να αναλύσω πρακτικά την Μεταφορά και τα Μέσα Μεταφοράς που αναφέρει ο κ. Μανιάτης και στην συνέχεια υπό σημείο (Β) το θέμα της Μεταφοράς από την πλευρά της Βιομηχανικής (άρα και εμπορικής) επιχείρησης.
 

Α) Από την προσέγγιση του κ. Μανιάτη στο κεφάλαιο 5 αναφέρονται τα μέσα μεταφοράς, δηλαδή οι φορείς που εκμεταλλεύονται τα μέσα μεταφοράς για να προσφέρουν γενικά  στην αγορά - εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις - τις υπηρεσίες τους. Η πολιτεία έχει οργανώσει τις επιχειρήσεις που προσφέρουν υπηρεσίες Μεταφοράς με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει σαφείς διάκριση των υπηρεσιών που προσφέρει κάθε επιχείρηση που λειτουργεί στην αγορά ως "επιχείρηση Μεταφορών". Αναφέρω ενδεικτικά μερικούς ΚΑΔ επιχειρήσεων Μεταφοράς, που αναφέρει ο κ. Μανιάτης στο βιβλίο του:
 
49.20.14      Υπηρεσίες σιδηροδρομικών μεταφορών με εμπορευματοκιβώτια (ε/κ).
49.20.16      Υπηρεσίες σιδηροδρομικών μεταφορών ξηρών εμπορευμάτων χύδην.
49.41.11.01  Οδικές μεταφορές φορτηγού αυτοκινήτου ψυγείου (διεθνών) μεταφορών με οδηγό ιδιοκτήτη.
49.41.11.02  Οδικές μεταφορές άλλων εμπορευμάτων με φορτηγό αυτοκίνητο με οδηγό μη ιδιοκτήτη.
49.50.12       Υπηρεσίες μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω αγωγών.
50.20.14       Υπηρεσίες θαλάσσιας ή ακτοπλοϊκής μεταφοράς ε/κ με πλοία μεταφορών ε/κ.
50.20.19       Άλλες υπηρεσίες θαλασσίων και παράκτιων μεταφορών εμπορευμάτων.
50.40.2         Επιχείρηση ενοικίασης σκαφών μεταφοράς εμπορευμάτων σε εσωτερικές υδάτινες οδούς με χειριστή – Υπηρεσίες ρυμούλκησης και ώθησης

                    

Παρενθετικά εισάγω στο κέιμενο και 2 φωτογραφίες "μεταφοράς σε εσωτερικές υδάτινες οδούς" , δηλαδή με τα γνωστά ποταμόπλοια. Το ενδιαφέρον και εδώ είναι ότι έχουμε "ώθηση" αν έπεται το ρυμουλκό για να αφήσει φορτηγίδα στο εργοστάσιο που βρίσκεται στην όχθη του ποταμού. Ή αν έχουμε "έλξη" γιατί προηγείται το ρυμουλκό που παρέλαβε φορτωμένες  ή κενές τις φορτηγίδες.
Ιδού οι φωτογραφίες από το προσωπικό μου αρχείο έτους 1976:

 

                  

51.21.11       Υπηρεσίες τακτικής εναέριας μεταφοράς με ε/κ.
51.21.13       Τακτικές εναέριες μεταφορές άλλων εμπορευμάτων.
51.22.12        Υπηρεσίες διαστημικών μεταφορών εμπορευμάτων.

Διευκρίνιση
Επειδή πχ για την διενέργεια της σιδηροδρομικής μεταφοράς συμμετέχει το βαγόνι, η μηχανή έλξης και ο σιδηρόδρομος, (στην οδική Μεταφορά συμμετέχει αντίστοιχα το ρυμουλκό, το ρυμουλκούμενο και ο αυτοκινητόδρομος), υπάρχουν και κωδικοί για τις υποστηρικτικές δραστηριότητες των μεταφορών, πχ:
52.21.11        Σιδηροδρομικές υπηρεσίες ώθησης ή ρυμούλκησης.
(Ρυμούλκηση έχουμε όταν η μηχανή έλξης προηγείται των βαγονιών και ώθηση έχουμε όταν η μηχανή έπεται των βαγονιών. Ώθηση έχουμε στους τερματικούς σταθμούς, γιατί οι γραμμές εκεί τελειώνουν και μπλοκάρουν την μηχανή όταν αυτή προηγείται.)

52.21.19        Άλλες υπηρεσίες σχετικές με τις σιδηροδρομικές μεταφορές.
52.21.22        Υπηρεσίες λειτουργίας αυτοκινητοδρόμων.
52.21.23         Υπηρεσίες λειτουργίας γεφυρών και σηράγγων.
52.20.11.01    Ταχυμεταφορές εγγράφων και αντικειμένων.

Όπως διαπιστώνεται και οι παραπάνω επιχειρήσεις συμμετέχουν βάσει σχεδίου στην «Αγορά της Μεταφοράς» για την παραγωγή και διάθεση των δικών τους χρησιμοτήτων για την επίτευξη κέρδους. Όμως, όπως είναι αυτονόητο ο Επιχειρησιακός Λογισμός των παραπάνω επιχειρήσεων είναι διαφορετικός από αυτόν των Βιομηχανικών ή Εμπορικών επιχειρήσεων. (Τα θέματα αυτά που αφορούν στις επιχειρήσεις Μεταφοράς προσεγγίζονται αναλυτικά στο βιβλίο μου.)
 

Β)   Επειδή στο σημείο αυτό προσεγγίζω την «Διοίκηση των Αποθεμάτων» της βιομηχανικής επιχείρησης περιορίζομαι να αναλύσω την ανάγκη της Διανομής της Παραγωγής, όπως την ανάλυσε η ΑΒΣΠ στο σύγγραμμα "Η Διοίκησης των Αποθεμάτων" αποσπάσματα του οποίου αναφέρω διαρκώς:

     9.9  Το πρόβλημα των μεταφορών.

Ειδικά σε ότι αφορά στο «9.9 πρόβλημα των μεταφορών» θα επεκταθώ, αφενός γιατί το κατέχω από την πλευρά του κόστους της μεταφοράς και της ανταγωνιστικότητας μεταξύ των μέσων χερσαίας μεταφοράς όσο λίγοι ακόμα στην Ευρώπη, αφετέρου για να διασταλεί το ίδιο το «πρόβλημα των μεταφορών» από την αόριστη αναφορά και την περιγραφή των μέσων μεταφοράς από τους θεωρητικούς.  

Περιληπτικά θα αναφέρω καταρχήν απόσπασμα από τις σελίδες 521 και επόμενες της «Διοίκησης των Αποθεμάτων», στις οποίες προσεγγίζεται το πρόβλημα μεταφοράς της βιομηχανικής επιχείρησης:

«… Το πρόβλημα των μεταφορών υπάγεται στην σφαίρα των προβλημάτων διανομής, τα οποία περιλαμβάνουν τις μεθόδους διεισδύσεως και γενικά κατακτήσεως της αγοράς, τις μεθόδους καθορισμού τιμών και εκπτώσεων, τον προσδιορισμό των κριτηρίων παροχής πιστώσεων και τα συναφή προς την εν γένει διάθεση της παραγωγής στην αγορά προβλήματα…»   
   

«…Τα προβλήματα της διανομής δεν είναι ανεξάρτητα των προβλημάτων της παραγωγής αλλά υπάρχουν στο όλο πλέγμα παραγωγής – διανομής και συνεπώς επηρεάζουν την διαμόρφωση των δεδομένων των προβλημάτων της παραγωγής…»
 

«Η γενική μορφή του προβλήματος των μεταφορών είναι η εξής:
- Υφίστανται περισσότερες της μιας πηγές προελεύσεως ειδών που ανήκουν στην επιχείρηση και περισσότερα του ενός καταναλωτικά κέντρα, εξυπηρετούμενα παρά των πηγών τούτων.
- Η δαπάνη μεταφοράς εκ των καθ’ έκαστα πηγών εις τα καθ’ έκαστα κέντρα είναι διάφορος.
- Να γίνει η κατανομή εις τας πηγάς της συνολικής προς μεταφορά ποσότητος εις έκαστο κέντρο καταναλώσεως, κατά τρόπο ελαχιστοποιούντα την ολική δαπάνη της  μεταφοράς...». 

 

Εδώ παρενθετικά μπορώ να δεχθώ ότι ο «γίγαντας SEARS» που ανέφερα παραπάνω στο παρόν σχόλιο χρειαζόταν ένα έμπειρο τεχνοκράτη για να λύση τα προβλήματα των μεταφορών του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτά τα προβλήματα των μεταφορών πρέπει να επιγράφονται και να διδάσκονται στην ΟΔΕ ως «Logistics» και ότι ο τεχνοκράτης που τα κατέχει πρέπει να είναι μπαρουτοκαπνισμένος στρατηγός όπως πχ ο Pagonis, νικητής του πολέμου του Κόλπου ή ένας άριστος απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων!…
 

Επιπλέον, διαπίστωσα με ικανοποίηση ότι ορθά και ο κ. Μανιάτης στο κεφάλαιο 5 του βιβλίου του αναφέρεται στην «Μεταφορά» και αρχίζει την ανάπτυξη του κεφαλαίου με περιγραφή της έννοιας «Διανομή».

Ο Δ. Παπαδημητρίου ήδη προ του έτους 1970 εξηγούσε:
«…Στην βιομηχανία το πρόβλημα των μεταφορών απαντάται με τις εξής μορφές»:

1) Υπάρχουν περισσότερα εργοστάσια εγκατεστημένα σε διάφορους τόπους και περισσότερες περιφερειακές αποθήκες προς διάθεση των προϊόντων που κείνται σε τόπους  διάφορους των εργοστασίων.

2) Υφίστανται αφενός περισσότερα εργοστάσια ή περιφερειακές αποθήκες και γενικά περισσότερες θέσεις διακινήσεως των αγαθών και αφετέρου μια κατανομή πωλήσεων σε  διάφορες περιοχές. Πώς θα κατανεμηθούν οι πωλήσεις κατά θέση διακινήσεως, ώστε η συνολική δαπάνη της μεταφοράς να καταστεί ελάχιστη;
 

3) Υπάρχουν περισσότερες πηγές πρώτων υλών σε διάφορες περιφέρειες που ανήκουν στην επιχείρηση (πχ λατομεία ή ορυχεία) και περισσότερα  εργοστάσια επίσης  εγκατεστημένα σε διάφορες περιφέρειες από τις πηγές πρώτων υλών. Πώς θα κατανεμηθούν οι πρώτες ύλες στα εργοστάσια;
 

4) Υφίσταται μια κατανομή πωλήσεων σε περιφέρειες που προβλέπεται να εξυπηρετηθούν  με ορισμένο αριθμό αποθηκών και πρατηρίων που θα δημιουργηθούν. Πού πρέπει να εγκατασταθούν οι αποθήκες και πώς πρέπει να γίνει μεταξύ αυτών η κατανομή των περιοχών διαθέσεως προς ελαχιστοποίηση της δαπάνης μεταφοράς;»


Τα παραπάνω προβλήματα των μεταφορών ισχύουν αναλλοίωτα μέχρι σήμερα. Συγκρίνοντας όμως την διδασκαλία της ΑΒΣΠ με τις απόψεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας διαπιστώνουμε ότι υπάρχει εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Οι σύγχρονες αντιλήψεις διδάσκουν τις "Μεταφορές" σαν να πρόκειται για ενημέρωση του φοιτητή ως προς την προσφορά των μέσων μεταφοράς που διαθέτουν οι επιχειρήσεις μεταφοράς στην πελατεία. Αντίθετα η ΑΒΣΠ δίδασκε το πρόβλημα που έχουν οι βιομηχανικές επιχειρήσεις να συγκεντρώσουν αφενός τις πρώτες ύλες και τα λοιπά υλικά στις παραγωγικές μονάδες. Αφετέρου να κατανέμουν - διανείμουν την παραγωγή σε αποκεντρωμένους τόπους για την ορθολγική τροφοδοσία της αγοράς.
 

Σχετικά αναφέρεται ο κ. Μανιάτης στο σύγγραμμα του δίνοντας ένα παράδειγμα με την λύση του με την βοήθεια Η/Υ. Η λύση των προβλημάτων των μεταφορών επιτυγχανόταν στα χρόνια της ΑΒΣΠ στις ΕΒΕ με την μέθοδο του γραμμικού προγραμματισμού και με αλγόριθμους. Δηλαδή με διαδικασία σταδίων υπολογισμού και ελέγχου που επαναλαμβάνονταν μέχρις εξευρέσεως της άριστης λύσης.

Σήμερα το έργο στις ΕΒΕ έχουν αναλάβει κυρίως οι Η/Υ, πλην όμως η διάκριση του είδους των μεταφορών των ΕΒΕ παραμένει αναλλοίωτη ήτοι:
1) Προγραμματισμένες μεταφορές,
2) Επείγουσες μεταφορές,
3) Μεταφορές με προθεσμία παράδοσης,
4) βιαστικές μεταφορές,
5) ειδικές μεταφορές,
6) εξαιρετικές μεταφορές.  (αναλυτικά στο βιβλίο μου)  
 

Στις επιχειρήσεις μεταφοράς τύχαινε συνεχώς στην εργασία μου να υπολογίσω το κόστος μεταφοράς από και προς συγκεκριμένους τόπους αναχωρήσεως και προορισμού με την εναλλακτική χρήση των μέσων μεταφοράς, των ποσοτήτων, των προθεσμιών παραλαβής και παράδοσης, των  ειδών συσκευασίας, του δρομολογίου, την ενδιάμεση μεταφόρτωση, την «συμφόρτωση» (ομαδοποίηση) στο ίδιο δρομολόγιο του μέσου μεταφοράς και φορτίων άλλων επιχειρήσεων, κλπ.
 

Στις επιχειρήσεις Μεταφοράς, ανεξάρτητα του μέσου μεταφοράς, με βάση όμως την οργάνωση του έργου, η διάκριση του είδους της μεταφοράς παραμένει επίσης αναλλοίωτη μέχρι σήμερα, ήτοι:
1) Τακτικές μεταφορές ή δρομολόγια,
2) Έκτακτες μεταφορές,
3) Ειδικές μεταφορές από πλευράς χρόνου,
4) Ειδικές μεταφορές από πλευράς φορτίου.  (αναλυτικά στο βιβλίο μου)

 Η έννοια επομένως που θα δηλώνει:
- αφενός την πρακτική - Μικροοικονομική λειτουργία της αγοράς για την οργάνωση και τον προγραμματισμό της παραγωγής και τις λειτουργίες για την διάθεση της παραγωγής  στην αγορά και στην κατανάλωση,
- αφετέρου τις δραστηριότητες των στελεχών των επιχειρήσεων για την κατάρτιση και την εκτέλεση των όρων των συμβάσεων πώλησης, οι οποίες  συνιστούν ως γνωστό την  κύρια αιτία της παραγωγής και της κυκλοφορίας των αγαθών παγκοσμίως, πρέπει να περιγράφει αντί «αλυσίδων» την οργάνωση και λειτουργία των δικτύων των πελατών και  των προμηθευτών των εμπλεκομένων επιχειρήσεων.
 

Το δίδαγμα επομένως είναι ότι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις πρέπει να έχουν κατά νου ότι από τις δραστηριότητες τους συνάγονται λογιστικά γεγονότα. Άρα η «“Διοίκηση” της εφοδιαστικής αλυσίδας» είναι πρωτίστως μια οργανωτική λειτουργία της Διοίκησης κάθε επιχείρησης, για την υπαγωγή των εργαζομένων σε αυτήν σε ιεραρχημένη σειρά δράσεων.  
 

Κατά τα γνωστά όταν κάθε «δράση» ολοκληρώνονται καθίσταται «αυτοτελείς δράση», από την οποία συνάγεται λογιστικό γεγονός, το οποίο καταχωρείται στο λογιστικό σύστημα του Η/Υ της επιχείρησης. Παραπάνω έδωσα αρκετά παραδείγματα με ανάλυση «δράσεων» και περιέγραψα την ολοκλήρωση τους που κατέστησαν «αυτοτελείς δράσεις».
 

Η καταχώρηση των λογιστικών γεγονότων συνιστά την μετάβαση από την θεωρία στην πράξη. Όσες αξιόλογες περιγραφές και αναλύσεις της λειτουργίας των επιχειρήσεων και αν ανακοινώνουν οι ακαδημαϊκοί, θα εντάσσονται πάντα στην σφαίρα της θεωρίας. Αυτό διότι  δεν θα συνοδεύονται από τις αντίστοιχες λογιστικές εγγραφές που θα συνάγονται από τις δράσεις που περιγράφουν, όταν αυτές θα έχουν εκτελεστεί ολοσχερώς και θα έχουν για τον λόγο αυτό καταστεί αυτοτελείς δράσεις.
 

Αυτό μάλιστα είναι θέσφατο και δεν χωρά αμφισβήτησης γιατί η συγκέντρωση με την λογιστική και στην συνέχεια η μελέτη και η αξιολόγηση των χρηματοοικονομικών μεγεθών με την  Μικροοικονομική ανάλυση συνιστά το θεμέλιο της λειτουργίας της Διοίκησης της Επιχείρησης για την λήψη των επιχειρηματικών αποφάσεων, μεταξύ άλλων για τις αγορές, την παραγωγή και τις πωλήσεις, προς επίτευξη του τελικού σκοπού.
 

Αυτήν άλλωστε την ιεράρχηση της εσωτερικής λειτουργίας, (παραγωγή), και των συναλλαγών, (αγορών και πωλήσεων), των  επιχειρήσεων παριστούν μακροοικονομικά, και αποσπασματικά οι θεωρητικοί στα πολυάριθμα σχήματα τους, όμως…
 

…Η ανάλυση της εσωτερικής λειτουργίας και των συναλλαγών της επιχείρησης γίνεται από τους θεωρητικούς σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα. Παραβλέπεται δηλαδή ότι στις ΕΒΕ από την κάθε «πάσα» της μπάλας – εμπορεύματος – χρησιμότητας – βοηθητικού υλικού - πρώτης ύλης, κλπ, μεταξύ των τμημάτων ή εγκαταστάσεων της ίδιας επιχείρησης, ή μεταξύ τρίτων - διαφορετικών επιχειρήσεων -, συνάγεται και καταχωρείται τουλάχιστον ένα λογιστικό γεγονός, που συνιστά ταυτόχρονα έναν από τους κρίκους της «εφοδιαστικής αλυσίδας».
 

Στην μικροοικονομία όμως, τόσο στην πράξη της εσωτερικής λειτουργίας της επιχείρησης, όσο και για την παρακολούθηση των συναλλαγών μεταξύ επιχειρήσεων, κάθε επιχείρηση καταρτίζει στο σύστημα του Η/Υ το λογιστικό της σχέδιο, ώστε με την ανάπτυξη  των λογαριασμών να παρακολουθεί άμεσα -“σαν σκιά”- τις δράσεις των εργαζομένων. Κάθε λογαριασμός περιγράφει μια συγκεκριμένη κατηγορία  λογιστικών γεγονότων – κρίκων αλυσίδας -, τα οποία συνάγονται:
-  αφενός από την κατάρτιση και την εκτέλεση των συμβάσεων,
- αφετέρου από την ολοκλήρωση των δράσεων των εργαζομένων που αφορούν στην εσωτερική λειτουργία και οργάνωση της επιχείρησης, δηλαδή ενδεχόμενα πχ
α) το είδος της δράσης να αφορά στις αγορές ή στην παραγωγή, ή
β) το είδος της δράσης να αφορά στις μεταβολές των ποσοτήτων και των αξιών, ή
γ) το είδος της δράσης να αφορά στην βελτίωση ή στην χειροτέρευση της ποιότητας, κλπ, των ειδών, και
δ) το είδος της δράσης να αφορά στις πωλήσεις και στον εκάστοτε κύριο ή στον εκάστοτε κάτοχο των ειδών, κλπ.
 
Η ανάπτυξη αναλυτικών λογαριασμών έχει μάλιστα διττή χρησιμότητα στην διοίκηση της επιχείρησης, αφενός για την αποτελεσματική οργάνωση και λειτουργία της επιχείρησης, αφετέρου για να τηρεί ως οφείλει και τις φορολογικές της υποχρεώσεις.  
 

Κατά συνέπεια επαφίεται στην κρίση των φοιτητών ΟΔΕ αν πρέπει να αναζητούν υλικό για τις εργασίες τους μέσα από τους δεκάδες ορισμούς και τα σχήματα των θεωρητικών και της αόριστης περιγραφής της λειτουργίας της αγοράς. Ή ακόμα χειρότερα να καταφεύγουν σε φροντιστήρια για να προμηθεύονται «εργασίες κονσέρβα», που με μια προσεκτική μελέτη φαίνεται ότι αποτελούν ξένο σώμα με όσα έχει διδαχθεί ο φοιτητής και οφείλει να κατέχει.
 

Είναι ευνόητο ότι οι λοιποί επιστημονικοί κλάδοι που δεν έχουν ως κύριο επιστημονικό πεδίο την «λογιστική» να προσκολληθούν στην ΟΔΕ και
να διδάσκουν το επιστημονικό πεδίο Μακροοικονομικά με αναλύσεις κάθε είδους «αλυσίδων» με ασύνδετους κρίκους μεταξύ τους. Αντίθετα στην Μικροοικονομική προσέγγιση των επιχειρήσεων η λογιστική είναι αυτή που λειτουργεί σαν «κρίκος» για να λειτουργήσει η αγορά, είτε αυτή ορίζεται σαν «δίκτυο πελατών - προμηθευτών», όπως διπλωματικά δηλώνει ο Christopher, είτε ορίζεται ως «Υπαγωγή Εμπλεκομένων σε Ιεραρχημένη Σειρά Δράσεων», όπως δηλώνω εγώ.
 

Η ΟΔΕ όμως υπερέχει των άλλων επιστημών που ασχολούνται με την εν γένει κυκλοφορία των αγαθών από τη παραγωγή προς την κατανάλωση, γιατί με την λογιστική παρακολουθεί τις μεταβολές της περιουσίας της επιχείρησης, δίνει χρήσιμα οικονομικά μεγέθη στην διοίκηση της επιχείρησης για την λήψη των αποφάσεων και προσδιορίζει το οικονομικό αποτέλεσμα.  Στην χώρα μας υπάρχει το επιστημονικό υπόβαθρο που προσεγγίζει την παραγωγή και κυκλοφορία των αγαθών όπως το ανάλυσαν και το δίδαξαν στην ΑΒΣΠ.
 

Στην συνέχεια λόγω της εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας το επιστημονικό πεδίο ΟΔΕ αναπτύχθηκε με αποτέλεσμα να εμφανιστούν ορολογίες που να περιγράφουν τις νέες λειτουργίες των επιχειρήσεων με τίτλους όπως «Διοίκηση…» ή «Διαχείριση…». Αυτοί όμως είναι λάθος όροι, γιατί αφορούν σε επί μέρους λειτουργίες των επιχειρήσεων που τις  οργανώνουν και προγραμματίζουν οι ίδιες οι Διοικήσεις των Επιχειρήσεων, οι οποίες κατανέμουν ταυτόχρονα και τις ανάλογες αρμοδιότητες και εξουσίες στα στελέχη τους, για να δράσουν προς επίτευξη των επί μέρους σκοπών που τους αναθέτουν.  
 

Ως είναι φυσικό χύθηκε πολύ μελάνη στην συγγραφή βιβλίων στα θέματα λειτουργίας των επιχειρήσεων για την παραγωγή και την κυκλοφορία των αγαθών. Με το βιβλίο:   
     «ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ»
θέτει ο καθηγητής Μανιάτης τα θεμέλια και βοηθά να γίνει ένα δυσπρόσιτο επιστημονικό πεδίο εύκολα κατανοητό από τους φοιτητές.
 

Το βιβλίο έχει δηλαδή σαν στόχο να προσεγγίσει στην «πράξη» την ταλαιπωρία και τα βάσανα που υφίστανται οι «χρησιμότητες» - «goods» -  «αγαθά» – «πρώτες ύλες» – «βοηθητικές ύλες» – «πράγματα» – «προϊόντα» – «εμπορεύματα» –, στην περιπλάνηση τους…
α) …μέσα στον χρόνο, ο οποίος περιλαμβάνεται στην διάρκεια της δαιδαλώδους πορείας τους μέσα στον χώρο,
β) …ο οποίος χώρος εκτείνεται από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της πρωτογενούς παραγωγής μέχρι την κατανάλωση του απορρυπαντικού και του
     κοτόπουλου στο ταμείο  του σούπερ μάρκετ, ή και του φαρμάκου στο ταμείο του φαρμακείου…    
 

Αυτό που εκκρεμεί είναι να διδάσκεται ταυτόχρονα και η λογιστική καταχώρηση των  μεταβολών στις αξίες, στις  ποσότητες, στους κατόχους και στους κυρίους των ειδών, που συνάγονται κατά τον χρόνο που κυκλοφορούν τα αγαθά από την παραγωγή προς την κατανάλωση, προς χρήση της Διοίκησης της Επιχείρησης για τον έλεγχο των υπευθύνων και την λήψη νέων αποφάσεων.   


Κυρίως όμως εκκρεμεί να δοθεί μια εξήγηση από τους θιασώτες της "Supply Chain", γιατί έγραψαν με έμφαση χιλιάδες σελίδες αφού τέθηκε σε ισχύ ο κανονισμός της ΕΕ 2454/1993, ενώ πρωτύτερα δεν γινόταν σε συγγράμματα περιγραφή ή αναφορά στον  όρο αυτό. Προσωπικά πιστεύω ότι παρερμήνευσαν τους "κρίκους αλυσίδας" του σχήματος της ΕΕ, που ενώ αφορούν στην εφαρμογή φορολογικών και λοιπών κανόνων που πρέπει να τηρούν οι εμπλεκόμενοι στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων, θεώρησαν ότι η ΕΕ όρισε και περιέγραψε την λειτουργία των επιχειρήσεων εντός της ελεύθερης αγοράς.


Το αποτέλεσμα έκτοτε το διαπιστώνουμε καθημερινά με την Βαβυλωνία ορισμών και των αποσπασματικών προσεγγίσεων των "αλυσίδων" και των "Διοικητών" τους κατά την έμπνευση ή ερμηνεία κάθε ενασχολούμενου με το αντικείμενο. Ποιός ο λόγος όμως να αλυσοδένουμε τους φοιτητές στις "εφοδιαστικές αλυσίδες" του κοτόπουλου, του φαρμάκου, κλπ; Μήπως θα ήταν η δική μου προσέγγιση ο πλέον κατάλληλος τρόπος να διδαχθεί στους φοιτητές η παραγωγή και η κυκλοφορία των αγαθών; 


Ίσως μάλιστα θα μπορούσα να αναπολήσω από τα παιδικά μου χρόνια τους πρωτοπόρους "Διοικητές αλυσίδων", που κυριαρχούσαν στον τομέα της παραγωγής και της διαθέσεως στην αγορά κάθε είδους καταναλωτικών προϊόντων. Η διαφορά με τους μεταγενέστερους - όψιμους "Διοικητές αλυσίδων" είναι ότι στις ΗΠΑ από ότι ακουγόταν τους ονόμαζαν "βασιλιάδες". Ακόμα θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποιους από αυτούς που κυριάρχησαν στην αγορά με την εισαγωγή καινοτόμων προϊόντων, όπως  πχ  "Βασιλιάς της μουστάρδας", "Βασιλιάς της οδοντογλυφίδας". Ιδού επομένως ένα νέο πεδίο για τις εργασίες των φοιτητών, προκειμένου να απαλλαγούν από τις αντιφατικές θεωρίες:
- Ποιά η διαφορά των δράσεων του "Διοικητή της Εφοδιαστικής Αλυσίδας του Απορρυπαντικού" ή του κοτόπουλου, από τις δράσεις του "Βασιλιά της
   μουστάρδας", για την  προώθηση των προϊόντων τους στην αγορά; 
- Ή ίσως: Ποίου το "Logistics" ή το "Supply Chain" είναι ευρύτερο; Του "Διοικητή" ή του "Βασιλιά";  


Η παραπάνω εκτενής ανάλυση από το επιστημονικό πεδίο της "Διοίκησης των αποθεμάτων" που δίδαξε η ΑΒΣΠ, αποδεικνύει ότι το ZIT που αναφέρει η θεωρία δεν είναι τίποτα άλλο από μια σύντμηση για την περιγραφή συγκεκριμένων λειτουργιών των επιχειρήσεων. Όμως το επιστημονικό πεδίο ZIT δεν είναι μια απλή υπόθεση για την εφαρμογή του στην πράξη. Αυτό διότι εκτείνεται από την ανάγκη αγοράς, μέχρι να διατεθεί το είδος προς χρήση από αυτόν που το προμηθεύτηκε, για να καλύψει τις ανάγκες του..


Κυρίαρχη φροντίδα επομένως της Διοίκησης της επιχείρησης στο πεδίο αυτό συνιστά η επικοινωνία μεταξύ των λειτουργιών των προμηθειών, παραγωγής, πωλήσεων και χρηματοδοτήσεως, σε τρόπο ώστε:
- Από την μια πλευρά να βρίσκονται τα αγορασθέντα είδη προς χρήση στον σωστό προβλεπόμενο χρόνο και
- Από την άλλη πλευρά να επιτυγχάνεται συμφέρουσα αγορά.
Αλλά όμως αυτό προϋποθέτει και
- Συντονισμένες δράσεις των επί μέρους λειτουργιών για την διακίνηση των ειδών από τον τόπο αποστολής του προμηθευτή, μέχρι το σημείο που θα
  χρησιμοποιηθούν.
- Να τηρείται απαρέγκλιτα λογιστήριο αποθήκης, ανεξάρτητα σε ποιούς φυσικούς χώρους στοιβάζονται οργανωτικά τα διάφορα είδη.   


Συγκεκριμένα θα πρέπει να οργανωθεί λογιστικά η λειτουργία τριών αποθηκευτικών χώρων, που θα παρακολουθεί τις κινήσεις των ειδών που αγοράζονται για να τροφοδοτηθεί η παραγωγή, ήτοι:
Μια «αποθήκη» θα παρακολουθεί την κίνηση των αγορών πρώτων υλών και λοιπών υλικών, καθώς και την ανάλωση των ειδών με εισαγωγή αυτών των υλών στην παραγωγή.
Η άλλη «αποθήκη» θα παρακολουθεί τις φάσεις παραγωγής και τελικά θα απογράφει στο λογιστήριο αποθήκης τα ελαττωματικά προϊόντα, την υγιή παραγωγή, τα βοηθητικά υλικά, τα μισοτελειωμένα είδη, κλπ.
Η «τρίτη αποθήκη» θα απεικονίζει λογιστικά τις πωλήσεις δηλαδή ποιος είναι ο νέος κύριος των πωληθέντων,  ανεξάρτητα με τον φυσικό χώρο που στοιβάζονται τα είδη την συγκεκριμένη στιγμή. Όμως, όποια στιγμή αλλάξει με «Μεταφορά φορτίου» ο φυσικός χώρος θα διενεργηθεί στα λογιστήρια των εμπλεκομένων και η αντίστοιχη λογιστική εγγραφή... 


Όπως διαπιστώνεται η θεωρητική έννοια ZIT προσεγγίζεται στην πρακτική λειτουργία των επιχειρήσεων σε ένα ευρύτατο επιστημονικό πεδίο οικονομικής ανάλυσης, που η ΑΒΣΠ δίδασκε  μεταξύ άλλων στο μάθημα «Η Διοίκηση των Αποθεμάτων».
Κοντολογίς
με τις γνώσεις της Διοίκησης των Αποθεμάτων κατανοούσε ο πτυχιούχος της ΑΒΣΠ, ως στέλεχος πλέον της Διοίκησης της Βιομηχανικής Επιχείρησης, ποιές συντονισμένες δράσεις των επί μέρους λειτουργιών της επιχείρησης πρέπει να προηγηθούν, ώστε να επιτευχθεί έγκαιρη και οικονομική προμήθεια των ειδών που έχει ανάγκη η βιομηχανική επιχείρηση, για να τροφοδοτηθεί ορθολογικά και βάσει του προγράμματος των πωλήσεων η λειτουργία της παραγωγής.

Προβληματισμός: Είναι ορθό να εισάγεται και να αναλύεται στις εργασίες των φοιτητών ένα θέμα, πχ για την εφοδιαστική αλυσίδα ενός αγαθού; 
Ή θα ήταν ορθό, να αναλύεται στις εργασίες των φοιτητών η διάρθρωση των λειτουργιών της επιχείρησης που παράγει το αγαθό, για το οποίο συντάσσεται
η εργασία του φοιτητή; Επιπλέον να αναλύονται περιληπτικά και οι δράσεις των εργαζομένων, για να επιτευχθεί ο τελικός σκοπός της επιχείρησης, δηλαδή 
οι δράσεις των εργαζομένων στις διάφορες λειτουργίες της επιχείρησης, για την βάση σχεδίου την παραγωγή αυτού του αγαθού και τις δράσεις για να
διατεθεί αυτό στην αγορά;

 Επειδή στην θεωρεία υπάρχει σχετικά παραπληροφόρηση, συνιστώ να διαβάσετε το επόμενο 2ο  μέρος...
Αλλά αν είστε μεταπτυχιακός διαβάστε και το ανατρεπτικό 3ο μέρος! 

 

Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Άρθρα & Σχολιασμοί Παρουσίαση του βιβλίου του Καθηγητή Μανιάτη "Διοίκηση Εφοδιαστικής Αλυσίδας - Από τη θεωρία στην πράξη" - Μέρος 1ο